Βικιπαίδεια

Διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ 2019-2020

(Ανακατεύθυνση από Διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ (2019))

Οι διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ του 2019-2020 ήταν μια σειρά από μαζικές διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ, κατά της προτεινόμενης από την κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ Νομοθεσίας για Φυγάδες Παραβάτες και την Αμοιβαία Νομική Συνδρομή σε Ποινικές Υποθέσεις. Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν με μια καθιστική διαμαρτυρία έξω από τα κεντρικά γραφεία της κυβέρνησης στις 15 Μαρτίου 2019, ενώ το κίνημα γενικεύθηκε με δύο μαγάλες διαδηλώσεις στις οποίες οποίες συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες άτομα στις 9 και 12 Ιουνίου αντίστοιχα, κατά την διάρκεια της διαβούλευσης του νομοσχεδίου που γινόταν στο Νομοθετικό Συμβούλιο.

Διαδηλώσεις του Χονγκ Κονγκ (2019)
Χονγκ Κονγκ
ΑίτιαΠροτεινόμενος νόμος που θα επέτρεπε να εκδοθούν ύποπτοι για να δικαστούν στην Ηπειρωτική Κίνα
ΣτόχοιΑπόσυρση του προτεινόμενου νόμου για έκδοση υπόπτων στην Ηπειρωτική Κίνα, δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις στο Χονγκ Κονγκ, παραίτηση της κυβερνήτριας Κάρι Λαμ
ΜέθοδοιΣυλλαλητήρια, πορείες διαμαρτυρίας, οδοφράγματα, καταλήψεις
Παραχωρήσεις
που δώθηκαν		Αναβολή της ψήφισης του νομοσχεδίου (στην αρχή), οριστική απόσυρσή του (στο τέλος)
Εμπλεκόμενες πλευρές
Διαδηλωτές
Κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ
Απολογισμός
Συλλήψεις2.600+ (έως τι 9 Δεκεμβρίου 2019)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Στις 16 Ιουνίου, μόλις μία ημέρα αφότου η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ ανέστειλε την ψήφιση του νομοσχεδίου, ένα ακόμη μεγαλύτερο συλλαλητήριο συνέβη, με αιτήματα την πλήρη απόσυρση του νομοσχεδίου και την έναρξη ανεξάρτητης έρευνας για την αστυνομική βία. Καθώς οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν, οι ακτιβιστές διατύπωσαν πέντε βασικά αιτήματα, τα οποία περιελάμβαναν, μεταξύ άλλων, την υιοθέτηση καθολικής ψηφοφορίας για το Χονγκ Κονγκ. Σημείο καμπής ήταν και η εισβολή διαδηλωτών στο Νομοθετικό συμβούλιο του Χονγκ Κονγκ την 1 Ιουλίου του 2019. Επίσης, η αδράνεια της αστυνομίας κατά τη διάρκεια βίαιων επιθέσεων εναντίον διαδηλωτών ενέτειναν περισσότερο την αγανάκτηση του κόσμου. Η κυβέρνηση απέσυρε τελικά το νομοσχέδιο στις 4 Σεπτεμβρίου, αλλά αρνήθηκε να ικανοποιήσει οποιοδήποτε από τα υπόλοιπα αιτήματα. Έτσι οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν με την ίδια ένταση. Τον Νοέμβριο του 2019, οι βίαιες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας έφτασαν στο αποκορύφωμά τους κατά την διάρκεια της πολιορκίας του Πολυτεχνείου του Χονγκ Κονγκ. Η πρωτοφανής και αναπάντεχη νίκη του στρατοπέδου υπέρ της δημοκρατίας στις τοπικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2019 καθώς και η πανδημία της COVID-19 στις αρχές του 2020 έφεραν μία μικρή ανάπαυλα στην πόλη. Οι εντάσεις οξύνθηκαν ξανά τον Μάιο του 2020 μετά την απόφαση του Πεκίνου να επιβάλλει ένα Νόμο Εθνικής Εσφάλειας στο Χονγκ Κονγκ. Έπειτα από την επιβολή του νόμου, τον Ιούλιο του 2020 το κίνημα άρχισε να κάμπτεται και τελικά οι μεγάλες διαδηλώσεις σταμάτησαν πλήρως ως το τέλος του έτους.

Υπόβαθρο Επεξεργασία

Άμεση αιτία Επεξεργασία

Το «Νομοσχέδιο για τους φυγάδες και την αμοιβαία νομική συνδρομή στη νομοθεσία περί ποινικών υποθέσεων (τοπολογία) 2019» προτάθηκε για πρώτη φορά από την κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ τον Φεβρουάριο του 2019 ως λύση στο ζήτημα που είχε προκύψει από το περιστατικό της δολοφονίας της Πουν Χιού.

Η Πουν Χιού δολοφονήθηκε στην Ταϊβάν από τον σύντροφό της, όταν είχαν πάει εκεί μαζί για διακοπές. Μετά την δολοφονία, ο σύντροφός της και δολοφόνος της, επέστρεψε στο Χονγκ Κονγκ. Ωστόσο σύντροφός της δεν μπορούσε συλληφθεί και να δικαστεί στο Χονγκ Κονγκ, διότι δεν διέπραξε εκεί το έγκλημα. Αντιθέτως θα έπρεπε να εκδοθεί για να δικαστεί στην Ταϊβάν. Όμως η κυβέρνηση της Κίνας δεν αναγνωρίζει την κυριαρχία της Ταϊβάν, και συνεπώς δεν υπάρχει και αντίστοιχη διμερής συνθήκη έκδοσης κατηγορουμένων στην Ταϊβάν. Για να λυθεί το πρόβλημα, η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ πρότεινε την τροποποίηση του υπάρχοντος νόμου για την έκδοση παραβατών. Η τροποποίηση προέβλεπε ότι η έκδοση παραβατών σε άλλα κράτη ή επικράτειες θα γινόταν κατ' εντολή δικαστηρίου, χωρίς όμως να απαιτείται η ύπαρξη διμερούς συνθήκης έκδοσης.[1]

Ωστόσο το νομοσχέδιο συμπεριελάμβανε και την ηπειρωτική Κίνα στις περιοχές που θα μπορούσαν να εκδοθούν ύποπτοι με βάση δικαστική απόφαση, κάτι που προβλημάτισε βαθύτατα την κοινωνία του Χονγκ Κονγκ. Πολίτες, ακαδημαϊκοί και νομικοί εξέφρασαν την ανησυχία τους, ότι η εγκατάλειψη του διαχωρισμού της νομικής δικαιοδοσίας μεταξύ του Χονγ Κονγκ του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) θα είχε αναπόφευκτες συνέπειες στις ελευθερίες που απολαμβάνει το Χονγκ Κονγκ.[2] Συγκεκριμένα οι διαδηλωτές υποστήριζαν ότι αν εφαρμοζόταν ο νόμος τότε ακτιβιστές υπέρ της δημοκρατίας ή/και επικριτές του Πεκίνου θα μπορούσαν να εκδοθούν εύκολα για να δικαστούν στην Ηπειρωτική Κίνα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το δικαίωμά τους σε μία δίκαιη δίκη.[3][4][5] Διάφοροι επικριτές του νομοσχεδίου προέτρεψαν την κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ να διερευνήσει άλλους τρόπους για να λυθεί το πρόβλημα, όπως μια συμφωνία έκδοσης αποκλειστικά με την Ταϊβάν.[6]

Βαθύτερα αίτια Επεξεργασία

Μετά την αποτυχία της επανάστασης της ομπρέλας το 2014 [7] και τη φυλάκιση των ακτιβιστών υπέρ της δημοκρατίας του Χονγκ Κονγκ το 2017,[8] οι πολίτες άρχισαν να φοβούνται την πιθανή απώλεια του «υψηλού βαθμού αυτονομίας» που προέβλεπε ο Βασικός Νόμος του Χονγκ Κονγκ. Με άλλα λόγια, η τοπική κοινωνία ανησυχούσε για την ολοένα και αυξανόμενη παρεμβατικότητα της κυβέρνησης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στις εσωτερικές υποθέσεις του Χονγκ Κονγκ. Ήδη είχε ανησυχήσει τους πολίτες το περιστατικό στο οποίο ιδιοκτήτες ενός βιβλιοπωλείου είχαν εξαφανιστεί για πολύ καιρό, και τελικά εντοπίστηκαν σε φυλακή στην ηπειρωτική Κίνα. Το βιβλιοπωλείο αυτό πουλούσε βιβλία επικριτικά προς το ΚΚΚ.[9] Η ανάδειξη του Σι Τζινπίνγκ σε Γενικό Γραμματέα του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος το 2012 σηματοδότησε μια πιο σκληρή και αυταρχική προσέγγιση σε όλα τα επίπεδα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης στην Σιντζιάνγκ. Η ιδέα ότι το Χονγκ Κονγκ μπορούσε να τεθεί υπό τον ολοκληρωτικό έλεγχο της ηπειρωτικής Κίνας στοίχειωνε την κοινωνία και κατ' επέκταση αποτελούσε ένα ιδιαίτερο κίνητρο για να συμμετάσχει κάποιος στις διαδηλώσεις.[10]

Επίσης, κατά την δεκαετία του 2010 το αντι-ηπειρωτικό αίσθημα της κοινωνίας του Χονγκ Κονγκ μεγάλωνε προοδευτικά. Οι τεράστιες ροές τουριστών από την ηπειρωτική χώρα, όπως και οι πολλοί εσωτερικοί μετανάστες (δηλαδή μετανάστες από την Κίνα στο Χονγκ Κονγκ) παραξένεψαν πολλούς κατοίκους του Χονγκ Κονγκ και τους έδωσαν την εντύπωση ότι διαβρώνουν τον τοπικό πολιτισμό.[10] Μετά την επανάσταση της ομπρέλας το 2014, παρατηρήθηκε μεγάλη άνοδος του τοπικισμού και του κινήματος υπέρ της ανεξαρτησίας, κάτι που επιβεβαιώθηκε στις βουλευτικές εκλογές του 2016, όταν οι τοπικιστές αύξησαν τις έδρες τους στο Νομοθετικό Συμβούλιο από 1 σε 6.[11] Ακόμα, όλο και λιγότεροι νέοι του Χονγκ Κονγκ αυτοπροσδιορίζονταν ως «Κινέζοι», όπως διαπίστωσαν δημοσκοπήσεις που διοργάνωσε το Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ. Μέχρι το 2019, σχεδόν κανένας Χονγκονέζος μικρότερος των 30 ετών δεν χαρακτήριζε τον εαυτό του Κινέζο.[12] Τέλος, οι νεότεροι ερωτηθέντες ήταν κιόλας δύσπιστοι για την κινεζική κυβέρνηση.[9] Τα σκάνδαλα και η διαφθορά της Κίνας κλόνισαν την εμπιστοσύνη των πολιτών του Χονγκ Κονγκ στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Οι πολίτες το μόνο που έβλεπαν ήταν μία εντατική προσπάθεια του Πεκίνου να ελέγξει περισσότερο το Χονγκ Κονγκ.

« Εσύ ήσουν αυτός που μου έμαθε ότι οι ειρηνικές διαδηλώσεις δεν λειτουργούν »

—Γκράφιτι ανώνυμου διαδηλωτή, γραμμένο στο εσωτερικό του Νομοθετικού Συμβουλίου την νύχτα της εισβολής[13]

Η Επανάσταση της Ομπρέλας του 2014 διακρινόταν από την ειρηνικότητά της. Τότε υπήρχε το αίσθημα ότι ο εκδημοκρατισμός του Χονγκ Κονγκ θα μπορούσε να επιτευχθεί με έναν ειρηνικό τρόπο, χωρίς να χρησιμοποιηθεί καθόλου βία στις συγκεντρώσεις.[7][14][15] Ωστόσο, μετά από μήνες συλλαλητηρίων το κίνημα απέτυχε, και το πολιτικό σύστημα της πόλης έμεινε ως έχει. Η επακόλουθη διάσπαση του φιλοδημοκρατικού μπλοκ στις εκλογές του 2016, οδήγησε πολλούς στο να αναθεωρήσουν την τακτική τους. Έτσι, στα επόμενα χρόνια, πολλοί οδηγήθηκαν το συμπέρασμα ότι οι ειρηνικές διαδηλώσεις ήταν αναποτελεσματικές στην προώθηση των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων. Οι διαδηλωτές συνεπώς θα έπρεπε να αναζητήσουν πιο δραστικούς (και άρα πιθανώς βίαιους) τρόπους για να πιέσουν την κυβέρνηση για αλλαγή. Ακόμα, πολλοί αναλυτές παρατήρησαν ότι στις διαμαρτυρίες του 2019 κυριαρχούσε μια αίσθηση απελπισίας, σε αντίθεση με την διάχυτη αισιοδοξία στο κίνημα του 2014.[15][16] Πλέον οι διαδηλωτές δεν ζητούσαν απλά την απόσυρση ενός νομοσχεδίου, αλλά απαιτούσαν να τους δοθούν επιτέλους όλες αυτές οι ελευθερίες που τους είχαν υποσχεθεί.[17]

Οικονομικοί παράγοντες ήταν επίσης μια βασική αιτία δυσαρέσκειας μεταξύ των Χονγκονέζων.[18][19][20] Με τα ισχυρά επαγγελματικά και οικονομικά καρτέλ του Χονγκ Κονγκ η «ψαλίδα» των εισοδημάτων μεταξύ πλούσιων και φτωχών ολοένα και μεγάλωνε.[21] Οι νέοι, που πρωταγωνίστησαν στις διαδηλώσεις, είχαν απογοητευτεί από τη χαμηλή κοινωνική κινητικότητα και την έλλειψη ευκαιριών απασχόλησης.[22] Πολλοί διαδηλωτές στο Χονγκ Κονγκ ήταν κάτω των 30 ετών και είχαν αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο.[23]

Στόχοι των διαδηλωτών Επεξεργασία

Αρχικά, οι διαδηλωτές ζήτησαν μόνο την απόσυρση του προτεινόμενου νομοσχεδίου έκδοσης. Μετά από την κλιμάκωση και την εδραίωση των διαδηλώσεων, διαμορφώθηκαν 5 βασικά αιτήματα. Οι διαδηλωτές χαρακτηριστικά φώναζαν το σύνθημα «Πέντε αιτήματα, ούτε ένα λιγότερο». Αυτά ήταν:[24]

  • Πλήρης απόσυρση του προτεινόμενου νομοσχεδίου έκδοσης: Αν και η κυβερνήτρια του Χονγκ Κονγκ ανακοίνωσε την επ' αόριστον αναστολή της ψήφισης του νομοσχεδίου στις 15 Ιουνίου, το καθεστώς της «εν αναμονή επανέναρξης της δεύτερης ανάγνωσης» στο Νομοθετικό Συμβούλιο σήμαινε ότι η έγκρισή του του θα μπορούσε να συμβεί αργότερα. Τελικά το νομοσχέδιο αποσύρθηκε επίσημα στις 23 Οκτωβρίου 2019.[25] Αυτός ήταν το μόνο αίτημα που εκπληρώθηκε.
  • Ανάκληση του χαρακτηρισμού «εξέγερση»: Η κυβέρνηση χαρακτήρισε επίσημα την διαδήλωση της 12ης Ιουνίου ως «εξέγερση», λόγω των βίαιων συγκρούσεων μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας. Τον ισχυρισμό οι διαδηλωτές τον αμφισβήτησαν και κάλεσαν την κυβέρνηση να τον αποσύρει. Το έγκλημα της «εξέγερσης» επιφέρει ποινή έως και 10 ετών στη φυλακή.
  • Απελευθέρωση και αθώωση των συλληφθέντων διαδηλωτών: Οι διαδηλωτές θεωρούν ότι η πολιτική ανυπακοή τους παρακινείται από έναν πολιτικά δίκαιο σκοπό. Αμφισβητούν επίσης τη νομιμότητα της τακτικής της αστυνομίας να συλλαμβάνει διαδηλωτές σε νοσοκομεία μέσω της πρόσβασης στα εμπιστευτικά ιατρικά δεδομένα τους, κατά παράβαση της ιδιωτικής ζωής των ατόμων αυτών.
  • Σύσταση ανεξάρτητης επιτροπής για την διερεύνηση της συμπεριφοράς της αστυνομίας και της χρήσης βίας κατά τη διάρκεια των διαμαρτυριών: Διάφορες μη κυβερνητικές ομάδες θεώρησαν ότι το επίπεδο βίας που χρησιμοποίησε η αστυνομία εναντίον διαδηλωτών ήταν υπερβολική και καταχρηστική.[26] Κατ' αυτούς, οι αστυνομικοί ήταν ανεύθυνοι, αφού δεν υπηρέτησαν τις αξίες της αστυνομίας.[27] Η απουσία ουσιαστικής ανεξαρτησίας του υπάρχοντος υπεύθυνου σώματος, του Ανεξάρτητου Συμβουλίου Καταγγελιών κατά της Αστυνομίας, ήταν επίσης ένα ζήτημα που απασχολούσε τους διαδηλωτές.[28]
  • Παραίτηση της Κάρι Λαμ και εφαρμογή καθολικής ψηφοφορίας για τις εκλογές του Νομοθετικού Συμβουλίου και για την εκλογή του κυβερνήτη:[29] Στο Χονγκ Κονγκ, ο κυβερνήτης επιλέγεται από μία κλειστή Εκλογική Επιτροπή, ενώ στο Νομοθετικό Συμβούλιο 30 από τις 70 έδρες εκλέγονται από εκπροσώπους μικρών ομάδων της ελίτ της πόλης. Πάγια θέση της φιλοδημοκρατικής παράταξης ήταν η εφαρμογή καθολικής ψηφοφορίας για τον κυβερνήτη και το Νομοθετικό Συμβούλιο.

Χρονικό των διαδηλώσεων Επεξεργασία

Οι πρώτες μεγάλες διαδηλώσεις Επεξεργασία

 
Η αστυνομία χρησιμοποιώντας δακρυγόνα για να διαλύσει διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν έξω από το Νομοθετικό Συμβούλιο στις 12 Ιουνίου 2019.

Μετά από αρκετές σχετικά μικρές διαδηλώσεις τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2019 [30] το ζήτημα του νομοσχεδίου έκδοσης προσέλκυσε την δημόσια προσοχή όταν βουλευτές της φιλοδημοκρατικής παράταξης μπλόκαραν προσωρινά την ψήφισή του, κατά την πρώτη ανάγνωση του νομοσχεδίου. Στην συνέχεια, ο γραμματέας ασφαλείας Τζον Λι ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση θα επαναλάβει την διαβούλευση του νομοσχεδίου στην ολομέλεια του Νομοθετικού Συμβουλίου στις 12 Ιουνίου 2019.[31] Με την ανακοίνωση της δεύτερης ανάγνωσης του νομοσχεδίου, το Μέτωπο Πολιτικών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (για συντομία: ΜΠΑΔ) -μία ένωση πολλών φιλοδημοκρατικών ΜΚΟ και κομμάτων- ανακοίνωσε την διοργάνωση διαδήλωσης στις 9 Ιουνίου. Η συγκέντρωση ήταν πετυχημένη, καθώς δεκάδες χιλιάδες ατόμων διαδήλωσαν στο Νησί του Χονγκ Κονγκ. Οι εκτιμήσεις για την συμμετοχή, όμως, ήταν αντιφατικές, καθώς, ενώ η αστυνομία υπολόγισε ότι ήταν γύρω στα 270.000 άτομα, οι διοργανωτές ισχυρίστηκαν ότι συμμετείχαν περίπου 1,03 εκατομμύρια άνθρωποι.[32][33] Παρόλ' αυτά, η Κάρι Λαμ επέμεινε στη δεύτερη ανάγνωση του νομοσχεδίου και δεν ματαίωσε την συνεδρίαση της 12ης Ιουνίου, κινητοποιώντας έτσι ακόμα περισσότερο τους διαδηλωτές.[34] Στις 12 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε μία ιστορική διαδήλωση με το πέρας της οποίας, οι διαδηλωτές είχαν καταφέρει να ματαιώσουν προσωρινά την δεύτερη ανάγνωση του νομοσχεδίου.[35] Λόγω των βίαιων επεισοδίων που συνέβησαν, η κυβέρνηση χαρακτήρισε τις συγκρούσεις ως «ταραχές».[36] Από την άλλη μεριά, η αστυνομία επικρίθηκε ιδιαίτερα για τη χρήση υπερβολικής βίας, όπως η ρίψη δακρυγόνων σε διαδηλωτές σε μία αδειοδοτημένη διαδήλωση,[37][38] και για εφαρμογή αθέμιτων πρακτικών κατά των διαδηλωτών.[39] Μετά τις συγκρούσεις, οι διαδηλωτές άρχισαν να ζητούν μία ανεξάρτητη αρχή να ερευνήσει τις περιπτώσεις αστυνομικής βίας. Προέτρεψαν επίσης την κυβέρνηση να αποσύρει τον χαρακτηρισμό «ταραχές».

 
Ο Μάρκο Λέουνγκ Λινγκ-κιτ σε σκαλωσιές λίγο πριν πέσει στο κενό στις 15 Ιουνίου

Στις 15 Ιουνίου, η Κάρι Λαμ ανακοίνωσε την αναστολή του νομοσχεδίου, αλλά δεν το απέσυρε πλήρως.[40] Ο Μάρκο Λέουνγκ Λινγκ-κιτ, ένας 35χρονος άντρας, πέθανε στις 12 Ιουνίου αφού γλίστρησε στις σκαλωσιές και έπεσε από 17 μέτρα ύψος. Είχε ανέβει στο κτίριο για να διαμαρτυρηθεί για το νομοσχέδιο και για, την κατά την άποψή του, υπερβολική αστυνομική βία.[41] Αυτό το ατύχημα αποτέλεσε σημείο καμπής για το κίνημα. Πολλά συνθήματα εμπνεύστηκαν από αυτό, ενώ το κίτρινο αδιάβροχο μπουφάν που φορούσε ο Μάρκο έγινε ένα από τα συμβόλα των διαδηλώσεων. [42] Την επόμενη μέρα, Κυριακή 16 Ιουνίου, διοργανώθηκε ξανά συλλαλητήριο στο οποίο πήραν μέρος σχεδόν 2 εκατομμύρια άτομα σύμφωνα με εκτίμηση του ΜΠΑΔ, ενώ η αστυνομία υπολόγισε ότι συμμετείχαν 338.000 διαδηλωτές, μέγιστα.[43] Στις 18 Ιουνίου, η κυβερνήτρια Κάρι Λαμ δήλωσε προσωπικά συγγνώμη,[44] απέρριψε όμως τις εκκλήσεις για την παραίτησή της. [45]

Εισβολή στο Νομοθετικό Συμβούλιο και κλιμάκωση Επεξεργασία

 
Οι διαδηλωτές κατέλαβαν για λίγο το Συγκρότημα του Νομοθετικού Συμβουλίου την 1η Ιουλίου 2019.

