Βικιπαίδεια

Προοδευτικοί (Βραζιλία)

Βραζιλιάνικο πολιτικό κόμμα

Οι Προοδευτικοί (Πορτογαλικά: Progressistas) είναι ένα Βραζιλιάνικο πολιτικό κόμμα.[6] Με 1.341.479 μέλη τον Απρίλιο του 2020 είναι το τέταρτο μεγαλύτερο κόμμα στη χώρα.[7] Ο αριθμός «11» που εμφανίζεται στο κυανόλευκο λογότυπο του κόμματος είναι ο αριθμός με τον οποίο καταχωρήθηκε στους καταλόγους του Βραζιλιάνικου Ανώτατου Δικαστηρίου Εκλογών.

Προοδευτικοί
Progressistas
ΣυντομογραφίαPP, ΠΚ
ΠρόεδροςΣίρο Νογκέιρα Λίμα Φίλιο
Ίδρυση14 Απριλίου 1995
(ως Βραζιλιάνικο Προοδευτικό Κόμμα)
4 Απριλίου 2003
(ως Προοδευτικό Κόμμα)
Συγχώνευση τωνΜεταρρυθμιστικό Προοδευτικό Κόμμα
Προοδευτικό Κόμμα
ΈδραΜπραζίλια, ΟΔ
Σάο Πάολο, ΣΠ
Τομέας ΛΟΑΤPP Diversidade
Μέλη1.437.447 [1]
ΙδεολογίαΣυντηρητισμός[2]
Κλασικός φιλελευθερισμός[3]
Πολιτικό φάσμαΚεντροδεξιά[4] ως δεξιά[5]
Χρώματα     Μπλε
     Γαλάζιο
     Άσπρο
Αριθμός Κόμματος11
Βουλή των Αντιπροσώπων
34 / 513
Ομοσπονδιακή Γερουσία
6 / 81
Κυβερνήτες
1 / 27
Νομοθετικές Συνελεύσεις
70 / 1.060
Δημοτικοί σύμβουλοι
4.840 / 51.610
Ιστότοπος
www.pp.org.br
Πολιτικό σύστημα στη Βραζιλία
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Ιστορία

Επεξεργασία

Το κόμμα ιδρύθηκε το 1995 με την αρχική επωνυμία Βραζιλιάνικο Προοδευτικό Κόμμα, από συγχώνευση του Προοδευτικού Κόμματος (Α.τ: 39) και του συντηρητικού και Χριστιανοδημοκρατικού Προοδευτικού Μεταρρυθμιστικού Κόμματος (Α.τ: 11). Αρχηγός του κόμματος ήταν ο τότε δήμαρχος του Σάο Πάολο, ο Πάολο Μαλούφ, και πρώτος πρόεδρος του κόμματος ήταν ο Εσπερίντιο Αμίν. Όταν ιδρύθηκε το ΒΠΚ ήδη είχε 85 βουλευτές και 8 γερουσιαστές στο Βραζιλιάνικο Κογκρέσο.[8] Το κόμμα υποστήριξε το «Πραγματικό Σχέδιο»[9] του Προέδρου Ιταμάρ Φράνκο (1992-1994) για την σταθεροποίηση της Βραζιλιάνικης οικονομίας που κινδύνευσε από υπερπληθωρισμό, και συμμετείχε στην κυβέρνηση του Προέδρου Φερνάντο Καρντόσο (1995-2003).[10][11] To 2003 το κόμμα μετονομάστηκε σε Προοδευτικό Κόμμα (ακρωνύμιο: ΠΚ, χωρίς το Β του "Βραζιλιάνικου" στο ακρωνύμιό του).


Αποτελέσματα εκλογών

Επεξεργασία

Προεδρικές εκλογές

Επεξεργασία
Εκλογές Υποψήφιος
Πρόεδρος 		Υποψήφιος
Αντιπρόεδρος 		Συμμαχία 1ος Γύρος 2ος Γύρος Αποτέλεσμα
Ψήφοι % Ψήφοι %
1998 Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο (ΒΣΔΚ) Μάρκο Μασιέλ (ΚΦΜ) «Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος»
ΒΣΔΚ, ΚΦΜ, ΠΚ, ΒΕΚ, SDK 		35.922.692 53,1% Νίκη  Y
2002-2010: Κανένας υποψήφιος
2014 Ντίλμα Ρούσεφ (ΚΕ) Μικέλ Τεμέρ (ΒΔΚ) «Με τη Δύναμη του Λαού»
ΚΕ, ΒΔΚ, ΠΚ, ΣΔΚ, ΦΚ, ΔΕΚ, Ρεπουμπλικάνοι, ΡΚΚΤ, ΚΚΒ 		43.267.668 41,59 54.501.118 51,64 Νίκη  Y
2018 Τζεράλντο Αλκμίν (ΒΣΔΚ)  
Άννα Αμέλια Λέμος (ΠΚ) 		 
«Για Ενότητα στη Βραζιλία»[14]
ΒΣΔΚ, ΠΚ, Δημοκράτες, ΦΚ, Ρεπουμπλικάνοι, Αλληλεγγύη, ΒΕΚ, ΣΔΚ, Πολίτες 		5.096.350
(#4)		 4,8 Έχασε  N
Πηγή: Αποτελέσματα εκλογών

