Γιούκον

ομοσπονδιακό έδαφος του Καναδά

Το Γιούκον (αγγλικά/γαλλικά: Yukon) είναι «έδαφος» του Καναδά, δηλαδή περιοχή υπό τον πιο άμεσο έλεγχο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης της χώρας.

Γιούκον

Σημαία

Εθνόσημο
Γουάιτχορς
Αγγλικά και Γαλλικά
Ανζελίκ Μπερνάρ
Ράνι Πιλάι
 • Σύνολο
 • % Νερό

482.443 km2
8.052 (1,7%)
Πληθυσμός
 • Απογραφή 2016 
 • Πυκνότητα 

35.874[1]  
0,07 κατ./km2 
ΑΕΠ (ΙΑΔ)
 • Ολικό  (2013)
 • Κατά κεφαλή 

C$2,539 δις[2]  
C$69.753  
UTC-8 (UTC -8)

ΓεωγραφίαΕπεξεργασία

Το Γιούκον έχει το σχήμα ενός τριγώνου. Δυτικά χωρίζεται από την Αλάσκα με τον 141ο μεσημβρινό και νότια χωρίζεται από την Βρετανική Κολομβία με τον 60ο παράλληλο. Ανατολικά συνορεύει με τα Βορειοδυτικά Εδάφη. Στα βόρεια, ένα μικρό τμήμα του Γιούκον βρέχεται από τη Θάλασσα Μποφόρ του Αρκτικού ωκεανού.

Η έκταση του Γιούκον είναι 482.443 τ.χλμ. (περίπου τετραπλάσια από την έκταση της Ελλάδας, αλλά ο πληθυσμός του ανέρχεται σε 35.874 κατοίκους (απογραφή 2016). Πρωτεύουσα του Γιούκον είναι το Γουάιτχορς (αγγλ., Whitehorse, δηλ. «Άσπρο άλογο») με πληθυσμό 21.732 κατοίκους (2016).[3] Άλλοι σημαντικοί οικισμοί είναι το Ντόσον Σίτι (Dawson City, 1.319 κάτοικοι) και το Γουώτσον Λέικ (Watson Lake, 802 κάτοικοι) (2011).

Το Γιούκον έλαβε το όνομά του από τον ομώνυμο ποταμό της περιοχής. Γιούκον στην γλώσσα των αυτοχθόνων Γκουίτσιν (αγγλ., Gwich’in) σημαίνει «μεγάλος ποταμός». Το Γιούκον είναι κατεξοχήν ορεινή περιοχή και το μεγαλύτερο μέρος του καλύπτεται από τα Βραχώδη Όρη. Μέσα στην έκτασή του βρίσκεται το Όρος Λόγκαν, το οποίο, με υψόμετρο 5.959 μ., είναι το δεύτερο υψηλότερο όρος της Βορείου Αμερικής.

ΙστορίαΕπεξεργασία

 
Χρυσωρυχείο στο Κλοντάικ του Γιούκον, τέλη του 19ου αι. (φωτογραφία από τα Καναδικά Εθνικά Αρχεία)

Προϊστορικά ευρήματα δείχνουν ότι άνθρωποι κατοικούσαν στο Γιούκον πριν από 25.000 έως 50.000 χρόνια. Γύρω στο 800 π.Χ., μετά από μία έκρηξη του ηφαιστείου Τσώρτσιλ κοντά στα σύνορα με την Αλάσκα, το νότιο Γιούκον καλύφθηκε από ηφαιστειακή τέφρα. Θρύλοι γι' αυτή την φυσική καταστροφή αναφέρονται ακόμα και στην προφορική παράδοση των αυτοχθόνων των νοτιοδυτικών Ηνωμένων Πολιτειών και αυτό κάνει αρκετούς ανθρωπολόγους να υποστηρίζουν ότι πολλές φυλές αυτοχθόνων μετανάστευσαν από το Γιούκον προς νοτιότερα πριν από την άφιξη των Ευρωπαίων.

Οι Ευρωπαίοι άρχισαν να εξερευνούν το Γιούκον για το εμπόριο γούνας και την ανακάλυψη μεταλλευμάτων κατά τα μέσα του 19ου αι. Στην περιοχή εμφανίσθηκαν, μαζί με τους τυχοδιώκτες, αγγλικανοί και καθολικοί ιεραπόστολοι για τον εκχριστιανισμό των «αγρίων». Με την πώληση της Αλάσκας από τους Ρώσους στους Αμερικανούς, το 1869, εντάθηκε η διαμάχη για τα κυριαρχικά δικαιώματα στην περιοχή. Γύρω στα 1885, τρεις μεταλλωρύχοι ανακάλυψαν ψήγματα χρυσού στις όχθες του ποταμού Γιούκον. Μια δεύτερη σημαντική ανακάλυψη χρυσού στις όχθες του ποταμού Κλοντάικ το 1896 προκάλεσε τον λεγόμενο «Πυρετό του Χρυσού του Κλοντάικ» (Klondike Gold Rush). Τα νέα διαδόθηκαν πολύ γρήγορα και σύντομα την περιοχή κατέκλυσαν χιλιάδες τυχοδιώκτες χρυσοθήρες, που έρχονταν με καραβάνια μουλαριών από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να κάνουν την τύχη τους στις παγωμένες κοιλάδες του Γιούκον.

