Κύπελλο Σαπόρτα (αγγλικά: FIBA Saporta Cup)[1] είναι το όνομα μιας Ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης καλαθοσφαίρισης. Σε αυτή συμμετείχαν οι κυπελλούχες ομάδες ή οι φιναλίστ του κυπέλλου από όλη την Ευρώπη.

Κύπελλο Σαπόρτα
ΆθλημαΚαλαθοσφαίριση
Ίδρυση1966
Κατάργηση2002
ΧώραΜέλη της FIBA Europe
ΉπειροςΕυρώπη
Τελευταίος κάτοχος Μοντεπάσκι Σιένα
(1ος τίτλος)
Περισ. κατακτήσεις Ρεάλ Μαδρίτης
Καντού
(4 τίτλοι έκαστη)
Επίπεδο2η βαθμίδα
Επίσημη ιστοσελίδαFIBA Europe Saporta Cup

Η διοργάνωση δημιουργήθηκε το 1967 ως Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, αλλά στην πορεία μετονομάστηκε αρκετές φορές μέχρι την οριστική διακοπή της το 2002:

  • 1966–67 έως 1990–91 - Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης (FIBA European Cup Winners' Cup)
  • 1991–92 έως 1995–96 - Ευρωπαϊκό Κύπελλο (FIBA European Cup)
  • 1996–97 έως 1997–98 - Ευρωκύπελλο (FIBA EuroCup)
  • 1998–99 έως 2001–02 - Κύπελλο Σαπόρτα (FIBA Saporta Cup)

Στις πρώτες τρεις διοργανώσεις ιταλοί, έλληνες και τσεχοσλοβάκοι εναλλάχθηκαν στους τίτλους. Τη δεκαετία του ΄70 στο θεσμό κυριάρχησε η ιταλική Καντού που δημιούργησε μια μεγάλη παράδοση με τις συνεχείς επιτυχίες της. Την επόμενη δεκαετία ήρθε η σειρά των γιουγκοσλάβων και των ισπανών να διακριθούν, ενώ στην δεκαετία του 1990 έρχεται η ώρα της χώρας μας. Η Ιταλία έχει συνολικά φτάσει σε 15 κατακτήσεις, με οκτώ διαφορετικές ομάδες. Ακολουθούν η Ισπανία (7 τρόπαια με 3 διαφορετικές ομάδες) και η Ελλάδα με 5 τίτλους (4 ομάδες). Η πρώην Γιουγκοσλαβία έχει φθάσει τρεις φορές στην κορυφή με την Τσιμπόνα του Ζάγκρεμπ (που σήμερα εκπροσωπεί την Κροατία) και τον Ερυθρό Αστέρα και η ΕΣΣΔ δύο, με τη Σπαρτάκ Λένινγκραντ. Τσεχία, Γαλλία, Λιθουανία και Σλοβενία (όλες από μία κατάκτηση) συμπληρώνουν το παλμαρέ της 36χρονης διαδρομής του Κυπέλλου Ευρώπης.

Από τους 36 Τελικούς που έγιναν οι τρεις ήταν διπλοί, διεξήχθησαν δηλαδή από ένα παιχνίδι στην έδρα κάθε ένα από τους δυο φιναλίστ και κυπελλούχος αναδείχθηκε ο καλύτερος βάσει του συνολικού σκορ. Σε περίπτωση που οι φιναλίστ είχαν από μια νίκες με την ίδια διαφορά, παιζόταν παράταση, μετά τη λήξη της οποίας αναδεικνυόταν ο νικητής.

