Βικιπαίδεια

Πανεπιστήμιο της Λούνδης

Το Πανεπιστήμιο της Λούνδης (σουηδ. Lunds universitet, λατ. Universitas Lundensis / Universitas Gothorum Carolina) είναι δημόσιο πανεπιστήμιο με έμφαση στην έρευνα, στην ομώνυμη πόλη της Σουηδίας, ένα από τα παλαιότερα πανεπιστήμια της βόρειας Ευρώπης. Οι απαρχές του χρονολογούνται από το έτος 1425, όταν ιδρύθηκε στην πόλη ένα studium generale («γενικόν σπουδαστήριον») των Φραγκισκανών. Με την ύπαρξη του πρόδρομου αυτού ιδρύματος, όταν η Σουηδία ανέκτησε την πόλη από τη Δανία, το πανεπιστήμιο ιδρύθηκε επισήμως το 1666 στην ίδια θέση με το studium generale, δίπλα στον Καθεδρικό ναό της Λούνδης.

Πανεπιστήμιο της Λούνδης
Lunds universitet
ΡητόAd utrumque
Ρητό στα ελληνικά«Έτοιμος δι' αμφότερα»
ΤύποςΔημόσιο πανεπιστήμιο
Ίδρυση1666
ΣυνεργασίαEUA, LERU,
Universitas 21
Προϋπολογισμός9 δισεκατ. SEK
ΑντιπρυτάνειςΈρικ Ρένστρεμ
Ακαδημαϊκό προσωπικό5.170 (το 2022)
Διοικητικό προσωπικό3.000 (το 2022)
Φοιτητές45.000
ΤοποθεσίαΛουντ (Λούνδη)
Χρώματασκούρο μπλε
και καφετί
Ιστότοποςwww.lu.se

Το Πανεπιστήμιο έχει εννέα Σχολές[1] και δευτερεύουσες πανεπιστημιοπόλεις στις πόλεις Μάλμε και Χέλσινγκμποργκ. Συνολικά φοιτούν περίπου 45 χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες, σε 275 διαφορετικά προγράμματα σπουδών και 1.500 ελεύθερα μαθήματα. Το ίδρυμα συνεργάζεται με 650 πανεπιστήμια σε περίπου 75 χώρες και συμμετέχει στην Ένωση Ευρωπαϊκών Ερευνητικών Πανεπιστημίων (LERU) και στο παγκόσμιο δίκτυο Universitas 21.[2] Το Πανεπιστήμιο της Λούνδης κατατάσσεται ανάμεσα στα καλύτερα πανεπιστήμια παγκοσμίως.[3][4][5] Μεταξύ των αποφοίτων και του διδακτικού προσωπικού του ιδρύματος συγκαταλέγονται 4 τιμημένοι με Βραβείο Νόμπελ, πρωθυπουργοί, πολλοί επιχειρηματίες και άλλες προσωπικότητες.

Τα κτήρια του πανεπιστημίου είναι συγκεντρωμένα κυρίως στην περιοχή του Πάρκου Lundagård, δίπλα στον Καθεδρικό ναό, με τμήματα να βρίσκονται και σε άλλες τοποθεσίες, αλλά κυρίως σε μια λωρίδα που εκτείνεται βορείως του πάρκου, διέρχεται από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο και συνεχίζει στα βορειοανατολικά προάστια της πόλεως. Εκεί υπάρχουν οι μεγάλες εγκαταστάσεις της πολυτεχνικής Σχολής, γνωστής και ως «Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Λούνδης».

Ιστορία Επεξεργασία

 
Το κεντρικό κτήριο του Πανεπιστημίου, που κτίσθηκε το 1882 σε σχέδιο του Χέλγκο Ζέτερβαλ.

Οι απαρχές Επεξεργασία

Η πόλη της Λούνδης έχει μακρά ιστορία ως κέντρο παιδείας, από τότε που έγινε έδρα του Αρχιεπισκόπου της Δανίας. Εκείνη την εποχή, το 1085, μια σχολή, η «Katedralskolan» για την εκπαίδευση των κληρικών, ιδρύθηκε στην πόλη και συνεχίζει ακόμα να λειτουργεί, ως η παλαιότερη σχολή σε ολόκληρη τη Σκανδιναβία.

Το 1425 ιδρύθηκε στην πόλη ένα studium generale («γενικόν σπουδαστήριον», δηλαδή ουσιαστικά ένα μεσαιωνικό πανεπιστήμιο) των Φραγκισκανών δίπλα στον Καθεδρικό ναό της Λούνδης και άρχισε να απονέμει πτυχία από το 1438. Αυτό ήταν το πρώτο χρονικώς ίδρυμα ανώτερων σπουδών σε όλη τη Σκανδιναβία και ακολούθησαν τα studia generalia της Ουψάλα το 1477 και της Κοπεγχάγης το 1479. Συνακόλουθα, όταν η Σουηδία ανέκτησε τη Σκανία από τη Δανία το 1658 με τη Συνθήκη του Ροσκίλντε, ήταν θέμα χρόνου, το 1666, να ιδρυθεί το Πανεπιστήμιο στη θέση του παλαιού studium generale.[6] Ενδιαμέσως ωστόσο το studium δεν είχε επιβιώσει μετά τη Λουθηρανική Μεταρρύθμιση το 1536, και για αυτό το Πανεπιστήμιο θεωρείται ως ξεχωριστό ίδρυμα, με έτος ιδρύσεως το 1666.

Από τον 17ο έως τον 19ο αιώνα Επεξεργασία

Με την ίδρυση του Πανεπιστημίου της Λούνδης, το σουηδικό στέμμα ήθελε να ενσωματώσει πολιτιστικά τη Σκανία στη Σουηδία, μορφώνοντας εντόπιους διδασκάλους στη σουηδική γλώσσα. Αρχικώς το ίδρυμα ονομάσθηκε Academia Carolina από το όνομα του βασιλιά Καρόλου Ι΄ της Σουηδίας (είχε πεθάνει το 1660) και αυτή η ονομασία επέμεινε μέχρι τον ύστερο 19ο αιώνα. Αυτό ήταν το πέμπτο χρονικά πανεπιστήμιο στη δικαιοδοσία του Σουηδού βασιλιά, μετά το Πανεπιστήμιο της Ουψάλα (1477), το Πανεπιστήμιο του Τάρτου (1632, στη σημερινή Εσθονία), την Ακαδημία του Åbo (1640, σήμερα στη Φινλανδία) και το Πανεπιστήμιο του Γκράιφσβαλτ (ιδρ. 1456, επί σουηδικού εδάφους 1648-1815, σήμερα στη Γερμανία).

Από την ίδρυσή του το Πανεπιστήμιο της Λούνδης είχε τις παραδοσιακές 4 Σχολές των μεσαιωνικών πανεπιστημίων: Νομική, Θεολογική, Ιατρική και Φιλοσοφική. Αυτές παρέμειναν οι μόνες σχολές του επί δύο και πλέον αιώνες. Προς τα τέλη του 17ου αιώνα ο αριθμός των φοιτητών κυμαινόταν περί τους εκατό. Αξιοσημείωτοι καθηγητές στην πρώιμη περίοδο του Πανεπιστημίου ήταν ο Σάμουελ Πούφενντορφ και οι καθηγητές της Φιλοσοφικής Κανούτος Χαν (Canutus Hahn) και Κρίστιαν Πάπκε.

Εξαιτίας του Πολέμου της Σκανίας το ίδρυμα παρέμεινε κλειστό από το 1676 έως το 1682. Ξανάνοιξε χάρη σε λίγους πατριώτες της περιοχής, αλλά ως Πανεπιστήμιο δεν είχε υψηλό κύρος μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Οι αίθουσες διδασκαλίας ήταν λίγες και μαθήματα γίνονταν μέχρι και στο εσωτερικό του Καθεδρικού ναού της Λούνδης και στο παρακείμενο παρεκκλήσιο, ενώ οι καθηγητές είχαν πολύ μικρούς μισθούς.

Το 1716 ο βασιλιάς Κάρολος ΙΒ΄ της Σουηδίας ήλθε και παρέμεινε στην πόλη επί δύο χρόνια. Τότε η Λούνδη και το πανεπιστήμιό της προσέλκυσαν μια ευρύτερη, αλλά προσωρινή, προσοχή. Ο πιο αξιοσημείωτος διδάσκοντας εκείνη την εποχή ήταν ο Ανδρέας Ρυντέλιους.

Μετά τον θάνατο του Καρόλου ΙΒ΄ το 1718 ήλθε μια ειρηνική εποχή, οπότε δόθηκαν περισσότεροι οικονομικοί πόροι στο Πανεπιστήμιο. Ο αριθμός των φοιτητών κυμαινόταν τώρα περί τους 500. Παρά το ότι δεν έφθανε στο επίπεδο του Πανεπιστημίου της Ουψάλα, είχε πλέον κτίσει μια φήμη και προσέλκυε εξέχοντες καθηγητές. Και πάλι όμως, μετά το 1760 το επίπεδο του ιδρύματος έπεσε και ο αριθμός των φοιτητών μειώθηκε σε λιγότερους από 200, με τους περισσότερους να προέρχονται από τα γειτονικά μέρη. Ακολούθησε μια ανάκτηση του κύρους του περί το 1780 και η ανάπτυξη συνεχίσθηκε μέχρι και τη δεκαετία του 1820, χάρη κυρίως σε μερικούς μορφωμένους και καλούς διδάσκοντες, ιδίως στο πεδίο της φιλολογίας. Ιδιαίτερου κύρους έχαιρε ο Καθηγητής των Ελληνικών Εσάιας Τεγνέρ, που με τη σειρά του προσέλκυσε και άλλες μεγάλες μορφές των γραμμάτων στο Πανεπιστήμιο. Ο Μπρούνιους, φοιτητής του Τεγνέρ, αφοσιώθηκε αργότερα στην αρχιτεκτονική και επανασχεδίασε πολλά κτήρια της Λούνδης και ναούς στην επαρχία της Σκανδίας.

20ός και 21ος αιώνας Επεξεργασία

 
Η Πλατεία του Πανεπιστημίου τη δεκαετία του 1910

Στις αρχές του 20ού αιώνα οι φοιτητές του Πανεπιστημίου της Λούνδης δεν ξεπερνούσαν τους χίλιους, με τους περισσότερους να προέρχονται από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, που σπούδαζαν για να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι, δικηγόροι και γιατροί. Κατά τις επόμενες δεκαετίες ωστόσο το ίδρυμα αναπτύχθηκε σημαντικά, μέχρι που έφθασε να είναι ένα από τα μεγαλύτερα της χώρας. Το 1964 οι κοινωνικές επιστήμες αποσπάσθηκαν από τη Φιλοσοφική Σχολή. Η Πολυτεχνική Σχολή ιδρύθηκε ξεχωριστά ως το «Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Λούνδης» το 1961 και συγχωνεύθηκε με το Πανεπιστήμιο οκτώ χρόνια αργότερα.

Τον 21ο αιώνα το Πανεπιστήμιο της Λούνδης έγινε και παραμένει πολύ δημοφιλές παγκοσμίως ανάμεσα στους υποψήφιους φοιτητές και φοιτήτριες για τα σουηδικά Α.Ε.Ι..[7][8] Π.χ. για το φθινόπωρο του 2012 το ίδρυμα εξέτασε 11.160 αιτήσεις εξωτερικού για μεταπτυχιακές σπουδές από 152 χώρες, περίπου το ένα τρίτο από όλες τις αιτήσεις από το εξωτερικό προς σουηδικά πανεπιστήμια.[7]

Οι γυναίκες στο Πανεπιστήμιο Επεξεργασία

Το 1870 αποφασίσθηκε στη Σουηδία να δοθεί στις μαθήτριες το δικαίωμα να συμμετέχουν στις εισαγωγικές εξετάσεις ("studentexamen") για τα πανεπιστήμια, καθώς και το δικαίωμα να φοιτούν μόνο στις Ιατρικές Σχολές των Πανεπιστημίων της Ουψάλα και της Λούνδης, και να παίρνουν πτυχίο από αυτές, καθώς και από το Καρολίνειο Ινστιτούτο Ιατρικής-Χειρουργικής στη Στοκχόλμη. Απαγορευόταν όμως ακόμα να διορίζονται σε νοσοκομεία, οπότε έπρεπε να ασκούν ιδιωτικά την ιατρική. Η πρόσβαση των γυναικών στην ανώτατη εκπαίδευση επεκτάθηκε το 1873, όταν τους δόθηκε η δυνατότητα να παίρνουν πτυχίο από όλες τις σχολές πλην της θεολογικής και της νομικής.

