Βικιπαίδεια

Βολοντίμιρ (Ουκρανία)

Συντεταγμένες: 50°50′53.002″N 24°19′19.999″E / 50.84805611°N 24.32222194°E / 50.84805611; 24.32222194

Το Βολοντίμιρ (ουκρανικά: Володи́мир‎‎, από το 1944 έως το 2021 Βολοντίμιρ-Βολίνσκι (ουκρανικά: Володи́мир-Воли́нський‎‎)) είναι πόλη στο Όμπλαστ του Βολίν της βορειοδυτικής Ουκρανίας. Λειτουργώντας ως το διοικητικό κέντρο του Ραγιόν Βολοντίμιρ-Βολίνσκι, η ίδια η πόλη ορίζεται επίσης ως ξεχωριστός δήμος εντός της περιφέρειας ως πόλη περιφερειακής σημασίας. Η πόλη είναι το ιστορικό κέντρο της περιοχής της Βολυνίας και η ιστορική πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου της Βολυνίας.

Βολοντίμιρ

Σημαία
Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Βολοντίμιρ
50°50′53″N 24°19′20″E
ΧώραΟυκρανία
Διοικητική υπαγωγήΌμπλαστ Βολίν
Έκταση16,05 km²
Υψόμετρο174 μέτρα
Πληθυσμός37.910 (1  Ιανουαρίου 2022)[1]
Ταχ. κωδ.44700–44709
Ζώνη ώραςUTC+02:00 (επίσημη ώρα)
UTC+03:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το μεσαιωνικό λατινικό όνομα της πόλης «Λοδομερία» έγινε το ομώνυμο αυστροουγγρικού Βασιλείου της Γαλικίας και της Λοδομερίας του 19ου αιώνα, της οποίας η ίδια η πόλη δεν ήταν μέρος. 5 χιλιόμετρα νότια από το Βολοντίμιρ βρίσκεται το Μοναστήρι του Ζίμνε, το παλαιότερο ορθόδοξο μοναστήρι στη Βολυνία.

Όνομα Επεξεργασία

Η πόλη ονομάστηκε Volodymyr, από τον Πρίγκιπα Βλαδίμηρο Α΄ του Κιέβου (γεννημένος στο χωριό Μπουντιατίτσι, περίπου το 20 χλμ από το Βολοντίμιρ-Βολίνσκι), και αργότερα επίσης με συντομογραφία Lodymyr. Από το 1795 ονομαζόταν Volodymyr-Volynskyi, για να ξεχωρίσει από το Βλαντίμιρ στη Ρωσία. Το όνομα δεν χρησιμοποιήθηκε μεταξύ 1919 και 1939, όταν η πόλη ήταν στην Πολωνία. Το 1944, το όνομα Βολοντίμιρ-Βολίνσκι αποκαταστάθηκε.

Την 1η Οκτωβρίου 2021, το δημοτικό συμβούλιο ψήφισε την κατάργηση του περιφερειακού προσδιορισμού και την αλλαγή του ονόματος της πόλης σε απλώς Βολοντίμιρ.[2] Η απόφαση έπρεπε να επικυρωθεί από το εθνικό κοινοβούλιο της Ουκρανίας (Βερχόβνα Ράντα) για να τεθεί σε ισχύ. Στις 14 Δεκεμβρίου 2021 το κοινοβούλιο ενέκρινε την αλλαγή του ονόματος (υποστηρίχτηκε από 348 βουλευτές). Η (προαναφερθείσα) ρωσική πόλη Βλαντίμιρ ήταν κατά της αλλαγής του ονόματος, υποστηρίζοντας ότι μπορεί να υπάρχει μόνο μία πόλη που ονομάζεται Βλαντίμιρ.[3] Δεν υπάρχει άλλη πόλη στην Ουκρανία που να ονομάζεται Βολοντίμιρ.[3]

Στο πέρασμα των αιώνων οι κάτοικοι και οι ηγεμόνες της έχουν χρησιμοποιήσει διάφορα ονόματα:

  • γερμανικά: Wladimir-Wolynsk‎‎
  • λατινικά: Lodomeria‎‎
  • παλαιά εκκλησιαστικά σλαβονικά: Владимиръ/Ладимиръ
  • παλαιά ανατολικά σλαβικά/ρουθηνικά: Володимѣрь/Лодимиръ
  • πολωνικά: Włodzimierz/Włodzimierz Wołyński‎‎
  • ρωσικά: Влади́міръ/Влади́міръ-Волы́нскъ/Влади́мир-Волы́нск/Влади́мир-Волы́нский‎‎
  • ουκρανικά: Володимир/Володимир-Волинськ/Володимир-Волинський‎‎
  • γίντις: לודמיר‎

Ιστορία Επεξεργασία

Η πόλη είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις της Ουκρανίας και της ιστορικής Ρουθηνίας (ή Ρως). Αρχικά ήταν ένα οχυρό που ίδρυσε ο Βλαδίμηρος Α΄ του Κιέβου στα εδάφη που πήραν από τους Πολωνούς Λένδιους γύρω στο 981.[4] Το 988 η πόλη έγινε η πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου του Βολοντίμιρ και η έδρα μιας Ορθόδοξης επισκοπής, όπως αναφέρεται στο Πρώτο Χρονικό.

Το 1160 ολοκληρώθηκε το κτήριο του Συνοδού της Κοιμήσεως της Παναγίας της Θεοτόκου.[5] Τον 13ο αιώνα, η πόλη έγινε μέρος της Γαλικίας-Βολυνίας ως μία από τις σημαντικότερες εμπορικές πόλεις της περιοχής. Με την κατάκτηση του Μπατού Χαν το 1240, η πόλη υποτάχθηκε στη Μογγολική Αυτοκρατορία μαζί με άλλα ρουθηνικά πριγκιπάτα. Το 1241, ο μογγολικός στρατός συγκεντρώθηκε κοντά στην πόλη πριν από την πρώτη μογγολική εισβολή στην Πολωνία.[6] Τον 14ο αιώνα, ο Μητροπολίτης Θεόγνωστος του Κιέβου διέμενε στην πόλη για αρκετά χρόνια πριν μετακομίσει στη Μόσχα.[7]

 
Αναχώματα του πρώην κάστρου

Το 1349, ο Βασιλιάς Καζίμιρ Γ΄ ο Μέγας κατέλαβε την πόλη και στη συνέχεια έγινε μέρος του Βασιλείου της Πολωνίας. Ο Πολωνός βασιλιάς άρχισε να χτίζει ένα κάστρο, που καταστράφηκε από τους Λιθουανούς μετά το 1370,[8] και ίδρυσε μια Καθολική επισκοπή στο Βουοντζίμιες, που αργότερα μεταφέρθηκε στο κοντινό Λουτσκ, το οποίο τον 15ο αιώνα αντί για τον Βολοντίμιρ έγινε η κορυφαία πόλη και πρωτεύουσα της Βολυνίας.[9] Το 1370 καταλήφθηκε από το Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας (μετά το 1386 μέρος της Πολωνικής-Λιθουανικής Ένωσης) και επέστρεψε στο Στέμμα της Πολωνίας μόνο με την Ένωση του Λούμπλιν του 1569.[9] Εν τω μεταξύ, η πόλη έλαβε τα δικαιώματα του Μαγδεβούργου το 1431. Το 1491 και το 1500 δέχτηκε εισβολή από Τάταρους.[8] Από το 1566 έως το 1795 ήταν μέρος του Βοεβοδάτου Βολυνίας (1569-1795). Ήταν μια βασιλική πόλη της Πολωνίας. Τα περισσότερα από τα ορόσημα της πόλης χτίστηκαν εκείνη την εποχή, όπως η μπαρόκ εκκλησία του Αγίου Ιωακείμ και της Αγίας Άννας, η εκκλησία των Ιησουιτών, το μοναστήρι των Δομινικανών και το παρεκκλήσι του Αγίου Ιωσαφάτ.