Οι υπόλοιποι 33 Τελικοί ήταν μονοί και έλαβαν χώρα σε "ουδέτερες" έδρες που ορίζονταν εκ των προτέρων. Ωστόσο, το 1996 σαν έδρα του Τελικού είχε οριστεί η Βιτόρια, έδρα της μιας από τους δυο φιναλίστ (Ταουγκρές), η οποία κέρδισε το κύπελλο. Συνολικά, μονούς Τελικούς φιλοξένησαν 24 διαφορετικές πόλεις δεκατριών διαφορετικών Ευρωπαϊκών χωρών. Εννέα από τις πόλεις αυτές μεταξύ των οποίων και η Αθήνα, οργάνωσαν από δυο Τελικούς, ενώ οι δυο Τελικοί της Θεσσαλονίκης ήταν συνεχόμενοι. Κορυφαία σε διοργανώσεις Τελικών χώρα ήταν η Ιταλία, με επτά Τελικούς. Ελλάδα και Ισπανία είχαν την ευκαιρία να φιλοξενήσουν από 4 Τελικούς.

Ελληνική εκπροσώπηση

Επεξεργασία

Η ελληνική παρουσία στην ευρωπαϊκή αυτή διοργάνωση θεωρείται πολύ επιτυχημένη, ιδιαίτερα στην τελευταία δεκαετία ύπαρξής της (1991-2001). Η ΑΕΚ άνοιξε το δρόμο των επιτυχιών για το ελληνικό μπάσκετ το 1968 και χάρισε στην Ελλάδα το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο σε διασυλλογικό επίπεδο. Ο τελικός εκείνη την περίοδο διεξήχθη στο Παναθηναϊκό στάδιο, παρουσία 80.000 θεατών, αριθμός που αποτελεί ρεκόρ Γκίνες ακόμη και σήμερα για αγώνα μπάσκετ εκτός ΝΒΑ. Μεταγενέστερα η ΑΕΚ κατέκτησε για δεύτερη φορά το τρόπαιο το 2000. Ο Π.Α.Ο.Κ. κατάφερε να κατακτήσει το τρόπαιο το 1991, ενώ είχε άλλες δύο παρουσίες σε τελικούς, κάτι που δεν έχει καταφέρει άλλη ελληνική ομάδα σε αυτή τη διοργάνωση, χωρίς όμως την ίδια επιτυχία. Ο Άρης Θεσσαλονίκης ήταν νικητής στον τελικό του 1993, ενώ τον κύκλο έκλεισε ο Γ.Σ. Αμαρουσίου, που έγινε η έκτη ελληνική ομάδα μπάσκετ που κατακτά ευρωπαϊκό τίτλο και η τέταρτη που πήρε το Κύπελλο Σαπόρτα.

Οι τελικοί συνοπτικά

Επεξεργασία
Έτος (Έδρα Τελικού) Τελικός
Νικητής Αποτέλεσμα Φιναλίστ
1966-67 (Βαρέζε & Τελ Αβίβ)   Ίνις Βαρέζε 77–67 και 67–68   Μακάμπι Τελ Αβίβ
1967-68 (Αθήνα)   ΑΕΚ 89–82   Σλάβια Πράγας
1968-69 (Βιέννη)   Σλάβια Πράγας 80–74   Ντιναμό Τιφλίδας
1969-70 (Λυών & Νάπολη)   Φιντές Νάπολι 60–64 και 87–65   Ζαν Ντ'Αρκ Βισί
1970-71 (Λένινγκραντ & Μιλάνο)   Σιμεντάλ Μιλάνο 56–66 και 71–52   Σπαρτάκ Λένινγκραντ
1971-72 (Θεσσαλονίκη)   Σιμεντάλ Μιλάνο 74–70   Ερυθρός Αστέρας
1972-73 (Θεσσαλονίκη)   Σπαρτάκ Λένινγκραντ 77–62   Γιουγκοπλάστικα
1973-74 (Ούντινε)   Ερυθρός Αστέρας 87–75   Σπαρτάκ Μπρνο
1974-75 (Ναντ)   Σπαρτάκ Λένινγκραντ 63–62   Ερυθρός Αστέρας
1975-76 (Τορίνο)   Τσιντσάνο Μιλάνο 88–83   ΑΣΠΟ Τουρ
1976-77 (Πάλμα ντε Μαγιόρκα)   Μπύρα Φορστ Καντού 87–86   Ραντνίτσκι Βελιγραδίου
1977-78 (Μιλάνο)   Γκαμπέτι Καντού 84–82   Σινούντινε Μπολόνια
1978-79 (Πόρετς, Κροατία)   Γκαμπέτι Καντού 83–73   Ντεν Μπος
1979-80 (Μιλάνο)   Έμερσον Βαρέζε 90–88 (κ.α. 82–82)   Γκαμπέτι Καντού
1980-81 (Ρώμη)   Σκουίμπ Καντού 86–82   Μπαρτσελόνα
1981-82 (Βρυξέλλες)   Τσιμπόνα 96–95 (κ.α. 88–88)   Ρεάλ Μαδρίτης
1982-83 (Πάλμα ντε Μαγιόρκα)   Σκαβολίνι Πέζαρο 111–99   Βιλερμπάν
1983-84 (Οστάνδη)   Ρεάλ Μαδρίτης 82–81   Σίμακ Μιλάνο
1984-85 (Γκρενόμπλ)   Μπαρτσελόνα 77–73   Ζάλγκιρις
1985-86 (Καζέρτα)   Μπαρτσελόνα 101–86   Σκαβολίνι Πέζαρο
1986-87 (Νόβι Σαντ)   Τσιμπόνα 89–74   Σκαβολίνι Πέζαρο
1987-88 (Γκρενόμπλ)   Λιμόζ Σερκλ Σαιν-Πιερ 96–89 (κ.α. 86–86)   Ραμ Ζουβεντούτ
1988-89 (Αθήνα)   Ρεάλ Μαδρίτης 117-113 (κ.α.102-102)   Σναϊντέρο Καζέρτα
1989-90 (Φλωρεντία)   Κνορ Μπολόνια 79–74   Ρεάλ Μαδρίτης
1990-91 (Γενεύη)   Π.Α.Ο.Κ. 76–72   ΚΑΪ Σαραγόσα
1991-92 (Ναντ)   Ρεάλ Μαδρίτης Ασεγκουρατόρ 65–63   Π.Α.Ο.Κ.
1992-93 (Τορίνο)   Σάτο Άρης 50–48   Εφές Πίλσεν
1993-94 (Λωζάνη)   Σμελτ Ολίμπια 91–81   Ταουγκρές
1994-95 (Κωνσταντινούπολη)   Μπενετόν Τρεβίζο 94–86   Ταουγκρές
1995-96 (Βιτόρια)   Ταουγκρές 88–81   Π.Α.Ο.Κ.
1996-97 (Λευκωσία)   Ρεάλ Μαδρίτης Τέκα 78–64   Ριέλο Μας Βερόνα
1997-98 (Βελιγράδι)   Ζάλγκιρις 82–67   Στεφανέλ Μιλάνο
1998-99 (Σαραγόσα)   Μπενετόν Τρεβίζο 64–60   Παμέσα Βαλένθια
1999-00 (Λωζάνη)   ΑΕΚ 83–76   Κίντερ Μπολόνια
2000-01 (Βαρσοβία)   Μαρούσι 74–72   Ελάν Σαλόν
2001-02 (Λυών)   Μοντεπάσκι Σιένα 81–71   Παμέσα Βαλένθια

Τίτλοι ανά χώρα

Επεξεργασία
ΑΑ Χώρα Τίτλοι Φιναλίστ
1.   Ιταλία 15 9
2.   Ισπανία 7 9
3.   Ελλάδα 5 2
4.   Γιουγκοσλαβία 3 4
5.   Σοβιετική Ένωση 2 3
6.   Γαλλία 1 4
7.   Τσεχοσλοβακία 1 2
8.   Σλοβενία 1
9.   Λιθουανία 1
10.   Ισραήλ 1
11.   Ολλανδία 1
12.   Τουρκία 1

Παραπομπές

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία