Μαρία Θηρεσία της Γαλλίας
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η Μαρία Θηρεσία της Γαλλίας (Marie Thérèse Charlotte de France, 19 Δεκεμβρίου 1778 - 19 Οκτωβρίου 1851) ήταν δούκισσα του Ανγκουλέμ και διάδοχος του θρόνου της Γαλλίας. Μεγαλύτερη και μόνη επιζήσασα από τα παιδιά του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ της Γαλλίας και της Μαρίας Αντουανέττας. Σαν σύζυγος του μεγαλύτερου γιου του Καρόλου Ι΄ της Γαλλίας, Λουδοβίκου Αντώνιου, Δούκα της Ανγκουλέμ φέρεται ως βασίλισσα της Γαλλίας στα είκοσι λεπτά που μεσολάβησαν ανάμεσα στην παραίτηση του πεθερού και του συζύγου της.
| Βασιλική Υψηλότητα Μαρία Θηρεσία της Γαλλίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Marie-Thérèse de France (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 19 Δεκεμβρίου 1778[1][2][3] Βερσαλλίες[4] |
| Θάνατος | 19 Οκτωβρίου 1851[1][2][3] Lanzenkirchen |
| Αιτία θανάτου | πνευμονία |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Annunciation Parish Church (Nova Gorica) |
| Παρατσούκλι | The Modern Antigone |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας (1778–1792) Παλινόρθωση των Βουρβόνων (1815–1830) Δεύτερη Γαλλική Δημοκρατία (από 1848) Ιουλιανή Μοναρχία (1830–1848) Πρώτη Γαλλική Αυτοκρατορία (1804–1815) Α΄ Γαλλική Δημοκρατία (1792–1804) |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Λουδοβίκος Αντώνιος της Ανγκουλέμης (από 1799)[6][7] |
| Γονείς | Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας και Μαρία Αντουανέτα |
| Αδέλφια | Σοφία Ελένη της Γαλλίας Λουδοβίκος ΙΖ΄ της Γαλλίας Λουδοβίκος Ιωσήφ της Γαλλίας |
| Οικογένεια | Οίκος των Βουρβώνων |
| Υπογραφή | |
_of_France_at_her_own_marriage.png){kind=small} | |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μαρία Θηρεσία Καρλόττα γεννήθηκε μετά από 8 χρόνια γάμου των γονέων της σε απογοήτευση των ανθρώπων των ανακτόρων που περίμεναν το πρώτο παιδί αγόρι. Βαπτίστηκε από την εκ μητρός γιαγιά της αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία με το ίδιο με αυτή όνομα και πήρε τον τίτλο, ως πρώτη κόρη του βασιλιά, της βασιλικής κυρίας.
Ο πατέρας της ήταν πολύ στοργικός και δεν της χαλούσε χατίρι σε τίποτα, σε αντίθεση με την αυστηρότητα της μητέρας της, η οποία έλεγε ότι δεν ήθελε να κάνει κακομαθημένα τα παιδιά της, όπως τις ανύπαντρες αδελφές του συζύγου της. Αν και υλιστική βασίλισσα που δεν είχε γνωρίσει ποτέ τη φτώχεια, η Μαρία Αντουανέττα ήθελε να εξασκήσει την κόρη της σε αυτήν.
Τη γέννηση της ακολούθησε αυτή των αδελφιών της Λουδοβίκου Ιωσήφ, Λουδοβίκου Καρόλου και Σοφίας που πέθανε τον επόμενο χρόνο, οπότε δελφίνος κηρύχθηκε ο Λουδοβίκος Κάρολος.
Αιχμαλωσία κατά τη Γαλλική επανάστασηΕπεξεργασία
Η δυσαρέσκεια του λαού απέναντι στην απολυταρχική μοναρχία και οι συνεχείς οικονομικές κρίσεις και η πείνα προκάλεσαν αναβρασμό που οδήγησε σε επανάσταση που είχε την ενθάρρυνση και υποστήριξη από τους Αμερικάνους επαναστάτες. Η μητέρα της, Μαρία Αντουανέττα, κατηγορήθηκε αναπόδεικτα για σεξουαλικές ανωμαλίες ακόμα και με τα παιδιά της, αφού ήταν μισητή στον λαό, τόσο λόγω του χαρακτήρα της όσο και λόγω της αυστριακής καταγωγής της από την οικογένεια των Αψβούργων. Οι Βερσαλλίες κυριεύθηκαν και η βασιλική οικογένεια μεταφέρθηκε στο Παρίσι στο Ανάκτορο Κεραμεικού, όπου πλέον τόσο η Μαρία Θηρεσία όσο και η μητέρα της δεν μπορούσαν να εκδηλώσουν έντονα τα συναισθήματα τους.
Πολλοί κορυφαίοι άνθρωποι του μοναρχικού καθεστώτος προσπάθησαν να δραπετεύσουν, αφού μπήκε σε κίνδυνο η ζωή τους, ανάμεσα στους οποίους οι αδελφοί του πατέρα της, και ο πρωθυπουργός Μπρετίλ. Και ο πατέρας της κατάλαβε ότι η ζωή του ίδιου και της οικογένειας του βρισκόταν σε κίνδυνο αποφασίζοντας να δραπετεύσει στο ασφαλές φιλομοναρχικό φρούριο του Μοντμεντί. Αλλά αναγνωρίστηκε στη Βαρέν και επέστρεψαν στην αιχμαλωσία.
