Βικιπαίδεια

Χρήστης:Alx bio/πρόχειρο

 Αυτή η σελίδα είναι το κύριο «πρόχειρο χρήστη» του Alx bio. Ένα «πρόχειρο χρήστη» είναι υποσελίδα της προσωπικής σελίδας του χρήστη στη Βικιπαίδεια. Εξυπηρετεί ως χώρος πειραματισμών και ανάπτυξης σελίδων και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα.
Επεξεργαστείτε ή δημιουργήστε το δικό σας πρόχειρο εδώ ή κάνετε δοκιμές στο κοινόχρηστο Πρόχειρο Βικιπαίδειας.
Ευωνύμεια
ΝομόςΑττικής
ΔήμοςΑλίμου
Υψόμετρο80 m
δεδομένα (π • σ • ε )

Η περιοχή Ευωνύμεια[1], γνωστή και με τη μεσαιωνική της ονομασία Τράχωνες,[2] καθώς και με τη σύγχρονη καθομιλουμένη ονομασία Άνω Καλαμάκι, είναι ιστορικός οικισμός, και σύγχρονη γειτονιά εντός του Δήμου Αλίμου στα Νότια Προάστια Αθηνών. Η περιοχή παρουσιάζει μερικά από τα πρώτα ευρήματα αστικής ανάπτυξης στην Ευρώπη, με αρχαιολογικούς χώρους που υποδεικνύουν ανάπτυξη από τη Νεολιθική, και Εποχή του Χαλκού. Σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα περιλαμβάνουν Πρωτοελλαδικούς οικισμούς, εκτεταμένες εργαστήριακές εγκαταστάσεις Μυκηναϊκής εποχής, αρχαίο θέατρο της Κλασικής εποχής, και Παλαιοχριστιανικούς και Βυζαντινοούς ναούς. Μερικά από τα πρώτα και καλύτερα διατηρημένα δείγματα Αθηναϊκής Γεωμετρικής κεραμικής έχουν αποδοθεί στο εργαστήριο Τραχώνων,[3] τα οποία παρουσιάζονται σε συλλογές μουσείων, συμπεριλαμβανομένου δύο κρατήρων στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης[4] της Νέας Υόρκης.

Ετυμολογία Επεξεργασία

Το όνομα Ευωνύμεια διασωζεται στα Ἐθνικά, το μέγα γεωγραφικό λεξικό του 6ου αιώνα μ.Χ. από το συγγραφέα Στέφανο_Βυζαντινό. Ο Στέφανος αποδίδει το τοπωνύμιο στον Ευώνυμο της Ελληνικής μυθολογίας -γιου της Γαίας με τον Ουρανό ή τον Κηφισό.[1] Εναλλακτικές ερμηνείες για την προέλευση του ονόματος είναι ότι αποτελεί καλολογισμό, ή ότι αναφέρεται στο θάμνο Ταφλάνι (Euonymus europaeus).

Η μεσαιωνική ονομασία Τράχωνες[2] προέρχεται από την ελληνική λέξη τραχώνι, που σημαίνει βράχος. Η σύγχρονη καθομιλουμένη ονομασία Άνω Καλλαμάκι αναφέρεται στη σύγχρονη διοικητική ένωση των Ευωνυμέων με τον παραθαλάσσιο οικισμό του Καλαμακίου για το σχηματισμό του σύγχρονου Δήμου Αλίμου.

Ιστορία Επεξεργασία

Συστηματική αρχαιολογική ανασκαφή της περιοχής δεν έχει διεξαχθεί, αλλά πολλά κατασκευαστικά έργα κατά τη διάρκεια εντατικής αστικής ανάπτυξης κατά το δεύτερο ήμισυ του εικοστού αιώνα, οδήγησαν σε σημαντικές ανακαλύψεις, ρίχνοντας φως στο ιστορικό χρονοδιάγραμμα του οικισμού.

Προϊστορικη και Πρωτοελλαδική Περίοδος Επεξεργασία

Οι λόφοι των Ευωνύμων, μαζί με το Ακρωτήρι Ελληνικού στον Άγιο Κοσμά[5] (Κωλιάς Άκρα) 4 χμ νοτιοδυτικά, είναι οι δύο περιοχές της Αττικής με τα πιο σημαντικά ευρήματα της πρώιμης Εποχής του Χαλκού (περίπου 3000 π.Χ.).[6] Κεραμικά, και εργαλεία από οψιανός που βρέθηκαν και στις δύο τοποθεσίες δείχνουν στενούς δεσμούς των οικισμών με τους νησιοτικούς οικισμούς του Κυκλαδικού Πολιτισμού. Ο οψιδιανός των ευρημάτων από τα Ευωνύμεια έχει αναγνωριστεί ως προερχόμενος από το νησί της Μήλου.[7] Η ομοιότητα των ευρημάτων στον Άγιο Κοσμά και στα Ευωνύμεια αναφέρεται ως ένδειξη ότι οι δύο οικισμοί συνδέονταν λειτουργικά, ενδεχομένως ως παράκτιοι και χερσαίοι οικισμοι της ίδιας κοινότητας.

Τα πρώτα σημάδια προϊστορικης εγκατάστασης στα Ευωνύμεια αναγνωρίστηκαν τις δεκαετίες του 1950 και του '60 στην θέση Κοντοπήγαδο, όπου εντοπίστηκε Νεολιθική τοιχοποιία γύρω από ένα μικρό λόφο ύψους 6 μέτρων κατά τη διάρκεια εργασιών επέκτασης της λεωφόρου Βουλιαγμένης.[8] Το 2012, προϊστορικές οχυρώσεις, η οποίες δεν έχουν ακόμη χρονολογηθεί, αναγνωρίστηκε στην κορυφή του λόφου Πανί (τω Πανί=του αρχαίου θεού Πάνα),[9] το υψηλότερο σημείο στα Ευωνύμεια. Χιλιάδες δείγματα εργαλείων οψιανού βρέθηκαν τόσο στο Κοντοπήγαδο, όσο και στο Πανί.[10] Ανασκαφές σε εργοτάξια δίπλα στο λόφο Κοντοπήγαδο τις δεκαετίες του 1980 και του '90, οδήγησαν στην ανακάλυψη Πρωτοελλαδικού οικισμού (της τρίτης χιλιετίας π.Χ.), και ενός υπερκείμενου Μυκηναϊκού συγκροτήματος που χρονολογείται από την Υστεροελλαδική ΙΙΙΒ και Υστεροελλαδική ΙΙΙΓ περίοδο (περίπου 1300 π.Χ.).[11]Το 2006, οι εργασίες για το σταθμό Αλίμου του Αττικού Μετρό 300 μέτρα νότια από το λόφο έφεραν στο φως ένα μεγάλο εργαστηριακό συγκρότημα από την ίδια εποχή με εγκαταστάσεις παραγωγής κεραμικών, συμπεριλαμβανομένου ενός κλιβάνου και αγγειοπλαστικού τροχού. [12] Αυτό το εργαστήριο περιελάμβανε υδραυλικές εγκαταστάσεις με φρεάτια και αγωγούς νερού για την επεξεργασία του λιναριού σε κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα για την παραγωγή επιτραπέζιων ειδών, και για τα πανιά και τα σχοινιά των μυκηναϊκών πλοίων. Συνολικά, το μυκηναϊκό συγκρότημα στο Κοντοπήγαδο, 5 χλμ νότια των Μυκηναϊκων ανακτόρων στην Ακρόπολη των Αθηνών, είναι ένα από τα μεγαλύτερα στο είδος του,[13] και πιστεύεται ότι είχε στενές σχέσεις με την κεντρική Μυκηναϊκη αρχή στην Αθήνα. Πιθανόν το εργαστήριο στο σταθμό Αλίμου να ευθύνεται για τον εφοδιασμό των πανιων και των σχοινιων για τα 50 πλοία που λέγεται οτι συνεισέφερε η Αθήνα στον Τρωικό πόλεμο.

 
Λεπτομέρεια από κρατήρα Γεωμετρικής περιόδου που καταλογίζεται στο Εργαστήριο Τραχώνων, και εκτίθεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης

Γεωμετρική Περίοδος Επεξεργασία

Κατά την Γεωμετρική εποχή των Ελληνικών "σκοτεινών αιώνων" (10ο εως 8ο αιώνα π.Χ.), η περιοχή συνεχίζει να κατοικείται, με αξιοσημείωτη παραγωγή κεραμικών προϊόντων από το "Εργαστήριο Τραχώνων". Τα κύρια ευρήματα Γεωμετρικής εποχής στα Ευωνύμεια συγκεντρώνονται 500 μέτρα προς τα δυτικά των Μυκηναϊκών εγκαταστάσεων στο Κοντοπήγαδο, σε λόφο δίπλα στο ρέμα Τραχώνων στο κτήμα Γερουλάνου, όπου ο οικισμός ήταν προστατευμένος από Γεωμετρικά οχυρωματικά έργα. Γεωμετρικοί τάφοι, και κεραμικά βρέθηκαν στο κτήμα, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι σε αντίθεση με την Αθήνα και τις γειτονικές κοινότητες, τα Ευωνύμεια και η Ανάβυσσος είχαν την ιδιαιτερότητα της αποτέφρωσης ως την κύρια τελετή ταφής την περιόδο αυτή.[14] Παρα ταυτά, οι τελετουργικοί κρατήρες του 8ο αιώνα που αποδίδεται στο εργαστήριο Τραχώνων χρησιμοποιοντουσαν σε τάφους σε όλη την Γεωμετρική Ελλάδα, και θεωρούνται από τα καλύτερα δείγματα που έχουν ανακαλυφθεί της Αθηναϊκής Γεωμετρικής κεραμικής.[3] Το 1914, το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης απέκτησε δύο δείγματα, που εκτίθενται στη συλλογή Ελληνικής και Ρωμαϊκής τέχνης.[4]

Κλασική Περίοδος: Δῆμος Εὐώνυμος Επεξεργασία

Η περιοχή έχει αναγνωριστεί ως η τοποθεσία του αρχαίου δήμου Ευωνύμου το 1975, όταν κατασκευαστικές εργασίες έφεραν στο φως ένα θέατρο του 4ου αιώνα π.Χ., με μια επιγραφή στο θεό Διόνυσο προσδιορίζοντας το ως το Θέατρο Ευωνύμου,[15][16][17][18] προηγουμένως γνωστό μόνο από αρχαίες πηγές ως ένα από τα δημοτικά θέατρα της Αττικής. Το θέατρο Ευωνύμου κατασκευάστηκε στα μέσα του 5ου αιώνα π.Χ. (καθιστώντας το ένα από τα αρχαιότερα δημοτικά θέατρα) από μάρμαρο από τα λατομεία του Υμηττού. Είχε εκτιμώμενη χωρητικότητα 2000-3000 θεατών, και είναι μοναδικό μεταξύ αρχαίων θεάτρων στον Ελλαδικό χώρο, λόγω του ορθογωνίου σχήματος της ορχήστρας του.[19] Δύο ακέφαλα αγάλματα του Διονύσου βρέθηκαν στο χώρο του Θεάτρου, και μαζί με το πρόσφατη ανακάλυψη Διονυσιακών απεικονίσεων σε ερυθρόμορφα αγγεία στην περιοχή, [20] και προκλασικά ευρήματα από τη θέση Κοντοπήγαδο πήλινων κεφαλών Μαινάδων, οι λυσσαλέες συνοδοι του Διονύσου, υποδεικνύουν μια πιθανή πρόωρη σχέση των Ευωνυμέων με το λατρεία του Διονύσου.

Οι Μυκηναϊκές υδραυλικές εγκαταστάσεις στη θέση Κοντοπήγαδο (300 μέτρα βορειοανατολικά του θεάτρου) επιδεικνύουν συνεχόμενη χρήση και κατά την κλασική εποχη. Το νερό που διέρρεε τις εγκαταστάσεις από το ρεύμα Τραχώνων και όμορα πηγάδια χρησιμοποιούντω κυρίως για τη γεωργία, την κτηνοτροφία, και την οικοτεχνία. Ο λόφος με γεωμετρική οχύρωση εντός του κτήματος Γερουλάνου 300 μέτρα βορειοδυτικά του θεάτρου πιστεύεται ότι ήταν ο τόπος των Ακρόπολης Ευωνύμου. Το 2003, οι εργασίες στο σταθμό του Μετρό Αργυρούπολης (1,5 χιλιόμετρα νότια του θεάτρου) έφεραν στο φως ένα νεκροταφείο στη θέση Χασάνι, με περισσότερους από 150 τάφους που χρονολογούνται από τον 7ο έως τον 4ο αιώνα π.Χ., και επιγραφές από τις οποίες προσδιορίζεται ως το νεκροταφείο του δήμου Ευωνύμου.[21] Συνολικά, αυτά τα ευρήματα τοποθετούν τον κλασικό Δῆμο Εὐώνυμον στην ίδια περιοχή με τους πρώιμους οικισμους στα Ευωνύμεια, και ενδεχόμενα συνέχεια αυτών.

Ο Εὐώνυμος ορίστηκε ως ένας από τους 139 δήμους της Αθηναϊκής Δημοκρατίας με τη μεταρρύθμιση του Κλεισθένη. Αποτελούσε τον αστικό δήμο της Ερεχθησίς φυλής, η πρώτη στην ιεραρχία της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Ο δήμος συνεισέφερε 10 βουλευτές (αυξήθηκαν σε 12 το 306 π.Χ.) στην 500-μελή Βουλή των Αθηνών, και ως εκ τούτου ήταν ένας από τους μεγαλύτερους δήμους της Αθήνας.[22] Αρκετοί Ευωνυμείς υπήρξαν αξιοσημείωτες στρατιωτικές προσωπικοτήτες στην κλασική Αθήνα, συμπεριλαμβανομένου και κάποιων που κατείχουν τον τίτλο Ναυάρχου, και Στρατηγού.[23]

 
1894 Γερμανικός χάρτης στον οποίο σημειώνεται το χωριό Τράχωνες

Μεσαίωνας: Οικισμός Τράχωνες Επεξεργασία

Τα Ευωνύμεια παρήκμασαν στα μεσαιωνικα χρόνια μαζί με την Αθήνα αφου οι χριστιανικές μεταρρυθμίσεις επέφεραν την παρακμή του Ελληνορωμαϊκού πολυθεϊσμού. Σε κάποιο σημείο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το όνομα του οικισμού αλλάζει σε Τράχωνες. Παρά την κάμψη, η κοινώτητα διατηρείται καθ' όλη την παλαιοχριστιανική και βυζαντινή περίοδο, όπως μαρτυρούν τα ερείπια της παλαιοχριστιανικής Βασιλική των Αγίων Αναργύρων (περίπου 7ος-9ος αιώνας μ.Χ.) που βρίσκεται σε απόσταση στην αυλή της σύγχρονης Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής 200 μέτρα βορείου του θεάτρου Ευωνύμου.

Κατά τη διάρκεια του ύστερου Μεσαίωνα, η Αθήνα κατακτήθηκε από ιππότες της τέταρτης Σταυροφορίας, που ιδρύει το Σταυροφορικό κράτος του Δουκάτου των Αθηνών τον 13ο αιώνα. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, παρά τη Ρωμαιοκαθολική πίστη του φραγκικού άρχοντα της Αθήνας Όθων ντε Λα Ρος, κατασκευάστηκε η Ορθόδοξη Εκκλησία των "Εισοδίων της Θεοτόκου Τραχώνων"[24] 300 μέτρα δυτικά του θεάτρου Ευωνύμου. Η εκκλησία αυτή βρίσκεται σήμερα σε λειτουργία εντός των χώρων του κτήματος Γερουλάνου, καθιστώντας την μία από τις παλαιότερες εκκλησίες σε συνεχή λειτουργία στην περιοχή των Αθηνών.

Μετά την εισβολή στην Ελλάδα των Οθωμανών Τούρκων, η περιοχή των Τραχώνων μετατράπηκε σε τσιφλίκι, και διοικείτω σύμφωνα με το οθωμανικό φεουδαρχικό σύστημα, με τον τοπικό πληθυσμό να είναι κολίγοι δουλοπάροικοι. Ο ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου φαίνεται να παραμένει το κέντρο της κοινωνικής ζωής της περιοχής τους επόμενους αιώνες της οθωμανικής κυριαρχίας.

19ος και 20ος αιώνας Επεξεργασία

Η πρώτη σύγχρονη γραπτή καταγραφή του τοπωνυμίου «Τράχωνες» εμφανίζεται ακριβώς πριν από την Ελληνική Επανάσταση σε φορολογικά μητρώα των χωριών της Αττικής του 1820, και η θέση του (που αντιστοιχεί στην περιοχή των Ευωνύμων) εμφανίζεται σε χάρτη του 1881 του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου. Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών, το τσιφλίκι των Τραχώνων, που αντιστοιχούν σε ένα μεγάλο μέρος των σημερινών νοτίων προαστίων, πωλήθηκε στον Μουφτή Χαμζά, μουσουλμανικού θρησκευτικού ηγέτη των Αθηνων του 18ου αιώνα. Αρχεία δείχνουν ότι το φέουδο είχε ένα μικρό πληθυσμό ακτημόνων αγροτών, ενώ η κυριότητα μεταβιβάζεται μέσω των απογόνων του μουφτή,[2] τελικά, προς πώληση το 1918 από το Ελληνικό Δημόσιο προς την οικογένεια Γερουλάνου έναντι 680.000 δραχμών. Το 1952, ένα μεγάλο μέρος του κτήματος απαλλοτριώνεται από αγρόκτημα σε οικόπεδα, συμπεριλαμβανομένων και εκτάσεων για τη δημιουργία του Διεθνούς Αεροδρομίου Ελληνικού.[25] Αυτό οδηγεί σε ταχεία αστικοποίηση ακολουθόντας την επέκταση της Ελληνικής πρωτεύουσας, καθώς και στη δημιουργία της συνοικιακής γειτωνιάς που συνιστά σήμερα η περιοχή. Το 1968 ιδρύεται ο σύγχρονος Δήμος Αλίμου[26] με τη διοικητική συνένωση της κοινότητας των Τράχώνων με την παράκτια κοινότητα του Καλαμακίου 2,5 χιλιόμετρα προς δυτικά, εισάγοντας τον όρο Άνω Καλαμάκι για την περιοχή των Ευωνυμέων.

Γεωγραφία Επεξεργασία

Η γειτονιά οριοθετείται χονδρικά από τις σύγχρονες λεωφόρους Βουλιαγμένης στην Ανατολή, Ιωνίας στο Βορρά και Δύση, και Αλίμου στο Νότο, και περιλαμβάνει το σταθμό "Άλιμος" του Αττικού Μετρό. Η περιοχή είναι βραχώδης, χαρακτηριστικό που της έδωσε τη μεσαιωνική της ονομασία (από την Ελληνική λέξη "τραχώνι"). Τα κύρια φυσικά χαρακτηριστικά των Ευωνυμέων είναι μικροί ασβεστολιθικοί λόφοι, ο μεγαλύτερος των οποίων ο λόφος Πανί, και το ρεύμα Τραχώνων που απορρέει από τις δυτικές πλαγιές του Υμηττού, μέσω των Ευωνύμων, στο Σαρωνικό κόλπο στην παραλία Αλίμου . Ο Υμηττός στην Ανατολή είναι ο κυρίαρχος φόντος ορατός από τις περισσότερες περιοχές της γειτονιάς.

 
Ο Υμηττός όπως φαίνεται από το ρέμα Τραχώνων στην περιοχή του 2ου Λυκείου Αλίμου στα Ευωνύμεια

Κοινώτητα Επεξεργασία

Τα Ευωνύμεια είναι σε μεγάλο βαθμό συνοικιακή περιοχή, με μικρά καταστήματα και επιχειρήσεις κατά μήκος των λεωφόρων Ιωνίας και Δωδεκανήσου. Ο κεντρικός δημόσιος χώρος της κοινότητας εκτείνεται κατά μήκος της πορείας του ρέματος Τραχώνων, το μεγαλύτερο τμήμα του οποίου ρέει σήμερα υπογείως. Την περιοχή αυτή απαρτίζει πάρκο στην πλατεία Καραϊσκάκη, το οποίο περιλαμβάνει την " Κλούβα" (δημόσιο υπαίθριο γήπεδο μπάσκετ), και δημοτικό αμφιθέατρο, όπου και λαμβάνουν χώρα οι μεγάλες εκδηλώσεις της κοινότιτας. Ως προέκταση του πάρκου είναι μεγάλο σχολικό συγκρότημα με δύο δημόσια δημοτικά σχολεία, καθώς και το 2ο Λύκειο Αλίμου. Δίπλα από το σχολικό συγκρότημα είναι το Δημοτικό Κλειστό Γυμναστήριο χωρητικότητας 350 καθήμενων θεατών, που αποτελεί έδρα των τριών τοπικών ομάδων Μπάσκετ Ένωση Τραχωνών-Δία, Α.Λ.Φ. Αλίμου, Α.Ο. Καλαμακίου, και η ομάδα Βόλεϊ Τραχώνων. Κατά μήκος του ίδιου άξονα, δίπλα στο κτήμα Γερουλάνου είναι το στάδιο Τραχώνων, η έδρα του τοπικού ποδοσφαίρου ομάδα Α.Ο. Τράχωνες Αλίμου.


