Βικιπαίδεια

Εδμόνδος Μόρτιμερ, 5ος κόμης του Μαρς

Ο Εδμόνδος Μόρτιμερ, 5ος κόμης του Μαρς (6 Νοεμβρίου 1391 - 18 Ιανουαρίου 1425), 5ος Κόμης του Μαρς και 7ος Κόμης του Άλστερ ήταν μεγαλύτερος γιος του Ρότζερ Μόρτιμερ, 4ου κόμη του Μαρς και της Ελεονώρας Χόλλαντ.[2] Ο Εδμόνδος ήταν διεκδικητής του θρόνου τον τελευταίο χρόνο του Ριχάρδου Β΄ της Αγγλίας σαν τρισέγγονος του Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας, ο Ριχάρδος Β΄ εκθρονίστηκε από τον πρώτο του ξάδελφο Ερρίκο Δ΄ της Αγγλίας. Τα δικαιώματα των Μόρτιμερ στον Αγγλικό θρόνο τους οδήγησαν σε μια σειρά από επαναστάσεις εναντίον του Ερρίκου Δ΄, οι διαμάχες συνεχίστηκαν όταν ξέσπασε ο Πόλεμος των Ρόδων που ο Οίκος της Υόρκης συγκρούστηκε με τον Οίκο του Λάνκαστερ. Ο Εδμόνδος σταθερός οπαδός του Ερρίκου Ε΄ ήταν ο τελευταίος κόμης του Μαρς από την οικογένεια Μόρτιμερ. Ο Εδμόνδος είχε έναν μικρότερο αδελφό τον Ρότζερ (1393 - 1413) και δυο αδελφές : την Άννα Μόρτιμερ που παντρεύτηκε τον Ριχάρδο του Κέιμπριτζ μικρότερο γιο του Εδμόνδου του Λάνγκλεϊ και της Ελεονώρας που παντρεύτηκε τον Σερ Εδουάρδο Κουρτεναί χωρίς να αποκτήσει παιδιά.[3]

Εδμόνδος Μόρτιμερ, 5ος κόμης του Μαρς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Edmund Mortimer (Αγγλικά)
Γέννηση6  Νοεμβρίου 1391
Θάνατος18  Ιανουαρίου 1425
Δημοκρατία της Ιρλανδίας
Αιτία θανάτουπανώλη
Τόπος ταφήςClare Priory
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αγγλίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςLady Anne Stafford (από 1415)[1]
ΓονείςΡότζερ Μόρτιμερ, 4ος κόμης του Μαρς και Ελεονώρα Χόλλαντ, κόμισσα του Μαρς
ΑδέλφιαΆννα Μόρτιμερ
ΟικογένειαΟικογένεια Μόρτιμερ
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Λόρδων του Ηνωμένου Βασιλείου
Θυρεός
δεδομένα

Η μητέρα του Εδμόνδου ήταν κόρη του Τόμας Χόλλαντ, 2ου κόμη του Κεντ και της Αλίκης ΦίτςΑλαν. Η μητέρα του Τόμας Χόλλαντ Ιωάννα του Κεντ ήταν εγγονή του Εδουάρδου Α΄ της Αγγλίας και μητέρα του Ριχάρδου Β΄ από τον δεύτερο γάμο της. Η Αλίκη ΦίτςΑλαν ήταν κόρη του Ριχάρδου ΦίτςΑλαν, 10ου κόμη του Αρουντέλ από τη δεύτερη σύζυγο του Ελεονώρα του Λάνκαστερ κόρη του Ερρίκου, 3ου κόμη του Λάνκαστερ, παππούς του ήταν ο Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας.[4]

Πρώτα χρόνια Επεξεργασία

 
Τα σύμβολα του Οίκου του Μόρτιμερ

Τα σημαντικότερα δικαιώματα του Εδμόνδου στον θρόνο προήλθαν από τη γιαγιά του Φιλίππη, 5η κόμισσα του Άλστερ, μοναδικό παιδί του Λάιονελ της Αμβέρσας του δεύτερου γιου του Εδουάρδου Γ΄.[5] Ο Ριχάρδος Β΄ δεν είχε παιδιά και τα κληρονομικά δικαιώματα είχε ο πατέρας του Εδμόνδου μέχρι τον θάνατο του (20 Ιουλίου 1398), στη συνέχεια πέρασαν στον ίδιο.[6] Ο Ερρίκος του Μπόλινμπροκ αρχηγός του Οίκου του Λάνκαστερ γιος του Ιωάννη της Γάνδης τρίτου γιου του Εδουάρδου Γ΄ έγινε ο επόμενος βασιλιάς της Αγγλίας με τον ισχυρισμό της αρσενικής γραμμής της δυναστείας των Πλανταγενετών. Σε ηλικία 8 ετών οι ελπίδες του Εδμόνδου για τον θρόνο έσβησαν όταν ο Ερρίκος Δ΄ ανέτρεψε τον πρώτο του ξάδελφο και ανακηρύχτηκε νέος βασιλιάς (30 Σεπτεμβρίου 1399), ο γιος του Ερρίκος Ε΄ της Αγγλίας ανακηρύχτηκε διάδοχος από το Κοινοβούλιο. Ο Εδμόνδος και ο μικρότερος αδελφός του Ρότζερ μπήκαν στη συνοδεία του Σερ Ούγου Γουάτερτον στο κάστρο του Μπέρχαμστεντ, δέχθηκαν σημαντικές τιμές και μεγάλωσαν μαζί με τα παιδιά του Ερρίκου Δ΄ Ιωάννη του Λάνκαστερ και Φιλίππη της Αγγλίας, βασίλισσα της Δανίας.[7]

Εξέγερση εναντίον του Ερρίκου Δ΄ Επεξεργασία

Ο θείος του Εδμόνδου Εδμόνδος Μόρτιμερ μικρότερος γιος του Εδμόνδου Μόρτιμερ, 3ου κόμη του Μαρς αιχμαλωτίστηκε στη μάχη του Μπριν Γκλάς από τον Ουαλό επαναστάτη Ογουάιν Γκλύντυρ (22 Ιουνίου 1402). Ο Ερρίκος Δ΄ υποπτεύθηκε ότι ο Μόρτιμερ αιχμαλωτίστηκε με δικό του σχέδιο, απαγόρευσε στους Πέρσι να συγκεντρώσουν τα λύτρα για την απελευθέρωση του και έκανε κατάσχεση στα εδάφη και την περιουσία του. Ο Εδμόνδος Μόρτιμερ απαρνήθηκε την πίστη στον Ερρίκο Δ΄, συμμάχησε με τον Ογουάιν Γκλύντυρ και παντρεύτηκε την κόρη του Αικατερίνη (13 Δεκεμβρίου 1402), υποστήριξε την επαναφορά στον θρόνο του Ριχάρδου Β΄ αν ήταν ζωντανός σε αντίθετη περίπτωση υποστήριξε τον ανιψιό του Εδμόνδο Μόρτιμερ, 5ο κόμη του Μαρς.[8][9] Η θεία του μικρού Εδμόνδου Ελισάβετ Μόρτιμερ παντρεύτηκε τον Χότσπερ γιο του Χένρι Πέρσι, 1ου Κόμη του Νορθάμπερλαντ. Η Οικογένεια Πέρσι σε συνεργασία με τον Ογουάιν Γκλύντυρ και τον Εδμόνδο εξεγέρθηκαν εναντίον του βασιλιά αλλά ηττήθηκαν και ο Χότσπερ έπεσε στη μάχη του Σρούσμπερυ.[10]

Η συμμαχία του Γκλύντυρ, του Εδμόνδου Μόρτιμερ και των Πέρσι συνεχίστηκε και μετά τη μάχη του Σρούσμπερυ. Τον Φεβρουάριο του 1405 ο Γκλύντυρ, ο Μόρτιμερ και ο Νορθάμπερλαντ μπήκαν σε τριπλή συμμαχία για τη διαίρεση του βασιλείου στα τρία, ο Μόρτιμερ θα έπαιρνε το μεγαλύτερο τμήμα στα νότια.[11] Η συμμαχία συνδέθηκε με την απόπειρα απελευθέρωσης του Εδμόνδου και του μικρότερου αδελφού του Ρότζερ και τη μεταφορά τους στην Ουαλία, τα δυο παιδιά απήχθησαν από το κάστρο του Ουίνδσορ αλλά τα πήραν γρήγορα πίσω κοντά στο Τσέλτεναμ. Η Κωνσταντία της Υόρκης που ήταν υπεύθυνη για τη φύλαξη τους συνελήφθη, στην υπόθεση ενοχοποιήθηκε ο αδελφός της Εδουάρδος του Νόργουιτς και έμεινε φυλακισμένη 17 εβδομάδες στο κάστρο του Πέβενσει.[12] Μετά την απόπειρα απαγωγής ο Εδουάρδος και ο Ρότζερ μπήκαν σε αυστηρότερη επιτήρηση στο κάστρο του Πέβενσει (1 Φεβρουαρίου 1406) υπό τον Τζων Πέλχαμ (πέθανε το 1429) μέχρι το 1409.[13] Τα δυο παιδιά ανταλλάχτηκαν με τον πρίγκιπα της Ουαλίας που ήταν πέντε χρόνια μεγαλύτερος από τον Εδμόνδο (1 Φεβρουαρίου 1409), παρέμειναν σε επιτήρηση μέχρι τον θάνατο του Ερρίκου Δ΄.[14] Οι δυο αδελφές του Εδμόνδου Μόρτιμερ Άννα και Ελεονώρα μπήκαν στη φροντίδα της μητέρας τους μέχρι τον θάνατο της (1405), δεν είχαν μετά καλή αντιμετώπιση από τον Ερρίκο Δ΄ και περιγράφονται σαν "άπορες".[15]

