Βάλντεμαρ Β΄ της Δανίας
Ο Βάλντεμαρ Β΄ της Δανίας ή Βάλντεμαρ ο Νικητής ή Βάλντεμαρ ο Κατακτητής (Valdemar Sejr, 9 Μαΐου 1170 - 28 Μαρτίου 1241), βασιλιάς της Δανίας (1202 - 1241) ήταν δεύτερος γιος του βασιλιά της Δανίας Βάλντεμαρ Α΄ και της Σοφίας του Μινσκ κόρης του Πολωνού πρίγκηπα Ρισέζα, διαδέχθηκε τον θανόντα αιφνίδια μεγαλύτερο αδελφό του Κνούτο ΣΤ΄. Το προσωνύμιο Sejr είναι μεταγενέστερη επινόηση και δεν είχε χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια της ζωής του, το Sejr είναι Δανική λέξη που σημαίνει «νίκη».
Βάλντεμαρ Β΄ της Δανίας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 28 Ιουνίου 1170[1][2][3] Ρίμπε |
Θάνατος | 28 Μαρτίου 1241[2][4][5] Vordingborg |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
Τόπος ταφής | St. Bendt's Church |
Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Δανίας |
Θρησκεία | Χριστιανισμός |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μονάρχης |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Ντάγκμαρ της Βοημίας (1205–1212)[6] Μπερενγκάρια της Πορτογαλίας (1214–1221)[6] Ingibiorg von Sachsen (από 1202)[6] |
Σύντροφος | Ελένα Γκούτορμσντοτερ |
Τέκνα | Βάλντεμαρ ο Νέος Ερρίκος Δ΄ της Δανίας Άβελ της Δανίας Χριστόφορος Α΄ της Δανίας Σοφία των Έστριντσεν της Δανίας Κανούτος της Εσθονίας Νιλς του Χάλαντ |
Γονείς | Βάλντεμαρ Α΄ της Δανίας και Σοφία του Μινσκ |
Αδέλφια | Κνούτος ΣΤ΄ της Δανίας Ίνγκεμποργκ της Δανίας Ρίκισσα της Δανίας Ελένη της Δανίας Σοφία της Δανίας |
Οικογένεια | Οίκος των Έστριντσεν |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Μονάρχης της Δανίας (1202–1241) Δούκας του Σλέσβιχ (1183–1216) |
Θυρεός | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Αποτυχία του αρχιεπισκόπου της Βρέμης Βάλντεμαρ να σφετεριστεί τον θρόνο της Δανίας
ΕπεξεργασίαΌταν πέθανε ο πατέρας του σε ηλικία 12 ετών ονομάστηκε πρίγκηπας της Νότιας Γιουτλάνδης, [7] κηδεμόνας του ορίστηκε ο επίσκοπος Βάλντεμαρ Κνουδσέν ένας φιλόδοξος και αδίστακτος άνθρωπος ο οποίος όταν έγινε δούκας - αρχιεπίσκοπος της Βρέμης (1192) επιχείρησε να ανατρέψει τον Δανό βασιλιά Κνούτο Δ΄, μεγαλύτερο αδελφό του πρίγκηπα Βάλντεμαρ και να γίνει βασιλιάς της Δανίας ο ίδιος. Ο πρίγκηπας Βάλντεμαρ ζήτησε από τον επίσκοπο να συναντηθούν αλλά ο ίδιος δραπέτευσε για τη Σουηδική Νορβηγία προκειμένου να αποφύγει τη σύλληψη, την επόμενη χρονιά ο επίσκοπος Βάλντεμαρ με την υποστήριξη της Γερμανικής οικογένειας των Χοχεστάουνεφ επιτέθηκε στις Δανικές ακτές διεκδικώντας ξεκάθαρα τον θρόνο. Ο βασιλιάς της Δανίας Κνούτος ΣΤ΄ τον νίκησε (1193) και τον φυλάκισε 5 χρόνια στο κάστρο του Νόρντμποργκ (1193 - 1198) και στη συνέχεια τον μετέφερε στο κάστρο του Σόμποργκ κοντά στο Σγιέλαν (1198 - 1206), ελευθερώθηκε με την επέμβαση του πάπα Ιννοκεντιου Γ΄ και της νέας βασίλισσας Νταγκμάρ συζύγου του Βάλντεμαρ Β΄ αφού εν τω μεταξύ ο Κνούτος ΣΤ΄ είχε πεθάνει, για να ελευθερωθεί ορκίστηκε πρώτα ότι δεν θα ενοχλήσει ποτέ ξανά το Δανικό στέμμα. [8] Ο Βάλντεμαρ και ο αδελφός του αντιμετώπισαν άλλη μια σοβαρή απειλή από τον