Δημοκρατία της Γερμανικής Αυστρίας

Η Δημοκρατία της Γερμανικής Αυστρίας (γερμανικά: Republik Deutschösterreich‎‎ ή γερμανικά: Deutsch-Österreich‎‎) ήταν ένα εκ των διάδοχων κρατών της Αυστροουγγαρίας κατά τη διάλυση της Αυτοκρατορίας η οποία ακολούθησε του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Δημοκρατία της Γερμανικής Αυστρίας (Γερμανικά) Republik Deutschösterreich
← 1918 – 1919 →   →   →   →
Σημαία Έμβλημα
Τοποθεσία {{{κοινό_όνομα}}} Χάρτης των διεκδικούμενων από τη Δημοκρατία της Γερμανικής Αυστρίας επαρχιών, με τα σύνορα της Πρώτης Αυστριακής Δημοκρατίας να εμφανίζονται με κόκκινο χρώμα.
Πρωτεύουσα		Βιέννη
Γλώσσες		Γερμανικά
Θρησκεία		Ρωμαιοκαθολικισμός
Πολίτευμα		Δημοκρατία, διάδοχο Κράτος της Αυστροουγγαρίας μετά τη διάλυσή της.
Ιστορία
-	Διακήρυξη της δημοκρατίας.	12 Νοεμβρίου 1918
-	Επικύρωση της Συνθήκης του Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λαι.	21 Οκτωβρίου 1919
Έκταση
-	1918	118.311 km²
Πληθυσμός
-	1918 εκτ.	10.400.000
Πυκνότητα		87,9 /km²
Νόμισμα		Αυστροουγγρική κορόνα φέρουσα την επιγραφή Deutschösterreich.

Χάρτης της Αυστροουγγαρίας το 1911, εντός του οποίου εμφανίζεται η κατανομή των εθνοτήτων εντός της πρώην αυτοκρατορίας. Οι Γερμανοί σημειώνονται με ροζ χρώμα.

Η Δημοκρατία της Γερμανικής Αυστρίας διακηρύχτηκε στις 12 Νοεμβρίου 1918, έπειτα από την παραίτηση του Καρόλου Α΄. Κατείχε έδαφος της τάξεως, περίπου, των 120.000 τ.χλμ. και με πληθυσμό ανώτερο των 10 εκατομμυρίων κατοίκων, ενώ αντιστοιχούσε, περίπου, στο έδαφος της σημερινής Αυστρίας.

Έδαφος

Το έδαφος της Δημοκρατίας της Γερμανικής Αυστρίας αντιστοιχούσε σε εκείνο της σημερινής Αυστρίας, με εξαίρεση τις παρακάτω περιοχές:

• το Μπούργκενλαντ, σήμερα τμήμα της Αυστρίας, ανήκε, τότε, στο ουγγρικό τμήμα της πρώην αυτοκρατορίας,
• ορισμένα τμήματα του αυστριακού τμήματος της πρώην αυτοκρατορίας, τα οποία διέθεταν κατά πλειοψηφία γερμανόφωνο πληθυσμό, στην Ιταλία (Νότιο Τιρόλο και Ταρβίζιο), στη Σλοβενία (νότια Καρινθία και νότια Στυρία), καθώς και στην Τσεχία (Σουδήτες και γερμανόφωνο τμήμα της Βοημίας).

Μέσω του νόμου αρ. 40/1918 της 22ης Νοεμβρίου 1918 , η Γερμανική Αυστρία διέθετε εννέα περιοχές, οι οποίες ήσαν οι κάτωθι:

1. το τμήμα της Αυστρίας εντεύθεν του Εννς, μαζί με το γερμανόφωνο τμήμα της Νότιας Μοραβίας,
2. το τμήμα της Αυστρίας εκείθεν του Εννς, μαζί με το γερμανόφωνο τμήμα της Νότιας Βοημίας,
3. το γερμανόφωνο τμήμα της Βοημίας (γερμανικά: Deutschböhmen‎‎),
4. η περιοχή των Σουδητών (γερμανικά: Sudetenland‎‎), η οποία περιελάμβανε την Αυστριακή Σιλεσία,
5. η Στυρία (γερμανικά: Steiermark‎‎),
6. το Σάλτσμπουργκ (γερμανικά: Salzburg‎‎),
7. η Καρινθία (γερμανικά: Kärnten‎‎),
8. το γερμανόφωνο τμήμα του Τιρόλου,
9. το Φόραρλμπεργκ,

καθώς και τα κάτωθι γλωσσικά ενκλάβια:

• το Μπρυν, μαζί με Τσερνόβιτσε, Χόρνι Χέρσπιτσε, Ντόλνι Χέρσπιτσε, Ιβανόβιτσε, Κάμεννυ Μλυν, Κόμαροβ, Μόντριτσε, Μοράβανυ, Πριζρένιτσε και Ζιλόσιτσε,
• το Όλμυτς, μαζί με Νερέντιν, Νόβα Ούλιτσε, Ποβλ, Νοβοσάντυ, Νόβυ Σβετ, Νεμίλανυ, Κύσελοβ, Σλάβινιν, Χνέβοτιν και Νέντβεζι,
• το Ίγκλαου, μαζί με Φρυντνάβα, Χοκτάνοβ, Ντλούχα Βες, Μπαρτόσοβ, Χρούσκοβε Ντβόρυ, Σούτσα, Κόσοβ, Χάντλοβυ Ντβόρυ, Βύσοκα, Ντρέβενε Μλύνυ, Χόσοβ, Λόουτσκυ, Μέσιν, Προστρεντκόβιτσε, Μάλα Τσέρεκεβ, Βότιν, Πίστοβ, Πόπιτσε, Μπέρανετς, Ράντσιροβ, Ρόσιτσε, Σαλάβιτσε, Στόναροβ, Βίλανετς, Κόστελετς και Τσίζοβ.

Ιστορία

Κατά τη διάλυση της Αυστροουγγαρίας το 1918, οι διάφοροι λαοί της Αυτοκρατορίας απαίτησαν την εφαρμογή για λογαριασμό τους του «δικαιώματος στην αυτοδιάθεση» το οποίο χρησιμοποιείτο από τις νικήτριες δυνάμεις: οι γερμανόφωνοι πληθυσμοί δεν αποτελούσαν εξαίρεση, ενώ οι γερμανόφωνοι Αυστριακοί βουλευτές του κοινοβουλίου (Reichsrat) του αυστριακού τμήματος της Αυτοκρατορίας, οι οποίοι είχαν εκλεγεί το 1911, αποφάσισαν την ίδρυση ενός Κράτους της «Γερμανικής Αυστρίας» (Deutschösterreich) το οποίο, στο μυαλό της πλειοψηφίας εξ αυτών, θα προσχωρούσε στη Γερμανική Δημοκρατία, ενώ παράλληλα, οι εκπρόσωποι άλλων λαών της Αυτοκρατορίας διακήρυσσαν την επιθυμία ένταξής τους στην Τσεχοσλοβακία, την Πολωνία, τη Ρουμανία, το Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων ή, ακόμη, την Ιταλία.

Οι γερμανόφωνοι βουλευτές του Reichsrat αυτοανακηρύχτηκαν ως «Προσωρινή Συνέλευση του Ανεξάρτητου Γερμανικού Αυστριακού Κράτους», ενώ εξέλεξαν τους Φραντς Ντινγκχόφερ, μέλος του Γερμανικού Εθνικού Κινήματος, Γιόντοκ Φινκ, μέλος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, και Καρλ Σάιτς, μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος των Εργατών, συμπροέδρους της Συνελεύσεως. Ο Καρλ Ρέννερ κατέστη καγκελάριος της Γερμανικής Αυστρίας. Η Συνέλευση αριθμούσε, επίσης, γερμανόφωνους εκπροσώπους της Βοημίας, της Μοραβίας και της αυστριακής Σιλεσίας, οι οποίοι είχαν αρνηθεί την προσχώρησή τους στο νεοϊδρυθέν Κράτος της Τσεχοσλοβακίας, το οποίο είχε διακηρυχθεί στις 28 Οκτωβρίου 1918.

Στις 3 Νοεμβρίου 1918, η Αυστροουγγαρία υπέγραψε την ανακωχή. Οκτώ ημέρες αργότερα, στις 11 Νοεμβρίου 1918, ο Κάρολος Α΄ παραιτήθηκε. Την αμέσως επόμενη ημέρα, στις 12 Νοεμβρίου 1918, η Δημοκρατία διακηρύχτηκε. Η Εθνοσυνέλευση συνέγραψε Σύνταγμα, εντός του οποίου δηλωνόταν πως «η Γερμανική Αυστρία είναι δημοκρατικού πολιτεύματος» (άρθρο 1) και πως «αποτελεί τμήμα της Γερμανικής Δημοκρατίας» (άρθρο 2). Οι επαρχίες του Τιρόλου και του Σάλτσμπουργκ υπερψήφισαν κατά ευρεία πλειοψηφία (αντιστοίχως, 98 και 99 %) την ενοποίηση με τη Γερμανία κατά τη διάρκεια δημοψηφισμάτων τα οποία οργανώθηκαν εντός των συγκεκριμένων περιοχών. Το Φόραρλμπεργκ, αντιθέτως, είχε αιτηθεί, κατά ποσοστό της τάξεως του 80 %, να καταστεί ελβετικό καντόνι. Στις 22 Νοεμβρίου, η Συνέλευση ξεκίνησε, επισήμως, τη διεκδίκηση του συνόλου των κατοικούμενων από Γερμανούς εδαφών του πρώην αυστριακού τμήματος Αυτοκρατορίας (γνωστού ως «Υπερλειθανία»), ενώ το Γερμανικό Σύνταγμα της 31ης Ιουλίου 1919 αναγνώρισε στη Γερμανική Αυστρία το δικαίωμα ενώσεως με τη Γερμανία, καθώς και το δικαίωμα των εκπροσώπων της να συμμετέχουν, με ψήφο συμβουλευτικού χαρακτήρα, στο Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συμβούλιο.

