Jaguar Cars

πρώην βρετανική μάρκα αυτοκινήτων
(Ανακατεύθυνση από Jaguar)

Η Jaguar (Τζάγκουαρ, μετάφραση στην ελληνική γλώσσα : ιαγουάρος) είναι βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία κατασκευής πολυτελών αυτοκινήτων, ως μέλος της ενιαίας (από το 2013) εταιρείας Jaguar Land Rover,[1] μιας βρετανικής πολυεθνικής αυτοκινητοβιομηχανίας με έδρα το Ουίτλεϊ στο Κόβεντρι της Αγγλίας. Η Jaguar Cars ήταν πλήρως υπεύθυνη για την παραγωγή των αυτοκινήτων Jaguar μέχρι την συγχώνευση της Jaguar με την Land Rover στις 1 Ιανουαρίου 2013, η οποία σχημάτισε την Jaguar Land Rover.

Το σήμα της Jaguar, με τον ιαγουάρο, μαζί και με το λογότυπο.
Το σήμα της Jaguar, με τον ιαγουάρο.

Οι κυριότεροι ανταγωνιστές της Jaguar, είναι οι Mercedes-Benz, BMW, Audi, Volvo και Lexus, ενώ ειδικότερα στη Βόρεια Αμερική, στη Μέση Ανατολή και στην Κίνα, είναι επιπρόσθετα και οι Cadillac και Lincoln.

Η Jaguar είναι προμηθευτής αυτοκινήτων της βρετανικής βασιλικής οικογένειας από το 1951. Μετά τη συγχώνευση που έγινε στις 1 Ιανουαρίου 2013, η Jaguar Land Rover είναι ο μόνος κατασκευαστής αυτοκινήτων που επιτρέπεται να φοράει και τα τρία βασιλικά οικόσημα, τα «Royal Warrants».

Τα πρώτα χρόνια

Επεξεργασία

Η Jaguar ιδρύθηκε με την επωνυμία Swallow Sidecar Company το 1922, παράγοντας αρχικά τρίκυκλες μοτοσυκλέτες με πλαϊνό τμήμα για τρίτο επιβάτη, πριν ξεκινήσει να αναπτύσσει τμήματα για επιβατικά αυτοκίνητα. Υπό την ιδιοκτησία της S. S. Cars Limited, η Τζάγκουαρ άρχισε να παράγει ολοκληρωμένα αυτοκίνητα σε συνεργασία με την Standard Motor Company και από τον Σεπτέμβριο του 1935 τα νέα μοντέλα της εταιρείας έλαβαν την ονομασία SS Jaguar.

Με την ονομασία Jaguar

Επεξεργασία

Τελικώς, η S. S. Cars Limited μετονομάστηκε σε Jaguar Cars Limited στις 23 Μαρτίου 1945. Η εταιρεία συγχωνεύτηκε με την British Motor Corporation το 1966[2] και η νέα, διευρυμένη εταιρεία - όμιλος έγινε γνωστή ως British Motor Holdings (BMH). Το 1968 συγχωνεύτηκε με την Leyland Motor Corporation και ο όμιλος μετονομάστηκε σε British Leyland. Η British Leyland κρατικοποιήθηκε το 1975.

Η Jaguar διαχωρίστηκε από την British Leyland, ιδιωτικοποιήθηκε και εισήχθη στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου τον Ιούλιο του 1984. Έγινε μέρος του δείκτη FTSE 100 μέχρι την εξαγορά της από την Ford τον Φεβρουάριο του 1990.[3] Η Jaguar κατασκευάζει επίσης αυτοκίνητα για τις μεταφορές του βρετανού πρωθυπουργού. Η πιο πρόσφατη παράδοση είναι μια XJ που έλαβε χώρα τον Μάιο του 2010.[4] Η εταιρεία έχει και σχετικά βασιλικά εντάλματα, παλαιότερα από την βασίλισσα Ελισάβετ Β΄, καθώς επίσης τόσο παλαιότερα όσο και σήμερα από τον αρχικά πρίγκιπα και από το 2022 βασιλιά Κάρολο Γ΄.[5]

 
Jaguar XJ6 (3.0 λίτρων V6) του 2004 / μπροστά.
 
Jaguar XJ6 (3.0 λίτρων V6) του 2004 / πίσω.

Τον Φεβρουάριο του 1990, η Ford απέκτησε την Jaguar Cars και τη διατήρησε υπό την ιδιοκτησία της μέχρι το 2008. Επίσης και η Land Rover εξαγοράστηκε από την Φορντ το 2000, ενώ και οι δύο εταιρείες εντάχθηκαν, το 1999 και το 2000 αντίστοιχα, στον Όμιλο Premier Automotive Group (PAG), που ιδρύθηκε το 1999 και ήταν ο υπο-όμιλος στον οποίο εντάσσονταν όλες οι πολυτελείς μάρκες αυτοκινήτων της Ford Motor Company (Όμιλος Ford). Ο Όμιλος συνδύαζε τις δραστηριότητες των πέντε ευρωπαϊκών αυτοκινητοβιομηχανιών που είχε στην κατοχή της η Ford.[Σημ. 1]

Η Ford πούλησε τις Jaguar και Land Rover ταυτόχρονα στην ινδική Tata Motors τον Μάρτιο του 2008. Ως αποτέλεσμα, το Premier Automotive Group διαλύθηκε. Μετά, η Tata δημιούργησε την «Jaguar Land Rover» ως θυγατρική εταιρεία συμμετοχών. Σε εταιρικό λειτουργικό επίπεδο, στις 1 Ιανουαρίου 2013 η Jaguar Cars συγχωνεύθηκε με την Land Rover για να σχηματίσει την Jaguar Land Rover Limited, ως μια ενιαία εταιρεία σχεδιασμού, κατασκευής και πώλησης των οχημάτων των εταιρειών Jaguar και Land Rover. Επίσης, η ενιαία εταιρεία κατέχει τα εμπορικά σήματα των δύο εταιρειών.

Από την εξαγορά της από τη Ford μέχρι σήμερα, η Jaguar και η Land Rover χρησιμοποιούν από κοινού εγκαταστάσεις στο Ουίτλεϊ του Κόβεντρι και το Γκέιντον του Ουόρουικσαϊρ. Τα αυτοκίνητα της Jaguar έχουν συναρμολογηθεί και σε εργοστάσια στο Καστλ Μπρόμουιτς και στο Σόλιχαλ.

Εποχή ηλεκτροκίνησης

Επεξεργασία
 
Jaguar I-Pace EV400 AWD του 2018, αμιγώς ηλεκτροκίνητο SUV της εταιρείας, που κέρδισε τον τίτλο του Αυτοκινήτου της Χρονιάς για το 2019 και έγινε το πρώτο μοντέλο της Jaguar που κέρδισε αυτό τον τίτλο.

Στις 15 Φεβρουαρίου 2021, η Jaguar Land Rover ανακοίνωσε ότι από το 2025 η Jaguar θα προσφέρει αποκλειστικά και μόνο ηλεκτρικά αυτοκίνητα.[6] Το I-Pace θα είναι το μοναδικό SUV της Jaguar που θα παραμείνει στην παλέτα της εταιρείας μετά τον πλήρη εξηλεκτρισμό της.

Ταυτόχρονα, ξεκινώντας από το 2025 η Jaguar θα ανέβει κατηγορία και θα τοποθετηθεί απέναντι από εταιρείες όπως η Bentley και η Porsche, με το φθηνότερο μοντέλο της να ξεκινάει από τις 100.000 λίρες Αγγλίας ή 117.000 ευρώ.[7]

Σημειώσεις

Επεξεργασία
  1. Για την ιστορία, από το 1999 μέχρι το 2002, ανάμεσα στις μάρκες της PAG περιλαμβανόταν και η αμερικανική μάρκα πολυτελείας Lincoln (Λίνκολν). Από το 2002, η Lincoln ξαναέγινε το απευθείας πολυτελές παρακλάδι της αμερικανικής Ford (αντί να ανήκει σε ξεχωριστό υπο-όμιλο), μετά την απόφαση της μητρικής εταιρείας να συμπεριλάβει στην PAG μόνο τις ευρωπαϊκές μάρκες της.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. «Jaguar Land Rover 2012 Overview» (PDF). Jaguar Land Rover. 14 Ιουνίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 2 Φεβρουαρίου 2013. 
  2. "Jaguar Group of companies is to merge with The British Motor Corporation Ltd., as the first step towards the setting up of a joint holding company to be called British Motor (Holdings) Limited." Official statement released at press conference at the Great Eastern Hotel, London, 1966.
  3. «The Years 1989 to 1986». Jaguar Cars Ltd. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2009. 
  4. «Cameron gets a new Jag to go with the new job – Autoblog UK». Uk.autoblog.com. 13 Μαΐου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2010. 
  5. «The Royal Warrant Holders ' Association – Directory of Royal Warrant Holders». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2007. 
  6. «Jaguar car brand to be all-electric by 2025» (στα αγγλικά). BBC News. 2021-02-15. https://www.bbc.com/news/business-56072019. Ανακτήθηκε στις 2021-02-15. 
  7. https://europe.autonews.com/automakers/ «Jaguar EVs be priced at Bentley-Porsche levels».

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία
  • Nick Walker: A-Z of British Coachbuilders, 1919–1960; Bay View Books, Bideford, Devon, UK 1997, ISBN 1-870979-93-1.
  • Bernard F. Viart, Xavier de Nombel: Mythos Jaguar. Motorbuch-Verlag, Stuttgart 1992, ISBN 3-613-01490-4.
  • Halwart Schrader: Typenkompass Jaguar – Personenwagen seit 1931. Motorbuch-Verlag, Stuttgart 2007, ISBN 978-3-613-02704-6.
  • Halwart Schrader: Jaguar. Die komplette Markengeschichte. Motorbuch-Verlag, Stuttgart 2002, ISBN 3-613-02259-1.
  • Philip Porter: Jaguar XK. Heel Verlag, Königswinter 2000, ISBN 3-89365-197-7.
  • Nigel Thorley, Paul Debois: Jaguar Mark I/Mark II. Heel, Königswinter 2001, ISBN 3-89365-923-4.
  • Nigel Thorley: Jaguar E-Type. Heel, Königswinter 2002, ISBN 3-89880-108-X.
  • Philip Porter, Tim Andrew: Jaguar E. 2. Auflage. Heel, Königswinter 2002, ISBN 3-89365-255-8.
  • Urs Schmid: Jaguar XK 120 – Anatomie eines Kultobjekts. Vulcan Verlag, Solothurn 2003, ISBN 3-9521878-0-1.
  • Nigel Thorley: Jaguar XJ Serie I bis III – Das komplette Begleitbuch. Heel, Königswinter 2004, ISBN 3-89880-200-0.
  • Matthias Pfannmüller: Jaguar Coupés 1932–2007. 75 Jahre Luxus und Leidenschaft. Wieland-Verlag, Bruckmühl 2005, ISBN 3-938711-00-0.
  • Heiner Stertkamp: Jaguar. Die komplette Chronik von 1922 bis heute. 2. Auflage. Heel, Königswinter 2006, ISBN 3-89880-337-6.
  • Hans Seper, Martin Pfundner, Hans Peter Lenz: Österreichische Automobilgeschichte. Eurotax, Wien 1999, ISBN 3-905566-01-X.
  • Walter Zeichner: Jaguar E-Type & Mark II 1955–1975. (= Schrader-Motor-Chronik). 1. Auflage. Motorbuch Verlag, Stuttgart 2010, ISBN 978-3-613-03143-2.
  • Heiner Stertkamp: Lyons’ Jaguar XJ – Ein Vermächtnis in drei Serien. Monsenstein und Vannerdat, Münster 2013, ISBN 978-3-942153-10-2.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία