2867 Στέινς

αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών


Ο Στέινς (Šteins) είναι ένας μικρός αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 12,90. Ανακαλύφθηκε το 1969 από τον Σοβιετικό αστρονόμο Νικολάι Τσερνίχ, που παρατηρούσε από το Ναουτσνί της Κριμαίας, και πήρε το όνομά του προς τιμή του Σοβιετικού-Λεττονού αστρονόμου και εκλαϊκευτή της αστρονομίας Κάρλις Στέινς.

2867 Στέινς
Ανακάλυψη A
Ανακαλύψας (-ασα): N.S. Chernykh
Ημερομηνία ανακάλυψης: 4 Νοεμβρίου 1969
Εναλλακτικές ονομασίες B: 1969 VC, 1954 QL, 1980 WB
Κατηγορία: Οικογένεια της Ουγγαρίας
Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ
Εποχή 18 Απριλίου 2013 (Ι.Η. (JD) 2456400,5)
Εκκεντρότητα (e): 0,145
Μεγάλος ημιάξονας (a): 2,363 AU (353,55 εκατομ. km)
Απόσταση περιηλίου (q): 2,020 AU (302,2 εκατομ. km)
Απόσταση αφηλίου (Q): 2,706 AU (404,9 εκατομ. km)
Περίοδος περιφοράς («έτος») (P): 1327,0 ημέρες
Κλίση ως προς την εκλειπτική (i): 9,943 ° (μοίρες)
Μήκος του
ανερχόμενου συνδέσμου
(Ω):

55,485 °
Όρισμα του περιηλίου (ω): 250,33 °
Μέση ανωμαλία (M): 54,845 °

Το σκάφος της διαστημικής αποστολής Ροζέττα πέρασε πολύ κοντά από τον Στέινς το 2008, οπότε αποκτήθηκαν φωτογραφίες που δείχνουν λεπτομέρειες της επιφάνειάς του.

Φυσικά χαρακτηριστικά Επεξεργασία

Μία μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2006 από αστρονόμους στο Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο έδειξε ότι ο φασματικός τύπος του Στέινς είναι E, ενώ η μέση διάμετρός του εκτιμήθηκε σε περίπου 4,6 χλμ.[1]. Μελετώντας τον Στέινς πριν ακόμα την εγγύτερη προσέγγισή της σε αυτόν, η Ροζέττα εξασφάλισε την καμπύλη φωτός του, από την ανάλυση της οποίας προέκυψε ότι ο αστεροειδής περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μία φορά κάθε 6 ώρες και 3 λεπτά, έχει ακανόνιστο σχήμα και δεν διαθέτει δορυφόρους[2].

Μετά το πέρασμα της Ροζέττας ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος περιέγραψε τον Στέινς ως «ένα διαμάντι στον ουρανό», καθώς έχει πλατύ σχήμα που καταλήγει σε οξεία κορυφή. Η επιφάνειά του κυριαρχείται από ένα μεγάλο κρατήρα, με διάμετρο 2,1 χλμ., κάτι που εξέπληξε τους επιστήμονες, που πίστευαν ότι ο αστεροειδής θα έπρεπε να είχε κομματιαστεί από μια σύγκρουση ικανή να δημιουργήσει τέτοιο κρατήρα[3]. Οι εικόνες του Στέινς που μετέδωσε η Ροζέττα επέτρεψαν στους αστρονόμους να προσδιορίσουν ότι ο αστεροειδής έχει διαστάσεις 6,67 x 5,81 x 4,47 χλμ.[4], οι οποίες αντιστοιχούν σε μία μέση «διάμετρο» 5,3 χλμ.

Η επίσκεψη της Ροζέττας Επεξεργασία

Στις 5 Σεπτεμβρίου 2008 το διαστημόπλοιο Ροζέττα πέρασε σε ελάχιστη απόσταση 800 χιλιομέτρων από τον Στέινς με τη μικρή σχετικώς ταχύτητα των 8,6 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο (περ. 31.000 χιλιόμετρα την ώρα). Παρά τη μικρή διάρκεια αυτού του περάσματος (περίπου 7 λεπτά συνολικά), πολλά δεδομένα αποκτήθηκαν από τα 15 επιστημονικά όργανα-συσκευές που λειτουργούσαν πάνω στο σκάφος[5]. Αυτή ήταν η πρώτη από τις δύο σχεδιασμένες προσεγγίσεις αστεροειδών που εκτέλεσε η Ροζέττα στο ταξίδι της προς τον κομήτη Τσουριούμοφ-Γερασιμένκο: η άλλη ήταν του πολύ μεγαλύτερου αστεροειδή 21 Λουτησία το 2010[6]. Η γωνία των τροχιών αστεροειδούς και διαστημοπλοίου ήταν τέτοια ώστε το σκάφος να μπορέσει να φωτογραφήσει τη φωτιζόμενη από τον Ήλιο πλευρά του Στέινς[7]. Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικών Επιχειρήσεων έδωσε συνέντευξη τύπου σχετικά με τον Στέινς αργότερα την ίδια ημέρα[8].

Ονόματα επιφανειακών χαρακτηριστικών Επεξεργασία

Στις 11 Μαΐου 2012 η Ομάδα Εργασίας για την Ονοματολογία του Πλανητικού Συστήματος της IAU δημοσίευσε ένα σύστημα ονοματοδοσίας για τα τοπογραφικά χαρακτηριστικά στην επιφάνεια του Στέινς[9]. Εμπνεόμενα από το σχήμα του αστεροειδή, τα μέλη της ομάδας απεφάσισαν να δίνονται στους κρατήρες του ονόματα πολύτιμων λίθων, με τον μεγαλύτερο να ονομάζεται Diamond (Διαμάντι). Εκτός από τα όρη του πλανήτη Ερμή και τις θάλασσες της Σελήνης, οι κρατήρες του Στέινς είναι τα μοναδικά χαρακτηριστικά στο Ηλιακό Σύστημα των οποίων οι ονομασίες δεν προέρχονται από κύρια ονόματα[10]. Επιπροσθέτως, μία περιοχή στον αστεροειδή ονομάσθηκε Περιοχή Τσερνίχ (Chernykh Regio) προς τιμή του αστρονόμου που ανεκάλυψε τον αστεροειδή[11].


Σημειώσεις Επεξεργασία

  1. S. Fornasier; I. Belskaya; M. Fulchignoni; M. A. Barucci; C. Barbieri (2006). «First albedo determination of 2867 Steins, target of the Rosetta mission». arXiv:astro-ph/0602631. 
  2. Michael Küppers· Uwe Keller· Rita Schulz· Gerhard Schwehm. «OSIRIS camera on Rosetta obtains 'light curve' of asteroid Steins». 
  3. «Steins: A diamond in the sky». ESA Rosetta News. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2009. 
  4. «Rosetta's OSIRIS cameras reveal the nature of asteroid Steins». ESA Science & Technology. 8 Ιανουαρίου 2010. 
  5. «Encounter of a different kind: Rosetta observes asteroid at close quarters». ESA Rosetta News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2009. 
  6. M. A. Barucci; M. Fulchignoni; A. Rossi (2007). «Rosetta Asteroid Targets: 2867 Steins and 21 Lutetia». Space Science Reviews 128 (1-4): 67–78. doi:10.1007/s11214-006-9029-6. Bibcode2007SSRv..128...67B. 
  7. «Spacecraft set for asteroid fly-by». The Press Association. September 5, 2008. http://ukpress.google.com/article/ALeqM5g_-M0-esROw8pJHo-OhQCLZWvf3w. Ανακτήθηκε στις 2008-09-05. [νεκρός σύνδεσμος]
  8. Talevi, Monica (4 Σεπτεμβρίου 2008). «Rosetta Steins fly-by timeline». European Space Agency. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2008. 
  9. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2019. 
  10. http://planetarynames.wr.usgs.gov/Page/Categories
  11. http://planetarynames.wr.usgs.gov/Page/STEINS/target

Εξωτερικοί σύνδεσμοι-πηγές Επεξεργασία