Fleetwood Mac
Οι Fleetwood Mac είναι βρετανόαμερικανικό ροκ συγκρότημα, το οποίο σχηματίστηκε το 1967 στο Λονδίνο. Είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα συγκροτήματα όλων των εποχών, έχοντας πουλήσει περισσότερους από εκατό εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως και εντάχθηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame το 1998.[1]
Fleetwood Mac | |
---|---|
Οι Fleetwood Mac το 2009 | |
Πληροφορίες | |
Προέλευση | Λονδίνο, Αγγλία |
Μουσικά είδη | Pop Rock Soft Rock Blues Rock |
Παρουσία | 1967 - 1995 1997 - σήμερα |
Δισκογραφική εταιρεία | Blue Horizon, Reprise, Warner Bros., LMJS Productions |
Μέλη | Μικ Φλίτγουντ Τζον ΜακΒί Κριστίν ΜακΒί Λίντσεϊ Μπάκιγχαμ Στίβι Νικς |
Πρώην μέλη | Πίτερ Γκριν Τζέρεμι Σπένσερ Μπομπ Μπρούνινγκ Ντάνι Κίργουαν Μπομπ Γουέλτς Μπομπ Γουέστον Ντέιβ Γουόκερ Μπίλι Μπαρνέτ Ρικ Βίτο Μπέκα Μπράμλετ Ντέιβ Μέισον |
Ιστότοπος | |
fleetwoodmac.com | |
wikidata (π) |
Κατά τα πρώτα τους χρόνια, οι Fleetwood Mac βασίστηκαν στα blues, αλλά μετά τα μέσα της δεκαετίας του '70 υιοθέτησαν ένα pop rock ύφος, με το οποίο γνώρισαν τις μεγαλύτερες τους επιτυχίες. Από την ίδρυση τους, τα μόνα σταθερά μέλη είναι ο ντράμερ Μικ Φλίτγουντ και ο μπασίστας Τζον ΜακΒί, άπό τους οποίους πήρε το όνομα του και το συγκρότημα.
Το άλμπουμ "Rumours" που κυκλοφόρησαν το 1977, βρίσκεται στην όγδοη θέση της λίστας με τους δίσκους με τις περισσότερες πωλήσεις, αφού ξεπέρασε τα σαράντα εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο.[2]
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΗ εποχή Γκριν
ΕπεξεργασίαΟι Fleetwood Mac σχηματίστηκαν τον Ιούλιο του 1967 από τον κιθαρίστα Πίτερ Γκριν,[3] τον μπασίστα Τζον ΜακΒί και το ντράμερ Μικ Φλίτγουντ, οι οποίοι έπαιζαν για τους Bluesbreakers του Τζον Μάγιαλ. Ο Γκριν αποφάσισε το όνομα του συγκροτήματος να είναι συνδυασμός των ονομάτων του Φλίτγουντ και του ΜακΒί,[4] πριν καν ενταχθεί στο σχήμα ο δεύτερος, ο οποίος επέμενε αρχικά να παραμείνει στους Bluesbreakers.[5] Τελικά, οι Γκριν και Φλίτγουντ προσέλαβαν τον κιθαρίστα Τζέρεμι Σπένσερ και τον μπασίστα Μπομπ Μπρούνινγκ,[6] με τη συμφωνία ο τελευταίος να αποχωρήσει στην περίπτωση που ο ΜακΒί αποφάσιζε να ενταχθεί στο συγκρότημα.[7] Το νεοσύστατο σχήμα έδωσε την πρώτη του συναυλία στις 13 Αυγούστου 1967 στο Windsor Jazz and Blues Festival και μερικές εβδομάδες αργότερα ο ΜακΒί αποφάσισε να γίνει μέλος τους.[8]
Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το πρώτο του ομώνυμο άλμπουμ στις 24 Φεβρουαρίου 1968 μέσω της Blue Horizon.[9] Ο Μπρούνινγκ είχε ηχογραφήσει το κομμάτι "Long Grey Mare",[10] ενώ τα υπόλοιπα τραγούδια παίχτηκαν από τη σύνθεση των Fleetwood Mac εκείνη την περίοδο. Χωρίς κάποιο επιτυχημένο σινγκλ, ο δίσκος σκαρφάλωσε ως την τέταρτη θέση του βρετανικού καταλόγου επιτυχιών. Λίγο αργότερα, κυκλοφόρησαν δύο σινγκλ τα οποία ανέβηκαν στο Top-40 της πατρίδας τους, με τα κομμάτια "Black Magic Woman" και "Need Your Love So Bad".[11][12]
Στα τέλη Αυγούστου του ίδιου έτους, κυκλοφόρησε το δεύτερο τους άλμπουμ με τίτλο "Mr. Wonderful", βασισμένο όπως και το ντεμπούτο τους στην μπλουζ μουσική.[13] Ο δίσκος ηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο, δίνοντας έναν αυθεντικό ρετρό ήχο, ενώ συμμετείχαν γκεστ μουσικοί με πνευστά, όπως και η Κριστίν Πέρφεκτ των Chicken Shack στα πλήκτρα.[14] Το "Mr. Wonderful" ανέβηκε στο Top-10 της Μεγάλης Βρετανίας και λίγο μετά την κυκλοφορία του, στη σύνθεση των Fleetwood Mac προστέθηκε ο κιθαρίστας Ντάνι Κίργουαν, πρώην μέλος του μπλουζ τρίο Boilerhouse.[15] Πρώτη κυκλοφορία της νέας σύνθεσης ήταν το κομμάτι "Albatross", που έφθασε ως την κορυφή των βρετανικών τσαρτ και βραβεύθηκε ως ασημένιο σινγκλ.[16]
Ακολούθησαν οι συλλογές "English Rose" στη Βόρεια Αμερική και "The Pious Bird of Good Omen" στην Ευρώπη και το συγκρότημα μετέβη στο Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών τον Ιανουάριο του 1969, ηχογραφώντας στο στούντιο της Chess Records μαζί θρυλικούς μπλουζ μουσικούς όπως ο Γουίλι Ντίξον, ο Buddy Guy και ο Ότις Σπαν.[17]
Υπέγραψαν στην Immediate Records και κυκλοφόρησαν το σινγκλ "Man of the World", σκαρφαλώνοντας στη δεύτερη θέση του βρετανικού καταλόγου επιτυχιών.[18] Λόγω των προβλημάτων της δισκογραφικής τους εταιρείας, συμφώνησαν με τη θυγατρική της Warner Bros., Reprise Records. Τον Σεπτέμβριο του 1969, κυκλοφόρησε ο δίσκος "Then Play On", αποτελώντας το τρίτο συνεχόμενο Top-10 στην πατρίδα τους.[19] Παράλληλα, γνώρισαν άλλη μία μεγάλη επιτυχία με το κομμάτι "Oh Well",[20] ενώ ο δίσκος έδωσε στο συγκρότημα μία ροκ κατεύθυνση και αποτελούνταν αποκλειστικά από συνθέσεις του Γκριν και του Κίργουαν.[21]
Το 1970, η υγεία του Γκριν επιδεινώθηκε, αφού η χρήση LSD τον οδήγησε στη σχιζοφρένεια.[22] Η τελευταία του επιτυχία με τους Fleetwood Mac ήταν το σινγκλ "The Green Manalishi (With the Two-Prong Crown)",[23] αφού μετά την κυκλοφορία του ο Γκριν ήθελε να δωρίσει όλα τα κέρδη του συγκροτήματος σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, ενώ τα υπόλοιπα μέλη δεν συμφωνούσαν, με αποτέλεσμα να αποφασίσει να αποχωρήσει από το σχήμα.[24] Έπαιξε για τελευταία φορά μαζί τους στις 20 Μαΐου 1970, πριν ξεκινήσει τελικά την προσωπική του καριέρα.[25]
Αλλαγές σύνθεσης
ΕπεξεργασίαΟι Σπένσερ και Κίργουαν κλήθηκαν να αντικαταστήσουν τον Γκριν και τα εναπομείναντα μέλη ηχογράφησαν το άλμπουμ "Kiln House", το οποίο εκδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 1970, με την γκεστ συμμετοχή της Κριστίν Πέρφεκτ στα φωνητικά, όπως και τον σχεδιασμό του εξωφύλλου.[26] Στην τελευταία προτάθηκε να γίνει μόνιμο μέλος των Fleetwood Mac, αφού είχε πρόσφατα παντρευτεί τον Τζον ΜακΒί.[27] Ως Κριστίν ΜακΒί, έδωσε την πρώτη της συναυλία με το συγκρότημα στις 6 Αυγούστου του 1970 στη Νέα Ορλεάνη, με την CBS Records να κυκλοφορεί παράλληλα τη συλλογή "The Original Fleetwood Mac".[28]
Τον Φεβρουάριο του 1971, ο Σπένσερ αποχώρησε από τη σύνθεση τους ενώ βρισκόταν σε περιοδεία, με τον Πίτερ Γκριν να τον αντικαθιστά προσωρινά.[29] Τελικά, το καλοκαίρι του ίδιου έτους έγινε μέλος τους ο Μπομπ Γουέλτς,[30] ηχογραφώντας μαζί τους το "Future Games", που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο.[31][32] Η CBS κυκλοφόρησε στην Ευρώπη τη συλλογή "Greatest Hits",[33] αποτελούμενη κυρίως από κομμάτια της εποχής του Πίτερ Γκριν και έξι μήνες μετά ακολούθησε το "Bare Trees",[34] ανεβάζοντας τη δημοτικότητα τους στις Ηνωμένες Πολιτείες.[35] Παρ' όλα αυτά, οι ζωντανές τους εμφανίσεις παρουσίαζαν σοβαρά προβλήματα λόγω του αλκοολισμού του Κίργουαν, ο οποίος τον οδήγησε στην αποξένωση από τους ΜακΒί και τον Γουέλτς.[36] Ο Φλίτγουντ τον απέλυσε, με τον Μπομπ Γουέστον να τον αντικαθιστά,[37] κυκλοφορώντας μαζί τους τα "Penguin" και "Mystery to Me" μέσα στο 1973.[38][39] Στο πρώτο εξ αυτών, συμμετείχε ο Ντέιβ Γουόκερ στα φωνητικά,[40] ενώ η σύνθεση των Φλίτγουντ, Τζον και Κριστίν ΜακΒί και Μπομπ Γουέλτς, κυκλοφόρησε το "Heroes Are Hard to Find" τον Σεπτέμβριο του 1974, σκαρφαλώνοντας για πρώτη φορά στο Top-40 του Billboard.[41] Κατά την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, έκανε γκεστ εμφανίσεις μαζί τους ο κιμπορντίστας Νταγκ Γκρέιβς, μηχανικός ήχου στο τελευταίο τους άλμπουμ.[42]
Προσθήκη των Νικς και Μπάκιγχαμ
ΕπεξεργασίαΜετά το τέλος της αμερικάνικης περιοδείας τους στα τέλη του 1974, ο Γουέλτς αποχώρησε,[43] αφήνοντας στη σύνθεση το ζεύγος ΜακΒί και τον Μικ Φλίτγουντ. Ο τελευταίος βρήκε το νέο κιθαρίστα του συγκροτήματος στο πρόσωπο του Λίντσεϊ Μπάκιγχαμ, ο οποίος εντάχθηκε στο σχήμα με την προϋπόθεση ότι μαζί του θα ακολουθούσε και η κοπέλα και μέχρι τότε συνεργάτης του, Στίβι Νικς.[44][45]
Η νέα σύνθεση κυκλοφόρησε τον δίσκο "Fleetwood Mac" τον Ιούλιο του 1975,[46] ο οποίος σκαρφάλωσε στην πρώτη θέση των αμερικάνικων τσαρτ και βραβεύθηκε ως πενταπλά πλατινένιος. Μεγάλες επιτυχίες που συνόδευαν το άλμπουμ ήταν τα "Over My Head", "Rhiannon" και "Say You Love Me".[47] Λίγους μήνες αργότερα, οι Τζον και Κριστίν ΜακΒί χώρισαν, ενώ παράλληλα χώρισαν και οι Μπάκιγχαμ και Νικς.[48] Η πίεση για ένα νέο επιτυχημένο δίσκο, σε συνδυασμό με τα προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ των μελών του σχήματος, τους οδήγησαν σε καταχρήσεις ναρκωτικών και αλκοόλ. Παρ' όλα αυτά, το άλμπουμ "Rumours" έφθασε στα ράφια των δισκοπωλείων τον Φεβρουάριο του 1977 και κέρδισε το βραβείο Γκράμι για το άλμπουμ της χρονιάς.[49] Τα σινγκλ "Go Your Own Way", "Don't Stop", "You Make Loving Fun" και "Dreams" ανέβηκαν στο αμερικάνικο Top-10,[50][51][52] με το τελευταίο εξ αυτών να σκαρφαλώνει στην κορυφή.[53] Από τον Οκτώβριο του 2014, οι πωλήσεις του δίσκου έχουν ξεπεράσει τα είκοσι εκατομμύρια αντίτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τα σαράντα εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο.[54][55] Ανέβηκε στην πρώτη θέση του καταλόγου επιτυχιών της Μεγάλης Βρετανίας, της Αυστραλίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, του Καναδά, της Ολλανδίας, της Νέας Ζηλανδίας και της Νότιας Αφρικής, παραμένοντας στην κορυφή του Billboard για 31 εβδομάδες,[56] ενώ μέχρι τον Μάιο του 2016 είχε παραμείνει στο Top-75 των βρετανικών τσαρτ για 630 εβδομάδες, όντας ο ενδέκατος δίσκος σε πωλήσεις όλων των εποχών για το Ηνωμένο Βασίλειο.[57] Για την προώθηση του, οι Fleetwood Mac έδωσαν μία συναυλία στην Ιντιάνα τον Μάρτιο του 1977, ακολουθούμενη από μία μικρή περιοδεία στη Βρετανία, την Ολλανδία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, τον Απρίλιο.
Το επόμενο τους άλμπουμ με τίτλο "Tusk" παρουσίασε ένα πιο πειραματικό ύφος,[58] όντας διπλό και με είκοσι κομμάτια και περιείχε τις μεγάλες επιτυχίες "Tusk", "Sara" και "Think About Me".[59][60] Ο δίσκος πούλησε τέσσερα εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, με τον Μικ Φλίτγουντ και την Warner να κατηγορούν ως ένα βαθμό τον ραδιοφωνικό σταθμό RKO, ο οποίος έπαιζε ολόκληρο το άλμπουμ πριν την κυκλοφορία του, επιτρέποντας σε πολλούς ακροατές να το αντιγράψουν.[61] Η περιοδεία του δίσκου κράτησε έντεκα μήνες, με τους Fleetwood Mac να δίνουν συναυλίες στη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη, την Ιαπωνία και την Ωκεανία και να ηχογραφούν το άλμπουμ "Fleetwood Mac Live", που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1980 και έγινε χρυσό.[62][63]
Το 1981, οι Νικς και Φλίτγουντ κυκλοφόρησαν τους πρώτους τους προσωπικούς δίσκους, πριν επιστρέψουν στη δισκογραφία με τους Fleetwood Mac με το άλμπουμ "Mirage", το καλοκαίρι του 1982.[64] Η κυκλοφορία αυτή ήταν μία προσπάθεια να επαναλάβουν την εμπορική επιτυχία του "Rumours" και περιελάμβανε τις σινγκλ επιτυχίες "Hold Me", "Gypsy", "Love in Store" και "Oh Diane".[65][66] Ακολούθησε μία μικρή βορειοαμερικανική περιοδεία, με το συγκρότημα να εμφανίζεται ως πρώτο όνομα στο US Festival του 1982.[67]
Ένα μεγάλο διάλειμμα από τους Fleetwood Mac έδωσε την ευκαιρία στα μέλη του σχήματος να ακολουθήσουν τις σόλο καριέρες τους, πριν ενώσουν και πάλι τις δυνάμεις τους για το "Tango in the Night" του 1987.[68] Ο δίσκος ανέβηκε στην κορυφή των βρετανικών τσαρτ, όπου έγινε οκτώ φορές πλατινένιος, ενώ μπήκε στο Top-10 των περισσότερων χωρών του κόσμου. Πολύ μεγάλες επιτυχίες που περιείχε ήταν τα "Big Love", "Seven Wonders", "Little Lies" και "Everywhere".[69][70][71][72]
Αποχώρηση των Νικς και Μπάκιγχαμ
ΕπεξεργασίαΟ Λίντσεϊ Μπάκιγχαμ αποχώρησε από το συγκρότημα τον Αύγουστο του 1987, αναφέροντας ως λόγο τον περιορισμό της δημιουργικότητας του,[73] με τους Μπίλι Μπαρνέτ και Ρικ Βίτο να τον αντικαθιστούν.[74] Η περιοδεία "Shake the Cage" ήταν η πρώτη της νέας σύνθεσης,[75] ενώ στα τέλη του 1988 κυκλοφόρησε η συλλογή "Greatest Hits", η οποία έγινε οκτώ φορές πλατινένια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα μέλη του συγκροτήματος την αφιέρωσαν στον Μπάκιγχαμ, με τον οποίο είχαν πλέον συμφιλιωθεί.[76]
Σε πιο μελωδικό ύφος κινήθηκε η επόμενη της ηχογράφηση με τίτλο "Behind the Mask", η οποία κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1990 και αποτέλεσε το τέταρτο # 1 άλμπουμ τους στη Μεγάλη Βρετανία.[77] Παρ' όλα αυτά, περιελάμβανε μόνο ένα επιτυχημένο σινγκλ, το "Save Me" και έλαβε μέτριες κριτικές. Κατά την περιοδεία που ακολούθησε, έπαιξαν sold-out συναυλίες στο στάδιο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου και στην τελευταία συναυλία της περιοδείας στο Λος Άντζελες, ο Μπάκιγχαμ εμφανίστηκε στη σκηνή ως γκεστ.[78]
Το 1991, αποχώρησαν οι Νικς και Βίτο, αφήνοντας τους Fleetwood Mac ως τετραμελές σχήμα, αλλά η πιο επιτυχημένη σύνθεση τους, με τον Μπάκιγχαμ και τη Νικς, επανενώθηκε για μία ημέρα, κατά τον εναρκτήριο χορό του προέδρου Κλίντον, όπου έπαιξαν το κομμάτι "Don't Stop".[79]
Το συγκρότημα ξεκίνησε τις ηχογραφήσεις του επόμενου του άλμπουμ με τον Μπαρνέτ ως βασικό κιθαρίστα, ο οποίος όμως ανακοίνωσε την αποχώρηση του τον Μάρτιο του 1993,[80] με την τραγουδίστρια Μπέκα Μπράμλετ και τον κιθαρίστα Ντέιβ Μέισον να εντάσσονται στο συγκρότημα.[81][82] Ο Μπαρνέτ επέστρεψε έναν χρόνο αργότερα και το συγκρότημα περιόδευσε χωρίς την Κριστίν ΜακΒί το 1994, ανοίγοντας τις εμφανίσεις των Crosby, Stills, & Nash,[83] όπως και την επόμενη χρονιά μαζί με τους REO Speedwagon και την Πατ Μπέναταρ.[84][85] Τον Οκτώβριο του 1995, κυκλοφόρησαν τον δίσκο "Time", ο οποίος δε γνώρισε επιτυχία, φθάνοντας ως την 47η θέση του βρετανικού καταλόγου επιτυχιών.[86] Η Κριστίν ΜακΒί αποχώρησε, όπως και η Μπέκα Μπράμλετ με τον Μπίλι Μπαρνέτ, οι οποίοι σχημάτισαν τους Bekka & Billy.[87]
Οι Fleetwood Mac διαλύθηκαν, αλλά οι συνεχείς κοινές ζωντανές εμφανίσεις των μελών τους, οδήγησαν στην επανένωση της σύνθεσης που είχε ηχογραφήσει το "Rumours", τον Μάρτιο του 1997.[88]
Επανένωση
ΕπεξεργασίαΤο συγκρότημα έπαιξε ζωντανά στο Μπέρμπανκ της Καλιφόρνια στις 22 Μαΐου 1997, με την Warner Bros. να ηχογραφεί τη συναυλία για τον δίσκο "The Dance", ο οποίος ανέβηκε στην πρώτη θέση του Billboard και βραβεύθηκε ως πενταπλά πλατινένιος.[89] Ακολούθησαν εμφανίσεις σε μεγάλα στάδια καθ' όλη τη διάρκεια του 1997, όπου το συγκρότημα γιόρτασε την εικοστή επέτειο από την κυκλοφορία του "Rumours".[90]
Το 1998, εντάχθηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame και λίγους μήνες αργότερα η Κριστίν ΜακΒί αποχώρησε από τη σύνθεση τους,[91][92] με τα εναπομείναντα μέλη να ηχογραφούν το άλμπουμ "Say You Will" του 2003.[93] Ο δίσκος μπήκε στο Top-10 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αν και το σινγκλ "Peacekeeper" δε γνώρισε επιτυχία.[94]
Το συγκρότημα πέρασε στον πάγο και τα μέλη του ασχολήθηκαν για άλλη μια φορά με τις προσωπικές του καριέρες. Στα τέλη του 2006, ο Μπάκιγχαμ δήλωσε ότι πιθανόν να ενώνονταν και πάλι για μία περιοδεία το 2008, αλλά λίγους μήνες αργότερα η Στίβι Νικς έκανε γνωστό ότι δεν ήταν πρόθυμη να συνεχίσει με το συγκρότημα αν δεν επέστρεφε η Κριστίν ΜακΒί.[95] Τελικά, στα τέλη του 2008, ανακοινώθηκε μία μεγάλη περιοδεία, η οποία θα ξεκινούσε τον Μάρτιο του επόμενου έτους. Η περιοδεία με την ονομασία "Unleashed" διήρκεσε ως το τέλος της χρονιάς και αποτελούνταν από 81 συναυλίες στη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη και την Ωκεανία.[96]
Τον Μάιο του 2011, ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς Glee ονομαζόταν Rumours και έξι κομμάτια των Fleetwood Mac διασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια του,[97][98] με αποτέλεσμα νέο ενδιαφέρον να παρουσιαστεί για το συγκρότημα και το "Rumours" να ανέβει στη ενδέκατη θέση του Billboard, πουλώντας 30.000 αντίτυπα σε μία εβδομάδα.[99]
Από τον Οκτώβριο του 2011 ως τον Ιούνιο του 2012, οι Μπομπ Μπρούνινγκ, Μπομπ Γουέλτς και Μπομπ Γουέστον έχασαν τη ζωή τους για διαφορετικούς λόγους.[100][101][102]
Το 2013, οι Fleetwood Mac περιόδευσαν και πάλι, παίζοντας δύο νέα κομμάτια, τα "Sad Angel" και "Without You", τα οποία συμπεριλήφθηκαν στο ΕΡ "Extended Play", που κυκλοφόρησε στις 30 Απριλίου 2013, φθάνοντας στην 48η θέση του αμερικάνικου καταλόγου επιτυχιών.[103] Στις 27 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, ο Τζον ΜακΒί διαγνώστηκε με καρκίνο και το συγκρότημα ακύρωσε τις εμφανίσεις του στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία.[104]
Στις αρχές του 2014, έγινε γνωστό ότι η Κριστίν ΜακΒί επιστρέφει στο σχήμα και περιόδευσαν από τον Σεπτέμβριο του 2014 ως το Νοέμβριο του 2015.[105] Παράλληλα, το συγκρότημα ηχογράφησε νέο υλικό, με σκοπό ένα ακόμη στούντιο άλμπουμ, ενώ ανακοινώθηκε η αποχαιρετιστήρια περιοδεία τους για το 2018.[106]
Δισκογραφία
ΕπεξεργασίαΣτούντιο άλμπουμ
ΕπεξεργασίαΚυκλοφορία | Άλμπουμ | UK [107] |
USA [108] |
AUS [109] |
CAN [110] |
GER [111] |
Βραβεύσεις [112][113][114][115][116][117][118] |