Βουλευτικές εκλογές

Επεξεργασία
Εκλογές Αρχηγός Συμμαχία Βουλή των Αντιπροσώπων Γερουσία Θέση στην κυβέρνηση
Ψήφοι % Έδρες +/– Ψήφοι % Εκλεχ. Έδρες +/–
1998  
Εσπεριντιάο Αμίν[15] 		«Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος»
ΒΣΔΚ, ΚΦΜ, ΠΚ, ΒΕΚ, SDK 		7.553.167 11,3
60 / 513
 9.246.089 15,0
2 / 27
3 / 81
 Κυβερνώσα συμμαχία
2002 – 6.828.375 7,8
48 / 513
  12 6.903.581 4,5
0 / 54
1 / 81
  2
2006 – 6.662.309 7,1
42 / 513
  6 4.228.431 5,0
1 / 27
1 / 81
  
2010  
Φρανσίσκο Ντορνέλες[16] 		6.330.062 6,6
41 / 513
  1 9.170.015 5,4
4 / 54
5 / 81
  4
2014  
Σίρο Νογκέιρο[17] 		«Με τη Δύναμη του Λαού»
ΚΕ, ΒΔΚ, ΠΚ, ΣΔΚ, ΦΚ, ΔΕΚ, Ρεπουμπλικάνοι, ΡΚΚΤ, ΚΚΒ 		6.426.791 6,61
38 / 513
  3 1.931.738 2,16
1 / 27
5 / 81
   Κυβερνώσα συμμαχία
2018 «Για Ενότητα στη Βραζιλία»[18]
ΒΣΔΚ, ΠΚ, Δημοκράτες, ΦΚ, Ρεπουμπλικάνοι, Αλληλεγγύη, ΒΕΚ, ΣΔΚ, Πολίτες 		5.480.067 5,6
37 / 513
  1 7.529.901 4,4
5 / 54
6 / 81
  1 Κυβερνώσα συμμαχία
Πηγή: Αποτελέσματα εκλογών


Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ (Portuguese)«Eleitores filiados». inter04. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2017. 
  2. ↑ Genro, Luiz (11 Ιανουαρίου 2014). «Partido Progressista quer atrair eleitor contra aborto, redução da maioridade penal e casamento homossexual». GGN (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
  3. ↑ Progressistas. «Programa Partidário». Progressistas Progressista - Oportunidades para todos (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  4. ↑ Hartman, Hattie (2017). Brazil: Restructuring the Urban. John Wiley & Sons. σελ. 79. 
  5. ↑ Vasconcellos, Fábio (29 Μαρτίου 2016). «Maioria dos partidos se posiciona como de centro. Veja quem sobra no campo da Direita e da Esquerda» [Majority of the parties identify themselves as centrists. Check which ones identify as left-wing and right-wing] (στα Πορτογαλικά). O Globo. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2018. 
  6. ↑ «Progressistas». www.tse.jus.br (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
  7. ↑ Progressistas. «Informações Gerais». Progressistas Progressista - Oportunidades para todos (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
  8. ↑ Brasil, CPDOC-Centro de Pesquisa e Documentação História Contemporânea do. «PARTIDO PROGRESSISTA BRASILEIRO (PPB)». CPDOC - Centro de Pesquisa e Documentação de História Contemporânea do Brasil (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
  9. ↑ «PROVISIONAL MEASURE NO. 434 OF FEBRUARY 27, 1994». 
  10. ↑ Progressistas. «Nossa História». Progressistas Progressista - Oportunidades para todos (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  11. ↑ «UOL - Brasil Online - Conheça o perfil dos ministros de FHC 23/12/98 18h56». www1.folha.uol.com.br. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
  12. ↑ Histórico de partidos
  13. ↑ A Formação da Frente Liberal e a Transição Democrática no Brasil (1984-85)
  14. ↑ «PP confirma apoio a Alckmin em convenção nacional». Exame (στα Πορτογαλικά). 2 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
  15. ↑ Brasil, CPDOC-Centro de Pesquisa e Documentação História Contemporânea do. «AMIN, ESPERIDIAO». CPDOC - Centro de Pesquisa e Documentação de História Contemporânea do Brasil (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2020. 
  16. ↑ Brasil, CPDOC-Centro de Pesquisa e Documentação História Contemporânea do. «Francisco Oswaldo Neves Dornelles». CPDOC - Centro de Pesquisa e Documentação de História Contemporânea do Brasil (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
  17. ↑ «Ciro Nogueira é eleito o novo presidente do Partido Progressista». Jornal Nacional (στα Πορτογαλικά). 11 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
  18. ↑ «PP confirma apoio a Alckmin em convenção nacional». Exame (στα Πορτογαλικά). 2 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Προοδευτικοί_(Βραζιλία)&oldid=9834424"