Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας 1899

Η διοικητική διαίρεση του 1899 ήταν διοικητική διαίρεση που εισήγαγε μεταβολές στο νομαρχιακό σύστημα του τότε ελληνικού κράτους, το οποίο αποτελούταν από την Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα, την Εύβοια, τις Κυκλάδες, τα Επτάνησα, την Θεσσαλία και μικρό τμήμα της Ηπείρου.

Χάρτης της Ελλάδας του 1903 στον οποίο φαίνεται η διοικητική διαίρεση του 1899

Ιστορική αναδρομή

Επεξεργασία

Η διοικητική διαίρεση του 1899 καθορίστηκε με τον νόμο ΒΧΔ΄ της 6ης Ιουλίου 1899 (Φ.Ε.Κ. 136/8.7.1899).[1] Κύριο χαρακτηριστικό της ήταν η αύξηση του αριθμού των νομών από 16 σε 26, με τους νέους νομούς να προκύπτουν από διαίρεση των παλαιών. Το νέο σχήμα διατηρήθηκε μόνο για δέκα χρόνια και καταργήθηκε με την νέα διοικητική διαίρεση του 1909.

Ορισμένοι από τους νομούς που δημιουργήθηκαν σ’ αυτή τη διοικητική διαίρεση επανασυστάθηκαν σε επόμενες, όπως οι νομοί Αργολίδας, Κορινθίας, Αττικής, Βοιωτίας κλπ. Άλλοι πέρασαν οριστικά στο παρελθόν, όπως οι νομοί Τριφυλίας[2] και Λακεδαίμονος.

Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας το 1899

Επεξεργασία

Αναλυτικά οι νομοί της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκαν με την διοικητική διαίρεση του 1899:

  • ΦΕΚ A 136/1899 Νόμος ΒΔΧ΄ περί διοικητικής διαιρέσεως

Παραπομπές

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία