Εθνική γλώσσα
Εθνική γλώσσα είναι μία γλώσσα (ή μια παραλλαγή γλώσσας, π.χ. διάλεκτος) που έχει κάποια σχέση - de facto ή de jure - με ένα έθνος. Δεν υπάρχει μεγάλη συνοχή στη χρήση αυτού του όρου. Μία ή περισσότερες γλώσσες που ομιλούνται ως πρώτες γλώσσες στο έδαφος μιας χώρας μπορούν να αναφέρονται ανεπίσημα ή να ορίζονται στη νομοθεσία ως εθνικές γλώσσες της χώρας. Εθνικές γλώσσες αναφέρονται σε περισσότερα από 150 συντάγματα παγκοσμίως. [1]
Ο Κόνραντ Μπραν, αναφερόμενος συγκεκριμένα στην Ινδία, υποδηλώνει ότι υπάρχουν "τέσσερις αρκετά διακριτικές έννοιες" για την εθνική γλώσσα σε μια πολιτεία: [2]
- "Εδαφική γλώσσα" συγκεκριμένων ανθρώπων
- "Περιφερειακή γλώσσα"
- "Κοινή γλώσσα ή κοινοτική γλώσσα"
- "Κεντρική γλώσσα" που χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση και ίσως έχει συμβολική αξία.
Στην τελευταία δίνεται συνήθως ο τίτλος της επίσημης γλώσσας. Σε ορισμένες περιπτώσεις (π.χ. Φιλιππίνες), αρκετές γλώσσες ορίζονται ως επίσημες και μία εθνική γλώσσα ορίζεται ξεχωριστά.
Επίσημη έναντι εθνικών γλωσσών Επεξεργασία
Η «εθνική γλώσσα» και η «επίσημη γλώσσα» κατανοούνται καλύτερα ως δύο έννοιες ή νομικές κατηγορίες με εύρος νοήματος, οι οποίες μπορεί να συμπίπτουν ή να είναι σκόπιμα διαφορετικές. Τα έθνη χωρίς πατρίδα δεν είναι σε θέση να νομοθετούν μια επίσημη γλώσσα, αλλά οι γλώσσες τους μπορεί να είναι επαρκώς διακριτές και καλά διατηρημένες, για να είναι εθνικές γλώσσες. Ορισμένες γλώσσες μπορεί να έχουν ευρεία αναγνώριση ως "εθνικές γλώσσες", ενώ άλλες μπορεί να απολαμβάνουν επίσημη αναγνώριση κατά τη χρήση ή την προώθηση τους.
Σε πολλές αφρικανικές χώρες, ορισμένες ή όλες οι αυτόχθονες αφρικανικές γλώσσες χρησιμοποιούνται επίσημα, προωθούνται ή επιτρέπεται ρητά να προωθούνται (συνήθως διδάσκονται σε σχολεία και χρησιμοποιούνται σε σημαντικές εκδόσεις) ως ημι-επίσημες γλώσσες είτε με μακροπρόθεσμη νομοθεσία ή με βραχυπρόθεσμα, κατά περίπτωση εκτελεστικά (κυβερνητικά) μέτρα. Για να είναι επίσημες, οι ομιλούμενες και γραπτές γλώσσες πρέπει να απολαμβάνουν κυβερνητική ή ομοσπονδιακή χρήση, μεγάλη προώθηση χρηματοδοτούμενη από τη φορολογία ή τουλάχιστον πλήρη ανοχή ως προς τη διδασκαλία τους και εργοδοτική αναγνώριση στη δημόσια εκπαίδευση, σε ίση βάση με την επίσημη γλώσσα ή τις επίσημες γλώσσες. Επιπλέον, μπορεί να απολαμβάνουν την αναγνώριση ως μία γλώσσα που χρησιμοποιείται στην υποχρεωτική εκπαίδευση και μπορεί να δαπανούνται κρατικά χρήματα για τη διδασκαλια ή την ενθάρρυνση ενηλίκων να μάθουν μία γλώσσα, η οποία είναι μια μειονοτική σε μια συγκεκριμένη περιοχή, για να αποκατασταθεί η κατανόηση της και να διαδωθούν οι ηθικές ιστορίες της, τα ποιήματα της, οι φράσεις, τα τραγούδια και η υπόλοιπη λογοτεχνική κληρονομιά που θα προωθήσουν την κοινωνική συνοχή (σε περιοχές όπου παραμένουν άλλες γλώσσες) ή θα προωθήσουν την εθνικιστική διαφοροποίηση σε περιοχές όπου μια άλλη μη γηγενής γλώσσα έχει υποβαθμιστεί. [3]
Εθνικές γλώσσες Επεξεργασία
Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες
Η Αζέρικη γλώσσα είναι η εθνική γλώσσα του Αζερμπαϊτζάν.
Η Αραβική είναι η εθνική γλώσσα της Αιγύπτου, και συγκεκριμένα η Αιγυπτιακή Διάλεκτος (Μασρί).
Η Αιθιοπία είναι μια χώρα όπου ζουν μαζί περισσότερα από 80 έθνη, εθνικότητες και λαοί. Οι λαοί της Αιθιοπίας μιλούν συνολικά πάνω από 80 διαφορετικές γλώσσες. Η Αμχαρική ήταν για πολλά χρόνια η μόνη επίσημη γλώσσα εργασίας στη χώρα, αλλά το 2020 οι γλώσσες Αφάρ, Ορόμο, Σομαλική, Τιγκρινιακή αναβαθμίστηκαν σε επίσημες γλώσσες εργασίας της Αιθιοπίας.[4] Παρ' όλα αυτά, οι γλώσσες εργασίας των περιφερειακών κρατιδίων διαφέρουν και περιλαμβάνουν τα Ορόμο, τα Τιγκρινιακά, τα Σιντάμα, τα Αμχαρικά, τα Αφάρ και τα Σομαλικά. Τα αγγλικά είναι η πιο διαδεδομένη ξένη γλώσσα και είναι το μέσο διδασκαλίας σε δευτεροβάθμια σχολεία και πανεπιστήμια. Η γλώσσα διδασκαλίας στα δημοτικά σχολεία είναι η αντίστοιχη τοπική γλώσσα των περιφερειακών κρατών.
Οι επίσημες γλώσσες της Αϊτής είναι η Αϊτινή Κρεολική γλώσσα και η Γαλλική. Ενώ τα γαλλικά είναι η γλώσσα που χρησιμοποιείται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στην κυβέρνηση και στην εκπαίδευση, το 90-95% του πληθυσμού της χώρας μιλάει την Αϊτινή Κρεολική στο σπίτι και διδάσκεται γαλλικά στο σχολείο.
Η αλβανική είναι η εθνική γλώσσα της Αλβανίας, και είναι ένας ξεχωριστός κλάδος της γλωσσικής οικογένειας των Ινδοευρωπαϊκών Γλωσσών και ομιλείται στην Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο, από τους Αλβανούς της Βόρειας Μακεδονίας καθώς και στη διασπορά της. Η Αλβανική γλώσσα είναι, επίσης, μία από τις δύο εθνικές γλώσσες του Κοσσυφοπεδίου, τμημάτων της νότιας Ιταλίας, του νότιου Μαυροβουνίου και της νότιας Σερβίας. Είναι συν-επίσημη αλλά όχι εθνική γλώσσα της Βόρειας Μακεδονίας.
Τα Ελληνικά είναι η εθνική γλώσσα των ελληνικών κοινοτήτων, κυρίως στην νότια Αλβανία, με επίκεντρο τις πόλεις Άγιοι Σαράντα, Αργυρόκαστρο και Κορυτσά, ενώ η Βλάχικη γλώσσα χρησιμεύει ως εθνική γλώσσα της γλωσσικής μειονότητας των Βλάχων.
Η Αραβική είναι η εθνική γλώσσα της Αλγερίας, και συγκεκριμένα η Αλγερινή Διάλεκτος. [5]
Τα Βερβερικά είναι επίσης επίσημη γλώσσα. Η γαλλική γλώσσα δεν έχει επίσημο καθεστώς, αλλά χρησιμοποιείται ευρέως στην εκπαίδευση, τις επιχειρήσεις και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Η εθνική γλώσσα της Ανδόρρας είναι τα Καταλανικά. Επιπλέον, τα καταλανικά είναι επίσημη γλώσσα σε πολλά εδάφη της Ισπανίας (Καταλονία, Βαλεανθική Κοινότητα, Βαλεαρίδες Νήσοι) και ομιλείται (χωρίς επίσημη αναγνώριση ή καθεστώς) σε άλλα εδάφη της Ισπανίας (στα σύνορα της Καταλανίας-Αραγονίας γνωστά ως La Franja και στο δήμο της Μούρθια El Carche), στη Γαλλία (Ανατολικά Πυρηναία) και στην Ιταλία (Αλγκέρο).
Η αρμενική γλώσσα είναι ένας ξεχωριστός κλάδος της γλωσσικής οικογένειας των Ινδοευρωπαϊκών Γλωσσών και ομιλείται ευρέως στην Αρμενία, καθώς και στη διασπορά της.
Η Αυστραλία δεν έχει επίσημη γλώσσα, αλλά είναι σε μεγάλο βαθμό μονογλωσσική κοινωνία με τα αγγλικά να είναι η ντε φάκτο εθνική γλώσσα. Ένα σημαντικό ποσοστό των μεταναστών πρώτης και δεύτερης γενιάς είναι δίγλωσσο. Σύμφωνα με το Ethnologue, το 81% των ανθρώπων μιλούν στο σπίτι Αγγλικά, συμπεριλαμβανομένων των ομιλητών L2 (που έχουν τα αγγλικά ως δεύτερη γλώσσα). Άλλες γλώσσες που ομιλούνται στο σπίτι περιλαμβάνου τα Κινέζικα 2,9%, τα Ιταλικά 1,2%, τα Αραβικά 1,1%, τα Ελληνικά 1%, τα Βιετναμέζικα 0,9% και τα Ισπανικά 0,4%. [6]
Πριν από την άφιξη των Ευρωπαίων, υπήρχαν σχεδόν 400 γλώσσες που ομιλούνταν από τους γηγενείς Αυστραλούς. Από αυτές έχουν επιβιώσει μόνο περίπου 70 γλώσσες και με εξαίρεση 30, όλες απειλούνται τώρα.
Επίσημη γλώσσα του Βατικανού και θρησκευτική είναι η Λατινική γλώσσα.
Το Βέλγιο έχει τρείς εθνικές γλώσσες: τα Ολλανδικά, τα Γαλλικά και τα Γερμανικά.
- Στην
Φλάνδρα, η πλειοψηφία των κατοίκων έχει ως μητρική γλώσσα τα Ολλανδικά - Στην
Βαλλωνία, η πλειοψηφία των κατοίκων της έχει ως μητρική γλώσσα τα Γαλλικά
- Εντός της Βαλλωνίας στην Επαρχία του Λουξεμβούργου, υπάρχει μια μεγάλη Λουξεμβουργιανόφωνη μειονότητα, κυρίως στην περιοχή Αρέλελαντ.
- Εντός της Βαλλωνίας στην Γερμανόφωνη Κοινότητα, η πλειοψηφία των κατοίκων έχει ως μητρική γλώσσα τα Γερμανικά
- Στην
Περιοχή των Βρυξελλών, η πρωτεύουσα του Βελγίου, η πλειονότητα των κατοίκων της έχει ως μητρική γλώσσα τη Γαλλική, ενώ μαζί με την Ολλανδική, και οι δύο γλώσσες αποτελούν τις επίσημες γλώσσες της περιφέρειας.
Η Βιετναμέζικη γλώσσα ήταν η de facto εθνική γλώσσα του Βιετνάμ για πολλά χρόνια, αλλά χαρακτηρίστηκε επίσημα ως εθνική γλώσσα μόλις το 2013, με το διάταγμα αριθ. 5 του Συντάγματος. [7]
Επίσημη γλώσσα είναι η Κορεατική γλώσσα.
Τα Σλαβομακεδονικά και τα Αλβανικά είναι οι επίσημες γλώσσες της Βόρειας Μακεδονίας. Η πρώτη είναι σλαβική γλώσσα, πολύ κοντινή με τη βουλγαρική, με την οποία μοιράζεται ισχυρές βαλκανικές επιδράσεις. Για παράδειγμα, είναι οι μοναδικές σλάβικες γλώσσες που δεν έχουν πτωτικό σύστημα και χρησιμοποιούν άρθρα. Τα σλαβομακεδονικά γράφονται με το κυριλλικό αλφάβητο και χρησιμοποιούνται επίσης από Σλαβομακεδόνες σε άλλα κράτη της Βαλκανικής. Κωδικοποιήθηκαν το 1945, γεγονός που τα καθιστούν νέα γλώσσα από λογοτεχνική άποψη. Πλάι στην επίσημη σλαβομακεδονική γλώσσα υπάρχουν πολλές διάλεκτοι, που χρησιμοποιούνται ακόμα στην ιδιωτική σφαίρα, κυρίως σε αγροτικές περιοχές.
Οι μειονοτικές γλώσσες, η τουρκική, η ρομάνι, τα βλάχικα και τα σέρβικα, έχουν και αυτά διαλέκτους που απαντώνται μόνο στη Βόρεια Μακεδονία και παρουσιάζουν ομοιότητες μεταξύ τους, για παράδειγμα στη φωνολογία. Η χώρα έχει υπογράψει τον Ευρωπαϊκό χάρτη περιφερειακών ή μειονοτικών γλωσσών του Συμβουλίου της Ευρώπης και προστατεύει τις γλώσσες των μειονοτήτων της, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη διοίκηση, τα ΜΜΕ και τη διδασκαλία σύμφωνα με το ορισμένο από το νόμο πλαίσιο.
Η de facto μόνη εθνική γλώσσα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης είναι η Σερβοκροατική. Ορίζεται επίσημα με τα τρία ονόματα Βοσνιακά, Κροατικά και Σερβικά, που αντιστοιχούν στα συστατικά έθνη της χώρας. Τόσο τα λατινικά όσο και τα κυριλλικά αλφάβητα έχουν επίσημη καθεστώς. [8] [9]
Η Βουλγαρική Γλώσσα είναι η μοναδική επίσημη γλώσσα στη Βουλγαρία. [10]
Μειονοτικές γλώσσες της Βουλγαρίας είναι η Πομακική και η Τουρκική.
Η επίσημη γλώσσα της Βραζιλίας είναι τα Πορτογαλικά, και συγκεκριμένα η Βραζιλιάνικη Διάλεκτος τα οποία αποκαλούνται και Λατινικά Πορτογαλικά ή Νοτιοαμερικανικά Πορτογαλικά, τα οποία ομιλούνται από όλο σχεδόν τον πληθυσμό, και είναι η μόνη που χρησιμοποιείται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στις επιχειρήσεις και στη διοίκηση. Η χώρα είναι η μόνη πορτογαλόφωνη της αμερικάνικης ηπείρου και θεωρεί τα πορτογαλικά εθνική ταυτότητα της χώρας. Η εκδοχή της γλώσσας στη Βραζιλία έχει τη δικιά της εξέλιξη επηρεασμένη από ινδιάνικες, αφρικανικές και άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες. Ως αποτέλεσμα η βραζιλιάνικη εκδοχή έχει φωνολογικές διαφορές από αυτήν της Πορτογαλίας. Το 2008, η Κοινότητα των χωρών της πορτογαλικής γλώσσας (CPLP) ήρθε σε συμφωνία στην ορθογραφική τυποποίηση της γλώσσας με στόχο την ελαχιστοποίηση των διαφορών των δύο εκδοχών.
Μειονοτικές γλώσσες ομιλούνται σε όλη τη χώρα. Η απογραφή του 2010 υπολόγισε ότι 305 ινδιάνικες εθνότητες της χώρας ομιλούν 274 διαφορετικές γλώσσες. Από τους ιθαγενείς από πέντε χρονών και άνω, 37,4% μιλάει μια ινδιάνικη γλώσσα και 76,9% πορτογαλικά. Υπάρχουν επίσης κοινότητες με ομιλητές γερμανικών και ιταλικών στον νότο της χώρας που είναι επηρεασμένες από την πορτογαλική.
Στη Βραζιλία, η ισπανική γλώσσα έχει αποκτήσει σημαντικότατο κύρος ως δεύτερη γλώσσα μεταξύ νεαρών σπουδαστών και πολλών επαγγελματιών. Τα τελευταία χρόνια, με τη Βραζιλία να μειώνει τις εμπορικές της δραστηριότητες με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη και με το να αυξάνει τις εμπορικές της δραστηριότητες και τους δεσμούς της με τους ισπανόφωνους γείτονές της (ιδιαίτερα και ως μέλος του εμπορικού μπλοκ της Mercosur), μεγάλος ζήλος έχει υπάρξει για τη διγλωσσία και την άψογη γνώση των ισπανικών στη χώρα (το ίδιο επιζητούν και οι Πορτογάλοι με τις γειτονικές τους χώρες). Στις 7 Ιουλίου του 2005, το Εθνικό Κογκρέσο της Βραζιλίας ενέκρινε οριστικά το κονδύλι που κάνει την ισπανική υποχρεωτική ξένη γλώσσα στα δημόσια και ιδιωτικά δημοτικά σχολεία. Η στενή γενετική σχέση μεταξύ των δύο γλωσσών, όπως και το γεγονός ότι τα ισπανικά είναι η κυρίαρχη αλλά και επίσημη γλώσσα σχεδόν όλων των χωρών που συνορεύουν με τη Βραζιλία συμβάλλουν στη διάδοσή της. Πρότυπα ισπανικά και λαντίνο (εβραιοϊσπανικά που ομιλούνται από Εβραίους Σεφαρδίτες) μπορεί επίσης να ομιλούνται ως κύρια γλώσσα από Βραζιλιάνους ισπανικής καταγωγής, οικονομικούς μετανάστες από τις γειτονικές ισπανόφωνες χώρες από Σεφαρδίτες Βραζιλιάνους αντίστοιχα, που την έχουν διατηρήσει ως πατροπαράδοτη γλώσσα. Επιπλέον, στις συνοριακές περιοχές της Βραζιλίας που έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν το εκπαιδευτικό τους σύστημα, τα ισπανικά διδάσκονται εδώ και χρόνια. Σε άλλες πάλι πόλεις και χωριά της συνοριακής γραμμής (ιδιαίτερα κατά μήκος των συνόρων Ουρουγουάης - Βραζιλίας) ομιλείται συχνά μία μεικτή γλώσσα γνωστή ως πορτουνιόλ (Πορτογαλοϊσπανικά).
