Βικιπαίδεια

Κατάλογος εδαφικών οντοτήτων στις οποίες τα Γερμανικά είναι επίσημη γλώσσα

κατάλογος εγχειρήματος Wikimedia

Το παρακάτω λήμμα είναι κατάλογος των εδαφικών οντοτήτων στις οποίες η γερμανική είναι επίσημη γλώσσα. Αυτός ο κατάλογος περιλαμβάνει τις χώρες στις οποίες τα γερμανικά είναι επίσημη ή συνεπίσημη γλώσσα, καθώς και τις εξαρτώμενες επικράτειες στις οποίες τα γερμανικά είναι συνεπίσημη γλώσσα.

Το νομικό καθεστώς των Γερμανικών στο γερμανόφωνο κόσμο και τις γύρω περιοχές:
  Ο "Γερμανικός γλωσσικός χώρος": Τα γερμανικά είναι (συν)επίσημη γλώσσα και πρώτη γλώσσα της πλειοψηφίας του πληθυσμού
  Τα γερμανικά είναι συνεπίσημη γλώσσα, αλλά όχι η πρώτη γλώσσα της πλειοψηφίας των κατοίκων
  Τα γερμανικά (ή μια γερμανική διάλεκτος), είναι μια νόμιμα αναγνωρισμένη μειονοτική γλώσσα. Όπου εμφανίζονται τετράγωνα, σημαίνει ότι υπάρχει πολύ διάσπαρτη γεωγραφική κατανομή ή ότι η γεωγραφική κατανομή των ομιλητών είναι μικρή για τη κλίμακα του χάρτη.
  Τα γερμανικά (ή μια ποικιλία της γερμανικής γλώσσας) ομιλείται από μια μεγάλη μειοψηφία, αλλά δεν έχει νομική αναγνώριση

Προσεγγιστική κατανομή των φυσικών ομιλητών της Γερμανικής γλώσσας στον κόσμο, αν υποθέσουμε ότι το σύνολό τους είναι 95 εκατομμύρια άτομα.

  Γερμανία (78.3%)
  Αυστρία (8.4%)
  Ελβετία (5.6%)
  Ιταλία (0.4%)
  Άλλο (7.3%)

Τα γερμανικά ως επίσημη γλώσσα Επεξεργασία

Τα γερμανικά είναι η επίσημη γλώσσα έξι χωρών στην κεντρική και δυτική Ευρώπη. Αυτές οι χώρες (συμπεριλαμβανομένου του Νοτίου Τιρόλου της Ιταλίας) είναι μέλη του Συμβουλίου για την γερμανική Ορθογραφία και αποτελούν μέρη του γερμανικού σπράχραουμ (γερμανικός γλωσσικός χώρος). Μέχρι το 1945, η γερμανική ομιλούταν σε ένα αρκετά μεγαλύτερο χώρο στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη, ωστόσο εκατομμύρια γερμανόφωνοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους λόγω της προέλασης των Σοβιετικών στρατευμάτων στα τέλη του Β΄ ΠΠ και τις απελάσεις των Γερμανών από Πολωνία, Τσεχοσλοβακία και Ουγγαρία.

Χώρα Πληθυσμός



[1] 		Αριθμός ομιλητών Σημειώσεις
Αριθμός ομιλητών ως μητρική γλώσσα[2][3][4] Αριθμός ομιλητών ως δεύτερη γλώσσα
  Γερμανία 84.900.000 75.101.421 (91.8%) 5.600.000 (6.9%) Ντε φάκτο μοναδική επίσημη γλώσσα σε εθνικό επίπεδο[α]
  Βέλγιο 11.420.163 73.000 (0.6%) 2.472.746 (22%) Ντε γιούρε επίσημη γλώσσα στηγερμανόφωνη κοινότητα
  Αυστρία 8.838.171 8.040.960 (93%) 516.000 (6%) Ντε γιούρε μοναδική επίσημη γλώσσα σε εθνικό επίπεδο
  Ελβετία 8.508.904 5.329.393 (64.6%) 395.000 (5%) Συνεπίσημη γλώσσα σε ομοσπονδιακό επίπεδο, ντε γιούρε μόνη επίσημη γλώσσα σε 17 καντόνια, συνεπίσημη 4 (από τα 26)
  Λουξεμβούργο 11.000 (2%) 380.000 (67.5%) Ντε γιούρε συνεπίσημη επίσημη γλώσσα σε εθνικό επίπεδο
  Λίχτενσταϊν 37.370 32.075 (85.8%) 5.200 (13.9%) Ντε γιούρε μοναδική επίσημη γλώσσα σε εθνικό επίπεδο
Συνολικά 112.238.899 87.875.432 9.368.946 Συνολικός αριθμός ομιλητών: 97.244.378

