Δήμαρχος του Παρισιού
| Δήμαρχος του Παρισιού
Maire de Paris | |
|---|---|
 Έμβλημα του Παρισιού | |
 Σημαία του Παρισιού | |
 Αν Ιντάλγκο από 5 Aπριλίου 2014 | |
| Κατοικία | Δημαρχείο του Παρισιού |
| Διορισμός από | Με λαϊκή ψήφο |
| Διάρκεια θητείας | 6 έτη (ανανεώσιμη μία φορά) |
| Δημιουργία | 15 Ιουλίου 1789 (στην αρχική μορφή) 20 Μαρτίου 1977 (στην παρούσα μορφή) |
| Πρώτος κάτοχος | Ζαν-Σιλβαίν Μπαγί |
| Μισθός | 8.650 ευρώ μηνιαίως |
| Ιστοσελίδα | www.paris.fr |
Ο Δήμαρχος του Παρισιού είναι ο επικεφαλής της διοίκησης του Παρισιού, της πρωτεύουσας και μεγαλύτερης πόλης της Γαλλίας. Ο δήμαρχος είναι υπεύθυνος για τη διοίκηση και τη διαχείριση της πόλης, υποβάλλει προτάσεις και συστάσεις στο Συμβούλιο του Παρισιού, είναι υπεύθυνος για την επιβολή των διατάξεων της πόλης και διορίζει όλους τους αξιωματούχους της πόλης. Στις συνεδριάσεις του Συμβουλίου του Παρισιού, ο δήμαρχος αναλαμβάνει καθήκοντα προέδρου, όπως συμβαίνει σε όλες τις κοινότητες της Γαλλίας. Δεδομένου ότι το Παρίσι υφίστανται και ως νομός, ο δήμαρχος κατέχει επίσης το αξίωμα του προέδρου του συμβουλίου του νομού.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΌταν η Γαλλική Επανάσταση ξεκίνησε μετά την εισβολή στη Βαστίλη στις 14 Ιουλίου 1789, οι εξεγερμένοι της πόλης δολοφόνησαν τον τελευταίο Προστάτης του Παρισιού (Provost of the Merchants), τον Ζακ ντε Φλέσελς. Επειδή, λοιπόν, το αξίωμα του Προστάτη καταργήθηκε ως μία από τις πρώτες κινήσεις για την διάλυση του Παλαιού Καθεστώτος, οι αντάρτες ίδρυσαν μια επαναστατική κυβέρνηση που ονομάστηκε "Κομμούνα του Παρισιού" και τέθηκε αρχικά υπό την ηγεσία του Ζαν-Σιλβαίν Μπαγί, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος που έλαβε τον τίτλο "Δήμαρχος του Παρισιού". Το γραφείο του δημάρχου υπήρξε βαρυσήμαντο κατά τη διάρκεια των κρίσιμων φάσεων της Επανάστασης και της Τρομοκρατίας του Ροβεσπιέρου (1793-1794) καθώς συνέβαλε στην ανακάλυψη και την εκτέλεση όλων των υποτιθέμενων αντεπαναστατών. Τον Ιούλιο του 1794, μετά τη Θερμιδοριανή Αντίδραση, το πραξικόπημα που ανέτρεψε και εκτέλεσε τον Ροβεσπιέρο και τους συνεργάτες του, το γραφείο του Δήμαρχου καταργήθηκε, καθώς θεωρήθηκε πολύ ισχυρό.
Μετά την Επανάσταση του Φεβρουαρίου του 1848, η Ιουλιανή Μοναρχία έληξε και την θέση της πήρε η Δεύτερη Γαλλική Δημοκρατία, η οποία αποκατέστησε το γραφείο και το αξίωμα του δημάρχου. Η αποκατάσταση αυτή ήταν όμως σύντομη, καθώς η εξέγερση του Ιουνίου του ίδιου έτους έβαλε τέλος στη δυνατότητα δημιουργίας ενός ισχυρού δημαρχιακού θώκου. Η Γαλλική Εκτελεστική Επιτροπή του 1848 -που είχε την ευθύνη να κυβερνά προσωρινά τη χώρα- προτίμησε να μεταφέρει τις εξουσίες του δημάρχου στον Περιφερειάρχη της Σινέ, ο οποίος διοριζόταν από το Υπουργείο Εσωτερικών.
Το 1870, για άλλη μια φορά, το γραφείο του Δήμαρχου του Παρισιού επανιδρύθηκε αλλά και πάλι χωρίς μεγάλη επιτυχία. Η ευκαιρία για την αναδημιουργία ήταν η πτώση της Δεύτερη Γαλλικής Αυτοκρατορίας μετά την ήττα στον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο. Η προσωρινή κυβέρνηση Εθνικής Άμυνας του Λουί-Ζουλς Τροχού πίστευε ότι μια ισχυρή ηγεσία στο Παρίσι θα αποτρέψει την οποιαδήποτε εξέγερση κατά τη διάρκεια της Πρωσικής πολιορκίας του Παρισιού. Μετά την οριστική κατάκτηση του Παρισιού από τους Πρωσούς, η λαϊκή δυσαρέσκεια οδήγησε σε μια νέα επαναστατική Κομμούνα που διατήρησε σοσιαλιστικές πεποιθήσεις. Επίσης, σε περίπτωση που η Κομμούνα διαλυόταν τελικά, η νέα εθνική κυβέρνηση προτιμούσε να χωρίσει το Παρίσι σε διάφορες διακριτές δημαρχίες (μία για κάθε περιφέρεια) για να αποτρέψει την πλήρη απώλεια της πόλης σε περίπτωση περαιτέρω εξεγέρσεων.
Έτσι, με εξαίρεση 14 μήνες, από το 1794 έως το 1977, το Παρίσι ήταν η μόνη κοινότητα της Γαλλίας χωρίς δήμαρχο, και είχε λιγότερη αυτονομία και από το μικρότερο χωριό. Για το μεγαλύτερο διάστημα από το 1800 έως το 1977 (εκτός από βραχυπρόθεσμα διαστήματα το 1848 και το 1870-71), ελεγχόταν απευθείας από τον περιφερειάρχη (της Σείν πριν από το 1968 και του Παρισιού μετά το 1968). Το 1975 το Γαλλικό Κοινοβούλιο πέρασε ένα νομοσχέδιο που επανάφερε το αξίωμα ενός δημάρχου για το Παρίσι, αρχής γενομένης από το 1977. Το νομοσχέδιο υπογράφηκε από τον Πρόεδρο Βαλερί Ζισκάρ στις 31 Δεκεμβρίου 1975. Τον Μάρτιο του 1977, μετά τις πρώτες επίσημες δημοτικές εκλογές, ο πρώην Πρωθυπουργός Ζακ Σιράκ εκλέχθηκε Δήμαρχος του Παρισιού, θέση την οποία διατήρησε μέχρι το 1995, όταν εκλέχτηκε Πρόεδρος της Γαλλίας.
Κατάλογος Δημάρχων του Παρισιού
ΕπεξεργασίαΣημειώσεις: †Απεβίωσε κατά την διάρκεια της θητείας του
| Αρ. | Δήμαρχος
(γέννηση-θάνατος) |
Θητεία
Εκλογή |
Προηγούμενο γραφείο | Κόμμα | Αντιδήμαρχος | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | .JPG)
|
Ζαν-Σιλβαίν Μπαγί (1736-1793) |
15 Ιουλίου 1789 | 18 Νοεμβρίου 1791 | Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης (1789) |
Πατριωτικό | Το αξίωμα δεν υφίσταντο |
| 1789 | |||||||
| 2 | .JPG)
|
Γερόμ Πετιον ντε Βιλνέβ (1756-1794) |
18 Νοεμβρίου 1791 | 1η Δεκεμβρίου 1792 | Αντιπρόσωπος στην Συνέλευση των Τάξεων για την Τρίτη Τάξη (1789) |
Γιρονδινό | |
| 1791 | |||||||
| 3 | 
|
Ανρί Λεφέβρ ντ'Ορμέσον (1751-1808) |
21 Νοεμβρίου 1792 | 8 Δεκεμβρίου 1792 | Δικαστής στο 6ο περιφερειακό τμήμα (1790–1792) |
Γιρονδινό | |
| 1792 (Νεομβέριος) | |||||||
| 4 | 
|
Νικολάς Τσανμπόν (1748-1826) |
8 Δεκεμβρίου 1792 | 14 Φεβρουαρίου 1793 | Οικονομικός Διαχειριστής του Παρισιού (1790–1791) |
Γιρονδινό | |
| 1792 (Δεκέμβριος) | |||||||
| 5 | .JPG)
|
Ζαν-Νίκολας Πάτσι (1746-1823) |
14 Φεβρουαρίου 1793 | 10 Μαΐου 1794 | Υπουργός Πολέμου (1792–1793) |
Ιακώβίνων | |
| 1793 | |||||||
| 6 | 
|
Ζαν-Μπαπτίστ Φλεριό-Λεσκότ † (1761-1794) |
10 Μαΐου 1794 | 27 Ιουλίου 1794 | Εισαγγελέας του Επαναστατικού Δικαστηρίου (1793–1794) |
Ιακώβίνων | |
| 1794 | |||||||
| Κατάργηση του αξιώματος (1794-1848) | |||||||
| 7 | 
|
Λουί Αντουάν Πέιτζ (1803-1878) |
24 Φεβρουαρίου 1848 | 9 Μαρτίου 1848 | Βουλευτής της Ερ (1846–1848) |
Συνταγματικό Ρεπουμπλικάνο | Το αξίωμα δεν υφίσταντο |
| Ε/Α | |||||||
| 8 | 
|
Αρμάν Μαράστ (1801-1852) |
9 Μαρτίου 1848 | 19 Ιουλίου 1848 | Βουλευτής της Χάουτ-Γαρόν (1848–1849) |
Συνταγματικό Ρεπουμπλικάνο | |
| Ε/Α | |||||||
| Κατάργηση του αξιώματος (1848-1870) | |||||||
| 9 | 
|
Έτιεν Αραγκό (1802-1892) |
4 Σεπτεμβρίου 1870 | 15 Νοεμβρίου 1870 | Βουλευτής των Πυρεναίων-Οριεντιαλών (1848–1851) |
Ριζοσπαστικό Ρεπουμπλικάνο | Το αξίωμα δεν υφίσταντο |
| Ε/Α | |||||||
| 10 | 
|
Ζουλς Φέρι (1832-1893) |
15 Νοεμβρίου 1870 | 18 Μαρτίου 1871 | Βουλευτής της Σινέ (1869–1870) |
Μετριοπαθές Ρεπουμπλικανικό | |
| Ε/Α | |||||||
| Κατάργηση του αξιώματος (1871-1977) | |||||||
| 11 | _(cropped).jpg)
|
Ζακ Σιράκ (1932-2019) |
20 Μαρτίου 1977 | 13 Μαρτίου 1983 | Πρωθυπουργός της Γαλλίας (1974–1976) |
Αγώνας για την Δημοκρατία | Κρίστιαν ντε Λα Μαλέν |
| 1977 | |||||||
| 13 Μαρτίου 1983 | 19 Μαρτίου 1989 | Ζαν Τίμπερι | |||||
| 1983 | |||||||
| 19 Μαρτίου 1989 | 16 Μαΐου 1995 | ||||||
| 1989 | |||||||
| 12 | .jpg)
|
Ζαν Τίμπερι (1935-) |
22 Μαΐου 1995 | 25 Μαρτίου 2001 | Βουλευτής του Παρισιού (1976–2012) |
Αγώνας για την Δημοκρατία | Ζακ Ντομινάτι |
| 1995 | |||||||
| 13 | 
|
Μπερτράν Ντελάνου (1950-) |
25 Μαρτίου 2001 | 16 Μαρτίου 2008 | Γερουσιαστής του Παρισιού (1995–2001) |
Σοσιαλιστικό Κόμμα | Αν Ιντάλγκο |
| 2001 | |||||||
| 16 Μαρτίου 2008 | 5 Απριλίου 2014 | ||||||
| 2008 | |||||||
| 14 | .jpg)
|
Αν Ιντάλγκο (1959-) |
5 Απριλίου 2014 | 3 Ιουλίου 2020 | Αντιδήμαρχος του Παρισιού (2001–2014) |
Σοσιαλιστικό Κόμμα | Μπρούνο Τζούλιαρντ |
| 2014 | |||||||
| 3 Ιουλίου 2020 | Εν ενεργεία | Εμανουέλ Γκεργουάρι | |||||
| 2020 | |||||||
Δείτε επίσης
Επεξεργασία- Διοίκηση του Παρισιού
- Δήμαρχος του Λονδίνου
- Δήμαρχος του Γιβραλτάρ