Αλφόνσο Γ΄ του Χόλσταϊν ο οποίος με την υποστήριξη πολλών Γερμανών κομήτων επιτέθηκε στη νότια Γιουτλάνδη με σκοπό να ανατρέψει τον Δανό βασιλιά και να τον αντικαταστήσει με τον επίσκοπο Βάλντεμαρ Κνουδσέν ο οποίος ήταν ήδη φυλακισμένος. Ο Αλφόνσος Γ΄ του Χόλσταϊν ηττήθηκε στη μάχη του Στελλώ (1201) και φυλακίστηκε στο διπλανό κελί με αυτό του Βάλντεμαρ Κνουδσέν για δυο χρόνια στη συνέχεια ο Βάλντεμαρ δέχτηκε να ελευθερωθεί για λόγους υγείας. Τον Νοέμβριο του 1202 ο μεγαλύτερος αδελφός του Βάλντεμαρ βασιλιάς Κνούτος ΣΤ΄ πέθανε αιφνίδια σε ηλικία 40 ετών χωρίς απογόνους, τον διαδέχθηκε ο ίδιος ο Βάλντεμαρ ως Βάλντεμαρ Β΄
Επαναφορά του Βάλντεμαρ στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Βρέμης
ΕπεξεργασίαΤην ίδια εποχή ξέσπασε πόλεμος στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους δυο διεκδικητές του θρόνου τον Όθων Δ΄ από τον Οίκο των Γουέλφων και τον Φίλιππο της Σουαβίας από τον Οίκο των Χοχεστάουνεφ, ο Βάλντεμαρ Β΄ συμμάχησε με τον Όθωνα Δ΄ εναντίον του Φιλίππου. Ο Βάλντεμαρ επιτέθηκε στο Λίμπεκ και στο Χόλσταϊν τα οποία έγιναν επαρχίες της Δανίας (1203), από το 1204 συμμετείχε έντονα στις διαδικασίες για τη διαδοχή στον θρόνο της Νορβηγίας οδηγώντας έναν στόλο στο Βικέν προκειμένου να υποστηρίξει τα δικαιώματα του Έρλιν Στέινβεγκ στον Νορβηγικό θρόνο, το αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος που κράτησε ως το 1208. Το 1207 πέθανε ο αρχιεπίσκοπος της Βρέμης Χάρτγουιγκ της Ουλθέδης ο οποίος είχε αντικαταστήσει τον Βάλντεμαρ (1192) και μια μερίδα επισκόπων της Βρέμης εξέλεξε πάλι τον Βάλντεμαρ ο οποίος είχε και την υποστήριξη και του βασιλιά Φιλίππου λόγω της εχθρότητας που είχε με τον Δανό βασιλιά Βάλντεμαρ Β΄. Μια άλλη μικρότερη μερίδα επισκόπων αντέδρασε έντονα στην απόφαση αυτή μεταφέροντας δική τους έδρα της αρχιεπισκοπής στο Αμβούργο ορίζοντας δικό τους επίσκοπο την ίδια χρονιά τον Μπουσάρ, κόμη του Στάμπενχαους, οι επίσκοποι του Αμβούργου μαζί με τον Δανό βασιλιά κατέφυγαν στον πάπα Ιννοκέντιο Γ΄ ζητώντας την προστασία του και την αποκήρυξη του Βάλντεμαρ από την επισκοπή. Ο πάπας πήρε καθαρά το μέρος του Βάλντεμαρ Β΄ και των επισκόπων του Αμβούργου κατοχυρώνοντας ως αρχιεπίσκοπο τον Μπουσάρ, κόμη του Στάμπενχαους, ο Βάλντεμαρ αρνήθηκε να υπακούσει και ο πάπας τον αφόρισε, τον καθαίρεσε και από την επισκοπή του Σλέσβιχ στην οποία βρισκόταν από το 1279 τοποθετώντας σε αυτήν τον Νικόλαο. Ο νέος επίσκοπος του Σλέσβιγκ Νικόλαος ήταν έμπιστος και φίλος του βασιλιά της Δανίας Βάλντεμαρ Β΄ γι'αυτό τον διόρισε αργότερα αντιβασιλιά της Δανίας (1214), την ίδια χρονιά ο Βαλντεράμ Β΄ επιτέθηκε με στρατό νότια του Έλβα κατακτώντας τη Στάντε, τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου ο επίσκοπος Βάλντεμαρ ανακατέλαβε τη Στάντε αλλά ανακαταλήφθη πάλι από τον Βάλντεμαρ Β΄ ο οποίος έκτισε γέφυρα για να υπάρχει πρόσβαση στο Αμβούργο μέσω του ποταμού Έλβα. Το 1209 ο Όθων Δ΄ έπεισε τον Βάλντεμαρ Β να οπισθοχωρήσει βόρεια του Έλβα πιέζοντας ταυτόχρονα τον Μπουσάρ να εξορίσει τον επίσκοπο Βάλντεμαρ από τη χώρα.
Οριστική παραίτηση του αρχιεπισκόπου Βάλντεμαρ
ΕπεξεργασίαΟ πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ στη συνέχεια αποφάσισε να αντικαταστήσει στην αρχιεπισκοπή της Βρέμης τον Μπουσάρ με τον θείο του Γεράρδο Α΄, κόμη του Ολδεμβούργου (1210). Τα αμέσως επόμενα χρόνια η κατάσταση αντιστράφηκε προσωρινά υπέρ του επισκόπου Βάλντεμαρ λόγω της υποστήριξης που πέτυχε απρόσμενα από τον Όθωνα Δ΄ ο οποίος ήρθε σε σύγκρουση με τον πάπα για τη Σικελία, ο Βερνάρδος Γ΄ της Σαξονίας συνόδευσε τον γαμπρό του επίσκοπο Βερνάρδο στη Βρέμη (1211), ο Ερρίκος Ε΄, κόμης του Παλατινάτου του Ρήνου κατέλαβε τη Στάντε για λογαριασμό του επισκόπου Βάλντεμαρ (1213) Στη συνέχεια οι κάτοικοι της Νορβηγίας εξεγέρθηκαν εναντίον του αρχιεπισκόπου Βάλντεμαρ λόγω της υψηλής φορολογίας που τους επέβαλε σκοτώνοντας τον απεσταλμένο του, ο Δανός βασιλιάς εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση για να λεηλατήσει τη Στάντε και να κατακτήσει το Αμβούργο, ο αρχιεπίσκοπος Βάλντεμαρ αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει, δέχτηκε να παραιτηθεί οριστικά από την αρχιεπισκοπή και κλείστηκε σε μοναστήρι (1217). Ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν ικανοποιημένος από την υποστήριξη που του παρείχε ο Βάλντεμαρ του έδωσε σαν ανταμοιβή το Σλέσβιχ, το Χόλσταϊν και την περιοχή της Πομερανίας που προσαρτήθηκαν από τότε στο βασίλειο της Δανίας.
Υποταγή και εκχριστιανισμός των Εσθονών στη μάχη του Λυντανίς
ΕπεξεργασίαΟι Τεύτονες ιππότες οι οποίοι είχαν αναλάβει να εκχριστιανίσουν τους λαούς της Ανατολικής Βαλτικής από το 1219 τάχθηκαν στο πλευρό του βασιλιά Βάλντεμαρ Β΄, ο πάπας Ονώριος Γ΄ ονόμασε την εκστρατεία του Δανού βασιλιά στην Εσθονία για να εκχριστιανίσει τους κατοίκους Σταυροφορία, ο Βάλντεμαρ Β΄ συγκέντρωσε έναν τεράστιο στρατό και στόλο 1500 πλοίων για την εκστρατεία του στην Εσθονία. Όταν ο Δανέζικος στρατός έφτασε στο Λυντανίς το οποίο ταυτίζεται με τη σημερινή πρωτεύουσα Τάλιν οι οπλαρχηγοί των Εσθονών έσπευσαν να συνθηκολογήσουν δηλώνοντας την υποταγή τους στον βασιλιά της Δανίας, ο Βάλντεμαρ το θεώρησε καλό σημάδι. Τρεις μέρες μόλις αργότερα στις 15 Ιουνίου 1219 ενώ οι Δανοί περίμεναν τους Εσθονούς να έρθουν να βαπτιστούν χριστιανοί δέχθηκαν αιφνίδια επίθεση από όλες τις περιοχές, η αρχικά διαφαινόμενη επιτυχία της Σταυροφορίας φαίνεται ότι είχε ανατραπεί. Στη μάχη του Λυντανίς που ακολούθησαν όλα έδειχναν στην αρχή ότι δεν πάει τίποτα καλά για τους Δανούς και θα ακολουθήσει πανωλεθρία από τους παγανιστές Εσθονούς, ο επίσκοπο Σάνσεν είχε αναλάβει να σηκώνει ψηλά τα χέρια και αυτό