Η πρώτη γυναίκα που φοίτησε ποτέ στο Πανεπιστήμιο της Λούνδης ήταν η Χίλντεγκαρτ Μπγιόρκ (από την άνοιξη του 1880), η οποία όμως είχε πάρει ήδη πτυχίο απο την Ουψάλα. Ωστόσο η φοίτησή της στη Λούνδη ήταν σύντομη, καθώς διέκοψε εξαιτίας της προσβολής της από ιλαρά και συνακόλουθων προβλημάτων στην ακοή. Έτσι η φοιτήτρια ιατρικής Χέντα Άντερσον, που εισάχθηκε λίγους μήνες αργότερα, αναφέρεται συνήθως ως η πρώτη φοιτήτρια του Πανεπιστημίου της Λούνδης.[9] Η πρώτη γυναίκα που πήρε διδακτορικό από το ίδρυμα ήταν η Χίλμα Μπορέλιους, το 1910. Η πρώτη γυναίκα που διορίσθηκε καθηγήτρια εκεί ήταν η ιστορικός Α. Μπιργκίτα Οντέν, το 1965, αν και η Κάριν Μπόαλτ έγινε καθηγήτρια το 1964 στο τότε Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Λούνδης, προτού αυτό συγχωνευθεί με το Πανεπιστήμιο.

Πανεπιστημιόπολη Επεξεργασία

 
Το Kungshuset, το παλαιότερο κτήριο του Πανεπιστημίου (ολοκληρώθηκε το 1584).

Ο φοιτητικός πληθυσμός και ο μεγάλος αριθμός εργαζόμενων στο Πανεπιστήμιο επιδρά σημαντικά στη μικρή σχετικώς πόλη της Λούνδης, καθιστώντας την ουσιαστικώς μια «φοιτητούπολη». Πάνω από εκατό κτήρια του Πανεπιστημίου[10] βρίσκονται διάσπαρτα στην πόλη, τα περισσότερα σε μια έκταση λίγο μεγαλύτερη των χιλίων στρεμμάτων, που απλώνεται προς τα βορειοανατολικά από το Πάρκο Lundagård στο κέντρο της Λούνδης. Στην περιοχή του πάρκου βρίσκεται το παλαιό κτήριο του Πανεπιστημίου, το Kungshuset (τον 19ο αιώνα στέγαζε τη βιβλιοθήκη και μετά, έως το 2014, το Τμήμα Φιλοσοφίας) και το Ιστορικό Μουσείο. Σήμερα το κτήριο της κεντρικής βιβλιοθήκης βρίσκεται σε ένα άλλο πάρκο, 400 μέτρα στα βόρεια του Lundagård, ενώ ακόμη βορειότερα συναντούμε το μεγάλο συγκρότημα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου.

Δευτερεύουσες πανεπιστημιοπόλεις υπάρχουν στη γειτονική πόλη Μάλμε (την τρίτη μεγαλύτερη της Σουηδίας) και στο Χέλσινγκμποργκ. Η Σχολή Καλών και Ερμηνευτικών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Λούνδης έχει και τις τρεις «ακαδημίες» της στο Μάλμε, ονομαζόμενες αναλόγως: Ακαδημία Τέχνης του Μάλμε, Ακαδημία Μουσικής του Μάλμε και Θεατρική Ακαδημία του Μάλμε. Εκεί βρίσκεται και το «Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Σκανίας», το δεύτερο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του ιδρύματος, όπου διεξάγεται σημαντικό μέρος της ιατρικής έρευνας και διδασκαλίας.

Η Πανεπιστημιόπολη του Χέλσινγκμποργκ απέχει περίπου 50 χιλιόμετρα από τη Λούνδη και εγκαινιάσθηκε το έτος 2000. Περιλαμβάνει ουσιαστικά ένα κτήριο, στο κέντρο της πόλεως, δίπλα στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό και το λιμάνι. Εκεί φοιτούν περίπου 3.000 φοιτητές και φοιτήτριες.[11] Μεταξύ άλλων, στο Χέλσινγκμποργκ βρίσκεται το Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ.

Η διδασκαλία και η πρακτική εκπαίδευση στη Σχολή Αεροπορίας του Πανεπιστημίου της Λούνδης (LUSA) γίνονται σε ένα μικρό αεροδρόμιο κοντά στον οικισμό Ljungbyhed, περίπου 40 χιλιόμετρα από τη Λούνδη.

Μουσεία Επεξεργασία

Το λεγόμενο Βιολογικό Μουσείο (έως το 2005 «Μουσείο Βοτανικής και Μουσείο Ζωολογίας») είναι ουσιαστικά μια μεγάλη ερευνητική συλλογή, χωρίς εκθέσεις για το γενικό κοινό. Διαθέτει περί τα 10 έως 13 εκατομμύρια δείγματα φυτών και ζώων.[12] Ιδρύθηκε το 1735 από τον Κίλιαν Στομπαίους, που υπήρξε καθηγητής του Κάρολος Λινναίος. Υποδιαιρείται σε τρεις τομείς: το φυτολόγιο, τις εντομολογικές συλλογές και τις ζωολογικές συλλογές.[13] Οι συλλογές είναι ιδιαιτέρως πλούσιες σε δείγματα από τη Σουηδία και τις άλλες χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Κάπου 10 χιλιάδες δείγματα είναι δείγματα με βάση τα οποία ορίσθηκαν ισάριθμα νέα είδη οργανισμών. Το Μουσείο υπάγεται στο Τμήμα Βιολογίας της Σχολής Φυσικών Επιστημών.[14] Ενσωματώνει τις ιστορικώς σημαντικές συλλογές των Γιόχαν Βίλχελμ Τσέτερστετ, Καρλ Γκούσταφ Τόμσον, Καρλ Άντολφ Άγκαρντ, Άντερς Γιάχαν Ρέτσιους, Έρικ Αχάριους και Σβεν Νίλσον.[13]

Βιβλιοθήκη Επεξεργασία

 
Η κεντρική βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου

Η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Λούνδης ιδρύθηκε το 1668 και είναι μία από τις παλαιότερες και μεγαλύτερες βιβλιοθήκες της Σουηδίας. Από το 1698 σε αυτή κατατίθενται αντίγραφα από οτιδήποτε τυπώνεται σε ολόκληρη τη χώρα. Σήμερα αντίγραφα από τα βιβλία που εκδίδονται στη χώρα λαμβάνονται από άλλες 5 βιβλιοθήκες της Σουηδίας, αλλά μόνο η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Λούνδης και η Βασιλική Βιβλιοθήκη στη Στοκχόλμη απαιτείται να τα διατηρούν όλα για πάντα. Οι σουηδικές εκδόσεις αποτελούν το μισό των συλλογών, περίπου 170 χιλιόμετρα ραφιών το 2006. Η βιβλιοθήκη δανείζει 620.000 βιβλία κάθε έτος, έχοντας προσωπικό 200 ισοδύναμα πλήρους απασχολήσεως και 33 επιμέρους βιβλιοθήκες.[15] Το σημερινό κεντρικό κτήριό της στο Helgonabacken, σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Άλφρεντ Χέλερστρεμ[16], εγκαινιάσθηκε το 1907 και ανακηρύχθηκε το ομορφότερο κτήριο σε όλη τη Σουηδία[17] το 2019. Το παλαιό κτήριο της βιβλιοθήκης, το Liberiet, είναι δίπλα στον Καθεδρικό ναό της Λούνδης. Κτίσθηκε ως βιβλιοθήκη τον 15ο αιώνα, αλλά σήμερα είναι καφετέρια.

Νοσοκομεία Επεξεργασία

 
Το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο

Η εκπαίδευση και η επιστημονική έρευνα στις επιστήμες της υγείας στο Πανεπιστήμιο διεξάγονται σε συνεργασία με τα δύο πανεπιστημιακά νοσοκομεία που υπάγονται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Σκανίας και βρίσκονται στη Λούνδη και στο Μάλμε. Η ιατρική εκπαίδευση διεξάγεται στο Βιοϊατρικό Κέντρο, δίπλα στο νοσοκομείο στη Λούνδη, ενώ η νοσηλευτική και η εργοθεραπεία διδάσκονται στο κοντινό Κέντρο Επιστημών Υγείας. Επίσης το Πανεπιστήμιο λειτουργεί το Κέντρο Κλινικών Ερευνών στο Μάλμε, που διαθέτει πολλά εξειδικευμένα εργαστήρια.

Ακαδημαϊκή οργάνωση Επεξεργασία

Σχολές Επεξεργασία

Το Πανεπιστήμιο της Λούνδης είναι οργανωμένο ακαδημαϊκώς σε εννέα Σχολές, τις εξής:

  • Σχολή Επιστημών του ανθρώπου και Θεολογίας
  • Πολυτεχνική Σχολή
  • Σχολή Καλών και Ερμηνευτικών Τεχνών
  • Νομική Σχολή
  • Ιατρική Σχολή
  • Σχολή Φυσικών επιστημών
  • Σχολή Κοινωνικών επιστημών
  • Σχολή Αεροπορίας
  • Σχολή Οικονομικών και Διοικήσεως Επιχειρήσεων (LUSEM)

Ερευνητικά κέντρα Επεξεργασία

Στο Πανεπιστήμιο υπάγονται επίσης περισσότερα από 20 ερευνητικά κέντρα και ινστιτούτα[18], από τα οποία τα σημαντικότερα είναι τα εξής:

 
Ανδριάντας του Εσάιας Τεγνέρ κοντά στον Καθεδρικό ναό της Λούνδης
  • Κέντρο Μελετών Αειφορίας του Πανεπιστημίου της Λούνδης (LUCSUS)
  • Βιοϊατρικό Κέντρο
  • Κέντρο Εμβιομηχανικής
  • Κέντρο Χημείας και Χημικής μηχανικής (Kemicentrum)
  • Κέντρο Μελετών Ανατολής και Νοτιοανατολικής Ασίας
  • Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών
  • Κέντρο Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών (GIS Centrum)
  • Κέντρο Καινοτομίας, Ερευνών και Ανταγωνιστικότητας στην Οικονομία της Μαθήσεως (CIRCLE)
  • Κέντρο Μεσανατολικών Μελετών
  • Κέντρο Μοριακής πρωτεϊνικής επιστήμης
  • Κέντρο Αναλύσεως και Διαχειρίσεως Κινδύνου (LUCRAM)
  • Διεθνές Ινστιτούτο Βιομηχανικής Περιβαλλοντικής Οικονομίας (IIIEE)
  • Κέντρο Λειτουργικής Επιστήμης τροφίμων
  • Κέντρο του Πανεπιστημίου της Λούνδης για την Ιστορία της Γνώσεως (LUCK)
  • Κέντρο του Πανεπιστημίου της Λούνδης για τον Διαβήτη (LUDC)
  • MAX lab - Κέντρο επιταχυντή, ακτινοβολίας συγχρότρου και ερευνών πυρηνικής φυσικής
  • Ινστιτούτο Πούφενντορφ
  • Ινστιτούτο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων και Ανθρωπιστικής Νομολογίας «Ραούλ Βάλενμπεργκ»
  • Δίκτυο Σουηδικών Μελετών Νότιας Ασίας

Δραστηριότητα Επεξεργασία

 
Το Κέντρο Design της Πολυτεχνικής Σχολής
 
Το πανεπιστημιακό αστεροσκοπείο
 
Το σύγχροτρο του MAX IV επιταχύνει ηλεκτρόνια σε ενέργειες έως 3 GeV
 
Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Θραύσεως Πυρήνων (ESS), ένα διεπιστημονικό ερευνητικό κέντρο στη Λούνδη
 
