Βικιπαίδεια

Χασεκούρα Τσουνενάγκα

Ιάπωνας σαμουράι και διπλωμάτης

Ο Χασεκούρα Ροκουεμόν Τσουνενάγκα (支倉 六右衛門 常長, 1571–1622) ήταν ένας κιρισιτάν (kirishitan) (δηλαδή Χριστιανός) Ιάπωνας σαμουράι και ήταν στην υπηρεσία του Ντάτε Μασαμούνε, του νταϊμιό του Σεντάι. Είχε Ιαπωνική αυτοκρατορική καταγωγή με οικογενειακούς δεσμούς με τον Αυτοκράτορα Κανμού. Είναι γνωστός επίσης με τα ονόματα Φίλιπ Φράνσις Φαξικούρα, Φελίπε Φραντσίσκο Φαξικούρα και Φιλίππους Φραντσίσκους Φαξεκούρα Ροκουγεμόν σε Ευρωπαϊκές πηγές της εποχής.

Χασεκούρα Τσουνενάγκα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Felipe Francisco de Fachicura (Ισπανικά)[1] και 支倉常長 (Ιαπωνικά)
Γέννηση1571[2][3][4]
Nagai manor
Θάνατος7  Αυγούστου 1622
Mutsu Province
Τόπος ταφήςMutsu Province
Χώρα πολιτογράφησηςΙαπωνία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙαπωνικά[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιπλωμάτης
στρατιωτικός[6]
εξερευνητής[7]
Οικογένεια
ΓονείςYamaguchi Tsuneshige
ΣυγγενείςHasekura Tokimasa (adoptive father και θείος)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΙαπωνικές εισβολές στην Κορέα (1592–98) και Kasai Oosaki uprising
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Δρομολόγιο και ημερομηνίες των ταξιδιών του Χασεκούρα Τσουνενάγκα

Κατά τα έτη 1613 έως 1620, ο Χασεκούρα ηγήθηκε της Πρεσβείας του Κεϊτσό (慶長使節), μια διπλωματική αποστολή στον Πάπα Παύλο Ε'. Επισκέφτηκε τη Νέα Ισπανία και διάφορα άλλα λιμάνια στο δρόμο προς την Ευρώπη. Στο ταξίδι επιστροφής, ο Χασεκούρα και οι σύντροφοί του σχεδίασαν ξανά τη διαδρομή τους στη Νέα Ισπανία το 1619, πλέοντας από το Ακαπούλκο για τη Μανίλα και έπειτα έκαναν βόρεια προς την Ιαπωνία το 1620. Θεωρείται ο πρώτος Ιάπωνας πρέσβης στην Αμερική και στην Ισπανία, παρά τις άλλες λιγότερο γνωστές και λιγότερο καλά τεκμηριωμένες αποστολές, που προηγούνταν της αποστολής του.

Παρόλο που η πρεσβεία του Χασεκούρα έγινε δεκτή εγκάρδια στην Ισπανία και τη Ρώμη, συνέβη σε μια εποχή που η Ιαπωνία είχε στραφεί προς την καταστολή του Χριστιανισμού. Ευρωπαίοι μονάρχες αρνήθηκαν τις εμπορικές συμφωνίες, που είχε ζητήσει ο Χασεκούρα. Επέστρεψε στην Ιαπωνία το 1620 και πέθανε από ασθένεια ένα χρόνο αργότερα. Η αποστολή του φαίνεται να τελειώνει με λίγα αποτελέσματα σε μια ολοένα και πιο απομονωμένη Ιαπωνία.

Η επόμενη διπλωματική αποστολή της Ιαπωνίας στην Ευρώπη έγινε μετά από 200 χρόνια, μετά από δύο αιώνες απομόνωσης, με την «Πρώτη Ιαπωνική Πρεσβεία στην Ευρώπη» το 1862.

Νεανικά Επεξεργασία

 
Ο Χασεκούρα είχε ένα επίσημο οικόσημο, αποτελούμενο από μια βουδιστική σβάστικα που την διέσχιζαν δύο βέλη, σε μια λευκή ασπίδα σε πορτοκαλί φόντο και στην κορυφή δεσπόζει μια κορώνα.
 
Το οικόσημο του Χασεκούρα στις σύγχρονες απεικονίσεις.

Ο Χασεκούρα Τσουνενάγκα γεννήθηκε το 2ο έτος της εποχής Γκένκι (1571) στο Ουσού, Οκιτάμα-νο-κόρι, Ναγκάι-σο, Τατέισι-μούρα (τώρα μέρος της σύγχρονης Γιονεζάβα στον Νομό Γιαμαγκάτα. Ήταν ο γιος του Γιαμαγκούτσι Τσουνεσίγκε (山口常成), ο οποίος είχε προγονικούς δεσμούς με τον αυτοκράτορα Κανμού. [8] Ήταν ένας ευγενής σαμουράι μεσαίου επιπέδου στην επαρχία Σεντάι στη βόρεια Ιαπωνία, που είχε την ευκαιρία να εξυπηρετήσει άμεσα το νταϊμιό, Ντάτε Μασαμούνε, και έλαβε ετήσιο επίδομα 1200 κόκου. Έζησε ως νεαρός ενήλικας στο κάστρο Καμιτάτε (上楯城) που κατασκευάστηκε από τον παππού του Χασεκούρα Τσουνεμάσα (常正). [9] Ο τόπος καταγωγής του οικογενειακού ονόματος Χασεκούρα ήταν το χωριό Χασεκούρα (支倉村), τώρα το εκλογικό διαμέρισμα Χασεκούρα (支倉) στην πόλη Καβασάκι. [10]

Ο Χασεκούρα και ο Ντάτε Μασαμούνε ήταν περίπου της ίδιας ηλικίας, και καταγράφεται ότι αρκετές σημαντικές αποστολές δόθηκαν στον Τσουνενάγκα ως εκπρόσωπός του.  Καταγράφεται επίσης ότι ο Χασέκουρα υπηρέτησε ως σαμουράι κατά τη διάρκεια της ιαπωνικής εισβολής στην Κορέα υπό τον Ταϊκό Τογιοτόμι Χιντεγιόσι, για έξι μήνες το 1597. 

Το 1612, ο πατέρας του Χασεκούρα , ο Χασεκούρα Τσουνενάρι (支倉 常成), κατηγορήθηκε για διαφθορά και δολοφονήθηκε το 1613.  Το φέουδό του κατασχέθηκε και ο γιος του επίσης θα έπρεπε κανονικά να είχε εκτελεστεί. Ο Ντάτε, ωστόσο, του έδωσε την ευκαιρία να εξαργυρώσει την τιμή του, τοποθετώντας τον υπεύθυνο για την Πρεσβεία στην Ευρώπη, και σύντομα του έδωσε πίσω και τα εδάφη του. 

Ιστορικό: πρώιμες επαφές μεταξύ Ιαπωνίας και Ισπανίας Επεξεργασία

Οι Ισπανοί ξεκίνησαν ταξίδια στον Ειρηνικό Ωκεανό μεταξύ της Νέας Ισπανίας (το σημερινό Μεξικό και την πολιτεία της Καλιφόρνια των ΗΠΑ) και τις Φιλιππίνες το 1565. Οι διάσημες γαλέρες της Μανίλα μετέφεραν ασήμι από ορυχεία του Μεξικού προς τα δυτικά προς την είσοδο της Μανίλα στην ισπανική κατοχή των Φιλιππίνων. Εκεί, το ασήμι χρησιμοποιήθηκε για την αγορά μπαχαρικών και εμπορευμάτων, που συγκεντρώνονταν από όλη την Ασία, συμπεριλαμβανομένων (μέχρι το 1638) αγαθών από την Ιαπωνία. Η διαδρομή επιστροφής των γαλέρων της Μανίλα, που σχεδιάστηκε για πρώτη φορά από τον Ισπανό πλοηγό Αντρές ντι Ουρντανέτα, οδηγούσε τα πλοία βορειοανατολικά στο Κουροσίβο (επίσης γνωστό ως Ιαπωνικό ρεύμα) στα ανοικτά των ακτών της Ιαπωνίας και στη συνέχεια πέρα από τον Ειρηνικό προς τη δυτική ακτή του Μεξικό, και έφθαναν τελικά στο Ακαπούλκο. [11]

Τα ισπανικά πλοία περιστασιακά ναυάγησαν στις ακτές της Ιαπωνίας λόγω κακού καιρού, ξεκινώντας επαφές με τη χώρα. Οι Ισπανοί επιθυμούσαν να επεκτείνουν τη χριστιανική πίστη στην Ιαπωνία. Οι προσπάθειες για την επέκταση της επιρροής στην Ιαπωνία αντιμετωπίστηκαν από τη σκληρή αντίσταση των Ιησουιτών, οι οποίοι είχαν ξεκινήσει τον ευαγγελισμό της χώρας το 1549,  καθώς και από την αντιπολίτευση των Πορτογάλων και των Ολλανδών, που δεν ήθελαν να δουν την Ισπανία να συμμετέχει στο ιαπωνικό εμπόριο  Ωστόσο, ορισμένοι Ιάπωνες, όπως ο Κρίστοφερ και ο Κοσμάς, είναι γνωστό ότι διέσχισαν τον Ειρηνικό επί των ισπανικών γαλέρων ήδη από το 1587. [12] Είναι γνωστό ότι τα δώρα ανταλλάχθηκαν μεταξύ του κυβερνήτη των Φιλιππίνων και του Τογιοτόμι ΧιντεγιόσιΤογιοτόμι Χιντεγιόσι, ο οποίος τον ευχαρίστησε σε μια επιστολή του 1597, γράφοντας «Τον μαύρο ελέφαντα ειδικότερα βρήκα το πιο ασυνήθιστο». [13]

Στις 25 Ιουλίου, 1609, οι γαλέρες της Μανίλα Σαν Φρανσίσκο, Σάντα Άνα, και η ναυαρχίδα (almiranta) Σαν Αντόνιο απέπλευσαν από το Καβίτε, που έγινε στη συνέχεια, ένα μεγάλο ναυπηγείο των Φιλιππίνων κατά τη διάρκεια του δέκατου έκτου και δέκατου έβδομου αιώνα, προς το Ακαπούλκο. [14] Τα πλοία έπεσαν σε καταιγίδες στις 10 Αυγούστου γύρω από το Islas de los Ladrones (σημερινά νησιά της Βόρειας Μαριάνας). Μόνο το Σαν Αντόνιο κατάφερε να φτάσει με επιτυχία στο Ακαπούλκο, ενώ η Σάντα Άννα καταστράφηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου και έπρεπε να καταπλεύσει στην επαρχία Μπούνγκο (σημερινή Νομαρχία Όιτα). Το Σαν Φρανσίσκο υπέστη σοβαρές ζημιές, έχασε τον ιστό του και υπήρχε διαρροή νερού, και αργότερα χτύπησε σε έναν ύφαλο κοντά στον οικισμό Γιουμπάντα (πιθανότατα η σημερινή Ιβαβάντα, στο Οντζούκου, νομός Τσίμπα). Πενήντα έξι ναυτικοί πνίγηκαν. Οι υπόλοιποι επέζησαν προσκολλώμενοι στα συντρίμμια, που επέπλεαν. Όταν έφτασαν στην ξηρά, μερικοί ναυτικοί βρήκαν μερικούς ντόπιους από την Γιουμπάντα σε ένα κοντινό ορυζώνα, οι οποίοι μετέφεραν τους επιζώντες στο χωριό τους. Ο καπετάνιος του Σαν Φρανσίσκο, Ροντρίγκο ντε Βιβέρο, αναγνωρίστηκε ως πρώην κυβερνήτης των Φιλιππίνων, και έγινε δεκτός σε ακρόαση με τον συνταξιούχο σογκούν Τοκουγκάβα Ιεγιάσου. Ο ντε Βιβέρο συνέταξε μια συνθήκη, η οποία υπεγράφη στις 29 Νοεμβρίου 1609, σύμφωνα με την οποία οι Ισπανοί θα μπορούσαν να ιδρύσουν εργοστάσιο στην ανατολική Ιαπωνία, ειδικοί στον τομέα της εξόρυξης θα έρχονταν από τη Νέα Ισπανία, θα επιτρεπόταν στα ισπανικά πλοία να επισκεφθούν την Ιαπωνία σε περίπτωση ανάγκης και μια ιαπωνική πρεσβεία θα επρόκειτο να σταλεί στην Ισπανική αυλή.  