Τα γαλλικά είναι η μοναδική επίσημη γλώσσα της Γαλλίας, σύμφωνα με το άρθρο 2 του συντάγματος της Γαλλικής Δημοκρατίας.[11]
Η επίσημη γλώσσα της Γερμανίας είναι τα Γερμανικά, με πάνω από το 95% του πληθυσμού της χώρας να τη μιλά ως την πρώτη τους γλώσσα.[12]
Η Ελβετία έχει τέσσερις εθνικές γλώσσες: τα Γερμανικά, τα Γαλλικά, τα Ιταλικά και τα Ρωμανσικά.[13] Όλες έχουν επίσημο καθεστώς σε εθνικό επίπεδο εντός της Ομοσπονδιακής διοίκησης της Ελβετίας. [14]
Η πλειοψηφία (74%) του πληθυσμού (Γερμανόφωνοι Ελβετοί) μιλάει γερμανικά, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου πληθυσμού (21%) μιλά γαλλικά (Γαλλόφωνοι Ελβετοί) και ιταλικά (Ιταλόφωνοι Ελβετοί) (4%) και οι υπόλοιπες μειονότητες ρωμανσικά (1%, όχι ως μοναδική γλώσσα). Οι γερμανόφωνοι κυριαρχούν στο μεγαλύτερο τμήμα της χώρας, περιλαμβάνοντας και τις μεγαλύτερες πόλεις της Ελβετίας (Βασιλεία, Βέρνη, Ζυρίχη), ενώ οι γαλλόφωνοι καταλαμβάνουν τις δυτικές περιοχές κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία με μεγαλύτερη πόλη την Γενεύη, οι ιταλόφωνοι βρίσκονται στα νότια κοντά στα σύνορα με την Ιταλία κυρίως εντός του Καντονίου του Τιτσίνο, με σημαντικές πόλεις το Τσιτσίνο και την Μπελισσόνα, και οι ομιλητές ρωμανσικών συγκεντρώνονται στο Καντόνι του Γκριζούν στα νοτιοανατολικά. [15]
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Αγγλική Γλώσσα (Αμερικανικά Αγγλικά) είναι η εθνική γλώσσα μόνο άτυπα, με βάση τους αριθμούς και με ιστορική και σύγχρονη συσχέτιση. Το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών δεν δηλώνει ρητά καμία επίσημη γλώσσα, παρόλο που το σύνταγμα και όλη η ομοσπονδιακή νομοθεσία είναι γραμμένα στα Αγγλικά. Τα Αμερικανικά Αγγλικά είναι επίσημη γλώσσα μόνο σε 28 από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ.
Στις 13 Φεβρουαρίου 2015, ο αντιπρόσωπος (βουλευτής) Πίτερ Τ. Κινγκ εισήγαγε προς ψήφιση το H.R.997, τον Νόμο περί Ενότητας της Αγγλικής Γλώσσας του 2015, στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Αυτό το νομοσχέδιο θα καθιστούσε τα αγγλικά ως την επίσημη γλώσσα των ΗΠΑ. Ένα συνοδευτικό νομοσχέδιο, S.678, εισήχθη από τον γερουσιαστή Τζιμ Ίνχοφ στη Γερουσία στις 9 Μαρτίου 2015. Και τα δύο νομοσχέδια εστάλησαν σε επιτροπές. Παρόμοια νομοθεσία έχει εισαχθεί προς ψήφισει κάθε χρόνο από το 1973.[16]
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, επίσης ομιλούνται και τα Ισπανικά από το 75% του ισπανόφωνου πληθυσμού, καθώς και από έναν μικρό, αλλά συνεχώς αυξανόμενο αριθμό ομιλητών, οι οποίοι χρησιμοποιούν τη γλώσσα στο εμπόριο, στον επαγγελματικό τομέα, καθώς και στην πολιτική. Παράλληλα στις Ηνωμένες Πολιτείες ζουν περίπου 50 εκατομμύρια ισπανόφωνοι λόγω μιας συνεχιζόμενης και υψηλής μετανάστευσης (υπάρχουν 36 εκατομμύρια άτομα μεξικανικής καταγωγής μάλιστα) και έχει πάνω από 10 εκατομμύρια ομιλητές στη Καλιφόρνια και πάνω από 5 εκατομμύρια ομιλητές στο Τέξας. Παράλληλα είναι η δημοφιλέστερη ξένη γλώσσα στις ΗΠΑ τόσο στα σχολεία όσο και τα πανεπιστήμια, καθώς ένα αυξανόμενο τμήμα των αμερικανών επιλέγει να μάθει μια δεύτερη γλώσσα, λόγω και της μείωσης της πρωτοκαθεδρίας των Ηνωμένων Πολιτειών.
Τα Αγγλικά (Βρετανική Αγγλική γλώσσα) είναι η de facto επίσημη γλώσσα του Ηνωμένου Βασιλείου και η μοναδική γλώσσα για περίπου 95% του βρετανικού πληθυσμού. Τρία από τα έθνη του Ηνωμένου Βασιλείου, εκτός της Αγγλίας, έχουν δικές τους εθνικές γλώσσες με διαφορετικούς βαθμούς αναγνώρισης, οι οποίες συνυπάρχουν με την κυρίαρχη αγγλική γλώσσα. Η Βρετανία έχει επίσης αρκετές κτήσεις του στέμματος και Υπερπόντια Εδάφη που είναι σε κάποιο βαθμό αυτοδιοικούμενα, αλλά δεν αναγνωρίζονται ως ανεξάρτητα κράτη και πολλά από αυτά έχουν τις δικές τους περιφερειακές γλώσσες.
- Βόρεια Ιρλανδία: Στη Βόρεια Ιρλανδία, τόσο η Γαελική Ιρλανδική γλώσσα όσο και η Δυτική Γερμανική διάλεκτος Ούλστερ Σκοτς διάλεκτος αναγνωρίζονται από τη Συμφωνίας της Μεγάλης Παρασκευής ως "μέρος του πολιτιστικού πλούτου της Ιρλανδίας της Ιρλανδίας" και προωθούνται από τo Ιρλανδικό Ινστιτούτο και την Επιτροπή για την Ούλστερ Σκοτς αντίστοιχα.
- Ουαλία: Η ουαλική γλώσσα έχει επίσημο καθεστώς στην Ουαλία και σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ομιλείται από 562.000 άτομα, ή το 19% του πληθυσμού.[17] Η Επιτροπή Ουαλικής Γλώσσας (Bwrdd yr Iaith Gymraeg) έχει νομικό καθήκον να διασφαλίζει ότι, "στη διεξαγωγή δημοσίων επιχειρήσεων και στη διοίκηση της δικαιοσύνης, οι αγγλικές και ουαλικές γλώσσες πρέπει να αντιμετωπίζονται με βάση την ισότητα". [18]
- Σκωτία:Στη Σκωτία, η Σκωτική Γαελική Scottish Gaelic είναι μια μειονοτική γλώσσα που ομιλείται από 57.375 άτομα (1,1% του σκωτσέζικου πληθυσμού ηλικίας άνω των τριών ετών).[19] Ο νόμος Γαελικής Γλώσσας (Σκωτία) του 2005 παρέχει στη γλώσσα περιορισμένη επίσημη κατάσταση και το Bòrd na Gàidhlig (επιτροπή Γαελικής) είναι επιφορτισμένο με τη «διασφάλιση του καθεστώτος της γαελικής γλώσσας ως επίσημης γλώσσας της Σκωτίας που επιβάλλει τον ίδιο σεβασμό με την αγγλική γλώσσα». [20] Η γλώσσα Σκωτς, που γενικά αντιμετωπίζεται ως Δυτική γερμανική γλώσσα, σχετική μεν, αλλά διααφοφρετική από τα Αγγλικά, δεν έχει επίσημο καθεστώς, αλλά αναγνωρίζεται ως μειονοτική γλώσσα και είναι η γλώσσα μεγάλου μέρους της σκωτσέζικης λογοτεχνιας, συμπεριλαμβανομένης της ποίησης του Ρόμπερτ Μπερνς.
- Κτήσεις του Στέμματος: Νήσος του Μαν:
Τα Αγγλικά είναι de facto η μοναδική επίσημη γλώσσα στη Νήσο του Μαν. Ωστόσο, μερικές λέξεις των Γαελικών Μανξ (η ιστορική εθνική γλώσσα) συναντώνται περιστασιακά σε κυβερνητικά ιδρύματα, κυρίως για συμβολικούς και τελετουργικούς σκοπούς και είναι το κύριο μέσο διδασκαλίας σε ένα δημοτικό σχολείο.
- Αγγλικές περιοχές:
- Κάμπρια: Τα αγγλικά είναι η κύρια γλώσσα που ομιλείται στην κομητεία Κάμπρια. Η Κουμπρική ήταν η ιστορική γλώσσα της Κάμπρια, τα οποία είναι παρόμοια με τα Ουαλικά. Παλαιότερα, η κουμπρική γλώσσα ομιλείται και σε περιοχές του Λανκασάιρ και της νότιας Σκωτίας. Οι περισσότεροι λένε ότι τα κουμπρικά εξαφανίστηκαν τον 12ο ή 13ο αιώνα. Το αριθμητικό σύστημα κούμπρικ χρησιμοποιείται ακόμη από πολλούς βοσκούς στην περιοχή Lake.
- Κορνουάλη: Τα αγγλικά είναι η de facto κύρια γλώσσα που ομιλείται στην κομητεία της Κορνουάλης. Ιστορικά, η κύρια γλώσσα της Κορνουάλης ήταν η Κορνουάλική γλώσσα. Μέχρι το 1800, η κορνουαλική είχε εξαφανιστεί. Πρόσφατα, έγινε μια προσπάθεια αναβίωσης της γλώσσας της Κορνουάλης.
