Βικιπαίδεια

Fleetwood Mac

Βρετανοαμερικανικό συγκρότημα ροκ

Οι Fleetwood Mac είναι βρετανόαμερικανικό ροκ συγκρότημα, το οποίο σχηματίστηκε το 1967 στο Λονδίνο. Είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα συγκροτήματα όλων των εποχών, έχοντας πουλήσει περισσότερους από εκατό εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως και εντάχθηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame το 1998.[1]

Fleetwood Mac
Οι Fleetwood Mac το 2009
Πληροφορίες
ΠροέλευσηΛονδίνο, Αγγλία
Μουσικά είδηPop Rock
Soft Rock
Blues Rock
Παρουσία1967 - 1995
1997 - σήμερα
Δισκογραφική εταιρείαBlue Horizon, Reprise, Warner Bros., LMJS Productions
ΜέληΜικ Φλίτγουντ
Τζον ΜακΒί
Κριστίν ΜακΒί
Λίντσεϊ Μπάκιγχαμ
Στίβι Νικς
Πρώην μέληΠίτερ Γκριν
Τζέρεμι Σπένσερ
Μπομπ Μπρούνινγκ
Ντάνι Κίργουαν
Μπομπ Γουέλτς
Μπομπ Γουέστον
Ντέιβ Γουόκερ
Μπίλι Μπαρνέτ
Ρικ Βίτο
Μπέκα Μπράμλετ
Ντέιβ Μέισον
Ιστότοπος
fleetwoodmac.com
wikidata (π)

Κατά τα πρώτα τους χρόνια, οι Fleetwood Mac βασίστηκαν στα blues, αλλά μετά τα μέσα της δεκαετίας του '70 υιοθέτησαν ένα pop rock ύφος, με το οποίο γνώρισαν τις μεγαλύτερες τους επιτυχίες. Από την ίδρυση τους, τα μόνα σταθερά μέλη είναι ο ντράμερ Μικ Φλίτγουντ και ο μπασίστας Τζον ΜακΒί, άπό τους οποίους πήρε το όνομα του και το συγκρότημα.

Το άλμπουμ "Rumours" που κυκλοφόρησαν το 1977, βρίσκεται στην όγδοη θέση της λίστας με τους δίσκους με τις περισσότερες πωλήσεις, αφού ξεπέρασε τα σαράντα εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο.[2]

Βιογραφία

Επεξεργασία

Η εποχή Γκριν

Επεξεργασία

Οι Fleetwood Mac σχηματίστηκαν τον Ιούλιο του 1967 από τον κιθαρίστα Πίτερ Γκριν,[3] τον μπασίστα Τζον ΜακΒί και το ντράμερ Μικ Φλίτγουντ, οι οποίοι έπαιζαν για τους Bluesbreakers του Τζον Μάγιαλ. Ο Γκριν αποφάσισε το όνομα του συγκροτήματος να είναι συνδυασμός των ονομάτων του Φλίτγουντ και του ΜακΒί,[4] πριν καν ενταχθεί στο σχήμα ο δεύτερος, ο οποίος επέμενε αρχικά να παραμείνει στους Bluesbreakers.[5] Τελικά, οι Γκριν και Φλίτγουντ προσέλαβαν τον κιθαρίστα Τζέρεμι Σπένσερ και τον μπασίστα Μπομπ Μπρούνινγκ,[6] με τη συμφωνία ο τελευταίος να αποχωρήσει στην περίπτωση που ο ΜακΒί αποφάσιζε να ενταχθεί στο συγκρότημα.[7] Το νεοσύστατο σχήμα έδωσε την πρώτη του συναυλία στις 13 Αυγούστου 1967 στο Windsor Jazz and Blues Festival και μερικές εβδομάδες αργότερα ο ΜακΒί αποφάσισε να γίνει μέλος τους.[8]

 
Ο Πίτερ Γκριν στις 18 Μαρτίου 1970 στο Ανόβερο

Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το πρώτο του ομώνυμο άλμπουμ στις 24 Φεβρουαρίου 1968 μέσω της Blue Horizon.[9] Ο Μπρούνινγκ είχε ηχογραφήσει το κομμάτι "Long Grey Mare",[10] ενώ τα υπόλοιπα τραγούδια παίχτηκαν από τη σύνθεση των Fleetwood Mac εκείνη την περίοδο. Χωρίς κάποιο επιτυχημένο σινγκλ, ο δίσκος σκαρφάλωσε ως την τέταρτη θέση του βρετανικού καταλόγου επιτυχιών. Λίγο αργότερα, κυκλοφόρησαν δύο σινγκλ τα οποία ανέβηκαν στο Top-40 της πατρίδας τους, με τα κομμάτια "Black Magic Woman" και "Need Your Love So Bad".[11][12]

Στα τέλη Αυγούστου του ίδιου έτους, κυκλοφόρησε το δεύτερο τους άλμπουμ με τίτλο "Mr. Wonderful", βασισμένο όπως και το ντεμπούτο τους στην μπλουζ μουσική.[13] Ο δίσκος ηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο, δίνοντας έναν αυθεντικό ρετρό ήχο, ενώ συμμετείχαν γκεστ μουσικοί με πνευστά, όπως και η Κριστίν Πέρφεκτ των Chicken Shack στα πλήκτρα.[14] Το "Mr. Wonderful" ανέβηκε στο Top-10 της Μεγάλης Βρετανίας και λίγο μετά την κυκλοφορία του, στη σύνθεση των Fleetwood Mac προστέθηκε ο κιθαρίστας Ντάνι Κίργουαν, πρώην μέλος του μπλουζ τρίο Boilerhouse.[15] Πρώτη κυκλοφορία της νέας σύνθεσης ήταν το κομμάτι "Albatross", που έφθασε ως την κορυφή των βρετανικών τσαρτ και βραβεύθηκε ως ασημένιο σινγκλ.[16]

Ακολούθησαν οι συλλογές "English Rose" στη Βόρεια Αμερική και "The Pious Bird of Good Omen" στην Ευρώπη και το συγκρότημα μετέβη στο Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών τον Ιανουάριο του 1969, ηχογραφώντας στο στούντιο της Chess Records μαζί θρυλικούς μπλουζ μουσικούς όπως ο Γουίλι Ντίξον, ο Buddy Guy και ο Ότις Σπαν.[17]

Υπέγραψαν στην Immediate Records και κυκλοφόρησαν το σινγκλ "Man of the World", σκαρφαλώνοντας στη δεύτερη θέση του βρετανικού καταλόγου επιτυχιών.[18] Λόγω των προβλημάτων της δισκογραφικής τους εταιρείας, συμφώνησαν με τη θυγατρική της Warner Bros., Reprise Records. Τον Σεπτέμβριο του 1969, κυκλοφόρησε ο δίσκος "Then Play On", αποτελώντας το τρίτο συνεχόμενο Top-10 στην πατρίδα τους.[19] Παράλληλα, γνώρισαν άλλη μία μεγάλη επιτυχία με το κομμάτι "Oh Well",[20] ενώ ο δίσκος έδωσε στο συγκρότημα μία ροκ κατεύθυνση και αποτελούνταν αποκλειστικά από συνθέσεις του Γκριν και του Κίργουαν.[21]

Το 1970, η υγεία του Γκριν επιδεινώθηκε, αφού η χρήση LSD τον οδήγησε στη σχιζοφρένεια.[22] Η τελευταία του επιτυχία με τους Fleetwood Mac ήταν το σινγκλ "The Green Manalishi (With the Two-Prong Crown)",[23] αφού μετά την κυκλοφορία του ο Γκριν ήθελε να δωρίσει όλα τα κέρδη του συγκροτήματος σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, ενώ τα υπόλοιπα μέλη δεν συμφωνούσαν, με αποτέλεσμα να αποφασίσει να αποχωρήσει από το σχήμα.[24] Έπαιξε για τελευταία φορά μαζί τους στις 20 Μαΐου 1970, πριν ξεκινήσει τελικά την προσωπική του καριέρα.[25]

Αλλαγές σύνθεσης

Επεξεργασία
 
Ο Ντάνι Κίργουαν το 1970

Οι Σπένσερ και Κίργουαν κλήθηκαν να αντικαταστήσουν τον Γκριν και τα εναπομείναντα μέλη ηχογράφησαν το άλμπουμ "Kiln House", το οποίο εκδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 1970, με την γκεστ συμμετοχή της Κριστίν Πέρφεκτ στα φωνητικά, όπως και τον σχεδιασμό του εξωφύλλου.[26] Στην τελευταία προτάθηκε να γίνει μόνιμο μέλος των Fleetwood Mac, αφού είχε πρόσφατα παντρευτεί τον Τζον ΜακΒί.[27] Ως Κριστίν ΜακΒί, έδωσε την πρώτη της συναυλία με το συγκρότημα στις 6 Αυγούστου του 1970 στη Νέα Ορλεάνη, με την CBS Records να κυκλοφορεί παράλληλα τη συλλογή "The Original Fleetwood Mac".[28]

