Βικιπαίδεια

Κλειδί Σερρών

Εγκαταλελειμμένος οικισμός της Ελλάδας

Συντεταγμένες: 41°19′33.20″N 23°21′15.44″E / 41.3258889°N 23.3542889°E / 41.3258889; 23.3542889

Το Κλειδί, έως το 1926 γνωστό ως Ρούπελ, είναι εγκαταλελειμμένος οικισμός στον σημερινό Δήμο Σιντικής της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Βρισκόταν στις ανατολικές όχθες του ποταμού Στρυμόνα, σε υψόμετρο 80 μέτρων μεταξύ των όρων Μπέλλες και Άγκιστρο, σε απόσταση 4 χλμ. νότια από τον Προμαχώνα Σερρών και 10 χλμ. βόρεια-βορειοδυτικά από το Σιδηρόκαστρο.[1]

Κλειδί
Η τοποθεσία στον χάρτη της Χώρας
Η τοποθεσία στον χάρτη της Χώρας
Κλειδί
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΚεντρικής Μακεδονίας
Περιφερειακή ΕνότηταΣερρών
ΔήμοςΣιντικής
Δημοτική ΕνότηταΠρομαχώνος
Γεωγραφία και Στατιστική
Γεωγραφικό ΔιαμέρισμαΜακεδονίας
ΝομόςΣερρών
Υψόμετρο80 μέτρα
Πληθυσμός304 (1940)
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΡούπελ, Ρουπέλη, Ρουπέλι, Ροπέλιον, Ροπέλ

Ονομασία Επεξεργασία

Το παλαιά ονομασία του οικισμού έχει πιθανόν κάποια ετυμολογική σχέση με τη σλαβική λέξη rupa, που σημαίνει οπή, τάφρος, πέτρα ή βράχος. Απαντάται σε πηγές και ως Ρουπέλη, Ρουπέλι, Ροπέλιον ή Ροπέλ. Η ονομασία διατηρείται σήμερα στο ομώνυμο οχυρό Ρούπελ και στη στενή λωρίδα γης που σχηματίζεται ανάμεσα από τα βουνά Μπέλλες και Άγκιστρο, κατά μήκος της ροής του ποταμού Στρυμόνα, ως Στενά του Ρούπελ ή Στενωπός Ρούπελ. Επίσης, ο σφοδρός βόρειος άνεμος που πνέει πολύ συχνά στο σημείο, ονομάζεται Ροπέλης ή Ρουπελιώτης.

Ιστορία Επεξεργασία

Βυζαντινή περίοδος Επεξεργασία

Η περιοχή υπήρξε στρατηγικό πέρασμα και τόπος σφοδρών συγκρούσεων λόγω της σημαντικής γεωγραφικής της θέσης μεταξύ βορρά και νότου. Από το σημείο αυτό, περνούσε ο βασικός οδικός άξονας, που οδηγούσε από τη βυζαντινή επαρχία στο βουλγάρικο βασίλειο. Δεν ακολουθούσε, όμως, τη σημερινή παραποτάμια χάραξη, αλλά από τα λουτρά του Σιδηροκάστρου, προσέγγιζε το βυζαντινό κάστρο στη θέση Ζιντάν (Μαυρότοπος) και συνεχίζοντας κατά μήκος των κορυφογραμμών, έφτανε στο Ρούπελ και από εκεί κατέληγε στο Μελένικο.[2][3]

Στις 29 Ιουλίου 1014, στην περιοχή μεταξύ των οροσειρών της Κερκίνης και του δυτικού Ορβήλου, κοντά στο σημερινό χωριό Κλειδίον της Βουλγαρίας, διεξήχθη η Μάχη του Κλειδίου, μεταξύ της Βυζαντινής και της Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας. Η μάχη αυτή ήταν το αποκορύφωμα της πολυετούς διαμάχης μεταξύ του Σαμουήλ της Βουλγαρίας και του Βασιλείου Β´ του Βουλγαροκτόνου και έληξε με τη νίκη των Βυζαντινών.

Οθωμανική περίοδος Επεξεργασία

Νοτιοδυτικά του οικισμού, μεταξύ της ροής του ποταμού Στρυμόνα και κατακόρυφου βράχου, βρισκόταν το πιο στενό σημείο της οδού που διέσχιζε τη στενωπό του Ρούπελ. Το έδαφος, στη θέση αυτή του περάσματος, ήταν σχεδόν ισοϋψές με την επιφάνεια του ποταμού, με αποτέλεσμα, όταν πλημμύριζε ο ποταμός, να καλύπτει με νερά τον δρόμο. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, την οποία παραδίδει ο Νικόλαος Σχινάς, εκεί πνίγηκε διωκόμενος από Οθωμανούς ο Σέρβος βασιλιάς Μάρκος Μρνιάβτσεβιτς. Σύμφωνα με άλλη λαϊκή παράδοση, ο Μάρκος πήδηξε με το άλογό του από την απέναντι πλευρά του ποταμού, από τη θέση Τσαλί, και προσγειώθηκε στον κατακόρυφο βράχο, όπου και αποτυπώθηκαν τα πέταλα του αλόγου του. Η θέση αυτή έχει μείνει γνωστή με την ονομασία «Σκάλα Μάρκου Κράλη» ή «Μαρκόσκαλα».[4][5][6]

Κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ο οικισμός Ρούπελ ανήκε διοικητικά στον Καζά του Ντεμίρ Ισάρ του Σαντζακίου των Σερρών του Βιλαετίου της Θεσσαλονίκης. Σε οθωμανικό φορολογικό κατάστιχο του 1454, καταγράφεται με πληθυσμό 105 κατοίκων. Στη δημογραφική μελέτη «Εθνογραφία των Βιλαετίων Αδριανούπολης, Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης» που εκδόθηκε το 1878 στην Κωνσταντινούπολη, εκτιμάται ότι το 1873 αποτελούνταν από 224 σπίτια και 700 κατοίκους.[7] Το έτος 1891, ο Γκεόργκι Στρέζοφ έγραψε σχετικά:

Ρούπελ, 2½ ώρες από τη Βαλόβιστα, πάνω σε λόφο. Από εδώ ξεκινούν τα ομώνυμα στενά. Το πιο απότομο και στενό μονοπάτι βρίσκεται στη λεγόμενη «Μάρκοβα Σκάλα», έναν τεράστιο βράχο, κάθετα πάνω από τον Στρούμα. ½ ώρα πιο κάτω βρίσκεται το χάνι Δερβέντι, όπου γίνονται διελεύσεις με σχεδίες προς Πορόια, Κιλκίς και Δοϊράνη. Εκτός από τη γεωργία, κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία. Ελληνική εκκλησία. 60 βουλγάρικα σπίτια.[8][9]

Σύμφωνα με τη γεωγραφική μελέτη του Nικόλαου Σχινά που εκδόθηκε το 1886 στην Αθήνα, στον οικισμό ζούσαν 50 οικογένειες.[4] Η στατιστική μελέτη του Βούλγαρου γεωγράφου Βασίλ Κάντσωφ, «Μακεδονία, Εθνογραφία και Στατιστική», εκτιμά ότι το 1900 ο οικισμός είχε 280 κατοίκους,[10] ενώ σύμφωνα με τη μελέτη «La Macédoine et sa Population Chrétienne» του Βούλγαρου Ντίμιταρ Μπρανκόφ, το 1904 ζούσαν εκεί 320 κάτοικοι.[11] Στην «Εθνολογική Στατιστική των Βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου» του Αθανάσιου Χαλκιόπουλου που εκδόθηκε το 1910 στην Αθήνα, αναφέρεται ότι ο οικισμός είχε 250 εξαρχικούς κατοίκους.[12] Τέλος, σε υπολογισμούς που εξέδωσε, το έτος 1919, η Επιτελική Υπηρεσία του Ελληνικού Στρατού, προ του 1912 αναφέρονται 200 εξαρχικοί κάτοικοι.[13]

Σύγχρονη ιστορία Επεξεργασία

Με τη λήξη των Βαλκανικών Πολέμων, ο οικισμός περιήλθε στην ελληνική επικράτεια και κατά την ελληνική απογραφή του 1913 είχε πληθυσμό 177 κατοίκων.[14] Το 1920 προσαρτήθηκε στη νεοσυσταθείσα κοινότητα Δραγοτίν (Προμαχώνας) της Υποδιοίκησης Σιδηροκάστρου της Επαρχίας Σερρών, μαζί με τα χωριά Εσκιτζή και Ραϊκόφτσα (Καπνότοπος).[15][16][17] Το 1926 ο οικισμός μετονομάστηκε σε Κλειδίον.[18]

Σύμφωνα με στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων, στο Κλειδί εγκαταστάθηκαν τη δεκαετία του 1920 τουλάχιστον 20 οικογένειες Ελλήνων προσφύγων από την περιοχή του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης.[19][20][21] Το 1930 αποσπάστηκε από την προηγούμενη κοινότητα και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Σιδηροκάστρου,[22] ενώ το 1932 ορίστηκε έδρα της νεοσυσταθείσας κοινότητας Κλειδίου.[23][24]

Ο πληθυσμός του οικισμού αυξήθηκε τις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, λόγω της έντονης στρατιωτικής παρουσίας στην περιοχή. Με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940 ο οικισμός εκκενώθηκε, εξαιτίας των στρατιωτικών επιχειρήσεων και της επικείμενης γερμανικής εισβολής. Σε απόσταση 2.5 χλμ. βορειοανατολικά του οικισμού και σε υψόμετρο περίπου 300 μέτρων, βρισκόταν το ομώνυμο οχυρό Ρούπελ της Γραμμής Μεταξά, όπου από τις 6 έως τις 9 Απριλίου του 1941 διεξήχθη η ιστορική Μάχη των Οχυρών.

Με την κατάργηση της κοινότητας Κλειδίου το 1946, ο οικισμός προσαρτήθηκε και πάλι στην κοινότητα Προμαχώνα.[25] Λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και του ελληνικού εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε, το χωριό εγκαταλείφθηκε και οι κάτοικοι μετεγκαταστάθηκαν στον Προμαχώνα Σερρών, στο Σιδηρόκαστρο και σε άλλα μέρη. Κάτοψη του οικισμού είναι ορατή σε αεροφωτογραφίες της περιόδου 1945-1960.[26]

Σε ανάμνηση της μάχης του Κλειδίου, επιτροπή καθηγητών των Σερρών, με εράνους από τα σχολεία μέσης εκπαίδευσης, ανήγειραν το 1962 μνημείο στο Κλειδί, εις μνήμη των πεσόντων Ελλήνων στους μακροχρόνιους εκείνους πολέμους του βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου Β΄ κατά του τσάρου των Βουλγάρων Σαμουήλ.[27]

Σήμερα, η ονομασία Κλειδί αναφέρεται πλέον ως τοπωνύμιο, δηλώνοντας τη θέση όπου βρισκόταν ο εγκαταλελειμμένος οικισμός. Δεν σώζονται ερείπια του οικισμού και το μοναδικό οικοδόμημα που έχει απομείνει όρθιο είναι η εκκλησία Αγίου Δημητρίου, που ανοικοδομήθηκε μεταγενέστερα (1930-1940) πάνω σε παλιότερη εκκλησία.[28] Το 2020 η έκταση άλλαξε ριζικά μορφή, καθώς στη θέση του πρώην οικισμού κατασκευάστηκε και λειτουργεί Δομή Φιλοξενίας και Προσωρινής Υποδοχής.[29]

Πληθυσμός Επεξεργασία

Απογραφή Πληθυσμός Αναφ.
Άνδρες Γυναίκες Σύνολο
1913 94 83 177 [14]
1915 74 76 150 [13]
1920 129 77 206 [30]
1928 118 99 217 [31]
1940 186 118 304 [32]

Χάρτης Επεξεργασία

 
Η θέση του εγκαταλελειμμένου οικισμού Κλειδί.

Οχυρό Ρούπελ Επεξεργασία

Δείτε επίσης: Οχυρό Ρούπελ
 
Το πολεμικό μουσείο του Οχυρού Ρούπελ.

