Λουδοβίκος ΙΓ΄ της Γαλλίας

Βασιλιά Λουδοβίκου ΙΓ΄
Προσφωνήσεις του; Βασιλιά Λουδοβίκου ΙΓ΄
Προσφώνηση αναφοράς	Μεγαλειότατος
Προφορική προσφώνηση	Μεγαλειότατε
Εναλλακτική προσφώνηση	Δ/Δ

Λουδοβίκος ΙΓ΄
	Πορτραίτο του Λουδοβίκου, από τον Φιλίπ ντε Σαμπέν
Βασιλιάς της Γαλλίας και της Ναβάρρας
Περίοδος	14 Μαΐου 1610 – 14 Μαΐου 1643
Στέψη	17 Οκτωβρίου 1610; Καθεδρικός Ναός της Ρενς, Ρενς
Προκάτοχος	Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας
Διάδοχος	Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας
Γέννηση	27 Σεπτεμβρίου 1601; Ανάκτορο Φονταινεμπλώ, Φονταινεμπλώ, Γαλλία
Θάνατος	14 Μαΐου 1643 (41 ετών); Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λαι, Γαλλία
Τόπος ταφής	Βασιλική του Αγίου Διονυσίου, Παρίσι, Γαλλία
Σύζυγος	Άννα της Αυστρίας
Επίγονοι	Λουδοβίκος ΙΔ΄; Φίλιππος
Οίκος	Οίκος των Βουρβόνων
Πατέρας	Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας
Μητέρα	Μαρία των Μεδίκων
Θρησκεία	Καθολικός
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Λουδοβίκος ΙΓ΄ (γαλλ. Louis XIII de France, Ανάκτορο του Φονταινεμπλώ, 27 Σεπτεμβρίου 1601 - Κάστρο του Σεν-Ζερμαίν-αν-Λαι, 14 Μαΐου 1643) από τον Οίκο των Βουρβόνων, αποκαλούμενος και ο "Δίκαιος", ήταν βασιλιάς της Γαλλίας (1610-1643) και της Ναβάρρας.^[1]

Βιογραφία

Πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε στο Ανάκτορο του Φονταινεμπλώ και ήταν μεγαλύτερος γιος του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας και της Μαρίας των Μεδίκων. Ο πατέρας του ήταν ο πρώτος βασιλιάς του Οίκου των Βουρβόνων και διαδέχθηκε σε εφαρμογή του σαλικού νόμου τον μακρινό εξάδελφο του Ερρίκο Γ΄.

Ανάρρηση στο θρόνο

Έγινε βασιλιάς το 1610 μετά τη δολοφονία του πατέρα του, όταν ήταν οκτώ ετών. Τα καθήκοντά του εξασκούσε η μητέρα του με την ιδιότητα της αντιβασίλισσας μέχρι τα 13 του χρόνια.^[2]^[3]Η Μαρία των Μεδίκων ακολούθησε μετριοπαθή πολιτική στάση, η οποία βρήκε αντίπαλο στον Ερρίκο Β΄ του Κοντέ που εξεγέρθηκε δύο φορές (1614, 1616). Ο Ερρίκος ήταν δεύτερος στη σειρά της διαδοχής, μετά τον αδελφό του Λουδοβίκου, Γκαστόν, Δούκα της Ορλεάνης, και έλαβε την υποστήριξη των Ουγενότων αρχηγών κατά τη δεύτερη εξέγερση. Ως αποτέλεσμα, η Μαρία των Μεδίκων και ο Κοντέ υπέγραψαν τη Συνθήκη του Λουντέν.

Γάμος

Τον Νοέμβριο του 1615, σε ηλικία 14 ετών, πραγματοποιεί γάμο μεγάλης σημασίας με την δεκατετράχρονη Άννα της Αυστρίας, κόρης του Φιλίππου Γ΄ της Ισπανίας και πριγκίπισσα των Αψβούργων. Ο γάμος αυτός επέφερε την στρατιωτική συμμαχία μεταξύ δύο ισχυρότατων Καθολικών δυνάμεων. Το ζεύγος δεν μπορούσε να έρθει σε σεξουαλική επαφή πριν τα 18 του χρόνια.