Πρώτες Ιαπωνικές αποστολές στην Αμερική Επεξεργασία

1610 Σαν Μπουεναβεντούρα Επεξεργασία

 
Το ιαπωνικό πλοίο Σαν Μπουεναβεντούρα χτίστηκε πάνω στο μοντέλο του Liefde (απεικονίζεται εδώ), το πλοίο στο οποίο ο Γουίλιαμ Άνταμς έφτασε αρχικά στην Ιαπωνία. [15] 

Ένας Φραγκισκανός μοναχός με το όνομα Λουίς Σοτέλο, ο οποίος προσηλυτίστηκε στην περιοχή του σημερινού Τόκιο, έπεισε τον Τοκουγκάβα Ιεγιάσου και τον γιο του Τοκουγκάβα Χιντετάντα να τον στείλει ως εκπρόσωπο στη Νέα Ισπανία (Μεξικό) σε ένα από τα πλοία τους, προκειμένου να προχωρήσει η εμπορική συνθήκη. Ο Ροντρίγκο ντε Βιβέρο προσφέρθηκε να ταξιδέψουν με ιαπωνικό πλοίο, προκειμένου να εγγυηθεί την ασφάλεια από την υποδοχή τους στη Νέα Ισπανία, αλλά επέμεινε ότι ένας άλλος Φραγκισκανός, που ονομάζεται Αλόνσο Μουνιόθ, να σταλεί αντ 'αυτού ως εκπρόσωπος του σογκούν. Το 1610, ο Ροντρίγκο ντε Βιβέρο, αρκετοί Ισπανοί ναυτικοί, ο Φραγκισκανός πατέρας, και 22 Ιάπωνες εκπρόσωποι με επικεφαλής τον έμπορο Τανάκα Σόσουκε, έπλευσαν στο Μεξικό με το Σαν Μπουεναβεντούρα, ένα πλοίο που κατασκευάστηκε από τον Άγγλο πλοηγό Γουίλιαμ Άνταμς για το σόγκουν.  Μόλις έφτασε στη Νέα Ισπανία, ο Αλόνσο Μουνιόθ συναντήθηκε με τον Λουίς ντι Βελάσκο, ο οποίος συμφώνησε να στείλει έναν πρέσβη στην Ιαπωνία στο πρόσωπο του διάσημου εξερευνητή Σεμπαστιάν Βισκαΐνο με την πρόσθετη αποστολή να εξερευνήσει τα "Χρυσά και ασημένια νησιά" (" Isla de Plata ") που θεωρούνταν ότι ήταν ανατολικά των ιαπωνικών νησιών. 

Ο Βισκαΐνο έφτασε στην Ιαπωνία το 1611 και είχε πολλές συναντήσεις με το σόγκουν και τους φεουδάρχες άρχοντες. Αυτές οι συναντήσεις στιγματίστηκαν από την έλλειψη σεβασμού του στα ιαπωνικά έθιμα, την αυξανόμενη αντίσταση των Ιαπώνων προς τον προσηλυτισμό της Καθολικής Εκκλησίας και τις ίντριγκες των Ολλανδών ενάντια στις ισπανικές φιλοδοξίες.  Ο Βισκαΐνο έφυγε επιτέλους για να ψάξει για το "Ασημένιο Νησί", κατά τη διάρκεια της έρευνας αντιμετώπισε άσχημες καιρικές συνθήκες, που τον ανάγκασαν να επιστρέψει στην Ιαπωνία καθώς το πλοίο του υπέστη σοβαρές ζημιές. 

1612 Σαν Σεμπαστιάν Επεξεργασία

Χωρίς να περιμένουν το Βισκαΐνο, ένα άλλο πλοίο - χτισμένο στην Ίζου από το Σογκουνάτο Τοκουγκάβα υπό τον υπουργό του Ναυτικού Μουκάι Σόγκεν, και το οποίο ονομάστηκε Σαν Σεμπαστιάν - έφυγε για το Μεξικό στις 9 Σεπτεμβρίου 1612 με τον Λουίς Σοτέλο επί του σκάφους καθώς και δύο εκπροσώπους του Ντάτε Μασαμούνε, με το στόχο της προώθησης της εμπορικής συμφωνίας με τη Νέα Ισπανία. Ωστόσο, το πλοίο βρέθηκε λίγα μίλια από την Ουράγκα, και η αποστολή έπρεπε να εγκαταλειφθεί. 

Το έργο της πρεσβείας του 1613 Επεξεργασία

Το σόγκουν είχε μία νέα γαλέρα κατασκευασμένη στην Ιαπωνία για να φέρει το Βισκαΐνο πίσω στη Νέα Ισπανία, μαζί με μια ιαπωνική πρεσβεία συνοδευόμενη από τον Λουίς ΣοτέλοΛουίς Σοτέλο.  Η γαλέρα, με την ονομασία Ντάτε Μάρου από τους Ιάπωνες και αργότερα Σαν Χουάν Μπαουτίστα από τους Ισπανούς, χρειάστηκε 45 ημέρες για την κατασκευή της, με τη συμμετοχή τεχνικών εμπειρογνωμόνων από το Μπακούφου (ο Υπουργός Ναυτικού Μουκάι ΣόγκενΜουκάι Σόγκεν, γνωστός του Γουίλιαμ Άνταμς με τον οποίο κατασκεύασε πολλά πλοία, έστειλε τον αρχιτεχνίτη ξυλουργό του),  800 ναυπηγούς, 700 σιδηρουργούς και 3.000 ξυλουργούς .  Ο νταϊμιό του Σεντάι, Ντάτε Μασαμούνε, τέθηκε υπεύθυνος για το έργο.  Ονομάστηκε Χασεκούρα, για να ηγηθεί της αποστολής:

"Το Μεγάλο Πλοίο έφυγε από την Τοσίμα-Τσουκινούρα για τους Νότιους Βαρβάρους στις 15 Σεπτεμβρίου Ιαπωνικό ημερολόγιο, με επικεφαλής τον Χασεκούρα Ροκουεμόν Τσουνενάγκα, και αυτούς που ονομάζονταν Ιμαϊζούμι Σάκαν, Ματσούκι Σουσάκου, Νίσι Κιουσούκε, Τανάκα Ταρόεμον, Ναϊτό Χαντζουρό, Σονοχόκα Κιούεμον, Κουρανοτζό, Τονόμο, Κιτσουνάι, Κιούζι, καθώς και αρκετοί άλλοι υπό τον Ροκουεμόν, καθώς και 40 νότιοι βάρβαροι, 10 άνδρες του Μουκάι Σόγκεν, και επίσης έμποροι, σε σύνολο 180. " [16]

Στόχος της ιαπωνικής πρεσβείας ήταν και η συζήτηση εμπορικών συμφωνιών με το ισπανικό στέμμα στη Μαδρίτη και η συνάντηση με τον Πάπα στη Ρώμη.  Ο Ντάτε Μασαμούνε επέδειξε μεγάλη βούληση, για να καλωσορίσει την καθολική θρησκεία στον τομέα του: προσκάλεσε τον Σοτέλο και ενέκρινε τη διάδοση του Χριστιανισμού το 1611. Στην επιστολή του προς τον Πάπα, που έφερε ο Χασεκούρα, έγραψε: «Θα προσφέρω τη γη μου για τη βάση του ιεραποστολικού σας έργου. Στείλτε μας όσο το δυνατόν περισσότερους πατέρες. " 

Ο Σοτέλο, στη δική του εξιστόρηση για τα ταξίδια, τονίζει τη θρησκευτική διάσταση της αποστολής, υποστηρίζοντας ότι ο κύριος στόχος ήταν η διάδοση της χριστιανικής πίστης στη βόρεια Ιαπωνία:

"Είχα προηγουμένως αποσταλεί ως πρεσβευτής του Ντάτε Μασαμούνε, ο οποίος κατέχει τα ηνία του βασιλείου της Οξού [Ιαπωνικά:奥州] (το οποίο βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα της Ιαπωνίας) - ο οποίος, ενώ δεν έχει ξαναγεννηθεί μέσω του βαπτίσματος, έχει κατηχηθεί και επιθυμούσε να κηρυχθεί η χριστιανική πίστη στο βασίλειό του - μαζί με έναν άλλο ευγενή της Αυλής του, τον Φιλίππους Φραντσίσκους Φαξεκούρα Ροκουγεμόν, [α] στη Ρωμαϊκή Γερουσία & σε αυτόν που εκείνη την εποχή ήταν υπεύθυνος για την Αποστολική Έδρα, την Αγιότητά του Πάπα Παύλο Ε'. " [β]

Η πρεσβεία ήταν πιθανώς, εκείνη την εποχή, μέρος ενός σχεδίου διαφοροποίησης και αύξησης του εμπορίου με ξένες χώρες, προτού η συμμετοχή των χριστιανών στην εξέγερση της Οζάκα να πυροδοτήσει μια ριζοσπαστική αντίδραση από το σαγκουνάτο, με την απαγόρευση του χριστιανισμού στις περιοχές, που ελέγχει άμεσα, το 1614. 

Διάπλους του Ειρηνικού Ωκεανού Επεξεργασία

Με την ολοκλήρωση, το πλοίο αναχώρησε στις 28 Οκτωβρίου 1613 για το Ακαπούλκο με περίπου 180 άτομα επί του σκάφους, συμπεριλαμβανομένων 10 σαμουράι του σόγκουν (που παρέχονταν από τον Υπουργό Ναυτικού Μουκάι Σόγκεν Ταντακάτσου), 12 σαμουράι από το Σεντάι, 120 Ιάπωνες εμπόρους, ναυτικούς και υπηρέτες, και περίπου 40 Ισπανούς και Πορτογάλους, συμπεριλαμβανομένου του Σεμπαστιάν Βισκαΐνο οι οποίοι, με τα δικά του λόγια, είχαν μόνο την ποιότητα ενός επιβάτη.

