Μαρία Σνάιντερ
Η Μαρία Σνάιντερ ήταν Γαλλίδα ηθοποιός, γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1952 στο Παρίσι και πέθανε στις 3 Φεβρουαρίου 2011 στην ίδια πόλη.
| Μαρία Σνάιντερ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Προφορά | |
| Γέννηση | 27 Μαρτίου 1952[1][2][3] 15ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[4] |
| Θάνατος | 3 Φεβρουαρίου 2011[5][1][2] 15ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[4] |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηθοποιός ηθοποιός ταινιών μοντέλο[6] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι The Passenger |
| Περίοδος ακμής | 1969 - 2008 |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ντανιέλ Ζελέν |
| Αδέλφια | Ξαβιέ Ζελέν (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα) Fiona Gélin (ετεροθαλής αδελφή από πατέρα) Manuel Gélin (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα) Pascal Gélin (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα) |
| Συγγενείς | Vanessa Schneider (πρώτη ξαδέλφη) και Michel Schneider (θείος από την πλευρά της μητέρας) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το 1972 έγινε γνωστή από τον ρόλο της στην ταινία Το Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, με συμπρωταγωνιστή τον Μάρλον Μπράντο.[7]
Βιογραφία Επεξεργασία
Η Μαρία Σνάιντερ γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1952 στο Παρίσι. Μητέρα της ήταν η ρουμανικής καταγωγής Μαρία Κριστίνα Σνάιντερ και πατέρας της ο παντρεμένος ηθοποιός Ντανιέλ Ζελέν, ο οποίος δεν την αναγνώρισε ποτέ. Δεν συνάντησε τον βιολογικό της πατέρα μέχρι την ηλικία των δεκαέξι ετών και ποτέ δεν απέκτησε πολλές σχέσεις μαζί του. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, η μητέρα της, η οποία ζούσε μια μποέμ ζωή την εμπιστεύτηκε σε μια νταντά για δύο χρόνια. Όταν ήταν 10 ετών, επέστρεψε για να ζήσει με τη μητέρα της αλλά στα 15 έφυγε από το σπίτι. Έχοντας εγκαταλείψει το σχολείο ταυτόχρονα, άρχισε να εργάζεται σαν μοντέλο και στον κινηματογράφο σαν κομπάρσα.
Η ζωή της άλλαξε το 1969 όταν κατά τη διάρκεια γυρισμάτων γνώρισε τη Μπριζίτ Μπαρντό, η οποία είχε συνεργαστεί με τον πατέρα της σε πολλές παραγωγές, η οποία την πήρε υπό την προστασία της. Μέσω της Μπαρντό, η Σνάιντερ γνώρισε ανθρώπους στον κινηματογραφικό χώρο και έκανε την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία του Τέρενς Γιανγκ L'Arbre de Noël (1969) δίπλα στον Μπουρβίλ και τη Βίρνα Λίζι, ακολουθούμενη αμέσως από μια εμφάνιση στο Madly (1970) με πρωταγωνιστή τον Αλαίν Ντελόν. Ακολούθησαν σχετικά σημαντικοί ρόλοι σε ταινίες μεταξύ των οποίων το Hellé του Ροζέ Βαντίμ (1972), La Vieille Fille (1972) δίπλα στην Ανί Ζιραρντό και τον Φιλίπ Νουαρέ, [8] Αγαπητοί γονείς (Cari genitori, 1973) δίπλα στις Φλορίντα Μπολκάν και Κατρίν Σπάακ [9] και Dance of Love (1973), βασισμένο σε έργο του Άρτουρ Σνίτσλερ. [10]
Σε ηλικία 19 ετών, η Σνάιντερ κέρδισε διεθνή φήμη για τον ρόλο της στο Τελευταίο τανγκό στο Παρίσι (1972), σε σκηνοθεσία Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, με συμπρωταγωνιστή τον Μάρλον Μπράντο. Η ταινία είχε διεθνή επιτυχία αλλά τραυμάτισε ψυχικά τη νεαρή ηθοποιό λόγω των βίαιων σεξουαλικών σκηνών. Η Σνάιντερ είπε ότι λόγω της εμπειρίας της στην ταινία - και της μεταγενέστερης μεταχείρισης ως σύμβολο του σεξ και όχι ως σοβαρής ηθοποιού - αποφάσισε να μην ξαναεμφανιστεί γυμνή. Άρχισε να υποφέρει από κατάθλιψη, έγινε ναρκομανής και έκανε πολλές απόπειρες αυτοκτονίας, με αρνητική επίδραση στην καριέρα της. [11]
Παρόλα αυτά, κατά τη δεκαετία του 1970, συμμετείχε σε ταινίες με διάσημους ηθοποιούς, όπως τον Τζακ Νίκολσον στο Επάγγελμα: ρεπόρτερ (1975) του Μικελάντζελο Αντονιόνι, τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ στο Violanta (1977) του Ντάνιελ Σμιντ, τον Ντέιβιντ Μπόουι και τη Μαρλέν Ντίτριχ στο Just a Gigolo (1978).
Το 1977, η Σνάιντερ συμφώνησε να πρωταγωνιστήσει στο Σκοτεινό Αντικείμενο του Πόθου του Λουί Μπουνιουέλ και εμφανίστηκε στα γυρίσματα, αλλά διαφώνησε με τον σκηνοθέτη λόγω των υπερβολικών γυμνών σκηνών και τελικά εγκατέλειψε. Ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι της πρότεινε να εμφανιστεί στην ταινία του 1976 1900, αλλά είτε τον απέρριψε είτε απολύθηκε. Της προτάθηκε να παίξει το ρόλο της Μαρίας, μητέρας του Ιησού στην τηλεοπτική μίνι σειρά του 1979 του Φράνκο Τζεφφιρέλλι, Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ αλλά αρνήθηκε, αν και αργότερα μετάνιωσε που έχασε αυτήν την ευκαιρία.