Βασιλεία Ερρίκου Ε΄ Επεξεργασία

 
Το κάστρο του Τριμ στην Ιρλανδία

Με την άνοδο του Ερρίκου Ε΄ τα δυο αδέλφια ελευθερώθηκαν και την παραμονή της στέψης του νέου βασιλιά χρίστηκαν ιππότες του Τάγματος του Μπαθ (8 Απριλίου 1413), δεν ακούστηκε τίποτε από τότε για τον Ρότζερ και φαίνεται ότι πέθανε λίγο μετά το 1413.[16] Ο Ερρίκος Ε΄ παραχώρησε στον Εδμόνδο Μόρτιμερ μίσθωση γα τα εδάφη του και η κυριότητα για τον γάμο του ανατέθηκε στη χήρα του Ερρίκου Δ΄ Ιωάννα της Ναβάρρας, βασίλισσα της Αγγλίας (24 Φεβρουαρίου 1408).[17][18] Ο Εδμόνδος πήρε απαλλαγή από τον πάπα που του επέτρεψε να αποκτήσει σύζυγο με συγγένεια τρίτου βαθμού (17 Ιανουαρίου 1415), παντρεύτηκε την Άννα Στάφορντ κόρη της Άννας του Γκλόστερ και του Εδμόνδου Στάφορντ, 5ου κόμη του Στάφορντ.[19][20] Η σύζυγος του ήταν όπως και ο ίδιος απόγονος του Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας, ο βασιλιάς εξοργισμένος του επέβαλλε το τεράστιο πρόστιμο των 10.000 μάρκων.[21] Ο Εδμόνδος παρέμεινε πιστός στον Ερρίκο Ε΄ παρά την προσωρινή σκληρή σύγκρουση για τον γάμο, δεν επέβαλε ποτέ αξιώσεις στον θρόνο όσο ζούσε και ήταν ένας από τους πιο έμπιστους συμβούλους του. Βρέθηκε στο συμβούλιο που κήρυξε τον πόλεμο στη Γαλλία (16 Απριλίου 1415) και ήταν ένας από τους μάρτυρες της διαθήκης του βασιλιά (24 Ιουλίου 1415).[22]

Την εποχή που οι προετοιμασίες για εισβολή στη Γαλλία ήταν σε εξέλιξη αποκαλύφτηκε από δυσαρεστημένους ευγενείς η "Συνωμοσία του Σαουθάμπτον" με στόχο να ανατρέψει τον Ερρίκο Ε΄ και να τον αντικαταστήσει με τον ίδιο τον Εδμόνδο, ο αρχηγός της συνωμοσίας ήταν ο Ριχάρδος του Κέιμπριτζ σύζυγος της αδελφής του Άννας. Ο Εδμόνδος Μόρτιμερ αποκάλυψε γρήγορα τη συνωμοσία στον βασιλιά στις 31 Ιουλίου, βρέθηκε στο δικαστήριο που καταδίκασε τον Κέιμπριτζ σε θάνατο και αποκεφαλίστηκε μεταξύ 2 και 5 Αυγούστου. Ο Ερρίκος Ε΄ συγχώρεσε στις 7 Αυγούστου τον Εδμόνδο Μόρτιμερ για οποιαδήποτε ανάμειξη του στη σκευωρία.[23] Ο Μόρτιμερ ήταν βαριά χρεωμένος την περίοδο που συνόδευσε τον Ερρίκο Ε΄ στη Γαλλία, πήρε μέρος σε πολλές μάχες όπως στην πολιορκία του Χάρφλερ αλλά προσελήφθη από δυσεντερία και επέστρεψε στην Αγγλία.[24] Διορίστηκε Καπετάνιος σε μια από τις εκστρατείες για την υπεράσπιση του Χάρφλερ στην οποία αρχηγοί ήταν ο Ιωάννης του Λάνκαστερ και ο Γουόλτερ Χάνγκερφορντ, συνόδευσε τον στρατό που κατέκτησε τη Νορμανδία (1417 - 1418) και συμμετείχε τον Ιούλιο του 1420 στην πολιορκία του Μελάν.[25] Τον Φεβρουάριο του 1421 ο Μόρτιμερ συνόδευσε τον βασιλιά στην Αγγλία μετά τον γάμο του με την Αικατερίνη της Γαλλίας (1401-1437), κρατούσε το σκήπτρο της βασίλισσας στην τελετή της στέψης στις 21 Φεβρουαρίου. Επέστρεψε τον Ιούνιο του 1421 στη Γαλλία με τον Ερρίκο Ε΄ στην πολιορκία του Μω στην οποία αρρώστησε ο βασιλιάς και πέθανε στις 31 Αυγούστου 1422.[26]

Τελευταία χρόνια Επεξεργασία

 
Η μονή του Κλερ, τόπος ταφής του Εδμόνδου Μόρτιμερ

Ο Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγγλίας διαδέχθηκε τον πατέρα του μόλις 9 μηνών (9 Δεκεμβρίου 1422), ο Εδμόνδος Μόρτιμερ διορίστηκε στο Συμβούλιο της Αντιβασιλείας (1422 - 1437).[27] Διορίστηκε αρχικά Υπολοχαγός της Ιρλανδίας εννιά χρόνια (9 Μαΐου 1423) αλλά τα πρώτα χρόνια διόρισε ο ίδιος ένα συμβούλιο και παρέμεινε στην Αγγλία.[28][29] Μετά από σύγκρουση του με τον θείο του βασιλιά Χάμφρεϊ, δούκα του Γκλόστερ και την εκτέλεση του συγγενή του Σερ Τζων Μόρτιμερ ο Εδμόνδος Μόρτιμερ απεστάλη στην Ιρλανδία.[30] Έφτασε το φθινόπωρο του 1424 και πέθανε από πανώλη στις 18 - 19 Ιανουαρίου στο κάστρο του Τριμ.[31] Τάφηκε στο Στοκ μπαι Κλερ του Σάφοκ που ιδρύθηκε ένα Κολέγιο (1414).[32]

Ο Εδμόνδος Μόρτιμερ δεν είχε παιδιά, μετά τον θάνατο του η κομητεία του Μαρς ξεκληρίστηκε, τους τίτλοι, τα εδάφη και τα δικαιώματα στον θρόνο κληρονόμησε ο Ριχάρδος της Υόρκης γιος της αδελφής του Άννας. Η χήρα του Άννα Στάφορντ παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον Τζων Χόλλαντ, 2ο δούκα του Έξετερ (6 Μαρτίου 1427), πέθανε τον Σεπτέμβριο του 1432 και τάφηκε στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης στον Πύργο του Λονδίνου.[33] Τα Χρονικά του Γουίγκμορ περιγράφουν τον Εδμόνδο Μόρτιμερ "αυστηρό στα ήθη, προσεκτικό στις συζητήσεις και τις πράξεις του και σοφό στις δυσκολίες".[34]

