3752 Καμίλλο

**3752 Καμίλλο**
Ανακάλυψη A
Ανακαλύψας (-ασα):	Έλινορ Χέλιν και Μαρία Μπαρούτσι
Ημερομηνία ανακάλυψης:	15 Αυγούστου 1985
Εναλλακτικές ονομασίες B:	1985 PA
Κατηγορία:	Απολλώνειοι αστεροειδείς
Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ
	Εποχή 27 Απριλίου 2019 (Ι.Η. (JD) 2458600,5)
Εκκεντρότητα (e):	0,302
Μεγάλος ημιάξονας (a):	1,4135 AU (211,46 εκατομ. km)
Απόσταση περιηλίου (q):	0,9870 AU (147,66 εκατομ. km)
Απόσταση αφηλίου (Q):	1,840 AU (275,26 εκατομ. km)
Περίοδος περιφοράς («έτος») (P):	613,825 ημέρες
Κλίση ως προς την εκλειπτική (i):	55,557 ° (μοίρες)
Μήκος του; ανερχόμενου συνδέσμου (Ω):	; 147,97 °
Όρισμα του περιηλίου (ω):	312,22 °
Μέση ανωμαλία (M):	275,857 °

Ο Καμίλλο (Camillo) είναι ένας Απολλώνειος αστεροειδής με απόλυτο μέγεθος H (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 15,4. Ανακαλύφθηκε το 1985 από την Αμερικανίδα αστρονόμο Έλινορ Χέλιν και την Ιταλίδα αστρονόμο Μαρία Μπαρούτσι, που παρατηρούσαν από τον σταθμό CERGA του Αστεροσκοπείου της Κυανής Ακτής, και πήρε το όνομά του από το όνομα του γιου του βασιλιά Τούρνου της ρωμαϊκής μυθολογίας, που ήταν και το όνομα του γιου της Μπαρούτσι.

Προσεγγίσεις στη Γη Επεξεργασία

Η τροχιά του Καμίλλο έχει πολύ μεγάλη κλίση

Ως Απολλώνειος αστεροειδής, ο Καμίλλο περνά κατά καιρούς σχετικώς κοντά από τη Γη, αλλά σπανίως, επειδή η κλίση της τροχιάς του ως προς το επίπεδο της εκλειπτικής είναι εξαιρετικά μεγάλη, πάνω από 55 μοίρες. Η πλησιέστερη προσέγγισή του κατά τον 20ό αιώνα σημειώθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1976, όταν πέρασε σε απόσταση 12,0 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας (31 φορές η μέση απόσταση Γης-Σελήνης). Η πλησιέστερη προσέγγιση του αστεροειδή στη Γη στον 21ο αιώνα θα συμβεί στις 15 Φεβρουαρίου 2055, οπότε η απόσταση μεταξύ των δύο σωμάτων θα είναι 12,9 εκατομμύρια χλμ.

Ο Καμίλλο δεν ταξινομείται ως Δυνητικά Επικίνδυνος Αστεροειδής (PHA), επειδή η ελάχιστη απόσταση τομής τροχιάς (MOID) με τη Γη είναι μεγαλύτερη από 0,05 AU (συγκεκριμένα είναι 0,0780 AU ή 11,67 εκατομμύρια χλμ.).

Η προσέγγιση του 2013 Επεξεργασία

Στις 12 Φεβρουαρίου 2013 ο Καμίλλο πέρασε σε απόσταση 22,1 εκατομμυρίων χλμ. από τη Γη, οπότε είχε φαινόμενο μέγεθος 13 και παρατηρήθηκε με τη μέθοδο ραντάρ (αποστολή ραδιοκυμάτων που ανακλώνται πάνω στον αστεροειδή και επιστρέφουν στη Γη, ανιχνευόμενα από τα ίδια ραδιοτηλεσκόπια) από το Γκόλντστοουν και το Ραδιοτηλεσκόπιο του Αρεσίμπο.

Η ημερήσια κίνηση του Καμίλλο από νότο προς βορρά στον ουρανό, όπως φαινόταν από τη Γη το 2013.

Η προσέγγιση του 2018 Επεξεργασία

Στις 20 Φεβρουαρίου 2018 ο Καμίλλο πέρασε σε απόσταση 19 εκατομμυρίων χλμ. από τη Γη και παρατηρήθηκε και πάλι με τη μέθοδο ραντάρ από το Ραδιοτηλεσκόπιο του Αρεσίμπο. Επιβεβαιώθηκε ότι έχει μακρόστενο δίλοβο σχήμα, με απότομες γωνίες. Το σχήμα του είχε προσδιορισθεί χονδρικά και είκοσι χρόνια παλαιότερα, από την καμπύλη φωτός του Πετρ Πράβετς (1998).

Η ημερήσια κίνηση του Καμίλλο από νότο προς βορρά στον ουρανό, όπως φαινόταν από τη Γη το 2018.

Φυσικά χαρακτηριστικά Επεξεργασία

Η μέση διάμετρος του Καμίλλο είναι είναι 2,3 χλμ. Ο φασματικός τύπος του εκτιμάται ότι είναι S (λιθώδης), ενώ το άλβεδό του είναι 0,21 ± 0,04. Ο Καμίλλο περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μία φορά κάθε 37 ώρες και 51 λεπτά, μία πολύ αργή περιστροφή για αστεροειδή.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Τροχιά από το JPL / Εφημερίδα