Βικιπαίδεια

Όττο Στράντμαν

Εσθονός πολιτικός

Ο Όττο Στράντμαν (Εσθονική προφορά: [ˈOto ˈɑugust ˈstrɑndˈmanˑ] ; 30 Νοεμβρίου [Π.Η. 18 Νοεμβρίου] 1875 [1] - 5 Φεβρουαρίου 1941) ήταν Εσθονός πολιτικός, ο οποίος υπηρέτησε ως πρωθυπουργός (1919) και επικεφαλής κράτους της Εσθονίας (1929–1931). Ήταν ένας από τους ηγέτες του κεντροαριστερού Εσθονικού Εργατικού Κόμματος, που είδε τη μεγαλύτερη υποστήριξή του μετά τις εκλογές του 1919 και του 1920. Ο Στράντμαν ήταν βασικός παράγοντας στη σύνθεση του ριζοσπαστικού νόμου για τη μεταρρύθμιση της γης και του Συντάγματος του 1920. Υπηρέτησε επίσης ως Υπουργός Γεωργίας (1918-1919), Υπουργός Δικαιοσύνης (ενεργός 1918, 1920–1921), Υπουργός Οικονομικών (1924), Υπουργός Εξωτερικών (1918, 1920–1921 και 1924) και Υπουργός Πολέμου ( 1919). Ενώ βρισκόταν στο αξίωμα του Υπουργού Οικονομικών, σταθεροποίησε την οικονομία και κατάφερε να αποφύγει τον υπερπληθωρισμό . Ο Στράντμαν ήταν επίσης ο ομιλητής τόσο της Εσθονικής Επαρχιακής Συνέλευσης (1917-1918) όσο και του Ριϊγκικόγκου (1921). Ήταν διπλωμάτης, που υπηρετούσε ως απεσταλμένος στη Βαρσοβία (1927-1929), όταν έκανε επαφές με πολωνούς πολιτικούς και στο Παρίσι (1933-1939). Κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής Κατοχής το 1941, ο Στράντμαν διατάχθηκε να εμφανιστεί στην έδρα του NKVD. Γνωρίζοντας ήδη τη μοίρα του, αυτοκτόνησε στο σπίτι του στην Κάντρινα.

Όττο Στράντμαν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Otto August Strandman (Εσθονικά)
Γέννηση30  Νοεμβρίου 1875
Vandu
Θάνατος5  Φεβρουαρίου 1941
Kadrina
Αιτία θανάτουτραύμα από πυροβολισμό
Συνθήκες θανάτουαυτοκτονία
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Εσθονία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕσθονικά
ΣπουδέςΚρατικό Πανεπιστήμιο Αγίας Πετρούπολης
d:Q107484521
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
διπλωμάτης
νομικός
δικηγόρος
δικαστής
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαEstonian Labour Party
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρωθυπουργός της Εσθονίας (Μαΐου 1919 – Νοέμβριος 1919)
State Elder (1929–1931)
Minister of Foreign Affairs (1920–1921)
Minister of Agricultural Work
ambassador of Estonia to France (1933–1939)
member of the Riigikogu
ΒραβεύσειςΣταυρός της Ελευθερίας
Τάγμα του Σταυρού του Αετού, 1η κλάση
Estonian Red Cross Order Second Class
Estonian Red Cross Order Fifth Class
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Νεανικά χρόνια

Επεξεργασία

Ο Όττο Στράντμαν γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου [Π.Η. 18 Νοεμβρίου] 1875 [1] στο χωριό Βάντου, στην ενορία Ούντλα, στην κομητεία Βίρου, τότε τμήμα του Κυβερνείου της Εσθονίας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Ο πατέρας του, Χανς Στράντμαν , ήταν δάσκαλος του σχολείου και ο Όττο ήταν το τρίτο παιδί του.

Ο Στράντμαν εκπαιδεύτηκε αρχικά από τον πατέρα του, μέχρι που πήγε στο δημοτικό σχολείο Ράκβερε το 1886 και αργότερα στο κρατικό γυμνάσιο αυτοκράτορα Αλεξάντερ στο Ταλίν και στο 5ο και 7ο γυμνάσιο στην Αγία Πετρούπολη . Αποφοίτησε ως εξωτερικός το 1896 μετά τις εξετάσεις του στο Γυμνάσιο του Κυβερνείου της Εσθονίας στο Ταλίν.

Μετά την αποφοίτησή του, ο Στράντμαν υπηρέτησε ως αξιωματούχος στο Γραφείο του Ταλίν της Κρατικής Τράπεζας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας έως ότου συνέχισε να σπουδάζει νομικά στο Πανεπιστήμιο του Τάρτου το 1899. Το 1901 συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, που αποφοίτησε το 1903.

Καριέρα

Επεξεργασία

Πρώιμη καριέρα

Επεξεργασία

Ο Στράντμαν εργάστηκε ως δικηγόρος στο Νάρβα και το Ταλίν, έγινε γνωστός για την ευγλωττία του και συνεπώς εξελέγη μέλος του δημοτικού συμβουλίου του Ταλίν από το 1904 έως το 1905. Ως δικηγόρος, υπερασπίστηκε τους Εσθονούς από τους Γερμανούς της Βαλτικής και τους κρατικούς αξιωματούχους.

Ο Στράντμαν δραστηριοποιήθηκε επίσης στις εθνικές οργανώσεις της Εσθονίας και έγινε ακτιβιστής της μεταρρύθμισης της αυτοδιοίκησης, όπου υποστήριξε την εθνική αυτονομία στις κυβερνήσεις της Βαλτικής. Ο Στράντμαν ήταν μεταξύ των πολιτικών, οι οποίοι υποτίθετο ότι θα έπρεπε να συνθέσουν το σχέδιο μεταρρύθμισης της αυτοδιοίκησης [2] αλλά κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1905, ο Στράντμαν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το εξωτερικό, όπως και πολλοί άλλοι Εσθονοί ακτιβιστές. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης, οι απόψεις του ήταν πολύ πιο ριζοσπαστικοί σοσιαλιστές από ό, τι αργότερα στη ζωή του. Κατά τη διάρκεια των χρόνων εξορίας του, ο Στράντμαν έζησε στην Ελβετία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελβετία, ο Στράντμαν και άλλοι εξόριστοι της Εσθονίας τελικά σχημάτισαν το σχέδιο μεταρρύθμισης της αυτοδιοίκησης, αλλά δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Ο Στράντμαν επέστρεψε στη Ρωσική Αυτοκρατορία το 1906, αλλά του απαγορεύτηκε να ζήσει στις κυβερνήσεις της Βαλτικής για τρία χρόνια, αναγκάζοντάς τον να ζήσει στη Νάρβα και την Αγία Πετρούπολη. Επέστρεψε στην Εσθονία το 1909 και εργάστηκε ως δικηγόρος, υπερασπιζόμενος τους συμμετέχοντες στην Επανάσταση του 1905. Ήταν επίσης ένθερμος υποστηρικτής της ελευθερίας του λόγου στα μέσα ενημέρωσης. Το 1917, έγινε εισαγγελέας του Επαρχιακού Δικαστηρίου του Ταλίν.

Τον Μάρτιο του 1917, ο Στράντμαν και μερικοί άλλοι γνωστοί πολιτικοί, που ήταν γνωστοί υποστηρικτές της αυτονομίας, επιλέχθηκαν να συνθέσουν το σχέδιο μεταρρύθμισης της αυτοδιοίκησης, το οποίο τελικά δημιούργησε την Αυτόνομη Κυβέρνηση της Εσθονίας. [3] Ο Στράντμαν εξελέγη και πάλι στο δημοτικό συμβούλιο του Ταλίν και το καλοκαίρι του 1917, στην Επαρχιακή Συνέλευση της Εσθονίας (Μααπάεφ) (Maapäev), όπου ήταν μέλος του αριστερού Ριζοσπαστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, με επικεφαλής τον Γιούρι Βιλμς. Υπηρέτησε ως Πρόεδρος (ομιλητής) της συνέλευσης μεταξύ 25 Οκτωβρίου 1917 και 27 Νοεμβρίου 1918, αν και με περιόδους μη δραστηριότητας στο μεταξύ, λόγω της Οκτωβριανής Επανάστασης και της Γερμανικής Κατοχής. Μετά την επανάσταση του Οκτωβρίου, ο Στράντμαν ηγήθηκε της συνεδρίασης της Επαρχιακής Συνέλευσης της 28 Νοεμβρίου [Π.Η. 15 Νοεμβρίου] 1917 , όπου η συνέλευση αυτοανακηρύχθηκε ως η υψηλότερη νόμιμη εξουσία στην Εσθονία. Μετά το έργο του ως ομιλητής του κοινοβουλίου, ο Στράντμαν αναγνωρίστηκε για την ουδετερότητά του και την ακρίβεια του. [4]

Ηγέτης της κεντροαριστεράς

Επεξεργασία

Αφού ο Γιούρι Βιλμς εκτελέστηκε μυστηριωδώς στη Φινλανδία, ο Όττο Στράντμαν ανέλαβε καθήκοντα Υπουργού Δικαιοσύνης . Έγινε επίσης ένας από τους ηγέτες του Ριζοσπαστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, που ονομάστηκε Εσθονικό Εργατικό Κόμμα και τελικά έγινε ένα κεντροαριστερό κόμμα. Ωστόσο, ο Στράντμαν συνελήφθη από Γερμανούς το καλοκαίρι του 1918.

Μετά τη γερμανική κατοχή, ο Στράντμαν συνέχισε στην προσωρινή κυβέρνηση, πρώτα ως Υπουργός Εξωτερικών και στη συνέχεια ως Υπουργός Γεωργίας, [5] όταν διετέλεσε επίσης αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γιάαν Πόσκα. [6] Ως Υπουργός Γεωργίας, ο Στράντμαν έγινε το βασικό πρόσωπο στη σύνθεση και την εφαρμογή του νόμου για τη μεταρρύθμιση της γης. Ως ένας από τους ηγέτες του Εργατικού Κόμματος, αγωνίστηκε σκληρά, για να κάνει τη μεταρρύθμιση της γης όσο το δυνατόν πιο ριζοσπαστική. Κατά συνέπεια, η γη που ανήκε στη γερμανική αριστοκρατία της Βαλτικής, δόθηκε σε εθνοτικούς Εσθονούς.

Η διπλωματική του σταδιοδρομία ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 1918, όταν ήταν μέλος της αντιπροσωπείας στη Σουηδία ως Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών, ζητώντας υποστήριξη στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας. Τελικά η Σουηδία έστειλε μια ομάδα εθελοντών στον πόλεμο. Για να πληρώσει για το ταξίδι του στη Στοκχόλμη, ο Στράντμαν αναγκάστηκε να πουλήσει τα δικά του έπιπλα.

Στις εκλογές της Συντακτικής Συνέλευσης του 1919, το Εργατικό Κόμμα της Εσθονίας πήρε 30 από τις 120 έδρες και η πλειοψηφία ήταν από κεντροαριστερά κόμματα. Αυτό έδωσε στο Εργατικό Κόμμα την ευκαιρία να διαμορφώσει την εσθονική πολιτική σε μεγαλύτερη κλίμακα. Ο Όττο Στράντμαν έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός της χώρας στις 8 Μαΐου 1919 και επιπλέον έγινε Υπουργός Πολέμου.

