Μπωβαί
Συντεταγμένες: 49°26′3″N 2°5′15″E / 49.43417°N 2.08750°E
Η Μπωβαί (γαλλικά:Beauvais) είναι μια γαλλική κοινότητα, πρωτεύουσα του νομού Ουάζ, στη διοικητική περιοχή Ω-ντε-Φρανς.
| Μπωβαί | ||
|---|---|---|
 | ||
| ||
| Διοίκηση | ||
| Χώρα | Γαλλία | |
| Διοικητική υπαγωγή | διαμέρισμα του Μπωβαί, Ουάζ και district of Beauvais | |
| • Mayor of Beauvais | Καρολίν Καγιέ | |
| Ταχυδρομικός κώδικας | 60000[1] | |
| Κωδικός Κοινότητας | 60057[2] | |
| Πληθυσμός | 56.677 (1 Ιανουαρίου 2021)[3] | |
| Έκταση | 33,31 km²[4] | |
| Υψόμετρο | 67 μέτρα | |
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | |
  Μπωβαί | ||
| Ιστότοπος | https://www.beauvais.fr/ | |
 Σχετικά πολυμέσα | ||
 | ||
| δεδομένα | ||
.svg)
Με 56.020 κατοίκους (τελευταία απογραφή το 2016, αύξηση 3,38% σε σύγκριση με το 2011), η Μπωβαί είναι η κύρια πόλη του νομού και η όγδοη μεγαλύτερη στην περιοχή. Βρίσκεται βόρεια της λεκάνης του Παρισιού, στις όχθες του Τεραίν, παραπόταμου του Ουάζ. Οι κάτοικοί της ονομάζονται Μπωβαιζιέν.
Η πόλη είναι διάσημη για τον γοτθικό καθεδρικό ναό της, που είναι ο ψηλότερος της Ευρώπης,[5] χαρακτηριστικός της κορυφαίας γοτθικής τέχνης στη Γαλλία.
Γεωγραφία Επεξεργασία
Η Μπωβαί βρίσκεται στο νομό Ουάζ, στα νοτιοδυτικά της περιοχής Ω-ντε-Φρανς, 67 χλμ. κατ' ευθεία γραμμή βόρεια του Παρισιού.[6]
Τη διαρρέει ο Τεραίν, ένας παραπόταμος του Ουάζ. Εκτείνεται στους πρόποδες δασωμένων λόφων, στις όχθες του Τεραίν, στη συμβολή του με τον Αβελόν, σε μια παλιά ελώδη περιοχή.
Η πόλη βρίσκεται στο κέντρο του πολεοδομικού συγκροτήματος, που περιλαμβάνει τις κοινότητες Μπωβαί, Αλμόν, Γκουανκούρ και Tιγιέ. [7]Με 56.020 κατοίκους, είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στο νομό Ουάζ. Η ευρύτερη αστική περιοχή της το 2013 ανέρχονταν στους 126.435 κατοίκους.
Ιστορία Επεξεργασία
Η Μπωβαί ήταν γνωστή στους Ρωμαίους με το γαλλο-ρωμαϊκό όνομα Καιζαρόμαγκους (Caesaromagus), όπως αναφέρεται στην Γεωγραφία του Πτολεμαίου[8], που σήμαινε «αγορά του Καίσαρα»[9] και ήταν ρωμαϊκό οχυρωμένο στρατόπεδο. Οι Μπελοβάκοι, γαλατική φυλή που κατοικούσε στην περιοχή και ανήκε, σύμφωνα με τα Απομνημονεύματα περί του γαλατικού πολέμου του Ιούλιου Καίσαρα, στη Βελγική Γαλατία, έδωσαν αργότερα, τον 4ο αιώνα, το όνομά τους στην πρωτεύουσά τους: Μπελοβάκουμ (Bellovacum).
Τον 9ο αιώνα έγινε κομητεία, η οποία περίπου το 1013 πέρασε στους επισκόπους του Μπωβαί, οι οποίοι έγιναν ομότιμοι της Γαλλίας από τον 12ο αιώνα.[10] Στις στέψεις των βασιλέων ο επίσκοπος της Μπωβαί φορούσε τον βασιλικό μανδύα και πήγαινε, με τον Επίσκοπο της Λανγκρ, να σηκώσει τον βασιλιά από τον θρόνο του και να τον παρουσιάσει στον κόσμο.
Από το 1004 έως το 1037, κόμης της Μπωβαί ήταν ο Όντο Β΄, κόμης του Μπλουά.
Κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς πολέμου, καθώς η πόλη βρισκόταν κοντά στα σύνορα μεταξύ των αγγλικών και των γαλλικών περιοχών, υπέστη συχνά επιθέσεις και πολιορκίες από τους Άγγλους και τους συμμάχους τους, ιδίως τους Βουργουνδούς. Το 1472, ο δούκας της Βουργουνδίας Κάρολος ο Τολμηρός, κατά τη διάρκεια της σύγκρουσής του με τον Λουδοβίκο ΙΑ΄, πολιόρκησε την Μπωβαί. Η πολιορκία, κατέστη διάσημη για τον ηρωισμό των γυναικών της πόλης, υπό την ηγεσία της Ζαν Ασέτ, η μνήμη της οποίας εξακολουθεί να τιμάται με μια λιτανεία στις 27 Ιουνίου, γιορτή της Αγίας Ανγκαντρέμ, πολιούχου Αγίας της Μπωβαί,[11] κατά τη διάρκεια της οποίας οι γυναίκες έχουν το προβάδισμα έναντι των ανδρών.[10]
Μια ενδιαφέρουσα συλλογή μεσαιωνικών νομισμάτων έχει γίνει γνωστή ως Συλλογή της Μπωβαί, λόγω των κερμάτων που ανήκαν στο αβαείο της πόλης. Ο θησαυρός, που περιείχε μια εξαιρετικά ασυνήθιστη ποικιλία αγγλο-νορμανδικών, αγγλικών και άλλων νομισμάτων, βρέθηκε μέσα ή κοντά στο Παρίσι.[12]
Η πόλη υπέστη καταστροφικούς βομβαρδισμούς κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και πάλι στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά τη διάρκεια της γερμανικής προέλασης στο Παρίσι, τον Ιούνιο του 1940. Μεγάλο μέρος της παλαιότερης πόλης καταστράφηκε και ο καθεδρικός ναός υπέστη σοβαρές ζημιές πριν απελευθερωθεί από τις βρετανικές δυνάμεις στις 30 Αυγούστου 1944.[13]
Ο καθεδρικός ναός Επεξεργασία
Ο καθεδρικός ναός της πόλης είναι αφιερωμένος στον Άγιο Πέτρο.
Η κατασκευή του άρχισε το 1247, από τον επίσκοπο Γκιγιώμ ντε Γκρε και έγινε ο ψηλότερος καθεδρικός ναός στην Ευρώπη.
Οι προσόψεις του, ειδικά προς το νότο, παρουσιάζουν όλο τον πλούτο του ύστερου γοτθικού ρυθμού. Οι ξυλόγλυπτες πόρτες τόσο της βόρειας όσο και της νότιας πύλης είναι αριστουργήματα αντίστοιχα της γοτθικής και αναγεννησιακής κατασκευής.
Η εκκλησία διαθέτει περίτεχνο αστρονομικό ρολόι του 1866 και ταπετσαρίες του 15ου και 17ου αιώνα, αλλά οι κύριοι καλλιτεχνικοί θησαυροί του είναι τα βιτρό παράθυρα του 13ου, 14ου και 16ου αιώνα, τα πιο όμορφα κατασκευασμένα από τον αναγεννησιακό καλλιτέχνη, Engrand Le Prince, κάτοικο του Μπωβαί.
Στον ίδιο καλλιτέχνη οφείλονται επίσης μερικά από τα βιτρό της Σαιντ Ετιέν, της δεύτερης εκκλησίας της πόλης, ένα ενδιαφέρον παράδειγμα μεταβατικού σταδίου μεταξύ του ρομανικού και του γοτθικού ρυθμού.[10]
Άλλες αξιόλογες τοποθεσίες Επεξεργασία
Στην πλατεία του Δημαρχείου και στους παλιούς δρόμους κοντά στον καθεδρικό ναό υπάρχουν αρκετά σπίτια που χρονολογούνται από τον 12ο έως τον 16ο αιώνα. Το Δημαρχείο, κοντά στο οποίο βρίσκεται το άγαλμα της Ζαν Ασέτ, χτίστηκε το 1752.
