Τσατάλτζα
Η Τσατάλτζα (τουρκικά: Çatalca, γνωστή ως Ἐργίσκη και αργότερα Μέτραι στα αρχαία ελληνικά) είναι πόλη και αγροτική επαρχία στην Κωνσταντινούπολη της Τουρκίας.
| Τσατάλτζα | |
|---|---|
  Τσατάλτζα | |
 | |
| Χώρα | Τουρκία |
| Διοικητική υπαγωγή | Επαρχία Κωνσταντινούπολης |
| Υψόμετρο | 85 μέτρα |
| Ζώνη ώρας | UTC+03:00 |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
.jpg)
Βρίσκεται στην Ανατολική Θράκη, στην οροσειρά ανάμεσα στον Μαρμαρά και τη Μαύρη Θάλασσα. Οι περισσότεροι κάτοικοι της Τσατάλτζας είναι αγρότες ή παραθεριστές. Τα σαββατοκύριακα πολλές οικογένειες από την Κωνσταντινούπολη έρχονται στην Τσατάλτζα για πεζοπορία στα δάση ή πικνίκ.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΑρχαιότητα
ΕπεξεργασίαΗ αρχαία ελληνική ονομασία της Τσατάλτζας ήταν Εργίσκη. Η Εργίσκη ήταν μια αρχαία ελληνική[1] πόλη στην Θράκη, στην περιοχή της Προποντίδας.
Σύμφωνα με τον Σουίδα, το ελληνικό όνομα της πόλης προέρχεται από τον Εργίσκο, γιο του Ποσειδώνα μέσω της Άβας, μιας ναϊάδας. Στην Ελληνική μυθολογία η Άβα ήταν νύμφη και φαίνεται ότι ήταν κόρη του ποταμού Έβρου.[2] Ο χώρος της αρχαίας πόλης ανήκει εν μέρει στην σημερινή πόλη.
Κατά την ρωμαϊκή εποχή η πόλη ονομαζόταν Μέτραι και υπαγόταν στην ύστερη ρωμαϊκή επαρχία της Θρακικής Ευρώπης. Αν και ήταν αρκετά σημαντική ώστε να γίνει επισκοπή της Μητροπολιτικής Αρχιεπισκοπής της Ηράκλειας, η πόλη έπεσε σε παρακμή.
Σύγχρονη εποχή
ΕπεξεργασίαΗ Τσατάλτζα εποικίστηκε κατά την οθωμανική εποχή και σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά του 1910 η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν Έλληνες.[3] Ο Κριμαϊκός Πόλεμος προκάλεσε μια μαζική έξοδο των Τατάρων της Κριμαίας προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Μερικοί από αυτούς μετοίκησαν στην Τσατάλτζα.
Κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο ο Βουλγαρικός στρατός είχε οδηγήσει τις τουρκικές δυνάμεις πέρα από τα σύνορα, αλλά οι τουρκικές δυνάμεις υποχώρησαν στις προετοιμασμένες θέσεις τους στην Τσατάλτζα όπου στις 16-17 Νοεμβρίου 1912 κέρδισαν τους Βουλγάρους κατά την πρώτη μάχη της Τσατάλτζας.[4][5] Οι οχυρώσεις της Τσατάλτζας σχημάτισαν μια γραμμή κατά μήκος της χερσονήσου, τη γραμμή Τσατάλτζας, η οποία έγινε η γραμμή της εκεχειρίας στις 3 Δεκεμβρίου 1912,[4] όταν η Βουλγαρία αποφάσισε να μην εισβάλλει στην Αδριανούπολη εκείνη τη στιγμή.[4][5] Μετά την λήξη της εκεχειρίας, στις 3 Φεβρουαρίου 1913 (Π.Η. 21 Ιανουαρίου) οι συγκρούσεις ξεκίνησαν και πάλι με τη Δεύτερη μάχη της Τσατάλτζας. Η δεύτερη μάχη της Τσατάλτζας τελείωσε στις 3 Απριλίου 1913 χωρίς αποτέλεσμα.[6] Ένας μεγάλος αριθμός δημοσιογράφων μετέδωσαν τις στρατιωτικές συγκρούσεις της Τσατάλτζας, των οποίων οι αναφορές παρέχουν πάρα πολλές λεπτομέρειες για το γεγονός.
Σύμφωνα με Οθωμανικά στατιστικά πληθυσμού του 1914 ο καζάς της Τσατάλτζας είχε πληθυσμού 30.165 κατοίκων, αποτελούμενος από 16.984 Έλληνες, 13.034 Μουσουλμάνους, 53 Εβραίους, 44 Αρμενίους, 40 Βουλγάρους και 10 Ρομά.[7]
Πριν το 1930 οι σημερινές επαρχίες Αρναβούτκιοϊ, Μπεϊλικντουζού, Μπουγιουκτσέκμετζε, δυτικά τμήματα του Μπασάκσεχιρ και αγροτικές περιοχές του Εγιούπ και του Σαριγέρ ανήκαν στην Τσατάλτζα.
Πληθυσμός
ΕπεξεργασίαΣύμφωνα με μια απογραφή της 22ας Νοεμβρίου 2000 ο πληθυσμό της επαρχίας Τσατάλτζας ήταν 81.589 κάτοικοι και το 2009 η πόλη της Τσατάλτζας είχε πληθυσμό 36.544 κατοίκων. Ο πληθυσμός αυξανόταν με ρυθμό 0.66%. Το ποσοστό αλφαβητισμού ήταν 99%.
Γεωγραφία
ΕπεξεργασίαΗ Τσατάλτζα έχει έκταση 1.715 τ.χλμ. και 135 χιλιόμετρα ακτογραμμής. Προς δυσμάς η Τσατάλτζα γειτνιάζει με την Σηλυβρία και την επαρχία Ραιδεστού, ενώ προς ανατολάς γειτνιάζει με το Αβτζιλάρ, το Κιουτσουκτσέκμετζε και το Μέγα Ρεύμα. Το φρέσκο νερό της Κωνσταντινούπολης προέρχεται από τις λίμνες Ντουρουσού και Τσατάλτζα.
Το Γιαλίκιοϊ είναι το παραθαλάσσιο θέρετρο της Τσατάλτζας. Το φυσικό πάρκο του Τσιλινγκόζ δυτικά του Γιαλίκιοϊ προσφέρει δραστηριότητες κατασκήνωσης και αναψυχής.
Μέσα ενημέρωσης
ΕπεξεργασίαΣτην Τσατάλτζα βρίσκεται ένας σταθμός μετάδοσης μέσων κυμάτων με πύργο ύψους 226 μέτρων. Δουλεύει σε 702 κιλοχέρτζ με 600 κιλοβάτ.
Διεθνείς σχέσεις
ΕπεξεργασίαΑδελφοποιημένες πόλεις
ΕπεξεργασίαΗ Τσατάλτζα είναι αδελφοποιημένη με τις παρακάτω πόλεις:
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ An Inventory of Archaic and Classical Poleis: An Investigation Conducted by The Copenhagen Polis Centre for the Danish National Research Foundation by Mogens Herman Hansen,2005,page 913
- ↑ Suda. Byzantium.
Ergiske: It is in Thrake, [and was named] after Ergiskos the son of Poseidon and Aba, a Nymphe
- ↑ Pentzopoulos, Dimitri (2002). The Balkan exchange of minorities and its impact on Greece. C. Hurst & Co. Publishers. σελίδες 31–32. ISBN 978-1-85065-702-6.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Hall, Richard C. (2000) The Balkan Wars 1912-1913: Prelude to the First World War Routledge, London, page 69, (ISBN 0-415-22946-4)
- ↑ 5,0 5,1 Black, Jeremy (2002) Warfare in the Western World, 1882-1975 Indiana University Press, Bloomington, Indiana, page 40 (ISBN 0-253-34050-0)
- ↑ Erickson, Edward J. (2003). Defeat in Detail: The Ottoman Army in the Balkans, 1912–1913. Greenwood Publishing Group. σελίδες 285 ff. ISBN 978-0-275-97888-4.
- ↑ Kemal Karpat (1985), Ottoman Population, 1830-1914, Demographic and Social Characteristics, The University of Wisconsin Press, p. 184-185