Το 1979, η Σνάιντερ συμμετείχε στα γυρίσματα της ταινίας Καλιγούλας του Τίντο Μπρας ως Δρουσίλλα, αδελφή του διαβόητου Ρωμαίου αυτοκράτορα, δίπλα στον Μάλκολμ ΜακΝτάουελ. Εγκατέλειψε όμως τα γυρίσματα αρνούμενη να εκτελέσει γυμνό ή να κάνει σκηνές σεξ, κατέρρευσε και θεραπεύτηκε σε ψυχιατρική κλινική.
Συνέχισε την καριέρα της στην Ευρώπη κατά τη δεκαετία του 1980, αλλά σε μικρούς κυρίως ρόλους, σε χαμηλού προϋπολογισμού ταινίες, όπως το 1981 το Merry go round του Ζακ Ριβέτ, και κυρίως στην τηλεόραση. Κατά τη δεκαετία του '90 έκανε κάποιες εμφανίσεις στον κινηματογράφο, στο Άγριες Νύχτες (Les Nuits Fauves,1992) του Σιρίλ Κολάρ, το Mama Dracula (1980) και το 1996 στη Τζέην Έυρ του Φράνκο Τζεφφιρέλλι. Στο Les Acteurs (2000) του Μπερνάρ Μπλιέ εμφανίζεται σε έναν ημι-αυτοβιογραφικό ρόλο ως καταραμένη ηθοποιός.[12]
Η τελευταία της εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν το 2009, όταν είχε ρόλο στην ταινία La cliente της Ζοζιάν Μπαλασκό.
Της έχει απονεμηθεί ο τιμητικός τίτλος του Ιππότη Γραμμάτων και Τεχνών. Προτάθηκε για το βραβείο Σεζάρ καλύτερης ηθοποιού το 1980 για το ρόλο της ως βίαιη πόρνη στην ταινία La Dérobade.[13]
Πέθανε έπειτα από μακρά ασθένεια, στο Παρίσι, στις 3 Φεβρουαρίου 2011 και ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο Περ-Λασέζ.[14]
Φιλμογραφία Επεξεργασία
- 1969: Madly, του Ροζέ Καν
- 1969: L'Arbre de Noël, του Τέρενς Γιανγκ
- 1972: La Vieille Fille, του Ζαν-Πιέρ Μπλαν
- 1972: What a Flash!, του Ζαν-Μισέλ Μπαρζόλ
- 1972: Hellé, του Ροζέ Βαντίμ
- 1972: Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι, του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι,
- 1973: Cari genitori, του Ενρίκο Μαρία Σαλέρνο
- 1975: Jeune fille libre le soir, του Ρενέ Κλεμάν
- 1975: Επάγγελμα: ρεπόρτερ, του Μικελάντζελο Αντνιόνι
- 1975: La Baby-Sitter, του Ρενέ Κλεμάν
- 1977: Violanta, του Ντανιέλ Σμιντ
- 1978: Voyage au jardin des morts, του Φιλίπ Γκαρέλ (ταινία μικρού μήκους)
- 1979: La Dérobade, του Ντανιέλ Ντυβάλ
- 1979: Just a gigolo, του Ντέιβιντ Χέμμινγκς
- 1980: Weisse Reise, του Βέρνερ Σρέτερ
- 1980: Haine, του Ντομινίκ Γκουλτ
- 1980: Mamma Dracula, του Μπορίς Σούλτζινγκερ
- 1982: Balles perdues, του Ζαν-Λουί Κομολί
- 1982: Merry-Go-Round, του Ζακ Ριβέτ
- 1983: L'Imposteur , του Λουίτζι Κομεντσίνι
- 1987: Résidence surveillée, του Φρεντερίκ Κομπαίν
- 1989: Bunker Palace Hôtel, του Ενκί Μπιλάλ
- 1992: Au pays des Juliets, του Μεντί Σαρέφ
- 1992: Les Nuits fauves, του Σιρίλ Κολάρ
- 1996: Jane Eyre, του Φράνκο Τζεφφιρέλλι
- 2000: Les Acteurs, του Μπερνάρ Μπλιέ
- 2002: La Repentie της Λετισιά Μασόν
- 2006: La Vie d'artiste, του Μαρκ Φιτουσί
- 2007: La Clef, του Γκιγιώμ Νικλού
- 2009: La cliente, της Ζοζιάν Μπαλασκό
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb138995173. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 65123265. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 «Fichier des personnes décédées». Fichier des personnes décédées. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2022.
- ↑ www
.guardian .co .uk /film /2011 /feb /03 /maria-schneider-obituary. - ↑ Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2019.
- ↑ . «imdb.com/name/Maria Schneider (actress)».
- ↑ . «imdb.com/title/La vieille fille (1972)».
- ↑ . «imdb.com/title/Cari genitori (1973)».
- ↑ . «thenewdaily.com.au/entertainment/celebrity/maria-schneider-last-tango».
- ↑ . «latimes.com/entertainment/la-xpm-2011-feb-04-la-me-maria-schneider-story».
- ↑ . «lifo.gr/prosopa/H ασυνήθιστη γοητεία της Μαρίας Σνάιντερ».
- ↑ . «imdb.com/title/La dérobade -1979».
- ↑ . «newsit.gr/kosmos/Πέθανε η Μαρία Σνάιντερ».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Maria Schneider (actress) στο Wikimedia Commons