Εξαρτώμενες οντότητες Επεξεργασία

Τα γερμανικά (ή κάποια από τις διαλέκτους της) είναι συνεπίσημη γλώσσα σε πολλές εξαρτώμενες ονότητες. Σε κάθε μία από αυτές τις περιοχές, τα γερμανικά, μαζί με την επίσημη γλώσσα της χώρας στην οποία βρίσκεται η οντότητα, είναι επίσημη γλώσσα σε διοικητικό επίπεδο.

Περιοχή Χώρα Πληθυσμός των παραπάνω περιοχών Αριθμός ομιλητών ως μητρική γλώσσα Σημειώσεις
  Αυτόνομη Επαρχία του Νοτίου Τιρόλου   Ιταλία 511.750 354.643 (69.3%)[5] Συνεπίσημη γλώσσα στο επαρχιακό επίπεδο, με ίσο καθεστώς με τα ιταλικά
  Βοϊβοδάτο του Οπόλε (επίσημη σε 28 δήμους και κοινότητες)



  Βοϊβοδάτο της Σιλεσίας (επίσημη σε 3 δήμους). 		  Πολωνία 250.000 περίπου 50.000 (~20%)[6] Βοηθητική γλώσσα σε 31 δήμους,[7] επίσης αναγνωρισμένη ως μειονοτική γλώσσα σε εθνικό επίπεδο[8]
  Εσπίριτο Σάντο (σε 5 δήμους)



  Σάντα Καταρίνα (σε 2 δήμους)



  Ρίο Γκράντε ντο Σουλ (σε 2 δήμους) 		  Βραζιλία 205,000 N/A Συνεπίσημη γλώσσα σε 9 δήμους[9] (ως "γερμανικά", "πομερανικά" και Χουνσρικικά)


Επίσης πολιτιστική γλώσσα σε πολιτειακό επίπεδο στο Εσπίριτο Σάντο.[10][11] Στο Ρίο Γκράντε ντο Σουλ τα Χουνσρικικά είναι αναπόσπαστο τμήμα της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς του κρατιδίου.[12]

Σε δύο σλοβακικά χωριά, το Κραχούλε/Μπλάουφους και το Κούνεσοφ/Κουνεσάου (με 530 κατοίκους συνολικά) το ποσοστό των Γερμανών κατοίκων υπερβαίνει το 20%,[13] και ως εκ τούτου σύμφωνα με τον σλοβακικό νόμο τα γερμανικά είναι συνεπίσημη γλώσσα μαζί με τα σλοβακικά.[14][15][16] Ωστόσο, λόγω του μεγέθους των χωριών και τον αριθμό των ομιλητών της γερμανικής (περίπου 100 άτομα), ο αντίκτυπος είναι αμελητέος.

Περιοχές στις οποίες η γερμανική έχει άλλο νομικό καθεστώς Επεξεργασία

 
Το νομικό καθεστώς των γερμανικών στον κόσμο. Βλέπε τον προηγούμενο χάρτη για την επεξήγηση των χρωμάτων.

