Μαρία Θηρεσία της Γαλλίας

Η Μαρία Θηρεσία (γαλλ. Marie Thérèse de France, 19 Δεκεμβρίου 1778 - 19 Οκτωβρίου 1851) του Οίκου των Βουρβόνων ήταν πριγκίπισσα της Γαλλίας και μετέπειτα δούκισσα του Ανγκουλέμ.

Βασιλική Υψηλότητα Μαρία Θηρεσία της Γαλλίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Marie-Thérèse de France (Γαλλικά)
Γέννηση	19  Δεκεμβρίου 1778 Βερσαλλίες
Θάνατος	19  Οκτωβρίου 1851 Lanzenkirchen
Αιτία θανάτου	πνευμονία
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Annunciation Parish Church (Nova Gorica)
Παρατσούκλι	The Modern Antigone
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Γαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αριστοκράτης
Οικογένεια
Σύζυγος	Λουδοβίκος Αντώνιος της Ανγκουλέμης (από 1799)
Γονείς	Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας και Μαρία Αντουανέττα
Αδέλφια	Σοφία Ελένη της Γαλλίας Λουδοβίκος ΙΖ΄ της Γαλλίας Λουδοβίκος Ιωσήφ της Γαλλίας
Οικογένεια	Οίκος των Βουρβώνων
Υπογραφή
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Ως σύζυγος του μεγαλύτερου γιου του Καρόλου Ι΄ της Γαλλίας, Λουδοβίκου Αντωνίου, Δούκα της Ανγκουλέμ, φέρεται ως δελφίνη και βασίλισσα της Γαλλίας στα είκοσι λεπτά που μεσολάβησαν ανάμεσα στην παραίτηση του πεθερού και του συζύγου της (2 Αυγούστου 1830).

Βιογραφία

Η Μαρία Θηρεσία Καρλόττα ήταν το πρώτο παιδί και η η πρώτη κόρη του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ της Γαλλίας και της Μαρίας Αντουανέττας της Αυστρίας. Γεννήθηκε μετά από 8 χρόνια γάμου των γονέων της σε απογοήτευση των ανθρώπων των ανακτόρων που περίμεναν το πρώτο παιδί να είναι αγόρι. Βαπτίστηκε από την εκ μητρός γιαγιά της, αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία, με το ίδιο με αυτή όνομα και πήρε τον τίτλο, ως πρώτη κόρη του βασιλιά, της βασιλικής κυρίας. Τη γέννηση της ακολούθησε αυτή των αδελφιών της Λουδοβίκου Ιωσήφ, Λουδοβίκου Καρόλου και Σοφίας, που πέθανε λίγο πριν κλείσει το ένα έτος.

Ο πατέρας της ήταν πολύ στοργικός και δεν της χαλούσε χατίρι σε τίποτα, σε αντίθεση με την αυστηρότητα της μητέρας της, η οποία έλεγε ότι δεν ήθελε να κάνει κακομαθημένα τα παιδιά της, όπως τις ανύπαντρες αδελφές του συζύγου της. Αν και υλιστική βασίλισσα που δεν είχε γνωρίσει ποτέ τη φτώχεια, η Μαρία Αντουανέττα ήθελε να εξασκήσει την κόρη της σε αυτήν.

Τον Ιούνιο του 1789 ο Λουδοβίκος Ιωσήφ πέθανε από ασθένεια σε ηλικία 7 ετών, οπότε δελφίνος κηρύχθηκε ο επόμενος γιος της οικογένειας, Λουδοβίκος Κάρολος.

Αιχμαλωσία κατά τη Γαλλική επανάσταση

Η Μαρία Θηρεσία σε πορτραίτο του Άντολφ Ούρλικ Βερτμύλλερ (1786).

Η δυσαρέσκεια του λαού απέναντι στην απολυταρχική μοναρχία και οι συνεχείς οικονομικές κρίσεις και η πείνα προκάλεσαν αναβρασμό που οδήγησε σε επανάσταση που είχε την ενθάρρυνση και υποστήριξη από τους Αμερικάνους επαναστάτες. Η μητέρα της, Μαρία Αντουανέττα, κατηγορήθηκε αναπόδεικτα για σεξουαλικές ανωμαλίες ακόμα και με τα παιδιά της, αφού ήταν μισητή στον λαό, τόσο λόγω του χαρακτήρα της όσο και λόγω της αυστριακής καταγωγής της από την οικογένεια των Αψβούργων. Οι Βερσαλλίες κυριεύθηκαν και η βασιλική οικογένεια μεταφέρθηκε στο Παρίσι στο Ανάκτορο του Κεραμεικού, όπου πλέον τόσο η Μαρία Θηρεσία όσο και η μητέρα της δεν μπορούσαν να εκδηλώσουν έντονα τα συναισθήματα τους.