Ωστόσο, οι Σύμμαχοι του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν επιθυμούσαν την εφαρμογή του « δικαιώματος των λαών στην αυτοδιάθεση » στον ίδιο βαθμό τους ηττηθέντες και μέχρι πρότινος κυρίαρχους λαούς νικητές (ή συμμάχους των νικητών) και μέχρι πρότινος κυριαρχούμενους λαούς: έδωσαν προτεραιότητα στις ιταλικές, τσεχικές, σλοβακικές, πολωνικές, ρουμανικές, σλοβενικές, κροατικές και σερβικές διεκδικήσεις επί των συγκεκριμένων εδαφών. Η Συνθήκη του Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λαι υπεγράφη στις 10 Σεπτεμβρίου 1919 από τον καγκελάριο Καρλ Ρέννερ.

Επικυρωμένη κατόπιν σχετικών πιέσεων των νικητών από την Εθνοσυνέλευση στις 21 Οκτωβρίου, οδήγησε στην τροποποίηση της ονομασίας «Γερμανική Αυστρία» σε «Δημοκρατία της Αυστρίας», την απαγόρευση της επερχόμενης ενοποίησής της με τη Γερμανία (άρθρο 88), ενώ, επίσης, οδήγησε στην ίδρυση της Πρώτης Αυστριακής Δημοκρατίας, η οποία περιελάμβανε εντός των συνόρων της οκτώ Länder, εκ των οποίων επτά ήσαν προερχόμενα εκ του αυστριακού τμήματος της πρώην Αυτοκρατορίας (Φόραρλμπεργκ, Βόρειο Τιρόλο, Σάλτσμπουργκ, οι δύο Αυστρίες κάτω και κάτω, η Καρινθία και η Στυρία) και ένα εκ του ουγγρικού τμήματος της πρώην Αυτοκρατορίας (το Μπούργκενλαντ). Ωστόσο, στην περίπτωση του τελευταίου, οι κάτοικοι της πρωτεύουσάς του, Έντεμπουργκ, κατά πλειοψηφία Μαγυάροι, πέτυχαν μέσω δημοψηφίσματος την ενσωμάτωσή τους, το 1922, στην Ουγγαρία.

Ύμνος

Παρά το γεγονός πως ο όρος «Γερμανική Αυστρία» είχε απαγορευτεί, ο ανεπίσημος ύμνος της Πρώτης Αυστριακής Δημοκρατίας είχε την ονομασία «Γερμανική Αυστρία, εσύ υπέροχη χώρα» ((Γερμανικά) «Deutschösterreich, du herrliches Land»), του οποίου ορισμένες στίχοι είχαν συγγραφεί από τον Κάρλ Ρέννερ, Αυστριακό υπογράφοντα της Συνθήκης του Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λαι.

Φωτοθήκη

• 
  Χαρτονόμισμα αξίας μίας αυστροουγγρικής κορόνας, φέρον την επιγραφή Deutschösterreich.
• 
  Γραμματόσημο αξίας 10 χέλλερ, εκδοθέντα από τη Γερμανική Αυστρία.
• 
  Γραμματόσημα αξίας 20 χέλλερ, εκδοθέντα από τη Γερμανική Αυστρία.

Επίσημα έγγραφα

• (Γερμανικά) «Gesetz 40/1918 von 22. November 1918 über Umfang, Grenzen und Beziehungen des Staatsgebietes von Deutschösterreich». L40/1918. , εντός γερμανικά: Staatsgesetzblatt für den Staat Deutschösterreich‎‎, n° 9 της 28ης Νοεμβρίου 1918, κείμενο n° 40, σ. 51, στήλη 1.

Πηγές

• Benoist-Méchin, Jacques (1965). «Les épreuves de force : 1938». Histoire de l'armée allemande (στα Γαλλικά). 5 (1η έκδοση). Παρίσι: Éditions Albin Michel (A. Michel). OCLC 493121229. Benoist-Méchin 1965. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2018. 
• Kreissler, Félix (Ιούνιος 1988). À la croisée des chemin : rêves et réalités dans l'histoire autrichienne (1867-1939) (στα Γαλλικά). Félix Kreissler (εκδ.) (εισ. του Rudolf Altmüller). Μον-Σαιντ-Αινιάν: Centre d'Etudes et de Recherches Autrichiennes (CERA) de l'Université de Rouen – Haute-Normandie, συλλ. « Publications de l'université de Rouen » (περ. Austriaca : cahiers universitaires d'information sur l'Autriche, τ. 13ο έτος, ειδικό τεύχος [n° 29]). σελίδες 13–22. ISBN 2-87775-126-0. ISSN 0396-4590. OCLC 496095643. Kreissler 1988. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2017. 
• Jašš, Richard; Fňukal, Miloš (2009). «The German language islands of Brno, Olomouc and Jihlava during German-Austrian irredentism in the autumn of 1918» (στα Αγγλικά). Moravian geographical reports 17 (1): σελ. 40-48. Jašš & Fňukal 2009. https://geography.upol.cz/soubory/lide/fnukal/clanky/clanek2009-4.pdf. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2018.