Βικιπαίδεια

Μίλαν Γκούροβιτς

Σέρβος καλαθοσφαιριστής

Ο Μίλαν Γκούροβιτς (σερβικά: Милан Гуровић, Νόβι Σαντ, ΣΟΔ Γιουγκοσλαβίας, 17 Ιουνίου 1975[1][2]) είναι Σέρβος πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής και νυν προπονητής. Αγωνιζόταν στις θέσεις του σούτινγκ γκαρντ και του σμολ φόργουορντ και κατά τη διάρκεια της καριέρας του διετέλεσε μέλος διαφόρων συλλόγων στα πρωταθλήματα της Σερβίας, της Ελλάδας (όπου πραγματοποίησε τα πρώτα του βήματα ως επαγγελματίας), της Ισπανίας κ.α. Παράλληλα, υπήρξε διεθνής με την εθνική Γιουγκοσλαβίας με την οποία έφτασε στην κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ του 2001 και του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του 2002, καθώς και ενός χάλκινου μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ του 1999.

Μίλαν Γκούροβιτς
Με τον Ερυθρό Αστέρα
Προσωπικές πληροφορίες
Γέννηση17 Ιουνίου 1975 (1975-06-17) (48 ετών)
Νόβι Σαντ, Γιουγκοσλαβία (νυν Σερβία)
ΕθνικότηταΣέρβος
Πληροφορίες καριέρας
NBA Ντραφτ1997 / -
Επαγγελματική καριέρα1993–2009
ΘέσηΣούτινγκ γκαρντ / Σμολ φόργουορντ
Αριθμός8, 11, 15, 32, 51
Προπονητική καριέρα2012–σήμερα
Ιστορικό καριέρας
Ως παίκτης:
1993–1998Περιστέρι
1998–2000Μπαρτσελόνα
2000ΑΕΚ
2000–2001Τριέστε
2001–2003Ουνικάχα Μάλαγα
2003–2004KK NIS Vojvodina
2004Παρτιζάν Βελιγραδίου
2005Μπανταλόνα
2005–2007Ερυθρός Αστέρας
2007–2008Πρόκομ Τρεφλ
2008–2009Γαλατασαράι
Ως προπονητής:
2012–2013Ερυθρός Αστέρας (βοηθός)
2013–2015KK FMP
2016KK Vršac

Καταγωγή και πρώτα χρόνια Επεξεργασία

Γεννήθηκε το 1975 στο Νόβι Σαντ[1][2] της γιουγκοσλαβικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Σερβίας και είναι το μεγαλύτερο από τα δύο παιδιά του Μπόζινταρ και της Μάρα Γκούροβιτς[3], ενώ έλκει την καταγωγή του από το Τρεμπίνιε[2] της σημερινής Βοσνίας και Ερζεγοβίνης. Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τον αθλητισμό από το κουνγκ φου, προτού ενταχθεί - έπειτα από παρότρυνση ενός φίλου - στα τμήματα υποδομής της μπασκετικής ομάδας NAP Νόβι Σαντ[3]. Σύμφωνα με τον ίδιο, κατά τα πρώτα του βήματα στο άθλημα είχε ως πρότυπο τον Κροάτη καλαθοσφαιριστή Τόνι Κούκοτς[4].

Καριέρα Επεξεργασία

Περιστέρι Επεξεργασία

Το καλοκαίρι του 1993, ως συνέπεια του Πολέμου της Γιουγκοσλαβίας μετανάστευσε στην Ελλάδα και εντάχθηκε στο Περιστέρι[5], στο οποίο αγωνίστηκε ως γηγενής με το ονοματεπώνυμο Μίλαν Μαλατράς[6][7]. Μερικά χρόνια αργότερα, η διαδικασία μέσω της οποίας ο Γκούροβιτς έλαβε την ελληνική υπηκοότητα ερευνήθηκε από τα δικαστήρια της χώρας, από κοινού με τις αντίστοιχες περιπτώσεις ελληνοποιήσεων και άλλων καλαθοσφαιριστών όπως οι Πέτζα Στογιάκοβιτς, Τιτ Σοκ, Ντούσαν Γιέλιτς και Άιβαρ Κούουσμα[8][9].

Ο Γκούροβιτς έκανε το ντεμπούτο του με την επαγγελματική ομάδα του συλλόγου τη σεζόν 1993/94 σε αναμέτρηση με τον Γ.Σ. Λάρισας για το πρωτάθλημα της Α1[10]. Τον επόμενο χρόνο άρχισε να συμμετέχει κανονικά στο ροτέισον της ομάδας αγωνιζόμενος σε 24 παιχνίδια[10], ενώ από την περίοδο 1996/97 είχε εξασφαλίσει θέση βασικού[11]. Παράλληλα, είχε σημαντική συνεισφορά στην πορεία του Περιστερίου μέχρι την προημιτελική φάση το Κυπέλλου Κόρατς, μετρώντας 13,7 πόντους ανά αγώνα και σημειώνοντας νταμπλ νταμπλ σε τρεις αναμετρήσεις (με αντιπάλους τις Ζόρκα Φάρμα[12] και Νάμικα Λάχτι στη φάση των ομίλων και τη Βαρέζε στον τρίτο γύρο[13]).

Καλύτερη του χρονιά στον αθηναϊκό σύλλογο ήταν η σεζόν 1997/98, κατά την οποία είχε μέσους όρους 17,2 πόντων και 4,5 ριμπάουντ ανά παιχνίδι[11] στην Α1, ενώ είχε σημαντική συμβολή στην εκ νέου πορεία του Περιστερίου μέχρι την προημιτελική φάση του Κυπέλλου Κόρατς, πετυχαίνοντας 31 πόντους στην επαναληπτική αναμέτρηση με τη γιουγκοσλαβική Μπούντουτσνοστ[14] για τη φάση των «16». Προς το τέλος των αγωνιστικών υποχρεώσεων, οι σχέσεις ανάμεσα στον παίκτη και την ομάδα του οξύνθηκαν εξαιτίας διαφωνιών στο οικονομικό σκέλος, καθώς ο Γκούροβιτς ζητούσε αναπροσαρμογή των απολαβών του[15][16]. Κατά τη θητεία του στην ελληνική ομάδα, συνυπήρξε με τον μετέπειτα συμπαίκτη του και στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας, Μάρκο Γιάριτς[5].

Μπαρτσελόνα Επεξεργασία

Τον Σεπτέμβριο του 1998, αν και βρισκόταν επί μεγάλο χρονικό διάστημα σε επαφές με την ιταλική Κίντερ Μπολόνια[17][18], εν τέλει συμφώνησε να συνεχίσει την καριέρα του στην Μπαρτσελόνα[18], η οποία κατέβαλε σημαντικό χρηματικό ποσό στο Περιστέρι προκειμένου να ολοκληρωθεί η μεταγραφή[19]. Η συγκεκριμένη μετακίνηση αναφέρεται ως η ακριβότερη στην μέχρι τότε ιστορία της ισπανικής λίγκας[20]. Ο Γκούροβιτς παρέμεινε στη Βαρκελώνη για μια διετία, κατά την οποία τον πρώτο του χρόνο κατέκτησε το Κύπελλο Κόρατς του 1999[21] σε διπλούς αγώνες κόντρα στην Εστουντιάντες (έχοντας 8 πόντους στο πρώτο παιχνίδι[22] όπου η Μπαρτσελόνα ηττήθηκε στη Μαδρίτη με 93-77 και άλλους 13 στον επαναληπτικό[23] όπου η ομάδα του κάλυψε τη διαφορά του πρώτου αγώνα επικρατώντας με 97-70) και το πρωτάθλημα της ίδιας σεζόν[21].

Κατά τον δεύτερο χρόνο του συμμετείχε στο Final Four της Ευρωλίγκας όπου σημείωσε 5 πόντους στον ημιτελικό με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ και άλλους 13 στον μικρό τελικό με αντίπαλο την Εφές Πίλσεν (η Μπαρτσελόνα ηττήθηκε σε αμφότερες τις αναμετρήσεις)[24]. Ωστόσο ήρθε σε κόντρα με τον προπονητή Αΐτο Ρενέσες, θεωρώντας πως είχε περιορισμένο χρόνο συμμετοχής, με αποτέλεσμα να ζητήσει να αποχωρήσει[18]. Με τους μπλαουγκράνα ο Γκούροβιτς αγωνίστηκε σε 67 αγώνες πρωταθλήματος σκοράροντας περίπου 11,5 πόντους ανά παιχνίδι[25].

Σεζόν 2000/01 Επεξεργασία

Όντας ελεύθερος μετά την αποδέσμευσή του από την Μπαρτσελόνα, προσεγγίστηκε από τον προπονητή του Παναθηναϊκού Ζέλικο Ομπράντοβιτς, όμως απέρριψε την πρόταση που του έγινε, θυμωμένος από το γεγονός πως λίγους μήνες νωρίτερα, ο ίδιος προπονητής τον είχε αφήσει εκτός της τελικής αποστολής της Γιουγκοσλαβίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ. Αργότερα, ο Γκούροβιτς παραδέχτηκε πως η συγκεκριμένη απόφαση του ήταν μεγάλο λάθος[26]. Το ίδιο διάστημα βρέθηκε κοντά στον Άρη[27], επιλέγοντας εν τέλει την ΑΕΚ, με την οποία υπέγραψε διετές συμβόλαιο.

Ωστόσο, η παρουσία του Γκούροβιτς στην Ένωση ήταν ολιγόμηνη, καθώς αποχώρησε τον Δεκέμβριο[21][28] του 2000. Ενδιάμεσα είχε έρθει σε ρήξη με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς και είχε απουσιάσει χωρίς άδεια από τις προπονήσεις[26][29], ενώ αργότερα ειπώθηκε πως το ύψος των απολαβών του δημιουργούσε προβλήματα στον οικονομικό προγραμματισμό της ομάδας[30]. Κατά τη σύντομη θητεία του με την ΑΕΚ αγωνίστηκε σε 5 παιχνίδια για το πρωτάθλημα με 10 πόντους ανά αγώνα και σε άλλα 4 για την Ευρωλίγκα με μέσο όρο 13 πόντων[25], μεταξύ των οποίων οι 16 που σημείωσε στην εντός έδρας νίκη της ΑΕΚ επί της Κίντερ Μπολόνια με 71-70 για την πρεμιέρα της διοργάνωσης[31]. Κατόπιν ολοκλήρωσε τη σεζόν στην ιταλική Τριέστε[21], όπου είχε 23 συμμετοχές με μέσο όρο 16 πόντων σε 32,5 λεπτά ανά αγώνα[25].

Μάλαγα Επεξεργασία

Ακολούθως επέστρεψε στην Ισπανία αγωνιζόμενος με ιδιαίτερη επιτυχία[32] για μια διετία στην Ουνικάχα Μάλαγα. Την πρώτη του χρονιά στον σύλλογο, ο Γκούροβιτς είχε μέσους όρους 14 πόντων για το πρωτάθλημα[25], ενώ η Μάλαγα έχοντας ακόμη στο ρόστερ της παίκτες όπως οι Λούις Μπούλοκ, Φρεντερίκ Βάις, Κάρλος Καμπέθας, Μπέρνι Ροντρίγκεζ κ.ά., έφτασε στον τελικό με πλεονέκτημα έδρας, χάνοντας ωστόσο στη σειρά των αγώνων από την Ταού Κεράμικα. Παράλληλα ο Γκούροβιτς σκόραρε με 11,3 πόντους ανά παιχνίδι στην Ευρωλίγκα[21]. Την επόμενη χρονιά μέτρησε 10,3 πόντους για το πρωτάθλημα και 12,7 στο πλαίσιο της Ευρωλίγκας[21][25], έχοντας ποσοστό ευστοχίας 47,6% στα σουτ τριών πόντων για τις αναμετρήσεις της φάσης των «16» (όπου μεταξύ άλλων σημείωσε 26 πόντους ενάντια στην Τσιμπόνα και 19 κόντρα στην Εφές Πίλσεν)[33].

2003-2005: μεταξύ διαφόρων ομάδων Επεξεργασία

Το 2003, αν και αρχικά υπέγραψε στην Ταού Κεράμικα, εν τέλει επαναπατρίσθηκε στη Σερβία για λογαριασμό της KK NIS Vojvodina που έδρευε στο Νόβι Σαντ, όπου αγωνίστηκε για μια σεζόν. Η συγκεκριμένη απόφαση προκάλεσε την αντίδραση του ισπανικού συλλόγου και την επέμβαση της FIBA[34], η οποία επιδίκασε ένα ποσό ως αποζημίωση στην Ταού[35]. Μετά το τέλος της παρουσίας του στη KK NIS Vojvodina μετέβη στη Ρωσία για λογαριασμό της Ούνιξ Καζάν, όμως αποχώρησε πριν την έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων επικαλούμενος οικογενειακά προβλήματα[36]. Τον Οκτώβριο του 2004 συμφώνησε με την Παρτιζάν Βελιγραδίου[37], από την οποία αποδεσμεύτηκε τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους για εξωαγωνιστικούς λόγους. Αιτία ήταν ένα τατουάζ εθνικιστικού περιεχομένου του Γκούροβιτς, το οποίο είχε ως επακόλουθο την απαγόρευση εισόδου του σε Κροατία και Βοσνία, γεγονός που τον καθιστούσε αυτομάτως εκτός πλάνων για αρκετά παιχνίδια της Αδριατικής Λίγκας[38]. Ο ίδιος χαρακτήρισε αργότερα το πέρασμα του από την Παρτιζάν ως λανθασμένη επιλογή[3]. Ως εκ τούτου ολοκλήρωσε τη χρονιά στην Μπανταλόνα του Αΐτο Ρενέσες, στην οποία υπέγραψε κατά τα τέλη Φεβρουαρίου[36] του 2005.

Ερυθρός Αστέρας Επεξεργασία

Έπειτα ο Γκούροβιτς επέστρεψε εκ νέου στη Σερβία ως παίκτης του Ερυθρού Αστέρα με τον οποίο κατέκτησε κατά την πρώτη του χρονιά το εγχώριο κύπελλο, πετυχαίνοντας 17 πόντους στον τελικό κόντρα στη Χέμοφαρμ (80-65)[39]. Την ίδια σεζόν ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 25,7 πόντους[21] ανά παιχνίδι. Επίσης ήταν βασικός συντελεστής στην πορεία της ομάδας για δύο συνεχόμενες σεζόν μέχρι την προημιτελική φάση του ULEB Cup[40], με μ.ό. 16,6 και 25,9 πόντους αντίστοιχα[21].

Μετέπειτα καριέρα Επεξεργασία

Τη σεζόν 2007/08 αγωνίστηκε στην πολωνική Πρόκομ Τρεφλ Σόποτ (όντας μια από τις σημαντικές μεταγραφές της ομάδας που περιλάμβαναν ακόμη τους Τράβις Μπεστ, Τομάς Βαν Ντέν Σπίγκελ και Ρουμπέν Βολκοβίσκι[41]), με την οποία πραγματοποίησε ατομικό ρεκόρ πόντων στην Ευρωλίγκα, πετυχαίνοντας 28 σε νικηφόρα αναμέτρηση εναντίον του Ολυμπιακού τον Ιανουάριο του 2008[21][42][43]. Παράλληλα, πανηγύρισε με την Πρόκομ την κατάκτηση του πρωταθλήματος, κάνοντας νταμπλ νταμπλ με 36 πόντους και 10 ριμπάουντ στον τελευταίο αγώνα της σειράς των τελικών κόντρα στην Τουρόφ[44][45]. Ακόμη κατέκτησε και το κύπελλο Πολωνίας πετυχαίνοντας 20 πόντους στον τελικό με αντίπαλο τη Σλασκ Βρότσλαβ (επικράτηση της Πρόκομ με 81-69)[46].