Πολλοί κορυφαίοι άνθρωποι του μοναρχικού καθεστώτος προσπάθησαν να δραπετεύσουν, αφού μπήκε σε κίνδυνο η ζωή τους, ανάμεσα στους οποίους οι αδελφοί του πατέρα της, και ο πρωθυπουργός Μπρετίλ. Και ο πατέρας της κατάλαβε ότι η ζωή του ίδιου και της οικογένειας του βρισκόταν σε κίνδυνο αποφασίζοντας να δραπετεύσει στο ασφαλές φιλομοναρχικό φρούριο του Μοντμεντύ. Αλλά αναγνωρίστηκε στη Βαρρέν και επέστρεψαν στην αιχμαλωσία.

Τεράστιο πλήγμα για τη μικρή Μαρία Θηρεσία ήταν ο αποκεφαλισμός του αγαπημένου της πατέρα (1793), ενώ στη συνέχεια φυλακίστηκε μαζί με τη μητέρα της και την εκ πατρός θεία της, Ελισάβετ. Την επόμενη χρονιά (1794) η μητέρα και η θεία της εκτελέστηκαν κατηγορούμενες για εσχάτη προδοσία.

Πρώτη εξορία μετά την αιχμαλωσία

Το τρομοκρατικό καθεστώς του Ροβεσπιέρου, παρόλα αυτά, της επέτρεψε να δραπετεύσει στην Αυστρία στην Αυλή του εξαδέλφου της, αυτοκράτορα Φραγκίσκου Β΄, όπου κατέφυγε. Στη συνέχεια μετακινήθηκε στο Μίταου (σημερινή Γιέλγκαβα) στη Λετονία, προκειμένου να συναντήσει τον θείο της, Λουδοβίκο, Κόμη της Προβηγκίας, ο οποίος φιλοξενούνταν από τον Παύλο της Ρωσίας και είχε ανακηρυχθεί βασιλιάς ως Λουδοβίκος ΙΗ΄ της Γαλλίας (1795) μετά τον θάνατο του 10χρονου αδελφού της Μαρίας Θηρεσίας, Λουδοβίκου Καρόλου (που οι φιλομοναρχικοί αναγνώριζαν ως Λουδοβίκο ΙΖ΄), στη φυλακή στη Γαλλία. Χωρίς παιδιά δικά του, ο Λουδοβίκος ήθελε η ανιψιά του να παντρευτεί τον μεγαλύτερο γιο του αδερφού του, Καρόλου, Κόμη του Αρτουά, Λουδοβίκο Αντώνιο, Δούκα της Ανγκουλέμ, που ήταν ο κληρονομικός διάδοχος της οικογένειας στο γαλλικό θρόνο. Ήταν ένας ντροπαλός νέος που δεν είχε ούτε την υποστήριξη του πατέρα του. Παντρεύτηκαν το 1799 στο Παλάτι του Μίταου. Δεν απέκτησαν παιδιά. Θεωρείται ότι το 1813 έχασαν ένα παιδί. Στη συνέχεια και μέχρι την πτώση του Ναπολέoντα Βοναπάρτη (1814), ολόκληρη η βασιλική οικογένεια μεταφέρθηκε στη Βρετανία. Αρχικά, η Μαρία Θηρεσία και ο σύζυγός της έμειναν στην Οικία Χάρτγουελ στο Μπάκιγχαμσιρ, ενώ ο πεθερός της έμεινε στο Εδιμβούργο.

Επιστροφή στη Γαλλία

Επιστρέφοντας στη Γαλλία, ενοχλήθηκε έντονα από τη δημοφιλία που είχε ο Ναπολέων Βοναπάρτης στη χώρα και επισκέφθηκε πρώτα τον τάφο των γονέων της. Επιστρέφοντας ο Ναπολέων στη Γαλλία τον Μάρτιο του 1815, ενώ ο θείος της δραπέτευσε από το Παρίσι, αυτή με τα στρατεύματα στο Μπορντώ προσπάθησε να τον αναχαιτίσει. Η γενναιότητα της θα εξαναγκάσει τον ίδιο τον Ναπολέοντα να ομολογήσει ότι είναι "ο μοναδικός άντρας στην οικογένεια".