Υπάρχουν και άλλες πολιτικές οντότητες (χώρες ή εξαρτώμενες περιοχές) οι οποίες αναγνωρίζουν κάποιο άλλο νομικό καθεστώς στα γερμανικά ή σε κάποια από τις διαλέκτους της. Ενώ αυτό το καθεστώς μπορεί να καλύπτει τα μειονοτικά δικαιώματα, π.χ. την υποστήριξη ορισμένων εγκαταστάσεων της γλώσσας (σχολεία, μέσα ενημέρωσης, κλπ.) και την προώθηση της πολιτιστικής προστασίας ή κληρονομιάς της γλώσσας, δεν συμπεριλαμβάνεται η αναγνώριση της γερμανικής ως επίσημης γλώσσας, δηλαδή την υποχρέωση της χρήσης της στα διοικητικά κείμενα ή σε δημόσιες υπηρεσίες.

Αν και στη   Γαλλία, τα Φραγκονικά της Αλσατίας και του Μοζέλα, δύο ποικιλίες των Υψηλών γερμανικών, θεωρούνται "περιφερειακές γλώσσες", σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Χάρτη για τις Περιφερειακές ή Μειονοτικές Γλώσσες του 1998, η γαλλική κυβέρνηση δεν έχει επικυρώσει τη συνθήκη και οι παραπάνω ποικιλίες δεν έχουν νομική αναγνώριση.[31]

Το σύνταγμα της Νότιας Αφρικής, προσδιορίζει τα γερμανικά ως "συχνά χρησιμοποιούμενη" γλώσσα. Το Παννοτιοαφρικανικό γλωσσικό συμβούλιο είναι υποχρεωμένο να "προωθήσει και να διασφαλίσει τον σεβασμό" για τα γερμανικά.[32]

Λόγω της γερμανικής διασποράς και των Ρώσων μεννονιτών που ομιλούν μια ιδιαίτερη κάτω γερμανική διάλεκτο, στις χώρες όπου ζουν (κυρίως δίγλωσσοι) φυσικοί ομιλητές περιλαμβάνεται η   Αργεντινή , η   Αυστραλία, ο   Καναδάς , η   Κόστα Ρίκα , η   Παραγουάη (βλ. Μεννονίτες στην Παραγουάη) και οι   ΗΠΑ, όπου μέχρι την εποχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και το αντιγερμανικό κλίμα που υπήρξε ήταν η σημαντικότερη γλώσσα στη χώρα μετά τα αγγλικά.[33] Ωστόσο, τα γερμανικά ή κάποια διάλεκτος της δεν έχουν νομικό καθεστώς σε κάποια από αυτές τις χώρες.

Διεθνείς οργανισμοί Επεξεργασία

Τα γερμανικά είναι η επίσημη γλώσσα των ακόλουθων διεθνών οργανισμών:

