Δάφνη Συρίας
| Αυτό το λήμμα παρουσιάζει το θέμα από ελληνική οπτική γωνία ή δίνει δυσανάλογο βάρος στην ελληνική πτυχή ενός παγκόσμιου θέματος. Προσπαθήστε να το ανασκευάσετε ή και να προσθέσετε πληροφορίες έτσι ώστε να καλύπτει πληρέστερα και περισσότερο ουδέτερα το θέμα. Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του λήμματος. |
| Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η Δάφνη ήταν προάστειο της αρχαίας Αντιόχειας, στη βόρεια Συρία.
| Δάφνη Συρίας | |
|---|---|
 | |
  Δάφνη Συρίας | |
| Χώρα | Τουρκία |
| Διοικητική υπαγωγή | Defne |
| Υψόμετρο | 240 μέτρα |
| Πληθυσμός | 25.632 (2023)[1] |
| Ζώνη ώρας | UTC+03:00 (επίσημη ώρα) Ώρα στην Τουρκία |
Βρισκόταν στην επαρχία της Αντιοχίδος και ήταν το πιο φημισμένο προάστιο της σελευκιδικής πρωτεύουσας. Η Δάφνη είχε αφιερωθεί στον Απόλλωνα τον Πύθιο, τον μυθολογούμενο πρόγονο των Σελευκιδών. Περίφημοι ναοί του Απόλλωνα, της Άρτεμης, της Αφροδίτης και της ελληνο-αιγυπτιακής θεάς Ίσιδας στόλιζαν τον εξαίσιο αυτό χώρο που συνάμα ήταν και άσυλο των καταδιωκομένων σε ανάμνηση της μυθικής νύμφης Δάφνης που καταδιωκόμενη από τον Απόλλωνα μεταμορφώθηκε σε θάμνο. Έτσι ώστε ο Τάκιτος (360) να χαρακτηρίζει την πόλη "εντευκτήριο αποβλήτων συναναστροφών". Η ομορφιά όμως του γοητευτικού περιβάλλοντος συνέβαλε στα έκλυτα ήθη που έμειναν παροιμιώδη στους λαούς της δύσης ως "δαφνικά ήθη".
Απόηχο άφησε στην ιστορία η παρέλαση στην Δάφνη που πραγματοποίσαν τα σελευκιδικά στρατεύματα του Αντιόχου Δ΄ του Επιφανούς το 166 π.Χ.: "χρυσοφάλαροι και αργυροφάλαροι, έξιππα και τέθριππα, άμαξαι έχουσι 800 χρυσούς στέφανους, 800 οδόντες ελεφάντων, εφέρετο δε πλήθος αγαλμάτων πάντων των παρ’ ανθρώποις νομιζομένων θεών ή δαιμονίων, προσέτι και ηρώων, εφαπτίδες πορφυραί, διάχρυσοι και ζωωταί χρυσωμάτων και αργυρομάτων, πλήθος γυναίκες φέρουσι χρυσές καλπίδας και ραίνουσι τα πλήθη δια μυρίων, φορεία χρυσόποδα και αργυρόποδα". Μετά το πέρας ακολούθησε η εκστρατεία -με άδοξο τέλος- του Σελευκίδη μονάρχη μέχρι το Ιράν.
Παράλληλα δημόσια εξαίρετα οικοδομήματα, λουτρά, παλάτια των Σελευκιδών Βασιλέων αλλά και Ρωμαίων και Βυζαντινών Αυτοκρατόρων με ανδριάντες παραπλεύρως των αγαλμάτων των Θεών αναδείκνυαν τον τόπο αυτό της Δάφνης από τους ωραιότερους του τότε κόσμου. Οι Αντιοχείς πλούσιοι και λαός έτρεχαν για να διασκεδάσουν στους ονομαστούς αγώνες και στις ποικίλες εορτές της Δάφνης η ηχώ των οποίων διαδόθηκε για πολλούς αιώνες αφού εξακολουθούσαν και μετά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους.
Στη θέση της βρίσκεται η σημερινή Χαρμπιγιέ (Harbiye) της Τουρκίας.
Πηγές
Επεξεργασία
- ↑ «Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi». (τουρκικά) Ινστιτούτο Στατιστικής της Τουρκίας. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2024.