Βικιπαίδεια

Λαϊκή Εναλλακτική

Η Λαϊκή Εναλλακτική (ιταλικά: Alternativa Popolare‎‎, AP) είναι ένα χριστιανοδημοκρατικό πολιτικό κόμμα στην Ιταλία που ιδρύθηκε στις 18 Μαρτίου 2017 μετά τη διάλυση της Νέας Κεντροδεξιάς,[6] ενός από τα δύο κόμματα που προέκυψαν κατά τη διάλυση του Λαού της Ελευθερίας.

Λαϊκή Εναλλακτική
Alternativa Popolare
ΠρόεδροςΠάολο Άλι
Ίδρυση18 Μαρτίου 2017
ΠροκάτοχοςΝέα Κεντροδεξιά
ΈδραVia Arcione 71, Ρώμη
ΙδεολογίαΣυντηρητισμός
Χριστιανοδημοκρατία[1]
Πολιτικό φάσμαΚέντρο[2][3]
Κεντροδεξιά[4][5]
Ευρωπαϊκή προσχώρησηΕυρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα
Χρώματα     Μπλε
Βουλή των Αντιπροσώπων
0 / 400
Γερουσία της Δημοκρατίας
0 / 200
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
0 / 76
Ιστότοπος
www.alternativapopolare.it
Πολιτικό σύστημα της Ιταλίας
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Το κόμμα είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.

Ιστορικό Επεξεργασία

Στις 18 Μαρτίου 2017 η Νέα Κεντροδεξιά διαλύθηκε στη Λαϊκή Εναλλακτική.[7] Ο στόχος του Αλφάνο ήταν να οικοδομήσει μια κεντροδεξιά συμμαχία με τη Φόρτσα Ιτάλια, ενώ βρισκόταν σε αντίθεση με τη Λέγκα του Βορρά και τα Αδέλφια της Ιταλίας, που θεωρούνται «λαϊκιστικά».[8] Ο Αλφάνο πρότεινε επίσης προκριματικές εκλογές για την επιλογή του κεντροδεξιού υποψηφίου για πρωθυπουργό.[9] Σχεδόν όλα τα ηγετικά μέλη της Νέας Κεντροδεξιάς προσχώρησαν στο νέο κόμμα, ενώ ένας γερουσιαστής προσχώρησε στις Ενέργειες για την Ιταλία.[10][11][12]

Από την ίδρυσή του, η Λαϊκή Εναλλακτική εγκαταλείφθηκε από πέντε βουλευτές (τέσσερις επανεντάχθηκαν στη Φόρτσα Ιτάλια, ένας στο Δημοκρατικό Κόμμα) και τέσσερις γερουσιαστές (ένας στη Φόρτσα Ιτάλια, ένας άλλος στα Αδέλφια της Ιταλίας και δύο στην Ομοσπονδία της Ελευθερίας), ενώ δύο βουλευτές προσχώρησαν από τη Φιλελεύθερη Λαϊκή Συμμαχία.[13][14] Ένας από τους βουλευτές που αποχώρησαν από το κόμμα ήταν ο Ενρίκο Κόστα, ο οποίος παραιτήθηκε από υπουργός Περιφερειακών Υποθέσεων της κυβέρνηση του Πάολο Τζεντιλόνι[15][16][17] στοχεύοντας στο σχηματισμό ενός «φιλελεύθερου κέντρου» με τη Φόρτσα Ιτάλια.[18]

Στην προεκλογική περίοδο των γενικών εκλογών του 2018, η Λαϊκή Εναλλακτική χωρίστηκε σε τρία στρατόπεδα: εκείνους που ήθελαν μια συμμαχία με το Δημοκρατικό Κόμμα, εκείνους που πρότειναν να είναι υποψήφιοι αυτόνομος κατάλογος και εκείνοι που επιθυμούσαν να επιστρέψουν με τον κεντροδεξιό συνασπισμό. Η απόφαση του εθνικού συμβουλίου του κόμματος αναβλήθηκε πολλές φορές.[19][20][21][22] Στο μεταξύ, ο Αλφάνο ανακοίνωσε ότι δεν θα κατέβει στις εκλογές.[23][24] Στις 12 Δεκεμβρίου 2017 το εθνικό συμβούλιο της Λαϊκής Εναλλακτικής ενέκρινε συμφωνία συναίνεσης, βάσει του οποίου οι δύο κοινοβουλευτικές ομάδες θα συνεχίσουν να δραστηριοποιούνται προκειμένου να προετοιμάσουν την εκλογική συμμετοχή των δύο κύριων παρατάξεων: εκείνης με επικεφαλής την Μπεατρίς Λορενζίν με την κεντροαριστερά (με το όνομα «Λαϊκή Εναλλακτική») και αυτή με επικεφαλής τον Μαουρίτσιο Λούπι με την κεντροδεξιά (αναβιώνοντας τον τίτλο «Νέα Κεντροδεξιά»).[25][26]

Στις 19 Δεκεμβρίου η ομάδα γύρω από τον Λούπι και τα πρώην μέλη της Λαϊκής Εναλλακτικής κοντά στον Κόστα σχημάτισαν το Εμείς με την Ιταλία, έναν κεντρώο εκλογικό κατάλογο υπέρ του Μπερλουσκόνι εντός του κεντροδεξιού συνασπισμού.[27][28][29] Στις 29 Δεκεμβρίου η Λαϊκή Εναλλακτική σχημάτισε τη Λαϊκή Πολιτική Λίστα, μια κεντρώα εκλογική λίστα εντός του κεντροαριστερού συνασπισμού, με τη Λορενζίν ως αρχηγό.[30][31][32] Ο συνδυασμός συγκέντρωσε μόλις 0,5%, αλλά εξέλεξε δύο βουλευτές στη Βουλή των Αντιπροσώπων από μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες: την ίδια τη Λορενζίν και τον Γκαμπριέλε Τοκαφόντι.

Τον Σεπτέμβριο του 2018 ο Αλφάνο παραιτήθηκε από την προεδρία της Λαϊκής Εναλλακτικής και αντικαταστάθηκε από τον Πάολο Άλι.

Ενόψει των ευρωεκλογών του 2019, το κόμμα σχημάτισε κοινή λίστα με τον Λαό της Οικογένειας,[33][34][35] ένα κοινωνικό-συντηρητικό κόμμα. Ωστόσο, το κόμμα ήταν βαθιά διαλυμένο, καθώς η Λορενζίν φαινόταν να υποστηρίζει το Δημοκρατικό Κόμμα.[36][37] Τον Σεπτέμβριο του 2019 η Λορενζίν προσχώρησε στο Δημοκρατικό Κόμμα,[38][39] ενώ ο Τοκαφόντι ήταν ιδρυτικό μέλος του κόμματος Ιτάλια Βίβα του Ματέο Ρέντσι, αφήνοντας έτσι το κόμμα χωρίς εκπροσώπους στο Κοινοβούλιο.[40][41]

Αποτελέσματα εκλογών Επεξεργασία

Ιταλικό Κοινοβούλιο Επεξεργασία

Βουλή των Αντιπροσώπων
Εκλογές Ψήφοι % Έδρες +/− Ηγέτης
2018 Λαϊκή Πολιτική Λίστα 0,54
2 / 630
–
Μπεατρίς Λορενζίν
Γερουσία της Δημοκρατίας
Εκλογές Ψήφοι % Έδρες +/− Ηγέτης
2018 Λαϊκή Πολιτική Λίστα 0,52
0 / 315
–
Μπεατρίς Λορενζίν

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Επεξεργασία

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Εκλογές Ψήφοι % Έδρες +/– Ηγέτης
2019 114.531 0,43
0 / 76
–
Πάολο Άλι

