Βικιπαίδεια

Φλόριαν Άλμπερτ

Ούγγρος ποδοσφαιριστής

Ο Φλόριαν Άλμπερτ (ουγγρικά: Albert Flórián, 15 Σεπτεμβρίου 1941 – 31 Οκτωβρίου 2011) ήταν Ούγγρος διεθνής ποδοσφαιριστής, που κέρδισε τον τίτλο του καλύτερου Ευρωπαίου Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς το 1967 (Χρυσή Μπάλα). Με το προσωνύμιο «Ο Αυτοκράτορας», αγωνιζόταν ως κεντρικός επιθετικός με δεινή ικανότητα στο σκοράρισμα. Ήταν από τους κορυφαίους της εποχής του και έχει περιγραφεί ως ένας από τους πιο «κομψούς» ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.[1][2]

Φλόριαν Άλμπερτ
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης15 Σεπτεμβρίου 1941
Τόπος γέννησηςΧερτσεγκσάντο,Ουγγαρία
Ημερ. θανάτου31 Οκτωβρίου 2011 (70 ετών)
Τόπος θανάτουΒουδαπέστη, Ουγγαρία
Ύψος1,82 μ.
ΘέσηΕπιθετικός
Ομάδες νέων
1952–1958Φερεντσβάρος
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1958–1974Φερεντσβάρος351(256)
Σύνολο351(256)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1959–1974Ουγγαρία75(31)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

ΒιογραφίαΕπεξεργασία

Γιος σιδηρουργού, γεννήθηκε κοντά στα σύνορα με τη Γιουγκοσλαβία στην πόλη Χερτσεγκσάντο και μετακόμισε στη Βουδαπέστη. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα καθώς η μητέρα του πέθανε δύο χρόνια μετά τη γέννησή του αφήνοντας τον πατέρα του με τρία παιδιά. Σε ηλικία 11 ετών άρχισε να μαθαίνει τα μυστικά του ποδοσφαίρου στη Φερεντσβάρος.[3] Δεν εγκατέλειψε το σύλλογο σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του παρά τις δελεαστικές προτάσεις που δέχτηκε μετά την καθιέρωσή του.[4][5]

Τον ανακάλυψε ο Μάρτον Μπούκοβι που εργάστηκε με ιδιαίτερη επιτυχία στον Ολυμπιακό.[6] Σταδιακά από τα τμήματα των μικρότερων ηλικιών έφθασε στην ομάδα των ανδρών κάνοντας το ντεμπούτο του στις 2 Νοεμβρίου 1958, σημειώνοντας δύο τέρματα και δίνοντας μία τελική πάσα (ασίστ) για το τρίτο με αντίπαλο την Ντιόσγκιορι ΒΤΚ. Αγωνίστηκε και στην ομάδα των ελπίδων διακρινόμενος ως πρώτος σκόρερ στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ελπίδων του 1959.[3] Γρήγορα καθιερώθηκε στην ομάδα και σε ένα χρόνο έκανε και τη διεθνή πρεμιέρα του με δύο τελικές πάσες σε αγώνα με αντίπαλο τη Σουηδία στις 28 Ιουνίου 1959, που έληξε με νίκη των Μαγυάρων με 3–2.[7] Εξελίχθηκε σε ένα από τους καλύτερους κεντρικούς επιθετικούς στα χρόνια μετά τον πόλεμο. Διέθετε μεγάλη ποικιλία στο παιχνίδι του. Ευκίνητος και ικανός ντριπλέρ, με εντυπωσιακές ενέργειες και το έξυπνο τρόπο παιχνιδιού. Είχε ιδιαίτερη ικανότητα εκμετάλλευσης των αμυντικών στις κατάλληλες στιγμές και διακρίνονταν για την ομαδικότητά του δίνοντας ευκαιρίες στους ικανότατους συμπαίκτες του στην επίθεση να σκοράρουν.[2][6][8] Με την εθνική της χώρας του γνώρισε διεθνή επιτυχία γρήγορα κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης το 1960 διοργάνωση στην οποία σημείωσε πέντε γκολ, όπως και την τρίτη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 1964.[9][10] Συμμετείχε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962, όπου ήταν ανάμεσα στους πρώτους σκόρερ της διοργάνωσης με 4 τέρματα (έξι παίκτες ήταν στην πρώτη θέση με τον ίδιο αριθμό) και αναδείχθηκε καλύτερος νέος παίκτης.[11][12][13]

Η ταχεία άνοδός του είχε προέλθει από τις ατομικές διακρίσεις που ήρθαν με τον τίτλο του πρώτου σκόρερ του πρωταθλήματος την αγωνιστική περίοδο 1959–60 (27 τέρματα) και την αμέσως επόμενη χρονιά με 21 τέρματα.[14] Σε συλλογικό επίπεδο κατέκτησε το πρωτάθλημα Ουγγαρίας για πρώτη φορά το 1963 επαναλαμβάνοντας την επιτυχία την επόμενη χρονιά. Δύο ακόμα συνεχόμενα πρωταθλήματα ακολούθησαν αργότερα.[5] Η μεγαλύτερη επιτυχία ήρθε το 1965, όταν στο Inter-Cities Fairs Cup, όπου η Φερεντσβάρος νικώντας μεταξύ άλλων την Ρόμα και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο δρόμο προς τον τελικό, θριάμβευσε με αντίπαλο τη Γιουβέντους με 1–0 και έλαβε τον τίτλο του Κυπελλούχου.[1][15] Στον προκριματικό γύρο σημείωσε 5 γκολ με αντίπαλο την ισλανδική Κέφλαβικ (αποτέλεσμα 9–1), επίδοση που παραμένει ρεκόρ.[16][17] Την ίδια χρονιά ήταν πρώτος σκόρερ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.[18]

Ο Άλμπερτ εμφανίστηκε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 στην Αγγλία χωρίς να σκοράρει, έκανε όμως εξαιρετική εμφάνιση απέναντι στη Βραζιλία σε μία μονομαχία που θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους αγώνες στην ιστορία του θεσμού. Οι Ούγγροι, αφού έχασαν από την Πορτογαλία στον πρώτο αγώνα, μπήκαν για να κερδίσουν στοχεύοντας στην πρόκριση. Η Ουγγαρία νίκησε τελικά με 3–1, και ο Άλμπερτ με το ιδιαίτερα κομψό και υψηλής τεχνικής τρόπο παιχνιδιού του έλαβε πολλές επιδοκιμασίες και έκανε τους φιλάθλους να ξεχάσουν την απουσία του Πελέ με την απόδοσή του.[10][19][20] Την ίδια χρονιά ήταν πέμπτος στην ψηφοφορία της Χρυσής Μπάλας, ενώ αναδείχθηκε ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην πατρίδα του, επιτυχία που επανέλαβε και την επόμενη χρονιά.[12][21] Με την απόδοσή του εναντίον της Βραζιλίας ο Άλμπερτ έγινε διάσημος στη χώρα του καφέ. Το 1967 οι Βραζιλιάνοι τον κάλεσαν να συμμετάσχει σε φιλικούς αγώνες των κορυφαίων ομάδων της χώρας. Και το 1968 ήταν από τους πρώτους που πήρε πρόσκληση να συμμετάσχει στον αγώνα των Καριόκας με τη Μικτή Κόσμου στην επέτειο των 10 χρόνων από την κατάκτηση του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου σημειώνοντας το μοναδικό γκολ της Μικτής στην ήττα της με 2–1. Η Φλαμένγκο του πρότεινε μάλιστα επαγγελματικό συμβόλαιο, αλλά ο Άλμπερτ αρνήθηκε ευγενικά.[3][22][23]

Το 1967 η κατάκτηση του πρωταθλήματος στη χώρα συνοδεύτηκε με τον τίτλο του καλύτερου ποδοσφαιριστή της Ευρώπης (Χρυσή Μπάλα), ο πρώτος και μόνος Ούγγρος που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο.[24][25]

Ένας τραυματισμός του το 1969 τον άφησε εκτός δράσης για ένα σχεδόν χρόνο. Η τελευταία μεγάλη διοργάνωση που συμμετείχε ήταν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1972, όπου κατέλαβε την τέταρτη θέση με την Ουγγαρία αγωνιζόμενος δύο φορές.[5] Με την εθνική της χώρας του συμμετείχε σε 75 συναντήσεις σημειώνοντας 31 τέρματα.[26] Στις 17 Μαρτίου 1974 έλαβε μέρος στον τελευταίο αγώνα πρωταθλήματος της καριέρας του, έχοντας σημειώσει 245 γκολ στο πρωτάθλημα και 383 συμμετέχοντας σε 537 επίσημους αγώνες με τη Φερεντσβάρος.[4][27] Συνολικά κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του σημείωσε τουλάχιστον 1.017 γκολ σε επίσημους και φιλικούς αγώνες (κατάλογος ποδοσφαιριστών ανδρών με 500 ή περισσότερα γκολ).[28][29]

Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση είχε σύντομη προπονητική καριέρα στην Αλ-Αχλί της Βεγγάζης (Λιβύη), ενώ στη συνέχεια εργάστηκε για τη Φερεντσβάρος σε διάφορες θέσεις, όπως τεχνικός διευθυντής, αρχηγός τμήματος και αργότερα επίτιμος πρόεδρος. Απέκτησε γιο με το ίδιο όνομα που ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του αγωνιζόμενος ως την εθνική Ουγγαρίας. Το 2007, το γήπεδο του συλλόγου πήρε το όνομά του και τοποθετήθηκε και άγαλμά του.[27][30]

Τίτλοι και διακρίσειςΕπεξεργασία

Φερεντσβάρος

  • Πρωτάθλημα Ουγγαρίας (4) : 1963, 1964, 1967 και 1968
  • Κύπελλο Ουγγαρίας : 1972
  • Inter-Cities Fairs Cup : 1965

Ατομικές διακρίσεις

  • Πρώτος σκόρερ Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος νέων : 1959
  • Παγκόσμιο Κύπελλο 1962 : Καλύτερος νέος παίκτης
  • Παγκόσμιο Κύπελλο χρυσό παπούτσι : 1962 (μοιράστηκε με πέντε άλλους παίκτες με 4 γκολ)
  • Παγκόσμιο Κύπελλο καλύτερη ομάδα : 1966
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα καλύτερη ομάδα : 1964
  • Κορυφαίος σκόρερ Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης : 1966
  • Κορυφαίος σκόρερ Inter-Cities Fairs Cup : 1967
  • Κορυφαίος σκόρερ Ουγγρικού Πρωταθλήματος (3) : 1960 (27 γκολ), 1961 (21 γκολ), 1965 (27 γκολ)
  • Ούγγρος ποδοσφαιριστής της χρονιάς (2) : 1966, 1967
  • Καλύτερος Ευρωπαίος παίκτης (Ballon d'or) : 1967
  • IFFHS : 7ος καλύτερος Ούγγρος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα

ΠαραπομπέςΕπεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 «Florian ALBERT biography». Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2020. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Florian Albert: Footballer whose stylish talents lit up grounds around the world». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2021. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Φλόριαν Αλμπερτ: Ο τελευταίος μεγάλος της σχολής των Μαγυάρων». Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2020. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «FIFA : The eternal elegance of Florian Albert». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2021. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Florian Albert». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Φλόριαν Αλμπερτ, ο διάδοχος του Πούσκας και των… φίλων του». Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2021. 
  7. ↑ «Flórián Albert : national player profile». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020. 
  8. ↑ «Forgotten Ballon D'or winners: The genius of Florian Albert». Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2021. 
  9. ↑ «Ο διάδοχος της μεγάλης σχολής των Μαγυάρων». Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2021. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «Football-the-story : Florian Albert». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020. 
  11. ↑ «RSSSF World Cup 1962». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «Hungary's Resurgence: The unspoken success of Hungarian football after the 1956 uprising». Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2021. 
  13. ↑ «1962 FIFA World Cup Chile ™ : Players - Goals scored». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2021. 
  14. ↑ «A Magyar Nemzeti Labdarúgó Bajnokság gólkirályai (1951-1975)». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020. 
  15. ↑ «Elhunyt Albert Flórián». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020. 
  16. ↑ «UEFA : Ils ont marqué l'Europe». Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2021. 
  17. ↑ «THE MOST PROLIFIC ONE GAME SCORERS». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2023. 
  18. ↑ «Champions Cup/Champions League Topscorers». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020. 
  19. ↑ «SWEETER THAN DREAMING: HUNGARY'S UNFORGETTABLE 1966 WORLD CUP CAMPAIGN». Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2021. 
  20. ↑ «The last Magyars – Hungary's 1960s revival». Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2021. 
  21. ↑ «Flórián Albert». Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2021. 
  22. ↑ «Videó: amikor a magyar aranylabdás gólt lőtt Pelééknek Brazíliában». Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2021. 
  23. ↑ «FIFA World Stars Games» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 22 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2022. 
  24. ↑ «Ballon d'Or Winner's List». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020. 
  25. ↑ «Puskas, Kocsis et Albert, légendaires sources d'inspiration pour les Hongrois». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2020. 
  26. ↑ «Flórián Albert - Goals in International Matches». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020. 
  27. ↑ 27,0 27,1 «Florian Albert dies, aged 70». Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2021. 
  28. ↑ «RSSSF : Prolific Scorers Data». Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2021. 
  29. ↑ «Who scored the most goals in history?». Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2021. 
  30. ↑ «Albert Flórián Stadion (Stadion Üllöi) – until 2013». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία

Βραβεία
Προκάτοχος
Ζυστ Φονταίν 		Χρυσό Παπούτσι Παγκοσμίου Κυπέλλου
1962 		Διάδοχος
Εουσέμπιο
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φλόριαν_Άλμπερτ&oldid=9955930"