Το πρώτο υπουργικό συμβούλιο του Στράντμαν ήταν ένας κεντροαριστερός συνασπισμός με το Εσθονικό Λαϊκό Κόμμα και το Εσθονικό Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα. Το Εσθονικό Λαϊκό Κόμμα αποχώρησε από τον συνασπισμό το Σεπτέμβριο και το υπουργικό συμβούλιο του Στράντμαν παραιτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1919, έχοντας την εξουσία για εξάμηνο. [7]

Το Εργατικό Κόμμα της Εσθονίας με τον Αντς Πίιπ ηγήθηκε της μονοκομματικής κυβέρνησης μειοψηφίας μεταξύ 26 Οκτωβρίου 1920 και 25 Ιανουαρίου 1921, όταν ο Όττο Στράντμαν διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών και Υπουργός του Δικαιοσύνης. [8] Ως Υπουργός Εξωτερικών, καθιέρωσε διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Εσθονίας και Σοβιετικής Ρωσίας, καθιστώντας την Εσθονία μία από τις πρώτες χώρες, που το έπραξαν. [9]

Οι εκλογές του 1920 έκαναν το Εργατικό Κόμμα το μεγαλύτερο κόμμα στην Εσθονία με 22 από τις 100 έδρες στο Riigikogu, το πρώτο συνταγματικό κοινοβούλιο, αλλά και τα κεντροδεξιά κόμματα είχαν επίσης αποκτήσει δύναμη. Το Εργατικό Κόμμα της Εσθονίας παρέμεινε στο συνασπισμό, με επικεφαλής τον επικεφαλής του Κράτους Κωνσταντίν Πατς των Συνελεύσεων των Αγροτών. Ο Στράντμαν συνέχισε να υπηρετεί ως ο πρώτος Πρόεδρος (ομιλητής) του Ριιγκικόγκου μεταξύ 4 και 18 Ιανουαρίου Νοεμβρίου 1921.

Ο Γιούχαν Κουκ ήταν επικεφαλής ενός άλλου υπουργικού συμβουλίου του Εργατικού Κόμματος το 1922–1923, αλλά στον Στράντμαν δόθηκαν υπουργικές θέσεις μόνο στο υπουργικό συμβούλιο του Χριστιανοδημοκράτη Φρίντριχ Καρλ Άκελ, όπου αυτός ήταν Υπουργός Εξωτερικών μεταξύ 26 και 14 Μαρτίου 1924 και μετά Υπουργός Οικονομικών έως τις 16 Δεκεμβρίου 1924. [10]

Οικονομικές πολιτικές

Επεξεργασία

Στις 7 και 19 Δεκεμβρίου 1923, ο Στράντμαν κατηγόρησε τον μακράς διάρκειας πληθωριστή υπουργό των Οικονομικών Γκέοργκ Βέστελ στο κοινοβούλιο για λανθασμένες δαπάνες του κρατικού ταμείου. Ήταν η κριτική του Στράντμαν, που τελικά οδήγησε στην πτώση του υπουργικού συμβουλίου του Κονσταντίν Πατς και τον ανάγκασε να μείνει μακριά από την εξουσία από το 1924 έως το 1931.

Μετά τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας, πολλές επιχειρήσεις ξεκίνησαν σε σύντομο χρονικό διάστημα και η βιομηχανία αναπτύχθηκε με δάνεια, που τελικά οδήγησαν σε οικονομικές δυσκολίες. Ως Υπουργός Οικονομικών, ο Στράντμαν πρότεινε ένα σχέδιο για την οικονομική ανάπτυξη, το οποίο υποτίθεται ότι θα μείωνε τα δάνεια, θα μείωνε τον κρατικό προϋπολογισμό και θα επιτύγχανε εμπορικό πλεόνασμα αυξάνοντας τους δασμούς. Αρχικά, οι ενέργειές του δεν είχαν καμία επίδραση και δέχτηκε κριτική τόσο από τα αριστερά όσο και από τα δεξιά κόμματα, αλλά τελικά το μάρκο της Εσθονίας σταθεροποιήθηκε, ενσωματώνοντας περισσότερο την εσθονική οικονομία στην Ευρώπη. [11] Υποστήριξε επίσης την οικοδόμηση της οικονομίας στη γεωργία παρά τη διέλευση μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης, θεωρώντας τη Δανία ως ένα πρότυπο γεωργικής χώρας. Στα μέσα ενημέρωσης, οι πολιτικές του ονομάστηκαν κοροϊδευτικά UMP (Uus majandus poliitika - "Νέα Οικονομική Πολιτική") και KUMP (Kõige uuem majanduspoliitika- "Νεότατη Οικονομική Πολιτική") μετά την οικονομική πολιτική τη Σοβιετική Ένωση τότε . Τον Μάιο του 1924, ο Στράντμαν δεν κατηγόρησε τον προκάτοχό του Γκέοργκ Βέστελ για τη σκόπιμη δημιουργία υπερπληθωρισμού, μόνο για απόλυτη αισιοδοξία για τις πολιτικές του.

Για σχεδόν πέντε χρόνια, ο Όττο Στράντμαν δεν κατείχε σημαντικά αξιώματα. Παρέμεινε ενεργός στην κοινοβουλευτική πολιτική και έγινε γνωστός για την ευγλωττία του. Ως ηγέτης της κεντροαριστεράς, το έργο του συνέχισε να έχει μεγάλη επίδραση στην οικονομία, καθώς πέτυχε για ίδιες πολιτικές όπως είχε εφαρμόσει κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Υπουργός Οικονομικών. Ο οικονομικός ιστορικός Γιάακ Βάλγκε είπε, ότι χάρη στο γρήγορο και αποφασιστικό έργο του Όττο Στράντμαν η Εσθονία μπόρεσε να αποφύγει τον υπερπληθωρισμό στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Ήταν ο Όττο Στράντμαν, ο οποίος έκανε την πρόταση να ονομάσει το νέο εσθονικό νόμισμα το " κορώνα " από τις σκανδιναβικές χώρες.

Όψιμη πολιτική καριέρα

Επεξεργασία

Καθώς το Εργατικό Κόμμα σιγά-σιγά μετατράπηκε από αριστερό σε κεντρώο, η δημοτικότητά του έπεσε, αφήνοντας τα κυριότερα σημεία του στις εκλογές της Συντακτικής Συνέλευσης του 1919 και στις εκλογές του Ριιγκικόγκου του 1920. Το Εργατικό Κόμμα πέτυχε μόνο 12 από τις 100 έδρες στις εκλογές του 1923, 13 το 1926 και 10 το 1929, έως ότου τελικά συγχωνεύτηκε με άλλα κεντρώα κόμματα, για να σχηματίσει το Εθνικό Κόμμα του Κέντρου το 1932.

Κατά τη διάρκεια μιας κυβερνητικής κρίσης τον Ιούλιο του 1926, ο ομιλητής του Ριιγκικόγκου Καρλ Άουγκουστ Άινμπουντ έκανε στον Όττο Στράντμαν την πρόταση σχηματισμού υπουργικού συμβουλίου. Το οικονομικό του πρόγραμμα συνίστατο στη μείωση του προϋπολογισμού και στη μείωση των δανείων, κάτι που ήταν απαράδεκτο από το δεξιό κόμμα των Εποίκων και τις συνελεύσεις των Αγροτών. [12]

Από το 1927 έως το 1929, ο Στράντμαν υπηρέτησε ως Εσθονός απεσταλμένος στην Πολωνία, την Τσεχοσλοβακία και τη Ρουμανία, και κατοικούσε στη Βαρσοβία. Τον Ιούνιο του 1929 παραιτήθηκε απροσδόκητα [13] και επέστρεψε στην εσθονική πολιτική, για να ηγηθεί του δεύτερου υπουργικού συμβουλίου του, ξεκινώντας από τις 9 Ιουλίου 1929. Ήταν ένας συνασπισμός μεταξύ του Εργατικού Κόμματος, του Λαϊκού Κόμματος, του Χριστιανικού Λαϊκού Κόμματος, των Συνελεύσεων των Αγροτών και του Κόμματος Εποίκων, που συνδύαζε σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα από την κεντροαριστερά προς τα δεξιά. Πριν αναλάβει τα καθήκοντά του, επέκρινε το κοινοβούλιο ότι έγινε «εργοστάσιο ανεπαρκών νόμων». [4] Το υπουργικό του συμβούλιο παρέμεινε μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου 1931. Είναι όμως ειρωνικό, ότι η Μεγάλη Ύφεση έφτασε στην Εσθονία, όταν ο επικεφαλής της κυβέρνησης ήταν ο Όττο Στράντμαν, ένας άντρας, ο οποίος υποστήριζε πάντα προσεκτικές οικονομικές και χρηματοοικονομικές πολιτικές. Χάρη στις ισχυρές του ικανότητες στα οικονομικά και τα χρηματοοικονομικά, ο συνασπισμός διήρκεσε για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα, 1 χρόνο και 7 μήνες.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του, πραγματοποίησε μια κρατική επίσκεψη στην Πολωνία τον Φεβρουάριο του 1930, όπου συναντήθηκε τόσο με τον Πρόεδρο Ιγκνάτσι Μοστσίτσκι όσο και με τον στρατάρχη Γιούσεφ Πιουσούτσκι για να σχηματίσουν μια Βαλτική Αντάντ, η οποία ωστόσο δεν βρήκε πολωνική υποστήριξη. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του, επισκέφτηκε το Βίλνιους, το οποίο ελεγχόταν τότε από την Πολωνία. Ο Λιθουανός Υπουργός Εξωτερικών διαμαρτυρήθηκε ότι η Εσθονία δεν αντιμετωπίζει ουδέτερα τη διαμάχη του Βίλνιους, βλάπτοντας τις σχέσεις Εσθονίας-Λιθουανίας, οι οποίες κάπως θεραπεύτηκαν μέχρι το 1931. [14] Τον Αύγουστο του 1930, ο Στράντμαν φιλοξένησε τον Πρόεδρο Μοστσίτσκι στην Εσθονία. [15]

Συμμετοχή στο κοινοβούλιο:

Διπλωματική σταδιοδρομία στα τελευταία χρόνια της ζωής του και θάνατος

Επεξεργασία
 
Τάφος του Όττο Στράντμαν

Από το 1933 έως το 1939 ο Στράντμαν ήταν ο Εσθονός απεσταλμένος στη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ισπανία και το Βατικανό, και κατοικούσε στο Παρίσι. Το 1936 υποστήριξε τους Γιούχαν Κουκ, Αντς Πίιπ, Γιάαν Τέεμαντ και Γιάαν Τόνισον, οι οποίοι υπέγραψαν ένα μνημόνιο, που απευθυνόταν στον Πρωθυπουργό Κονσταντίν Πατς, που εκτελούσε καθήκοντα επικεφαλής κράτους, απαιτώντας αστικές ελευθερίες και τερματισμό της αυταρχικής του διακυβέρνησης. Το 1938, ο Στράντμαν έγινε δικαστής στο Μόνιμο Δικαστήριο Διεθνούς Δικαιοσύνης στη Χάγη.

Το 1939, ο Στράντμαν επέστρεψε στην Εσθονία, αλλά αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή λόγω κακής υγείας. Δεδομένου ότι δεν ήταν ενεργός στην πολιτική, έμεινε μόνος μετά τη σοβιετική κατοχή το 1940. Ωστόσο, το 1941, ο Στράντμαν έλαβε επίσημη ειδοποίηση, για να φτάσει μπροστά στο NKVD . Συνειδητοποιώντας τη μοίρα του, αυτοκτόνησε στο σπίτι του στην Καντρίνα στις 5 Φεβρουαρίου 1941. Τάφηκε στο νεκροταφείο του Ταλίν Σισεκαλμίτσου.

Πολιτιστικές δραστηριότητες

Επεξεργασία

Ο Στράντμαν ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Εσθονίας και της Εταιρείας Ταμιευτηρίου και Δανείων του Ταλίν (Tallinna Vastastikune Krediitühisus). Ήταν μέλος του Εσθονικού Φοιτητικού Συλλόγου από το 1899 και έλαβε επίτιμα διδακτορικά από το Πανεπιστήμιο του Τάρτου το 1928 και το Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας το 1930. Ο Στράντμαν απαρνήθηκε όλες τις τιμές και τα βραβεία, που του είχαν δοθεί. [4]

Προσωπική ζωή

Επεξεργασία

Το 1907, ο Στράντμαν παντρεύτηκε τη Λύντια Χίντρικσον (1889-1934). Τα πρώτα δύο παιδιά τους, η κόρη τους Χέλλα (1909-1913) και ο γιος τους Χανς(1911-1913) πέθαναν νωρίς. Η δεύτερη κόρη τους Λύντια (1914-1966) πέθανε μετά τον πόλεμο.

Βραβεία

Επεξεργασία
  • 1920 - Σταυρός της Ελευθερίας III / I
  • 1921 - Τάγμα του Ερυθρού Σταυρού της Εσθονίας III
  • 1928 - Τάγμα του Ερυθρού Σταυρού της Εσθονίας II / II
  • 1929 - Τάγμα του Ερυθρού Σταυρού της Εσθονίας I / II
  • 1930 - Τάγμα του Σταυρού του Αετού Ι

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 «Otto Strandmani sünd» (στα Εσθονικά). Histrodamus. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2013. 
  2. ↑ XX sajandi kroonika, I osa; Eesti Entsüklopeediakirjastus, Tallinn, 2002; p. 54
  3. ↑ XX sajandi kroonika, I osa; Eesti Entsüklopeediakirjastus, Tallinn, 2002; p. 150
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Riigikogu pressiteated – Ene Ergma sõnavõtt Otto Strandmani mälestustahvli avamisel Tallinnas, 30 November 2005
  5. ↑ XX sajandi kroonika, I osa; Eesti Entsüklopeediakirjastus, Tallinn, 2002; p. 169
  6. ↑ XX sajandi kroonika, I osa; Eesti Entsüklopeediakirjastus, Tallinn, 2002; pp. 184–185
  7. ↑ Vabariigi Valitsus – Vabariigi Valitsus 09.05.1919 – 18 November 1919[νεκρός σύνδεσμος]
  8. ↑ Vabariigi Valitsus – Vabariigi Valitsus 26 October 1920 – 25 January 1921[νεκρός σύνδεσμος]
  9. ↑ XX sajandi kroonika, I osa; Eesti Entsüklopeediakirjastus, Tallinn, 2002; p. 221
  10. ↑ Vabariigi Valitsus – Vabariigi Valitsus 26 March 1924 – 16 December 1924[νεκρός σύνδεσμος]
  11. ↑ XX sajandi kroonika, I osa; Eesti Entsüklopeediakirjastsaneerimaus, Tallinn, 2002; p. 264
  12. ↑ XX sajandi kroonika, I osa; Eesti Entsüklopeediakirjastus, Tallinn, 2002; p. 290
  13. ↑ Eesti Suursaatkond Varssavis – Sõjalisest missioonist saatkonnaks
  14. ↑ XX sajandi kroonika, I osa; Eesti Entsüklopeediakirjastus, Tallinn, 2002; p. 332
  15. ↑ XX sajandi kroonika, I osa; Eesti Entsüklopeediakirjastus, Tallinn, 2002; p. 339

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Otto Strandman στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Όττο_Στράντμαν&oldid=10010666"