Κάθε 1η Ιουλίου στο Χονγκ Κονγκ πραγματοποιείται μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας του φιλοδημοκρατικού στρατοπέδου. Ωστόσο αυτήν την χρονιά το κλίμα ήταν τεταμένο λόγω των διαδηλώσεων που είχαν ήδη ξεσπάσει. Οι διοργανωτές ισχυρίστηκαν ότι συμμετείχαν στην πορεία 550.000 άτομα.[46][47] Ένας ανεξάρτητος οργανισμός ψηφοφορίας υπολόγισε τη συμμετοχή σε 260.000. [48] Η διαμαρτυρία ήταν σε μεγάλο βαθμό ειρηνική. Ωστόσο, τη νύχτα, ορισμένοι ριζοσπαστικοί διαδηλωτές εισέβαλαν στο Νομοθετικό Συμβούλιο, το οποίο και κατέλαβαν για λίγο. Η αστυνομία δεν πήρε αρκετά μέτρα για να τους σταματήσει. Οι εισβολείς προξένησαν πολλές καταστροφές και βανδαλισμούς στο κτήριο.[49][50][51]

Μετά την 1η Ιουλίου 2019, οι διαδηλώσεις εξαπλώθηκαν και σε άλλες περιοχές πέρα από το κέντρο του Χονγκ Κονγκ, όπως στις Σέουνγκ Σουί, Σα Τιν και Τσιμ Σα Τσούι.[52][53][54] Στις 21 Ιουλίου το ΜΠΑΔ διοργάνωσε άλλο ένα συλλαλητήριο κατά του νομοσχεδίου για την έκδοση, αυτή την φορά στο Νησί του Χονγκ Κονγκ[55] Yπήρξαν επεισόδια μεταξύ των διαδηλωτών και της αστυνομίας στο νησί του Χονγκ Κονγκ και αργά το απόγευμα, η διαδήλωση διαλύθηκε.[56] Ωστόσο, το βράδυ ομάδες λευκοντυμένων ατόμων, εμφανίστηκαν στον σταθμό Γιουέν Λονγκ στο βόρειο Χονγκ Κονγκ και άρχισαν να ξυλοκοπούν αδιάκριτα πολίτες. Οι επιτιθέμενοι στόχευαν κυρίως διαδηλωτές που επέστρεφαν από την προηγούμενη διαδήλωση.[57][58] Η αστυνομία απουσίαζε κατά τη διάρκεια της επίθεσης και τα κοντινά αστυνομικά τμήματα έκλεισαν, γεγονός που έκανε πολλούς να πιστεύουν ότι η επίθεση συντονίστηκε με την αστυνομία. Ο φιλοκινεζικός βουλευτής Τζούνιους Χο εμφανίστηκε αργότερα να χαιρετά μέλη της ομάδας των λευκοντυμένων ανδρών, κάτι για το οποίο δέχτηκε σφοδρή κριτική. Έπειτα από την επίθεση, η εμπιστοσύνη των πολιτών στην αστυνομία κατέρρευσε και έστρεψε πολλούς που πριν ήταν πολιτικά ουδέτεροι, εναντίον της αστυνομίας.[59]

Σε μία έκκληση για γενική απεργία στις 5 Αυγούστου συμμετείχαν περίπου 350.000 άτομα σύμφωνα με τη Συνδικαλιστική Συνομοσπονδία του Χονγκ Κονγκ.[60] Αποτέλεσμα της απεργίας ήταν να ακυρωθούν πάνω από 200 πτήσεις.[61][62][63] Διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε επτά συνολικά περιοχές στο Χονγκ Κονγκ. Οι διαδηλωτές στο Νησί του Χονγκ Κονγκ δέχτηκαν επίθεση από μια ομάδα αντι-διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν βίαιες συγκρούσεις.[64][65]

 
Οι διαδηλωτές στοχεύουν τα λέιζέρ τους προς ένα κτήριο, κοροϊδεύοντας μια προηγούμενη αστυνομική εκδήλωση που είχε ως στόχο να δείξει τους κινδύνους των δεσμών λέιζερ για τους αστυνομικούς.[66][67]

Διάφορα περιστατικά που αφορούσαν φερόμενη αστυνομική βία, όπως ο πυροβολισμός με πλαστικές σφαίρες διαδηλωτών, η χρήση δακρυγόνων σε εσωτερικούς χώρους, και η ανάπτυξη μυστικών πρακτόρων, ώθησε τους διαδηλωτές να πραγματοποιήσουν τριήμερη καθιστική διαμαρτυρία στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Χονγκ Κονγκ από τις 12 έως τις 14 Αυγούστου, αναγκάζοντας την διεύθυνση του αεροδρομίου να ακυρώσει πολλές πτήσεις.[68][69][70] Στις 13 Αυγούστου, διαδηλωτές στο αεροδρόμιο έπιασαν, έδεσαν και χτύπησαν δύο άνδρες τους οποίους κατηγόρησαν ότι ήταν μυστικοί πράκτορες της ηπειρωτικής Κίνας. Αυτοί οι δύο αργότερα ταυτοποιήθηκαν ως έναν απλό τουρίστα και έναν δημοσιογράφο αντίστοιχα.[71][72] Μια ειρηνική συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Βικτώρια στις 18 Αυγούστου για να καταγγελθεί η αστυνομική βία. Το ΜΠΑΔ ισχυρίστηκε ότι συμμετείχαν τουλάχιστον 1,7 εκατομμύρια άτομα. [73] Στις 23 Αυγούστου, περίπου 210.000 άτομα συμμετείχαν στην πορεία «Οδός του Χονγκ Κονγκ» κατ' αναλογία της «Βαλτικής Οδού». Οι συμμετέχοντες πιάστηκαν χέρι-χέρι και δημιούργησαν μία μεγάλη ανθρώπινη αλυσίδα η οποία εκτεινόταν για χιλιόμετρα στους δρόμους της πόλης.[74]

Αγνοώντας την απαγόρευση της αστυνομίας, χιλιάδες διαδηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους στο Νησί του Χονγκ Κονγκ στις 31 Αυγούστου μετά τις συλλήψεις γνωστών φιλοδημοκρατικών ακτιβιστών την προηγούμενη ημέρα.[75][76][77] Το βράδυ, η Ειδική Τακτική Ομάδα (αστυνομική μονάδα ανάλογη με αυτή των ΜΑΤ) εισέβαλε στο σταθμό Prince Edward, όπου χτύπησαν και ψέκασαν με σπρέι πιπεριού πολίτες που βρίσκονταν εκεί.[78] Η επίθεση αυτή θεωρείται από πολλούς ως η αστυνομική εκδοχή της Επίθεσης στον σταθμό Γιουέν Λονγκ. Έπειτα από αυτό, η αστυνομία κατηγορήθηκε ότι ασκεί τρομοκρατικές πρακτικές εναντίον των πολιτών.[79][80]

Οριστική απόσυρση του νομοσχεδίου Επεξεργασία

 
Διαδηλωτής ρίχνοντας αυγά στο πορτρέτο του προέδρου της Κίνας Σι Τζινπίνγκ.

Στις 4 Σεπτεμβρίου, η Κάρι Λαμ ανακοίνωσε την οριστική και ολική απόσυρση του νομοσχεδίου για την έκδοση. Έτσι ένας από τους πέντε βασικούς στόχους του κινήματος εκπληρώθηκε. Ωστόσο, οι διαδηλωτές συνέχισαν να πιέζουν για την εκπλήρωση και των υπόλοιπων 4 απαιτήσεων.[81] Κατά τη διάρκεια του μήνα, έγινε γνωστό και το τραγούδι «Δόξα στο Χονγκ Κονγκ» το οποίο έγινε ο ανεπίσημος ύμνος των διαδηλώσεων.[82][83] Κάποιοι διαδηλωτές προσπάθησαν να διαταράξουν εκ νέου την λειτουργία του αεροδρομίου [84], ενώ άλλοι πραγματοποίησαν διαδηλώσεις σε εμπορικά κέντρα, ή στόχευαν καταστήματα που θεωρούνταν υπέρ του Πεκίνου.[85] Η Κάρι Λαμ πραγματοποίησε την πρώτη της δημόσια εμφάνιση από την έναρξη των διαδηλώσεων σε ένα κλειστό γήπεδο, όπου και συνομίλησε με 150 άτομα από το κοινό. Στην συνέχεια, πολλοί διαδηλωτές την περικύκλωσαν και της ζήτησαν να συζητήσει μαζί τους, ωστόσο αυτή αρνήθηκε. [86]

Την 1η Οκτωβρίου 2019, σημειώθηκαν μαζικές συγκεντρώσεις και βίαιες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών σε διάφορες περιοχές του Χονγκ Κονγκ, κατά τη διάρκεια της 70ης επετείου από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Σε αυτή την συγκέντρωση επιβεβαιώθηκε για πρώτη φορά ο πυροβολισμός διαδηλωτών από την αστυνομία: ένας 18χρονος φοιτητής πυροβολήθηκε στο στήθος από την αστυνομία.[87][88][89] Έπειτα από την απόσυρση του νομοσχεδίου, η κυβέρνηση ζήτησε από το Νομοθετικό Συμβούλιο να επιβάλει νόμους που θα έφερναν την ειρήνη στην πόλη. Ένας τέτοιος νόμος ψηφίστηκε τον Οκτώβριο και απαγόρευε την χρήση κάθε είδους μάσκας προσώπου σε δημόσιες συναθροίσεις. Αυτό το μέτρο στόχευε στην ευκολότερη ταυτοποίηση των ριζοσπαστικών διαδηλωτών, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν μαζικά μάσκες για να καλύψουν τα πρόσωπά τους και να μην μπορούν να αναγνωριστούν από την αστυνομία.[90] Η νομοθεσία αυτή προκάλεσε νέες διαδηλώσεις σε διάφορες περιοχές στο Χονγκ Κονγκ. Λεωφόροι μπλοκαρίστηκαν, καταστήματα βανδαλίστηκαν, ενώ τα ΜΜΜ της πόλης παρέλυσαν.[91][92][93]

Πολιορκίες πανεπιστημίων Επεξεργασία

 
Η αστυνομία αντιμετώπισε ολομέτωπα τους διαδηλωτές στην είσοδο του Κινεζικού Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ στις 12 Νοεμβρίου 2019.

Στις 3 Νοεμβρίου ξέσπασαν νέες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών. Ο Άλεξ Τσόου Τσ-Λοκ, ένας 22χρονος φοιτητής βρέθηκε αργότερα αναίσθητος στον δεύτερο όροφο ενός κοντινού πάρκινγκ. Διακομίστηκε στο νοσοκομείο, ωστόσο έπειτα από δύο ανεπιτυχείς εγκεφαλικές εγχειρήσεις πέθανε στις 8 Νοεμβρίου.[94][95] Μετά τον θάνατό του, νέες διαδηλώσεις και πορείες μνήμης για τον Άλεξ ξέσπασαν σε πολλά σημεία του Χονγκ Κονγκ. Πολλοί κατηγόρησαν την αστυνομία για τον θάνατό του, αλλά η ίδια αρνήθηκε κάθε ανάμειξη.[96] Με αφορμή τον θάνατο του Άλεξ Τσόου οι διαδηλωτές οργάνωσαν μία καθολική απεργία από από τις 11 Νοεμβρίου.[97] Εκείνο το πρωί, ένας αστυνομικός πυροβόλησε και τραυμάτισε έναν άοπλο φοιτητή, 21 ετών.[98] Λίγες μέρες αργότερα, ένας ηλικιωμένος πέθανε από κατάγματα στο κεφάλι, τα οποία είχε υποστεί την προηγουμένη, κατά την διάρκεια μίας σύγκρουσης διαδηλωτών και αντι-διαδηλωτών.[99][100]

 
Διαδηλωτές στο Γιάου Μα Τέι στις 18 Νοεμβρίου 2019. Προσπάθησαν να διαπεράσουν το μπλόκο της αστυνομίας και να εισέλθουν στο Πολυτεχνείο του Χονγκ Κονγκ ώστε να βοηθήσουν τους παγιδευμένους εκεί διαδηλωτές.