Θορυβημένη από την μαζική εισροή αμερικανών τυχοδιωκτών, η καναδική κυβέρνηση αποφάσισε να εδραιώσει την κυριαρχία της στην περιοχή δημιουργώντας το 1898 το νέο «έδαφος» (ή περιφέρεια) του Γιούκον από τμήμα των Βορειοδυτικών Εδαφών. Στις αρχές του 20ού αι., ο Πυρετός του Χρυσού ξεθύμανε και οι περισσότεροι χρυσοθήρες άρχισαν να εγκαταλείπουν το Γιούκον. Πάντως, η εξόρυξη χρυσού και άλλων μεταλλευμάτων στην περιοχή συνεχίσθηκε από οργανωμένες μεταλλευτικές επιχειρήσεις.

Κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Αμερικανοί κατασκεύασαν τον Αυτοκινητόδρομο της Αλάσκας (Alaska Highway), ο οποίος ένωσε τις ΗΠΑ με την Αλάσκα διερχόμενος μέσα από το Γιούκον. Αυτή ήταν η αρχή για την διάνοιξη πολλών άλλων αυτοκινητοδρόμων, θέτοντας τέλος στην συγκοινωνία με πιρόγες και άλλα πλωτά μέσα. Στα έργα της διάνοιξης των αυτοκινητοδρόμων βρήκαν εργασία χιλιάδες ευρωπαίοι μετανάστες. Ωστόσο, οι εργάτες αυτοί μετέδωσαν πολλές θανατηφόρες ασθένειες στους αυτόχθονες της περιοχής, προκαλώντας σημαντική φθορά στον πληθυσμό των τελευταίων.

 
Το Ντόσον Σίτι, αλλοτινή πόλη των χρυσοθήρων, και ο ποταμός Γιούκον

Για πολλές δεκαετίες, το Γιούκον διοικούνταν από έναν ομοσπονδιακό επίτροπο και μία εκτελεστική επιτροπή. Από το 1979, το Γιούκον έχει δική του περιφερειακή κυβέρνηση, αλλά πολλές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους αυτόχθονες της περιοχής και την ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Καναδά παραμένουν εκκρεμείς. Από το 1992, οι αυτόχθονες φυλές της περιοχής έχουν τις δικές τους δεκατέσσερις «κυβερνήσεις».

Δημογραφικά στοιχείαΕπεξεργασία

Ιστορική εξέλιξη πληθυσμού
Έτος Πληθ.   ±%  
1901 27.219 —    
1911 8.512 −68.7%
1921 4.157 −51.2%
1931 4.230 +1.8%
1941 4.914 +16.2%
1951 9.096 +85.1%
1956 12.190 +34.0%
1961 14.628 +20.0%
1966 14.382 −1.7%
1971 18.390 +27.9%
1976 21.835 +18.7%
1981 23.150 +6.0%
1986 23.505 +1.5%
1991 27.797 +18.3%
1996 30.766 +10.7%
2001 28.674 −6.8%
2006 30.372 +5.9%
2011 33.897 +11.6%
2016 35.874 +5.8%

Σύμφωνα με απογραφή του 2001, οι περισσότεροι κάτοικοι του Γιούκον είναι βρετανικής καταγωγής (49%). Οι αυτόχθονες (τα λεγόμενα «Πρώτα Έθνη») αποτελούν την δεύτερη πιο σημαντική εθνική ομάδα (22%), ενώ στην περιοχή υπάρχουν ακόμα πολλά άτομα ιρλανδικής (19%), γερμανικής (14%) και γαλλικής καταγωγής (13%).

Το εργατικό δυναμικό του Γιούκον ανέρχεται σε 12.500 άτομα περίπου. Από αυτά τα άτομα, τα 5.000 είναι υπάλληλοι σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες.

ΚλίμαΕπεξεργασία

Το κλίμα του Γιούκον είναι υποαρκτικό έως πολικό (βλ. είδη κλίματος). Οι χειμώνες είναι ιδιαίτερα βαρείς με πολύ μικρές ημέρες και θερμοκρασίες πολύ κάτω από το μηδέν. Στο Μπήβερ Κρηκ (Beaver Creek) του Γιούκον έχει καταγραφεί η χαμηλότερη θερμοκρασία σε βορειοαμερικανικό έδαφος: –63 °C στις 3 Φεβρουαρίου του 1947. Πάντως το καλοκαίρι η μέση θερμοκρασία ανέρχεται στους 20 °C.

ΔιοίκησηΕπεξεργασία

Επίτροπος από τις 12 Μαρτίου 2018 είναι η Ανζελίκ Μπερνάρ και πρωθυπουργός ο Φιλελεύθερος Ράνι Πιλάι από τις 14 Ιανουαρίου 2023.

ΠαραπομπέςΕπεξεργασία

  1. Στατιστική Υπηρεσία του Καναδά
  2. «Gross domestic product, expenditure-based, by province and territory (2013)». Στατιστική Υπηρεσία του Καναδά. 5 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2015. 
  3. Στατιστική Υπηρεσία του Καναδά

Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία