Στην ελληνική μυθολογία η Ενυώ (από το ενυώς = τρόμος) ήταν μία δευτερεύουσα θεότητα του πολέμου, η οποία εμφανίζεται στο περιβάλλον του κυρίως θεού του πολέμου Άρη και θεωρείται τις περισσότερες φορές ως θυγατέρα του αλλά και ως μητέρα του, οδηγώντας σε μια ερμηνεία για το επίθετο Ενυάλιος που αποδιδόταν στον Άρη.[1]

Ενυώ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ἐνυώ (Αρχαία Ελληνικά)
ΚατοικίαOlympus
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύντροφοςΆρης
ΤέκναΕνυάλιος
Έρως
Αντέρως
Φόβος
Δείμος
Φλεγύας
Αρμονία
Θραξ
Οινόμαος
Αδρήστεια
ΓονείςΔίας και Ήρα
ΑδέλφιαΠόλεμος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Σύμφωνα με τον Όμηρο Επεξεργασία

[2].

Τοὺς δ' Ἕκτωρ ἐνόησε κατὰ στίχας, ὦρτο δ' ἐπ' αὐτοὺς κεκλήγων· ἅμα δὲ Τρώων εἵποντο φάλαγγες καρτεραί· ἦρχε δ' ἄρα σφιν Ἄρης καὶ πότνι' Ἐνυώ, ἣ μὲν ἔχουσα Κυδοιμὸν ἀναιδέα δηϊοτῆτος, Ἄρης δ' ἐν παλάμῃσι πελώριον ἔγχος ἐνώμα, φοίτα δ' ἄλλοτε μὲν πρόσθ' Ἕκτορος, ἄλλοτ' ὄπισθε.

Μερικές φορές ωστόσο αναφέρεται ως αδελφή του ή ακόμα και μητέρα του. Κατά την αρχαιότητα η Ενυώ απεικονιζόταν αιμόφυρτη και σε σκηνές βιαιοπραγιών, όπως στην «Ασπίδα του Ηρακλή». Κάποτε αναφέρεται ως μία από τις Γραίες κορη του Φορκυνος και της Κητους

Σύμφωνα με τον Ησίοδο Επεξεργασία

[3].

Φόρκυι δ' αὖ Κητὼ γραίας τέκε καλλιπαρήους ἐκ γενετῆς πολιάς, τὰς δὴ Γραίας καλέουσιν ἀθάνατοί τε θεοὶ χαμαὶ ἐρχόμενοί τ' ἄνθρωποι, Πεμφρηδώ τ' εὔπεπλον Ἐνυώ τε κροκόπεπλον, Γοργούς θ', αἳ ναίουσι πέρην κλυτοῦ Ὠκεανοῖο ἐσχατιῇ πρὸς νυκτός, ἵν' Ἑσπερίδες λιγύφωνοι, Σθεννώ τ' Εὐρυάλη τε Μέδουσά τε λυγρὰ παθοῦσα· ἡ μὲν ἔην θνητή, αἱ δ' ἀθάνατοι καὶ ἀγήρῳ, αἱ δύο· τῇ δὲ μιῇ παρελέξατο Κυανοχαίτης ἐν μαλακῷ λειμῶνι καὶ ἄνθεσιν εἰαρινοῖσι.


Η Ενυώ αναφέρεται πρώτα από τον Όμηρο (Ιλ. Ε΄333 & 592) μαζί με την Αθηνά και τον Άρη, και τη χαρακτηρίζει πτολίπορθον, δηλαδή αυτή που λεηλατεί ή κυριεύει πόλεις και πότνια, δηλαδή σεβάσμια. Το ακριβές αντίστοιχο της Ενυούς είναι η θεότητα της ρωμαϊκής μυθολογίας Μπελλόνα.


Πηγές Επεξεργασία

  • Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969

Γενεαλογικό δένδρο Επεξεργασία

Ελληνικές θαλάσσιες θεότητες

ΓαίαΟυρανός
ΩκεανόςΤηθύς
 Ποταμοί Ωκεανίδες
ΠόντοςΘάλασσα
ΝηρέαςΘαύμαςΦόρκυςΚητώΕυρυβίαΤελχίνεςΑλίαΠοσειδώνΑφροδίτη[4]
ΈχιδναΓοργόνεςΓραίεςΛάδωναςΕσπερίδεςΘόωσαΉλιοςΡόδη
ΣθενώΓραίεςἩλιάδαιΗλεκτρυώνη
ΕυρυάληΕνυώ
Μέδουσα[5]Γραίες


Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «Άρης». mythotopia.eu. Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2023. 
  2. Homerus Epic., Ilias Book 5, line 592
  3. Hesiodus Epic., Theogonia Line 273
  4. Υπάρχουν δύο πολύ διαφορετικές ιστορίες για την προέλευση της Αφροδίτης: Ο Ησίοδος (Θεογονία) ισχυρίζεται ότι «γεννήθηκε» από τον αφρό της θάλασσας αφού ο Κρόνος ευνούχισε τον Ουρανό, κάνοντας της έτσι κόρη του Ουρανού; Αλλά ο Όμηρος στην Όμηρος(Ιλιάδα, βιβλίο V) έχει την Αφροδίτη ως κόρη του Δία και της Διόνης. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα (Συμπόσιο 180e), οι δύο θεότητες ήταν εντελώς ξεχωριστές οντότητες: ηΟυρανία Αφροδίτη και Αφροδίτη Πάνδημος'.
  5. Οι περισσότερες πηγές περιγράφουν τη Μέδουσα ως κόρη του Φόρκυ και της Κήτους, αν και ο συγγραφέας Υγίνος (μύθους Preface) προτείνει άλλη εκδοχή.