Στις 17 Ιουλίου 1792, η Μάχη του Βουοντζίμιες έλαβε χώρα στην περιοχή της πόλης: μια αριθμητικά κατώτερη πολωνική δύναμη με επικεφαλής τον Ταντέους Κοστσιούσκο νίκησε τον Ρωσικό Στρατό. Η πόλη παρέμεινε μέρος της Πολωνίας μέχρι τον τρίτο διαμελισμό της Πολωνίας το 1795, όταν την προσάρτησε η Ρωσική Αυτοκρατορία. Εκείνο το έτος οι ρωσικές αρχές άλλαξαν το όνομα πολλών πόλεων στη Βολυνία, συμπεριλαμβανομένου του Νοβοχράντ-Βολίνσκι (πρώην Zwiahel). Το Βολοντίμιρ-Βολίνσκι έμεινε στο Ρωσικό ΔΙαμελισμό μέχρι το 1917. Τον 19ο αιώνα, ως μέρος των αντιπολωνικών καταστολών, οι Ρώσοι κατεδάφισαν τη Δομινικανή εκκλησία και το μοναστήρι των Καπουτσίνων και στη συνέχεια η πρώην εκκλησία των Ιησουιτών και τότε Βασιλική, μετατράπηκε σε ορθόδοξη εκκλησία.

 
Το Βολοντίμιρ κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Τον 18ο και τον 19ο αιώνα η πόλη άρχισε να αναπτύσσεται γρήγορα, κυρίως χάρη στον μεγάλο αριθμό Εβραίων που εγκαταστάθηκαν εκεί ως αποτέλεσμα των ρωσικών μεροληπτικών πολιτικών. Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα αποτελούσαν την πλειοψηφία των ντόπιων κατοίκων. Σύμφωνα με το Γεωγραφικό Λεξικό του Βασιλείου της Πολωνίας, στα τέλη του 19ου αιώνα η πόλη είχε 8.336 κατοίκους, 6122 από αυτούς Εβραίους. Το 1908 άνοιξε ο σιδηροδρομικός σταθμός.

Αμέσως μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η περιοχή αμφισβητήθηκε από το ανασυσταθέν πολωνικό κράτος, τη Μπολσεβικική Ρωσία και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Ουκρανίας, με το Πολωνικό 17ο Σύνταγμα Πεζικού να την καταλαμβάνει τη νύχτα στις 23 Ιανουαρίου 1919. Στον μεσοπόλεμο, η πόλη ήταν έδρα ενός πόβιατ εντός του Βοεβοδάτου Βολυνίας της Πολωνίας και μια σημαντική φρουρά βρισκόταν εκεί. Το 1926, ιδρύθηκε στο Βουοντζίμιες η Σχολή Εφέδρων Πυροβολικού Βολυνίας (Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii). Πριν από το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο πληθυσμός της πόλης ήταν κυρίως Πολωνοί και Εβραίοι, με μια ουκρανική μειονότητα.[10]

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος Επεξεργασία

 
Η Μεγάλη Συναγωγή πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς το 1942 και στη δεκαετία του 1950 τα απομεινάρια ισοπεδώθηκαν πλήρως από το σοβιετικό καθεστώς.[11]

Μετά το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης, η πόλη καταλήφθηκε από τις σοβιετικές δυνάμεις στις 19 Σεπτεμβρίου 1939. Στις 23 Ιουνίου 1941 η πόλη καταλήφθηκε από τη Γερμανία και προσαρτήθηκε στο Ράιχσκομισαριατ Ουκρανίας και αμέσως η εβραϊκή κοινότητα των 11.554 ατόμων άρχισε να διώκεται. Μεταξύ 1 και 3 Σεπτεμβρίου 1942, 25.000 Εβραίοι από την περιοχή πυροβολήθηκαν στο Πιατίντνι. Στις 13 Νοεμβρίου 1942, οι Γερμανοί σκότωσαν άλλους 3.000 Εβραίους από την πόλη κοντά στο Πιατίντνι. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ένα γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης βρισκόταν κοντά στην πόλη. Περίπου 140 Εβραίοι επέστρεψαν στην πόλη μετά τον πόλεμο, αλλά οι περισσότεροι μετανάστευσαν αργότερα. Μέχρι το 1999 είχαν απομείνει μόνο 30.[12]