Τον Φεβρουάριο του 1971, ο Σπένσερ αποχώρησε από τη σύνθεση τους ενώ βρισκόταν σε περιοδεία, με τον Πίτερ Γκριν να τον αντικαθιστά προσωρινά.[29] Τελικά, το καλοκαίρι του ίδιου έτους έγινε μέλος τους ο Μπομπ Γουέλτς,[30] ηχογραφώντας μαζί τους το "Future Games", που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο.[31][32] Η CBS κυκλοφόρησε στην Ευρώπη τη συλλογή "Greatest Hits",[33] αποτελούμενη κυρίως από κομμάτια της εποχής του Πίτερ Γκριν και έξι μήνες μετά ακολούθησε το "Bare Trees",[34] ανεβάζοντας τη δημοτικότητα τους στις Ηνωμένες Πολιτείες.[35] Παρ' όλα αυτά, οι ζωντανές τους εμφανίσεις παρουσίαζαν σοβαρά προβλήματα λόγω του αλκοολισμού του Κίργουαν, ο οποίος τον οδήγησε στην αποξένωση από τους ΜακΒί και τον Γουέλτς.[36] Ο Φλίτγουντ τον απέλυσε, με τον Μπομπ Γουέστον να τον αντικαθιστά,[37] κυκλοφορώντας μαζί τους τα "Penguin" και "Mystery to Me" μέσα στο 1973.[38][39] Στο πρώτο εξ αυτών, συμμετείχε ο Ντέιβ Γουόκερ στα φωνητικά,[40] ενώ η σύνθεση των Φλίτγουντ, Τζον και Κριστίν ΜακΒί και Μπομπ Γουέλτς, κυκλοφόρησε το "Heroes Are Hard to Find" τον Σεπτέμβριο του 1974, σκαρφαλώνοντας για πρώτη φορά στο Top-40 του Billboard.[41] Κατά την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, έκανε γκεστ εμφανίσεις μαζί τους ο κιμπορντίστας Νταγκ Γκρέιβς, μηχανικός ήχου στο τελευταίο τους άλμπουμ.[42]

Προσθήκη των Νικς και Μπάκιγχαμ

Επεξεργασία

Μετά το τέλος της αμερικάνικης περιοδείας τους στα τέλη του 1974, ο Γουέλτς αποχώρησε,[43] αφήνοντας στη σύνθεση το ζεύγος ΜακΒί και τον Μικ Φλίτγουντ. Ο τελευταίος βρήκε το νέο κιθαρίστα του συγκροτήματος στο πρόσωπο του Λίντσεϊ Μπάκιγχαμ, ο οποίος εντάχθηκε στο σχήμα με την προϋπόθεση ότι μαζί του θα ακολουθούσε και η κοπέλα και μέχρι τότε συνεργάτης του, Στίβι Νικς.[44][45]

 
Οι Fleetwood Mac το 1977

Η νέα σύνθεση κυκλοφόρησε τον δίσκο "Fleetwood Mac" τον Ιούλιο του 1975,[46] ο οποίος σκαρφάλωσε στην πρώτη θέση των αμερικάνικων τσαρτ και βραβεύθηκε ως πενταπλά πλατινένιος. Μεγάλες επιτυχίες που συνόδευαν το άλμπουμ ήταν τα "Over My Head", "Rhiannon" και "Say You Love Me".[47] Λίγους μήνες αργότερα, οι Τζον και Κριστίν ΜακΒί χώρισαν, ενώ παράλληλα χώρισαν και οι Μπάκιγχαμ και Νικς.[48] Η πίεση για ένα νέο επιτυχημένο δίσκο, σε συνδυασμό με τα προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ των μελών του σχήματος, τους οδήγησαν σε καταχρήσεις ναρκωτικών και αλκοόλ. Παρ' όλα αυτά, το άλμπουμ "Rumours" έφθασε στα ράφια των δισκοπωλείων τον Φεβρουάριο του 1977 και κέρδισε το βραβείο Γκράμι για το άλμπουμ της χρονιάς.[49] Τα σινγκλ "Go Your Own Way", "Don't Stop", "You Make Loving Fun" και "Dreams" ανέβηκαν στο αμερικάνικο Top-10,[50][51][52] με το τελευταίο εξ αυτών να σκαρφαλώνει στην κορυφή.[53] Από τον Οκτώβριο του 2014, οι πωλήσεις του δίσκου έχουν ξεπεράσει τα είκοσι εκατομμύρια αντίτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τα σαράντα εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο.[54][55] Ανέβηκε στην πρώτη θέση του καταλόγου επιτυχιών της Μεγάλης Βρετανίας, της Αυστραλίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, του Καναδά, της Ολλανδίας, της Νέας Ζηλανδίας και της Νότιας Αφρικής, παραμένοντας στην κορυφή του Billboard για 31 εβδομάδες,[56] ενώ μέχρι τον Μάιο του 2016 είχε παραμείνει στο Top-75 των βρετανικών τσαρτ για 630 εβδομάδες, όντας ο ενδέκατος δίσκος σε πωλήσεις όλων των εποχών για το Ηνωμένο Βασίλειο.[57] Για την προώθηση του, οι Fleetwood Mac έδωσαν μία συναυλία στην Ιντιάνα τον Μάρτιο του 1977, ακολουθούμενη από μία μικρή περιοδεία στη Βρετανία, την Ολλανδία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, τον Απρίλιο.

Το επόμενο τους άλμπουμ με τίτλο "Tusk" παρουσίασε ένα πιο πειραματικό ύφος,[58] όντας διπλό και με είκοσι κομμάτια και περιείχε τις μεγάλες επιτυχίες "Tusk", "Sara" και "Think About Me".[59][60] Ο δίσκος πούλησε τέσσερα εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, με τον Μικ Φλίτγουντ και την Warner να κατηγορούν ως ένα βαθμό τον ραδιοφωνικό σταθμό RKO, ο οποίος έπαιζε ολόκληρο το άλμπουμ πριν την κυκλοφορία του, επιτρέποντας σε πολλούς ακροατές να το αντιγράψουν.[61] Η περιοδεία του δίσκου κράτησε έντεκα μήνες, με τους Fleetwood Mac να δίνουν συναυλίες στη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη, την Ιαπωνία και την Ωκεανία και να ηχογραφούν το άλμπουμ "Fleetwood Mac Live", που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1980 και έγινε χρυσό.[62][63]

Το 1981, οι Νικς και Φλίτγουντ κυκλοφόρησαν τους πρώτους τους προσωπικούς δίσκους, πριν επιστρέψουν στη δισκογραφία με τους Fleetwood Mac με το άλμπουμ "Mirage", το καλοκαίρι του 1982.[64] Η κυκλοφορία αυτή ήταν μία προσπάθεια να επαναλάβουν την εμπορική επιτυχία του "Rumours" και περιελάμβανε τις σινγκλ επιτυχίες "Hold Me", "Gypsy", "Love in Store" και "Oh Diane".[65][66] Ακολούθησε μία μικρή βορειοαμερικανική περιοδεία, με το συγκρότημα να εμφανίζεται ως πρώτο όνομα στο US Festival του 1982.[67]

 
Η Στίβι Νικς το 1977

Ένα μεγάλο διάλειμμα από τους Fleetwood Mac έδωσε την ευκαιρία στα μέλη του σχήματος να ακολουθήσουν τις σόλο καριέρες τους, πριν ενώσουν και πάλι τις δυνάμεις τους για το "Tango in the Night" του 1987.[68] Ο δίσκος ανέβηκε στην κορυφή των βρετανικών τσαρτ, όπου έγινε οκτώ φορές πλατινένιος, ενώ μπήκε στο Top-10 των περισσότερων χωρών του κόσμου. Πολύ μεγάλες επιτυχίες που περιείχε ήταν τα "Big Love", "Seven Wonders", "Little Lies" και "Everywhere".[69][70][71][72]

Αποχώρηση των Νικς και Μπάκιγχαμ

Επεξεργασία

Ο Λίντσεϊ Μπάκιγχαμ αποχώρησε από το συγκρότημα τον Αύγουστο του 1987, αναφέροντας ως λόγο τον περιορισμό της δημιουργικότητας του,[73] με τους Μπίλι Μπαρνέτ και Ρικ Βίτο να τον αντικαθιστούν.[74] Η περιοδεία "Shake the Cage" ήταν η πρώτη της νέας σύνθεσης,[75] ενώ στα τέλη του 1988 κυκλοφόρησε η συλλογή "Greatest Hits", η οποία έγινε οκτώ φορές πλατινένια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα μέλη του συγκροτήματος την αφιέρωσαν στον Μπάκιγχαμ, με τον οποίο είχαν πλέον συμφιλιωθεί.[76]

Σε πιο μελωδικό ύφος κινήθηκε η επόμενη της ηχογράφηση με τίτλο "Behind the Mask", η οποία κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1990 και αποτέλεσε το τέταρτο # 1 άλμπουμ τους στη Μεγάλη Βρετανία.[77] Παρ' όλα αυτά, περιελάμβανε μόνο ένα επιτυχημένο σινγκλ, το "Save Me" και έλαβε μέτριες κριτικές. Κατά την περιοδεία που ακολούθησε, έπαιξαν sold-out συναυλίες στο στάδιο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου και στην τελευταία συναυλία της περιοδείας στο Λος Άντζελες, ο Μπάκιγχαμ εμφανίστηκε στη σκηνή ως γκεστ.[78]

Το 1991, αποχώρησαν οι Νικς και Βίτο, αφήνοντας τους Fleetwood Mac ως τετραμελές σχήμα, αλλά η πιο επιτυχημένη σύνθεση τους, με τον Μπάκιγχαμ και τη Νικς, επανενώθηκε για μία ημέρα, κατά τον εναρκτήριο χορό του προέδρου Κλίντον, όπου έπαιξαν το κομμάτι "Don't Stop".[79]

Το συγκρότημα ξεκίνησε τις ηχογραφήσεις του επόμενου του άλμπουμ με τον Μπαρνέτ ως βασικό κιθαρίστα, ο οποίος όμως ανακοίνωσε την αποχώρηση του τον Μάρτιο του 1993,[80] με την τραγουδίστρια Μπέκα Μπράμλετ και τον κιθαρίστα Ντέιβ Μέισον να εντάσσονται στο συγκρότημα.[81][82] Ο Μπαρνέτ επέστρεψε έναν χρόνο αργότερα και το συγκρότημα περιόδευσε χωρίς την Κριστίν ΜακΒί το 1994, ανοίγοντας τις εμφανίσεις των Crosby, Stills, & Nash,[83] όπως και την επόμενη χρονιά μαζί με τους REO Speedwagon και την Πατ Μπέναταρ.[84][85] Τον Οκτώβριο του 1995, κυκλοφόρησαν τον δίσκο "Time", ο οποίος δε γνώρισε επιτυχία, φθάνοντας ως την 47η θέση του βρετανικού καταλόγου επιτυχιών.[86] Η Κριστίν ΜακΒί αποχώρησε, όπως και η Μπέκα Μπράμλετ με τον Μπίλι Μπαρνέτ, οι οποίοι σχημάτισαν τους Bekka & Billy.[87]

Οι Fleetwood Mac διαλύθηκαν, αλλά οι συνεχείς κοινές ζωντανές εμφανίσεις των μελών τους, οδήγησαν στην επανένωση της σύνθεσης που είχε ηχογραφήσει το "Rumours", τον Μάρτιο του 1997.[88]

Επανένωση

Επεξεργασία

Το συγκρότημα έπαιξε ζωντανά στο Μπέρμπανκ της Καλιφόρνια στις 22 Μαΐου 1997, με την Warner Bros. να ηχογραφεί τη συναυλία για τον δίσκο "The Dance", ο οποίος ανέβηκε στην πρώτη θέση του Billboard και βραβεύθηκε ως πενταπλά πλατινένιος.[89] Ακολούθησαν εμφανίσεις σε μεγάλα στάδια καθ' όλη τη διάρκεια του 1997, όπου το συγκρότημα γιόρτασε την εικοστή επέτειο από την κυκλοφορία του "Rumours".[90]

 
Οι Fleetwood Mac σε συναυλία το 2013

Το 1998, εντάχθηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame και λίγους μήνες αργότερα η Κριστίν ΜακΒί αποχώρησε από τη σύνθεση τους,[91][92] με τα εναπομείναντα μέλη να ηχογραφούν το άλμπουμ "Say You Will" του 2003.[93] Ο δίσκος μπήκε στο Top-10 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αν και το σινγκλ "Peacekeeper" δε γνώρισε επιτυχία.[94]

Το συγκρότημα πέρασε στον πάγο και τα μέλη του ασχολήθηκαν για άλλη μια φορά με τις προσωπικές του καριέρες. Στα τέλη του 2006, ο Μπάκιγχαμ δήλωσε ότι πιθανόν να ενώνονταν και πάλι για μία περιοδεία το 2008, αλλά λίγους μήνες αργότερα η Στίβι Νικς έκανε γνωστό ότι δεν ήταν πρόθυμη να συνεχίσει με το συγκρότημα αν δεν επέστρεφε η Κριστίν ΜακΒί.[95] Τελικά, στα τέλη του 2008, ανακοινώθηκε μία μεγάλη περιοδεία, η οποία θα ξεκινούσε τον Μάρτιο του επόμενου έτους. Η περιοδεία με την ονομασία "Unleashed" διήρκεσε ως το τέλος της χρονιάς και αποτελούνταν από 81 συναυλίες στη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη και την Ωκεανία.[96]

Τον Μάιο του 2011, ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς Glee ονομαζόταν Rumours και έξι κομμάτια των Fleetwood Mac διασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια του,[97][98] με αποτέλεσμα νέο ενδιαφέρον να παρουσιαστεί για το συγκρότημα και το "Rumours" να ανέβει στη ενδέκατη θέση του Billboard, πουλώντας 30.000 αντίτυπα σε μία εβδομάδα.[99]

Από τον Οκτώβριο του 2011 ως τον Ιούνιο του 2012, οι Μπομπ Μπρούνινγκ, Μπομπ Γουέλτς και Μπομπ Γουέστον έχασαν τη ζωή τους για διαφορετικούς λόγους.[100][101][102]

Το 2013, οι Fleetwood Mac περιόδευσαν και πάλι, παίζοντας δύο νέα κομμάτια, τα "Sad Angel" και "Without You", τα οποία συμπεριλήφθηκαν στο ΕΡ "Extended Play", που κυκλοφόρησε στις 30 Απριλίου 2013, φθάνοντας στην 48η θέση του αμερικάνικου καταλόγου επιτυχιών.[103] Στις 27 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, ο Τζον ΜακΒί διαγνώστηκε με καρκίνο και το συγκρότημα ακύρωσε τις εμφανίσεις του στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία.[104]

Στις αρχές του 2014, έγινε γνωστό ότι η Κριστίν ΜακΒί επιστρέφει στο σχήμα και περιόδευσαν από τον Σεπτέμβριο του 2014 ως το Νοέμβριο του 2015.[105] Παράλληλα, το συγκρότημα ηχογράφησε νέο υλικό, με σκοπό ένα ακόμη στούντιο άλμπουμ, ενώ ανακοινώθηκε η αποχαιρετιστήρια περιοδεία τους για το 2018.[106]

Δισκογραφία

Επεξεργασία

Στούντιο άλμπουμ

Επεξεργασία
Κυκλοφορία Άλμπουμ UK
 
[107] 		USA
 
[108] 		AUS
 
[109] 		CAN
 
[110] 		GER
 
[111] 		Βραβεύσεις
[112][113][114][115][116][117][118]
24/02/1968 Fleetwood Mac 4 198 - - -
23/08/1968 Mr. Wonderful 10 - - - -
19/09/1969 Then Play On 6 109 - - -
18/09/1970 Kiln House 39 69 26 67 -
03/09/1971 Future Games - 91 - - -   Χρυσός
01/03/1972 Bare Trees - 70 37 - -   Πλατινένιος
01/03/1973 Penguin - 49 - 53 -
15/10/1973 Mystery to Me - 67 - 82 -   Χρυσός
13/09/1974 Heroes Are Hard to Find - 34 - 46 -
01/07/1975 Fleetwood Mac 23 1 3 2 -   5 x πλατινένιος

  Χρυσός

04/02/1977 Rumours 1 1 1 1 6   20 x πλατινένιος

  11 x πλατινένιος
  13 x πλατινένιος
  5 x χρυσός
  Διαμαντένιος
  13 x πλατινένιος
  Πλατινένιος

12/10/1979 Tusk 1 4 2 11 3   2 x πλατινένιος

  Πλατινένιος
  2 x πλατινένιος
  Χρυσός
  Χρυσός

18/06/1982 Mirage 5 1 2 4 12   2 x πλατινένιος

  Πλατινένιος
  2 x πλατινένιος
  Χρυσός
  Χρυσός
  Χρυσός
  Πλατινένιος

13/04/1987 Tango in the Night 1 7 5 2 2   3 x πλατινένιος

  8 x πλατινένιος
  4 x πλατινένιος
  2 x πλατινένιος
  Πλατινένιος
  5 x πλατινένιος

09/04/1990 Behind the Mask 1 18 9 20 4   Χρυσός

  Πλατινένιος
  Χρυσός

10/10/1995 Time 47 - - - 92
15/04/2003 Say You Will 6 3 24 8 10   Χρυσός

  Χρυσός
  Χρυσός
  Χρυσός

Συλλογές

Επεξεργασία
  • English Rose (1969)
  • The Pious Bird of Good Omen (1969)
  • Fleetwood Mac in Chicago (1969)
  • Black Magic Woman (1971)
  • The Original Fleetwood Mac (1971)
  • Greatest Hits (1971)
  • Vintage Years (1975)
  • Man of the World (1978)
  • The Collection (1987)
  • Greatest Hits (1988)
  • Original Fleetwood Mac: The Blues Years (1991)
  • 25 Years – The Chain (1992)
  • The Best of Fleetwood Mac (1996)
  • Madison Blues (1997)
  • The Vaudeville Years (1998)
  • The Complete Blue Horizon Sessions 1967–1969 (1999)
  • Show-Biz Blues (2001)
  • Jumping at Shadows: The Blues Years (2002)
  • The Very Best of Fleetwood Mac (2002)
  • The Best of Peter Green's Fleetwood Mac (2002)
  • Green Shadows (2003)
  • The Essential Fleetwood Mac (2007)
  • Opus Collection (2013)

Ζωντανές ηχογραφήσεις

Επεξεργασία
  • Fleetwood Mac Live (1980)
  • Live in Boston (1985)
  • Live at the Marquee 1967 (1992)
  • Live at the BBC (1995)
  • The Dance (1997)
  • London Live '68 (1968)
  • Shrine '69 (1999)
  • Fleetwood Mac: Live in Boston (2004)

EP

Επεξεργασία
  • Extended Play (2013)

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ Fleetwood Mac | Rock & Roll Hall of Fame
  2. ↑ 50 best-selling albums of all time - Business Insider
  3. ↑ Peter Green | 100 Greatest Guitarists | Rolling Stone
  4. ↑ «Fleetwood Mac - And they lived happily ever after». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  5. ↑ John McVie | Biography & History | AllMusic
  6. ↑ «Jeremy Spencer - Fleetwood Mac.net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  7. ↑ Bob Brunning | Biography & History | AllMusic
  8. ↑ Fleetwood Mac Concert Setlist at National Jazz & Blues Festival 1967
  9. ↑ Peter Green's Fleetwood Mac* - Peter Green's Fleetwood Mac - Discogs
  10. ↑ Fleetwood Mac - Long Grey Mare Lyrics | SongMeanings
  11. ↑ Black Magic Woman by Santana Songfacts
  12. ↑ Fleetwood Mac - Need Your Love So Bad Lyrics | SongMeanings
  13. ↑ Mr. Wonderful - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
  14. ↑ 45 Years Ago: Fleetwood Mac Release 'Mr. Wonderful'
  15. ↑ Danny Kirwan: The Sad, Beautiful Ghost of Fleetwood Mac | Observer
  16. ↑ Albatross by Fleetwood Mac Songfacts
  17. ↑ 1969 - Everything Fleetwood Mac - Fleetwood Mac.net
  18. ↑ Man Of The World by Fleetwood Mac Songfacts
  19. ↑ Then Play On - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
  20. ↑ Oh Well by Fleetwood Mac Songfacts
  21. ↑ Revisiting Fleetwood Mac’s Move Away From the Blues on ‘Then Play On’ By Dave Swanson September 9, 2015
  22. ↑ Fleetwood Mac - Back From Brink, Peter Green Plays - Schizophrenia.com
  23. ↑ The Green Manalishi by Fleetwood Mac Songfacts
  24. ↑ «Peter Green - Fleetwood Mac.net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  25. ↑ The Day Peter Green Quit Fleetwood Mac - Ultimate Classic Rock
  26. ↑ Kiln House - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
  27. ↑ «Christine McVie - Biography | Billboard». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  28. ↑ Fleetwood Mac - The Original Fleetwood Mac at Discogs
  29. ↑ Fleetwood Mac - Strictly Rock
  30. ↑ «Bob Welch's Missing Music: The Fleetwood Mac Years - Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  31. ↑ Future Games - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
  32. ↑ 45 Years Ago: Fleetwood Mac Play 'Future Games'
  33. ↑ Fleetwood Mac - Fleetwood Mac's Greatest Hits (Vinyl, LP) at Discogs
  34. ↑ «Fleetwood Mac: Bare Trees - Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  35. ↑ 45 Years Ago: Fleetwood Mac's 'Bare Trees' Showcases Danny Kirwan Just Before Split - Ultimate Classic Rock
  36. ↑ «Danny Kirwan - Fleetwood Mac.net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  37. ↑ Bob Weston - Everything Fleetwood Mac - Fleetwood Mac.net
  38. ↑ 40 Years Ago: Fleetwood Mac Release 'Penguin' - Ultimate Classic Rock
  39. ↑ How Fleetwood Mac’s Commercial Fates Finally Began to Turn With ‘Mystery to Me’
  40. ↑ Dave Walker | Biography & History | AllMusic
  41. ↑ 41 Years Ago: Fleetwood Mac End an Era on 'Heroes Are Hard to Find'
  42. ↑ «The Real Fleetwood Mac Stands Up - Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  43. ↑ «Bob Welch - Fleetwood Mac.net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  44. ↑ Lindsey Buckingham and Stevie Nicks Join Fleetwood Mac
  45. ↑ 40 Years Ago: Lindsey Buckingham and Stevie Nicks Join Fleetwood Mac
  46. ↑ Fleetwood Mac - Fleetwood Mac (Vinyl, LP, Album) at Discogs
  47. ↑ The Story of Fleetwood Mac's 1975 Breakthrough Album
  48. ↑ Love, hate and betrayals of Fleetwood Mac | Celebrity News
  49. ↑ «Fleetwood Mac's 'Rumours': 10 Things You Didn't Know - Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  50. ↑ Don't Stop by Fleetwood Mac Songfacts
  51. ↑ Go Your Own Way by Fleetwood Mac Songfacts
  52. ↑ You Make Loving Fun by Fleetwood Mac Songfacts
  53. ↑ Dreams by Fleetwood Mac Songfacts
  54. ↑ Fleetwood Mac Rumours Passes 20 Million Sales In USA - Noise11.com
  55. ↑ Remembering Fleetwood Mac's 'Rumours' on its 40th anniversary
  56. ↑ «Fleetwood Mac Chart Positions - Fleetwood Mac.net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  57. ↑ The UK's 60 official biggest selling albums of all time revealed
  58. ↑ How Fleetwood Mac Made a Masterpiece That Flopped
  59. ↑ Tusk by Fleetwood Mac Songfacts
  60. ↑ Sara by Fleetwood Mac Songfacts
  61. ↑ «Warners Plugging Fleetwood Mac Leak - Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  62. ↑ 1979-1980 Tusk Tour – STEVIE NICKS.INFO
  63. ↑ 35 Years Ago: Fleetwood Mac's 'Live' Showcases the Band in Top Form
  64. ↑ Mirage - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
  65. ↑ Hold Me by Fleetwood Mac Songfacts
  66. ↑ Gypsy by Fleetwood Mac Songfacts
