Ούστρον

Ούστρον
; Σημαία	; Έμβλημα
	Ούστρον 49°43′17″N 18°48′7″E
Χώρα	Πολωνία
Διοικητική υπαγωγή	Πόβιατ Τσιέσιν
Έκταση	59,03 km²
Πληθυσμός	16.118 (31 Μαρτίου 2021)
Ταχ. κωδ.	43-450
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα); UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Συντεταγμένες: 49°43′17″N 18°48′7″E / 49.72139°N 18.80194°E / 49.72139; 18.80194

Το Ούστρον (πολωνικά: Ustroń, γερμανικά: Ustron) είναι πόλη του Πόβιατ Τσιέσιν στο Βοεβοδάτο Σιλεσίας της Σιλεσίας του Τσιέσιν στη νότια Πολωνία. Είναι πόλη θερέτρων σπα. Από το 1975 έως το 1998, ανήκε στο Βοεβοδάτο Μπιέλσκο-Μπιάουα. Βρίσκεται δίπλα στα Σιλεσικά Μπεσκίντι.

Είναι το σπίτι του Μουσείου Γιαν Γιαρότσκι, το οποίο ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 1986 ως Μουσείο Μεταλλουργίας. Στεγάζεται σε ένα παλιό κτίριο του πρώην Χαλυβουργείου Κλέμενς, το οποίο ήταν σε λειτουργία από το 1772 έως το 1897.^[3] Το μουσείο συλλέγει τεχνικά εργαλεία, καθώς και ιστορικά και εθνογραφικά αντικείμενα.

Τα όρη Ρουβνίτσα και Τσαντόρια Βιέλκα βρίσκονται σε κοντινή απόσταση πεζοπορίας από το κέντρο της πόλης.

Ιστορία Επεξεργασία

Ο οικισμός αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε ένα λατινικό έγγραφο της Αρχιεπισκοπής του Βρότσουαφ που με την ονομασία Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis από το 1305 περίπου ως αντικείμενο στην Ustrona.^[4]^[5]^[6] Αυτό σήμαινε ότι το χωριό ήταν στη διαδικασία της τοποθεσίας (το μέγεθος της γης για να πληρώσει το φόρο της δεκάτης δεν ήταν ακόμη ακριβές). Η δημιουργία του χωριού ήταν μέρος μιας ευρύτερης εκστρατείας εγκατάστασης που πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 13ου αιώνα στο έδαφος αυτού που αργότερα θα ήταν γνωστό ως Άνω Σιλεσία.

Πολιτικά, το χωριό ανήκε αρχικά στο Δουκάτο του Τέσεν, που σχηματίστηκε το 1290 στη διαδικασία του φεουδαρχικού κατακερματισμού της Πολωνίας και κυβερνήθηκε από έναν ντόπιο παράρτημα του Οίκου των Πιάστ. Το 1327, το δουκάτο έγινε φέουδο του Βασιλείου της Βοημίας, το οποίο, μετά το 1526, έγινε μέρος της Μοναρχίας των Αψβούργων.

Το χωριό έγινε έδρα μιας καθολικής ενορίας, που αναφέρεται στο μητρώο της πληρωμής πενών του Πέτρου από το 1447 μεταξύ των 50 κοινοτήτων του δεκανάτου Τέσεν ως Wstrowe.^[7]

Το 1772, το Χαλυβουργείο Κλέμενς άνοιξε και το χωριό σταδιακά βιομηχανοποιήθηκε. Όταν η χαλυβουργία έκλεισε το 1897, η αγορά άλλαξε περισσότερο προς ένα θέρετρο υγείας και σπα.

Μετά τις επαναστάσεις του 1848 στην Αυστριακή Αυτοκρατορία, εισήχθη μια μοντέρνα δημοτική διαίρεση στην επαναδημιουργημένη Αυστριακή Σιλεσία. Το Ούστρον ως δήμος εγγράφηκε στην πολιτική περιφέρεια του Μπιέλσκο και στη νόμιμη περιοχή του Σκότσουφ. Το 1856, απέκτησε δικαιώματα πόλης αγοράς. Σύμφωνα με τις απογραφές που πραγματοποιήθηκαν το 1880, το 1890, το 1900 και το 1910, ο πληθυσμός του δήμου μειώθηκε από 4.375 το 1880 σε 4.275 το 1910, με την πλειοψηφία να είναι γηγενείς Πολωνοί (91,5-92,8%), μια αυξανόμενη γερμανόφωνη μειονότητα (από 267 ή 6,2% το 1880 σε 333 ή 7,8% το 1910) και έναν φθίνων τσεχόφωνο πληθυσμό (99 ή 2,3% το 1880 έως 15 ή 0,4% το 1910). Όσον αφορά τη θρησκεία, η πλειονότητα ήταν Προτεστάντες (57,1% το 1910), ακολουθούμενοι από Ρωμαιοκαθολικούς (40,4% το 1910) και Εβραίους (107 ή 2,5% το 1910).^[8]^[9] Το Ούστρον κατοικήθηκε επίσης παραδοσιακά από τον Τσιεσίνους Βλάχους, οι οποίοι μιλούσαν την τσιεσινική σιλεσική διάλεκτο.

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την πτώση της Αυστροουγγαρίας, τον Πόλεμο Πολωνίας-Τσεχοσλοβακίας και τη διαίρεση της Σιλεσίας του Τσιέσιν το 1920, έγινε μέρος της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας. Στη συνέχεια προσαρτήθηκε από τη Ναζιστική Γερμανία στις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τον πόλεμο επανήλθε στην Πολωνία.

Απέκτησε προνόμια πόλης το 1956. Από τη δεκαετία του 1960 είδε μια μεγάλη ανάπτυξη νέων ξενοδοχείων και κέντρων υγείας. Ένα σύμπλεγμα ξενοδοχείων με σχήμα πυραμίδας χτίστηκε στην πόλη. Επεκτάθηκε επίσης με τη συγχώνευση των γύρω χωριών: Νιερόντζιμ το 1974, Χερμανίτσε και Λιπόβιετς το 1975.