Το 1943, το κατεχόμενο Βουοντζίμιες έγινε καταφύγιο για τους Πολωνούς που γλίτωσαν από τη γενοκτονία που διέπραξαν Ουκρανοί εθνικιστές του Ουκρανικού Επαναστατικού Στρατού (ΟΕΣ).[10] Οι επιθέσεις του ΟΕΣ έγιναν κυρίως στα προάστια. Οι Πολωνοί υπερασπίστηκαν τον εαυτό τους τόσο με τη πολωνική αστυνομία που ιδρύθηκε με τη συγκατάθεση των Γερμανών όσο και με μια παράνομη μονάδα αυτοάμυνας. Στο Βουοντζίμιες, οι Πολωνοί υπέφεραν από υπερπληθυσμό, πείνα και ασθένειες.[10] Σύμφωνα με μεταγενέστερη έρευνα των Βουαντίσουαφ Σιεμάσκο και Έβα Σιεμάσκο, συνολικά 111 Πολωνοί σκοτώθηκαν σε δώδεκα επιθέσεις του ΟΕΣ στο Βουοντζίμιες.[10] Μετά τον πόλεμο, η συντριπτική πλειοψηφία των Πολωνών κατοίκων του Βουοντζίμιες εκτοπίστηκε στα μεταπολεμικά πολωνικά εδάφη, καθώς το Βουοντζίμιες προσαρτήθηκε από την Πολωνία από τους Σοβιετικούς.[10]

Η πόλη απελευθερώθηκε από τον Κόκκινο Στρατό στις 20 Ιουλίου 1944 και προσαρτήθηκε στη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας.

Ανακάλυψη ομαδικών τάφων από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Επεξεργασία

Μια σειρά από ομαδικούς τάφους ανακαλύφθηκαν το 1997, ενώ οι εκταφές ολοκληρώθηκαν μέχρι το 2013. Αρχικά θεωρήθηκε ότι ήταν ένα παράδειγμα μαζικής δολοφονίας του Λαϊκού Κομισαριάτου Εσωτερικών Υποθέσεων, παρόμοια με τη Σφαγή του Κάτιν και τη Σφαγή της Βίννιτσας,[13] οι δολοφονίες στο Βολοντίμιρ-Βολίνσκι αποδείχθηκαν το 2012 ότι πραγματοποιήθηκαν από γερμανικές δυνάμεις, πιθανότατα την Einsatzgruppen C.[14] Τα κύρια αρχαιολογικά στοιχεία για τη γερμανική ενοχή ήταν ότι οι περισσότερες από τις κάλυκες ήταν χρονολογημένες από το 1941 και ήταν από ένα γερμανικό εργοστάσιο. Η μαρτυρία μιας Εβραίας επιζήσας της πόλης, της Αν Καζιμίρσκι (Ann Kazimirski, το γένος Ρέσελς),[15] που ζούσε στην οδό Κοβέλσκα, η οποία καταγράφηκε από το Ίδρυμα Σόα επιβεβαίωσε την άποψη ότι οι δράστες ήταν Γερμανοί και ότι τα θύματα ήταν κυρίως Εβραίοι.[16] Η ανθρωπολογική ανάλυση των υπολειμμάτων οδήγησε στο συμπέρασμα ότι τα τρία τέταρτα των θυμάτων ήταν γυναίκες και παιδιά. Τα 747 θύματα ενταφιάστηκαν εκ νέου σε τοπικά νεκροταφεία πόλεων.[17]