Την επόμενη χρονιά ο Γκούροβιτς ανήκε στη Γαλατασαράι[47], με την οποία έπαιξε στο τουρκικό πρωτάθλημα (15 συμμετοχές στην κανονική περίοδο με 10,13 πόντους ανά αγώνα[48]), καθώς και στις διοργανώσεις του Eurocup και του EuroChallenge (όπου είχε μέσο όρο 13,6 πόντων[49]). Αυτή ήταν η τελευταία ομάδα της καριέρας του, καθώς τον Σεπτέμβριο του 2009 ανακοίνωσε επίσημα την αποχώρησή του από την ενεργό δράση[50].

Στην εθνική ομάδα Επεξεργασία

Ο Γκούροβιτς κλήθηκε για πρώτη φορά στην εθνική ομάδα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας / Σερβίας και Μαυροβουνίου το 1998 μαζί με άλλους ελληνοποιημένους καλαθοσφαιριστές που αγωνίζονταν μέχρι τότε στο ελληνικό πρωτάθλημα (Τάρλατς, Στογιάκοβιτς και Γιάριτς)[51][52], το ζήτημα των οποίων είχε απασχολήσει ακόμη και τις κυβερνήσεις των δύο κρατών[53]. Κορυφαίες στιγμές του Γκούροβιτς με το εθνόσημο ήταν η κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ του 2001 και του Μουντομπάσκετ του 2002, όπου αναδείχτηκε από κοινού με τους Ντέγιαν Μποντιρόγκα, Βλάντε Ντίβατς, Πέτζα Στογιάκοβιτς, Ντράγκαν Τάρλατς κ.ά. σε έναν από τους πρωταγωνιστές εκείνης της ομάδας[54]. Επίσης κέρδισε και ένα χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1999.

Αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε επίσημη διοργάνωση το 1999 στο Ευρωμπάσκετ της Γαλλίας, όπου παρά την κατάκτηση της τρίτης θέσης είχε μικρή συμμετοχή, καθώς αγωνίστηκε στα 7 από τα 9 ματς που έδωσε η Γιουγκοσλαβία, με μέσους όρους 4 πόντων σε σχεδόν 16 λεπτά παρουσίας ανά παιχνίδι. Οι καλύτερες εμφανίσεις του στο τουρνουά πραγματοποιήθηκαν στη δεύτερη φάση, έχοντας 10 πόντους και 9 ριμπάουντ κόντρα στην Ισπανία (νίκη με 77-63) και 12 πόντους ενάντια στη Ρωσία (ήττα με 76-68)[55].

Το 2000, αν και συμπεριλήφθηκε στην προεπιλογή ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, έμεινε εν τέλει εκτός της αποστολής για το τουρνουά[26]. Την επόμενη χρονιά επιλέχθηκε από τον Σβέτισλαβ Πέσιτς στην τελική δωδεκάδα για το Ευρωμπάσκετ που διεξήχθη στην Τουρκία. Αγωνίστηκε και στις έξι αναμετρήσεις που έδωσε η Γιουγκοσλαβία, με μέσο όρο 10,5 πόντων σε 18,5 λεπτά συμμετοχής, έχοντας παράλληλα ποσοστό ευστοχίας 43,5% στα σουτ τριών πόντων. Στην προημιτελική φάση κόντρα στη Λετονία, ο Γκούροβιτς σημείωσε 20 πόντους, πετυχαίνοντας 6 τρίποντα[56] (ένα λιγότερο από τον Στογιάκοβιτς) και συμβάλλοντας στην άνετη επικράτηση και πρόκριση των «πλάβι» με 114-78. Ακόμη, πέτυχε 11 πόντους στον τελικό της Κωνσταντινούπολης, όπου η Γιουγκοσλαβία νίκησε με 78-69 τη διοργανώτρια Τουρκία[57].

Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2002 έλαβε μέρος και στους εννέα αγώνες της Γιουγκοσλαβίας κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης. Ξεχώρισε για την εμφάνισή του στον προημιτελικό κόντρα στη διοργανώτρια ομάδα των ΗΠΑ, όπου είχε 15 πόντους με 4/6 προσπάθειες για τρίποντο[1]. Μάλιστα, 1:17 λεπτά πριν τη λήξη πιεζόμενος από τον Ρέτζι Μίλερ πέτυχε το σημαντικότερο εξ αυτών, δίνοντας προβάδισμα τεσσάρων πόντων στην ομάδα του, η οποία επικράτησε με 81-78. Το τουρνουά ολοκληρώθηκε με τον Γκούροβιτς να πανηγυρίζει την κατάκτηση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος μετά τη νίκη της Γιουγκοσλαβίας επί της Αργεντινής στην παράταση του τελικού με 84-77[58] (αναμέτρηση στην οποία πέτυχε τρεις πόντους[59]). Από την πλευρά του, ο Γκούροβιτς είχε 10,7 πόντους ανά αγώνα (τρίτος σκόρερ των Γιουγκοσλάβων πίσω από τους Στογιάκοβιτς και Μποντιρόγκα) και ποσοστό ευστοχίας 40% στα σουτ τριών πόντων[1].