Νέα Ισπανία (Ακαπούλκο) Επεξεργασία

 
Ο Nicolás de Cardona, στην έκθεση του 1632 που υποβλήθηκε στον βασιλιά της Ισπανίας, περιελάμβανε θέα στον κόλπο και την πόλη Ακαπούλκο, αναφέροντας την παρουσία «πλοίου από την Ιαπωνία» (γράμμα «Δ»), πιθανότατα του Σαν Χουάν Μπαουτίστα. [18] Η Cardona βρισκόταν στο Ακαπούλκο μεταξύ τέλους 1614 και 21 Μαρτίου 1615. Ο πλήρης θρύλος αναφέρει:

Α. Τα πλοία της αποστολής.
Β. Το κάστρο του Σαν Ντιέγκο. Γ. Η πόλη.Δ. Ένα πλοίο που έχει έρθει από την Ιαπωνία. Ε. Los Manzanillos.F. El Grifo. [19]

Το πλοίο είδε το ακρωτήριο Μεντοσίνο στις 26 Δεκεμβρίου, συνεχίζοντας κατά μήκος της ακτής της Καλιφόρνια και έφθασε στο Ζακατούλα της Κολίμα στις 22 Ιανουαρίου 1614. [20] Η αντιπροσωπεία έφτασε στο Ακαπούλκο στις 25 Ιανουαρίου, μετά από τρεις μήνες στη θάλασσα. Οι Ιάπωνες δέχτηκαν με μεγάλη τελετή, αλλά έπρεπε να περιμένουν στο Ακαπούλκο μέχρι να ληφθούν παραγγελίες σχετικά με το πώς να οργανώσουν τα υπόλοιπα ταξίδια τους. 

Μάχες ξέσπασαν μεταξύ των Ιαπώνων και των Ισπανών, ειδικά του Βισκαΐνο, προφανώς λόγω κάποιων διαφορών σχετικά με τη διαχείριση δώρων από τον Ιάπωνα ηγεμόνα.  Ένα σύγχρονο περιοδικό, γραμμένο από τον αναλυτή Nahuatl Τσιμαλπαχίν, αναφέρει ότι ο Βισκαΐνο τραυματίστηκε σοβαρά στον αγώνα:

"Ο Σενιόρ Σεμπαστιάν Βισκαΐνο έρχεται επίσης αργά, πληγωμένος. Οι Ιάπωνες τον τραυματίστηκαν όταν τον χτύπησαν και τον μαχαίρωσαν στο Ακαπούλκο, όπως έγινε γνωστός εδώ στο Μεξικό, λόγω όλων των πραγμάτων που συνέβαιναν που είχαν γίνει με ευθύνη του στην Ιαπωνία". [21]

Μετά από αυτές τις μάχες, οι εντολές γνωστοποιήθηκαν στις 4 και 5 Μαρτίου, για να αποκατασταθεί η ειρήνη. Οι εντολές εξήγησαν ότι «οι Ιάπωνες δεν πρέπει να υποβληθούν σε επιθέσεις σε αυτήν τη χώρα, αλλά θα πρέπει να παραδώσουν τα όπλα τους μέχρι την αναχώρησή τους, εκτός από τον Χασεκούρα Τσουνενάγκα και οκτώ από τους υπαλλήλους του . . . Οι Ιάπωνες θα είναι ελεύθεροι να πάνε εκεί που θέλουν και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σωστά. Δεν πρέπει να προσβληθούν με λόγια ή πράξεις. Θα είναι ελεύθεροι να πουλήσουν τα προϊόντα τους. Αυτές οι εντολές έχουν κοινοποιηθεί στους Ισπανούς, τους Ινδούς, τους μιγάδες, τη φυλή Μεστίτζος , και τους Μαύρους, και εκείνοι που δεν τους σέβονται, θα τιμωρηθούν». [22]

Νέα Ισπανία (Μεξικό) Επεξεργασία

Η πρεσβεία παρέμεινε δύο μήνες στο Ακαπούλκο και εισήλθε στην Πόλη του Μεξικού στις 24 Μαρτίου, [21] όπου έγινε δεκτή με μεγάλη τελετή. Η τελική αποστολή για την πρεσβεία ήταν να πάει στην Ευρώπη. Η πρεσβεία πέρασε λίγο χρόνο στο Μεξικό και μετά πήγε στο Βερακρούζ για να επιβιβαστεί στο στόλο του Ντον Αντόνιο Οκουέντο. 

Ο Τσιμαλπαχίν δίνει κάποια περιγραφή της επίσκεψης του Χασεκούρα.

"Είναι η δεύτερη φορά που οι Ιάπωνες προσέγγισαν με ένα από τα πλοία τους στην ακτή στο Ακαπούλκο. Έχουν μεταφέρει εδώ όλα τα σιδερένια πράγματα, και τα γραφεία, και μερικά υφάσματα, που πρόκειται να πουλήσουν εδώ.» [21]
«Έγινε γνωστό εδώ στο Μεξικό και ειπώθηκε ότι ο λόγος που ο κυβερνήτης τους ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας έστειλε αυτό τον αρχηγό απεσταλμένο και πρεσβευτή εδώ, είναι να πάει στη Ρώμη, για να δει τον Άγιο Πατέρα Παύλο Ε' και να του δώσει την υπακοή τους σχετικά με την ιερή εκκλησία, έτσι ώστε όλοι οι Ιάπωνες θέλουν να γίνουν Χριστιανοί ".

Ο Χασεκούρα εγκαταστάθηκε σε ένα σπίτι δίπλα στη Μονή του Σαν Φρανσίσκο και συναντήθηκε με τον αντιβασιλέα. Του εξήγησε ότι σχεδίαζε επίσης να συναντήσει τον Βασιλιά Φίλιππο Γ', για να του προσφέρει ειρήνη και να εξασφαλίσει ότι οι Ιάπωνες θα μπορούσαν να έρθουν στο Μεξικό για εμπόριο. Την Τετάρτη 9 Απριλίου 20 Ιάπωνες βαφτίστηκαν, και 22 ακόμη στις 20 Απριλίου από τον αρχιεπίσκοπο στο Μεξικό, Δον Χουάν Πέρες ντε λα Σέρνα, στη Μονή του Σαν Φρανσίσκο. Συνολικά 63 από αυτούς έλαβαν χρίσμα στις 25 Απριλίου. Ο Χασεκούρα περίμενε για το ταξίδι του στην Ευρώπη, για να βαφτιστεί εκεί:

«Αλλά ο αρχηγός, ο πρέσβης, δεν ήθελε να βαφτιστεί εδώ. Ειπώθηκε ότι θα βαφτιστεί αργότερα στην Ισπανία». [23]

Αναχώρηση για την Ευρώπη Επεξεργασία

 
Άγαλμα του Χασεκούρα Τσουνενάγκα στο πάρκο τοίχων του Κάστρου Σεντάι, που βρίσκεται στην καρδιά της Παλιάς Αβάνας, Κούβα

Ο Τσιμαλπαχίν εξηγεί ότι ο Χασεκούρα άφησε πίσω κάποιους συμπατριώτες του πριν φύγει για την Ευρώπη:

"Ο Πρέσβης της Ιαπωνίας ξεκίνησε και έφυγε για την Ισπανία. Πηγαίνοντας διαίρεσε τους υποτελείς του. Πήρε έναν ορισμένο αριθμό Γιαπωνέζων και άφησε έναν ίσο αριθμό εδώ ως έμποροι για εμπόριο και πώληση αντικειμένων. " [24]

Ο στόλος έφυγε για την Ευρώπη στο Σαν Χοσέ στις 10 Ιουνίου. Ο Χασεκούρα έπρεπε να αφήσει πίσω τα μεγαλύτερα τμήματα της ιαπωνικής ομάδας, που περίμεναν στο Ακαπούλκο για την επιστροφή της πρεσβείας.

Μερικοί από αυτούς, καθώς και εκείνοι από το προηγούμενο ταξίδι του Τανάκα Σόσουκε, επέστρεψαν στην Ιαπωνία τον ίδιο χρόνο, ταξιδεύοντας πίσω με τον Σαν Χουάν Μπαουτίστα:

«Σήμερα, την Τρίτη, 14 του μήνα Οκτωβρίου του 1614, ήταν όταν κάποιοι Ιάπωνες ξεκίνησαν από το Μεξικό και πήγαιναν στην Ιαπωνία. Έζησαν εδώ στο Μεξικό για τέσσερα χρόνια. Μερικοί έμειναν ακόμα εδώ, κερδίζουν τα προς το ζην με το εμπόριο και την πώληση εδώ των αγαθών, που έφεραν μαζί τους από την Ιαπωνία.» [25]

Κούβα Επεξεργασία

Η πρεσβεία σταμάτησε και άλλαξε πλοία στην Αβάνα στην Κούβα τον Ιούλιο του 1614. Η πρεσβεία έμεινε στην Αβάνα για έξι ημέρες. Ένα χάλκινο άγαλμα ανεγέρθηκε στις 26 Απριλίου 2001 στην κεφαλή του κόλπου της Αβάνας. [26]

Αποστολή στην Ευρώπη Επεξεργασία

 
Σταυρός και μετάλλιο του Χασεκούρα Τσουνενάγκα

Ο Χασεκούρα ηγήθηκε της Πρεσβείας του Κεϊτσό ( 慶長使節) [γ], μια διπλωματική αποστολή στον Πάπα Παύλο Ε' και την Ευρώπη από το 1613 έως το 1620.  Προηγήθηκε από την πρεσβεία του Τενσό (天正使節) του 1582. Διασχίζοντας τον Ειρηνικό πάνω στο Σαν Χουάν Μπαουτίστα - ένα πλοίο που κατασκευάστηκε για το σκοπό αυτό από τον Μασαμούνε- ο Χασεκούρα ταξίδεψε στη Νέα Ισπανία (τώρα Μεξικό), φτάνοντας στο Ακαπούλκο και αναχώρησε από το Βερακρούζ. Επισκέφτηκε καθ' οδόν διάφορα άλλα λιμάνια στην Ευρώπη. Στο ταξίδι επιστροφής, ο Χασεκούρα και οι σύντροφοί του ανίχνευσαν εκ νέου τη διαδρομή τους στη Νέα Ισπανία το 1619, πλέοντας από το Ακαπούλκο για τη Μανίλα και έπειτα έκαναν βόρεια προς την Ιαπωνία το 1620.  Συμβατικά θεωρείται ο πρώτος Ιάπωνας πρέσβης στην Αμερική και στην Ισπανία.  [δ]

Ισπανία Επεξεργασία

Ο στόλος έφτασε στη Σανλούκαρ δε Μπαραμέδα στις 5 Οκτωβρίου 1614.

"Ο στόλος έφτασε με ασφάλεια τελικά, μετά από κάποιους κινδύνους και καταιγίδες, στο λιμάνι του Σανλούκαρ δε Μπαραμέδα στις 5 Οκτωβρίου, όπου ενημερώθηκε ο Δούκας της Μεδίνας Σιδόνια για την άφιξη. Έστειλε άμαξες, για να τους τιμήσει και να φιλοξενήσει τον Πρέσβη και τους κυρίους του". . [ε]

"Ο πρεσβευτής της Ιαπωνίας Χασεκούρα Ροκουεμόν, που στάλθηκε από τον Τζοάτε Μασαμούνε, βασιλιά του Μπότζου, μπήκε στη Σεβίλλη την Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 1614. Συνοδεύτηκε από 30 Ιάπωνες με μαχαίρια, τον αρχηγό της φρουράς τους, και 12 τοξοβόλους και στρατιώτες με αλαβάρδες με βαμμένες λόγχες και λεπίδες τελετής. Ο καπετάνιος της φρουράς ήταν Χριστιανός και ονομαζόταν Ντον Τόμας, γιος ενός Ιάπωνα μάρτυρα ". [ζ]

Η ιαπωνική πρεσβεία συναντήθηκε με τον βασιλιά Φίλιππο Γ' στη Μαδρίτη στις 30 Ιανουαρίου 1615. Ο Χασεκούρα διαβίβασε στον Βασιλιά επιστολή από τον Ντάτε Μασαμούνε, καθώς και προσφορά για συνθήκη. Ο Βασιλιάς απάντησε ότι θα έκανε ό, τι μπορούσε για να ικανοποιήσει αυτά τα αιτήματα. 

Ο Χασεκούρα βαφτίστηκε στις 17 Φεβρουαρίου από τον βασιλικό ιερέα Ντιέγκο ντε Γκουζμάν στη Μονή του Ντεσκάλθας Ρεάλες και μετονομάστηκε σε Φελίπε Φραντσίσκο Χασεκούρα προς τιμήν του βασιλιά και κατ' εντολή του Σοτέλο. [27] Η τελετή βάπτισης επρόκειτο να διεξαχθεί από τον Αρχιεπίσκοπο του Τολέδο, Μπερνόρδο ντε Σαντοβάλ ι Ρόχας, αν και ήταν πολύ άρρωστος, για να το πραγματοποιήσει, και ο Δούκας της Λέρμα - ο κύριος διαχειριστής της διακυβέρνησης του Φιλίππου Γ' και ο de facto κυβερνήτης της Ισπανίας - ορίστηκε ως νονός του Χασεκούρα. 

 
Ροζάρια, που βρέθηκαν στην κατοικία του Χασεκούρα Τσουνενάγκα

Η πρεσβεία ταξίδεψε σε όλη την Ισπανία το καλοκαίρι του 1615 με βασιλικό κόστος. Τελικά έλαβαν άδεια να ταξιδέψουν για τη Ρώμη τον Αύγουστο και έφυγαν στις αρχές του ίδιου μήνα. [28] [27]

Γαλλία Επεξεργασία

 
Απεικόνιση της επίσκεψης του Χασεκούρα στη γερμανική έκδοση του 17ου αιώνα του βιβλίου Scipione Amati του 1615, «Η ιστορία του Βασιλείου του Woxu» . Το οικόσημο του Χασεκούρα στην επάνω δεξιά γωνία.

Αφού ταξίδεψε στην Ισπανία, η πρεσβεία έπλευσε στη Μεσόγειο με τρεις ισπανικές φρεγάτες προς την Ιταλία. Λόγω του κακού καιρού, έπρεπε να μείνουν για λίγες μέρες στο γαλλικό λιμάνι του Σαιν-Τροπέ, όπου τους υποδέχτηκαν οι ντόπιοι ευγενείς, και έκαναν αρκετά αίσθηση στον πληθυσμό. 

Η επίσκεψη της Ιαπωνικής Πρεσβείας καταγράφεται στα χρονικά της πόλης υπό την ηγεσία του «Φίλιπ Φράνσις Φαξικούρα, Πρέσβης στον Πάπα, από τον Ντάτε Μασαμούνι, Βασιλιά του Βόξου στην Ιαπωνία». 

Καταγράφηκαν πολλές γλαφυρές λεπτομέρειες για τις κινήσεις τους:

"Δεν αγγίζουν ποτέ το φαγητό με τα δάχτυλά τους, αλλά αντ 'αυτού χρησιμοποιούν δύο μικρά μπαστούνια που κρατούν με τρία δάχτυλα."
"Φυσούν τις μύτες τους σε μαλακά μεταξωτά χαρτιά με το μέγεθος ενός χεριού, το οποίο δεν χρησιμοποιούν ποτέ δύο φορές, έτσι ώστε να τα ρίχνουν στο έδαφος μετά τη χρήση, και χαίρονται που βλέπουν τους ανθρώπους μας γύρω τους να σπεύδουν να τα σηκώσουν."
"Τα ξίφη τους κόβουν τόσο καλά ώστε να μπορούν να κόψουν ένα μαλακό χαρτί βάζοντάς το στην άκρη και φυσώντας πάνω του." [η]

Η επίσκεψη του Χασεκούρα Τσουνενάγκα στο Σαιν-Τροπέ το 1615 είναι η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση σχέσεων Γαλλίας-Ιαπωνίας . 

Ιταλία Επεξεργασία

Η Ιαπωνική Πρεσβεία έφτασε στη Ρώμη στις 20 Σεπτεμβρίου 1615 και έγινε δεκτή από τον Καρδινάλιο Μπουργκέτσιο. Η αντιπροσωπεία συνάντησε τον Πάπα Παύλο Ε' στις 3 Νοεμβρίου. [28] Ο Χασεκούρα διαβίβασε στον Πάπα δύο επιχρυσωμένες επιστολές, μία στα Ιαπωνικά και μία στα Λατινικά, με αίτημα για εμπορική συμφωνία μεταξύ Ιαπωνίας και Μεξικού και αποστολή χριστιανών ιεραποστόλων στην Ιαπωνία.  Αυτά τα γράμματα εξακολουθούν να είναι ορατά στα αρχεία του Βατικανού.  Η λατινική επιστολή, πιθανότατα γραμμένη από τον Λουίς Σοτέλο για τον Ντάτε Μασαμούνε, αναφέρει, εν μέρει:

Φιλώντας τα Ιερά Πόδια του Μεγάλου, Καθολικού, Πιο Ιερού Κύριου Ολόκληρου του Κόσμου, Πάπα Παύλου, σε βαθιά υποταγή και σεβασμό, Εγώ, ο Ιντάτε Μασαμούνε, ο Βασιλιάς του Βόσου στην Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας, λέω ευγενικά:

«Ο Φραγκισκανός Πατέρας Λουίς Σοτέλο ήρθε στη χώρα μας, για να διαδώσει την πίστη του Θεού. Σε εκείνη την ευκαιρία, έμαθα για αυτήν την πίστη και ήθελα να γίνω Χριστιανός, αλλά ακόμα δεν έχω εκπληρώσει αυτήν την επιθυμία λόγω μερικών μικρών ζητημάτων. Ωστόσο, για να ενθαρρύνω τους υπηκόους μου να γίνουν Χριστιανοί, εύχομαι να στείλετε ιεραπόστολους της Φραγκισκανικής εκκλησίας. Εγγυώμαι ότι θα είστε σε θέση να χτίσετε μια εκκλησία και ότι οι ιεραπόστολοί σας θα προστατευτούν. Εύχομαι επίσης να επιλέξετε και να στείλετε έναν επίσκοπο. Εξαιτίας αυτού, έστειλα έναν από τους σαμουράι μου, τον Χασεκούρα Ροκουεμόν, ως εκπρόσωπό μου για να συνοδεύσω τον Λουίς Σοτέλο πέρα από τις θάλασσες στη Ρώμη, για να σου δώσω μια σφραγίδα υπακοής και να φιλήσω τα πόδια σου. Επιπλέον, δεδομένου ότι η χώρα μας και η Νέα Ισπανία είναι γειτονικές χώρες, θα μπορούσατε να παρέμβετε ώστε να μπορούμε να συζητήσουμε με τον Βασιλιά της Ισπανίας, προς όφελος της αποστολής ιεραποστόλων σε όλη τη θάλασσα.»

Ο Πάπας συμφώνησε στην αποστολή ιεραποστόλων, αλλά άφησε την απόφαση για το εμπόριο στον Βασιλιά της Ισπανίας. 

Η Ρωμαϊκή Γερουσία έδωσε επίσης στον Χασεκούρα τον τιμητικό τίτλο των Ρωμαίων Ευγενών και Ρωμαίων Πολιτών, σε ένα έγγραφο που έφερε πίσω στην Ιαπωνία, και το οποίο σώζεται σήμερα στο Σεντάι. 

Ο Σοτέλο περιέγραψε επίσης την επίσκεψη στον Πάπα, στο βιβλίο De ecclesiae Iaponicae statu relatio (δημοσιεύθηκε μετά το θάνατο το 1634):

«Όταν φτάσαμε εκεί με τη βοήθεια του Θεού κατά το Σωτήριο Έτος 1615, όχι μόνο γίναμε δεκτοί ευγενικά από την Αγιότητά Του τον μεγάλο Πάπα, με το Ιερό Κολλέγιο των Καρδιναλίων και μια συγκέντρωση επισκόπων και ευγενών, και ακόμη και τη χαρά και γενική ευτυχία των Ρωμαίων, αλλά εμείς και τρεις άλλοι (τους οποίους οι Ιάπωνες Χριστιανοί είχαν ορίσει ειδικά για να ανακοινώσουν την κατάστασή τους σε σχέση με τη χριστιανική θρησκεία) ακούστηκαν, ξεκουράστηκαν, και ακριβώς όπως ελπίζαμε, στάλθηκαν το συντομότερο δυνατό. " [θ]

Φήμες για πολιτική ίντριγκα Επεξεργασία

Εκτός από την επίσημη περιγραφή της επίσκεψης του Χασεκούρα στη Ρώμη, ορισμένες σύγχρονες ανακοινώσεις τείνουν να δείχνουν ότι συζητήθηκαν επίσης πολιτικά ζητήματα και ότι προτάθηκε μια συμμαχία με τον Ντάτε Μασαμούνε ως ένας τρόπος για να εδραιωθεί η χριστιανική επιρροή σε ολόκληρη την Ιαπωνία:

"Ο Πρέσβης επέμενε έντονα ότι η εξουσία και η δύναμη του κυβερνήτη του ήταν ανώτερη από εκείνη πολλών ευρωπαϊκών χωρών" (Ανώνυμη Ρωμαϊκή ανακοίνωση, με ημερομηνία 10 Οκτωβρίου 1615)
"Οι Φραγκισκανοί πατέρες της Ισπανίας εξηγούν ότι ο Βασιλιάς του Πρέσβη [Χασεκούρα Τσουνενάγκα] σύντομα θα γίνει ο ανώτατος κυβερνήτης της χώρας του και ότι, όχι μόνο θα γίνουν Χριστιανοί και θα ακολουθήσουν τη βούληση της εκκλησίας της Ρώμης, αλλά και με τη σειρά του θα μετατρέψει τον υπόλοιπο πληθυσμό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ζητούν την αποστολή υψηλού εκλησιαστικού προσώπου μαζί με τους ιεραπόστολους. Εξαιτίας αυτού, πολλοί άνθρωποι αμφισβητούν τον πραγματικό σκοπό της πρεσβείας και αναρωτιούνται εάν δεν αναζητούν κάποιο άλλο όφελος. " (Επιστολή του Βενετού πρέσβη, 7 Νοεμβρίου 1615).

Δεύτερη επίσκεψη στην Ισπανία Επεξεργασία

 
Επιστολή του Βασιλιά της Ισπανίας στον Ντάτε Μασαμούνε (1616). Η επιστολή είναι φιλική και ζητά την υποστήριξη της χριστιανικής πίστης, αλλά δεν αναφέρει το εμπόριο, παρά το αίτημα του Ντάτε Μασαμούνε (σχέδιο, που διατηρείται στα αρχεία της Σεβίλλης, Γενικό Αρχείο των Ινδιών ).

Για δεύτερη φορά στην Ισπανία, τον Απρίλιο του 1616 ο Χασεκούρα συναντήθηκε ξανά με τον Βασιλιά, ο οποίος αρνήθηκε να υπογράψει μία εμπορική συμφωνία, με την αιτιολογία ότι η Ιαπωνική Πρεσβεία δεν φαίνεται να είναι επίσημη πρεσβεία από τον κυβερνήτη της Ιαπωνίας Τοκουγκάβα Ιεγιάσου, ο οποίος, αντίθετα, είχε εκδώσει διάταγμα τον Ιανουάριο του 1614 που διέταξε την απέλαση όλων των ιεραποστόλων από την Ιαπωνία και ξεκίνησε τη δίωξη της χριστιανικής πίστης στην Ιαπωνία. 

Δύο χρόνια αργότερα, μετά το ταξίδι τους στην Ευρώπη, η αποστολή έφυγε από τη Σεβίλλη για τη Νέα Ισπανία (Μεξικό) τον Ιούνιο του 1616. Ορισμένα έγγραφα δείχνουν ότι ορισμένοι Ιάπωνες θα μπορούσαν να έχουν μείνει στην Ισπανία, κάτι που είναι πιθανό δεδομένου ότι έκαναν την τελευταία τους στάση σε χωριά κοντά στη Σεβίλλη (Espartinas [29] και Coria del Río [30] ). Περιέργως, μέχρι σήμερα, οι Ισπανοί με το "Japón" ως επώνυμο βρίσκονται όχι μόνο σε αυτήν την περιοχή, αλλά και σε όλη την Ισπανία. [31]

Δυτικές εκδόσεις σχετικά με την πρεσβεία του Χασεκούρα Επεξεργασία

Η πρεσβεία του Χασεκούρα Τσουνενάγκα αποτέλεσε αντικείμενο πολλών δημοσιεύσεων σε όλη την Ευρώπη. Ο Ιταλός συγγραφέας Σιπιόνε Αμάτι, ο οποίος συνόδευσε την πρεσβεία το 1615 και το 1616, δημοσίευσε το 1615 στη Ρώμη ένα βιβλίο με τίτλο Ιστορία του Βασιλείου του Βόξου.  Αυτό το βιβλίο μεταφράστηκε επίσης στα γερμανικά το 1617.  Το 1616, ο Γάλλος εκδότης Αβραάμ Σαβγκράιν δημοσίευσε έναν απολογισμό της επίσκεψης του Χασεκούρα στη Ρώμη: " Récit de l'entrée solemnelle et remarquable faite à Rome, par Dom Philippe Francois Faxicura " ("Απολογισμός της επίσημης και αξιοσημείωτης εισόδου στη Ρώμη του Ντομ Φιλίππε Φρανσουά Φαξικούρα"). 

Επιστροφή στο Μεξικό Επεξεργασία

Η Χασεκούρα έμεινε στο Μεξικό για 5 μήνες στο δρόμο της επιστροφής στην Ιαπωνία.  Το Σαν Χουάν Μπαουτίστα περίμενε στο Ακαπούλκο από το 1616, μετά από ένα δεύτερο ταξίδι στον Ειρηνικό από την Ιαπωνία στο Μεξικό. Με επικεφαλής τον Γιοκοζάβα Σόγκεν, το πλοίο ήταν φορτωμένο με εξαιρετικό πιπέρι και αντικείμενα με βερνίκι από το Κιότο, τα οποία πωλήθηκαν στη μεξικανική αγορά. Για να αποφευχθεί η υπερβολική διοχέτευση αργύρου από το Μεξικό για την Ιαπωνία, ο Ισπανός βασιλιάς ζήτησε από τον αντιβασιλέα να ζητήσει να δαπανηθούν τα έσοδα σε μεξικάνικα αγαθά, εκτός από ένα ποσό 12.000 πέσος και 8.000 πέσος σε ασήμι, τα οποία είχαν τη δυνατότητα να φέρουν οι Χασεκούρα και Γιοκοζάβα αντίστοιχα πίσω μαζί τους. 

Φιλιππίνες Επεξεργασία

 
Επιστολή του Χασεκούρα προς τον γιο του, γραμμένη κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις Φιλιππίνες, στο Μουσείο Σεντάι

Τον Απρίλιο του 1618, το Σαν Χουάν Μπαουτίστα έφτασε στις Φιλιππίνες από το Μεξικό, μαζί με τους Χασεκούρα και Λουίς Σοτέλο.  Το πλοίο αποκτήθηκε από την ισπανική κυβέρνηση εκεί, με στόχο τη δημιουργία άμυνας κατά των εισβολών από προτεσταντικές δυνάμεις. Στη Μανίλα, ο αρχιεπίσκοπος περιέγραψε τη συμφωνία με τον βασιλιά της Ισπανίας σε μια επιστολή με ημερομηνία 28 Ιουλίου 1619:

"Ο κυβερνήτης ήταν εξαιρετικά φιλικός με τους Ιάπωνες και τους παρείχε την προστασία του. Καθώς είχαν πολλά ακριβά πράγματα να αγοράσουν, αποφάσισαν να δανείσουν το πλοίο τους. Το πλοίο ανακαινίστηκε αμέσως για μάχη. Ο κυβερνήτης τελικά αγόρασε το πλοίο, επειδή αποδείχθηκε ότι ήταν εξαιρετικής και ανθεκτικής κατασκευής και τα διαθέσιμα πλοία ήταν δραματικά λίγα. Υπέρ της Αυτού Μεγαλειότητας, η τιμή που καταβλήθηκε ήταν λογική." (Έγγραφο 243) 

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις Φιλιππίνες, ο Χασεκούρα αγόρασε πολλά αγαθά για τον Ντάτε Μασαμούνε και κατασκεύασε ένα πλοίο, όπως εξήγησε σε μια επιστολή, που έγραψε στον γιο του. Τελικά επέστρεψε στην Ιαπωνία τον Αύγουστο του 1620, φτάνοντας στο λιμάνι του Ναγκασάκι. [32]

Επιστροφή στην Ιαπωνία Επεξεργασία

Όταν ο Χασεκούρα επέστρεψε, η Ιαπωνία είχε αλλάξει αρκετά δραστικά: μια προσπάθεια εξάλειψης του χριστιανισμού ήταν σε εξέλιξη από το 1614, ο Τοκουγκάβα Ιεγιάσου είχε πεθάνει το 1616 και αντικαταστάθηκε από τον πιο ξενοφοβικό γιο του Τοκουγκάβα Χιντετάντα και η Ιαπωνία προχωρούσε προς το "Sakoku" πολιτική της απομόνωσης.  Επειδή οι ειδήσεις αυτών των διώξεων έφτασαν στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια της πρεσβείας του Χασεκούρα, οι ευρωπαίοι ηγέτες - ειδικά ο Βασιλιάς της Ισπανίας - ήταν πολύ απρόθυμοι να ανταποκριθούν θετικά στις εμπορικές και ιεραποστολικές προτάσεις της Χασεκούρα. 

Ο Χασεκούρα ανέφερε τα ταξίδια του στον Ντάτε Μασαμούνε κατά την άφιξή του στο Σεντάι. Έχει καταγραφεί ότι έστειλε ένα πορτρέτο του Πάπα Παύλου Ε', ένα πορτρέτο του σε προσευχή, και ένα σετ από στιλέτα Κεϋλάνης και Ινδονησίας, που αποκτήθηκαν στις Φιλιππίνες, όλα διατηρούνται σήμερα στο Μουσείο της Πόλης Σεντάι.  Τα «Αρχεία του Οίκου του Μασαμούνε» περιγράφουν την έκθεσή του με έναν αρκετά σύντομο τρόπο, που τελειώνει με μια μάλλον κρυφή έκφραση έκπληξης, που συνδυάζεται με την οργή («奇怪最多シ") στο λόγο του Χασεκούρα:

"Ο Ροκουεμόν πήγε στη χώρα των Νότιων Βαρβάρων, έδωσε τα σέβη του στον βασιλιά Πάολο, έμεινε εκεί για αρκετά χρόνια και τώρα πήγε πίσω από το Λουσόν. Έφερε πίνακες ζωγραφικής του βασιλιά των Νότιων Βαρβάρων, και έναν πίνακα ζωγραφικής, που απεικόνιζε τον εαυτό του, τον οποίο έστειλε. Πολλές από τις περιγραφές του για τις χώρες των Νότιων Βαρβάρων, και το νόημα των δηλώσεων του Ροκουεμόν ήταν εκπληκτικές και εξαιρετικές. "

Απαγόρευση του Χριστιανισμού στο Σεντάι Επεξεργασία

Το άμεσο αποτέλεσμα της επιστροφής του Χασεκούρα στο Σεντάι ήταν η απαγόρευση του χριστιανισμού στο φέουδο Σεντάι δύο ημέρες αργότερα:

"Δύο ημέρες μετά την επιστροφή του Ροκουεμόν στο Σεντάι, εκδόθηκε διάταγμα τριών σημείων εναντίον του Χριστιανισμού: πρώτον, ότι όλοι οι Χριστιανοί διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν την πίστη τους, σύμφωνα με τον κανόνα του σόγκουν, και για εκείνους που δεν το έκαναν, θα εξορίζονταν, αν ήταν ευγενείς και θα θανατώνονταν, εάν ήταν πολίτες, αγρότες ή υπηρέτες. Δεύτερον, ότι θα δινόταν αμοιβή για την καταγγελία κρυφών Χριστιανών. Τρίτον ότι όσοι διέδιδαν τη χριστιανική πίστη θα έπρεπε να φύγουν από το φέουδο Σεντάι, ή αλλιώς, να εγκαταλείψουν τη θρησκεία τους». [33]

Αυτό που είπε ή έκανε ο Χασεκούρα για να επιφέρει ένα τέτοιο αποτέλεσμα είναι άγνωστο. Καθώς τα μεταγενέστερα γεγονότα τείνουν να δείχνουν ότι αυτός και οι απόγονοί του παρέμειναν πιστοί Χριστιανοί, ο Χασεκούρα μπορεί να είχε κάνει μία ενθουσιώδη - και σε κάποιο βαθμό, ενοχλητική - εξιστόρηση του μεγαλείου και της δύναμης των δυτικών χωρών και της χριστιανικής θρησκείας.  Μπορεί επίσης να είχε ενθαρρύνει μια συμμαχία μεταξύ της Εκκλησίας και του Ντάτε Μασαμούνε να αναλάβει τη χώρα (μια ιδέα που διαφημίστηκε από τους Φραγκισκανούς ενώ ήταν στη Ρώμη), πράγμα το οποίο, στην Ιαπωνία το 1620, θα ήταν μια εντελώς μη ρεαλιστική πρόταση.  Τέλος, οι ελπίδες του εμπορίου με την Ισπανία εξατμίστηκαν όταν ο Χασεκούρα ανακοίνωσε ότι ο Ισπανός Βασιλιάς δεν θα συνάπτει συμφωνία για όσο διάστημα διενεργούνται διώξεις στην υπόλοιπη χώρα. 

Ο Ντάτε Μασαμούνε επέλεξε ξαφνικά να απομακρυνθεί από τη δυτική πίστη. Οι πρώτες εκτελέσεις των χριστιανών ξεκίνησαν 40 ημέρες αργότερα.  Τα αντι-χριστιανικά μέτρα, που ελήφθησαν από τον Ντάτε Μασαμούνε ήταν, ωστόσο, συγκριτικά ήπια, και οι Ιάπωνες και οι Δυτικοί Χριστιανοί ισχυρίστηκαν επανειλημμένα ότι τα πήρε μόνο για να κατευνάσουν το σόγκουν :

"Ο Ντάτε Μασαμούνε, λόγω του φόβου του σόγκουν, διέταξε τη δίωξη του Χριστιανισμού στην επικράτειά του και δημιούργησε αρκετούς μάρτυρες. (Επιστολή 17 διακεκριμένων Ιαπώνων Χριστιανών από το Σεντάι, στον Πάπα, 29 Σεπτεμβρίου 1621). [34]

Ένα μήνα μετά την επιστροφή του Χασεκούρα, ο Ντάτε Μασαμούνε έγραψε μια επιστολή στο σόγκουν Τοκουγκάβα Χιντετάντα, στο οποίο καταβάλλει μια πολύ ξεκάθαρη προσπάθεια να αποφύγει την ευθύνη για την πρεσβεία, εξηγώντας λεπτομερώς πώς οργανώθηκε με την έγκριση, ακόμη και τη συνεργασία, του σόγκουν:

«Όταν έστειλα ένα πλοίο στις χώρες των Νότιων Βαρβάρων πριν από αρκετά χρόνια, μετά από συμβουλή του Μουκάι Σόγκεν, έστειλα επίσης τον Νότιο Βαρβαρικό με το όνομα Σοτέλο, ο οποίος είχε διαμείνει για αρκετά χρόνια στο Έντο. Εκείνη την εποχή, ο αρχηγός σας έδωσε επίσης μηνύματα για τους Νότιους Βαρβάρους, καθώς και δώρα, όπως πτυσσόμενα παραπετάσματα και πανοπλίες. " [35]

Η Ισπανία, με μια αποικία και έναν στρατό στις γειτονικές Φιλιππίνες, αποτέλεσε πηγή ανησυχίας για την Ιαπωνία εκείνη την εποχή. Οι εξιστορήσεις του Χασεκούρα ως αυτόπτη μάρτυρα σχετικά με την ισπανική εξουσία και τις αποικιακές μεθόδους στη Νέα Ισπανία (Μεξικό) ενδέχεται να έχουν επιταχύνει την απόφαση του σόγκουν Τοκουγκάβα Χιντετάντα να διακόψει τις εμπορικές σχέσεις με την Ισπανία το 1623 και τις διπλωματικές σχέσεις το 1624, αν και άλλα γεγονότα όπως το λαθρεμπόριο Ισπανών ιερέων στην Ιαπωνία και μια αποτυχημένη ισπανική πρεσβεία συνέβαλε επίσης στην απόφαση. 

Θάνατος Επεξεργασία

 
Ο βουδιστικός τάφος του Χασεκούρα Τσουνενάγκα, ορατός ακόμα σήμερα στο Enfuku-ji, 〒 989-1507 Νομός Μιγιάγκι, Ιβάτα-γκουν, πόλη Καβασάκι (Εντσόζαν, Μιγιάγκι).

Είναι άγνωστο τι απέγινε ο Χασεκούρα και οι διηγήσεις των τελευταίων ετών είναι πολυάριθμοι. Οι σύγχρονοι χριστιανοί σχολιαστές μπορούσαν να βασίζονται μόνο στη φήμη, με κάποιες φήμες να αναφέρουν ότι εγκατέλειψε τον Χριστιανισμό, άλλες ότι μαρτύρησε για την πίστη του και άλλες ότι ασκούσε τον Χριστιανισμό κρυφά.  Η μοίρα των απογόνων και των υπηρετών του, που αργότερα εκτελέστηκαν, επειδή ήταν Χριστιανοί, υποδηλώνει ότι ο Χασεκούρα παρέμεινε έντονα Χριστιανός και μετέδωσε την πίστη του στα μέλη της οικογένειάς του. 

Ο Σοτέλο, ο οποίος επέστρεψε στην Ιαπωνία, αλλά πιάστηκε και τελικά κάηκε σε πάσσαλο το 1624, έδωσε πριν από την εκτέλεση του μία εξιστόρηση ότι ο Χασεκούρα επέστρεψε στην Ιαπωνία ως ήρωας, που διέδωσε τη χριστιανική πίστη:

"Ο άλλος συνάδελφός μου, ο πρέσβης Φίλιππος Φαξεκούρα, αφού έφτασε στον προαναφερθέντα βασιλιά του (Ντάτε Μασαμούνε), τιμήθηκε από αυτόν και τον έστειλε στο δικό του κτήμα, για να ξεκουραστεί μετά από ένα τόσο μακρύ και κουραστικό ταξίδι, όπου έκανε χριστιανούς τη γυναίκα του, τα παιδιά του, τους υπηρέτες του και πολλούς άλλους υποτελείς, και συμβούλευε άλλους ευγενείς, που ήταν συγγενείς και φίλοι του να αποδεχτούν την πίστη, την οποία πράγματι έκαναν. Ενώ ασχολήθηκε με αυτά και άλλα ευσεβή έργα, ένα ολόκληρο έτος μετά την επιστροφή του, έχοντας παράσχει πολλές οδηγίες και ένα καλό παράδειγμα, με μεγάλη προετοιμασία, πέθανε ευσεβώς, αφήνοντας για τα παιδιά του από μια ειδική κληρονομιά τη διάδοση της πίστης στο κτήμα του και την προστασία των θρησκευόμενων ανθρώπων (δηλαδή "μέλη θρησκευτικών ταγμάτων") στο αυτό το βασίλειο. Ο Βασιλιάς και όλοι οι ευγενείς λυπήθηκαν πολύ με το θάνατό του, αλλά ειδικά οι Χριστιανοί και οι θρησκευόμενοι άνθρωποι, που γνώριζαν πολύ καλά την αρετή και το θρησκευτικό ζήλο αυτού του ανθρώπου. Αυτό άκουσα με επιστολές από τους πολύ θρησκευόμενους ανθρώπους, που έδωσαν τα μυστήρια σε αυτόν, και που ήταν παρώντες στο θάνατό του, καθώς και από άλλους. " [ι]

Ο Χασεκούρα επέστρεψε επίσης στην Ιαπωνία αρκετά Καθολικά αντικείμενα, αλλά δεν τα έδωσε στον κυβερνήτη του και αντίθετα τα κράτησε στο δικό του κτήμα. 

Ο Χασεκούρα Τσουνενάγκα πέθανε από ασθένεια (σύμφωνα με ιαπωνικές και χριστιανικές πηγές) το 1622, αλλά η τοποθεσία του τάφου του δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα. Τρεις τάφοι θεωρούνται ότι ανήκουν στον Χασεκούρα στο Μιγιάγκι. Το πιο πιθανό είναι ότι έχει ταφεί στα περίχωρα της πόλης Όσατο (大郷町) στο ναό του Σαϊκό-τζι (西光寺). Ένα άλλο πιθανό σημείο ταφής είναι ορατό στον βουδιστικό ναό του Ενφούκου-τζι (円福寺) στην πόλη Καβασάκι. Ένας άλλος πιθανός χώρος ταφής σημειώνεται με σαφήνεια (μαζί με ένα μνημείο για το Σοτέλο) στο νεκροταφείο του ναού του Κομιό-τζι (光明寺) στο Κιταγιάμα Αόμπα-κου ( Σεντάι). 

Εκτέλεση των απογόνων και των υπηρετών του Επεξεργασία

Ο Χασεκούρα είχε έναν γιο, που ονομαζόταν Ροκουεμόν Τσουνεγιόρι.  Δύο από τους υπηρέτες του γιου του, ο Γιογκόεμον (与 五 右衛門) και η σύζυγός του, καταδικάστηκαν επειδή ήταν Χριστιανοί, αλλά αρνήθηκαν να απαρνηθούν την πίστη τους υπό βασανιστήρια (ανάποδο κρέμασμα, που ονομάζεται "τσουρούσι ") και ως αποτέλεσμα πέθαναν τον Αύγουστο 1637.  Το 1637, ο ίδιος ο Ροκουεμόν Τσουνεγιόρι κρίθηκε επίσης ύποπτος για τον Χριστιανισμό, αφού καταγγέλθηκε από κάποιον από το Έντο, αλλά απέφυγε τις ανακρίσεις, επειδή ήταν ο κύριος του ναού Ζεν του Κομίο-τζι (光明寺). 

Το 1640, δύο άλλοι υπηρέτες του Τσουνεγιόρι, ο Ταροζαεμόν (太郎 左衛 門, 71), που ακολούθησε τον Χασεκούρα στη Ρώμη και η σύζυγός του (59), καταδικάστηκαν ως Χριστιανοί και, επίσης, αρνούμενοι να απαρνηθούν την πίστη τους υπό βασανιστήρια, πέθαναν. [36] Ο Τσουνεγιόρι θεωρήθηκε υπεύθυνος αυτή τη φορά και αποκεφαλίστηκε την ίδια ημέρα, σε ηλικία 42 ετών, επειδή απέτυχε να καταγγείλει τους Χριστιανούς κάτω από τη στέγη του, αν και παρέμεινε ανεπιβεβαίωτο, εάν ήταν ο ίδιος Χριστιανός ή όχι. Δύο χριστιανοί ιερείς, ο Δομινικανός Πέδρο Βάσκες και ο Χουάν Μπαουτίστα Πάουλο, είχαν δώσει το όνομά του κάτω από βασανιστήρια. Ο μικρότερος αδελφός του Τσουνεγιόρι, ο Τσουνεμίτσι, καταδικάστηκε ως Χριστιανός, αλλά κατάφερε να φύγει και να εξαφανιστεί.

Τα προνόμια της οικογένειας Χασεκούρα καταργήθηκαν σε αυτό το σημείο από το φέουδο Σεντάι, και κατασχέθηκαν τα περιουσιακά τους αντικείμενα. Αυτή την εποχή, το 1640, κατασχέθηκαν τα χριστιανικά αντικείμενα του Χασεκούρα, και παρέμειναν υπό κράτηση στο Σεντάι έως ότου ανακαλυφθούν ξανά στο τέλος του 19ου αιώνα. 

Συνολικά, περίπου 50 χριστιανικά αντικείμενα βρέθηκαν στο κτήμα του Χασεκούρα το 1640, όπως σταυροί, κομπολόι, θρησκευτικά φορέματα και θρησκευτικοί πίνακες ζωγραφικής.  Τα αντικείμενα κατασχέθηκαν και αποθηκεύτηκαν. Ένας κατάλογος απογραφής έγινε ξανά το 1840, που περιέγραφε τα αντικείμενα, που ανήκουν στην Χασεκούρα Τσουνενάγκα. Δεκαεννέα βιβλία αναφέρθηκαν επίσης στον κατάλογο, αλλά έκτοτε έχουν χαθεί. Τα αντικείμενα σώζονται σήμερα στο Μουσείο της Πόλης του Σεντάι και σε άλλα μουσεία στο Σεντάι. 

Ο γιος του Τσουνεγιόρι, ο Τσουνενόμπου (常 信), εγγονός του Τσουνενάγκα Χασεκούρα, επέζησε. Ίδρυσε ένα γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας Χασεκούρα, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Οι πρώτοι έως τους δέκατους αρχηγούς της οικογένειας Χασεκούρα ζούσαν στην πόλη Όσατο, Νομός Μιγιάγκι. [37] Ο 11ος επικεφαλής μετακόμισε στο Βακαμπαγιάσι, στην πόλη Σεντάι, στο νομό Μιγιάγκι, όπου κατοικεί ο 13ος επικεφαλής, ο Τσουνετάκα Χασεκούρα. Ο 13ος επικεφαλής εργάζεται ενεργά τόσο στους Νομούς Μιγιάγκι όσο και στους Άκιτα. [38]

Κληρονομιά Επεξεργασία

Η ίδια η ύπαρξη των ταξιδιών του Χασεκούρα είχε ξεχαστεί στην Ιαπωνία μέχρι το εκ νέου άνοιγμα της χώρας μετά την πολιτική της απομόνωσης (Sakoku). Το 1873, μια ιαπωνική πρεσβεία στην Ευρώπη (η αποστολή Ιβακούρα) με επικεφαλής τον Ιβακούρα Τομόμι άκουσε για πρώτη φορά τα ταξίδια του Χασεκούρα, όταν εμφανίστηκαν έγγραφα κατά την επίσκεψή τους στη Βενετία στην Ιταλία. [39]

Υπάρχουν αγάλματα του Χασεκούρα Τσουνενάγκα στα περίχωρα του Ακαπούλκο στο Μεξικό, στην είσοδο του κόλπου της Αβάνας στην Κούβα, [40] στην Κορία ντελ Ριο στην Ισπανία, [41] στην εκκλησία Τσιβιταβέκια στην Ιταλία, στην Τσουκινούρα, κοντά στο Ισινομάκι, [42] και δύο στην πόλη Οσάτο στο Μιγιάγκι. [43] Περίπου 700 κάτοικοι της Κορία ντελ Ριο φέρουν το επώνυμο Japón (αρχικά Hasekura de Japón), προσδιορίζοντάς τους ως απογόνους των μελών της αντιπροσωπείας του Χασεκούρα Τσουνενάγκα. [44] Ένα θεματικό πάρκο που περιγράφει την πρεσβεία και εμφανίζει ένα αντίγραφο του Σαν Χουάν Μπαουτίστα ιδρύθηκε στο λιμάνι του Ισινομάκι, από το οποίο ο Χασεκούρα αρχικά αναχώρησε για το ταξίδι του. [45]

Έργα με βάση τη ζωή του Επεξεργασία

Ο Σούσακου Έντο έγραψε ένα μυθιστόρημα του 1980, με τίτλο Ο Σαμουράι, μία φανταστική αφήγηση σχετικά με τα ταξίδια του Χασεκούρα. [46] Μια ταινία κινουμένων σχεδίων του 2005, που παράχθηκε στην Ισπανία και με τίτλο Gisaku, αναφέρεται στις περιπέτειες ενός νεαρού Ιάπωνα σαμουράι με το όνομα Γιοχέι, που επισκέφθηκε την Ισπανία τον 17ο αιώνα, σε μια ιστορία που εμπνέεται χαλαρά από τα ταξίδια του Χασεκούρα. Ο Γιοχέι επέζησε να κρύβεται μέχρι σήμερα λόγω μαγικών δυνάμεων ("Μετά από αιώνες λήθαργου, ξυπνά σε έναν κόσμο, που δεν ξέρει"), και πραγματοποιεί πολλές περιπέτειες στη σύγχρονη Ευρώπη ως ένας υπερήρωας. [47]

Το φανταστικό ιστορικό μυθιστόρημα του 2017 Ο Σαμουράι της Σεβίλλης από τον John J. Healey αφηγείται τα ταξίδια του Χασεκούρα και της αντιπροσωπείας του, που αποτελείτο από 21 σαμουράι. [48] Μια συνέχεια του 2019 με τίτλο Η κόρη του Σαμουράι αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής γυναίκας, που γεννήθηκε από έναν από τους σαμουράι και μια Ισπανίδα κυρία και το ταξίδι της στην Ιαπωνία με τον πατέρα της μετά το θάνατο της μητέρας της [49]

Σημειώσεις Επεξεργασία

  1. ↑ In the Japanese of the era, the sound now transcribed as h was pronounced as an f before all vowels, not just u.[εκκρεμεί παραπομπή] Likewise s was sometimes pronounced sh before /e/, not only before /i/, and the syllable ゑ (now read as e), was pronounced ye.[εκκρεμεί παραπομπή] On the other hand, the use of x to represent the sh sound is specific to the older pronunciations of Spanish and Portuguese.[εκκρεμεί παραπομπή]
  2. ↑ Nempe fuisse me quondam Idate Masamune, qui regni Oxu (quod est in Orientali Iaponiæ parte) gubernacula tenet, nec dum quidem per baptismum regenerato, sed tamen Catechumeno, & qui Christianam fidem in suo regno prædicari cupiebat, simul cum alio suæ Curiæ optimate Philippo Francisco Faxecura Retuyemon [sic] ad Romanam Curiam & qui tunc Apostolicæ sedis culmen tenebat SS. Papam Paulum V. qui ad cœlos evolavit, Legatum expeditum.[17] (p. 1[νεκρός σύνδεσμος])
  3. ↑ In the name "Keichō Embassy", the noun "Keichō" refers to the nengō (Japanese era name) after "Bunroku" and before "Genna." In other words, the Keichō Embassy commenced during Keichō, which was a time period spanning the years from 1596 through 1615.[εκκρεμεί παραπομπή]
  4. ↑ The Keichō Embassy was, in fact, preceded by a Sengoku period mission headed by Mancio Itō with Alessandro Valignano in 1582–1590. Although less well-known and less well-documented, this historic mission is sometimes referred to as the "Tenshō Embassy" because it was initiated in the Tenshō era. This venture was organized by three daimyōs of Western Japan – Ōmura Sumitada, Ōtomo Sōrin and Arima Harunobu.[εκκρεμεί παραπομπή]
  5. ↑ From Scipione Amati, "Historia del regno di Voxu", 1615: "Se llegó por fin a salvo, después de algunos peligros y tempestades al puerto de Sanlúcar de Barrameda el 5 de Octubre, donde residiendo el Duque de Medina Sidonia y avisado del arribo, envió carrozas para honrarlos, recibirlos y acomodar en ellas al Embajador y a sus gentiles hombres, habiéndoles preparado un suntuoso alojamiento; y después de haber cumplido con esta obligación como correspondía, y de regalarlos con toda liberalidad, a instancias de la ciudad de Sevilla hizo armar dos galeras, las cuales llevaron a los embajadores a CORIA, donde fueron hospedados por orden de la dicha Ciudad por Don Pedro Galindo, veinticuatro, el cual se ocupó con gran diligencia en tener satisfecho el ánimo del Embajador con todos los placeres y regalos posibles, procurando este entretanto que preparasen ropas nuevas a su séquito y ayudantes para resplandecer con más decoro y pompa a la entrada en Sevilla. Mientras se resolvía esta cuestión, la Ciudad determinó enviar a Coria a Don Diego de Cabrera, hermano del padre Sotelo, a Don Bartolomé López de Mesa, del hábito de Calatraba, a Don Bernardo de Ribera, a Don Pedro Galindo y a multitud de jurados y otros caballeros para que en su nombre besaran la mano al Embajador y lo felicitaron por su llegada a salvo. Sobre esto, quedó el Embajador contentísimo, agradeció mucho a la Ciudad que por su generosidad se complacía en honrarle, y departió con los dichos caballeros mostrando mucha prudencia en su trato". "A veintiuno de Octubre del dicho año la Ciudad hizo otra demostración de la mayor cortesía para el recibimiento del Embajador y del Padre Sotelo mandando carrozas, cabalgaduras y gran número de caballeros y de nobles que lo escoltaron formando una cabalgata de gran solemnidad. Saliendo el Embajador de Coria, vio con sumo placer el honor que se le había preparado, la pompa de los caballeros y la gran cantidad de gente que lo acompañó durante su camino hacia Sevilla". "Cerca de Triana y antes de cruzar el puente, se multiplicó de tal manera el número de carrozas, caballos y gentes de todo género, que no bastaba la diligencia de dos alguaciles y de otros ministros de la justicia para poder atravesarlo. Finalmente compareció el Conde de Salvatierra. Asistente de la Ciudad, con gran número de titulados y con los restantes veinticuatro y caballeros; y el embajador desmontando de la carroza, montó a caballo con el Capitán de su guardia y Caballerizo, vestido sobriamente, a la usanza del Japón, y mostrando al Asistente lo obligado que quedaba de la mucha cortesía y honores que la Ciudad se servía de usar con él, fue puesto en medio del dicho Asistente y Alguaciles Mayores y prosiguiéndose la cabalgata con increíble aplauso y contento de la gente, por la Puerta de Triana se dirigieron al Alcalzar Real."
  6. ↑ Miércoles 23 de octubre de 1614 años entró en Sevilla el embaxador Japon Faxera Recuremon, embiado de Joate Masamune, rey de Boju. Traía treinta hombres japones con cuchillas, con su capitán de la guardia, y doce flecheros y alabarderos con lanças pintadas y sus cuchillas de abara. El capitán era christiano y se llamaba don Thomas, y era hijo de un mártyr Japón. Venía a dar la obediencia a Su Santidad por su rey y reyno, que se avía baptizado. Todos traían rosarios al cuello; y él venía a recibir el baptismo de mano de Su Santidad. Venía en su compañía fray Luis Sotelo, natural de Sevilla, religioso de San Francisco recoleto. Salieron a Coria a recebirlo por la Ciudad, el veinticuatro don Bartolomé Lopez de Mesa, y el veinticuatro don Pedro Galindo; y junto a la puente los recibió la Ciudad. Entró por la puerta de Triana, y fué al Alcázar, donde la Ciudad lo hospedó, y hizo la costa mientras estubo en Sevilla. Vido la Ciudad, y subió a la Torre. Lunes 27 de octubre de dicho año por la tarde, el dicho embaxador, con el dicho padre fray Luis Sotelo, entró en la Ciudad con el presente de su rey con toda la guardia, todos a caballo desde la puente. Dió su embaxada sentado al lado del asistente en su lengua, que interpretó el padre fray Luis Sotelo, y una carta de su rey, y una espada a su usanza, que se puso en el archibo de la Ciudad. Esta espada se conservó hasta la revolución del 68 que la chusma la robó. La embaxada para su magestad el rey don Felipe Tercero, nuestro señor, no trataba de religión, sino de amistad. (Biblioteca Capitular Calombina 84-7-19 .Memorias..., fol.195)"
  7. ↑ Extracts from the Old French original:
    • "Il y huit jours qu'il passa a St Troppez un grand seigneur Indien, nomme Don Felipe Fransceco Faxicura, Ambassadeur vers le Pape, de la part de Idate Massamuni Roy de Woxu au Jappon, feudataire du grand Roy du Japon et de Meaco. Il avoit plus de trente personnes a sa suite, et entre autre, sept autres pages tous fort bien vetus et tous camuz, en sorte qu'ilz sembloyent presque tous freres. Ils avaient trois fregates fort lestes, lesuqelles portoient tout son attirail. Ils ont la teste rase, execpte une petite bordure sur le derrier faisant une flotte de cheveux sur la cime de la teste retroussee, et nouee a la Chinoise....". ("Relations of Mme de St Tropez", October 1615, Bibliothèque Inguimbertine, Carpentras)
    • "...Ilz se mouchent dans des mouchoirs de papier de soye de Chine, de la grandeur de la main a peu prez, et ne se servent jamais deux fois d'un mouchoir, de sorte que toutes les fois qu'ilz ne mouchoyent, ils jestoyent leurs papiers par terre, et avoyent le plaisir de les voir ramasser a ceux de deca qui les alloyent voir, ou il y avoit grande presse du peuple qui s'entre batoit pour un ramasser principallement de ceux de l'Ambassadeur qui estoyent hystoriez par les bordz, comme les plus riches poulletz des dames de la Cour. Ils en portient quantite dans leur seign, et ils ont apporte provision suffisante pour ce long voyage, qu'ilz sont venus faire du deca....".
    • "... Le ses epees et dagues sont faictes en fasson de simmetterre tres peu courbe, et de moyenne longueur et sont sy fort tranchantz que y mettant un feuillet de papier et soufflant ilz couppent le papier, et encore de leur papier quy est beaucoup plus deslie que le notre et est faict de soye sur lesquels ils escrivent avec un pinceau.".
    • "... Quand ilz mangeoient ils ne touchent jamais leur chair sinon avec deux petits batons qu'ils tiennent avec trois doigts." (Marcouin, Francis and Keiko Omoto. Quand le Japon s'ouvrit au monde. Paris: Découvertes Gallimard, 1990. (ISBN 2-07-053118-X). Pages 114–116)
  8. ↑ Quo tandem cum anno Salutis 1615. iuvante deo pervenissemus, à SS. Papa magno cum Cardinalium Sacri Collegij Antistitum ac Nobilium concursu, nec non & Rom. populi ingenti lætitia & communi alacritate non modo benignè excepti, verùm & humanissimè tam nos quam etiã tres alij, quos Iaponii Christiani, quatenus eorum circa Christianam Religionem statum Apostolicis auribus intimarent, specialiter destinaverant, auditi, recreati, & prout optabamus, quantocyus expediti. (p. 1[νεκρός σύνδεσμος])
  9. ↑ Collega alter legatus Philippus Fiaxecura [sic] postquam ad prædictum Regem suum pervenit, ab ipso valdè est honoratus, & in proprium statum missus, ut tam longâ viâ fessus reficeretur, ubi uxorem, filios, domesticos cum multis aliis vasallis Christianos effecit, aliisque nobilibus hominibus consanguineis & propinquis suasit ut fidem reciperent; quam utique receperunt. Dum in his & aliis piis operibus exerceretur ante annum completum post eius regressum magna cum omnium ædificatione & exemplo, multa cum præparatione suis filiis hæreditate præcipua fidei propagationem in suo statu, & Religiosorum in eo regno pretectionem commendatam relinquens, pie defunctus est. De cuius discessu Rex & omnes Nobiles valdè doluerunt, præcipuè tamen Christiani & Religiosi, qui huius viri virtutem & fidei Zelum optimè noverant. Ab ipsis Religiosis, qui eidem sacramenta ministrarunt, eiusque obitui interfuerant; & ab aliis sic per literas accepi. (p. 16[νεκρός σύνδεσμος])

Παραπομπές Επεξεργασία

 

  1. ↑ 1,0 1,1 www.cope.es/programas/herrera-en-cope/noticias/curiosa-razon-por-que-coria-del-rio-650-personas-apellidan-japon-20190815_479549. Ανακτήθηκε στις 12  Οκτωβρίου 2020.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 1025200446. Ανακτήθηκε στις 13  Αυγούστου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 Faceted Application of Subject Terminology. 93958. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 (Αγγλικά, Ιταλικά, Ιαπωνικά) opac.vatlib.it. 495/62815.
  5. ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2020.
  6. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  7. ↑ Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
  8. ↑ 上楯城 [Kamitate Castle] (στα Japanese). かわさきあそび. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2021. 
  9. ↑ みやぎ川崎慶長遣欧使節団 支倉常長隊 (στα Ιαπωνικά). Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2020. 
  10. ↑ 【名字】支倉 [Surname: Hasekura]. 名字由来net (στα Ιαπωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2020. 
  11. ↑ Hayes, pp. 17–19.
  12. ↑ Lockley, Thomas (2018). «'Yong lads of very good capacitie.' Christopher and Cosmus, Anglo-Japanese pioneers» (στα αγγλικά). Japan Forum 31 (1): 94. doi:10.1080/09555803.2018.1488760. ISSN 0955-5803. https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/09555803.2018.1488760. 
  13. ↑ 『象志 (Zo-shi)』 [Elephant Gift]. Kyoto University of Foreign Studies Library. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2020. 
  14. ↑ Kimura, Jun (2019). «Searching for the San Francisco (1609), a Manila Galleon Sunk off the Japanese Coast». Στο: Wu, Chunming. Archaeology of Manila Galleon Seaports and Early Maritime Globalization. Singapore: Springer Nature Singapore Pte Ltd. σελίδες 176–177. ISBN 978-981-32-9247-5. 
  15. ↑ Screech, Timon (2012). «The English and the Control of Christianity in the Early Edo Period». Japan Review 24: 12. ISSN 09150986. https://nichibun.repo.nii.ac.jp/?action=pages_view_main&active_action=repository_view_main_item_detail&item_id=188&item_no=1&page_id=41&block_id=63. 
  16. ↑ Gonoi, p. 56.
  17. ↑ Soteli, p. ?.[Χρειάζεται σελίδα]
  18. ↑ Gonoi, p. 53.
  19. ↑ de Cardona, p. 75.
  20. ↑ Mathes 1990, σελ. 22.
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 Chimalpahin, p. 275.
  22. ↑ Gonoi, p. 77.
  23. ↑ Chimalpahin, p. 277.
  24. ↑ Chimalpahin, p. 283.
  25. ↑ Chimalpahin, p. 291.
  26. ↑ Zayas, Manuel W. (26 Απριλίου 2001). «First Japanese to visit Cuba will eternally look towards the sea». Digital Granma Internacional. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2007. 
  27. ↑ 27,0 27,1 Lee (2008).
  28. ↑ 28,0 28,1 Mathes (1990).
  29. ↑ Trujillo, Ali (12 Ιουνίου 2013). «Presentado el libro "La estancia de la Embajada Keicho en Espartinas"» [Presenting the book "The Stay of the Keicho Embassy in Espartinas"] (στα Ισπανικά). ABCdesevilla. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2020. 
  30. ↑ R. P. (14 Ιουνίου 2013). «El viaje de Hasekura, cuatro siglos después» [Hasekura's journey, four centuries later] (στα Ισπανικά). ABCdesevilla. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2020. 
  31. ↑ Delgado, Ana (10 Ιουλίου 2018). «Marcelo Japón: el emprendedor barcelonés descendiente de 'samuráis'» [Marcelo Japan: the entrepreneur from Barcelona descended from ‘samurai’] (στα Ισπανικά). Emprendedores. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2020. 
  32. ↑ «Japan-Mexico Relations (Basic Data)». Ministry of Foreign Affairs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2020. 
  33. ↑ Gonoi, p. 231.
  34. ↑ Gonoi, p. 229.
  35. ↑ Gonoi, p. 234.
  36. ↑ 国宝, p. 80.
  37. ↑ 川内支倉氏と支倉常信について [About the Kawauchi Kasekura Family and Hasekura Tsunenobu]. Miyagi Prefecture Rinzai Buddhist Keizō Temple Official Site (στα Ιαπωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2020. 
  38. ↑ 慶長遣欧使節出帆400年記念「食と旅する支倉フェスティバル」を開催します [Keichō European Embassy Dispatch Departure 400th Anniversary "Food and Travels Hasekura Festival" Opens] (στα Ιαπωνικά). 8 Ιουλίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2015. 
  39. ↑ 常長が持ち帰った品々のゆくえ [Articles brought back by Tsunenaga] (στα Ιαπωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Αυγούστου 2006. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2006. 
  40. ↑ 友好の礎 [Friendship Cornerstone] (στα Ιαπωνικά). 野球写真館. 25 Δεκεμβρίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2011. 
  41. ↑ «Hasekura Tsunenaga» (στα Ισπανικά). Ayuntamiento de Coria del Rio. 30 Ιουλίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2011. 
  42. ↑ 石巻のドライブスポット [Ishinomaki Drive Spots] (στα Ιαπωνικά). Precious.road.jp. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2020. 
  43. ↑ «ja:支倉常長メモリアルパーク» [Hasekura Tsunenaga Memorial Park] (στα Ιαπωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2013. 
  44. ↑ «Spain's Japon clan has reunion to trace its 17th century roots». Japan Times. 11 Δεκεμβρίου 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2020. 
  45. ↑ «Miyagi Sant Juan Bautista Museum» (PDF). Miyagi Sant Juan Bautista Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 16 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2020. 
  46. ↑ Moynahan, Julian (26 Δεκεμβρίου 1982). «The Conversion of Japan». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2020. 
  47. ↑ «Gisaku, the Movie» (στα Ισπανικά). Movies.filmax.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2011. 
  48. ↑ Harrington, Colin (14 Ιουλίου 2017). «Book Review: 'The Samurai of Seville' an exciting summer read». The Berkshire Eagle. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2020. 
  49. ↑ «The Samurai's Daughter». Simon & Schuster. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2020. 

Βιβλιογραφία Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χασεκούρα_Τσουνενάγκα&oldid=10066413"