Ουρσούλα Μεγιέριν
Η Ουρσούλα Μεγιέριν (επίσης, Μάιεγιν, 1570–1635) ήταν πολιτικά επιδραστική Πολωνή αυλική και ερωμένη του βασιλιά Σίγκσμουντ Γ' της Πολωνίας. Το πραγματικό της επώνυμο μπορεί να ήταν η Γκίνγκερ (ή Γκίνγκερ φον Γκρένμπεχλ), αλλά αυτό παραμένει υπό αμφισβήτηση.[3] Υπέγραφε τα γράμματά της ως Ούρσουλα Μεγιέριν.
| Ουρσούλα Μεγιέριν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1570[1] |
| Θάνατος | 15 Απριλίου 1635 Βασιλικό Κάστρο της Βαρσοβίας ή Βαρσοβία[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Νεαρή ηλικία Επεξεργασία
H Ουσούλα γεννήθηκε πιθανότατα κοντά στο Μόναχο στο Δουκάτο της Βαυαρίας σε μια φτωχή αριστοκρατική οικογένεια.[4] Ήταν η κόρη της Άννας, μιας Βαυαρής αστής κυρίας, και (πιθανώς) ενός από την οικογένεια των Αψβούργων. [5] Η Μέγιεριν ήρθε στο Γκρατς ως παιδί τη δεκαετία του 1580. Ήταν όμορφη στα νιάτα της και κάποια στιγμή αργότερα επιλέχθηκε από τη Μαρία Άννα της Βαυαρίας για να γίνει ερωμένη του Βασιλιά Σίγκσμουντ Γ΄ της Πολωνίας. Η κόρη της Μαρίας Άννας ( Άννα των Αψβούργων) ήταν αρραβωνιαστικιά του Πολωνού Βασιλιά, αλλά δεν ήταν ελκυστική και οι Αψβούργοι είχαν κακές εμπειρίες με δύο γάμους του βασιλιά Σιγισμούνδου Β' Αυγούστο της Πολωνίας. Το κορίτσι προσήλθε στην αυλή της Άννας στην Πολωνία ως αρχιθαλαμηπόλος το 1592.
Αρχιθαλαμηπόλος Επεξεργασία
Μία πιστή Καθολική, η Ουρσούλα είχε σημαντική επιρροή στον Βασιλιά και τη Βασίλισσα. Λίγο μετά την άφιξή της στην Κοινοπολιτεία Πολωνίας-Λιθουανίας, έμαθε Πολωνικά και ασχολήθηκε με τις υποθέσεις του κράτους, γεγονός που την έκανε ελάχιστα δημοφιλή. Η Μέγιεριν χρησιμοποίησε την επιρροή της στον Βασιλιά για να διορίσει τους αγαπημένους της σε κρατικές θέσεις. Ως αποτέλεσμα, ονομάστηκε περιφρονητικά ερωμένη του Βασιλιά, υπουργός με φούστα και μισαλλοδοξία του Ιησουΐτη.[4] Ο γραμματέας του Βασιλιά Γιαν Στσέσνι Χέρμπερτ την χαρακτήρισε «άσεμνη αγαπημένη». [6]
Η Μέγιεριν ήταν αρχιθαλαμηπόλος της αυλής της Βασίλισσας. Αν και έγινε η ανώτερη παιδαγωγός των παιδιών του Βασιλιά και επόπτρια των Βασιλικών Νοσηλευτών, εκείνες δεν την είχαν σε μεγάλη εκτίμηση (την Ουρσούλα μισούσε ιδιαίτερα μία διαμαρτυρόμενη νοσοκόμα του πρίγκιπα Βλαδίσλαου, η Σκωτσέζα κας. Φορμπς).[7] Μετά το θάνατο της Βασίλισσας το 1598 δεν έφυγε από την Πολωνία, όπως έκαναν οι άλλες Γερμανίδες κυρίες των τιμών της Βασίλισσας. Ο λόγος ήταν η μεγάλη της προσήλωση στον Βασιλιά και στον νεαρό πρίγκιπα Βλαδίσλαο. Οι τρυφερές επιστολές της στον πρίγκιπα ερμηνεύονται μερικές φορές ότι περιέχουν κάτι περισσότερο από την αγάπη του δασκάλου. [6]
Στην συνεχή αλληλογραφία της με την Αρχιδούκισσα Μαρία, ανέφερε λεπτομερώς τη ζωή του Βασιλιά Σιγκισμούνδου και της αυλής του. [5] Δεν έχω δει ποτέ έναν άντρα που να κλαίει τόσο πολύ που ανέφερε στις 19 Μαΐου 1598, περιγράφοντας τον μονάρχη να αποχαιρετά τα παιδιά του πριν φύγει για τη Σουηδία. Όπως σημειώνεται ο Στάνισλαβ Κομπιέρζυκι, αντικατέστησε τη θανούσα Βασίλισσα, καθώς δεν ήταν δυσάρεστη στον Βασιλιά (όπως έγραψε η Αρχιδούκισα Μαρία Άννα).
Όταν ο Σιγισμούνδος Γ' παντρεύτηκε ξανά το 1605 στην Κρακοβία με μία αδερφή της πρώτης συζύγου του, την Κωνσταντία της Αυστρίας, η Ουσούλα έγινε η «στενή της σύντροφος στις ανησυχίες και την παρηγοριά». Ταξίδευε στην καρότσα της Βασίλισσας, γευμάτιζε μαζί της στο ίδιο τραπέζι, διαχειριζόταν το θησαυροφυλάκιο της αυλής και μάλιστα βοηθούσε στις επίσημες ακροάσεις με τον Βασιλιά. Η Μέγιεριν ανέθρεψε τα παιδιά του Βασιλιά και τους μιλούσε κυρίως στα Πολωνικά (η μητέρα τους επικοινωνούσε μαζί τους μόνο στα Γερμανικά). [4] Ποτέ δεν παντρεύτηκε και απέρριψε όλες τις προσφορές (ακόμη και τον μεγάλο φίλο της Άλμπριχτ Στάνισλαβ Ρατζίβιου). [6]
Ως αρχιθαλαμηπόλος ήταν πολύ λιτή και ντυμένη κυρίως με ένα μαύρο ισπανικό φόρεμα. Αλληλογραφούσε με τον αυτοκράτορα Φερδινάνδο Β' και τον Πάπα και έλαβε ένα χρυσό τριαντάφυλλο για μια «εξαιρετικά ενάρετη ζωή».[6] Το 1617 κατά τη διάρκεια της αποστολής του Βλαδίσλαου εναντίον της Ρωσίας για την ανάκτηση του θρόνου του τσάρου, ζήτησε την παρέμβασή της υπέρ του Μαρσίν Καζανόφσκι, ο οποίος ήρθε σε διαμάχη με τον Μεγάλο Χετμάνο της Λιθουανίας, Γιαν Κάρολ Τσοντκίεβιτς.
Κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους της ζωής του Σιγκισμούνδος ήταν συχνά σοβαρά άρρωστος και η Ουρσούλα έγινε η πραγματική Πολωνή Δούκας της Λέρμα, αφήνοντάς τον μία ολοένα και πιο περιφερειακή μορφή. Υπέγραφε επίσημα κρατικά έγγραφα αντί του Βασιλιά και δεχόταν ξένους πρέσβεις. [4] Μετά το θάνατο του Βασιλιά το 1632 ο αυτοκρατορικός διπλωμάτης Άρνολντ Ματίας φον Κλάρσταϊν που ήρθε στη Βαρσοβία, γύρισε με τα αιτήματά του πρώτα στην Ουρσούλα που υποσχέθηκε να τον στηρίξει στις προσπάθειές του να πάρει δάνειο. [5] Όταν η Ουρσούλα φοβήθηκε το απαιτούμενο ποσό, ο πρίγκιπας Βλαδισλάος εισήλθε απροσδόκητα στα δωμάτια ακρόασης του νεκρού Βασιλιά, μας βρήκε καθισμένους μαζί, χαμογέλασε και με ρώτησε αν δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να ασχοληθούμε με το θέμα έξω, στον χειμερινό κήπο, όσο το uberius coram de quo.