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Parties and Elections in Europe. 2021. σελ. 315. 
  2. ↑ Italy's Former PM Renzi Loses More Allies as Election Nears
  3. ↑ Alfano says Torrisi must quit committee post or AP
  4. ↑ Political Handbook of the World 2020-2021. 2021. 
  5. ↑ Alfano 'not obliged' to tell Renzi he won't run for re-election
  6. ↑ «Ncd finisce, nasce Alternativa Popolare – Politica». 18 Μαρτίου 2017. 
  7. ↑ «Ncd si scioglie, Alfano battezza "Alternativa Popolare"». 18 Μαρτίου 2017. 
  8. ↑ «Alfano, FI sta con lepenisti, centrodestra non-innovabile». 
  9. ↑ «Ncd addio, Alfano lancia Alternativa popolare: primarie per la leadership». 
  10. ↑ «Sacconi lascia Alfano e approda a Energie per l'Italia. Parisi: adesione strada altarnativa alla sinistra – ILFOGLIETTONE.ITILFOGLIETTONE.IT». ilfogliettone.it. 
  11. ↑ «Sacconi si schiera con Parisi insieme in Energie per l'Italia – Regione – Il Mattino di Padova». 20 Μαρτίου 2017. 
  12. ↑ «Nuovo polo in costruzione, gran traffico al centro (attorno a Parisi e Fitto)». 20 Μαρτίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2017. 
  13. ↑ «Camera.it – XVII Legislatura – Deputati e Organi Parlamentari – Composizione gruppi Parlamentari». camera.it. 
  14. ↑ «senato.it – Senato della Repubblica senato.it – Variazioni nei Gruppi parlamentari». senato.it. 
  15. ↑ «Governo, si è dimesso ministro Enrico Costa: "Niente ambiguità"». 19 Ιουλίου 2017. 
  16. ↑ «Enrico Costa si dimette: Gentiloni perde pezzi. L'ex ministro verso Forza Italia. Alfano: "Inevitabile e tardivo" – Il Fatto Quotidiano». 19 Ιουλίου 2017. 
  17. ↑ «Perché si è dimesso il ministro Enrico Costa, centrista, tennista e non-palindromo». 
  18. ↑ «Costa lascia il governo Via al partito centrista che nasce contro Alfano». 20 Ιουλίου 2017. 
  19. ↑ «Andare da soli o allearsi con il Pd? Un'istruttoria per decidere. Alfano: "Se alleati, Renzi non sarà il nostro candidato premier" (di B. Acquaviti)». L’Huffington Post. 24 Νοεμβρίου 2017. 
  20. ↑ «Come si discute in Alternativa Popolare di Alfano su centrodestra e centrosinistra - Formiche.net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2017. 
  21. ↑ «Con Renzi, Berlusconi o da soli. La lotta per la sopravvivenza degli alfaniani». Linkiesta. 4 Δεκεμβρίου 2017. 
  22. ↑ «Ap, alfaniani spaccati in tre. Verso una doppia scissione. Tutti i nomi». Affaritaliani.it. 
  23. ↑ Stefanoni, Franco (12 Ιουνίου 2017). «Elezioni, Alfano: "Non mi ricandido. Ma non lascio la politica"». Corriere della Sera. 
  24. ↑ «Elezioni, Angelino Alfano: "Non mi ricandiderò in parlamento e non sarò ministro. Renzi? Non ci ho parlato"». Il Fatto Quotidiano. 6 Δεκεμβρίου 2017. 
  25. ↑ «Alternativa Popolare, il partito si scioglie: "È una separazione consensuale". Per ora i gruppi parlamentari restano uniti – Il Fatto Quotidiano» (στα it-IT). Il Fatto Quotidiano. 12 December 2017. https://www.ilfattoquotidiano.it/2017/12/12/alternativa-popolare-il-partito-si-scioglie-e-una-separazione-consensuale-per-ora-i-gruppi-parlamentari-restano-uniti/4035007/. Ανακτήθηκε στις 12 December 2017. 
  26. ↑ «Alternativa Popolare, 'separati in casa' fino a fine legislatura». 12 Δεκεμβρίου 2017. 
  27. ↑ «Nasce "Noi con l'Italia", la lista dei centristi pro-Berlusconi». Repubblica.it. 19 Δεκεμβρίου 2017. 
  28. ↑ «"Noi con l'Italia", ecco la quarta gamba del centrodestra: ex FI, leghisti espulsi e alfaniani pentiti». Il Fatto Quotidiano. 19 Δεκεμβρίου 2017. 
  29. ↑ Curridori, Francesco (19 Δεκεμβρίου 2017). «Nasce Noi con l'Italia, la 'quarta gamba' del centrodestra». ilGiornale.it. 
  30. ↑ «Elezioni, Renzi attacca "l'innaturale alleanza popolari-populisti". Orlando chiede scelte condivise». Repubblica.it. 29 Δεκεμβρίου 2017. 
  31. ↑ «Centrosinistra, c'è anche il terzo mini-alleato del Pd: Civica Popolare guidata dalla Lorenzin. Simbolo? Una margherita – Il Fatto Quotidiano» (στα it-IT). Il Fatto Quotidiano. 29 December 2017. https://www.ilfattoquotidiano.it/2017/12/29/centrosinistra-ce-anche-il-terzo-mini-alleato-del-pd-civica-popolare-guidata-dalla-lorenzin-simbolo-una-margherita/4065143/. Ανακτήθηκε στις 1 January 2018. 
  32. ↑ «Nasce "Civica Popolare", lista centrista alleata con il Pd: Lorenzin alla guida». Il Sole 24 ORE. 29 Δεκεμβρίου 2017. 
  33. ↑ «Presentato il simbolo AP per le elezioni europee 2019». 7 Απριλίου 2019. [νεκρός σύνδεσμος]
  34. ↑ «Europee 2019, i simboli uno per uno». 
  35. ↑ «Europee, tra i simboli spunta il Pci e quello del partito di Alfano. l'Esperto: "Incredibile"». 7 Απριλίου 2019. 
  36. ↑ «On. Beatrice Lorenzin (Civica Popolare): Pd, buon lavoro a tutta la nuova squadra verso una nuova idea d'Europa - Agenpress». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2019. 
  37. ↑ «Spagna: Lorenzin (Civica popolare), i sovranisti si possono battere». 
  38. ↑ La scelta di Lorenzin: “Entro nel Pd”
  39. ↑ Beatrice Lorenzin entrerà nel Partito Democratico
  40. ↑ Partito di Renzi, ecco la lista dei 40 deputati e senatori che passano a Italia Viva
  41. ↑ «Italia Viva»: la lista dei (primi) 41 parlamentari che seguono Renzi

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λαϊκή_Εναλλακτική&oldid=10452992"