Με το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων και τον προσδιορισμό των ελληνοβουλγαρικών συνόρων με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913), τέθηκε επί τάπητος για την Ελλάδα το ζήτημα της οχύρωσης των νέων βόρειων συνόρων, μια και η γειτονική Βουλγαρία επέμενε στην ανατροπή του εδαφικού status quo στην περιοχή. Την περίοδο 1914 – 1916 κατασκευάστηκαν στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα από τη λίμνη Δοϊράνη έως τον ποταμό Νέστο, συνολικά οκτώ μεμονωμένα οχυρά ανασχέσεως, με αποστολή να αποτρέψουν τη διέλευση βασικών διαβάσεων που οδηγούσαν στην ελληνική ενδοχώρα.

Το οχυρό Ρούπελ κατασκευάστηκε στις βορειοδυτικές πλαγιές του όρους Άγκιστρο, κοντά στον ομώνυμο οικισμό, με κύρια αποστολή να εμποδίσει με το πυροβολικό του τη διέλευση εχθρικών τμημάτων μέσα στη Στενωπό του Ρούπελ. Το οχυρό συνδέθηκε με τη δίνη των γεγονότων του 1916, την εισβολή των γερμανοβουλγαρικών δυνάμεων (Β΄ Βουλγαρική Κατοχή) τον Αύγουστο του 1916 και την είσοδο της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το σημερινό οχυρό Ρούπελ κατασκευάστηκε την περίοδο 1936 – 1940, στην ίδια θέση που εκτείνονταν οι οχυρώσεις του 1914 – 1916, με την ίδια ακριβώς αποστολή. Κατασκευάστηκαν επτά μεγάλα στεγανά συγκροτήματα και εννέα μεμονωμένα πολυβολεία. Το συνολικό μήκος των υπόγειων στοών επικοινωνίας και καταφυγίων του Ρούπελ, άγγιξε τα 6.100 μέτρα. Το 1941, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την εισβολή της Ναζιστικής Γερμανίας στην Ελλάδα, οι λιγοστοί υπερασπιστές του οχυρού Ρούπελ καθήλωσαν τους εισβολείς στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, αναγκάζοντάς τους να τροποποιήσουν τα αρχικά τους σχέδια και να καταλάβουν τελικά τη Θεσσαλονίκη μέσω της Γιουγκοσλαβίας.[33]