Η Ινδία δεν έχει εθνική γλώσσα. Έχει, όμως, δύο επίσημες γλώσσες που είναι τα Αγγλικά και τα Χίντι. Επίσης, έχει 22 αναγνωρισμένες γλώσσες.[21] Η Βεγγαλική γλώσσα, η Μαράτι, η Τελούγκου, τα Ταμίλ, η Γκουτζαράτι, ηΚανάντα, η γλώσσα Όντια, η γλώσσα Μαλαγιαλάμ, τα Σανσκριτικά, η γλώσσα Παντζάμπι, η Ασσαμέζικη γλώσσα, η γλώσσα Κασμίρι, τα Χίντι, τα Ουρντού, τα Σίντι, τα Κονκάνι, τα Μπόντο, τα Ντόγκρι, η Νεπαλική γλώσσα, η γλωσσα Σαντάλι, η γλώσσα Μαϊθίλι και η γλώσσα Μεϊτέι, ομιλούνται κυρίως από τους ντόπιους. Η κυβέρνηση έχει κηρύξει τα Ταμίλ, Σανσκριτικά, Κανάντα, Τελούγκου, Μαλαγιαλάμ και Οντία ως Κλασικές Γλώσσες της Ινδίας. Τα Χίντι καθώς και τα Αγγλικά χρησιμοποιούνται για επίσημους σκοπούς, όπως για κοινοβουλευτικές διαδικασίες, δικαστικά σώματα και επικοινωνία μεταξύ της Κεντρικής Κυβέρνησης και των διαφόρων Κρατικών Κυβερνήσεων. Οι κρατικές κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τις δικές τους γλώσσες καθώς και τα αγγλικά για τους σκοπούς της επικοινωνίας. [22] Τα κράτη της Ινδίας είναι ελεύθερα να υιοθετήσουν μία ή περισσότερες τοπικές γλώσσες για επίσημους σκοπούς του κρατιδίου. Επιπλέον, σε 23 επίσημες γλώσσες αναγνωρίζεται επίσημο καθεστώς όπως αναφέρεται στο όγδοο πρόγραμμα του Συντάγματος της Ινδίας. Όλες αυτές οι γλώσσες έχουν ίση επίσημη κατάσταση και τα κυβερνητικά έγγραφα μπορούν να γραφτούν σε οποιαδήποτε από αυτές τις γλώσσες. Ως εκ τούτου, η Ινδία έχει 23 μεγάλες επίσημες γλώσσες με τα Χίντι να έχουν θέση ως εθνική γλώσσα. [23] [24]
Η επίσημη γλώσσα της Ινδονησίας είναι τα Ινδονησιακά. Η Ινδονησία έχει περισσότερες από 700 ζωντανές γλώσσες, καθιστώντας τη τη δεύτερη πιο πολυπληθή γλωσσικά χώρα στον κόσμο μετά την Παπούα Νέα Γουινέα.[25] Αυτές οι 700 και πλέον γλώσσες, ωστόσο, δεν έχουν επίσημο καθεστώς και ορισμένες κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Η μεγαλύτερη τοπική γλώσσα είναι η Ιαβαϊκή γλώσσα.
Η Περσική γλώσσα (ή Φαρσί) αναγνωρίζονται ως η εθνική γλώσσα του Ιράν. [26]
Αρχείο:Flag of Δημοκρατία της Ιρλανδίας.svg Ιρλανδία
Επίσημες γλώσσες της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας είναι η Ιρλανδική και η Αγγλική.
Τα Ιρλανδικά διδάσκονται υποχρεωτικά στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σε ολόκληρη τη χώρα μιλιούνται κυρίως τα Αγγλικά, εκτός από περιοχές που ανήκουν στη «ζώνη» Γκέλταχτ (Gaeltacht), όπου μιλιούνται αποκλειστικά Ιρλανδικά, ενώ το ίδιο ισχύει και για τα σήματα στις οδικές αρτηρίες.
Η Ισλανδική είναι η επίσημη γλώσσα της Ισλανδίας. Τα ισλανδικά είναι η γλώσσα που χρησιμοποιείται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στην κυβέρνηση και στην εκπαίδευση και το 98% του πληθυσμού της χώρας μιλάει ισλανδικά στο σπίτι.
Η Ισπανία έχει μια εθνική συνταγματική γλώσσα, την Ισπανική (ή Καστιλιανή), αλλά υπάρχουν τέσσερις άλλες γλώσσες που είναι συν-επίσημες σε ορισμένες περιοχές:
- η Γαλικική γλώσσα στη Γαλικία,
- η Βασκική στη Χώρα των Βάσκων και σε μέρος της Ναβάρρα,
- η Καταλανική γλώσσα στην Καταλονία, στις Βαλεαρίδες Νήσους και στη Βαλένθια (ως Βαλενθιανά)
- και η Αρανική Διάλεκτος στην Κοιλάδα του Αράν.
Τα Εβραϊκά έγιναν η εθνική και μοναδική επίσημη γλώσσα του Ισραήλ το 2018 με την ψήφιση του Νόμου για το Έθνος-Κράτος. Με τον ίδιο νόμο, τα Αραβικά καταργήθηκαν από συν-επίσημη γλώσσα και αναγνωρίστηκαν ως γλώσσα με «ειδικό καθεστώς», η οποία χρησιμοποιείται σε κρατικούς θεσμούς.
Η ιταλική γλώσσα είναι η de jure και de facto επίσημη γλώσσα της Ιταλίας.[27] [28] Τα ιταλικά αναφέρονται επίσης ως εθνική γλώσσα για ιστορικούς και πολιτιστικούς λόγους, επειδή από τον 15ο αιώνα έγιναν η γλώσσα που χρησιμοποιείτο στη βασιλική αυλή σχεδόν κάθε κράτους στην Ιταλία και γενικά μεταξύ των μορφωμένων Ιταλών (μελετητές, συγγραφείς, ποιητές, φιλόσοφοι, επιστήμονες, συνθέτες και καλλιτέχνες), οι οποίοι συνέβαλαν σε αυτό που είναι σήμερα ο πολιτισμός της Ιταλίας.[29] Επιπλέον, τα ιταλικά, αντικαθιστώντας σταδιακά τα λατινικά, ήταν συχνά μία επίσημη γλώσσα των διαφόρων ιταλικών κρατών πριν από την ενοποίηση, ακόμη και όταν κυβερνούνταν από ξένες δυνάμεις (όπως οι Ισπανοί στο Βασίλειο της Νάπολης ή οι Αυστριακοί στο Βασίλειο της Λομβαρδίας-Βενετίας). [30]
Επίσημη γλώσσα του Καζακστάν είναι τα Καζακικά, και συνεπίσημη γλώσσα τα Ρωσικά.
Η χώρα είναι επίσημα δίγλωσση. Η καζακική γλώσσα, μια τουρκική γλώσσα ομιλείται εθνικά από το 64,4% του πληθυσμού, έχει το καθεστώς της κρατικής γλώσσας, και επίσης τα ρώσικα που μιλιούνται από τους περισσότερους Καζάκους, και χρησιμοποιείται στην εργασία, στην κυβέρνηση, και στη διεθνή επικοινωνία, και μερικές φορές τα αντικαθιστούν η τοπική γλώσσα.
Τον Ιανουάριο 2015, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα αντικαταστήσει το κυριλλικό αλφάβητο με το λατινικό στη καζακική γλώσσα σε έναν ορίζοντα 10 ετών. Στην περιφέρεια Νοτίου Καζακστάν είναι αρκετά διαδεδομένη και η Ουζμπεκική γλώσσα. Τα ρωσικά είναι η μητρική γλώσσα όχι μόνο των Ρώσων, αλλά και αρκετών εκ των μελών διαφόρων μειονοτήτων ευρωπαϊκής καταγωγής (π.χ. Ουκρανοί, Λευκορώσοι, Γερμανοί). Σήμερα τα ρωσικά εξακολουθούν να είναι μια πολύ σημαντική γλώσσα στο Καζακστάν, ενώ το ποσοστό του πληθυσμού του Καζακστάν που γνωρίζει ρωσικά ξεπερνά αυτό της τοπικής γλώσσας, των καζακικών.
Οι επίσημες γλώσσες του Καναδά από τον Επίσημο Νόμο Γλωσσών του 1969 είναι τα Αγγλικά (Αγγλικά του Καναδά) και τα Γαλλικά (Γαλλικά του Καναδά). Ανάλογα με τις απόψεις καθενός για το τι αποτελεί «έθνος», αυτές οι δύο γλώσσες μπορεί να θεωρηθούν είτε δύο ίσες εθνικές γλώσσες του έθνους του Καναδά ή οι εθνικές γλώσσες δύο εθνών στα πλαίσια ενός κράτους, ο Αγγλικός Καναδάς και ο Γαλλικός Καναδάς.
Οι εθνικιστές του Κεμπέκ θεωρούν τα Γαλλικά του Κεμπέκ ως τη γλώσσα του έθνους του Κεμπέκ.
Δύο από τα βόρεια εδάφη του Καναδά έχουν νομοθετήσει μια ποικιλία γηγενών γλωσσών. Το Nunavut έχει τα Ινουκτιτούτ και τα Ινουιννακτούν ως επίσημες γλώσσες και τα Βορειοδυτικά Εδάφη έχουν εννέα επίσημες γλώσσες εκτός από τα Αγγλικά και τα Γαλλικά: Cree, Τσιπεγουαϊάν, Gwich'in, Ινουιννακτούν, Ινουκτιτούτ, Ινουβιαλουκτούν, Βόρεια και Νότια Γλώσσα Slavey και Tłı̨chǫ. Καθώς αυτές οι επίσημες γλώσσες νομοθετούνται σε εδαφικό (υπο-ομοσπονδιακό) επίπεδο, μπορούν να εκληφθούν ως εθνικές γλώσσες.
Εκτός από αυτές, υπάρχουν πολλές γηγενείς γλώσσες του Καναδά, οι οποίες είναι οι εθνικές γλώσσες μιας ή περισσοτέρων από τις ομάδες των Πρώτων Εθνών του Καναδά, Ιουίτ και Métis (μικτός λαός Πρώτων Εθνών και Ευρωπαίων). Ορισμένα Πρώτα Έθνη νομοθετούν σε επίπεδο αυτόχθονης κυβέρνησης τη γλώσσα τους ως επίσημη γλώσσα του Έθνους, όπως συμβαίνει με τη γλώσσα Νίσγκάα στη Nisg̱a'a. Ειδικά η γλώσσα Cree ομιλείται (με παραλλαγές) από την Αλμπέρτα έως το Λαμπραντόρ, τα Anishinaabemowin ομιλούνται σε όλο τον κεντρικό Καναδά και τα Ινουκτιτούτ ομιλούνται σε όλη την Αρκτική.