οι Δανοί στρατιώτες το λάμβαναν σαν σημάδι να επιτεθούν, όταν κουραζόταν κατέβαζε τα χέρια και τότε οι Δανοί οπισθοχωρούσαν ο επίσκοπος άρχισε να παρακαλάει τον θεό για κάποιο σημάδι. Ο θρύλος λέει ότι κάποιο απρόσμενο γεγονός ανέτρεψε την κατάσταση υπέρ των Δανών όταν κάποιο κόκκινο πανί με λευκό σταυρό έπεσε από τον ουρανό και το έπιασε ο ίδιος ο Βάλντεμαρ Β΄ με τα χέρια του. [9] Το γεγονός αυτό έδωσε τεράστιο θάρρος στους Δανούς στρατιώτες που έκαναν αντεπίθεση ομαδικά με μεγάλη ορμή απέναντι στους Εσθονούς και τους συνέτριψαν, χιλιάδες παγανιστές έπεσαν νεκροί στο πεδίο της μάχης οι υπόλοιποι εκχριστιανίστηκαν με τη βία, ο ιστορικός Έντγκαρ Σάχ αντίθετα λέει ότι οι χριστιανοί εκχριστιανίστηκαν μόνοι τους εθελοντικά. Ο βασιλιάς Βάλντεμαρ Β΄ ανήγειρε ένα φρούριο στο πεδίο της μάχης που ονομάστηκε Τάλιν το οποίο στην Εσθονική γλώσσα σημαίνει "Κάστρο της Δανίας" το κάστρο αυτό θα είναι η ακρόπολη της μετέπειτα πρωτεύουσας της Εσθονίας η οποία ήταν και η σημερινή. [10] Το κόκκινο πανί με τη λευκή σημαία έγινε από εκείνη τη χρονιά το εθνικό σύμβολο των Δανών (1219) το οποίο το χρησιμοποίησαν για τη δημιουργία σημαίας, η σημαία της Δανίας είναι η αρχαιότερη εθνικού κράτους στον κόσμο.
Απώλεια του Χόλσταϊν από τους Γερμανούς
ΕπεξεργασίαΤο 1223 ο βασιλιάς Βαλντεράμ Β΄ και ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Βάλντεμαρ κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού απήχθησαν απήχθησαν από τον κόμη Ερρίκο Α της Σουερίν, ο κόμης ζήτησε από τον βασιλιά να παραδώσει πίσω στους Γερμανούς όλα τα εδάφη του Χόλσταϊν που κατείχε η χώρα του τα τελευταία 20 χρόνια, οι Δανοί αρνήθηκαν τις προτάσεις και κήρυξαν τον πόλεμο. Ο Δανέζικος στρατός υπό την ηγεσία του Αλβέρτου Β΄ της Ορμανούνδης ηττήθηκε στη μάχη του Μόλν (1225) και ο βασιλιάς Βάλντεμαρ ελευθερώθηκε με βαρείς όρους όπως να επιστρέψει όλες τις περιοχές ειδικά το Χόλσταϊν πίσω στη Γερμανία, να πληρώσει 44.000 ασημένια μάρκα και να ορκιστεί ότι δεν θα αναζητήσει να πάρει εκδίκηση. Ο Βάλντεμαρ Β΄ ελευθερώθηκε αλλά εξοργισμένος πήγε αμέσως στον πάπα Ονώριο Γ΄ να του ζητήσει να τον απαλλάξει από τον όρκο του έτσι ώστε να μπορεί να ξεκινήσει τις πολεμικές επιχειρήσεις εκδίκησης εναντίον των Γερμανών. Ο πάπας ευχαρίστως το δέχτηκε αλλά στις πολεμικές επιχειρήσεις που ακολούθησαν η τύχη δεν ήταν πια με το μέρος του, ο στρατός της Δανίας συνετρίβη από τους Γερμανούς στη μάχη του Μπόρνχοβεν (22 Ιουλίου 1227) και η Δανία έχασε οριστικά όλες τις περιοχές που είχε κερδίσει στη βόρεια Γερμανία, ο ίδιος ο βασιλιάς μόλις σώθηκε από έναν ιππότη από τότε αποσύρθηκε οριστικά από όλους τους πολέμους και ασχολήθηκε μονάχα με το εσωτερικό της χώρας του. Ο βασιλιάς Βάλντεμαρ Β΄ τα επόμενα χρόνια μέχρι τον θάνατο του ασχολήθηκε με τις εσωτερικές υποθέσεις του βασιλείου του, την εποχή του οι μεγάλοι φεουδάρχες άρχισαν να κυριαρχούν απέναντι στους μικρότερης τάξης αγρότες οι οποίοι έχασαν τα προνόμια που είχαν παλιότερα από την εποχή των Βίκινγκ και αναγκάστηκαν να υποταχθούν. [11] Ο Βάλντεμαρ κωδικοποίησε τους νόμους στη Δανία δημιουργώντας σύγχρονο νομοθετικό σύστημα για το Σγιέλαν, τη Γιουτλάνδη και τη Σκάνε το οποίο κυριάρχησε στη Δανία μέχρι το 1683. Το νομοθετικό του σύστημα απαγόρευσε προγενέστερες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν σχετικά με την απόδειξη της αθωότητας ή της ενοχής του κατηγορουμένου όπως οι μονομαχίες υπό δοκιμή, η νομοθεσία του εγκρίθηκε από την αριστοκρατία του Βόντινγκμποργκ λίγο πριν τον θάνατο του.
Οι γάμοι του
ΕπεξεργασίαΟ Βάλντεμαρ Β΄ αρραβωνιάστηκε για πρώτη φορά τη Ρίξα της Βαυαρίας, κόρη του δούκα της Σαξονίας, αλλά ο αρραβώνας λύθηκε. Στη συνέχεια ο Βάλντεμαρ Β΄ νυμφεύτηκε για πρώτη φορά τη Μαργαρίτα της Βοημίας γνωστή και σαν βασίλισσα Ντάγκμαρ (1205), κόρη του Ότακαρ Α΄ των Πρεμυσλιδών βασιλιά της Βοημίας, η οποία σύντομα κέρδισε με τη συμπεριφορά της τις καρδιές όλων των Δανών, αλλά απεβίωσε επάνω στη γέννα (1212). Με τη Ντάγκμαρ ο Βάλντεμαρ Β΄ έκανε έναν γιο, που λεγόταν επίσης Βάλντεμαρ και ορίστηκε από τον πατέρα του αντιβασιλιάς του Σλέσβιχ (1218), ο οποίος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού. Η Ντάγκμαρ, λίγο πριν αποβιώσει, τον παρακάλεσε να νυμφευτεί στον επόμενο γάμο του την Κίρστεν, κόρη του Καρλ βον Ριζ και όχι την πανέμορφη Μπερενγκάρια της Πορτογαλίας, για την οποία γνώριζε ότι είναι εντυπωσιασμένος. Ωστόσο ο Βάλντεμαρ Β΄ δεν την άκουσε και νυμφεύτηκε -μετά το τέλος τής Ντάγκμαρ- τη Μπερενγκάρια (1214), κόρη του Σάντσο Α΄ της Πορτογαλίας και αδελφή του Φερδινάνδου κόμη της Φλάνδρας, με τον οποίο έμενε μέχρι τον γάμο της. Η Μπερενγκάρια ήταν πολύ όμορφη, αλλά κακόψυχη· γι'αυτό μισήθηκε από τους Δανούς και τα παιδιά που έκανε με τον Βάλντεμαρ Β΄, δημιούργησαν πολλά προβλήματα αργότερα στη χώρα· κάτι που δικαίωσε τη Ντάγκμαρ, η οποία είχε διαισθανθεί ότι ο γάμος δεν θα έβγαινε σε καλό για τη Δανία. Η Μπερενγκάρια απεβίωσε επίσης πρόωρα και επάνω στη γέννα (1221), όπως η Ντάγκμαρ.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε πρώτα το 1205 τη Ντάγκμαρ των Πρεμυσλιδών, κόρη του Ότακαρ Α΄ της Βοημίας, παιδιά του ήταν:
- Βάλντεμαρ ο Νέος 1209-1231, διάδοχος, απεβ. 22 ετών.
Το 1212 απεβίωσε η Ντάγκμαρ και ο Βάλντεμαρ Β΄ έκανε το 1214 δεύτερο γάμο με τη Μπερενγκάρια των Καπετιδών-Βουργουνδίας, κόρη του Σάντσο Α΄ της Πορτογαλίας, παιδιά του ήταν:
- Έρικ Δ΄ 1216-1250, βασιλιάς τη Δανίας.
- Σοφία 1217-1247, παντρεύτηκε (1230) τον Ιωάννη Α΄ των Ασκάνια μάργραβο του Βρανδεμβούργου.
- Άβελ 1218-1252, βασιλιάς της Δανίας.
- Χριστόφορος Α΄ 1219-1259, βασιλιάς της Δανίας.
Από την ερωμένη του Ελένα Γκούτορμσντοτερ, κόρη του Γκούττορμ κόμη (jarl) της Σουηδίας, είχε φυσικό τέκνο:
- (νόθος) Κανούτος 1207-1260, δούκας της Εσθονίας.
Από μία άγνωστη ερωμένη του:
- (νόθος) Νιλς / Nικόλαος απεβ. 1218, κόμης του Χάλαντ.
Πρόγονοι
Επεξεργασία8. Ερρίκος Α΄ της Δανίας | |||||||||||||
4. Κνούτος Λαβάρντ | |||||||||||||
9. Μπόντιλ Τούργκοτσνταττερ | |||||||||||||
2. Βάλντεμαρ Α΄ της Δανίας | |||||||||||||
10. Μστισλάβ Α΄ του Κιέβου | |||||||||||||
5. Ίνγκεμποργκ του Κιέβου | |||||||||||||
11. Χριστίνα Ίνγκεσντοτερ της Σουηδίας | |||||||||||||
1. Βάλντεμαρ Β΄ της Δανίας | |||||||||||||
12. Γκλεμπ Βσεσλάβιτς | |||||||||||||
6. Βολοντάρ Γκλεμπόβιτς του Μινσκ | |||||||||||||
13. Αναστασία (κόρη Γιαροπόλκ Ιζιασλάβιτς) | |||||||||||||
3. Σοφία του Μινσκ | |||||||||||||
14. Μπολέσλαφ Γ΄ ο Στραβόστομος | |||||||||||||
7. Ρίκισσα της Πολωνίας, βασίλισσα της Σουηδίας | |||||||||||||
15. Σαλώμη του Μπεργκ | |||||||||||||
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119523531. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Valdemar-II. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Faceted Application of Subject Terminology. 253078. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10547.htm#i105463. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. waldemar-waldemar-ii-der-sieger.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 p10547.htm#i105463. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Esben Albrectsen, "Das Abel-Geschlecht und die Schauenburger als Herzöge von Schleswig", Marion Hartwig and Frauke Witte (trls.), in: Die Fürsten des Landes: Herzöge und Grafen von Schleswig, Holstein und Lauenburg [De slevigske hertuger; German], Carsten Porskrog Rasmussen (ed.) on behalf of the Gesellschaft für Schleswig-Holsteinische Geschichte, Neumünster: Wachholtz, 2008, pp. 52-71, here p. 52.
- ↑ Hans Olrik, "Valdemar (Knudsen), 1158-1236, Biskop af Slesvig", in: Dansk biografisk leksikon, vol. XVIII: Ubbe - Wimpffen, pp. 193–197, here p. 195.
- ↑ Olsen, Peder.Slaget ved Lyndanise
- ↑ Huitfeldt, Arild. Danmarks Riges Krønike
- ↑ Danmark Historie IIperbenny.dk
Πηγές
Επεξεργασία- Article "Valdemar II" from the 1911 Encyclopædia Britannica
- Esben Albrectsen, "Das Abel-Geschlecht und die Schauenburger als Herzöge von Schleswig", Marion Hartwig and Frauke Witte (trls.), in: Die Fürsten des Landes: Herzöge und Grafen von Schleswig, Holstein und Lauenburg [De slevigske hertuger; German], Carsten Porskrog Rasmussen (ed.) on behalf of the Gesellschaft für Schleswig-Holsteinische Geschichte, Neumünster: Wachholtz, 2008
- Hans Olrik, "Valdemar (Knudsen), 1158-1236, Biskop af Slesvig", in: Dansk biografisk leksikon, vol. XVIII: Ubbe - Wimpffen
- Huitfeldt, Arild. Danmarks Riges Krønike