Το επισκοπικό παλάτι, το οποίο στεγάζει τώρα το Μουσείο του Ουάζ, χτίστηκε τον 16ο αιώνα, εν μέρει πάνω στις γαλλορωμαϊκές οχυρώσεις.[10]
Η εκκλησία του Σαιντ-Ετιέν είναι ένα κτίριο ρομανικού-γοτθικού ρυθμού των αρχών του 12ου αιώνα, με περίτεχνη γλυπτική στις πύλες εισόδου.
Οικονομία Επεξεργασία
Η βιομηχανία της Μπωβαί περιλαμβάνει, εκτός από την κρατική βιοτεχνία ταπετσαρίας, που χρονολογείται από το 1664, την κατασκευή διαφόρων ειδών βαμβακερών και μάλλινων ειδών, βούρτσες, παιχνίδια, υποδήματα, οικοδομικά υλικά (τούβλα και κεραμίδια). Στην περιοχή στηρίζεται στη γεωργία (σιτάρι, κηπευτικά) και το εμπόριο επεκτείνεται σε σιτηρά και κρασί.
Η πόλη είναι έδρα επισκοπής, νομαρχίας και δικαστηρίου. Έχει Πρωτοβάθμιο δικαστήριο, καθώς και Εμπορικό επιμελητήριο, ένα υποκατάστημα της Τράπεζας της Γαλλίας, μία ανώτερη εκκλησιαστική σχολή, λύκεια και εκπαιδευτικά κολέγια.[10]
Μεταξύ των μεγάλων εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην πόλη είναι οι Nestle και Agco (Massey Ferguson). Επίσης, από το 1986 είναι παρούσα η RS Components, η οποία ιδρύθηκε από τον Jerry Vaughan και τώρα λειτουργεί σε εγκαταστάσεις στο ανατολικό τμήμα της πόλης.
Η Μπωβαί διαθέτει επίσης ένα μικρό αεροδρόμιο, το οποίο χρησιμοποιείται από πολλές αεροπορικές εταιρίες χαμηλού κόστους, όπως η Ryanair ως τερματικός σταθμός για το κοντινό Παρίσι, προς το οποίο εκτελούνται συχνά δρομολόγια λεωφορείων.
Γκαλερί Επεξεργασία
-
Μεσαιωνικά σπίτια στην rue d'Alsace. -
Άγαλμα της Ζαν Ασέτ -
Μνημείο των νεκρών -
Η Εθνική Πινακοθήκη Tαπετσαρίας, πολύ κοντά στον καθεδρικό ναό. -
Το Δημαρχείο -
Το αστρονομικό ρολόι
_3.jpg)
Διεθνείς σχέσεις Επεξεργασία
Αδελφοποιημένες πόλεις Επεξεργασία
Η Μπωβαί είναι αδελφοποιημένη με τις εξής πόλεις:
Μέιντστοουν, Αγγλία, από το 1961
Βίτεν, Γερμανία, από το 1975[14]
Σετούμπαλ, Πορτογαλία, από το 1982.
Συμπράξεις Επεξεργασία
Έχει επίσης σύμπραξη με τις πόλεις:
Ντες (Dej), Ρουμανία, από το 2003
Ττσεβ (Tczew), Πολωνία, από το 2003
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ (Γαλλικά) Code INSEE.
- ↑ «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ . «Liste des plus hautes nefs d'église».
- ↑ . «Orthodromie entre "Beauvais" et "Paris"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουνίου 2020.
- ↑ . «Insee».
- ↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, , Paris, Larousse, 1963, 738 p., p. 65
- ↑ Pierre-Yves Lambert, , Paris, Errance, 240 p.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 . «Encyclopædia Britannica/Beauvais».
- ↑ . «CatholicSaints.Info».
- ↑ . «The "Beauvais" Hoard».
- ↑ Hoemberg, Elisabeth, Thy People, My People, J. M. Dent & Sons, London, 1950, p. 63
- ↑ «List of Twin Towns in the Ruhr District» (PDF). Twins2010.com. 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Νοεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2009.