Τον Σεπτέμβριο του 2003 συμπεριλήφθηκε στη δωδεκάδα της Σερβίας και Μαυροβουνίου για το Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας, όπου αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας με 78 πόντους[60] (13 πόντοι ανά αγώνα), καθώς και πρώτος στην αντίστοιχη κατηγορία του χρόνου συμμετοχής. Μεταξύ άλλων, είχε 14 πόντους και 8 ριμπάουντ στην πρεμιέρα εναντίον της Ρωσίας (ήττα με 80-95)[61], 24 πόντους εκ νέου κόντρα στη Ρωσία για τους αγώνες κατάταξης των θέσεων 5-8 (νίκη με 86-77) και άλλους 15 απέναντι στην Ελλάδα στον αγώνα για την πέμπτη θέση (νίκη των Ελλήνων με 72-64)[62].

Ο Γκούροβιτς επανήλθε στην εθνική κατά το Ευρωμπάσκετ του 2005 που διοργανώθηκε στη Σερβία/Μαυροβούνιο. Αγωνίστηκε στα τρία από τα τέσσερα παιχνίδια που έδωσε η ομάδα (η οποία έμεινε εκτός οκτάδας), έχοντας 9 πόντους ανά αγώνα[63]. Δύο χρόνια αργότερα συμμετείχε στην αποστολή της Εθνικής Σερβίας για το Ευρωμπάσκετ του 2007: αγωνίστηκε και στις τρεις αναμετρήσεις της Σερβίας, όπου αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας με μέσο όρο 19 πόντων και ποσοστά 45,5% στα δίποντα, 25% στα τρίποντα και 64% στις ελεύθερες βολές. Από την πλευρά της, η Σερβία αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης χάνοντας και τις τρεις αναμετρήσεις κόντρα σε Ρωσία, Ελλάδα (στην παράταση, μετά από τρίποντο του Γκούροβιτς στην τελευταία επίθεση της κανονικής διάρκειας[64]) και Ισραήλ[65].

Διακρίσεις και τίτλοι Επεξεργασία

Ομαδικοί τίτλοι Επεξεργασία

Μπαρτσελόνα Επεξεργασία

Ερυθρός Αστέρας Επεξεργασία

  • 1 Κύπελλο Σερβίας: 2006

Πρόκομ Τρεφλ Σόποτ Επεξεργασία

Εθνική Γιουγκοσλαβίας Επεξεργασία

Ατομικές διακρίσεις Επεξεργασία

  • Πολυτιμότερος παίκτης της κανονικής διάρκειας του ULEB Cup: 2007
  • Πρώτος σκόρερ του ULEB Cup: 2007
  • Πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος Σερβίας/Μαυροβουνίου: 2006
  • Συμμετοχή στο Ισπανικό All Star Game: 1999, 2002

Στατιστικά Επεξεργασία

Ευρωλίγκα[21][66] Επεξεργασία

Χρονιά Ομάδα Αγώνες Πόντοι Πόντοι μ.ο Δίποντα % Τρίποντα % Βολές % Ριμπ.
1999/2000 Μπαρτσελόνα 24 221 9,2 34/76 44,7 40/107 37,4 33/44 75 65
2000/01 ΑΕΚ 4 52 13 8/16 50 6/15 40 18/23 78,3 10
2001/02 Ουνικάχα Μάλαγα 11 124 11,3 19/54 35,2 16/50 32 38/46 82,6 43
2002/03 Ουνικάχα Μάλαγα 16 203 12,7 27/55 49,1 33/84 39,3 50/61 82 55
2004/05 Παρτίζαν Βελιγρ. 6 55 9,2 7/21 33,3 8/34 23,5 17/23 73,9 14
2007/08 Πρόκομ 12 184 15,3 32/78 41 25/73 34,2 45/51 88,2 58
Σύνολο 73 839 11,5 127/300 42,3 128/363 35,3 201/248 81 245
Μέσος όρος 11,5 42,3 35,3 81 3,4

Προπονητική καριέρα Επεξεργασία

Μερικά χρόνια μετά το τέλος της αθλητικής του καριέρας, ο Γκούροβιτς διετέλεσε τη σεζόν 2012/13 βοηθός προπονητή στον Ερυθρό Αστέρα, ενώ κατόπιν υπήρξε για μια διετία προπονητής της Košarkaški klub FMP (γνωστή και ως Ζελέζνικ)[67], η οποία λειτουργεί ως θυγατρική ομάδα του Αστέρα. Το 2016 ήταν ομοσπονδιακός προπονητής της εθνικής Σερβίας Κ18, η οποία κατετάγη δέκατη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διεξήχθη στη Σαμψούντα της Τουρκίας[68] και είχε ένα σύντομο πέρασμα από τον πάγκο της Βρσατς (παλαιότερα γνωστή ως Χέμοφαρμ)[69]. Παράλληλα διατηρεί ακαδημία μπάσκετ με έδρα το Βελιγράδι[4].

Εξωαγωνιστικές αντιπαραθέσεις Επεξεργασία

 
Ο Ντράζα Μιχαήλοβιτς.

Το 2004, ενώ ο Γκούροβιτς αγωνιζόταν με την Παρτιζάν, του απαγορεύτηκε η είσοδος στην Κροατία[70] προκειμένου να αγωνιστεί σε αναμέτρηση για την Αδριατική Λίγκα εναντίον της Τσιμπόνα, εξαιτίας ενός τατουάζ στο αριστερό του χέρι που απεικονίζει τον Ντράζα Μιχαήλοβιτς (εθνικιστής ηγέτης των Σέρβων Τσέτνικ κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που εκτελέστηκε το 1946 από την κυβέρνηση του Τίτο ως συνεργάτης των δυνάμεων Κατοχής και εγκληματίας πολέμου) εκτός και αν το κάλυπτε, επιλογή που ο Γκούροβιτς απέρριψε[71]. Για τον ίδιο λόγο τον Μάρτιο 2003, όταν ακόμη ανήκε στην Ουνικάχα, είχε ζητήσει να μην ακολουθήσει την αποστολή της ομάδας στην Κροατία για αγώνα της β΄ φάσης της Ευρωλίγκας ώστε να αποφευχθούν αντιδράσεις από κροατικής πλευράς[35][72]. Το 2006, όντας πλέον παίκτης του Ερυθρού Αστέρα, απείχε από ορισμένα εκτός έδρας παιχνίδια απέναντι σε ομάδες της Βοσνίας και της Κροατίας λόγω αντίστοιχης απαγόρευσης[73].

Τον Οκτώβριο του 2006, μερικές μέρες πριν το ντέρμπι ανάμεσα στην Παρτιζάν και τον Ερυθρό Αστέρα, δέχτηκε απειλητικά τηλεφωνήματα από οπαδούς της Παρτιζάν, οι οποίοι επιπλέον προέβησαν σε αναγραφή υβριστικών συνθημάτων προς τον ίδιο και τη σύζυγό του έξω από την οικία του. Η ένταση συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια του αγώνα, όταν αποβλήθηκε έπειτα από ενέργειά του να πετάξει στην κερκίδα μπουκάλι που είχε εκτοξευτεί εναντίον του, με επακόλουθο την εισβολή οπαδών στον αγωνιστικό χώρο[74].

Το 2007, σε συνέντευξή του καταφέρθηκε με σεξιστικούς χαρακτηρισμούς εναντίον της Σέρβας συγγραφέως και πολιτικού Μπιλιάνα Σρμπλιάνοβιτς, η οποία νωρίτερα τον είχε αποκαλέσει δημοσίως «ηλίθιο με τατουάζ»[75].

Προσωπική ζωή Επεξεργασία

Ο Γκούροβιτς είναι παντρεμένος και πατέρας τεσσάρων παιδιών. Τον Δεκέμβριο του 2019 συνελήφθη από την αστυνομία έπειτα από καταγγελία της συζύγου του για άσκηση βίας εναντίον της ιδίας και της ανήλικης κόρης τους. Ο ίδιος παραδέχτηκε την πράξη του, ρίχνοντας ωστόσο την ευθύνη για το περιστατικό στη σύζυγό του[76]. Λίγες μέρες αργότερα καταδικάστηκε σε δεκάμηνο κατ' οίκον περιορισμό[77][78], ενώ πάρθηκαν ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του. Τον Φεβρουάριο του 2020 υπέβαλε αίτηση για μεταβολή της ποινής[79]. Έχει παραδεχτεί πως κατά το παρελθόν αντιμετώπισε προβλήματα κατάθλιψης[4][76].