Το Εργαστήριο Νανοεπιστήμης και Τεχνολογίας
 
Το Βιοϊατρικό Κέντρο

Εκπαίδευση Επεξεργασία

Το Πανεπιστήμιο της Λούνδης προσφέρει 275 διαφορετικά προγράμματα σπουδών και 1.500 ελεύθερα μαθήματα, από τα οποία τα εννέα προπτυχιακά και περισσότερα από 130 μεταπτυχιακά (Master) προσφέρονται στην αγγλική γλώσσα. Υπάρχουν αρκετά προγράμματα που επιτρέπουν σε ξένους φοιτητές και φοιτήτριες να σπουδάσουν. Η δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ διεξήγαγε έρευνα στο Πανεπιστήμιο της Λούνδης[19] τη δεκαετία του 1960. Σύμφωνα με στοιχεία του 2021 το Πανεπιστήμιο προσφέρει τα 6 από τα 10 δημοφιλέστερα προγράμματα στη Σουηδία, αν κρίνουμε από τους αριθμούς αιτήσεων για αυτά, εκ των οποίων τα 5 στη Σχολή Οικονομικών και Διοικήσεως Επιχειρήσεων (LUSEM).[20] To master οικονομικών της LUSEM κατατάσσεται ως το 37ο καλύτερο στον κόσμο σύμφωνα με την ετήσια παγκόσμια κατάταξη των Financial Times.[21]

Οι φοιτητές και φοιτήτριες πιστώνονται με εκπαιδευτικές μονάδες ECTS για όλα τα μαθήματα που ολοκληρώνουν.

Επιστημονική έρευνα Επεξεργασία

Το Πανεπιστήμιο της Λούνδης είναι γνωστό ως ένα από τα μεγαλύτερα ερευνητικά πανεπιστήμια όλης της Σκανδιναβίας.[22] Κατατάσσεται στα κορυφαία σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση ως προς τις ερευνητικές εργασίες που γίνονται δεκτές προς δημοσίευση σε ερευνητικά επιστημονικά περιοδικά.[23] Είναι ένας από τους μεγαλύτερους αποδέκτες κεφαλαίων στηρίξεως ερευνητικών προγραμμάτων στη Σουηδία, τα περισσότερα από τα οποία είναι κρατικά.[24] Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί τον δεύτερο μεγαλύτερο εξωτερικό χρηματοδότη έρευνας του ιδρύματος.[25] Το Πανεπιστήμιο είναι ενεργό σε πολλά διεθνώς σημαντικά ερευνητικά πεδία, όπως στη νανοτεχνολογία, την κλιματική αλλαγή και την έρευνα στα βλαστοκύτταρα.[24]

Εφευρέσεις και καινοτομίες Επεξεργασία

Μία από τις γνωστότερες καινοτομίες που βασίσθηκαν σε έρευνα που διεξάχθηκε στο Πανεπιστήμιο της Λούνδης είναι η διαγνωστική υπερηχοτομογραφία, που αποτελεί σήμερα ιατρική απεικονιστική μέθοδο ρουτίνας στα νοσοκομεία και σε ιατρεία όλου του κόσμου. Πρωτοπόρα καινοτομία υπήρξε επίσης η εφεύρεση του τεχνητού νεφρού, που έθεσε το θεμέλιο για την ίδρυση στην πόλη της πολυεθνικής εταιρείας Gambro, αλλά και η τεχνολογία «Bluetooth», που επιτρέπει την ασύρματη επικοινωνία σε μικρές αποστάσεις.[26] Ακολουθεί ένα δείγμα των ανακαλύψεων και εφευρέσεων που πραγματοποιήθηκαν στο Πανεπιστήμιο της Λούνδης.[27]

Κατατάξεις Επεξεργασία

Το Πανεπιστήμιο της Λούνδης κατατάσσεται συνήθως ως ένα από τα καλύτερα εκατό πανεπιστήμια του κόσμου, από διαφορετικές πηγές.[28] Στις QS World University Rankings του 2022 βρέθηκε στην 87η θέση παγκοσμίως.[29] Το ίδιο έτος πάντως οι Times Higher Education World University Rankings (THE) το κατέταξαν στην 116η θέση.

Στις QS ανά επιστημονικό πεδίο του 2021, η Λούνδη κατατάχθηκε στα 50 κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου στα εξής πεδία: Γεωγραφία (24ο), αναπτυξιακές μελέτες (32ο), επιστήμες του περιβάλλοντος (44ο) και νοσηλευτική (47ο).[30] Ειδικά ως προς τα QS Business Masters Rankings, το Πανεπιστήμιο της Λούνδης έφθασε το 2022 στην κατηγορία του «μάρκετινγκ» στην 42η θέση[31] και στην κατηγορία των οικονομικών στην 47η.[32] Οι THE ανά επιστημονικό πεδίο του 2021 κατέταξε το Πανεπιστήμιο στην 65η θέση για τη Νομική Σχολή του.[33]

Το Πανεπιστήμιο της Λούνδης κατατάθηκε 68ο παγκοσμίως το 2022 από τις RUR World University Rankings.[34], με βάση 20 δείκτες και 4 περιοχές δραστηριότητας: διδασκαλία, έρευνα, πολυεθνικότητα και οικονομική αυτοδυναμία. Σε επιμέρους επιστημονικά πεδία, οι κατατάξεις RUR δίνουν: Επιστήμες του ανθρώπου 32η θέση, βιοεπιστήμες 12η θέση, ιατρικές επιστήμες 35η θέση, φυσικές επιστήμες 18η και τεχνικές επιστήμες 38η.

Αξιοσημείωτα πρόσωπα Επεξεργασία

 
Ο Σάμουελ Πούφενντορφ
 
Οι Τάγκε Ερλάντερ και Μπέρτιλ Ουλίν το 1954
 
Η Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ σε επίσημη φωτογραφία
 
Ο Καρλ Μάνε Σίγκμπαν, Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1924
 
Ο μαθηματικός Λαρς Χέρμαντερ

Μερικοί αξιοσημείωτοι άνθρωποι που σπούδασαν ή δίδαξαν στο Πανεπιστήμιο της Λούνδη είναι και οι εξής:

Επιστήμες του ανθρώπου και οικονομικά Επεξεργασία

Ο Σάμουελ Πούφενντορφ (1632-1694) ήταν διακεκριμένος νομικός και φιλόσοφος, γνωστός για τις θεωρίες του περί φυσικού δικαίου, που επηρέασαν τον Άνταμ Σμιθ[35]. Ο Όλοφ φον Ντάλιν (1708-1763) ήταν συγγραφέας, ποιητής και ιστορικός του ύστερου Διαφωτισμού. Ο Πέτερ Βήζελγκρεν (1800-1877) ήταν Λουθηρανός κληρικός και εξέχων ηγέτης του σουηδικού κινήματος κατά των οινοπνευματωδών ποτών. Ο Κνουτ Βίκσελ (1851-1926) ήταν οικονομολόγος με σημαντική επίδραση, θεωρούμενος από μερικούς ως ένας από τους θεμελιωτές της σύγχρονης μακροικονομικής.[36] Ο Μπέρτιλ Ουλίν (1899-1979) τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών το 1977 για τη συμβολή του στη θεωρία του διεθνούς εμπορίου και κεφαλαίου, αλλά ήταν και ηγέτης του Φιλελεύθερου Λαϊκού Κόμματος επί 23 χρόνια. Ο Τόρστεν Χάγκερστραντ (1916-2004) ήταν γεωγράφος, θεωρούμενος ως ο πατέρας της «χρονογεωγραφίας»[37] (Βραβείο Βωτρέν Λυντ 1992).

Βιολογία και ιατρική Επεξεργασία

Ο Κάρολος Λινναίος (1707-1778) άρχισε την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία του στη Λούνδη σπουδάζοντας ιατρική και βοτανική επί ένα έτος εκεί προτού εγκατασταθεί στην Ουψάλα.[38] Ο Περ Χένρικ Λινγκ (1776-1839) θεωρείται ο εισηγητής της φυσικής γυμναστικής («σουηδική γυμναστική»)[39], αλλά και του «σουηδικού μασάζ»[40], καθώς και ένας από τους σημαντικότερους πρωτοπόρους στην ανάπτυξη και τη διάδοση της σύγχρονης φυσιοθεραπείας.[41] Ο Καρλ Άντολφ Άγκαρντ (1787-1859) είχε σημαντικές συνεισφορές στη μελέτη των φυκών, αλλά και σημαντικό ρόλο ως πολιτικός στο να ανυψώσει το επίπεδο της παιδείας στη Σουηδία.[42] Ο Ηλίας Μάγκνους Φρις (1794-1878) ήταν βοτανολόγος και δημιουργός της σύγχρονης ταξινομικής των μανιταριών και άλλων μυκήτων. Ο Νιλς Άλβαλ (1904-1986) υπήρξε πρωτοπόρος στην αιμοκάθαρση, ως ο δημιουργός του πρώτου πρακτικού «τεχνητού νεφρού». Ο Ρούνε Έλμκβιστ (1906-1996), ιατρός και μηχανικός, ανέπτυξε τον πρώτο εμφυτεύσιμο καρδιακό βηματοδότη, αλλά και τον πρώτο εκτυπωτή τύπου inkjet.[43] Ο Λαρς Λέκσελ (1907-1986) ήταν ο πατέρας της ραδιοχειρουργικής. Ο Ίνγκε Έντλερ (1911-2001) ανέπτυξε το ιατρικό υπερηχογράφημα το 1953 μαζί με τον Καρλ Χέλμουτ Χερτς και τιμήθηκε με το Βραβείο Λάσκερ το 1977. Οι Σούνε Μπέργκστρεμ (1916-2004) και Μπενγκτ Σάμουελσον (γενν. 1934) πήραν το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1982 για «ανακαλύψεις σχετικώς με τις προσταγλανδίνες και συγγενείς βιοδραστικές ουσίες». Ο Άρβιντ Κάρλσον (1923-2018) πήρε το ίδιο Βραβείο το έτος 2000 για «ανακαλύψεις περί των διαμεταβιβάσεων στο νευρικό σύστημα» και είναι γνωστός για την ανακάλυψη του ρόλου της ντοπαμίνης ως ανεξάρτητου νευροδιαβιβαστή.[44]

Θετικές και πολυτεχνικές επιστήμες Επεξεργασία

Ο Περ Γκέοργκ Σέουτς (1785-1873) εφεύρε την πρώτη λειτουργική προγραμματιζόμενη μηχανή διαφορών με εκτυπωτική μονάδα. Ο Μάρτιν Βίμπεργκ (1826-1905) κατασκεύασε την πρώτη μηχανή διαφορών σε μέγεθος ραπτομηχανής που μπορούσε να υπολογίσει και να εκτυπώσει λογαριθμικούς πίνακες. Ο Γιοχάνες Ρύντμπεργκ (1854-1919) ήταν ονομαστός φυσικός, γνωστός για την ομώνυμη σταθερά (αλλά και για τη σχέση που περιγράφει τα ατομικά γραμμικά φάσματα). Ο Καρλ Σαρλιέ (1862-1934) συνεισέφερε τόσο στην αστρονομία, όσο και στη στατιστική (υπάρχουν κρατήρες και αστεροειδής που φέρουν το όνομά του, αλλά και τα «πολυώνυμα Charlier»). Ο Καρλ Μάνε Σίγκμπαν (1886-1978), φοιτητής του Ρύντμπεργκ, πήρε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1924 για τις ανακαλύψεις του στη φασματοσκοπία ακτίνων Χ. Ο Όσκαρ Κλάιν (1894-1977) ήτσν θεωρητικός φυσικός, γνωστός σήμερα από τη θεωρία Kaluza-Klein (αλλά υπάρχουν και η εξίσωση Klein-Gordon και ο τύπος Klein-Nishina). Ο βιοχημικός Περ Έντμαν (1916-1977) ανέπτυξε μια μέθοδο για τη διακρίβωση της αλληλουχίας των αμινοξέων στις πρωτεΐνες (Edman degradation) και αποκλήθηκε «πατέρας της σύγχρονης βιοχημείας.[45] Ο Γερμανός Καρλ Χέλμουτ Χερτς (1920-1990) ήταν στενός συνεργάτης του Έντλερ (βλ. παραπάνω) στην ανάπτυξη του υπερηχογραφήματος και της τεχνολογίας για τον εκτυπωτή inkjet.[46] Ο μαθηματικός Λαρς Χέρμαντερ (1931-2012) θεωρείται από κάποιους ο βασικότερος διαμορφωτής της σύγχρονης θεωρίας των γραμμικών μερικών διαφορικών εξισώσεων[47] και τιμήθηκε με τις κορυφαίες διακρίσεις Μετάλλιο Φιλντς και Βραβείο Βολφ Μαθηματικών (τα «Νόμπελ των μαθηματικών») το 1962.

Πολιτική και νομικά Επεξεργασία

Ο Ρούτγκερ Μακλήν (1742-1816) ήταν πολιτικός, νομικός και γαιοκτήμονας, που εισήγαγε αγροτικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες επέφεραν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στη μεγάλης κλίμακας γεωργία στη Σουηδία. Ο Ερνστ Βίγκφορς (1881-1977), διδάκτορας της γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου της Λούνδης, ήταν υπουργός Οικονομικών για πολλά χρόνια και θεωρείται «βασικός παράγοντας στην ανάπτυξη της σουηδικής σοσιαλδημοκρατίας».[48] Ο Έστεν Ουντέν (1886-1974) ήταν διεθνώς αναγνωρισμένος καθηγητής της Νομικής, υπουργός Εξωτερικών και για λίγες μέρες μεταβατικός πρωθυπουργός της Σουηδίας. Ο Τάγκε Ερλάντερ (1901-1985) ήταν Πρωθυπουργός της Σουηδίας αδιαλείπτως από το 1945 μέχρι το 1969. Η Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ (1933-2020) ήταν η δεύτερη γυναικα στην ιστορία που έγινε μέλος του Ανώτατου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Ίνγκβαρ Κάρλσον (γενν. 1934) ήταν Πρωθυπουργός της Σουηδίας (δύο θητείες: 1986-1991 και 1994-1996). Ο Ρουπία Μπάντα ήταν Πρόεδρος της Ζάμπιας από το 2008 έως το 2011. Η Μαριάνα Λούντιους υπήρξε η πρώτη στην ιστορία γυναίκα πρόεδρος (2010-2016) του Ανώτατου Δικαστηρίου της Σουηδίας. Ο Ουτόνι Νουτζόμα (Utoni Nujoma, γενν. 1952) ήταν για πολλά χρόνια υπουργός της Ναμίμπια.

Λογοτεχνία και πολιτισμός Επεξεργασία

Ο Τόμας Τούριλντ (1759-1808) ήταν συγγραφέας, ποιητής και φιλόσοφος, μεταξύ άλλων πρωτοπόρος πρόμαχος της ισότητας των δύο φύλων. Ο Καθηγητής των Ελληνικών Εσάιας Τεγνέρ (1782-1846) ήταν επίσης επίσκοπος και ποιητής, γνωστότερος για το «έπος» του Η σάγκα του Φρίθιοφ. Ο Βίκτορ Ρύντμπεργκ (1828-1895) ήταν σημαντικός δημοσιογράφος και συγγραφέας[49] Ο Φρανς Γκ. Μπένγκτσον (1894-1954) ήταν συγγραφέας και ποιητής, με έργα που έχουν μεταφρασθεί έως και σε 23 γλώσσες. Ο Χγιάλμαρ Γκούλμπεργκ (1898-1961) ήταν επίσης αξιόλογος συγγραφέας και ποιητής. Ο Χανς Άλφρεντσον (1931-2017) ήταν Σουηδός συγγραφέας και κωμικός ηθοποιός. Ο Axwell (Axel Christofer Hedfors, γενν. 1977) είναι κορυφαίος DJ, γνωστός ως μέλος του συγκροτήματος Swedish House Mafia.

Επιχειρηματίες Επεξεργασία

Ο Χανς Ράουσινγκ (1926-2019) ήταν επικεφαλής της Tetra Pak, ο τρίτος πλουσιότερος άνθρωπος στη Σουηδία και ευεργέτης. Ο Περ Γκύλενχάμαρ (Pehr G. Gyllenhammar, γενν. 1935) διετέλεσε CEO και πρόεδρος της Volvo (1971-1993) και άλλων επιχειρήσεων. Ο Μπέρτιλ Χουλτ ίδρυσε την EF Education First όταν διέμενε στον κοιτώνα του στο Πανεπιστήμιο της Λούνδης.[50]. Ο Μίκαελ Τρέσοφ διετέλεσε επικεφαλής της Electrolux, της Ericsson και κατόπιν της Unilever. Ο μεγιστάνας Στέφαν Πέρσον ήταν CEO της H&M από το 1982 έως το 1997, πρόεδρός της από το 1998 και ένας από τους δέκα πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο κατά το περιοδικό Forbes.

Συνεργασίες με άλλα πανεπιστήμια Επεξεργασία

Το Πανεπιστήμιο της Λούνδης συνεργάζεται με πανεπιστήμια όλων των ηπείρων, τόσο στα πλαίσια της επιστημονικής έρευνας όσο και στα πλαίσια της ανταλλαγής φοιτητών.

Μεταξύ άλλων, συνεργάζεται με το σύστημα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, με το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Νανγιάνγκ, το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, το Πανεπιστήμιο του Τόκιο και το Πανεπιστήμιο του Τέξας.

Εκτός απο τα δίκτυα EUA, LERU και Universitas 21, το Πανεπιστήμιο της Λούνδης συμμετέχει στο ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Erasmus, καθώς και στο σκανδιναβικό Nordplus. Επιπλέον, συντονίζει αρκετά διηπειρωτικά προγράμματα, κυρίως μέσα από το πρόγραμμα Erasmus Mundus.

Δείτε επίσης Επεξεργασία


Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «Management and leadership». Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2016. 
  2. ↑ «About Lund University - Lund University». Lund University. 5 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2016. 
  3. ↑ «University world rankings - LUND UNIVERSITY – A TOP 100 UNIVERSITY». Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2017. 
  4. ↑ «QS World University Rankings - 2015». Top Universities. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2015. 
  5. ↑ «The Times Higher Education World University Rankings 2016». Timeshighereducation.co.uk. 30 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2016. 
  6. ↑ «A Brief History of Lund University». 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Home - Lund University». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2015. 
  8. ↑ «Decrease in international applicants to Swedish universities». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2015. 
  9. ↑ Lund University Medical Faculty Αρχειοθετήθηκε 2015-11-22 στο Wayback Machine. Hedda Andersson (1861-1950)
  10. ↑ «Campus map» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 15 Αυγούστου 2011. 
  11. ↑ «Campus Helsingborg - about». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2011. 
  12. ↑ Ingelög, Torleif (2013). Skatter i vått och torrt : biologiska samlingar i Sverige. Ουψάλα: ArtDatabanken SLU. σελ. 368. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Biological Museum». Lund University Department of Biology. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2022. 
  14. ↑ «Lund University». Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2021. 
  15. ↑ Ιστότοπος της Βιβλιοθήκης, στατιστικές του 2006, «Lunds universitets bibliotek - LUB i siffror 2006». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2008. 
  16. ↑ «Hellerström, släkt». Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2022. 
  17. ↑ «Sveriges vackraste byggnad är nu framröstad – Universitetsbiblioteket i Lund vann». Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2021. 
  18. ↑ «Home - Lund University». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2015. 
  19. ↑ Linda, Bayer: «Ruth Bader Ginsburg», Chelsea House Publishers, Philadelphia 2000, 46
  20. ↑ «Sex av Sveriges populäraste masterprogram finns på LU – Lundagard.se». www.lundagard.se. 
  21. ↑ «Master's in Finance climbs once again in global ranking by Financial Times». Ekonomihögskolan vid Lunds universitet. 
  22. ↑ Lund University, Sweden Αρχειοθετήθηκε 2014-09-14 στο Wayback Machine., Euro Scholars
  23. ↑ The University Model for the 21st Century [νεκρός σύνδεσμος]
  24. ↑ 24,0 24,1 «Research excellence areas». Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2015. 
  25. ↑ «Research and innovation». European Commission - European Commission. 
  26. ↑ Over 300 years of useful Research - Lund University Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine.. Retrieved 30 April 2013.
  27. ↑ Απρίλιος 2022, Page manager: josinegreidanuskommunikationluse | 19. «Innovations from Lund». www.lunduniversity.lu.se. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2022. 
  28. ↑ Ιούνιος 2022, Page manager: editorskommunikationluse | 13. «University world rankings». www.lunduniversity.lu.se. 
  29. ↑ «QS World University Rankings». Topuniversities. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2021. 
  30. ↑ «World University Rankings». QS World University Rankings by Subject. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2021. 
  31. ↑ «Business Masters - Masters in Marketing 2022». Top Universities. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2022. 
  32. ↑ «Business Masters - Masters in Finance 2022». Top Universities. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2022. 
  33. ↑ «World University Rankings by Subject». Times Higher Education Rankings by Subject. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2021. 
  34. ↑ «World University Rankings by Subject». Round University Ranking (RUR). Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2022. 
  35. ↑ «European Society for the History of Economic Thought». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2013. 
  36. ↑ «Ludwig Von Mises Institute». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2014. 
  37. ↑ «Lund University Magazine». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2005. 
  38. ↑ «The Linnean Correspondence». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2013. 
  39. ↑ «Britannica». 
  40. ↑ «Axelsons Gymnastiska Institut». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2013. 
  41. ↑ «Chiropractors Warwick». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαΐου 2013. 
  42. ↑ «The new international encyclopaedia». 1905. 
  43. ↑ Nicholls, M. (5 June 2007). «Circulation, Journal of the American Heart Association». Circulation 115 (22): f109-11. doi:10.1161/CIRCULATIONAHA.107.184488. PMID 17548737. http://circ.ahajournals.org/content/115/22/f109.full.pdf. 
  44. ↑ «The Discovery of Dopamine, Wallenberg Neuroscience Center». 
  45. ↑ «Australian Biochemist» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Απριλίου 2013. 
  46. ↑ «New York Times». 18 May 2000. https://www.nytimes.com/2000/05/18/technology/l-an-inkjet-pioneer-318680.html. 
  47. ↑ «Lars Hormander Winner of Wolf Prize in Mathematics - 1988». 1988. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2015. 
  48. ↑ Tilton, Timothy A. (1979). «A Swedish Road to Socialism». The American Political Science Review 73 (2): 505-520. doi:10.2307/1954894. https://archive.org/details/sim_american-political-science-review_1979-06_73_2/page/505. 
  49. ↑ «Project Runberg». 
  50. ↑ «EF Homepage». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2013. 

Πηγές Επεξεργασία

  • Το λήμμα «Lunds universitet» στο Nordisk familjebok (στη σουηδική γλώσσα)
  • Lunds universitets historia : utgiven av universitetet till dess 300-årsjubileum, 4 τόμοι, Πανεπιστήμιο Λούνδης, Λούνδη 1968-1983 (το «στάνταρ» έργο για την ιστορία του Πανεπιστημίου)
  • Magnus Laurentius Ståhl: Biographiske underrättelser om professorer vid Kongl. universitetet i Lund, ifrån dess inrättning till närvarande tid (= «Βιογραφικές σημειώσεις επί των καθηγητών στο Βασιλικό Πανεπιστήμιο της Λούνδης από της ιδρύσεώς μέχρι της σημερινής ημέρας»), εκδ. L. Littorin, Kristianstad 1834 (ελεύθερο βιβλίο, διαθέσιμο[1] στο Google Books)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  1. ↑ Staahl, Magnus Laurentius (1834). Biographiske underrättelser om professorer vid Kongl. Universitetet i Lund, ifrån dess inrättning till närvarande tid. Tryckt på L.Littorins förlaghos Schmidt. σελ. 268. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πανεπιστήμιο_της_Λούνδης&oldid=10286679"