Σημειώσεις Επεξεργασία

  1. ↑ Ενώ αρκετοί νόμοι, π.χ. ο §23 VwVfG ή ο $184 GVG, ορίζουν τα γερμανικά ως διοικητική γλώσσα στη χώρα, ο Γκρούντγκεσετς, ελλ. βασικός νόμος, δεν την αναφέρει ως επίσημη γλώσσα.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ See: List of countries and dependencies by population
  2. ↑ «Eurobarometer 2012 - Annex» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2020. 
  3. ↑ «German, Standard». Ethnologue. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Ammon, Ulrich (Νοεμβρίου 2014). Die Stellung der deutschen Sprache in der Welt (στα German) (1st έκδοση). Berlin, Germany: de Gruyter. ISBN 978-3-11-019298-8. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2015. 
  5. ↑ Census of South Tyrol 2011
  6. ↑ Polish census 2011 (note that ethnic associations allow only for a very rough estimate of first language distribution)
  7. ↑ «Map on page of Polish Commission on Standardization of Geographical Names» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 1 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2015. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «Council of Europe - List of ratifications of the Charter for regional/minority languages». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2020. 
  9. ↑ «IPOL realizará formação de recenseadores para o censo linguístico do município de Antônio Carlos-SC». e-ipol.org. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Legislative Assembly of the state of Espírito Santo (Commissioner for Culture and Social Communication - Addition to the constitutional amendment number 11/2009 establishing the Pomeranian dialect as well as German as cultural heritage of the state (February 2011)
  11. ↑ 11,0 11,1 Plenário aprova em segundo turno a PEC do patrimônio
  12. ↑ 12,0 12,1 Lei N.º 14.061, de 23 de julho de 2012
  13. ↑ «Úrad splnomocnenca vlády SR pre národnostné menšiny (The Government Council of the Slovak Republic for National Minorities and Ethnic Groups) - List of Slovakian municipalities with >20% minority population (2011)» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 19 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2020. 
  14. ↑ National Geographic Collegiate Atlas of the World. Willard, Ohio: R.R. Donnelley & Sons Company. Απριλίου 2006. σελίδες 257–299. ISBN 978-0-7922-3662-7. 
  15. ↑ «Annual of Language & Politics and Politics of Identity - Language Policy of Slovak Republic (Zdeněk Škrobák)» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 26 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2015. 
  16. ↑ «National Council of the Slovak Republic - 184 Act (dated 10 July 1999) on the use of languages of national minorities». kbdesign.sk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2020. 
  17. ↑ Carolin Zwilling (European Academy Bolzano-Bozen, 2004) - Minority Protection and Language Policy in the Czech Republic
  18. ↑ «European Centre for Minority Issues - Bonn-Copenhagen Declarations». ecmi.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2015. 
  19. ↑ Die deutsche Minderheit in Dänemark - Sprache – Identität und Schlüssel (German). Letzter Zugriff am 3. Mai 2015
  20. ↑ «Deutsche Botschaft Budapest - Die deutsche Minderheit in Ungarn». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2015. 
  21. ↑ «Ministry of Foreign Affairs, Budapest - The national and ethnic minorities in Hungary» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2020. 
  22. ↑ «Tutela delle comunità linguistiche storiche – Provincia Autonoma di Trento – Minoranze Linguistiche». provincia.tn.it. 
  23. ↑ «Sprachminderheiten in Italien - Autonome Region Trentino-Südtirol». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2020. 
  24. ↑ «L.R. n. 26 del 10 aprile 1990 - Tutela, valorizzazione e promozione della conoscenza dell'originale patrimonio linguistico del Piemonte - B.U. n. 16 del 18 aprile 1990» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2020. 
  25. ↑ Loi constitutionnelle n° 4 du 26 février 1948 STATUT SPECIAL POUR LA VALLEE D'AOSTE
  26. ↑ «Sprachminderheiten in Italien - Friuli Venezia Giulia». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2020. 
  27. ↑ «German as recognized language in Kazakhstan according to Language Law, No. 151-1, 11 July, Articles 4,6,7 (1997)». Ethnologue. 
  28. ↑ «Deutsch in Namibia» (PDF) (στα German). Supplement of the Allgemeine Zeitung. 18 Αυγούστου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2008. 
  29. ↑ Ammon, Ulrich (1995). Die deutsche Sprache in Deutschland, Österreich und der Schweiz. ISBN 9783110147537. 
  30. ↑ «УСТАВ АЗОВСКОГО РАЙОННОГО СОВЕТА ОТ 21.05.2002 N 5-09 УСТАВ МУНИЦИПАЛЬНОГО ОБРАЗОВАНИЯ "АЗОВСКИЙ НЕМЕЦКИЙ НАЦИОНАЛЬНЫЙ РАЙОН ОМСКОЙ ОБЛАСТИ (ПРИНЯТ РЕШЕНИЕМ АЗОВСКОГО РАЙОННОГО СОВЕТА ОТ 21.05.2002 N 5-09, ЗАРЕГИСТРИРОВАН ПОСТАНОВЛЕНИЕМ ЗС ОТ 25.06.2002 N 106)». bestpravo.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2016. 
  31. ↑ «Charte européenne des langues régionales : Hollande nourrit la guerre contre le français». Le Figaro. 
  32. ↑ «Constitution of the Republic of South Africa, 1996 - Chapter 1: Founding Provisions». www.gov.za. 
  33. ↑ German L1 speakers outside Europe
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κατάλογος_εδαφικών_οντοτήτων_στις_οποίες_τα_Γερμανικά_είναι_επίσημη_γλώσσα&oldid=10087538"