Δομή Φιλοξενίας και Προσωρινής Υποδοχής Επεξεργασία

Από το 2020, στη θέση του πρώην οικισμού Κλειδί, λειτουργεί Δομή Φιλοξενίας και Προσωρινής Υποδοχής, που παρέχει προσωρινή διαμονή σε πολίτες τρίτων χωρών ή ανιθαγενείς, οι οποίοι έχουν υποβάλει αίτημα διεθνούς προστασίας στο έδαφος της Ελληνικής Επικράτειας.[29] Η κατασκευή και λειτουργία της δομής είχε προκαλέσει έντονες διαμαρτυρίες και αντιπαραθέσεις.[34][35] Στη δομή έχουν διαμείνει έως σήμερα, με ενέργειες του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, πρόσφυγες και μετανάστες οι οποίοι μπήκαν παράνομα στην Ελλάδα μετά την 1η Μαρτίου 2020, τόσο από τον Έβρο όσο και από τα νησιά του Αιγαίου.[36][37][38] Τον Αύγουστο του 2022 η δομή παραχωρήθηκε για τη φιλοξενία Ουκρανών προσφύγων, εξαιτίας του Ρωσο-Ουκρανικού πολέμου και της προσφυγικής κρίσης της Ουκρανίας.[39][40]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «Gov.gr - Θέαση». gov.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2023. 
  2. ↑ Σαμσάρης, Πέτρος (2004). Βυζαντινοί τόποι και μνημεία της κάτω κοιλάδας του Στρυμόνα. Ο σημερινός νομός Σερρών: συμβολή στη μελέτη της ιστορικής γεωγραφίας και μνημειακής τοπογραφίας της περιοχής. Ιωάννινα: Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. σελ. 496-499. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2023. 
  3. ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 146Α΄/6-7-1968. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 1045. Ζιντανί εις Μαυρότοπος 
  4. ↑ 4,0 4,1 Σχινάς, Νικόλαος (1886). Οδοιπορικαί Σημειώσεις Μακεδονίας, Ηπείρου, Νέας Οροθετικής Γραμμής και Θεσσαλίας. Αθήνα: Τύποις "Messager d' Athènes". σελ. 426-427. 
  5. ↑ Abbott, George Frederick (1903). The Tale of a Tour in Macedonia. Λονδίνο: Edward Arnold. σελ. 108-109. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2023. 
  6. ↑ Τσιόδουλος, Στέφανος (2022). «Ο Μάρκος Κράλης στις λαϊκές παραδόσεις της Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας». Ελληνισμός και Βαλκάνια – αμφίδρομες σχέσεις: γλώσσα, ιστορία, λογοτεχνία, πολιτισμός (1453-2019) – Πρακτικά 4ου Συνεδρίου των Νεοελληνιστών των Βαλκανικών Χωρών (Κομοτηνή, 22-24 Νοεμβρίου 2019) – Τόμος Γ1΄ (PDF). Κομοτηνή: Παρατηρητής της Θράκης. σελ. 63. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2023. 
  7. ↑ Ethnographic des Vilayets d'Andrinople, de Monastir, et de Salonique (στα Γαλλικά). Κωνσταντινούπολη: Courrier d`Orient. 1878. σελ. 35. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2023. 
  8. ↑ Στρέζοφ, Γκεόργκι (1891). Два санджака отъ Источна Македония (Δυο σαντζάκια της Ανατολικής Μακεδονίας) (PDF) (στα Βουλγαρικά). σελ. 856. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2023. 
  9. ↑ Φύλλο χάρτη 41° 41° Θεσσαλονίκη - Επιτελικός Χάρτης της Ελλάδος (Κλίμακα 1:200 000). Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού, Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (United Nations Library & Archives). 1927. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2023. Χάνι Δερβέντι 
  10. ↑ Κάντσωφ, Βασίλ (1900). Македония. Етнография и статистика. Σόφια: Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών. 40. Рупелъ 
  11. ↑ Μπρανκόφ, Ντίμιταρ (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne (στα Γαλλικά). Παρίσι: Librairie Plon. σελ. 188-189. 25. Roupel 
  12. ↑ Χαλκιόπουλος, Αθανάσιος (1910). Εθνολογική Στατιστική των Βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου. Αθήνα: Τυπογραφείου "Νομικής". σελ. 54. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2022. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Στατιστικοί πίνακες του πληθυσμού κατ' εθνικότητας των νομών Σερρών και Δράμας. Αθήνα: Επιτελική Υπηρεσία του Ελληνικού Στρατού. 1919. σελ. 10. 72. Ρουπέλι 
  14. ↑ 14,0 14,1 Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1915). Απαρίθμησις των Κατοίκων των Νέων Επαρχιών της Ελλάδος του Έτους 1913 (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 49. 
  15. ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 2Α΄/4-1-1920. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 7. 
  16. ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Ρούπελ (Σερρών)». Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ). Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2023. 
  17. ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Δήμων και Κοινοτήτων - Κ. Δραγοτίν (Σερρών)». Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ). Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2023. 