Το 1820, ο κουνιάδος της, Κάρολος Φερδινάνδος του Αρτουά, Δούκας του Μπερρύ, δολοφονήθηκε από τις δημοκρατικές δυνάμεις, πλήγμα από το οποίο ο πατέρας του, Κάρολος Ι΄, που τον υπεραγαπούσε δεν πρόκειται να συνέλθει ποτέ. Τον Σεπτέμβριο του 1824 πέθανε ο θείος της, Λουδοβίκος ΙΗ΄ της Γαλλίας, και τον διαδέχθηκε ο μικρός αδελφός του, Κάρολος, Δούκας του Αρτουά, ως Κάρολος Ι΄, ο οποίος ανατράπηκε λόγω των αυταρχικών μεθόδων που εφάρμοσε από την Ιουλιανή Επανάσταση (1830). Το διάστημα αυτό, η ίδια ήταν σύζυγος του ίδιου του διαδόχου του γαλλικού θρόνου, ενώ τη 2α Αυγούστου 1830 έγινε βασίλισσα στα 20 λεπτά που μεσολάβησαν ανάμεσα στην παραίτηση του πεθερού της και του συζύγου της. Παρότι ο Λουδοβίκος Αντώνιος παραιτήθηκε υπέρ του εννιάχρονου ανιψιού τους, Ερρίκου του Αρτουά, Κόμη του Σαμπόρ (γιου του Δούκα του Μπερρύ), ο Λουδοβίκος Φίλιππος της Ορλεάνης, ξάδελφος του πατέρα της Μαρίας Θηρεσίας, δεν έγινε αντιβασιλέας του μικρού Ερρίκου, όπως του είχε ζητήσει ο Κάρολος Ι΄, αλλά σφετερίστηκε το θρόνο, όταν η Βουλή τον όρισε βασιλιά.

2 μέρες μετά την παραίτηση, η Μαρία Θηρεσία έφυγε μαζί με το σύζυγο, τον πεθερό, τη Δούκισσα του Μπερρύ και τα δύο παιδιά εκείνης για τη Βρετανία.

Τελευταία χρόνια στην εξορία

Έμειναν στο Εδιμβούργο έως το 1833 και στη συνέχεια ακολούθησαν τον Κάρολο Ι΄ στην Πράγα, έπειτα από πρόσκληση του αυτοκράτορα Φραγκίσκου. Έπειτα, μετακόμισαν στο κτήμα του κόμη Κορονίνι κοντά στη Γκορίτσια, όπου νοσήλευσε τον πεθερό της έως το 1836, όταν πέθανε από χολέρα. Μετά τον θάνατο και του συζύγου της (1844) αποσύρθηκε στο Κάστρο του Φρόσντορφ στο Λάνζενκιρχεν, έξω από τη Βιέννη, όπου ασχολήθηκε με το διάβασμα, τους περιπάτους, το ράψιμο και την προσευχή. Ο ανιψιός της, Ερρίκος, και η αδελφή του, Λουίζα, μετακόμισαν μαζί της.

Πέθανε από πνευμονία σε ηλικία 72 ετών, τρεις μέρες μετά την 58η επέτειο αποκεφαλισμού της μητέρας της. Ενταφιάστηκε στη Μονή Κοστανιέβιτσα στη Νόβα Γκορίτσα της σημερινής Σλοβενίας, τόπο ταφής της οικογένειας του Καρόλου Ι΄.

Εικόνες

• 
  Η Μαρία Θηρεσία και ο αδερφός της ο Λουδοβίκος Ιωσήφ. Πορτραίτο από την Ελιζαμπέτ Βιζέ Λε Μπρεν (1784)
• 
  Η Μαρία Θηρεσία το 1796, λίγο μετά τη φυγή της από τη Γαλλία.
• 
  Η Μαρία Θηρεσία σε γκραβούρα της εποχής (περ. 1799).
• 
  Η Μαρία Θηρεσία γύρο στα 1810.
• 
  Η Μαρία Θηρεσία σε πορτραίτο του Αντουάν-Ζαν Γκρο (1816-7).
• 
  Η Μαρία Θηρεσία το 1825. Πορτραίτο από τον Αλεξάντρ-Φρανσουά Καμινάντ.

Πηγές

• http://penelope.uchicago.edu/angouleme/index.html
• http://www.samostan-kostanjevica.si
• http://www.madame-royale.de/