Τεράστιο πλήγμα για τη μικρή Μαρία Θηρεσία ήταν ο αποκεφαλισμός του αγαπημένου της πατέρα (1793), ενώ στη συνέχεια φυλακίστηκε μαζί με τη μητέρα της και τη θεία της, αδελφή του πατέρα της, Ελισάβετ. Την επόμενη χρονιά εκτελέστηκαν (1794) κατηγορούμενες για εσχάτη προδοσία η μητέρα και η θεία της.
Πρώτη εξορία μετά την αιχμαλωσίαΕπεξεργασία
Το τρομοκρατικό καθεστώς του Ροβεσπιέρου παρόλα αυτά της επέτρεψε να δραπετεύσει στην Αυστρία στην αυλή του ξαδέλφου της αυτοκράτορα Φραγκίσκου Β΄ όπου κατέφυγε. Στη συνέχεια μετακινήθηκε στο Μιτώ, σημερινή Γιέλγκαβα στη Λετονία, προκειμένου να συναντήσει τον θείο της, Κόμη της Προβηγκίας, ο οποίος φιλοξενούνταν από τον Παύλο της Ρωσίας και ο οποίος είχε ανακηρυχθεί βασιλιάς ως Λουδοβίκος ΙΗ' της Γαλλίας (1795) μετά τον θάνατο του 10χρονου αδελφού της στη φυλακή στη Γαλλία. Χωρίς παιδιά σκόπευε να παντρευτεί τον μεγαλύτερο γιο του άλλου θείου της, Καρόλου, Κόμη του Αρτουά, Λουδοβίκο Αντώνιο, Δούκα της Ανγκουλέμ, που ήταν ο κληρονομικός διάδοχος της οικογένειας στον Γαλλικό θρόνο. Ήταν ένας ντροπαλός νέος που δεν είχε ούτε την υποστήριξη του πατέρα του. Στη συνέχεια (1814) μέχρι την πτώση του Ναπολέoντα ολόκληρη η βασιλική οικογένεια μεταφέρθηκε στο Εδιμβούργο.
Επιστροφή στη Γαλλία, και τελευταία χρόνια της στην εξορίαΕπεξεργασία
Επιστρέφοντας στη Γαλλία, ενοχλήθηκε έντονα από τη δημοφιλία που είχε ο Ναπολέων Βοναπάρτης στη χώρα και επισκέφθηκε πρώτα τον τάφο των γονέων της. Επιστρέφοντας ο Ναπολέων στη Γαλλία τον Μάρτιο του 1815, ενώ ο θείος της δραπέτευσε από το Παρίσι, αυτή με τα στρατεύματα στο Μπορντώ προσπάθησε να τον αναχαιτίσει. Η γενναιότητα της θα εξαναγκάσει τον ίδιο τον Ναπολέοντα να ομολογήσει ότι είναι "ο μοναδικός άντρας στην οικογένεια".
Το 1820, ο κουνιάδος της Κάρολος Φερδινάνδος, Κόμης του Αρτουά, δολοφονήθηκε από τις δημοκρατικές δυνάμεις, πλήγμα από το οποίο ο πατέρας του, Κάρολος Ι΄, που τον υπεραγαπούσε δεν πρόκειται να συνέλθει ποτέ. Τον Σεπτέμβριο του 1824 πέθανε ο θείος της, Λουδοβίκος ΙΗ΄ της Γαλλίας, και τον διαδέχθηκε ο μικρός αδελφός του, Κάρολος Ι΄, ο οποίος ανατράπηκε λόγω των αυταρχικών μεθόδων που εφάρμοσε από την Ιουλιανή επανάσταση (1836). Το διάστημα αυτό η ίδια ήταν σύζυγος του ίδιου του διαδόχου του Γαλλικού θρόνου, ενώ έγινε βασίλισσα στα 20 λεπτά που μεσολάβησαν ανάμεσα στην παραίτηση του πεθερού της και του συζύγου της.
Ακολούθησε τον πεθερό της στο Εδιμβούργο και στη συνέχεια στην Πράγα τον νοσήλευσε (1836) όταν πέθανε από χολέρα. Μετά τον θάνατο και του συζύγου της (1844) αποσύρθηκε στο Κάστρο του Φρόσντορφ, έξω από τη Βιέννη, όπου ασχολήθηκε με διάβασμα και περιπάτους. Πέθανε από πνευμονία στην 58η επέτειο αποκεφαλισμού της μητέρας της.
Η Μαρία Θηρεσία και ο αδερφός της ο Λουδοβίκος Ιωσήφ.
Η Μαρία Θηρεσία το 1796, λίγο μετά τη φυγή της από τη Γαλλία.
Η Μαρία Θηρεσία σε γκραβούρα της εποχής.
Η Μαρία Θηρεσία γύρο στα 1810.
Η Μαρία Θηρεσία.
Μαρία Θηρεσία, πορτραίτο του Αντουάν-Ζαν Γκρο (1816).
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. 119064332. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12066691x. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6zc896r. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12066691x. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Ангулемскій Герцогъ, Лудовикъ Антоній Бурбонъ» (Ρωσικά)
- ↑ p10235.htm#i102345. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.