  18. ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 55Α΄/15-2-1926. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 405. 
  19. ↑ Ονομαστικόν Ευρετήριον Αγροτών Προσφύγων - Τόμος 1ος. Αθήνα: Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων. 1928. σελ. ΧΧΧ. Αύξων αριθ. υπεύθ. δηλώσεων 110161 - 110180: Κλειδίον (πρ. Ρούπελ) 
  20. ↑ Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (Ε.Α.Π.) - Γενική Διεύθυνσις Εποικισμού Μακεδονίας - Τμήμα Στατιστικής. Εποικιστικός Χάρτης Μακεδονίας (Κλίματα 1:400.000). Σχεδιαστής: Μ. Μηλιαρέσης, Χαράκτης: Λάζαρος Αρχοντόπουλος (Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών - United Nations Library & Archives at Geneva έκδοση). Θεσσαλονίκη: Γραφικαί Τέχναι Ασπιώτη Ε.Λ.Κ.Α. Α.Ε. 
  21. ↑ Γενική Διεύθυνσις Εποικισμού Μακεδονίας - Τμήμα Στατιστικής (1926). Εποικιστικός Χάρτης Μακεδονίας. Χαράκτης: Λάζαρος Αρχοντόπουλος (Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών - United Nations Library & Archives at Geneva έκδοση). Θεσσαλονίκη: Λιθογραφείον - Τυπογραφείον Δ. Γκατένιο. 
  22. ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 250Α΄/23-7-1930. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 2113. 
  23. ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 425Α΄/9-12-1932. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 2727. 
  24. ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Δήμων και Κοινοτήτων - Κ. Κλειδίου (Σερρών)». Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ). Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2023. 
  25. ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 292Α΄/27-9-1946. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 1621. 
  26. ↑ «Gov.gr - Θέαση (υπόβαθρο 1945-1960)». gov.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2023. 
  27. ↑ Παπακυριάκου, Κυριάκος (2013). Ιστορία του Νομού Σερρών - Από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και της απελευθέρωσής του το 1912-1913 (PDF). Θεσσαλονίκη. σελ. 278. ISBN 978-960-92213-8-2. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2023. 
  28. ↑ Σαμσάρης, Πέτρος (2004). Βυζαντινοί τόποι και μνημεία της κάτω κοιλάδας του Στρυμόνα. Ο σημερινός νομός Σερρών: συμβολή στη μελέτη της ιστορικής γεωγραφίας και μνημειακής τοπογραφίας της περιοχής. Ιωάννινα: Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. σελ. 496-499. 
  29. ↑ 29,0 29,1 «Δομή Σιντικής». Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2023. 
  30. ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1921). Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920 - Πραγματικός πληθυσμός (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 281. 
  31. ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1935). Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928 - Πραγματικός πληθυσμός (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 321. 
  32. ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος (1950). Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940 - Πραγματικός πληθυσμός (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 352. 
  33. ↑ «Ιστορία». Fort Roupel. Kοιν.Σ.Επ. Άγκιστρο Δράση. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2023. 
  34. ↑ Στο «Κλειδί» Σερρών η δημιουργία της κλειστής δομής για απελάσεις «εξπρές», Η Καθημερινή 07/03/2020.
  35. ↑ Στο «Κλειδί» Σερρών η δημιουργία της κλειστής δομής για άμεσες απελάσεις, HuffPost Greece 07/03/2020.
  36. ↑ Ξεκίνησαν οι εργασίες στην περιοχή Κλειδί του δήμου Σιντικής, για τη δημιουργία κλειστού κέντρου βραχυχρόνιας παραμονής μεταναστών Αρχειοθετήθηκε 2020-03-21 στο Wayback Machine., Voria.gr 18/03/2020.
  37. ↑ Στη δομή των Σερρών μεταφέρονται 1.345 μετανάστες, Η Καθημερινή 21/03/2020.
  38. ↑ Στην κλειστή δομή στη θέση "Κλειδί" μεταφέρονται 1.345 μετανάστες Αρχειοθετήθηκε 2020-03-22 στο Wayback Machine., Η Πρόοδος 22/3/2020.
  39. ↑ ΕΡΤ Σερρών (2022-03-02). «Π.Ε. Σερρών: Στη διάθεση των Ουκρανών προσφύγων οι Δομές σε Κλειδί και Σέρρες». ΕΡΤ NEWS - ertnews.gr (ΕΡΤ Α.Ε.). https://www.ertnews.gr/perifereiakoi-stathmoi/seres/p-e-serron-sti-diathesi-ton-oykranon-prosfygon-oi-domes-se-kleidi-kai-serres/. Ανακτήθηκε στις 2023-08-22. 
  40. ↑ «Σέρρες: 140 παιδιά από την Ουκρανία έφτασαν χθες βράδυ στο Κλειδί». Epiloges.tv. 2022-08-12. https://epiloges.tv/serres-140-paidia-oykrania-eftasan-kleidi/. Ανακτήθηκε στις 2023-08-22. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κλειδί_Σερρών&oldid=10313367"