Tα Αγγλικά και τα Σουαχίλι είναι επίσημες γλώσσες της Κένυας, ενώ τα Σουαχίλι έχουν και ένα ειδικό καθεστώς ως εθνική γλώσσα. Καμία από τις μεγαλύτερες γλώσσες της χώρας (Γκουίγιου, Λούο, Κάμπα, Καλεντζίν κ.λπ.) δεν έχει ρητό νομικό καθεστώς σε εθνικό επίπεδο, ωστόσο το Σύνταγμα του 2010 καλεί το κράτος να "προωθήσει και να προστατεύσει την ποικιλομορφία γλωσσών του λαού της Κένυας. " [31]
Σε ολόκληρη την Κίνα ομιλούνται πολλές γλώσσες με τους περισσότερους ανθρώπους να μιλούν μία από πολλές εκδοχές των κινέζικων. Κατά τη διάρκεια διαδοχικών αυτοκρατορικών δυναστειών, η ομιλούμενη γλώσσα της πρωτεύουσας χρησίμευε ως η επίσημη ομιλούμενη γλώσσα και χρησιμοποιήτο σε ολόκληρη τη χώρα από κυβερνητικούς αξιωματούχους, οι οποίοι ταξίδευαν για να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Οι διάλεκτοι που χρησιμοποιήθηκαν για το σκοπό αυτό σε διαφορετικές εποχές περιελάμβαναν εκείνες του Σιάν, της Λουογιάνγκ, της Ναντσίνγκ, του Πεκίνου και άλλων ιστορικών πρωτευουσών της Κίνας.
Μετά την Επανάσταση του Σινχάι το 1911, το Κουόμινταγκ (Κινέζοι εθνικιστές) ίδρυσε τη Δημοκρατία της Κίνας. Προκειμένου να προωθήσει την αίσθηση της εθνικής ενότητας και να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα των επικοινωνιών εντός του έθνους, η κυβέρνηση αποφάσισε να ορίσει μια εθνική γλώσσα. Η διάλεκτος του Πεκίνου των Μανδαρινικών Κινέζικων και η διάλεκτος της Γκουανζού των Καντονέζικων Κινέζικων προτάθηκαν, η κάθε μία ξεχωριστά, ως βάση για την εθνική γλώσσα για την Κίνα. Στην αρχή, έγιναν προσπάθειες να εισαχθούν στοιχεία και από άλλες κινεζικές διαλέκτους στην εθνική γλώσσα μαζί με εκείνα από τη διάλεκτο του Πεκίνου. Αυτό αντικατοπτρίστηκε στο πρώτο επίσημο λεξικό της εθνικής γλώσσας, με το όνομα 國語 (Pinyin: Guóyǔ, κυριολεκτικά"εθνική γλώσσα"). Αυτή η τεχνητή γλώσσα, όμως, δεν είχε γηγενείς ομιλητές και ήταν δύσκολο να τη μάθει κανείς, οπότε εγκαταλείφθηκε το 1924. Τελικά, η διάλεκτος του Πεκίνου επιλέχθηκε ως η εθνική γλώσσα και συνέχισε να αναφέρεται ως 國語 (εθνική γλωσσα) στα κινέζικα στη Δημοκρατία της Κίνας. Από τότε, η διάλεκτος του Πεκίνου έχει γίνει το βασικό πρότυπο για την προφορά, λόγω του κύρους της κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δυναστείας Τσινγκ.
Στοιχεία από άλλες διαλέκτους υπάρχουν ακόμη στην τυπική γλώσσα, η οποία ορίζεται τώρα ότι αντικατοπτρίζει την προφορά του Πεκίνου, τα γραμματικά μοτίβα των μανδαρινικών διαλέκτων που ομιλούνται στα βόρεια μέρη της Κίνας και το λεξιλόγιο της σύγχρονης κλασικής κινεζικής λογοτεχνίας. Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας μετονόμασε την εθνική γλώσσα σε 普通话 (Pinyin: Pǔtōnghuà, κυριολεκτικά "κοινή ομιλία"), χωρίς να αλλάξει με άλλους τρόπους τον ορισμό της τυπικής εθνικής γλώσσας. [32]
Τα κροάτικα (εκδοχή της σερβρο-κροατικής γλώσσας) είναι η εθνική γλώσσα της Κροατίας.
Αν και στη Λευκορωσία εθνική γλώσσα θεωρούνται τα Λευκορωσικά, η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού (περίπου 70%) μιλάει τη ρωσική γλώσσα. Τα λευκορωσικά ομιλούνται από περίπου το 23% του πληθυσμού. [33]
Στον Λίβανο, η αραβική γλώσσα (και συγκεκριμένα τα Λιβανέζικα Αραβικά) είναι η "επίσημη εθνική" γλώσσα.[34] Τα σύγχρονα στάνταρ Αραβικά χρησιμοποιούνται για επίσημους σκοπούς, ενώ η καθημερινή ομιλούμενη γλώσσα είναι Λιβανέζικα Αραβικά. Τα γαλλικά και τα αγγλικά είναι επίσης διαδεδομένα στον Λίβανο.
Επίσημη γλώσσα του Λίχτενσταϊν είναι τα Γερμανικά, και συγκεκριμένα ομιλείται στο κρατίδιο η Αλεμανική διάλεκτος.
Το Λουξεμβούργο χρησιμοποιεί τρεις επίσημες γλώσσες:
- τα Λουξεμβουργιανά τα οποία είναι Επίσημη και εθνική γλώσσα του Μεγάλου Δουκάτου,
- τα Γαλλικά, τα οποία ομιλούνται περισσότερο από τους Λουξεμβούργιους, και αποτελούν διοικητική γλώσσα,
- και τα Γερμανικά, που επίσης αποτελούν διοικητική γλώσσα, και συγγενέυουν με τα Λουξεμβουργιανά.
Προηγουμένως, η Λουξεμβουργιανή γλώσσα δεν είχε επίσημο καθεστώς, αλλά μετά από συνταγματική αναθεώρηση ψηφίστηκε νόμος στις 24 Φεβρουαρίου 1984 που καθιστά τα Λουξεμβουργιανά την εθνική γλώσσα. Επιπλέον, ο νόμος αυτός αναγνώρισε τις τρεις γλώσσες του Λουξεμβούργου (Λουξεμβουργιανά, Γαλλικά και Γερμανικά) ως διοικητικές γλώσσες.
Τα μαλτέζικα είναι η εθνική γλώσσα της Μάλτας και μαζί με τα Αγγλικά είναι η επίσημη γλώσσα του νησιού. Η μαλτέζικη γλώσσα αναγνωρίζεται ως η μόνη «εθνική» στο κεφάλαιο 1 των Νόμων της Μάλτας.
Η Επίσημη και εθνική γλώσσα του Μαυροβουνίου είναι η Μαυροβουνιακή, η οποία έχει σαν βάση (όπως και τα σερβικά, τα κροατικά και τα βοσνιακά) τη στοκαβική διάλεκτο της σερβοκροατικής της οποίας και αποτελεί συστατικό στοιχείο. Η γλώσσα του Μαυροβουνίου ιστορικά και παραδοσιακά ονομαζόταν Σερβική, ενώ πολλοί γλωσσολόγοι θεωρούν την Μαυροβουνιακή, διάλεκτο της Σερβικής γλώσσας. Στην Μαυροβουνιακή γλώσσα χρησιμοποιείται, και το κυριλλικό αλλά και το λατινικό αλφάβητο.
Λίγοι μιλούν και την Αλβανική γλώσσα, σε ποσοστό 5%, η οποία είναι κατοχυρωμένη συνταγματικά ως μειονοτική γλώσσα και ομιλείται κυρίως στην περιοχή του Ουλτσίν, και σε περιοχές στα νότια της χώρας, κοντά στα σύνορα με την Αλβανία.
Το Μεξικό έχει το μεγαλύτερο πληθυσμό ισπανόφωνων (126 εκατομμύρια ομιλητές), ενώ ακολουθούν η Κολομβία (51 εκ.), η Ισπανία (47 εκ.), η Αργεντινή (45 εκ.) κι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (47 εκ.).
Η Βεγγαλική, η μόνη επίσημη γλώσσα του Μπανγκλαντές και είναι επίσης η de facto εθνική γλώσσα της χώρας.
Στο Μπελίζ, τα ισπανικά δεν έχουν αναγνωριστεί επίσημα, αλλά είναι η μητρική γλώσσα περίπου του μισού πληθυσμού, ενώ από το 20% των κατοίκων ομιλείται ως δεύτερη γλώσσα.
Αν και τα αγγλικά είναι η μοναδική επίσημη γλώσσα σε εθνικό επίπεδο στη Ναμίμπια, υπάρχουν 20 ακόμη εθνικές γλώσσες, η κάθε μία από τις οποίες ομιλείται από περισσότερο ή λιγότερο μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και θεωρούνται πολιτιστική κληρονομιά της Ναμίμπια. Όλες οι εθνικές γλώσσες έχουν τα δικαιώματα μειονοτικής γλώσσας και μπορεί ακόμη και να χρησιμεύουν ως lingua franca σε ορισμένες περιοχές. Ανάμεσα στις εθνικές γλώσσες της Ναμίμπια είναι και οι Γερμανική, Αφρικάανς, Οβάμπο, Χερέρο, Πορτογαλική, Χίμπα, Νάμα καθώς και οι γλώσσες των φυλών Σαν, Kavango και Damara.