Κατά τη διάρκεια της 11 Νοεμβρίου, η αστυνομία έριξε πολλές φορές δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης καθώς και πυροβόλησε με λαστιχένιες σφαίρες σε διάφορα πανεπιστήμια, τα οποία είχαν γίνει κέντρα οργάνωσης των διαδηλωτών. Από την άλλη, οι διαδηλωτές έριξαν τούβλα και βόμβες μολότοφ στους αστυνομικούς. [101] Φοιτητές από το Κινεζικό Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ αντιμετώπισαν την αστυνομία για δύο συνεχόμενες ημέρες με αυτόν τον τρόπο.[102] Μετά τη σύγκρουση, οι διαδηλωτές κατέλαβαν για λίγο και άλλα πανεπιστήμια.[103][104] Τα πράγματα όμως φάνηκαν ότι ξέφυγαν τελείως στις 17 Νοεμβρίου, όταν η αστυνομία άρχισε να πολιορκεί το Πολυτεχνείο του Χονγκ Κονγκ,το οποίο οι διαδηλωτές είχαν καταλάβει. Τις πρωινές ώρες της 18ης Νοεμβρίου η αστυνομία εισέβαλε στην πανεπιστημιούπολη και άρχισε να συλλαμβάνει αρκετούς διαδηλωτές και εθελοντές γιατρούς.[105][106] Με το Πολυτεχνείο να βρίσκεται σε πλήρη αποκλεισμό από την αστυνομία, άλλοι διαδηλωτές έξω από την πανεπιστημιούπολη προσπάθησαν να περάσουν την αστυνομική γραμμή για να βοηθήσουν αυτούς που παγιδεύτηκαν μέσα, ωστόσο οι προσπάθειές τους αποδείχτηκαν άκαρπες.[107][108] Περισσότεροι από 1.100 άνθρωποι συνελήφθησαν εντός και εκτός του Πολυτεχνείου κατά τη διάρκεια της πολιορκίας,[109][110] η οποία έληξε στις 29 Νοεμβρίου.[111]

Τοπικές εκλογές και COVID-19 Επεξεργασία

 
Οι διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους κατά τη διάρκεια της πορείας της πρωτοχρονιάς του 2020

Οι εκλογές των Περιφερειακών Συμβουλίων της 24ης Νοεμβρίου 2019, αν και δεν ήταν ιδιαίτερα κρίσιμες πολιτικά, θεωρήθηκαν ως ένα δημοψήφισμα για την κυβέρνηση και τις διαδηλώσεις, ενώ σημειώθηκε ρεκόρ ψηφοφορίας (πάνω από 70%). [112] Τα αποτελέσματα έδειχναν το στρατόπεδο υπέρ της δημοκρατίας να κερδίζει με συντριπτική διαφορά, ενώ το στρατόπεδο υπέρ του Πεκίνου να υφίσταται τη μεγαλύτερη εκλογική ήττα του στην ιστορία του Χονγκ Κονγκ.[113][114] Αυτή η άνευ προηγουμένου εκλογική επιτυχία της φιλοδημοκρατικής παράταξης έφερε μία σχετική ηρεμία στην πόλη. Επιπλέον, οι μαζικές συλλήψεις κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Πολυτεχνείου και γενικά η εντονότερη επαγρύπνηση της αστυνομίας συνέβαλαν στη σχετική μείωση της έντασης και της συχνότητας των διαδηλώσεων τον Δεκέμβριο του 2019 και τον Ιανουάριο του 2020.[115] Παρ 'όλα αυτά, το ΜΠΑΔ διοργάνωσε δύο μεγάλες πορείες για να διατηρήσει την πίεση στην κυβέρνηση στις 8 Δεκεμβρίου 2019 και στη 1 Ιανουαρίου 2020, με συμμετοχή 800.000 και 1.030.000 πολιτών αντίστοιχα.[116][117]

Με το ξέσπασμα της πανδημίας COVID-19 στην ηπειρωτική Κίνα υπήρξε πλέον εμφανής μείωση των διαδηλώσεων λόγω φόβων για εξάπλωση του ιού. Ωστόσο, οι τακτικές του κινήματος άλλαξαν για να συνεχίσουν την πίεση προς την κυβέρνηση. Πλέον, ένας πρόσθετος στόχος των διαδηλωτών ήταν η λήψη αυστηρών μέτρων διαφύλαξη της δημόσιας υγείας του Χονγκ Κονγκ. [118] Συγκεκριμένα, οι διαδηλωτές ζήτησαν να απαγορευτεί η είσοδος σε όλους τους ταξιδιώτες από την ηπειρωτική χώρα. Για αυτόν τον λόγο, το υγειονομικό προσωπικό συμμετείχε σε πενταήμερη απεργία από τις 3 έως τις 7 Φεβρουαρίου 2020.[119][120] Η απεργία ήταν εν μέρει επιτυχής καθώς η Κάρι Λαμ, αναγκάστηκε να αφήσει ανοικτά μόνο 3 από τα συνολικά 14 συνοριακά περάσματα με την ηπειρωτική Κίνα ανοιχτά. Ωστόσο, η κυβερνήτης απέρριψε το ολικό κλείσιμο των συνόρων.[121] Καθώς η εξάπλωση του κοροναϊού κλιμακώθηκε τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 2020, οι διαδηλώσεις μειώθηκαν περαιτέρω.[122][123] Σε αυτό συνέβαλαν και οι τακτικές της αστυνομίας, η οποία χρησιμοποίησε νόμους κοινωνικής αποστασιοποίησης που απαγορεύουν ομάδες άνω των τεσσάρων, για να αποτρέψει την οργάνωση διαδηλώσεων.[124][125] Στις 18 Απριλίου, η αστυνομία συνέλαβε 15 επιφανείς ακτιβιστές υπέρ της δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένων των Τζίμι Λάι, Μάρτιν Λι και Μάργκαρετ Νγκ για τις δραστηριότητές τους το 2019, προκαλώντας τη διεθνή κατακραυγή. [126] Στις 15 Μαΐου, ένας 22χρονος νεαρός με το επώνυμο Σιν καταδικάστηκε σε τετραετή φυλάκιση για συμμετοχή του στη διαδήλωση της 12ης Ιουνίου 2019, και έτσι έγινε το πρώτο άτομο που φυλακίστηκε με την κατηγορία της εξέγερσης από τότε που ξεκίνησε το κίνημα διαμαρτυρίας.[127]

Εφαρμογή του νόμου εθνικής ασφαλείας Επεξεργασία

 
Τα δακρυγόνα χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά μετά από δύο μήνες στις 24 Μαΐου, καθώς χιλιάδες διαδηλωτές διαδήλωσαν κατά του Νόμου Εθνικής Ασφαλείας

Στις 21 Μαΐου 2020, η κρατική τηλεόραση ανακοίνωσε ότι η Μόνιμη Επιτροπή του Εθνικού Λαϊκού Συνεδρίου θα ξεκινούσε τη σύνταξη ενός νέου νόμου που θα ποινικοποιούσε κάθε προσπάθεια «απόσχισης, ξένης παρέμβασης, τρομοκρατίας και ανατροπής της κυβέρνησης». Ο νέος αυτός νόμος, μάλιστα, θα προστίθετο στο Παράρτημα III του Βασικού Νόμου του Χονγκ Κονγκ. Αυτό σήμαινε ότι ο νόμος θα ετίθετο σε εφαρμογή έπειτα από απόφαση του ΕΛΣ, παρακάμπτοντας την τοπική νομοθετική εξουσία.[128] Το Ηνωμένο Βασίλειο, μαζί με την Αυστραλία, τον Καναδά και τις ΗΠΑ, σε κοινή δήλωσή τους στις 28 Μαΐου, εξέφρασαν τη βαθιά ανησυχία τους σχετικά με τον νόμο εθνικής ασφάλειας, καθώς κατά την γνώμη τους, ο νόμος παραβίαζε την Σινοβρετανική Κοινή διακήρυξη του 1984 και υπονόμευε την αρχή «μια χώρα, δύο συστήματα».[129] Παρά τη διεθνή πίεση, το ΕΛΣ πέρασε τον νόμο εθνικής ασφάλειας την ίδια ημέρα.[130][131] Το σχέδιο προκάλεσε νέο κύμα διαδηλώσεων: η συγκέντρωση της 24ης Μαΐου ήταν η μεγαλύτερη από την αρχή της πανδημίας.[132] Στις 27 Μαΐου τουλάχιστον 396 άτομα συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια μιας ολοήμερης διαδήλωσης. Οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες τέθηκαν υπό κράτηση ακόμη και πριν ξεκινήσει η διαδήλωση. [133]

 
Ο Νόμος Εθνικής Ασφάλειας απαγόρευσε το σύνθημα «Ελευθερώστε το Χονγκ Κονγκ, η επανάσταση των εποχών μας», ένα πολύ διάσημο σλόγκαν μεταξύ των διαδηλωτών.[42][134]

Στις 30 Ιουνίου, το ΕΛΣ ψήφισε ομόφωνα τον νόμο εθνικής ασφάλειας, χωρίς να ενημερώσει κανέναν -ούτε την τοπική κυβέρνηση- για το περιεχόμενο του νόμου.[135] Ο νόμος δημιούργησε στην πόλη το φαινόμενο γνωστό ως chilling effect. Το Demosistō, καθώς και άλλες ομάδες και οργανώσεις υπέρ της ανεξαρτησίας του Χονγκ Κονγκ, ανακοίνωσαν ότι θα σταματούσαν κάθε δραστηριότητά τους, υπό τον φόβο να βρεθούν στο στόχαστρο αυτού του νέου νόμου.[136] Χιλιάδες διαδηλωτές συμμετείχαν σε συλλαλητήριο την 1η Ιουλίου για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στον πρόσφατα εφαρμοστέο νόμο. Εκείνη την ημέρα, η αστυνομία συνέλαβε τουλάχιστον δέκα άτομα για παραβίαση του νόμου εθνικής ασφάλειας. Τα άτομα αυτά κατηγορήθηκαν που διέθεταν σημαίες ή πλακάτ με απαγορευμένα συνθήματα και έτσι είχαν διαπράξει το έγκλημα της «προσπάθειας ανατροπής της κυβέρνησης».[137]

Μετά την εφαρμογή του νόμου περί εθνικής ασφάλειας, η διεθνής κοινότητα αναθεώρησε την στάση της έναντι της Κίνας. Μεγάλες χώρες της Δύσης, όπως ο Καναδάς, οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αυστραλία, η Γερμανία και η Νέα Ζηλανδία) ανέστειλαν τις συνθήκες έκδοσης με το Χονγκ Κονγκ λόγω της εφαρμογής του νόμου εθνικής ασφάλειας.[138][139][140][141][142] Το Αμερικανικό Κογκρέσο ψήφισε τον Νόμο για την Αυτονομία του Χονγκ Κονγκ, ένας νόμος που επέβαλε κυρώσεις σε διάφορους αξιωματούχους του Χονγκ Κονγκ και της Κίνας, συμπεριλαμβανομένης της Κάρι Λαμ για την παραβίαση της αυτονομίας και των ελευθεριών του Χονγκ Κονγκ.[143] Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε διάταγμα για την ανάκληση του ειδικού εμπορικού καθεστώτος της πόλης. Παράλληλα ο Μάικ Πομπέο ενημέρωσε το Κογκρέσο ότι το Χονγκ Κονγκ δεν ήταν πλέον αυτόνομο από την Κίνα και επομένως πρέπει να θεωρηθεί η ίδια χώρα στο εμπόριο και σε άλλα συναφή θέματα.[144] Ακόμα, το Βρετανικό Υπουργείο Εσωτερικών ανακοίνωσε ότι από τις αρχές του 2021, οι νυν αλλά και πρώην κάτοχοι του βρετανικού διαβατηρίου από το Χονγκ Κονγκ θα μπορούν να εγκατασταθούν στο Ηνωμένο Βασίλειο μαζί με τους εξαρτώμενούς τους (παιδιά, οικογένεια) για πέντε χρόνια, και μετά να υποβάλουν αίτηση για μόνιμη υπηκοότητα.[145]

Έξαρση της καταστολής Επεξεργασία

 
Το Κόμμα πολιτών σε συγκέντρωση υποστήριξης των προκριματικών εκλογών της φίλοδημοκρατικής παράταξης. Τέσσερις υποψήφιοι του κόμμα αποκλείστηκαν από την κυβέρνηση.