  67. ↑ Fleetwood Mac Concert Setlist at US Festival 1982 on September 5
  68. ↑ Tango in the Night - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
  69. ↑ Big Love by Fleetwood Mac Songfacts
  70. ↑ Everywhere by Fleetwood Mac Songfacts
  71. ↑ Little Lies by Fleetwood Mac Songfacts
  72. ↑ Seven Wonders by Fleetwood Mac Songfacts
  73. ↑ Lindsey Buckingham Leaves Fleetwood Mac - Rolling Stone
  74. ↑ «Flashback: Fleetwood Mac's 'Chain' Starts to Dissolve in 1987». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  75. ↑ 1987-1988 Shake the Cage Tour – STEVIE NICKS.INFO
  76. ↑ Greatest Hits (Warner Bros.) - Fleetwood Mac | Songs, Credits, Reviews - AllMusic
  77. ↑ How Fleetwood Mac Moved On Without Lindsey Buckingham For ‘Behind the Mask’
  78. ↑ «Fleetwood Mac Say Goodbye to Nicks and McVie at the Forum». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  79. ↑ Flashback: Fleetwood Mac Reunite for Bill Clinton's Inauguration
  80. ↑ RAB Hall of Fame: Billy Burnette - Rockabilly Hall of Fame
  81. ↑ «Fleetwood Mac with Bekka Bramlett (1993-1995) | 15 Bands That Carried On With New Singers». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  82. ↑ «Dave Mason - Fleetwood Mac.net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  83. ↑ Crosby, Stills & Nash's Concert History | Concert Archives
  84. ↑ REO Speedwagon, Fleetwood Mac, and Pat Benatar - ezone
  85. ↑ Nostalgia Concert Wasn't That Bad, Nor Was It Good - tribunedigital[νεκρός σύνδεσμος]
  86. ↑ Time - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
  87. ↑ The Day Stevie Nicks and Christine McVie Left Fleetwood Mac
  88. ↑ That Time Fleetwood Mac Reunited for 'The Dance'
  89. ↑ The Dance - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
  90. ↑ «Fleetwood Mac: Back on the Chain Gang - Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  91. ↑ «Eagles, Fleetwood Mac Inducted Into Rock Hall Of Fame - MTV». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  92. ↑ Stevie Nicks Reveals Why Christine McVie Really Left Fleetwood Mac
  93. ↑ Say You Will - Fleetwood Mac | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
  94. ↑ Fleetwood Mac ~ Peacekeeper - YouTube
  95. ↑ Stevie Nicks: a survivor's story - Telegraph
  96. ↑ Tourdates - Stevie Nicks Fix
  97. ↑ Rumours | Glee TV Show Wiki | Fandom powered by Wikia
  98. ↑ «Fleetwood Mac Teach 'Glee' Kids A Lesson On Rumours - MTV». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  99. ↑ Beastie Boys Score No. 2 Debut on Billboard 200, Adele Holds at No. 1
  100. ↑ «Ex-Fleetwood Mac Guitarist Bob Weston Dead at 64 - Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  101. ↑ Fleetwood Mac Original Bassist Bob Brunning Dies
  102. ↑ Bob Welch, former member of Fleetwood Mac, dead at 65 of self-inflicted gunshot wound
  103. ↑ Fleetwood Mac News: 'EXTENDED PLAY' EP PRESS & REVIEWS
  104. ↑ Fleetwood Mac's John McVie Diagnosed With Cancer | Billboard
  105. ↑ Fleetwood Mac News: Mick Fleetwood Announces Christine McVie's return to Fleetwood Mac
  106. ↑ Christine McVie: “Fleetwood Mac’s 2018 tour is supposed to be a farewell tour” - Uncut
  107. ↑ Fleetwood Mac | full Official Chart History | Official Charts Company
  108. ↑ «Fleetwood Mac - Chart history | Billboard». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. 
  109. ↑ Peak chart positions for albums in Australia:
  110. ↑ «Results - RPM - Library and Archives Canada». Collectionscanada.gc.ca. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2016. 
  111. ↑ «Home - Offizielle Deutsche Charts» (Enter "Fleetwood Mac" in the search bar) (στα Γερμανικά). GfK Entertainment Charts. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2017. 
  112. ↑ «RIAA - Gold and Platinum Searchable Database». riaa.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2014. 
  113. ↑ «BRIT Certified - Search Fleetwood Mac». United Kingdom. 
  114. ↑ «ARIA Top 50 Album Chart for 23/05/2011». Australian Recording Industry Association. 23 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Φεβρουαρίου 2011. 
  115. ↑ «Gold-/Platin-Datenbank» (στα Γερμανικά). . Bundesverband Musikindustrie. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2014. 
  116. ↑ «Canadian album certifications – Fleetwood Mac». Music Canada. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2014. 
  117. ↑ «InfoDisc : Les Certifications (Albums) du SNEP (Bilan par Artiste)» (στα Γαλλικά). Infodisc.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2014. Note: Select FLEETWOODMAC and click OK
  118. ↑ «NZ Top 40 Albums Chart - 16 September 2013». Recorded Music NZ. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2014. 

Πηγές

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Fleetwood_Mac&oldid=10750415"