---|---|---|---|---|---|---|---|
24/02/1968 | Fleetwood Mac | 4 | 198 | - | - | - | |
23/08/1968 | Mr. Wonderful | 10 | - | - | - | - | |
19/09/1969 | Then Play On | 6 | 109 | - | - | - | |
18/09/1970 | Kiln House | 39 | 69 | 26 | 67 | - | |
03/09/1971 | Future Games | - | 91 | - | - | - | Χρυσός |
01/03/1972 | Bare Trees | - | 70 | 37 | - | - | Πλατινένιος |
01/03/1973 | Penguin | - | 49 | - | 53 | - | |
15/10/1973 | Mystery to Me | - | 67 | - | 82 | - | Χρυσός |
13/09/1974 | Heroes Are Hard to Find | - | 34 | - | 46 | - | |
01/07/1975 | Fleetwood Mac | 23 | 1 | 3 | 2 | - | 5 x πλατινένιος |
04/02/1977 | Rumours | 1 | 1 | 1 | 1 | 6 | 20 x πλατινένιος 11 x πλατινένιος |
12/10/1979 | Tusk | 1 | 4 | 2 | 11 | 3 | 2 x πλατινένιος |
18/06/1982 | Mirage | 5 | 1 | 2 | 4 | 12 | 2 x πλατινένιος Πλατινένιος |
13/04/1987 | Tango in the Night | 1 | 7 | 5 | 2 | 2 | 3 x πλατινένιος 8 x πλατινένιος |
09/04/1990 | Behind the Mask | 1 | 18 | 9 | 20 | 4 | Χρυσός |
10/10/1995 | Time | 47 | - | - | - | 92 | |
15/04/2003 | Say You Will | 6 | 3 | 24 | 8 | 10 | Χρυσός |
ΣυλλογέςΕπεξεργασία
|
Ζωντανές ηχογραφήσειςΕπεξεργασία
EPΕπεξεργασία
|
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Fleetwood Mac | Rock & Roll Hall of Fame
- ↑ 50 best-selling albums of all time - Business Insider
- ↑ Peter Green | 100 Greatest Guitarists | Rolling Stone
- ↑ «Fleetwood Mac - And they lived happily ever after». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ John McVie | Biography & History | AllMusic
- ↑ «Jeremy Spencer - Fleetwood Mac.net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ Bob Brunning | Biography & History | AllMusic
- ↑ Fleetwood Mac Concert Setlist at National Jazz & Blues Festival 1967
- ↑ Peter Green's Fleetwood Mac* - Peter Green's Fleetwood Mac - Discogs
- ↑ Fleetwood Mac - Long Grey Mare Lyrics | SongMeanings
- ↑ Black Magic Woman by Santana Songfacts
- ↑ Fleetwood Mac - Need Your Love So Bad Lyrics | SongMeanings
- ↑ Mr. Wonderful - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
- ↑ 45 Years Ago: Fleetwood Mac Release 'Mr. Wonderful'
- ↑ Danny Kirwan: The Sad, Beautiful Ghost of Fleetwood Mac | Observer
- ↑ Albatross by Fleetwood Mac Songfacts
- ↑ 1969 - Everything Fleetwood Mac - Fleetwood Mac.net
- ↑ Man Of The World by Fleetwood Mac Songfacts
- ↑ Then Play On - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
- ↑ Oh Well by Fleetwood Mac Songfacts
- ↑ Revisiting Fleetwood Mac’s Move Away From the Blues on ‘Then Play On’ By Dave Swanson September 9, 2015
- ↑ Fleetwood Mac - Back From Brink, Peter Green Plays - Schizophrenia.com
- ↑ The Green Manalishi by Fleetwood Mac Songfacts
- ↑ «Peter Green - Fleetwood Mac.net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ The Day Peter Green Quit Fleetwood Mac - Ultimate Classic Rock
- ↑ Kiln House - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
- ↑ «Christine McVie - Biography | Billboard». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ Fleetwood Mac - The Original Fleetwood Mac at Discogs
- ↑ Fleetwood Mac - Strictly Rock
- ↑ «Bob Welch's Missing Music: The Fleetwood Mac Years - Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ Future Games - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
- ↑ 45 Years Ago: Fleetwood Mac Play 'Future Games'
- ↑ Fleetwood Mac - Fleetwood Mac's Greatest Hits (Vinyl, LP) at Discogs
- ↑ «Fleetwood Mac: Bare Trees - Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ 45 Years Ago: Fleetwood Mac's 'Bare Trees' Showcases Danny Kirwan Just Before Split - Ultimate Classic Rock
- ↑ «Danny Kirwan - Fleetwood Mac.net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ Bob Weston - Everything Fleetwood Mac - Fleetwood Mac.net
- ↑ 40 Years Ago: Fleetwood Mac Release 'Penguin' - Ultimate Classic Rock
- ↑ How Fleetwood Mac’s Commercial Fates Finally Began to Turn With ‘Mystery to Me’
- ↑ Dave Walker | Biography & History | AllMusic
- ↑ 41 Years Ago: Fleetwood Mac End an Era on 'Heroes Are Hard to Find'
- ↑ «The Real Fleetwood Mac Stands Up - Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ «Bob Welch - Fleetwood Mac.net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ Lindsey Buckingham and Stevie Nicks Join Fleetwood Mac
- ↑ 40 Years Ago: Lindsey Buckingham and Stevie Nicks Join Fleetwood Mac
- ↑ Fleetwood Mac - Fleetwood Mac (Vinyl, LP, Album) at Discogs
- ↑ The Story of Fleetwood Mac's 1975 Breakthrough Album
- ↑ Love, hate and betrayals of Fleetwood Mac | Celebrity News
- ↑ «Fleetwood Mac's 'Rumours': 10 Things You Didn't Know - Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ Don't Stop by Fleetwood Mac Songfacts
- ↑ Go Your Own Way by Fleetwood Mac Songfacts
- ↑ You Make Loving Fun by Fleetwood Mac Songfacts
- ↑ Dreams by Fleetwood Mac Songfacts
- ↑ Fleetwood Mac Rumours Passes 20 Million Sales In USA - Noise11.com
- ↑ Remembering Fleetwood Mac's 'Rumours' on its 40th anniversary
- ↑ «Fleetwood Mac Chart Positions - Fleetwood Mac.net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ The UK's 60 official biggest selling albums of all time revealed
- ↑ How Fleetwood Mac Made a Masterpiece That Flopped
- ↑ Tusk by Fleetwood Mac Songfacts
- ↑ Sara by Fleetwood Mac Songfacts
- ↑ «Warners Plugging Fleetwood Mac Leak - Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ 1979-1980 Tusk Tour – STEVIE NICKS.INFO
- ↑ 35 Years Ago: Fleetwood Mac's 'Live' Showcases the Band in Top Form
- ↑ Mirage - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
- ↑ Hold Me by Fleetwood Mac Songfacts
- ↑ Gypsy by Fleetwood Mac Songfacts
- ↑ Fleetwood Mac Concert Setlist at US Festival 1982 on September 5
- ↑ Tango in the Night - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
- ↑ Big Love by Fleetwood Mac Songfacts
- ↑ Everywhere by Fleetwood Mac Songfacts
- ↑ Little Lies by Fleetwood Mac Songfacts
- ↑ Seven Wonders by Fleetwood Mac Songfacts
- ↑ Lindsey Buckingham Leaves Fleetwood Mac - Rolling Stone
- ↑ «Flashback: Fleetwood Mac's 'Chain' Starts to Dissolve in 1987». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ 1987-1988 Shake the Cage Tour – STEVIE NICKS.INFO
- ↑ Greatest Hits (Warner Bros.) - Fleetwood Mac | Songs, Credits, Reviews - AllMusic
- ↑ How Fleetwood Mac Moved On Without Lindsey Buckingham For ‘Behind the Mask’
- ↑ «Fleetwood Mac Say Goodbye to Nicks and McVie at the Forum». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ Flashback: Fleetwood Mac Reunite for Bill Clinton's Inauguration
- ↑ RAB Hall of Fame: Billy Burnette - Rockabilly Hall of Fame
- ↑ «Fleetwood Mac with Bekka Bramlett (1993-1995) | 15 Bands That Carried On With New Singers». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ «Dave Mason - Fleetwood Mac.net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ Crosby, Stills & Nash's Concert History | Concert Archives
- ↑ REO Speedwagon, Fleetwood Mac, and Pat Benatar - ezone
- ↑ Nostalgia Concert Wasn't That Bad, Nor Was It Good - tribunedigital[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Time - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
- ↑ The Day Stevie Nicks and Christine McVie Left Fleetwood Mac
- ↑ That Time Fleetwood Mac Reunited for 'The Dance'
- ↑ The Dance - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
- ↑ «Fleetwood Mac: Back on the Chain Gang - Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ «Eagles, Fleetwood Mac Inducted Into Rock Hall Of Fame - MTV». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ Stevie Nicks Reveals Why Christine McVie Really Left Fleetwood Mac
- ↑ Say You Will - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
- ↑ Fleetwood Mac ~ Peacekeeper - YouTube
- ↑ Stevie Nicks: a survivor's story - Telegraph
- ↑ Tourdates - Stevie Nicks Fix
- ↑ Rumours | Glee TV Show Wiki | Fandom powered by Wikia
- ↑ «Fleetwood Mac Teach 'Glee' Kids A Lesson On Rumours - MTV». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ Beastie Boys Score No. 2 Debut on Billboard 200, Adele Holds at No. 1
- ↑ «Ex-Fleetwood Mac Guitarist Bob Weston Dead at 64 - Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ Fleetwood Mac Original Bassist Bob Brunning Dies
- ↑ Bob Welch, former member of Fleetwood Mac, dead at 65 of self-inflicted gunshot wound
- ↑ Fleetwood Mac News: 'EXTENDED PLAY' EP PRESS & REVIEWS
- ↑ Fleetwood Mac's John McVie Diagnosed With Cancer | Billboard
- ↑ Fleetwood Mac News: Mick Fleetwood Announces Christine McVie's return to Fleetwood Mac
- ↑ Christine McVie: “Fleetwood Mac’s 2018 tour is supposed to be a farewell tour” - Uncut
- ↑ Fleetwood Mac | full Official Chart History | Official Charts Company
- ↑ «Fleetwood Mac - Chart history | Billboard». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017.
- ↑ Peak chart positions for albums in Australia:
- All releases pre-1988: Kent, David (1993). Australian Chart Book 1970-1992. St Ives, N.S.W.: Australian Chart Book. ISBN 0-646-11917-6.
- post-1989: «Discography Fleetwood Mac». australian-charts.com. Hung Medien. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2014.
- ↑ «Results - RPM - Library and Archives Canada». Collectionscanada.gc.ca. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ «Home - Offizielle Deutsche Charts» (Enter "Fleetwood Mac" in the search bar) (στα Γερμανικά). GfK Entertainment Charts. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2017.
- ↑ «RIAA - Gold and Platinum Searchable Database». riaa.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2014.
- ↑ «BRIT Certified - Search Fleetwood Mac». United Kingdom.
- ↑ «ARIA Top 50 Album Chart for 23/05/2011». Australian Recording Industry Association. 23 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Φεβρουαρίου 2011.
- ↑ «Gold-/Platin-Datenbank» (στα Γερμανικά). . Bundesverband Musikindustrie. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2014.
- ↑ «Canadian album certifications – Fleetwood Mac». Music Canada. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2014.
- ↑ «InfoDisc : Les Certifications (Albums) du SNEP (Bilan par Artiste)» (στα Γαλλικά). Infodisc.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2014.Note: Select FLEETWOODMAC and click OK
- ↑ «NZ Top 40 Albums Chart - 16 September 2013». Recorded Music NZ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2014.
Πηγές
Επεξεργασία- Rumours Exposed: The Unauthorized Biography of Fleetwood Mac, Leah Furman, 2000, ISBN 10: 0806524723
- Fleetwood Mac | Biography & History | AllMusic
- Fleetwood Mac | Rolling Stone
- Fleetwood Mac Bio, Discography, Tours & Awards - Vivid Seats
- Fleetwood Mac Lineup Changes - Ultimate Classic Rock