Τέχνη Επεξεργασία

Τα γεγονότα για τη ζωή του θείου του Εδμόνδου Μόρτιμερ εμφανίζονται στο έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Ερρίκος Δ΄, Μέρος Α΄, παρουσιάζεται σαν κουνιάδος του Χότσπερ αλλά τον σχετίζει παράλληλα και με τον ανιψιό του σαν "κόμη του Μαρς". Η "Συνωμοσία του Σαουθάμπτον" εμφανίζεται στο έργο του Σαίξπηρ "Ερρίκος Ε΄, Πράξη Β΄, Σκηνή Β΄" αλλά η υπόθεση ήταν εσφαλμένη και ο ρόλος του Εδμόνδου Μόρτιμερ παραλείπεται. Ο Εδμόνδος Μόρτιμερ εμφανίζεται στο έργο "Ερρίκος ΣΤ΄, Μέρος Α΄, Πράξη Β΄, Σκηνή Ε΄" εσφαλμένα σαν ηλικιωμένος αν και ήταν μόλις 33 ετών και πέθανε στον Πύργο του Λονδίνου που είχε κρατηθεί από την εποχή του Ερρίκου Δ΄.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ p10199.htm#i101988. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. ↑ Keenan 2010, p. 509.
  3. ↑ Cokayne 1932, p. 450; Richardson III 2011, p. 195
  4. ↑ Richardson III 2011, p. 195; Richardson II 2011, pp. 496–8.
  5. ↑ Richardson III 2011, pp. 193–5;
  6. ↑ Tout & 1894, p. 124.
  7. ↑ Tout 1894, pp. 123–5.
  8. ↑ Pugh 1988, pp. 14, 37.
  9. ↑ Tout 1894, pp. 122–3.
  10. ↑ Walker 2004; Bean 2004.
  11. ↑ Bean 2004; Tout 2004.
  12. ↑ Tait 1896, p. 403.
  13. ↑ Griffiths 2004; Lock 2004; Pugh 1988, p. 78.
  14. ↑ Pugh 1988, p. 79.
  15. ↑ Griffiths 2004.
  16. ↑ Pugh 1988, p. 78.
  17. ↑ Griffiths 2004.
  18. ↑ Pugh 1988, p. 79; Cokayne 1932, p. 451
  19. ↑ Griffiths dates the dispensation to February.
  20. ↑ Richardson III 2011, pp. 196–7.
  21. ↑ Griffiths 2004.
  22. ↑ Griffiths 2004.
  23. ↑ Griffiths 2004.
  24. ↑ Griffiths 2004.
  25. ↑ Cokayne 1932, p. 452
  26. ↑ Cokayne 1932, p. 452
  27. ↑ Tout 1894, pp. 123–5.
  28. ↑ Griffiths dates the appointment to March 1423.
  29. ↑ Cokayne 1932, p. 452
  30. ↑ Tout 1894, pp. 123–5.
  31. ↑ Richardson III 2011, p. 196.
  32. ↑ Tout 1894, pp. 123–5.
  33. ↑ Richardson III 2011, pp. 196–7.
  34. ↑ Tout 1894, pp. 123–5.

Πηγές Επεξεργασία

  • Barber, Richard (2004). "Joan, suo jure countess of Kent, and princess of Wales and of Aquitaine [called the Fair Maid of Kent] (c.1328–1385)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.
  • Bean, J.M.W. (2004). "Percy, Henry, first earl of Northumberland (1341–1408)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.
  • Cokayne, George Edward (1932). H. A. Doubleday, ed. The Complete Peerage. VIII. London: St. Catherine Press.
  • Davies, R. R. (2004). "Mortimer, Roger (VI), second earl of March (1328–1360)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.
  • Davies, R. R. (2004). "Mortimer, Roger (VII), fourth earl of March and sixth earl of Ulster (1374–1398)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.
  • Griffiths, R. A. (2004). "Mortimer, Edmund (V), fifth earl of March and seventh earl of Ulster (1301–1425)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.
  • Holmes, George (2004). "Mortimer, Edmund (III), third earl of March and earl of Ulster (1352–1381)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.
  • Lock, Julian (2004). "Pelham, Sir John (d. 1429)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.
  • Keenan, Desmond (2010). Ireland 1170–1509, Society and History.
  • Pugh, T.B. (1988). Henry V and the Southampton Plot of 1415. Alan Sutton.
  • Richardson, Douglas (2011). Everingham, Kimball G., ed. Magna Carta Ancestry: A Study in Colonial and Medieval Families. II (2nd ed.). Salt Lake City.
  • Richardson, Douglas (2011). Everingham, Kimball G., ed. Magna Carta Ancestry: A Study in Colonial and Medieval Families. III (2nd ed.). Salt Lake City.
  • Stansfield, M. M. N. (2004). "Holland, Thomas, earl of Kent (c.1315–1360)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.
  • Tout, Thomas Frederick (1894). "Mortimer, Edmund de (1391-1425)". In Lee, Sidney. Dictionary of National Biography. 39. London: Smith, Elder & Co.
  • Tout, Thomas Frederick (1894). "Mortimer, Edmund de (1376-1409)". In Lee, Sidney. Dictionary of National Biography. 39. London: Smith, Elder & Co.
  • Tout, Thomas Frederick, rev. R.R. Davies (2004). "Mortimer, Sir Edmund (IV) (1376-1408/9)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.
  • Walker, Simon (2004). "Percy, Sir Henry (1364–1403)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.
  • Weir, Alison (2008). Britain's Royal Families, The Complete Genealogy. London: Vintage Books.
Εδμόνδος Μόρτιμερ, 5ος κόμης του Μαρς
Γέννηση: 6 Νοεμβρίου 1391 Θάνατος: 18 Ιανουαρίου 1425
Προκάτοχος
Ρότζερ Μόρτιμερ, 4ος κόμης του Μαρς 		Κόμης του Μαρς
 
1398 - 1425 		Διάδοχος
Ριχάρδος της Υόρκης
Κόμης του Άλστερ
 
1398 - 1425
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εδμόνδος_Μόρτιμερ,_5ος_κόμης_του_Μαρς&oldid=10222330"