Αναφορές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 Stephanus Byzantinus (1849). Ethnica quae supersunt ex recensione Augusti Meinekii. - Berolini, Reimerus 1849 (στα Greek). Berlin: Reimerus. σελ. 288. Ευωνύμεια πόλις Καρίας. το έθνικόν Ευωνυμεύς. ἔστι καὶ δημος Ἀθηναίων. από Ευωνύμου τοῦ Γης καὶ Ουοανοϋ ή Κηφισοῦ. 6 δημότης Ευωνυμεύς. τα τοπικά ἐξ Ευωνυμέων [είς Ευωνυμέων ἐν Ευωνυμέων] λέγεται καὶ ὁ δημος Ευώνυμος. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Driskos, Thomas (1994). Oi pōlḗseis tōn othōmanikṓn idioktēsiṓn tēs Attikḗs 1830-1831 Οι πωλήσεις των οθωμανικών ιδιοκτησιών της Αττικής 1830-1831 (στα Greek). σελ. 125. ISBN 978-960-7022-48-6. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  3. ↑ 3,0 3,1 Richter, Gisela (1915-04-01). «Department of Classical Art Accessions of 1914: Geometric Vases». The Metropolitan Museum of Art Bulletin 10 (4): 70-72. ISSN 00261521. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-03-26. http://archive.org/details/jstor-3253503. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «Attributed to the Trachones Workshop / Terracotta krater / Greek, Attic / Geometric / The Metropolitan Museum of Art». The Metropolitan Museum of Art. The Collection Online. The Metropolitan Museum of Art. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2015. 
  5. ↑ George Emmanuel Mylonas (1959). Aghios Kosmas: An Early Bronze Age Settlement and Cemetery in Attica. Princeton University Press. 
  6. ↑ Eric H. Cline (12 Ιανουαρίου 2012). The Oxford Handbook of the Bronze Age Aegean. Oxford University Press. σελ. 58. ISBN 978-0-19-987360-9. 
  7. ↑ Hilditch, Jill (2012). Agios Kosmas in Attica. doi:10.1002/9781444338386.wbeah02007. 
  8. ↑ Kaza-Papageōrgiou, Kōnstantina· Kladia, Margarita (2006). Άλιμος. Όψεις της ιστορίας της πόλης και του δήμου [Alimos: a Greek-English edition of the city's history]. Athens: Εκδόσεις Αλέξανδρος. σελίδες 11–151. ISBN 978-9608092471. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2006. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2015. 
  9. ↑ «Sept 17, 2012» (PDF). Ελληνική Βουλή. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2015. 
  10. ↑ Geroulanos, Ioannes (1956). «Archaiologika euremata Trachonon». Archaiologike Ephemeris: 73-105. 
  11. ↑ «Kontopigado». Archeology & Arts. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2015. 
  12. ↑ Kaza-Papageorgiou, Konstantina; Kardamaki, Elina; Koutis, Panayiotis; Markopoulou, Efthymia; Mouka, Nektaria (2011). «Kontopḗgado Alímou Attikḗs. Oikismós tēs PE kai YE chrónōn kai YE ergastēriakḗ enkatástasē». Archaiologike Ephemeris 150: 197-274. http://www.aegeussociety.org/en/index.php/new-articles/kontopigado-alimos/. 
  13. ↑ http://www.academia.edu/3818883/Pottery_Production_at_the_Late_Mycenaean_site_of_Alimos._Attica Pottery Production at the Late Mycenaean site of Alimos, Attica
  14. ↑ J.N. Coldstream (28 Αυγούστου 2003). Geometric Greece: 900 700 BC. Taylor & Francis. σελ. 98. ISBN 978-0-203-42576-3. 
  15. ↑ Mylonas, G.E. (1980). «Trachones, Attikis» (στα Greek). Ergon: 24-25. 
  16. ↑ Mylonas, G.E. (1981). «Trachones» (στα Greek). Ergon: 44-45. 
  17. ↑ Touchais, Gilles (1977). «Chronique des fouilles et découvertes archéologiques en Grèce en 1976» (στα French). Bulletin de correspondance hellénique 101: 531. http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/bch_0007-4217_1977_num_101_2_6565. 
  18. ↑ http://gr2014.eu/sites/default/files/partIIAttica.pdf Navigating the Routes of Art and Culture, Chapter 41: Ancient Theater of Evonymon
  19. ↑ Page, Jessica (2010). «Deme Theaters in Attica and the Trittys System». Hesperia: The Journal of the American School of Classical Studies at Athens 73 (3): 351-384. http://www.ascsa.edu.gr/index.php/publications/hesperia/article/79/3/351-384. 
  20. ↑ Chatzidimitriou, Athena (2012). «Red-figured Chous with a Dionysian Scene from Argyroupoli, Athens». Στο: Κεφαλίδου, Ευρυδίκη· Τσιαφάκη, Δέσποινα. Keraméōs paídes Κεραμέως παίδες. σελ. 125. ISBN 978-960-89087-2-7. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012. 
  21. ↑ Ancient graves at old airport, Kathimerini, Thursday August 7, 2003
  22. ↑ Wiles, David, Tragedy in Athens: Performance Space and Theatrical Meaning
  23. ↑ Xanthippos, Demetrios. «Euonymon». Ancient Worlds > Hellas > Attica > The Classical Demes of Attika. AncientWorlds LLC. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2015. 
  24. ↑ http://isodiatrachones.blogspot.gr/p/blog-page_6820.html Εισόδια Θεοτόκου- Κτήμα Τράχωνες: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
  25. ↑ http://isodiatrachones.blogspot.gr/p/blog-page_7395.html Εισόδια Θεοτόκου- Κτήμα Τράχωνες: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΤΡΑΧΩΝΩΝ
  26. ↑ http://www.eetaa.gr:8080/metaboles/fek/1968/fek_163a_1968.pdf Εφημερίδα της Κυβέρνησης

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Κατηγορία:Οικισμοί και Περιοχές Αττικής Κατηγορία:Αρχαία Αττική Κατηγορία:Δήμοι της Αρχαίας Αττικής

 Ασύρματος   Μπραχάμι   Ηλιούπολη 
 Καλαμάκι        Ηλιούπολη    
 Άγιος Κοσμάς   Χασάνι    Αργυρούπολη 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χρήστης:Alx_bio/πρόχειρο&oldid=10210633"