Οι βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2020 πλησίαζαν. Η φιλοδημοκρατική παράταξη, συνεπαρμένη από την εντυπωσιακή επιτυχία της στις περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου 2019, στόχευε πλέον να κερδίσει την πλειοψηφία στο Νομοθετικό Συμβούλιο των 70 εδρών.[146] Μάλιστα, ορισμένοι ριζοσπαστικοί φιλοδημοκρατικοί, υπόσχονταν να χρησιμοποιήσουν όλες τις συνταγματικές εξουσίες που έχουν οι βουλευτές για να αναγκάσουν την κυβέρνηση να ικανοποιήσει και τα πέντε αιτήματα των διαδηλώσεων.[147] Αψηφώντας τον νόμο εθνικής ασφάλειας, περισσότεροι από 600.000 άνθρωποι ψήφισαν στις ιστορικές προκριματικές εκλογές της φιλοδημοκρατικής παράταξης, στα μέσα Ιουλίου 2020. Η κυβέρνηση προειδοποίησε τους συμμετέχοντες στις προκριματικές ότι κινδύνευαν με νομικές κυρώσεις. Πράγματι, στις 30 Ιουλίου, η κυβέρνηση απέκλεισε δώδεκα άτομα από το να είναι υποψήφιοι στις βουλευτικές εκλογές, σχεδόν όλοι από τους οποίους ήταν νικητές από τις προκριματικές.[148][149] Η απόφαση προκάλεσε διεθνή κατακραυγή για παρακώλυση των εκλογών και της δημοκρατικής διαδικασίας. [150] Την επόμενη μέρα, η Κάρι Λαμ, επικαλέστηκε την πανδημία ως λόγο για την αναβολή των βουλευτικών εκλογών έως το 2021.[151] Το ΕΛΣ ενέκρινε πρόταση για παράταση της θητείας των μελών του Νομοθετικού Συμβουλίου (το οποίο έχουν πλειοψηφία οι φιλοκινεζικοί) για τουλάχιστον ένα έτος.

 
Διαδήλωση την 1η Ιουλίου, μία ημέρα μετά την εφαρμογή του νόμου εθνικής ασφάλειας

Από την άλλη, η αστυνομία συνέχισε να χρησιμοποιεί το νόμο εθνικής ασφάλειας για να στοχοποιεί ακτιβιστές και επικριτές του Πεκίνου, συμπεριλαμβανομένου του μεγιστάνα των επιχειρήσεων Τζίμι Λάι καθώς και άλλων. Εντάλματα σύλληψης εκδόθηκαν και για αυτοεξόριστους ακτιβιστές, συμπεριλαμβανομένου του πρώην βουλευτή Νάθαν Λω.[152][153] Δώδεκα ακτιβιστές του Χονγκ Κονγκ που είχαν απελευθερωθεί με εγγύηση συνελήφθησαν από την ακτοφυλακή της Κίνας, ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν με ταχύπλοο στην Ταϊβάν στις 23 Αυγούστου. Συνελήφθησαν κοντά στη Σεντσέν και στη συνέχεια κατηγορήθηκαν για παράνομη διέλευση των κινεζικών συνόρων. Οι αρχές τους εμπόδισαν από το να συναντήσουν τους δικηγόρους τους και τις οικογένειές τους.[154][155] Εν τω μεταξύ, οι φιλοδημοκρατικοί ακτιβιστές Τζοσούα Γουόνγκ, Άγκνες Τσόου και Ιβάν Λαμ καταδικάστηκαν από δικαστήριο σε φυλάκιση 7 έως 13 μηνών.[156]

Με τις διαδηλώσεις να εξασθενούν διαρκώς, η κυβέρνηση συνέχισε την προσπάθειά της ενισχύσει τον έλεγχο της σε όλο το Χονγκ Κονγκ, σε κάθε πτυχή της ζωής των πολιτών. Τα σχολικά βιβλία λογοκρίθηκαν και εξαλείφθηκε κάθε αναφορά στην σφαγή της πλατείας Τιενανμέν.[157] Καθηγητές που ενθάρρυναν τους εφήβους σε πολιτικές συζητήσεις και εκδηλώσεις, κινδύνευαν με κυρώσεις. Ακόμα, βιβλία που ήταν επικριτικά προς την κυβέρνηση της Κίνας απαγορεύτηκαν από τις δημόσιες βιβλιοθήκες.[158] Η κυβέρνηση προσπάθησε επίσης να αλλάξει τα γεγονότα της επίθεσης στον σταθμό Γιουέν Λονγκ ισχυριζόμενη πως η αστυνομία είχε επέμβει «εγκαίρως».[159] Τον Αύγουστο του 2020, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, παρενέβη και απέρριψε ιδιωτικές διώξεις κατά της αστυνομίας που είχαν ξεκινήσει από φιλοδημοκρατικούς ακτιβιστές.[160] Τον Ιανουάριο του 2021, η αστυνομία συνέλαβε περισσότερα από 50 άτομα, που ήταν υποψήφιοι στις προκριματικές εκλογές του Ιουλίου, με την κατηγορία της «ανατροπής της κρατικής εξουσίας».[161] Έπειτα και από αυτές τις μαζικές συλλήψεις, οι περισσότεροι από τους ενεργούς και εξέχοντες αντιπολιτευόμενους πολιτικούς στο Χονγκ Κονγκ είχαν συλληφθεί από τις αρχές χρησιμοποιώντας τον νόμο εθνικής ασφαλείας.[162]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Leung, Christy (1 April 2019). «Extradition bill not made to measure for mainland China and won't be abandoned, Hong Kong leader Carrie Lam says». South China Morning Post. https://www.scmp.com/news/hong-kong/politics/article/3004067/extradition-bill-not-made-measure-mainland-china-and-wont. Ανακτήθηκε στις 20 June 2019. 
  2. ↑ Chernin, Kelly (18 Ιουνίου 2019). «Mass protests protect Hong Kong's legal autonomy from China – for now». The Conversation. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2020. 
  3. ↑ «EU lodges formal diplomatic note against contentious Hong Kong extradition bill». Reuters. 24 May 2019. https://www.reuters.com/article/us-hongkong-extradition-eu/eu-lodges-formal-diplomatic-note-against-contentious-hong-kong-extradition-bill-idUSKCN1SU0OS. 
  4. ↑ «Is HK tilting from a semi-democracy to a semi-dictatorship?». Ejinsight. 23 May 2019. http://www.ejinsight.com/20190523-is-hk-tilting-from-a-semi-democracy-to-a-semi-dictatorship/. 
  5. ↑ «Ex-governor Chris Patten says extradition bill ‘worst thing’ for Hong Kong since 1997, as Carrie Lam faces grilling». Hong Kong Free Press. 22 May 2019. https://www.hongkongfp.com/2019/05/22/ex-governor-chris-patten-says-extradition-bill-worst-thing-hong-kong-since-1997-carrie-lam-faces-grilling/. 
  6. ↑ Lam, Jeffie; Cheung, Tony (16 April 2019). «Hong Kong's pro-democracy lawmakers seek last-minute adjustment to extradition bill to ensure Taiwan murder suspect faces justice». South China Morning Post. https://www.scmp.com/news/hong-kong/politics/article/3006463/hong-kongs-pro-democracy-lawmakers-seek-last-minute. Ανακτήθηκε στις 20 June 2019. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Cheung, Helier (17 June 2019). «Hong Kong extradition: How radical youth forced the government's hand». BBC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 June 2019. https://web.archive.org/web/20190617102656/https://www.bbc.com/news/world-asia-china-48655474. Ανακτήθηκε στις 8 September 2019. 
  8. ↑ Leung, Hillary (27 August 2019). «Then and Now: 79 Days of Protest in Hong Kong». Time. https://time.com/5661211/hong-kong-protests-79-days/. Ανακτήθηκε στις 8 September 2019. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Cheung, Helier (4 September 2019). «Why are there protests in Hong Kong? All the context you need». BBC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 September 2019. https://web.archive.org/web/20190908090424/https://www.bbc.com/news/world-asia-china-48607723. Ανακτήθηκε στις 8 September 2019. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Branigan, Tania· Kuo, Lily (9 Ιουνίου 2020). «How Hong Kong caught fire: the story of a radical uprising». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2020. 
  11. ↑ Lam, Jeffie (6 Αυγούστου 2019). «'Liberate Hong Kong; revolution of our times': Who came up with this protest chant and why is the government worried?». South China Morning Post. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2019. 
  12. ↑ «Almost nobody in Hong Kong under 30 identifies as "Chinese"». The Economist. 26 August 2019. https://www.economist.com/graphic-detail/2019/08/26/almost-nobody-in-hong-kong-under-30-identifies-as-chinese. 
  13. ↑ «Hong Kong protests: What LegCo graffiti tells us» (στα αγγλικά). BBC News. 2019-07-02. https://www.bbc.com/news/world-asia-china-48836048. Ανακτήθηκε στις 2021-07-14. 
  14. ↑ Dissanayake, Samanthi (30 Σεπτεμβρίου 2014). «Things that could only happen in a Hong Kong protest». BBC. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2020. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «The Guardian view on Hong Kong's protests: the mood hardens». The Guardian. 2 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2019. 
  16. ↑ Griffiths, James (22 Ιουλίου 2019). «Hong Kong's democracy movement was about hope. These protests are driven by desperation». CNN. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2019. 
  17. ↑ Ferguson, Adam (15 August 2019). «Arrests, Tear Gas and Uncertainty: Scenes From Hong Kong's Summer of Unrest». Time. https://time.com/longform/hong-kong-photographs-summer-protests/. Ανακτήθηκε στις 8 September 2019. 
  18. ↑ «The turmoil in Hong Kong stems in part from its unaffordable housing». The Economist. 22 August 2019. ISSN 0013-0613. https://www.economist.com/china/2019/08/22/the-turmoil-in-hong-kong-stems-in-part-from-its-unaffordable-housing. Ανακτήθηκε στις 25 November 2019. 
  19. ↑ Clennett, Britt· Jakubec, Marco (11 Αυγούστου 2019). «A lack of affordable housing feeds Hong Kong's discontent». Al Jazeera. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2019. 
  20. ↑ Taylor, Chloe (12 Απριλίου 2019). «Hong Kong named world's most expensive city to buy a home». CNBC. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2019. 
  21. ↑ Carroll, Toby (27 Σεπτεμβρίου 2019). «Hong Kong is one of the most unequal cities in the world. So why aren't the protesters angry at the rich and powerful?». The Conversation. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020. 
  22. ↑ Ee Ming, Toh (9 Αυγούστου 2019). «Economic discontent a primary force behind Hong Kong unrest, researchers in Singapore say». South China Morning Post. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2020. 
  23. ↑ Sum, Lok-kei (12 Αυγούστου 2019). «Young, educated and middle class: first field study of Hong Kong protesters reveals demographic trends». South China Morning Post. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020. 
  24. ↑ Hsu, Stacy (27 June 2019). «World leaders urged to address Hong Kong issue ahead of G20». Focus Taiwan. http://focustaiwan.tw/news/acs/201906270014.aspx. 
  25. ↑ Pang, Jessie; Siu, Twinnie (23 October 2019). «Hong Kong extradition bill officially killed, but more unrest likely». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 October 2019. https://web.archive.org/web/20191023113157/https://www.reuters.com/article/us-hongkong-protests/hong-kong-extradition-bill-officially-killed-but-move-unlikely-to-end-unrest-idUSKBN1X20OF. Ανακτήθηκε στις 24 October 2019. 
  26. ↑ «Police in Central Hong Kong Stop, Search Subway Passengers Ahead of Vote». Radio Free Asia. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2019. 
  27. ↑ (στα zh-hk)Stand News (Hong Kong). 27 June 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2021-12-29. https://web.archive.org/web/20211229133320/https://www.thestandnews.com/politics/%E4%BE%BF%E8%A1%A3%E8%AD%A6%E6%8B%8D%E6%94%9D%E7%A4%BA%E5%A8%81%E8%80%85-%E6%8B%92%E5%B1%95%E7%A4%BA%E5%A7%94%E4%BB%BB%E8%AD%89-%E8%AD%A6%E5%93%A1%E5%8F%8D%E5%95%8F%E8%A8%98%E8%80%85-%E6%86%91%E4%B9%9C%E5%98%A2. Ανακτήθηκε στις 30 June 2019. 
  28. ↑ Ng, Kan-chung (25 Σεπτεμβρίου 2019). «Disband Hong Kong's police force? Online poll shows most in favour of move». South China Morning Post. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2019. 
  29. ↑ Qin, Amy (8 July 2019). «Hong Kong Protesters Are Fueled by a Broader Demand: More Democracy». The New York Times. ISSN 0362-4331. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 July 2019. https://web.archive.org/web/20190708131420/https://www.nytimes.com/2019/07/08/world/asia/hong-kong-protests-democracy.html. Ανακτήθηκε στις 25 July 2019. 
  30. ↑ Chan, Holmes (31 March 2019). «In Pictures: 12,000 Hongkongers march in protest against 'evil' China extradition law, organisers say». Hong Kong Free Press. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 March 2019. https://web.archive.org/web/20190331111128/https://www.hongkongfp.com/2019/03/31/pictures-12000-hongkongers-march-protest-evil-china-extradition-law-organisers-say/. Ανακτήθηκε στις 10 June 2019. 
  31. ↑ Sum, Lok-kei (21 May 2019). «Hong Kong leader Carrie Lam defends Beijing's involvement in extradition bill row, pointing out foreign powers 'escalated' controversy». South China Morning Post. https://www.scmp.com/news/hong-kong/politics/article/3011104/hong-kong-leader-carrie-lam-defends-beijings-involvement. Ανακτήθηκε στις 13 June 2020. 
  32. ↑ Gunia, Amy; Leung, Hillary (10 June 2019). «Hong Kong's Leader Says Extradition Bill to Go Ahead Prompting Calls for Fresh Protests». Time. https://time.com/5603754/hong-kong-carrie-lam-china-extradition-bill-more-protests/. 
  33. ↑ Lague, David; Pomfret, James; Torode, Greg (20 December 2019). «How murder, kidnappings and miscalculation set off Hong Kong's revolt – A REUTERS SPECIAL REPORT». Reuters. https://www.reuters.com/investigates/special-report/hongkong-protests-extradition-narrative/. Ανακτήθηκε στις 21 December 2019. 
  34. ↑ «Government response to procession». The Hong Kong Government. 9 June 2019. https://www.info.gov.hk/gia/general/201906/09/P2019060900587.htm?fontSize=1. 
  35. ↑ «As it happened: Hong Kong police and extradition protesters renew clashes as tear gas flies». South China Morning Post. 12 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2019. 
  36. ↑ «Police take action to stop riot». HK Government. 12 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2019. 
  37. ↑ Lomas, Claire (13 June 2019), «Hong Kong protests: Police accused of shooting at journalists amid demonstration over China extradition bill», The Independent, https://www.independent.co.uk/news/world/asia/hong-kong-protests-video-police-journalists-china-extradition-bill-a8957471.html, ανακτήθηκε στις 16 July 2019 
  38. ↑ «How not to police a protest: Unlawful use of force by Hong Kong Police». Amnesty International. 21 Ιουνίου 2019. 
  39. ↑ «Verified: Hong Kong Police Violence Against Peaceful Protesters». Διεθνής Αμνηστία. 21 Ιουνίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2019. 
  40. ↑ Leung, Kanis; Su, Xinqi; Sum, Lok-kei (15 June 2019). «Hong Kong protest organisers vow to press ahead with Sunday march and strike action despite government backing down on extradition bill». South China Morning Post. https://www.scmp.com/news/hong-kong/politics/article/3014643/hong-kong-protest-organisers-vow-press-ahead-sunday-march. 
  41. ↑ «Man protesting Hong Kong's extradition law dies after falling from mall in Admiralty». Hong Kong Free Press (στα Αγγλικά). 15 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2021. 
  42. ↑ 42,0 42,1 Creery, Jennifer (25 Ιουνίου 2020). «Explainer: From 'five demands' to 'independence' – the evolution of Hong Kong's protest slogans». Hong Kong Free Press. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2020. 
  43. ↑ «As it happened: A historic day in Hong Kong concludes peacefully as organisers claim almost 2 million people came out in protest against the fugitive bill». South China Morning Post. 16 June 2019. https://www.scmp.com/news/hong-kong/politics/article/3014695/sea-black-hong-kong-will-march-against-suspended. Ανακτήθηκε στις 5 June 2021. 
  44. ↑ Graham-Harrison, Emma· Yu, Verna (18 Ιουνίου 2019). «Hong Kong protesters unimpressed by Lam's 'sincere' apology». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2021. 
  45. ↑ Cheung, Tony (15 Ιουνίου 2019). «Hong Kong leader Carrie Lam suspends extradition bill, but won't apologise for rift it caused or withdraw it altogether». South China Morning Post. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2019. 
  46. ↑ 【7.1遊行】歷來最多！55萬人上街促查6.12警暴 起步6小時龍尾先到金鐘. Apple Daily (στα Κινεζικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019. 
  47. ↑ «Organisers say 550,000 attend annual July 1 democracy march as protesters occupy legislature». Hong Kong Free Press. 1 July 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 July 2019. https://web.archive.org/web/20190701135333/https://www.hongkongfp.com/2019/07/01/breaking-organisers-say-550000-attend-annual-july-1-democracy-march-amid-clashes-rear-legislature/. Ανακτήθηκε στις 2 July 2019. 
  48. ↑ «CORRECTED-Mass movement: counting marchers in Hong Kong». Reuters. 5 July 2019. https://www.reuters.com/article/hongkong-extradition-crowdsize-idUSL4N24426Y. 
  49. ↑ Ruwitch, John; Pang, Jessie (1 July 2019). «Hong Kong protesters smash up legislature in direct challenge to China». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 July 2019. https://web.archive.org/web/20190701141751/https://www.reuters.com/article/us-hongkong-extradition/hong-kong-protesters-smash-up-legislature-in-direct-challenge-to-china-idUSKCN1TV0YE. Ανακτήθηκε στις 1 July 2019. 
  50. ↑ Cheung, Eric (1 Ιουλίου 2019). «New manifesto of Hong Kong protesters released». CNN. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2019. 
  51. ↑ Su, Alice (2 Ιουλίου 2019). «Crackdown, arrests loom over Hong Kong as martyrdom becomes part of protest narratives». Los Angeles Times. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2019. 
  52. ↑ 【逃犯條例】全港各區接力示威 遍地開花. Sing Tao Daily (στα Κινεζικά). 7 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2019. 
  53. ↑ Cheng, Kris (5 July 2019). «Hong Kong extradition bill battle continues with more protests planned for the weekend». Hong Kong Free Press. https://www.hongkongfp.com/2019/07/05/hong-kong-extradition-bill-battle-continues-protests-planned-weekend/. Ανακτήθηκε στις 7 July 2019. 
  54. ↑ Creery, Jennifer (13 July 2019). «'Reclaim Sheung Shui': Thousands of Hongkongers protest influx of parallel traders from China». Hong Kong Free Press. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 July 2019. https://wayback.archive-it.org/all/20190714083053/https://www.hongkongfp.com/2019/07/13/reclaim-sheung-shui-thousands-hongkongers-protest-influx-parallel-traders-china/. Ανακτήθηκε στις 18 August 2019. 
  55. ↑ Chan, Holmes (22 July 2019). «Hong Kong chief Carrie Lam condemns protesters defacing national emblem; says Yuen Long attacks 'shocking'». Hong Kong Free Press. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 September 2019. https://wayback.archive-it.org/all/20190903135649/https://www.hongkongfp.com/2019/07/22/breaking-hong-kong-chief-carrie-lam-condemns-protesters-defacing-national-emblem-says-yuen-long-attacks-shocking/. Ανακτήθηκε στις 18 August 2019. 
  56. ↑ «Tear gas fails to clear Sheung Wan protesters». RTHK. 21 July 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 July 2019. https://web.archive.org/web/20190721153222/https://news.rthk.hk/rthk/en/component/k2/1469580-20190721.htm. Ανακτήθηκε στις 18 August 2019. 
  57. ↑ «Hong Kong protests: Armed mob violence leaves city in shock» (στα αγγλικά). BBC News. 2019-07-22. https://www.bbc.com/news/world-asia-china-49066982. Ανακτήθηκε στις 2021-07-08. 
  58. ↑ «Junius Ho accused of supporting Yuen Long mob». The Standard. 22 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2019. 
  59. ↑ Purbrick, Martin (14 October 2019). «A Report of the 2019 Hong Kong Protests». Asian Affairs 50 (4): 465–487. doi:10.1080/03068374.2019.1672397. 
  60. ↑ «Another general strike possible, says organiser». RTHK. 6 August 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 August 2019. https://web.archive.org/web/20190806052447/https://news.rthk.hk/rthk/en/component/k2/1472997-20190806.htm. Ανακτήθηκε στις 6 August 2019. 
  61. ↑ Lee, Danny. «Hundreds of flights cancelled leaving travellers facing chaos as citywide strike action hits Hong Kong International Airport». South China Morning Post. https://www.scmp.com/news/hong-kong/politics/article/3021412/hundreds-flights-cancelled-leaving-travellers-facing-chaos. Ανακτήθηκε στις 5 August 2019. 
  62. ↑ Hui, Mary. «Photos: Hong Kong protesters paralyzed the city's transport». Quartz. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  63. ↑ Cheng, Kris. «Calls for general strike and 7 rallies across Hong Kong on Monday, as protests escalate». Hong Kong Free Press. https://www.hongkongfp.com/2019/08/02/calls-general-strike-7-rallies-across-hong-kong-monday-protests-escalate/. Ανακτήθηκε στις 5 August 2019. 
  64. ↑ Au, Bonnie (5 Αυγούστου 2019). «Hong Kong's Tsuen Wan turns into bloody chaos after unprecedented citywide nighttime violence». South China Morning Post. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2019. 
  65. ↑ Wan, Cindy· Un, Phoenix. «Attacks in North Point, Tsuen Wan». The Standard. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2019. 
  66. ↑ Sum, Lok-kei; Lo, Clifford; Leung, Kanis. «Protesters shine light on arrest of Hong Kong student with new kind of laser rally». South China Morning Post. https://www.scmp.com/news/hong-kong/law-and-crime/article/3021875/hong-kong-protesters-shine-light-arrest-baptist. Ανακτήθηκε στις 8 August 2019. 
  67. ↑ Cheng, Kris (7 August 2019). «Angry protests and tear gas in Sham Shui Po after arrest of Hong Kong student leader for possessing laser pens». Hong Kong Free Press. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-08-08. http://webarchive.loc.gov/all/20190808204530/https://www.hongkongfp.com/2019/08/07/angry-protests-tear-gas-sham-shui-po-arrest-hong-kong-student-leader-possessing-laser-pens/. Ανακτήθηκε στις 2021-07-12. 
  68. ↑ «HK airport shuts down as protesters take over». RTHK. 12 August 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 August 2019. https://web.archive.org/web/20190812101725/https://news.rthk.hk/rthk/en/component/k2/1474188-20190812.htm. Ανακτήθηκε στις 12 August 2019. 
  69. ↑ «Hong Kong Protesters Take Hostage During Violent Clashes at Airport». HuffPost. 13 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2019. 
  70. ↑ «Hong Kong's business reputation takes hit with second day of airport chaos». USA Today. 13 August 2019. https://www.usatoday.com/story/money/2019/08/13/hong-kong-protest-airport-closed-second-day-bad-business/1996574001/. 
  71. ↑ «Police storm airport as protesters hold 'suspects'». RTHK. 14 August 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 August 2019. https://web.archive.org/web/20190814002212/https://news.rthk.hk/rthk/en/component/k2/1474483-20190813.htm. Ανακτήθηκε στις 14 August 2019. 
  72. ↑ Singh, Kanishka (13 August 2019). «Global Times says reporter held by demonstrators at Hong Kong airport, rescued by police». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 August 2019. https://web.archive.org/web/20190813195729/https://www.reuters.com/article/us-hongkong-protests-china/global-times-says-reporter-held-by-demonstrators-at-hong-kong-airport-rescued-by-police-idUSKCN1V31SM. Ανακτήθηκε στις 14 August 2019. 
  73. ↑ «1.7 million people attend Hong Kong anti-government rally, organisers say». South China Morning Post. 18 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2019. 
  74. ↑ Rasmi, Adam; Hui, Mary. «Thirty years on, Hong Kong is emulating a human chain that broke Soviet rule». Quartz. https://qz.com/1693865/hong-kong-emulates-a-human-chain-that-broke-soviet-rule/. Ανακτήθηκε στις 23 August 2019. 
  75. ↑ Lew, Linda (30 August 2019). «Police ban of mass Hong Kong protest planned by Civil Human Rights Front upheld on appeal». South China Morning Post. https://www.scmp.com/news/hong-kong/politics/article/3025020/police-ban-mass-hong-kong-protest-planned-civil-human. Ανακτήθηκε στις 1 September 2019. 
  76. ↑ «In Hong Kong, Protests Resume After Wave of Arrests». The New York Times. ISSN 0362-4331. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2019. https://web.archive.org/web/20190831041007/https://www.nytimes.com/2019/08/31/world/asia/hong-kong-protest.html. Ανακτήθηκε στις 31 August 2019. 
  77. ↑ Mahtani, Shibani; McLaughlin, Timothy (31 August 2019). «Hong Kong protesters take to streets in defiance of arrests, ban on rally». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/world/hong-kong-defies-ban-and-sweep-of-arrests-for-yet-another-protest/2019/08/31/a8f9aa7a-cb22-11e9-9615-8f1a32962e04_story.html. Ανακτήθηκε στις 31 August 2019. 
  78. ↑ «Hong Kong: Rampaging police must be investigated». Amnesty International. 1 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2019. In response to the latest clashes between police and protesters in Hong Kong on Saturday night – including one incident where police stormed the platform of Prince Edward metro station and beat people on a train – Man-Kei Tam, Director of Amnesty International Hong Kong, said: "Violence directed at police on Saturday is no excuse for officers to go on the rampage elsewhere. The horrifying scenes at Prince Edward metro station, which saw terrified bystanders caught up in the melee, fell far short of international policing standards. 
  79. ↑ «【逆權運動】721=831 速龍太子站闖月台車廂亂棍毆乘客 無辜市民被襲後相擁痛哭». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2019. 
  80. ↑ «【專訪】目睹 8.31 太子站市民被毆 中年廚師：警察比 7.21 白衣人更恐怖 | 立場報道 | 立場新聞». Stand News (στα Κινεζικά). Hong Kong. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2019. 
  81. ↑ Chan, Holmes (4 September 2019). «'Too little, too late': Hong Kong democrats and protesters vow further action despite extradition bill withdrawal». Hong Kong Free Press. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 September 2019. https://archive.today/20190905150203/https://www.hongkongfp.com/2019/09/04/little-late-hong-kong-democrats-protesters-vow-action-despite-extradition-bill-withdrawal/. Ανακτήθηκε στις 7 September 2019. 
  82. ↑ Jim, Clare; Master, Farah (10 September 2019). «Hong Kong protesters boo Chinese anthem, as leader warns against...». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 September 2019. https://web.archive.org/web/20190910045020/https://www.reuters.com/article/us-hongkong-protests-idUSKCN1VV04O. Ανακτήθηκε στις 11 September 2019. 
  83. ↑ Pang, Jessie; Roantree, Anne Marie; Rampton, Roberta (9 September 2019). «Hong Kong school children form human chain after weekend of protests». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 September 2019. https://web.archive.org/web/20190909042938/https://www.reuters.com/article/us-hongkong-protests-idUSKCN1VU03P. Ανακτήθηκε στις 9 September 2019. 
  84. ↑ Chan, Holmes (7 September 2019). «Clashes and arrests in Tung Chung as riot police deploy across Hong Kong to intercept airport protest». Hong Kong Free Press. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 September 2019. https://wayback.archive-it.org/all/20190917002336/https://www.hongkongfp.com/2019/09/07/clashes-arrests-tung-chung-riot-police-deploy-across-hong-kong-intercept-airport-protest/. Ανακτήθηκε στις 9 September 2019. 
  85. ↑ Griffin, James (22 Σεπτεμβρίου 2019). «Violence and chaos spreads through Hong Kong as protests enter 16th week». CNN. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2019. 
  86. ↑ Tam, Felix; Pomfret, James (26 September 2019). «Hong Kong protesters trap leader for hours in stadium after 'open dialogue'». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 September 2019. https://web.archive.org/web/20190926195849/https://www.reuters.com/article/us-hongkong-protests/hong-kong-protesters-trap-leader-for-hours-in-stadium-after-open-dialogue-idUSKBN1WB06V. Ανακτήθηκε στις 1 October 2019. 
  87. ↑ «Hong Kong police filmed shooting teen protester at close range». ABC News. 1 Οκτωβρίου 2019. 
  88. ↑ Lam, Jeffie; Sum, Lok-kei; Leung, Kanis (3 October 2019). «Was police officer justified in opening fire on Hong Kong protester?». South China Morning Post. https://www.scmp.com/news/hong-kong/politics/article/3031325/hong-kong-protests-was-police-officer-justified-opening. Ανακτήθηκε στις 3 October 2019. 
  89. ↑ «Fresh Hong Kong rallies as police call teenager shooting 'lawful'». Al Jazeera. 2 October 2019. https://www.aljazeera.com/news/2019/10/hundreds-join-sit-school-shot-hong-kong-protester-191002005617929.html. Ανακτήθηκε στις 18 December 2019. 
  90. ↑ «Anger as Hong Kong bans face masks at protests». BBC News. 4 October 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 October 2019. https://web.archive.org/web/20191004111404/https://www.bbc.com/news/world-asia-china-49931598. Ανακτήθηκε στις 5 October 2019. 
  91. ↑ Kirby, Jen (4 Οκτωβρίου 2019). «The Hong Kong government tried to ban face masks. Protesters are already defying it». Vox. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2019. 
  92. ↑ Promfret, James (4 October 2019). «Explainer: Hong Kong's controversial anti-mask ban and emergency regulations». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 October 2019. https://web.archive.org/web/20191004210317/https://www.reuters.com/article/us-hongkong-protests-explainer/explainer-hong-kongs-controversial-anti-mask-ban-and-emergency-regulations-idUSKBN1WJ1FM. Ανακτήθηκε στις 7 October 2019. 
  93. ↑ «14-year-old shot by plainclothes Hong Kong police officer as protesters attack vehicle». Hong Kong Free Press. 4 October 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-10-04. http://webarchive.loc.gov/all/20191004213752/https://www.hongkongfp.com/2019/10/04/breaking%2Dman%2Dshot%2Doff%2Dduty%2Dhong%2Dkong%2Dpolice%2Dofficer%2Dprotesters%2Dattack%2Dvehicle/. Ανακτήθηκε στις 1 November 2019. 
  94. ↑ (στα zh)Ming Pao. 5 November 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 November 2019. https://web.archive.org/web/20191105150329/https://news.mingpao.com/pns/%E8%A6%81%E8%81%9E/article/20191105/s00001/1572893617823/%E5%82%AC%E6%B7%9A%E5%BD%88%E4%B8%8B%E5%A2%AE%E6%A8%93-%E7%A7%91%E5%A4%A7%E7%94%9F%E8%85%A6%E9%87%8D%E5%89%B5%E5%91%BD%E5%8D%B1-%E7%96%91%E5%B0%87%E8%BB%8D%E6%BE%B3%E5%81%9C%E8%BB%8A%E5%A0%B43%E6%A8%93%E5%A2%AE2%E6%A8%93-%E6%B6%88%E9%98%B2%E7%A8%B1%E7%84%A1%E4%BA%BA%E9%98%BB%E6%95%91%E6%8F%B4. Ανακτήθηκε στις 5 November 2019. 
  95. ↑ Lum, Alvin (8 Νοεμβρίου 2019). «Student who suffered brain injury in car park fall has died». South China Morning Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2019. 
  96. ↑ Ramzy, Austin; Cheung, Ezra (7 November 2019). «Anger in Hong Kong After Student Dies From Fall Following Clash With Police». The New York Times. ISSN 0362-4331. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 November 2019. https://web.archive.org/web/20191108031012/https://www.nytimes.com/2019/11/07/world/asia/hong-kong-protest-student-dies.html. Ανακτήθηκε στις 8 November 2019. 
  97. ↑ Chan, Holmes; Cheng, Kris; Creery, Jennifer (11 November 2019). «Hong Kong police fire live rounds and tear gas as protesters disrupt morning traffic in citywide 'general strike' bid». Hong Kong Free Press. https://www.hongkongfp.com/2019/11/11/hong-kong-police-fire-live-rounds-tear-gas-protesters-disrupt-morning-traffic-citywide-general-strike-bid/. Ανακτήθηκε στις 11 November 2019. 
  98. ↑ Lamb, Kate; Pang, Jessie (11 November 2019). «'Pam, pam, pam': Hong Kong police open fire, wounding protester». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 November 2019. https://web.archive.org/web/20191111034529/https://www.reuters.com/article/us-hongkong-protests/pam-pam-pam-hong-kong-police-open-fire-wounding-protester-idUSKBN1XL00W. Ανακτήθηκε στις 11 November 2019. 
  99. ↑ Wright, Rebecca· Leung, Kenneth· Humayun, Hira (14 Νοεμβρίου 2019). «Elderly man hit with brick amid Hong Kong protests has died». CNN. 
  100. ↑ «Hong Kong protests: Elderly man hit on head by brick dies». Today. 15 Νοεμβρίου 2019. 
  101. ↑ «Tear gas fired on campuses for first time as student protesters battle police at Chinese University, Polytechnic University and University of Hong Kong». South China Morning Post. 11 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2019. 
  102. ↑ Cheng, Kris (12 November 2019). «CUHK turns into battleground between protesters and police as clashes rage on across Hong Kong universities». Hong Kong Free Press. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-11-14. http://webarchive.loc.gov/all/20191114123916/https://www.hongkongfp.com/2019/11/12/cuhk-turns-battleground-protesters-police-clashes-rage-across-hong-kong-universities/. Ανακτήθηκε στις 12 November 2019. 
  103. ↑ Magramo, Kathleen· Chan, Ho-him· Lum, Alvin (15 Νοεμβρίου 2019). «Are universities becoming 'weapons factories' as claimed by police?». South China Morning Post. 
  104. ↑ Kennedy, Merrit (14 Νοεμβρίου 2019). «Hong Kong Police Say Protesters Are Shooting Arrows From Universities». NPR. 
  105. ↑ «Police enter Poly U after marathon standoff». RTHK. 18 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2019. 
  106. ↑ Needham, Kirsty (18 November 2019). «Riot police storm Hong Kong Polytechnic University after all-night siege». The Sydney Morning Herald. https://www.smh.com.au/world/asia/riot-police-storm-hong-kong-polytechnic-university-after-all-night-siege-20191118-p53bgw.html. Ανακτήθηκε στις 18 November 2019. 
  107. ↑ Pao, Jeff (18 Νοεμβρίου 2019). «Hong Kong Poly U siege a 'humanitarian crisis'». Asia Times. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2019. 
  108. ↑ «Firefighters confirm reports of 'stampede' incident». RTHK. 18 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2019. 
  109. ↑ Lau, Chris· Chan, Ho-him (29 Νοεμβρίου 2019). «Trashed university in Hong Kong 'will take more than six months to repair'». South China Morning Post. 
  110. ↑ Chan, Holmes (29 Νοεμβρίου 2019). «Hong Kong police lift siege on Polytechnic University after 12 days». Hong Kong Free Press. 
  111. ↑ Lau, Chris· Mok, Danny (29 Νοεμβρίου 2019) [28 November 2019]. «PolyU siege 'will end on Friday'; police seize more than 3,800 petrol bombs». South China Morning Post. 
  112. ↑ «Protests turn Hong Kong's council elections into referendum on Lam's government». Reuters. 18 October 2019. https://www.reuters.com/article/us-hongkong-protests-election-idUSKBN1WX1C2. Ανακτήθηκε στις 15 December 2019. 
  113. ↑ «Hong Kong voters deliver landslide victory for pro-democracy campaigners». The Guardian. 24 November 2019. https://www.theguardian.com/world/2019/nov/24/hong-kong-residents-turn-up-for-local-elections-in-record-numbers. 
  114. ↑ «Hong Kong Election Results Give Democracy Backers Big Win». The New York Times. https://www.nytimes.com/2019/11/24/world/asia/hong-kong-election-results.html. Ανακτήθηκε στις 25 November 2019. 
  115. ↑ Taylor, Jermoe (23 Ιανουαρίου 2020). «'A little break': Hong Kong protesters mull tactics as intensity fades». Hong Kong Free Press. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2020. 
  116. ↑ «Hong Kong protesters keep up pressure with mass march». CNN. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2019. 
  117. ↑ «Organisers say over 1mn took part, condemn police». RTHK. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2020. 
  118. ↑ Kirby, Jen (7 Φεβρουαρίου 2020). «How Hong Kong's protests are shaping the response to the coronavirus». Vox. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2020. 
  119. ↑ «Coronavirus: Hong Kong hospital staff strike to demand closure of China border». BBC. 3 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2020. 
  120. ↑ Lau, Chris (7 February 2020). «Coronavirus: Hong Kong medical workers vote down plans to extend their strike having earlier escalated their action by occupying key floors of Hospital Authority headquarters». South China Morning Post. https://www.scmp.com/news/hong-kong/health-environment/article/3049512/hong-kong-medical-workers-strike-goes-level. 
  121. ↑ Mahtani, Shibani (4 Φεβρουαρίου 2020). «Hong Kong resists full border closure with China; city reports its first coronavirus death». The Washington Post. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2020. 
  122. ↑ Davidson, Helen (15 Μαρτίου 2020). «Hong Kong: with coronavirus curbed, protests may return». The Guardian. 
  123. ↑ «'Not done yet': Virus delivers blow to Hong Kong protests but rage remains». Hong Kong Free Press. 25 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2020. 
  124. ↑ Hui, Mary (2020). «Hong Kong police are using coronavirus restrictions to clamp down on protesters». Quartz. https://qz.com/1829892/hong-kong-police-use-coronavirus-rules-to-limit-protests/. Ανακτήθηκε στις 19 April 2020. 
  125. ↑ «Hong Kong police break up pro-democracy singing protest at mall». Reuters. 26 April 2020. https://www.reuters.com/article/us-hongkong-protests/hong-kong-police-break-up-pro-democracy-singing-protest-at-mall-idUSKCN2280IK. Ανακτήθηκε στις 27 April 2020. 
  126. ↑ Murdoch, Scott (19 April 2020). «Foreign governments condemn Hong Kong protest arrests». Reuters. https://www.reuters.com/article/us-hongkong-protests-arrests/foreign-governments-condemn-hong-kong-protest-arrests-idUSKBN221036. Ανακτήθηκε στις 3 August 2020. 
  127. ↑ «Man jailed for 4 years over anti-extradition protest outside LegCo». Coconuts. 15 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2020. 
  128. ↑ Grundy, Tom (21 Μαΐου 2020). «'Highly necessary: Beijing to discuss enacting national security law in Hong Kong following months of protest». Hong Kong Free Press. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2020. 
  129. ↑ «China's proposed new security law for Hong Kong: joint statement». Government of the United Kingdom. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2020. 
  130. ↑ «China MPs back controversial HK security bill». BBC News. 28 May 2020. https://www.bbc.com/news/world-asia-china-52829176. Ανακτήθηκε στις 28 May 2020. 
  131. ↑ «China Approves Hong Kong Security Legislation, Defying Trump». Bloomberg L.P. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020. 
  132. ↑ «Hong Kong police fire tear gas on biggest protests since coronavirus curbs». CNBC. 24 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2020. 
  133. ↑ «Thousands of Hong Kong police officers mobilised for banned Tiananmen vigils». South China Morning Post. 3 Ιουνίου 2020. 
  134. ↑ Leung, Christy (1 Ιουλίου 2020). «Hong Kong national security law: flags, banners, and slogans advocating independence, liberation or revolution now illegal». South China Morning Post. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2020. 
  135. ↑ «Beijing unanimously passes national security law for Hong Kong as Chief Exec. Carrie Lam evades questions». Hong Kong Free Press. 30 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2020. 
  136. ↑ «China passes Hong Kong security law, deepening fears for future». Al Jazeera. 30 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2020. 
  137. ↑ «最少 10 人涉違《國安法》被捕 家屬：兒子僅手機貼「光時」貼紙、袋藏文宣». Stand News. 1 Ιουλίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2020. 
  138. ↑ The Canadian Press, The Canadian Press (3 July 2020). «Canada suspends extradition treaty with Hong Kong over new security law». Canadian Broadcasting Corporation. https://www.cbc.ca/news/politics/canada-suspending-extradition-treaty-hong-kong-over-security-law-1.5636479. Ανακτήθηκε στις 28 July 2020. 
  139. ↑ Needham, Kirsty (9 July 2020). «Angering China, Australia suspends extradition treaty with Hong Kong, extends visas». The Guardian. https://www.theguardian.pe.ca/news/world/australian-pm-suspends-extradition-treaty-extends-visas-for-hong-kong-citizens-471269/. Ανακτήθηκε στις 28 July 2020. 
  140. ↑ AFP, AFP (21 July 2020). «UK suspends extradition treaty with Hong Kong». The Guardian. https://guardian.ng/news/world/uk-suspends-extradition-treaty-with-hong-kong/. Ανακτήθηκε στις 28 July 2020. 
  141. ↑ Graham-McLay, Charlotte (28 July 2020). «New Zealand suspends Hong Kong extradition treaty over China national security law». The Guardian. https://www.theguardian.com/world/2020/jul/28/new-zealand-suspends-hong-kong-extradition-treaty-over-china-national-security-law. Ανακτήθηκε στις 28 July 2020. 
  142. ↑ «Germany suspends extradition treaty with Hong Kong citing election delay – minister». Hong Kong Free Press. 31 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2020. 
  143. ↑ Graham-Harrison, Emma (7 Αυγούστου 2020). «US imposes sanctions on leader Carrie Lam over Hong Kong crackdown». CNN. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2020. 
  144. ↑ «HK 'no longer autonomous from China' – Pompeo». BBC News. 27 May 2020. https://www.bbc.com/news/world-us-canada-52824839. Ανακτήθηκε στις 28 May 2020. 
  145. ↑ Lau, Stuart (22 Ιουλίου 2020). «Britain unveils details of citizenship offer for Hongkongers with BN(O) passports». South China Morning Post. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2020. 
  146. ↑ Pao, Jeff (6 Μαρτίου 2020). «Functional constituencies are key in LegCo vote». Asia Times. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  147. ↑ Chen, Frank (15 Ιουλίου 2020). «HK activists' budget plan is subversion: Beijing». Asia Times. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2020. 
  148. ↑ Ho, Kelly (30 Ιουλίου 2020). «Hong Kong bans Joshua Wong and 11 other pro-democracy figures from legislative election». Hong Kong Free Press. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2020. 
  149. ↑ Ho, Kelly (15 Ιουλίου 2020). «Hong Kong ex-lawmaker withdraws from coordinating democratic primaries after Beijing's criticism». Hong Kong Free Press. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2020. 
  150. ↑ Lau, Stuart (31 Ιουλίου 2020). «Hong Kong elections: candidate disqualification faces international criticism». South China Morning Post. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2020. 
  151. ↑ «民研：55% 市民支持立法會選舉如期舉行 黎恩灝：押後續損民主價值». Stand News. 31 Ιουλίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2020. 
  152. ↑ «Hong Kong police order arrest of Nathan Law and other exiled activists – state media». Hong Kong Free Press. 31 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2020. 
  153. ↑ Gabbatt, Adam (1 Αυγούστου 2020). «China uses Hong Kong security law against US and UK-based activists». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2020. 
  154. ↑ Lau, Jack (15 Σεπτεμβρίου 2020). «Hong Kong protests: Carrie Lam says calling 12 detained in Shenzhen 'democracy activists' a bid to distract from wanted status». South China Morning Post. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2020. 
  155. ↑ Talusan, Lucille (18 Σεπτεμβρίου 2020). «Will We See Them Alive Again? Families of 12 Detained Hong Kong Youths Fear for Their Lives». CBN News. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2020. 
  156. ↑ «Hong Kong activist Joshua Wong jailed for 13 and a half months over protest». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2020. 
  157. ↑ Ho, Kelly (19 Αυγούστου 2020). «Hong Kong teachers' union raises concerns over censorship as publishers revise textbooks after gov't review». Hong Kong Free Press. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2020. 
  158. ↑ https://www.amnesty.org/download/Documents/ASA1741972021ENGLISH.PDF (PDF) Amnesty International HONG KONG: IN THE NAME OF NATIONAL SECURITY. Ανακτήθηκε στις 12/7/2021.
  159. ↑ «Two Hong Kong democrats arrested over 2019 protests; Lam Cheuk-ting detained over alleged 'rioting' during Yuen Long mob attack». 26 August 2020. https://hongkongfp.com/2020/08/26/two-hong-kong-democrats-arrested-over-2019-protests-lam-cheuk-ting-detained-over-alleged-rioting-during-yuen-long-mob-attack/. Ανακτήθηκε στις 3 September 2020. 
  160. ↑ Wong, Brian (24 Αυγούστου 2020). «Hong Kong court throws out two private prosecutions tied to social unrest». South China Morning Post. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2020. 
  161. ↑ Davidson, Helen (6 Ιανουαρίου 2021). «Dozens of Hong Kong pro-democracy figures arrested in sweeping crackdown». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2021. 
  162. ↑ Zhung, Viola (6 Ιανουαρίου 2021). «Hong Kong Has Arrested Almost Everyone in the Political Opposition». Vice. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2021. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Διαδηλώσεις_στο_Χονγκ_Κονγκ_2019-2020&oldid=10496983"