Στη συνέχεια, μετά από μερικές αποβολές στην αρχή, ήρθε σε συνεχή ένταση με τη σύζυγό του, οπότε και οι επαφές τους μηδενίστηκαν. Σε αυτό συντελούσε και ο υποχθόνιος ρόλος του καρδιναλίου Ρισελιέ, στον οποίο είχαν ανατεθεί όλες οι εξουσίες, έχοντας κάνει τον Βασιλιά απλά ένα πιόνι του. Έτσι πέρασαν 23 χρόνια προκειμένου να αποκτήσει (1638) τον πολυπόθητο διάδοχο. ^[4]Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι ο Βασιλιάς είχε ερωμένες, αλλά είχαν ακουστεί κάποιες φήμες ότι ήταν αμφιφυλόφιλος με μια σειρά από ερωμένους, όπως τον έμπιστό του Σαρλ ντ'Αλμπέρ, μετέπειτα Δούκα του Λυέν.

Άνοδος του καρδιναλίου Ρισελιέ

Το 1617 ο Λουδοβίκος αποκόπηκε από την επιρροή της μητέρας του, φυλάκισε και εκτέλεσε τον έμπιστό της, Κοντσίνο Κοντσίνι, και τη σύζυγό του, Λεονόρα Ντόρι Γκαλιγκάι, και εξόρισε τη Μαρία των Μεδίκων.

Από το 1618 και μετά ο Σαρλ ντ'Αλμπέρ απέκτησε μεγάλη εξουσία πάνω στο Βασιλιά, με συνέπεια την αυξανόμενη δυσφορία των ευγενών. Σύντομα ξέσπασε ο Τριακονταετής Πόλεμος και η δυσκολία του Λουδοβίκου να διαλέξει πλευρά βοήθησε στην ανάδειξη του Αρμάν Ζαν ντυ Πλεσσί, επισκόπου της Λυσόν (από το 1622, καρδιναλίου Ρισελιέ).

Τα επόμενα χρόνια σημαδεύτηκαν από εξεγέρσεις των ευγενών (1620) και του Δούκα του Ροάν (1621)- η δεύτερη τελείωσε με τη Συνθήκη του Μονπελλιέ. Στο μεταξύ ο Δούκας του Λυέν πέθανε το 1621 κατά την πολιορκία του Μοντωμπάν και ο Λουδοβίκος συμφιλιώθηκε με τη μητέρα του. Το 1624 μετά από την αποτυχία των συμβούλων του να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση με την Ισπανία σχετικά τη στρατηγικής σημασίας περιοχή της Βαλτελλίνα, διόρισε σύμβουλό του τον Ρισελιέ. Ο καρδινάλιος Ρισελιέ διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο σε όλη την διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΓ΄ λόγω της αδυναμίας του στα καθήκοντα του. Χάρη στον Ρισελιέ έφθασε στο κατώφλι του απόλυτου μονάρχη.^[5]

Το 1632 ο αδελφός του Λουδοβίκου και διάδοχός του, Γκαστόν, Δούκας της Ορλεάνης, συνωμότησε εναντίον του Ρισελιέ και εξεγέρθηκε στο Λανγκντόκ. Μετά την ανεπιτυχή Μάχη του Καστελνωνταρύ, βρήκε καταφύγιο στη Φλάνδρα. Τελικά, συμφιλιώθηκε με τον αδελφό του, αλλά το 1635 συνωμότησε ξανά κατά του πανίσχυρου Καρδιναλίου και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα.

Επέκταση της γαλλικής κυριαρχίας σε τρεις ηπείρους

Το 1619 ο Λουδοβίκος, θέλοντας να συνεχίσει την επεκτατική πολιτική του πατέρα του, έστειλε ένα στόλο υπό τον Ιζαάκ ντε Ραζιγύ στο Μαρόκο, ξεκινώντας μια εμπορική σχέση με την περιοχή.

Η γαλλική παρουσία στην Βόρειο Αμερική είχε ξεκινήσει από τον 16ο αιώνα και ο Λουδοβίκος επιθυμούσε να συνεχιστεί. Υπήρξε και μια γαλλική αποικία στη Βραζιλία, αλλά διατηρήθηκε μόνο 4 χρόνια λόγω της καταστροφής της από τους Πορτογάλους.

Το 1615 ο Λουδοβίκος γνώρισε τον πρέσβη της Ιαπωνίας υπό τον Ντάτε Μασαμούνε και εγκαινίασε τις γαλλοϊαπωνικές σχέσεις, ενώ το 1636 ένας Δομινικανός ιερέας επισκέφθηκε την Ιαπωνία. Ακόμη, η Μαρία των Μεδίκων είχε ιδρύσει την Εταιρεία των Μολούκων και 4 χρόνια μετά η Γαλλία ενεπλάκη σε διαμάχη με τους Ολλανδούς σχετικά με την εμπορική κυριαρχία στην Άπω Ανατολή.

Θάνατος

Ο Λουδοβίκος αρρώστησε κατά το χειμώνα του 1642-43. Πέθανε σε ηλικία 41 ετών, ακριβώς 33 χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα του. Οι ιστορικοί θεωρούν ότι αρρώστησε με φυματίωση. Τον διαδέχθηκε ο 4χρονος γιος του, Λουδοβίκος, ^[6] με την Άννα της Αυστρίας αντιβασίλισσα.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε το 1615 την Άννα της Αυστρίας, κόρη του Φιλίππου Γ΄ της Ισπανίας, και απέκτησαν:

θνησιγενές τέκνο (Δεκέμβριος 1619).
θνησιγενές τέκνο (14 Μαρτίου 1622).
θνησιγενές τέκνο (1626).
θνησιγενές τέκνο (Απρίλιος 1631).
Λουδοβίκος ΙΔ΄ (1638 - 1715), Βασιλιάς της Γαλλίας.
Φίλιππος Α΄ (1640 - 1701), Δούκας της Ορλεάνης.

Εικόνες

Πορτραίτο του Λουδοβίκου ΙΓ΄ της Γαλλίας από τον Φρανς Πάουρμπους το νεότερο (1611).
Πορτραίτο του Λουδοβίκου ΙΓ΄ της Γαλλίας από τον Φιλίπ ντε Σαμπέν (1622-1639).

Πρόγονοι

8. Κάρολος Δ΄ της Βουρβόνης

4. Αντώνιος της Βουρβόνης

9. Φραγκίσκη του Αλανσόν

2. Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας

10. Ερρίκος Β΄ της Ναβάρρας

5. Ιωάννα Γ΄ της Ναβάρρας

11. Μαργαρίτα της Ναβάρρας

1. Λουδοβίκος ΙΓ΄ της Γαλλίας

12. Κόζιμο Α΄ των Μεδίκων

6. Φραγκίσκος Α΄ των Μεδίκων

13. Ελεονώρα του Τολέδο

3. Μαρία των Μεδίκων (1575-1642)

14. Φερδινάνδος Α΄ των Αψβούργων

7. Ιωάννα της Αυστρίας, μεγάλη δούκισσα της Τοσκάνης

15. Άννα της Βοημίας και της Ουγγαρίας

Παραπομπές

Βασιλικοί τίτλοι
Λουδοβίκος ΙΓ' της Γαλλίας & Β' της Ναβάρρας Οίκος των Βουρβόνων Νεότερος κλάδος του Καπετιδική δυναστεία Γέννηση: 27 Σεπτεμβρίου 1601 Θάνατος: 14 Μαΐου 1643
Προκάτοχος Ερρικος Δ' & Γ'	Βασιλιάς της Γαλλίας Βασιλιάς της Ναβάρρας 14 Μαΐου 1610 – 20 Οκτωβρίου 1620	Ενοποίηση τίτλων
Νέος τίτλος Ενοποίηση προηγούμενων τίτλων	Βασιλιάς της Γαλλίας και της Ναβάρρας 20 Οκτωβρίου 1620 – 14 Μαΐου 1643	Διάδοχος Λουδοβίκος ΙΔ'
Γαλλική βασιλική οικογένεια
Προκάτοχος Φραγκίσκος Β'	Δελφίνος της Γαλλίας 27 Σεπτεμβρίου 1601 – 14 Μαΐου 1610	Διάδοχος Λουδοβίκος ΙΔ'
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος Ερρίκος Δ'	Συμπρίγκιπας της Ανδόρρας 14 Μαΐου 1610-14 Μαΐου 1643	Διάδοχος Λουδοβίκος ΙΔ'

[1] . «biography.com/royalty/louis-xiii».

[2] . «britannica.com/biography/Louis-XIII».

[3] . «eclass.uoa.gr/.pdf/La régence de Marie de Médicis (1610-1617)» (PDF).

[4] . «encyclopedia.com/people/history/french-history-biographies/louis-xiii».

[5] . «histoire-pour-tous.fr/histoire-de-france/1550-louis-xiii-le-juste-roi-de-france-1601-1643».

[6] . «history.com/topics/france/louis-xiv».

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]