Ενώ ο πληθυσμός της Νέας Ζηλανδίας είναι κατά κύριο λόγο αγγλόφωνος, η γλώσσα των γηγενών Πολυνησιακών λαών είναι η Μάορι. Και οι δύο αυτές γλώσσες έχουν επίσημο καθεστώς στη χώρα, μαζί με τη νοηματική γλώσσα της Νέας Ζηλανδίας, η οποία είναι μία από τις λίγες νοηματικές γλώσσες στον κόσμο που έχει τέτοιο (επίσημο) καθεστώς.
Η Νεπαλική Γλώσσα είναι η επίσημη γλώσσα του Νεπάλ, αλλά συνολικά ομιλούνται πάνω από 123 γλώσσες στη χώρα. Μερικές από τις γλώσσες που ομιλούνται στο Νεπάλ είναι Νεβάρι, Ράι, Μαγκάρ, Maithili, Πουρμπέλι, Αγγλικά, Λίμπου, Μογγολικά, οι γλώσσες των εθνοτικών ομάδων Ταμάνγκ, Σέρπα, Γκουρούγκ, κ.λπ.
Εκτός από τα επίσημα αγγλικά (Τυπικά Νιγηριανά Αγγλικά), η Νιγηρία αναγνωρίζει τρεις γλώσσες «πλειοψηφίας» ή εθνικές. Αυτές είναι τα Χάουσα, Ίγκμπο και Γιορούμπα, η κάθε μία με περίπου 20 εκατομμύρια ή και περισσότερους ομιλητές. [35]
Η Νότια Αφρική έχει 11 επίσημες γλώσσες, δηλαδή Αφρικάανς, Αγγλικά, Γλώσσα Νοτίου Ντέμπλε, Σεπέντι, Σεσότο, Σουάζι, Τσουάνα, Ξιτσόνγκα, Thsivenda, Xhosa και Ζουλού.
Το σύνταγμα της Νοτίου Αφρικής υποστηρίζει περαιτέρω ρητά την προώθηση των γηγενών γλωσσών Khoi, Nama και San, της νοηματικής γλώσσας και γλώσσες κοινοτήτων όπως γερμανικά, ελληνικά, γκουτζαράτι, χίντι, πορτογαλικά, ταμίλ, τελούγκου, ουρντού καθώς και γλώσσες που χρησιμοποιούνται για θρησκευτικούς σκοπούς όπως Αραβικά, Εβραϊκά, Σανσκριτικά.[36]
Ομόσπονδες Πολιτείες της Μικρονησίας
Η εθνική γλώσσα της Ουγκάντας είναι η Αγγλική.
Η Ουκρανική είναι η μοναδική επίσημη γλώσσα της Ουκρανίας αλλά η Ρωσική γλώσσα ομιλείται επίσης ευρέως σε όλη τη χώρα, ιδίως στις περιοχές ανατολικά του Δνείπερου ποταμού.
Επίσης μειονοτικές γλώσσες σε περιοχές της δυτικής Ουκρανίας είναι η Ρουθηνική γλώσσα, συγκεκριμένα στην περιοχή Ζακαρπάτια και η Ρουμανική, ενώ στην Κριμαία, ομιλείται από τους αυτόχθονες Τάταρους της Κριμαίας, η Κριμαική Ταταρική γλώσσα. Επίσης σε περιοχές ανατολικά του Δνείπερου και στην Κριμαία, ομιλέιται και η Ουρούμ γλώσσα.
Στο άρθρο 251, παράγραφος 1, του Συντάγματος του Πακιστάν του 1973, με τίτλο «Εθνική γλώσσα», ορίζεται ότι: «Η εθνική γλώσσα του Πακιστάν είναι η Ουρντού και θα πρέπει να γίνουν ρυθμίσεις για τη χρήση της για επίσημους και άλλους σκοπούς εντός δεκαπέντε ετών από την ημέρα έναρξης ισχύος.» Αν και η Ουρντού έχει ανακηρυχθεί επίσημη γλώσσα, μέχρι στιγμής όλα τα κυβερνητικά έγγραφα, η νομοθεσία, οι νομικές εντολές και άλλα επίσημα αρχεία είναι γραμμένα στα πακιστανικά αγγλικά και το μεγαλύτερο μέρος της διδασκαλία τριτοβάθμιας εκπαίδευσης γίνεται στα Αγγλικά.[37] Η Εθνική Αρχή Προώθησης Γλώσσας είναι ένας οργανισμός που ιδρύθηκε το 1979 για να προβεί σε ενέργειες για την προώθηση της Ουρντού.
Τα Αραβικά είναι η μόνη επίσημη γλώσσα του Κράτους της Παλαιστίνης, και συγκεκριμένα ομιλείται η διάλεκτος των Νότιων Λεβαντίνικων Αραβικών.
Το άρθρο 27 του Συντάγματος της Πολωνίας ορίζει ότι: "Η Πολωνική γλώσσα είναι η επίσημη γλώσσα της Δημοκρατίας της Πολωνίας".[38]
Η Πορτογαλική γλώσσα είναι η μοναδική επίσημη γλώσσα της Πορτογαλίας. [39]
Η επίσημη και εθνική γλώσσα της Ρουμανίας είναι η Ρουμανική.
Μειονοτική γλώσσα της Ρουμανίας είναι η Ουγγρική γλώσσα, η οποία ομιλείται από τους Ούγγρους της Ρουμανίας, στις Περιοχές της Τρανσυλβανίας και του Σέκελι.
Τα Ρωσικά είναι η μοναδική Επίσημη και Εθνική γλώσσα της Ρωσίας, αλλά υπάρχουν 35 ακόμη διαφορετικές γλώσσες θεωρούνται επίσημες σε διάφορες περιοχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας, οι οποίες κατά κύριο λόγο είναι τουρκικές, ουραλικές, αυτόχθονες του Καυκάσου και μογγολικές, που έχουν καθεστώς επίσημης γλώσσας σε διάφορες περιοχές της Ρωσίας, μαζί με τη Ρωσική. Υπάρχουν περισσότερες από 100 μειονοτικές γλώσσες που ομιλούνται σήμερα στη Ρωσία. Αυτές οι γλώσσες είναι οι εξής: Αμπάζα, Κιρκασσιανά (Αντίγκε), Αλταϊκά, Σαχά (Γιακουτικά), Μπασκιρικά, Μπουργιατικά, Τσετσενικά, Τσουβασικά, Ταταρικά Κριμαίας, Έρζυα, Ινγκούς, Καμπαρντιανά, Καλμικικά, Καρατσάι-Μπαλκαρικά, Χακασσικά, Κόμι, Δυτικά Μαρί, Ανατολικά Μαρί, Μόκσα (Μοξανικά), Νογκάι, Οσσετικά, Ταταρικά, Τιβανικά, Ουντμουρτικά και πολλές άλλες.
Τα ρωσικά ήταν η μόνη επίσημη γλώσσα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας η οποία υπήρχε μέχρι το 1917. Κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής περιόδου, η πολιτική προς τις γλώσσες των διαφόρων άλλων εθνοτικών ομάδων διακυμαινόταν στην πράξη. Το κράτος βοήθησε στην ανάπτυξη αλφαβήτων και γραμματικής για διάφορες γλώσσες σε όλη τη χώρα που προηγουμένως δεν είχαν γραπτή μορφή. Αν και κάθε μία από τις δημοκρατίες της είχε τη δική της επίσημη γλώσσα, ο ενοποιητικός ρόλος και το ανώτερο καθεστώς προοριζόταν για τα ρώσικα.
Τα ρωσικά έχασαν τη θέση τους σε πολλές από τις νέες δημοκρατίες που προέκυψαν μετά το 1991 και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Στη Ρωσία, ωστόσο, το κυρίαρχο καθεστώς της ρωσικής γλώσσας συνεχίστηκε. Σήμερα, το 97% των μαθητών σε δημόσια σχολεία της Ρωσίας λαμβάνουν την εκπαίδευσή τους μόνο ή κυρίως στα ρωσικά, ακόμη και αν η Ρωσία αποτελείται από περίπου 80% Ρώσους και 20% άλλες εθνοτικές ομάδες (Τάταροι, Μπασκίροι, Τσετσένοι και άλλοι).
Αν και τα ρωσικά είναι η μόνη ομοσπονδιακά επίσημη γλώσσα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, υπάρχουν διάφορες άλλες επίσημα αναγνωρισμένες γλώσσες εντός των δημοκρατιών της Ρωσίας – το άρθρο 68 του Συντάγματος της Ρωσίας, επιτρέπει μόνο στις διάφορες δημοκρατίες της Ρωσίας να θεσπίσουν ως επίσημες (κρατικές) άλλες γλώσσες εκτός από τα ρωσικά.
Το Σύνταγμα του Νταγκεστάν ορίζει τα "ρωσικά και τις γλώσσες των λαών του Νταγκεστάν" ως επίσημη γλώσσες, αν και δεν υπάρχει ολοκληρωμένη λίστα με τις γλώσσες. Στο έργο του "Νόμου σχετικά με τις γλώσσες της Δημοκρατίας του Νταγκεστάν" ονομάζονται 32 γλώσσες.
Η Καρελία είναι η μόνη δημοκρατία της Ρωσίας με τη ρωσική ως η μόνη επίσημη γλώσσα. Ωστόσο, υπάρχει ειδικός νόμος για την κρατική στήριξη και προστασία της καρελικής, της βεπσιανής και της φινλανδικής ως γλώσσες της δημοκρατίας.
Η Κυβέρνηση της Δημοκρατίας του Μπασκορτοστάν ενέκρινε το Νόμο για τις Γλώσσες των Εθνών, ο οποίος αποτελεί ένας από τους περιφερειακούς νόμους που αποσκοπούν στην προστασία και τη διατήρηση των μειονοτικών γλωσσών. Οι κύριες διατάξεις του νόμου περιλαμβάνουν τις Γενικές Διατάξεις, τα γλωσσικά ονόματα των γεωγραφικών περιφερειών. Επίσης υπάρχει και διάταξη για επιγραφές, οδικές πινακίδες και άλλα, καθώς και ανάληψη ευθύνης σε περίπτωση παράβασης του νόμου γλωσσών. Στη Δημοκρατία του Μπασκορτοστάν, αναγνωρίζεται η ισότητα των γλωσσών. Η ισότητα των γλωσσών είναι συνδυασμός των δικαιωμάτων των λαών και των ανθρώπων για να διατηρήσουν και να αναπτύξουν πλήρως τη μητρική τους γλώσσα, την ελευθερία της επιλογής και της χρήσης της γλώσσας επικοινωνίας. Το γράψιμο των ονομάτων των γεωγραφικών αντικειμένων και άλλες επιγραφές, καθώς και οδικές πινακίδες και άλλες επιγραφές μπορεί να γίνει και για άλλες γλώσσες εκτός από τις κρατικές στις περιοχές στις οποίες συγκεντρώνονται.
Ο ομοσπονδιακός νόμος "Σχετικά με τις γλώσσες των λαών της ρωσικής Ομοσπονδίας" επιτρέπει στα ομοσπονδιακά υποκείμενα να θεσπίσουν επιπλέον επίσημες γλώσσες στις περιοχές όπου ζουν οι μειονοτικές ομάδες. Μια τέτοια περίπτωση είναι το επίσημο καθεστώς για τη καζακική γλώσσα στη δημοκρατία των Αλτάι.
Η Σερβική γλώσσα (μια διάλεκτος των Σερβοκροάτικων) είναι η εθνική γλώσσα της Σερβίας, γραμμένη στην κυριλλική γραφή. Υπάρχουν 15 μειονοτικές γλώσσες.
Η Σιγκαπούρη έχει τέσσερις επίσημες γλώσσες: Αγγλικά (Αγγλικά Σιγκαπούρης), Κινέζικα, Μαλαισιανά και Ταμίλ. Αν και τα Αγγλικά είναι η κύρια γλώσσα των επιχειρήσεων, της κυβέρνησης και της εκπαίδευσης, τα Μαλαισίανά έχουν οριστεί ως η εθνική γλώσσα. Αυτό οφείλεται στους γεωγραφικούς και ιστορικούς δεσμούς με τη Μαλαισία, καθώς και στην αναγνώριση της εθνική ομάδας των Μαλαισιανών (περίπου 14% του πληθυσμού) ως γηγενών πληθυσμών της Σιγκαπούρης.
Παραδοσιακά, η lingua franca μεταξύ των διαφορετικών εθνοτικών ομάδων στη Σιγκαπούρη ήταν η Bazaar Malay, μία Μαλαισιανή κρεολική γλώσσα. Από την ανεξαρτησία της, η κυβέρνηση προωθεί τα αγγλικά ως την κύρια γλώσσα της Σιγκαπούρης. Η δίγλωσση εκπαιδευτική πολιτική απαιτεί από τους μαθητές να μελετούν δύο γλώσσες: Αγγλικά και μία «μητρική γλώσσα» που αντιστοιχεί στην εθνικότητα του μαθητή. Τα μαλαισιανά προσφέρονται σε μη Μαλαισιανούς μαθητές μόνο ως προαιρετική τρίτη γλώσσα στα δευτεροβάθμια σχολεία. Ως αποτέλεσμα, τα Αγγλικά έχουν εκτοπίσει τα Bazaar Malay ως κοινή γλώσσα μεταξύ των Σιγκαπουριανών. Επομένως, παρά την ιδιότητα της Μαλαισιανής ως εθνικής γλώσσας, η πλειοψηφία των κατοίκων δεν τη μιλά.
Η Σλοβακική γλώσσα είναι η εθνική γλώσσα της Σλοβακίας.
Η Σλοβενική γλώσσα είναι η εθνική γλώσσα της Σλοβενίας, ενώ υπάρχουν και 6 μειονοτικές γλώσσες.
Μία εθνική γλώσσα στην Ταϊβάν ορίζεται νομικά ως "μία φυσική γλώσσα που χρησιμοποιείται από μια αρχέτυπη ομάδα ανθρώπων της Ταϊβάν και η Νοηματική Γλώσσα της Ταϊβάν".[40] Αυτό περιλαμβάνει τις γλώσσες Formosan, Hakka, Mandarin και Ταϊβανέζικα Hokkien.
Κατά τη διάρκεια της ιαπωνικής κυριαρχίας (1895 έως 1945), το "κίνημα εθνικής γλώσσας" προώθησε την ιαπωνική γλώσσα. Μετά την ήττα τους στον κινεζικό εμφύλιο πόλεμο το 1949, το καθεστώς Κουομιντάνγκ της Δημοκρατίας της Κίνας υποχώρησε στο νησί της Ταϊβάν, όπου εισήγαγαν τα τυπικά Κινέζικα, τα οποία ομιλούνταν από λίγους από τους νησιωτικούς πληθυσμούς εκείνη την εποχή, για να είναι «εθνική γλώσσα». Σήμερα, ωστόσο, ο νόμος για την Ανάπτυξη των Εθνικών Γλωσσών αναγνωρίζει ότι οι γλώσσες όλων των ομάδων ανθρώπων της Ταϊβάν είναι εθνικές γλώσσες.
Σύμφωνα με το τουρκικό σύνταγμα, η Τουρκική είναι η Επίσημη και η εθνική γλώσσα της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Η Τουρκική, ομιλιέται ως μητρική γλώσσα από το 85% του πληθυσμού περίπου (πλειοψηφία). Περίπου το 12% του πληθυσμού μιλούν ως μητρική γλώσσα την Κουρδική, τα οποία ομιλούνται κυρίως στις νότιες περιοχές της χώρας. Η Αραβική και η Ζαζαϊκή είναι μητρικές γλώσσες για πάνω από 1% του πληθυσμού εκάστη και αρκετές άλλες μικρότερων τμημάτων του πληθυσμού. Απειλούμενες με εξαφάνιση γλώσσες στην Τουρκία είναι η Αμπάζα, η Αμπχαζική, η Γκαγκαουζική, η Δυτική Αρμενική, η Ερτεβίν, η Ισπανοεβραϊκή, η Καμπαρντιανή-Τσερκεσιανή, η Καππαδοκική Ελληνική, η Λαζική, η Μλασό, η Ουμπίκ, η Ποντιακή διάλεκτος, η Ρομά, η Σουρέτ, η Τουρόγιο και η Χομσετσί.
Τα Τσεχικά είναι η εθνική γλώσσα της Τσεχικής Δημοκρατίας.
Η επίσημη γλώσσα του κράτους της Τυνησίας είναι η Αραβική, και συγκεκριμένα ομιλείται η διάλεκτος των Τυνησιακών Αραβικών.[41] Ωστόσο, αυτή η γλώσσα δεν είναι η μητρική γλώσσα του πληθυσμού ούτε χρησιμοποιείται για την επικοινωνία μεταξύ των Τυνήσιων, αντίθετα τα Τυνησιακά Αραβικά διαδραματίζουν αυτούς τους ρόλους και είναι η εθνική γλώσσα της χώρας.[42]
Επίσης, ακόμη και χωρίς επίσημο καθεστώς, τα Γαλλικά χρησιμοποιούνται και αυτά εκτενώς στη γραπτή και προφορική τους μορφή στη διοίκηση, την εκπαίδευση και τις επιχειρίσεις και είναι γνωστά από το 63,6% του πληθυσμού.[43]
Επιπλέον, οι μειονότητες Βερβέρων στα νοτιοδυτικά και στο νησί Τζέρμπα χρησιμοποιούν τη γλώσσα Τσέλχα της Τυνησίας για να επικοινωνούν μεταξύ τους.
Το σύνταγμα των Φιλιππίνων του 1973 επέβαλε ηγεμονικά την εθνική γλώσσα των Ταγκαλόγκ εις βάρος όλων των άλλων εθνικοτήτων στη χώρα και όρισε την ανάπτυξη και την επίσημη υιοθέτηση μιας κοινής εθνικής γλώσσας που θα είναι γνωστή ως Φιλιππινέζικη. Τα Αγγλικά (Φιλιππινέζικα Αγγλικά) ορίστηκαν επίσης ως επίσημη γλώσσα, "έως ότου οριστεί διαφορετικά με νομοθεσία". [44]
Στο σύνταγμα του 1987 ορίστηκε ως εθνική γλώσσα η Φιλιππινέζικη, η οποία βασίζεται στα Ταγκαλόγκ με την ένταξη όρων από όλες τις αναγνωρισμένες γλώσσες των Φιλιππίνων. Ορίστηκαν επίσης τόσο τα Φιλιππινέζικα όσο και τα Αγγλικά ως επίσημες γλώσσες για σκοπούς επικοινωνίας και διδασκαλίας και οι περιφερειακές γλώσσες ως συμπληρωματικές επίσημες γλώσσες στις περιοχές για να χρησιμεύσουν ως βοηθητικά μέσα διδασκαλίας σε αυτές.
Περισσότερες από 170 γλώσσες ομιλούνται στις Φιλιππίνες και σχεδόν όλες ανήκουν στην υποομάδα των Φιλιππινέζικων της οικογένειας Αυστρονησιακών γλωσσών. Το 2007, μια σειρά έξι μερών με τίτλο « Η υπόθεση του Ilokano ως εθνικής γλώσσας», που γράφτηκε από τον Δόκτορα Αουρέλιο Σόλβερ Αγκαόιλι του Πανεπιστημίου της Χαβάης, εμφανίστηκε στο περιοδικό Πολιτισμός, Δοκίμια, Λάιφστάιλ του περιοδικού Tawid News. Τον Σεπτέμβριο του 2012, η Λα Ουνιόν έγινε η πρώτη επαρχία στην ιστορία των Φιλιππίνων που πέρασε διάταγμα με το οποίο αναγγέλλει μια τοπική και καθομιλουμένη γλώσσα, τα Ilokano, ως επίσημη γλώσσα. Αυτή η κίνηση στοχεύει στην προστασία και την αναζωογόνηση της χρήσης των Ilokano σε διάφορες κυβερνητικές και αστικές υποθέσεις εντός της επαρχίας. [45]
Η Φιλιππινέζικη Νοηματική γλώσσα έχει προσδιοριστεί ως η «εθνική νοηματική γλώσσα των Φιλιππινέζων κωφών» καθώς και η επίσημη νοηματική γλώσσα για συναλλαγές της κυβέρνησης των Φιλιππίνων.
Η Φινλανδία έχει δύο εθνικές γλώσσες: τη Φινλανδική και τη Σουηδική γλώσσα και το Σύνταγμα της χώρας εγγυάται το δικαίωμα να χρησιμοποιούνται τα Φινλανδικά και τα Σουηδικά σε δικαστήρια και άλλους κρατικούς θεσμούς.[46] [47] Παρά τη μεγάλη διαφορά στον αριθμό των χρηστών, τα Σουηδικά, επίσημα, δεν ταξινομούνται ως μειονοτική γλώσσα, αλλά ως ισότιμη με τα Φινλανδικά. Και οι δύο εθνικές γλώσσες είναι υποχρεωτικά μαθήματα στο σχολείο (με εξαίρεση για τα παιδιά που έχουν τρίτη γλώσσα ως μητρική). Για κυβερνητικές θέσεις, όπου απαιτείται πτυχίο πανεπιστημίου, ένα γλωσσικό τεστ αποτελεί προϋπόθεση. Το Σύνταγμα παρέχει επίσης στους Σάμι και στους Ρομά το δικαίωμα να διατηρούν και να αναπτύσσουν τις γλώσσες τους και σύμφωνα με άλλους νόμους οι Σάμι έχουν μερικό δικαίωμα να χρησιμοποιούν τις γλώσσες Σάμι σε επίσημες καταστάσεις. [48]
Η Σουηδική γλώσσα είναι η επίσημη γλώσσα των αυτόνομων νήσων Ώλαντ, ενώ ομιλείται και σε περιοχές της δυτικής και νότιας Φινλανδίας.
Δείτε επίσης Επεξεργασία
- Ethnolect
- Γηγενής γλώσσα
- Γλωσσική πολιτική
- Τοπική γλώσσα
- Τυπική γλώσσα
- Επίσημη γλώσσα
- Γλώσσα εργασίας
- Κίνημα γλωσσών της Μπενγκάλι στο Μπαγκλαντές
- Αντι-Χίντι ταραχές του Ταμίλ Ναντού, Ινδία
- Παγκόσμιο σύστημα γλωσσών
Σημειώσεις και αναφορές Επεξεργασία
- ↑ Jacques Leclerc
- ↑ Brann, C.M.B. 1994. "The National Language Question: Concepts and Terminology." Logos [University of Namibia, Windhoek] Vol 14: 125–134
- ↑ Williams, Colin H. (1990), «The Anglicisation of Wales», στο: Coupland, Nikolas, επιμ., English in Wales: Diversity, Conflict, and Change, Clevedon, Avon: Multilingual Matters, σελ. 38–41, ISBN 9781853590313, https://books.google.com/books?id=tPwYt3gVbu4C&q=monoglot+welsh+speakers&pg=PA38
- ↑ Shaban, Abdurahman. «One to five: Ethiopia gets four new federal working languages». Africa News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-12-15. https://web.archive.org/web/20201215231030/https://www.africanews.com/2020/03/04/one-to-five-ethiopia-gets-four-new-federal-working-languages//. Ανακτήθηκε στις 2021-02-16.
- ↑ The Report: Algeria 2008. Oxford Business Group. 2008. σελ. 10. ISBN 978-1-902339-09-2.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ «Toàn văn Hiến pháp sửa đổi». Tin nhanh VnExpress.
- ↑ «Amendments XXVII-LIV to the Constitution of the Federation of Bosnia and Herzegovina» (PDF). High Representative for Bosnia and Herzegovina. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ «Amendments LXXI-XCII to the Constitution of Republika Srpska» (PDF). High Representative for Bosnia and Herzegovina. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ «Constitution of the Republic Bulgaria, article 3». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ «Legifrance - Le service public de l'accés au droit». 4 Ιουνίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ «BBC Education».
- ↑ «The Federal Constitution of the Swiss Confederation, article 4». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2009.
- ↑ «Diversité des langues et compétences linguistiques en Suisse». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2009.
- ↑ Jud, Markus G. «Switzerland's Four National Languages». All-About-Switzerland.info. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018.
- ↑ «All legislation matching 'H.R.997'». United States Congress. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ «2011 Census: Key Statistics for Wales, March 2011». ONS. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2012.
- ↑ Welsh Language Act 1993, Office of Public Sector Information, http://www.opsi.gov.uk/acts/acts1993/Ukpga_19930038_en_2.htm, ανακτήθηκε στις 3 September 2007
- ↑ 2011 Census of Scotland, Table QS211SC. Viewed 30 May 2014.
- ↑ Gaelic Language (Scotland) Act 2005, Office of Public Sector Information, http://www.opsi.gov.uk/legislation/scotland/acts2005/asp_20050007_en_1, ανακτήθηκε στις 9 March 2007
- ↑ «Hindi, is a national language: Court» (στα en-IN). The Hindu. 2010-01-25. ISSN 0971-751X. https://www.thehindu.com/news/national/Hindi-not-a-national-language-Court/article16839525.ece. Ανακτήθηκε στις 2019-11-13.
- ↑ «CONSTITUTIONAL PROVISIONS | Department of Official Language | Ministry of Home Affairs | GoI». rajbhasha.nic.in. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2019.
- ↑ «There's no national language in India: Gujarat High Court». The Times of India. 25 January 2010. http://timesofindia.indiatimes.com/india/Theres-no-national-language-in-India-Gujarat-High-Court/articleshow/5496231.cms. and English and Hindi are used for official purposes by the union government and in the parliament
- ↑ «The Constitution of India» (PDF). National Portal. 26 Νοεμβρίου 1949.
- ↑ «What countries have the most languages?» (στα Αγγλικά). SIL International. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2020.
- ↑ «Persian». UCLA Language Materials Project. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2018.
- ↑ Law 482, December 15, 1999 Αρχειοθετήθηκε 2015-05-12 στο Wayback Machine.. camera.it
- ↑ Italian language. ethnologue.com
- ↑ Lingua nazionale: le ragioni del fiorentino Αρχειοθετήθηκε 2013-04-03 στο Wayback Machine.. accademiadellacrusca.it
- ↑ Bruno Migliorini, (1960). Storia della lingua italiana. 1st ed. Italy: Sansoni.
- ↑ Constitution of Kenya Αρχειοθετήθηκε 2014-05-17 στο Wayback Machine. Accessed 2010-10-28.
- ↑ General Information of the People's Republic of China (PRC): Languages, chinatoday.com, http://www.chinatoday.com/general/a.htm#LANGU, ανακτήθηκε στις 2008-04-17
- ↑ Minsk, Katerina Barushka in (28 Ιανουαρίου 2015). «After decades of Russian dominance, Belarus reclaims its language». the Guardian (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ «ICL - Lebanon - Constitution». 21 Σεπτεμβρίου 1990.
- ↑ Article 55, Constitution of the Federal Republic of Nigeria : 1999.
- ↑ «Constitution of the Republic of South Africa, 1996 - Chapter 1: Founding Provisions». www.gov.za. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ «PART XII (contd); Miscellaneous; Chapter 4. General», The Constitution of the Islamic Republic of Pakistan, 14 August 1973, http://www.pakistani.org/pakistan/constitution/part12.ch4.html, ανακτήθηκε στις 2008-04-22
- ↑ Constitution of the Republic of Poland, 2 April 1997, http://www.sejm.gov.pl/prawo/konst/angielski/kon1.htm, ανακτήθηκε στις 2016-07-16
- ↑ SPECIAL EUROBAROMETER 386 Europeans and their Languages (PDF). ec.europa.eu.
- ↑ 國家語言發展法. law.moj.gov.tw (στα Κινεζικά). Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2019.
- ↑ «Tunisia Constitution, Article 1» (PDF). 26 Ιανουαρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 9 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2014. Translation by the University of Bern: "Tunisia is a free State, independent and sovereign; its religion is the Islam, its language is Arabic, and its form is the Republic."
- ↑ «Arabic, Tunisian Spoken». Ethnologue.
- ↑ «Christian Valantin (sous la dir. de), La Francophonie dans le monde. 2006-2007, éd. Nathan, Paris, 2007, p. 16» (PDF) (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 10 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2015. (5.58 MB)
- ↑ «1973 Constitution of the Republic of the Philippines». Article XV, Section 3. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ Elias, Jun (19 September 2012). «Iloko La Union's official language». The Philippine Star. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 October 2013. https://web.archive.org/web/20131012035232/http://www.philstar.com/nation/article.aspx?publicationsubcategoryid=67&articleid=850366. Ανακτήθηκε στις 24 September 2012.
- ↑ Finland – Constitution, http://www.servat.unibe.ch/icl/fi00000_.html, Section 17. International Constitutional Law website.
- ↑ «FINLEX ® – Ajantasainen lainsäädäntö: 11.6.1999/731».
- ↑ Decree on the Sami Parliament FINLEX. Access date: 3 July.