Θανάσης Κωσταβάρας

Ο Θανάσης Κωσταβάρας (Ανακασιά Βόλου, 1927 - Αθήνα, 19 Οκτωβρίου 2007) ήταν ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.

Θανάσης Κωσταβάρας
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Θανάσης Κωσταβάρας (Ελληνικά)
Γέννηση	1927 Ανακασιά Μαγνησίας
Θάνατος	19  Οκτωβρίου 2007 και 2007 Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Σπουδές	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Ιδιότητα	ποιητής και συγγραφέας

Βιογραφικό

Ο Θανάσης Κωσταβάρας γεννήθηκε το 1927 στην Ανακασιά του Βόλου. Πολέμησε στις τάξεις του ΕΛΑΣ εναντίον των Γερμανών και τραυματίστηκε το 1944. Σπούδασε Οδοντιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1946 και το 1952-1954. Διέκοψε για κάποιο διάστημα τις σπουδές του επειδή εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Εργάστηκε ως οδοντίατρος. Το 1953 εμφανίστηκε στη λογοτεχνία με την ποιητική συλλογή «Πρελούντια», την οποία όμως αποκήρυξε αργότερα. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά «Επιθεώρηση Τέχνης», «Αντί», «Λέξη», «Μανδραγόρας». Ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Συγγραφέων. Σύζυγός του ήταν η δοκιμιογράφος Αγγελική Κωσταβάρα με την οποία απέκτησαν ένα γιο.

Ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά. Η ποίησή του χαρακτηρίζεται «ποίηση της ήττας» (όπως και η ποίηση των Μανόλη Αναγνωστάκη, Τάσου Λειβαδίτη και άλλων ποιητών της γενιάς αυτής). Ο όρος «ποίηση της ήττας» εισήχθη από τον Βύρωνα Λεοντάρη, σ' ένα κείμενό του, του 1963, με θέμα τα ποιήματα «Ο γυρισμός» του Θ. Κωσταβάρα και «Μαθητεία» του Τίτου Πατρίκιου. Στο κείμενο αυτό έχουν τεθεί ως μότο στίχοι του Κωσταβάρα Προσοχή: ο Λεοντάρης επισημαίνει ότι ως «ποίηση της ήττας» εννοείται η ήττα της ανθρωπότητας και του πολιτισμού και όχι η στρατιωτικοπολιτική ήττα της Αριστεράς. Η συγκεκριμένη ποίηση δεν παραπέμπει σε ηττοπάθεια ή συνθηκολόγηση.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τον Κωσταβάρα. Γράφει ο Σάββας Μιχαήλ σε αφιέρωμα του περιοδικού «Μανδραγόρας»: «Η πορεία της ποίησης του Κωσταβάρα μέσα από την ιστορική απόγνωση, είναι μαθητεία αξιοπρέπειας (...) Ο Κωσταβάρας είναι ταπεινός, συχνά ταπεινωμένος, αλλά συγκλονιστικά αξιοπρεπής».
Σε όλο του το έργο ως τη συλλογή «Οι μεταμορφώσεις των κήπων» υπάρχει το συναίσθημα του φόβου το οποίο εκφράζεται σταθερά σ’ όλο του το έργο ως τη συλλογή Οι μεταμορφώσεις των κήπων του 2003: Γράφει:
«Με τον φόβο πάντα πορεύθηκα
με τον φόβο συνεχίζω να διασχίζω τον κόσμο».
Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, πολωνικά, γαλλικά, γερμανικά.
Του απονεμήθηκαν:

• το 1983 το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου,
• το 1987 το 2ο Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή «Τα ερωτικά», αλλά το αποποιήθηκε.

Πέθανε στην Αθήνα στις 19 Οκτωβρίου 2007 και κηδεύτηκε στο νεκροταφείο Χαλανδρίου.

Έργα

Ποίηση

• Πρελούντια (1953)
• Αναζήτηση (1956)
• Αναβίωση (1957)
• Έξοδος (1957)
• Κοντσέρτο για κυκλάμινα και ορχήστρα ωρών (1958)
• Ρωμαίικη σουίτα (1959)
• Ο γυρισμός (1963)
• Κατάθεση (1965)
• Συμπληρώματα (1970)
• Ο μουγκός τραγουδιστής (1982, επιλογή ποιημάτων του από τον ίδιο)
• Ιστορήματα (1985)
• Τα ερωτικά (1986)
• Ζώδια (1986)
• Ο φόβος του ακροβάτη (1989)
• Κήποι στον Παράδεισο (1990)
• Στο βάθος του χρώματος (1993)
• Το ημερολόγιο της αυριανής εξορίας (1995)
• Η μακρινή άγνωστη χώρα (1999)
• Οι μεταμορφώσεις των κήπων (2003)
• Χαιρετισμοί (2006)

Πεζά

• Το ρήγμα (διηγήματα) [1966]
• Ο λάκκος (διηγήματα) [1972]

Θεατρικά

• Οι ανίκητοι (1959)
• Το Φαγκότο ή Το τραγικό τέλος του Νικηφόρου Φωκά και η ηρωική ζωή του Π. Ν. Πάστη (1971)
• Τα ιερά και τα όσια (1983 Νοέμβριος, παράσταση από την ΕΤ1)

Πηγές

• Ξένη Σκαρτσή, «Θανάσης Κωσταβάρας (1927-2007)»