Οι κοριοί είναι ένα είδος εντόμων που τρέφονται με ανθρώπινο αίμα, συνήθως τη νύχτα. Τα τσιμπήματα τους μπορούν να οδηγήσουν σε διάφορες επιπτώσεις στην υγεία, συμπεριλαμβανομένων δερματικών εξανθημάτων, ψυχολογικών επιδράσεων και αλλεργικών συμπτωμάτων.[5] Τα τσιμπήματα των κοριών μπορούν να οδηγήσουν σε αλλαγές του δέρματος που κυμαίνονται από αόρατες, σε μικρές περιοχές κοκκινίλας, σε προεξέχουσες φυσαλίδες.[1][2] Τα συμπτώματα μπορεί να διαρκέσουν μεταξύ λεπτών και ημερών για να εμφανιστούν, και υπάρχει κνησμός σε κάθε περίπτωση. Κάποιοι μπορεί να αισθάνονται κουρασμένοι ή να έχουν πυρετό. Συνήθως, ακάλυπτες περιοχές του σώματος επηρεάζονται και συχνά τρία δαγκώματα εμφανίζονται σε μια σειρά. Δεν είναι γνωστό αν με τα τσιμπήματα των κοριών μεταδίδονται μολυσματικές ασθένειες.[7] Σπανιότερα τα τσιμπήματα των κοριών μπορεί να προκαλέσουν νέκρωση του δέρματος ή αγγειίτιδα.

Κοριός
Ενήλικος κοριός (Cimex lectularius) με το τυπικό επιπεδωμένο σχήμα οβάλ
ΣυνώνυμαCimicosis, bed bug bites, bedbugs, bed bug infestation
ΕιδικότηταΟικογενειακή ιατρική, Δερματολογία
ΣυμπτώματαΚανένα εξέχον, φυσαλίδες, κνησμός[1][2]
Συνήθης έναρξηΑπό λεπτά έως ημέρες από το τσίμπημα[2]
ΑίτιαCimex (κυρίως Cimex lectularius και Cimex hemipterus)[3]
Παράγοντες κινδύνουΤαξίδια, μεταχειρισμένα έπιπλα[4]
Διαγνωστική μέθοδοςΒασίζεται στην εύρεση κοριών και συμπτωμάτων[5]
Διαφορική διάγνωσηΑλλεργική αντίδραση, ψώρα, ερπητοειδής δερματίτιδα[2]
ΘεραπείαΘεραπεία συμπτωμάτων, εκρίζωση εντόμων[2]
Φαρμακευτική αγωγήΑντισταμινικά, κορτικοστεροειδή[2]
Ταξινόμηση

Τα τσιμπήματα των κοριών προκαλούνται κυρίως από δύο είδη εντόμων της Cimex τύπου: Cimex lectularius (κοινός κοριός) και Cimex hemipterus.[3] Το μέγεθος τους κυμαίνεται μεταξύ 1 και 7 mm.[7] Διαδίδονται με το να σέρνονται μεταξύ κοντινών τοποθεσιών ή μεταφέρονται μέσα σε προσωπικά αντικείμενα.[2] Η μόλυνση σπανίως οφείλεται σε έλλειψη υγιεινής, αλλά είναι πιο κοινή στις τοποθεσίες με υψηλή συγκέντρωση ανθρώπων.[8] Η διάγνωση περιλαμβάνει τόσο την εύρεση των κοριών όσο και την εμφάνιση συμβατών συμπτωμάτων.[5] Οι κοριοί περνούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους σε σκοτεινά, σε κρυφά σημεία όπως ραφές στρωμάτων ή ρωγμές στον τοίχο.

Σημάδια και συμπτώματα Επεξεργασία

 
Τσιμπήματα κοριού
 
Τσιμπήματα κοριού

Έντομο Επεξεργασία

 
Ένας ενήλικας κοριός έχει μήκος περίπου 4 έως 5 mm.

Διάδοση Επεξεργασία

Διάγνωση Επεξεργασία

Ανίχνευση Επεξεργασία

Διαφορική διάγνωση Επεξεργασία

Πρόληψη Επεξεργασία

Διαχείριση Επεξεργασία

Επιδημιολογία Επεξεργασία

Είδος Επεξεργασία

Ιστορία Επεξεργασία

 
1870s-1890s διαφήμιση για έναν εξολοθρευτή κοριών. Διαβάζεται "Χρησιμοποιήστε το Getz εξολοθρευτές κατσαρίδων και κοριών, που πωλούνται από όλους τους φαρμακοποιούς."
 
1860 χάραξη των τμημάτων κοριών: A. Κοιλιά και θώρακας - Β . Κεραία αρσενικού - . C Μάτι - D . Προβοσκίδα,- Ε . Πλευρική όψη προβοσκίδας - F. Κάτω τμήμα κεφαλιού - G. Κάτω από το χείλος - GG . Τρίχες , και εξωτερικό περίβλημα της προβοσκίδας - H. Αυγό-θήκη - I. Έντομο που βγαίνει από το αυγό

20ος αιώνας Επεξεργασία

Πριν από τα μέσα του 20ου αιώνα, οι κοριοί ήταν πολύ συνηθισμένο φαινόμενο. Σύμφωνα με μια έκθεση του υπουργείου Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου, το 1933, όλα τα σπίτια σε πολλές περιοχές είχαν κάποιο βαθμό μόλυνσης από κοριό.[9] Η αύξηση των πληθυσμών κοριών στις αρχές του 20ού αιώνα οφειλόταν στην διάδοση της ηλεκτρικής θέρμανσης, η οποία επέτρεψε στους κοριούς να ευδοκιμήσουν όλο το χρόνο αντί μόνο σε ζεστό καιρό.[10]

Κοινωνία και πολιτισμός Επεξεργασία

Νόμιμη ενέργεια Επεξεργασία

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

Έρευνα Επεξεργασία

Οι εκκρίσεις των κοριών μπορεί να εμποδίσουν την ανάπτυξη ορισμένων βακτηρίων και μυκήτων. Τα αντιβακτηριακά συστατικά από τον κοριό θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν κατά ανθρώπινων παθογόνων και να αποτελέσουν πηγή φαρμακολογικώς δραστικών μορίων ως πόρου για την ανακάλυψη νέων φαρμάκων.[11]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 James, William D.· Berger, Timothy G. (2006). Andrews' Diseases of the Skin: clinical Dermatology. Saunders Elsevier. σελ. 446. ISBN 978-0-7216-2921-6. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Ibrahim, O; Syed, UM; Tomecki, KJ (March 2017). «Bedbugs: Helping your patient through an infestation.». Cleveland Clinic Journal of Medicine 84 (3): 207–211. doi:10.3949/ccjm.84a.15024. PMID 28322676. 
  3. 3,0 3,1 Jerome Goddard; Richard deShazo (2009). «Bed bugs (Cimex lectularius) and clinical consequences of their bites». Journal of the American Medical Association 301 (13): 1358–1366. doi:10.1001/jama.2009.405. PMID 19336711. 
  4. Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα Kolb2009.
  5. 5,0 5,1 5,2 «Bed bugs – What the GP needs to know». Aust Fam Physician 38 (11): 880–4. November 2009. PMID 19893834. 
  6. Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα Dog2012.
  7. 7,0 7,1 «Bed Bugs FAQs». Centers for Disease Control and Prevention. 2 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2018. 
  8. «JAMA patient page. Bed bugs». JAMA 301 (13): 1398. April 2009. doi:10.1001/jama.301.13.1398. PMID 19336718. 
  9. Boase, Clive J. (April 2004). «Bed-bugs – reclaiming our cities». Biologist 51: 1–4. https://scholar.google.com/scholar_alerts?view_op=create_alert_options. Ανακτήθηκε στις 2010-06-07 
  10. Potter, Michael F. (2011). «The History of Bed Bug Management – With Lessons from the Past». American Entomologist 57: 14–25. doi:10.1093/ae/57.1.14. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-07-29. https://web.archive.org/web/20200729000205/https://entsoc.org/PDF/2011/AE-Potter-spring2011.pdf. Ανακτήθηκε στις 2019-10-15. 
  11. Stephen L Doggett; Dominic E. Dwyer; Richard C Russell (January 2012). «Bed Bugs Clinical Relevance and Control Options». Clinical Microbiology Reviews 25 (1): 164–92. doi:10.1128/CMR.05015-11. PMID 22232375. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία