Καϊχοσρό του Κάρτλι
Ο Kαϊχοσρό (επίσης γράφεται Κάι Χουσράου· γεωργιανά: ქაიხოსრო) (1 Ιανουαρίου 1674 – 27 Σεπτεμβρίου 1711) από τον Οίκο των Μπαγκρατιόνι-Μουχράνι, ήταν τιτουλάριος βασιλιάς (ορισμένος από τους Πέρσες, wali) τού Κάρτλι, της ανατολικής Γεωργίας, από το 1709 έως το 1711. Βασίλευσε ερήμην, αφού υπηρέτησε καθ' όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου ως Πέρσης αρχιστράτηγος στο σημερινό Αφγανιστάν.
| Καϊχοσρό του Κάρτλι | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | ქაიხოსრო (Γεωργιανά) |
| Γέννηση | 1 Ιανουαρίου 1674 Τιφλίδα |
| Θάνατος | 27 Οκτωβρίου 1711 Αφγανιστάν |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Λέβαν του Κάρτλι |
| Αδέλφια | Βαχτάνγκ ΣΤ΄ του Κάρτλι Ιεσσαί του Κάρτλι Δομέντιος Δ΄ της Γεωργίας Ανταρνάσε του Κάρτλι Ροστόμ του Κάρτλι (γιος Λέβαν) Συμεών του Κάρτλι |
| Υπογραφή | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Καϊχοσρό ήταν γιος τού πρίγκιπα Λέβαν και συνόδευε τον πατέρα του κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας στην Αυτοκρατορία των Σαφαβιδών. Από το 1703, ο ίδιος ο Kαϊχοσρό υπηρέτησε σε υψηλές θέσεις στην περσική διοίκηση, συμπεριλαμβανομένου του darugha (επάρχου) της πρωτεύουσας τού Ισπαχάν και από naib (υποδιοικητής) ως divanbeg (αρχιδικαστής). Μετά το τέλος τού θείου του Γκουργκί Χαν (Γεωργίου ΙΑ΄) το 1709, επιβεβαιώθηκε ως wali / υποτελής βασιλιάς τού Κάρτλι και sipah-salar (αρχηγός) των περσικών στρατών στο σημερινό Αφγανιστάν, και τού χορηγήθηκαν η Ταμπρίζ και η Μπαρντά στην κατοχή του. Πέρασε όλη αυτή την περίοδο στο πεδίο των μαχών και το Κάρτλι διοικούνταν από τον αδελφό του Βαχτάνγκ.
Τον Νοέμβριο του 1709, ο Kαϊχοσρό ηγήθηκε ενός νέου περσο-γεωργιανού στρατού, υποστηριζόμενος από στρατεύματα από το Χορασάν, το Χεράτ και το Kερμάν, εναντίον των Αφγανών μετά την εξόντωση του Γκουργκίν Χαν από τον Mιρ Βάις Χοτάκ, έναν αξεγερμένο αρχηγό των Γκιλτζάι. Ωστόσο, οι προσπάθειες τού Καϊχοσρό να καταλάβει την Κανταχάρ ήταν μάταιες. Ακολούθησε μία εύθραυστη εκεχειρία, αλλά το καλοκαίρι του 1711 οι εχθροπραξίες επαναλήφθηκαν. Ο Καϊχοσρό ανάγκασε τους αντάρτες να αποσυρθούν εντός των τειχών της πόλης Κανταχάρ, που τέθηκε υπό πολιορκία. Ωστόσο, η θέση των πολιορκητών έγινε σύντομα επισφαλής, λόγω των επιθέσεων των Μπαλούχων. Οι μάχες στοίχησαν τη ζωή τού Γεωργιανού πρίγκιπα Αλέξανδρου. Στις 26 Οκτωβρίου 1711, ο Καϊχοσρό διέταξε μία υποχώρηση από την πόλη. Οι Αφγανοί επιτέθηκαν στον στρατό που υποχωρούσε και κέρδισαν μία συντριπτική νίκη. Ο Καϊχοσρό σκοτώθηκε, όταν έπεσε από το άλογό του και ολόκληρος ο στρατός του από 30.000 στρατιώτες (από τους οποίους μόνο περίπου 700 διέφυγαν) εξοντώθηκε. [1] [2]
Οικογένεια Επεξεργασία
Νυμφεύτηκε την Κετεβάν, κόρη κάποιου Γκιόργκι. Το επώνυμό της δεν είναι γνωστό. Στη δεκαετία τού 1720, ακολούθησε τη βασιλική οικογένεια τού Κάρτλι στη φυγή της προς τη Ρωσική Αυτοκρατορία, όπου ήταν γνωστή ως τσαρίτσα Αικατερίνα Ιγκορίγιεβνα (ρωσικά: Екатерина Гиоргиевна). Απεβίωσε στη Μόσχα στις 3 Μαΐου 1730 και ετάφη στον Ελληνικό Ναό του Αγίου Νικολάου στο Κιτάιγκοροντ.
Ο Καϊχοσρό είχε τέσσερα παιδιά, τρία—τον Δαβίδ, την Άννα και τον Χορεσάν—από την Κετεβάν και ένα—την Σαχαναβάζ-Χαν—από μία παλλακίδα, όλα πρίγκιπες.
- Δαυίδ (1710-1738), νυμφεύτηκε κάποια Μαριάμ, έζησε στη Ρωσία και απεβίωσε στη Μόσχα, όπου τάφηκε στο μοναστήρι Ντονσκόυ.
- Άννα (απεβ. το 1786).
- Χορεσάν (απεβ. το 1732), νυμφεύτηκε πρώτα τον σάχη Σουλτάν Χουσεΐν τού Ιράν το 1710 και δεύτερον, μετά το τέλος τού σάχη το 1727, τον Χαν του Ερεβάν .
- Σαχναβάζ/Σαναόζ-Χαν (άκμασε 1742).
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Σημειώσεις και παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Packard Humanities Institute - Persian Literature in Translation - Chapter IV: An Outline Of The History Of Persia During The Last Two Centuries...THE AFGHÁN INVASION (A.D. 1722-1730)
- ↑ Maeda, Hirotake (April 7, 2008). "Kay Kosrow Khan[νεκρός σύνδεσμος]", in: Encyclopaedia Iranica (Online edition Αρχειοθετήθηκε 2019-04-16 στο Wayback Machine.). Retrieved on 2008-06-15.
- Μάρτιν Σίκερ, Ο Ισλαμικός Κόσμος σε Παρακμή: Από τη Συνθήκη του Κάρλοβιτς στη Διάσπαση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Σκληρό εξώφυλλο) (2000), Praeger/Greenwood,(ISBN 0-275-96891-X), σελίδα 44