Η Ουρσούλα πέθανε το 1635 στο Βασιλικό Κάστρο και θάφτηκε στην Εκκλησία Ιησουιτών στη Βαρσοβία με μία επίσημη τελετή ταφής, σχεδόν σαν βασίλισσα. Ο τάφος της λεηλατήθηκε και καταστράφηκε από σουηδικά και γερμανικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια του κατακλυσμού το 1650. [6]
Κληρονομιά Επεξεργασία
Η Ουρσούλα Μέγιεριν πέθανε άτεκνη. Όλα τα ομοιώματάτης, συμπεριλαμβανομένων μερικών από μεγάλους καλλιτέχνες, όπως ο Πίτερ Κλαέζ, ο Σούτμαν ή ο Christian Melich (Πολωνοί αυλικοί ζωγράφοι ), καταστράφηκαν όταν το Βασιλικό Κάστρο της Βαρσοβίας λεηλατήθηκε και κάηκε κατά τη διάρκεια του Κατακλυσμού. [6] [8] Λίγους μήνες πριν από το θάνατό της, ο Βλαδίσλαος Βάσα ανέθεσε τη δημιουργία ενός πίνακα, στον οποίο η Μέγιεριν καθόταν στη μέση όλων των απογόνων του βασιλιά Σιγισμούνδου Γ', ως οδηγός και φύλακας της οικογένειας Βάσα. [5] Ο καμβάς είχε ημι-ιδιωτικό χαρακτήρα και εξέφρασε την ιδέα Φαμίλια βασόρουμ. Πιστεύεται ότι μία από τις κυρίες στη ζωγραφική Λατρεία της Παναγίας του Ροζάριου από το Σαντομίερζ (1599) απεικονίζει την Ουρσούλα Μέγιεριν. Αλλά είναι πιο πιθανό ότι η ώριμη ξανθιά ντυμένη σύμφωνα με την αυτοκρατορική μόδα που κοιτάζει τον Βασιλιά να αντιπροσωπεύει την ερωμένη του Σιγισμούνδου που ήταν σχεδόν 30 εκείνη την εποχή, από το ομοίωμα μίας νεαρής μελαχρινής με πολωνική φορεσιά, όπως υποτίθεται ότι ήταν η Μέγιεριν.
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 mairi
.me /- /1014915. - ↑ psb.17548.1.
- ↑ Władysław Czapliński, Władysław IV i jego czasy (Władysław IV and His Times). PW "Wiedza Poweszechna". Warszawa 1976, p. 18
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Rudzki, Edward (1987). Polskie królowe. Żony królów elekcyjnych, Tom II (Polish Queens. Wives of the elective kings, Volume II) (στα Πολωνικά). Wydawnictwo Literackie.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Żukowski, Jacek. «Minister w spódnicy: Urszula Meierin». www.wilanow-palac.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2012.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 Jankowski, Jerzy (1995). «Metresa z różańcem w dłoni (Mistress with a rosary in her hand)». Monarsze sekrety (Secrets of the Monarchs) (στα Πολωνικά). Toporzeł. ISBN 83-85559-12-4.
- ↑ Czapliński, Władysław (1972). Władysław IV i jego czasy (Władysław IV and His Times) (στα Πολωνικά). Wiedza Powszechna.
- ↑ Lileyko, Jerzy (1984). Życie codzienne w Warszawie za Wazów (Everyday Life in Warsaw under the Vasas) (στα Πολωνικά). Warsaw. ISBN 83-06-01021-3.