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «2002 World Championship for Men: Milan Gurovic». archive.fiba.com (στα Αγγλικά). FIBA. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Početna». gurovic.com (στα Σερβικά). Gurovic Real Estate. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Милетић, Александар (24 Ιουνίου 2007). «Портрет без рама: Милан Гуровић». politika.rs (στα Σερβικά). Politika Online. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Σταυρουλάκης, Γιάννης (21 Οκτωβρίου 2018). «Γκούροβιτς: «Έπαιξα μπουνιές με την κατάθλιψη»!». gazzetta.gr. Gazzetta. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «Ιστορία». gsperisteri.gr. Γ.Σ. Περιστερίου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  6. ↑ «ΦΙΜΠΑ: Έγκριση μόνο για Τάρλατς και Γιάριτς». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. 10 Ιουλίου 1998. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  7. ↑ Παπαχατζής, Δαμιανός. «Επιστρέφει το Σάββατο στο Περιστέρι ο Μίλαν Γκούροβιτς!». allstarbasket.gr. AllStar Basket. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  8. ↑ «Απηλλάγησαν για τις ελληνοποιήσεις στο μπάσκετ». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. 24 Μαρτίου 2000. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  9. ↑ Σκουντής, Βασίλης (23 Φεβρουαρίου 2018). «Ο σιωπηλός Γκάλης της μιας βραδιάς!». gazzetta.gr. Gazzetta. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «Το Περιστέρι θυμήθηκε το ντεμπούτο του Γκούροβιτς! (vid)». Gazzetta. gazzetta.gr. 1 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2020. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Milan Gurovic». eurobasket.com. Eurobasket. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  12. ↑ «Αθλητισμός». rizospastis.gr. Ριζοσπάστης. 10 Οκτωβρίου 1996. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2020. 
  13. ↑ «Milan Gurovic (Korac Cup 1997)». fibaeurope.com (στα Αγγλικά). FIBA Europe. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2020. 
  14. ↑ «Κράτησε τη διαφορά στο Μαυροβούνιο». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. 22 Ιανουαρίου 1998. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2020. 
  15. ↑ «Νέο κόλπο Γκούροβιτς». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. 14 Αυγούστου 1998. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  16. ↑ «"Ανταρσία" Γκούροβιτς». rizospastis.gr. Ριζοσπάστης. 10 Απριλίου 1998. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  17. ↑ ««Ο Γκούροβιτς θα συνεχίσει στην Κίντερ»». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. 31 Αυγούστου 1998. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 Λαμπίρης, Γιάννης (19 Αυγούστου 2000). «Λόγια της τσέπης...». tanea.gr. TA NEA. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  19. ↑ «1,2 δισ. στο ταμείο από δύο μεταγραφές». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. 5 Σεπτεμβρίου 1998. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  20. ↑ «Repasamos la carrera y el difícil momento que atraviesa el ex ACB Milan Gurovic». gigantes.com (στα Ισπανικά). Gigantes. 27 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  21. ↑ 21,00 21,01 21,02 21,03 21,04 21,05 21,06 21,07 21,08 21,09 «Gurovic, Milan». euroleague.net (στα Αγγλικά). Euroleague. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  22. ↑ «Adecco Estudiantes - FC Barcelona Korac Cup (1999)». fibaeurope.com (στα Αγγλικά). FIBA Europe. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2020. 
  23. ↑ «FC Barcelona - Adecco Estudiantes Korac Cup (1999)». fibaeurope.com (στα Αγγλικά). FIBA Europe. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2020. 
  24. ↑ «Θεσσαλονίκη 2000». sport-fm.gr. ΣΠΟΡ FM 94.6. 15 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2020. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 25,3 25,4 «Milan Gurovic International Stats». basketball-reference.com (στα Αγγλικά). Basketball Reference. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 Σταυρουλάκης, Γιάννης (25 Απριλίου 2015). «Γκούροβιτς: "Έκανα λάθος με τον Παναθηναϊκό!"». sport24.gr. Sport24. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  27. ↑ Τσατσούλης, Αλέξης (9 Οκτωβρίου 2000). «Γιατί δεν ρώταγαν;». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  28. ↑ Λιοντζόπουλος, Θανάσης (6 Δεκεμβρίου 2000). «Πλώρη για την Ιταλία έβαλε ο Γκούροβιτς». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  29. ↑ «Φεύγει χωρίς να απολογηθεί ο Μίλαν Γκούροβιτς». in.gr. In.gr. 4 Δεκεμβρίου 2000. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  30. ↑ Λιοντζόπουλος, Θανάσης (6 Φεβρουαρίου 2001). «Δεν διαθέτει «πολυβόλα»». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2020. 
  31. ↑ Λιοντζόπουλος, Θανάσης (19 Οκτωβρίου 2000). «Με σύμμαχο την τύχη». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  32. ↑ «Detenido Milan Gurovic por presunta violencia doméstica». malagahoy.es (στα Ισπανικά). Malaga hoy. 11 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  33. ↑ «Gurovic, Milan: EuroLeague 2002-03 STATISTICS - Top 16». euroleague.net (στα Αγγλικά). Euroleague. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2020. 
  34. ↑ «Gurovic to play for FIBA Europe League club NIS Vojvodina». fibaeurope.com (στα Αγγλικά). FIBA Europe. 13 Οκτωβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2020. 
  35. ↑ 35,0 35,1 Rubio, Alberto. «Gurovic, el eterno sucesor». encancha.com (στα Ισπανικά). El Cancha. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  36. ↑ 36,0 36,1 «Milan Gurovic firma por el Joventut». elmundo.es (στα Ισπανικά). El Mundo. 21 Φεβρουαρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2020. 
  37. ↑ «Στην Παρτιζάν ο Γκούροβιτς». sport-fm.gr. ΣΠΟΡ FM 94.6. 22 Οκτωβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2020. 
  38. ↑ «Milan Gurović: "I robot bi pukao!"». b92.net (στα Σερβικά). B92. 22 Δεκεμβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2020. 
  39. ↑ «Hemofarm - Crvena zvezda 65:80». glas-javnosti.rs (στα Σερβικά). Glas Javnosti. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2020. 
  40. ↑ «2008-09 Club Profile: Red Star». eurocupbasketball.com. EuroCup. 11 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2020. 
  41. ↑ Ζωιτός, Γιάννης (25 Ιουνίου 2007). «Στην Πρόκομ ο Μίλαν Γκούροβιτς». contra.gr. Contra. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2020. 
  42. ↑ Γιαννόπουλος, Νίκος (17 Ιανουαρίου 2008). «Πρόκομ-Ολυμπιακός 63-59». contra.gr. Contra. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2020. 
  43. ↑ Σωτηρίου, Κ. (25 Νοεμβρίου 2008). «Ο Θρύλος πέταξε τη νίκη επί της ΤΣΣΚΑ». tovima.gr. Το Βήμα Online. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2020. 
  44. ↑ «Πρωταθλήτρια η Πρόκομ». gazzetta.gr. Gazzetta. 5 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020. 
  45. ↑ Kopec, Dariusz (18 Ιουλίου 2008). «Prokom tabs Ronnie Burrell, releases Milan Gurovic». euroleague.net (στα Αγγλικά). Euroleague. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020. 
  46. ↑ «Czwarty puchar». sport.trojmiasto.pl (στα Πολωνικά). Trójmiasto. 7 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020. 
  47. ↑ Γιαννόπουλος, Νίκος (9 Αυγούστου 2008). «Γκούροβιτς και Μιλόγεβιτς πήρε η Γαλατά». contra.gr. Contra. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2020. 
  48. ↑ «Gurovic, Milan». tblstat.net (στα Αγγλικά). TBLStat. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2020. 
  49. ↑ «2009 EuroChallenge: Galatasaray». archive.fiba.com (στα Αγγλικά). FIBA. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2020. 
  50. ↑ «Παρκέ... τέλος για Γκούροβιτς». gazzetta.gr. Gazzetta. 29 Σεπτεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  51. ↑ «Ξανάγιναν "πλάβι"». rizospastis.gr. Ριζοσπάστης. 28 Μαΐου 1998. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  52. ↑ Χούπης, Γιώργος (28 Μαΐου 1998). «Τους κάλεσε». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  53. ↑ «Προεδρική παρέμβαση». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. 16 Ιουλίου 1998. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  54. ↑ «History of basketball: 1995 – 2002 European Nightmare». kss.rs (στα Αγγλικά). Basketball Federation Serbia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2020. 
  55. ↑ «1999 European Championship for Men: Milan Gurovic». archive.fiba.com (στα Αγγλικά). FIBA. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2020. 
  56. ↑ «Σωστοί «ταύροι»». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. 7 Σεπτεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2020. 
  57. ↑ «Turkey - Yugoslavia | European Championship for Men (2001)». fibaeurope.com (στα Αγγλικά). FIBA Europe. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2020. 
  58. ↑ Σταυρουλάκης, Γιάννης (5 Σεπτεμβρίου 2016). «Όταν η Γιουγκοσλαβία ταπείνωσε τις ΗΠΑ στην Ιντιανάπολις!». sport24.gr. Sport24. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2020. 
  59. ↑ «Πρωταθλήτρια κόσμου η Γιουγκοσλαβία, 84-77 την Αργεντινή στην παράταση». in.gr. In.gr. 9 Σεπτεμβρίου 2002. 
  60. ↑ «2003 European Championship for Men: Player Leaders - Total Points». archive.fiba.com (στα Αγγλικά). FIBA. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020. 
  61. ↑ «Game: SERBIA & MONTENEGRO vs RUSSIA (Group C)». archive.fiba.com (στα Αγγλικά). FIBA. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020. 
  62. ↑ «Πέμπτη η εθνική στο Eurobasket με 72-64 επί της Σερβίας/Μαυροβουνίου». in.gr. In.gr. 14 Σεπτεμβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020. 
  63. ↑ «2005 Eurobasket: Milan Gurovic». archive.fiba.com (στα Αγγλικά). FIBA. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2020. 
  64. ↑ Μαγουλάς, Τάσος (4 Σεπτεμβρίου 2007). «Ελλάδα-Σερβία 68-67 παρ». contra.gr. Contra. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2020. 
  65. ↑ «2007 EuroBasket: Milan Gurovic». archive.fiba.com (στα Αγγλικά). FIBA. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2020. 
  66. ↑ «Milan Gurovic (EuroLeague Men 2000)». fibaeurope.com (στα Αγγλικά). FIBA Europe. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2020. 
  67. ↑ Γιαννόπουλος, Νίκος (30 Ιουνίου 2013). «O Γκούροβιτς προπονητής της Ζελέζνικ». contra.gr. Contra. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2020. 
  68. ↑ «France, Serbia seem destined to battle for Group D top spot». fiba.basketball (στα Αγγλικά). FIBA. 14 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2020. 
  69. ↑ Τρίγκας, Αλέξανδρος (1 Νοεμβρίου 2019). «Ο Γκούροβιτς το "ξέκοψε" για Ερυθρό Αστέρα». sport24.gr. Sport24. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2020. 
  70. ↑ «How Nationalism Usurped Anti-Fascism in Balkan Sports». balkaninsight.com (στα Αγγλικά). Balkan insight. 9 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2020. 
  71. ↑ Sabrina P. Ramet (επιμ.), Serbia and the Serbs in World War Two, Springer, 2011, σελ. 275.
  72. ↑ «Gurovic no viajará a Zagreb por temor». elmundo.es (στα Ισπανικά). El Mundo. 18 Μαρτίου 2003. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2020. 
  73. ↑ Ζωιτός, Γιάννης (5 Απριλίου 2006). «Ένα τατουάζ "αποκλείει" τον Γκούροβιτς από αγώνες». contra.gr. Contra. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2020. 
  74. ↑ «Χαμός με Γκούροβιτς». sport24.gr. Sport24. 20 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  75. ↑ «This is it for Gurovic». talkbasket.net (στα Αγγλικά). TalkBasket. 29 Σεπτεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2020. 
  76. ↑ 76,0 76,1 Ζωιτός, Γιάννης (15 Δεκεμβρίου 2019). «Ο Μίλαν Γκούροβιτς 'αποβλήθηκε με ντισκαλιφιέ' από την οικογένειά του». contra.gr. Contra. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  77. ↑ Jovićević, Μ. (13 Δεκεμβρίου 2019). «BRUTALNO PRETUKAO ŽENU I ĆERKU Milan Gurović OSUĐEN NA 10 MESECI kućnog zatvora (FOTO)». sport.blic.rs (στα Σερβικά). BLIC. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  78. ↑ Adžić, Ana Ž. «IMA PRAVO NA ŠETNJU, A MOĆI ĆE I NA POSAO?! Bivši košarkaš Milan Gurović kaznu za prebijanje supruge i ćerke služi u SVOM STANU, I TO BEZ NANOGICE». blic.rs (στα Σερβικά). BLIC. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2020. 
  79. ↑ «GUROVIĆ TRAŽIO POSEBNE USLOVE ZA KUĆNI ZATVOR Košarkaš osuđen jer je brutalno pretukao ženu i ćerku, a sad MOLI SUD DA PROMENI ODLUKU». blic.rs (στα Σερβικά). BLIC. 6 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μίλαν_Γκούροβιτς&oldid=10010537"