Ανρί Μπωφόρ
Ο Ερρίκος Μποφώρ (Henri Beaufort, 1375 – 11 Απριλίου 1447) από τον Οίκοτου Λάνκαστερ διάσημος Άγγλος κληρικός, επίσκοπος του Λίνκολν (1398), επίσκοπος του Γουίντσεστερ (1404) και καρδινάλιος (1426) μέλος του Οίκος των Πλανταγενετών ήταν δεύτερος γιος του Ιωάννη της Γάνδης από την τελευταία σύζυγο του και πρώην ερωμένη του Αικατερίνη Σουίνφορντ.[9][10] Εκπαιδεύτηκε με στόχο την εκκλησιαστική σταδιοδρομία, μετά τον γάμο των γονέων του (1396) ο Ερρίκος και τα αδέλφια του νομιμοποιήθηκαν από τον πάπα Βονιφάτιο Θ΄ και με Κοινοβουλευτική πράξη στις 9 Φεβρουαρίου 1397 αλλά αποκλείστηκαν από τη διαδοχή του θρόνου.[11][12][13] Η τελευταία διάταξη επισημοποιήθηκε από τον μεγαλύτερο ετεροθαλή αδελφό τους Ερρίκο Δ΄ της Αγγλίας με τη φράση "η αξιοπρέπεια του θρόνου εξαιρείται". Ο Ερρίκος Μπωφόρ εξελέγη τρεις φορές Καγκελάριος της Αγγλίας.
| Ερρίκος Μπωφόρ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Henry Beaufort (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 1375 Beaufort-en-Vallée |
| Θάνατος | 11 Απριλίου 1447[1][2] Ουίντσεστερ |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός του Ουίντσεστερ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Αγγλίας |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[3] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καθολικός ιερέας δικαστής |
| Οικογένεια | |
| Σύντροφος | Alice FitzAlan |
| Τέκνα | Joan Beaufort[4] |
| Γονείς | Ιωάννης της Γάνδης[4][5] και Αικατερίνη Σουίνφορντ[4][5] |
| Αδέλφια | Αικατερίνη του Λάνκαστερ Φιλίππη του Λάνκαστερ Ελισάβετ Πλανταγενέτη του Έξετερ Ιωάννα Μπωφόρ[5] Ερρίκος Δ' της Αγγλίας Τόμας Σουίνφορντ Ιωάννης Μπωφόρ, 1ος κόμης του Σόμερσετ[5] Τόμας Μπωφόρ, δούκας του Έξετερ[5] |
| Οικογένεια | Οίκος του Λάνκαστερ |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Εκατονταετής Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Roman Catholic Bishop of Lincoln (England) (από 1398)[6][7] Roman Catholic Bishop of Winchester (από 1404)[6][8] |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Καρδινάλιος
ΕπεξεργασίαΟρίστηκε επίσκοπος του Λίνκολν στις 27 Φεβρουαρίου 1398 και καθιερώθηκε στις 14 Ιουλίου 1398.[14] Όταν ο μεγαλύτερος ετεροθαλής αδελφός του Ερρίκος του Μπόλινμπροκ εκθρόνισε τον ξάδελφο τους Ριχάρδο Β΄ της Αγγλίας και ανέβηκε στον θρόνο ως Ερρίκος Δ΄ της Αγγλίας (1399) ο Ερρίκος Μπωφόρ έγινε Καγκελάριος της Αγγλίας (1403).[15] Ο Ερρίκος Μπωφόρ παραιτήθηκε από Καγκελάριος (1404) και διορίστηκε επίσκοπος του Γουίντσεστερ στις 19 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου.[16] Την περίοδο 1411 - 1413 ο Ερρίκος Μπωφόρ έπεσε σε δυσμένεια επειδή υποστήριξε τον ανιψιό του Ερρίκο σε επανάσταση που έκανε εναντίον του πατέρα του αλλά όταν ο Ερρίκος ανέβηκε στον θρόνο ως Ερρίκος Ε΄ της Αγγλίας ο Ερρίκος Μπωφόρ διορίστηκε ξανά Καγκελάριος (1413) αλλά παραιτήθηκε ξανά (1417).[15]
Ο Πάπας Μαρτίνος Ε΄ του πρότεινε τη θέση του Καρδινάλιου αλλά ο Ερρίκος Ε΄ δεν του το επέτρεψε να δεχτεί. Ο Ερρίκος Ε΄ πέθανε (1422) δυο χρόνια μετά τον γάμο του με την Αικατερίνη της Γαλλίας (1401-1437) κόρη του Καρόλου ΣΤ΄ της Γαλλίας ο οποίος με τη Συνθήκη του Τρουά αποκλήρωσε από τον θρόνο τον γιο του δελφίνο Κάρολο για χάρη του Ερρίκου Ε΄. Ο Ερρίκος Μποφώρ με τους αδελφούς του Ερρίκου Ε΄ διορίστηκε στο συμβούλιο της Αντιβασιλείας με προορισμό την κηδεμονία του Ερρίκου ΣΤ΄ της Αγγλίας, έγινε Καγκελάριος για τρίτη φορά (1424) αλλά παραιτήθηκε (1426) λόγω διαφωνίας με τους θείους του βασιλιά ιδιαίτερα τον Χάμφρεϊ, δούκα του Γκλόστερ.[15] Ο πάπας Μαρτίνος Ε΄ διόρισε τον Ερρίκο Μπωφόρ Καρδινάλιο (1426).[15] Το 1427 διορίστηκε παπικός απεσταλμένος στη Γερμανία, την Ουγγαρία και τη Βοημία και έγινε αρχηγός στην Δ΄ Σταυροφορία ενάντια των Χουσιτών αιρετικών της Βοημίας. Οι δυνάμεις του Μπωφόρ συνέτριψαν τους Χουσίτες στις 4 Αυγούστου 1427 στη μάχη του Τάχοφ.[17]
Ιωάννα της Λωρραίνης
ΕπεξεργασίαΌταν οι Άγγλοι συνέλαβαν την Ιωάννα της Λωραίνης (1431) ο θρύλος λέει ότι ο Μπωφόρ ήταν παρόν στις πρώτες δοκιμασίες της δίκης που έγιναν υπό την ηγεσία του Πιερ Κοσον του Μπωβαί. Ο κατάλογος των μαρτύρων ωστόσο που συμμετείχαν στη δίκη δεν δείχνει να βρίσκεται το όνομα του σε καθημερινή βάση.[18] Η μοναδική του εμφάνιση φαίνεται στις 26 Μαΐου 1431 την ημέρα της αποκήρυξης της, οι κατάλογοι δεν καταγράφουν το όνομα του στους μάρτυρες την ημέρα που κάηκε στον στύλο. Ο θρύλος περιγράφει να αναφέρεται το όνομα του στη Δίκη Αποκατάστασης της Ιωάννας της Λωρραίνης τη διετία 1455 - 1456 με 27 ερευνητικές μελέτες που περιγράφουν ότι "έκλαψαν όλοι σκληρά την ώρα της θανάτωσης της ακόμα και οι εχθροί της από την Αγγλία".[19] Άλλες μαρτυρίες περιγράφουν περιστατικά για την παρουσία του στη δίκη της όπως η παρατήρηση που έκανε στον ιερέα Άντρε Μάργκερι επειδή το κήρυγμα του ήταν ευνοϊκό στην Ιωάννα της Λωρραίνης αλλά η ύπαρξη του Μάργκερι δεν καταγράφεται.[20] Ο καρδινάλιος Ερρίκος Μπωφόρ εξακολουθούσε να είναι πολιτικά ενεργός στην Αγγλία μέχρι τον θάνατο του στις 11 Απριλίου 1147.[16]
Νόθη κόρη
ΕπεξεργασίαΤην εποχή που ο Ερρίκος ήταν επίσκοπος του Λίνολν περιγράφεται μια υπόθεση που είχε με την Αλίκη Φιτς Άλαν (1378–1415) την κόρη του Ριχάρδου Φιτς Άλαν και της Ελισάβετ του Μπόχυν της χήρας του Τζων Τσάρλετον, 4ου βαρόνου του Τσάρλετον.
"Ο Ερρίκος απέκτησε (1402) μια νόθη κόρη την Τζέιν Μποφώρ που πολλοί την περιγράφουν σαν κόρη της Αλίκης, τα ονόματα της Τζέιν και του συζύγου της Σερ Έντουαρντ Στράντλινγκ βρέθηκαν στη διαθήκη του καρδινάλιου Μπωφόρ. Ο γάμος τους (1427) έφερε τον Σερ Έντουαρντ στη σφαίρα του πεθερού του χάρη στην οποία δέχτηκε τον διορισμό του τον Δεκέμβριο του 1423 στη θέση του Καγκελαρίου της νότιας Ουαλίας που την κράτησε μέχρι τον Μάρτιο του 1437".[21]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Henry-Beaufort. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. 22420. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. beaufh. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 «Kindred Britain»
- ↑ 6,0 6,1 beaufh.
- ↑ l516.
- ↑ w515.
- ↑ Miranda, Salvador. "Henry Beaufort"
- ↑ Rosenthal, Joel Thomas (1970). "The Training of an Elite Group: English Bishops in the Fifteenth Century". Transactions of the American Philosophical Society (New Series ed.). 60 (5): 7.
- ↑ Cokayne Complete Peerage Volume XII pp. 40–41
- ↑ Schofield, Nicholas; Skinner, Gerald (2007). The English Cardinals. Oxford, UK: Family Publications. p. 60.
- ↑ Williams, David (1996). British Royalty. London, UK: Cassell. pp. 240–41.
- ↑ Fryde, et al. Handbook of British Chronology p. 256
- ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 Fryde, et al. Handbook of British Chronology p. 87
- ↑ 16,0 16,1 Fryde, et al. Handbook of British Chronology p. 277
- ↑ Harriss, G.L. (1987). "Henry Beaufort, 'Cardinal of England'". Proceedings of the 1986 Harlaxton Symposium: England in the Fifteenth Century. Woodbridge, UK: Paul Watkins Publishing: 123–24.
- ↑ The Trial of Jeanne d'Arc translated in full by W.P.Barrett,, George Routledge & Sons,1931
- ↑ Pernoud, Regine, The Retrial of Joan of Arc, translated by J.M.Cohen, Methuen & Co. 1955
- ↑ Pernoud, Regine, The Re-trial of Joan of Arc, translated by J.M.Cohen, Methuen & Co. 1955
- ↑ R. A. Griffiths, Conquerors and Conquered in Medieval Wales, 1994.
Πηγές
Επεξεργασία- Cokayne, George E. (1982). The Complete Peerage of England, Scotland, Ireland, Great Britain, and the United Kingdom, Extant, Extinct, or Dormant. XII (Microprint ed.). Gloucester, UK: A. Sutton.
- Fryde, E.B.; Greenway, D.E.; Porter, S.; Roy, I. (1996). Handbook of British Chronology (Third revised ed.). Cambridge, UK: Cambridge University Press.
- Griffiths, Ralph A. (1981). The Reign of King Henry VI: The Exercise of Royal Authority, 1422–1461. University of California Press.
- Harriss, G. L. "Beaufort, Henry (1375?–1447)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.