Κλίμα Επεξεργασία

Κλιματικά δεδομένα Βολοντίμιρ-Βολίνσκι (1981–2010)
Μήνας Ιαν Φεβ Μάρ Απρ Μάι Ιούν Ιούλ Αύγ Σεπ Οκτ Νοε Δεκ Έτος
Μέση Μέγιστη °C (°F) 0.0 1.2 6.3 14.0 20.1 22.5 24.6 24.1 18.7 13.0 5.9 1.1 12,6
Μέση Μηνιαία °C (°F) −2.9 −2.1 2.0 8.4 14.1 16.9 18.8 18.0 13.2 8.2 2.7 −1.5 8,0
Μέση Ελάχιστη °C (°F) −5.7 −5.4 −1.7 3.1 8.1 11.1 13.1 12.1 8.2 4.1 −0.2 −4.2 3,6
Υετός mm (ίντσες) 33,8 35,3 36,5 42,9 66,8 81,4 92,9 66,8 61,2 42,7 43,5 39,2 643
% υγρασίας 85.5 83.9 79.0 70.6 70.4 73.5 74.3 75.1 80.0 81.6 85.9 87.2 78,9
Μέσες ημέρες κατακρημνίσεων (≥ 1.0 mm) 9.2 9.8 9.2 8.1 9.0 9.8 10.1 8.0 9.0 7.4 9.6 10.1 109,3
Πηγή: Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός[18]

Διεθνείς σχέσεις Επεξεργασία

Αδελφοποιημένες πόλεις Επεξεργασία

Το Βολοντίμιρ είναι αδελφοποιημένο με τις:

Εικόνες Επεξεργασία

  •  
    Ελληνοκαθολική Εκκλησία (πρώην Λουθηρανική)
  •  
    Εκκλησία του Αγίου Νικολάου
  •  
    Οδός Σομπόρνα
  •  
    Ένα κτίριο στην οδό Κοβέλσκα
  •  
    Επισκοπικό παλάτι
  •  
    Ροτόντα του Βασιλέφσκι

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ State Statistics Service of Ukraine: «Чисельність наявного населення Українина 1 січня 2022». Number of Present Population of Ukraine, as of January 1, 2022. State Statistics Service of Ukraine. Κίεβο.
  2. ↑ Володимир-Волинський хоче називатися Володимиром. Чому нервують у Росії? [Το Βολοντίμιρ-Βολίνσκι θέλει να τον λένε Βολοντίμι. Γιατί είναι νευρικοί στη Ρωσία;]. Radio Svoboda (στα Ουκρανικά). Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2021. 
  3. ↑ 3,0 3,1 (in ουκρανική) The council renamed Volodymyr-Volynskyi, the Russian city Vladimir is against, Ukrayinska Pravda (14 Δεκεμβρίου 2021)
  4. ↑ Henryk Paszkiewicz.
  5. ↑ Собор Успiння Пресвятої Богоматерi (ukr.). volodymyrrada.gov.ua. [accessed 2011-11-12]
  6. ↑ Βουοντζίμιες Κναπ. «Straszni Mongołowie złupili Kraków». Dziennik Polski (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2019. 
  7. ↑ Meyendorff, John.
  8. ↑ 8,0 8,1 «Włodzimierz» (στα πολωνικά). Włodzimierz. http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_XIV/169. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Włodzimierz Wołyński». Εγκυκλοπαίδεια PWN (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2019. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 Βουαντίσουαφ Σιεμάσκο, Έβα Σιεμάσκο, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Βαρσοβία, „von borowiecky”, 2000, σελ. 950-958 (πολωνικά)
  11. ↑ Sergey R. Kravtsov, Vladimir Levin.
  12. ↑ «Remember Jewish Austila» (στα Αγγλικά). 21 Ιουλίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  13. ↑ Katchanovski, Ivan (26 Οκτωβρίου 2011). «Owning a massacre: 'Ukraine's Katyn'». OpenDemocracy. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2021. 
  14. ↑ «Włodzimierz Wołyński – pogrzeb ofiar zbrodni z 1941 r» (στα Πολωνικά). Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. 30 Νοεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2021. 
  15. ↑ «Survivor's daughter keeps mother's stories alive». Montreal Gazette. 27 Ιανουαρίου 2011. https://www.pressreader.com/canada/montreal-gazette/20110127/283875864626851. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2021. Video by the USC Shoah Foundation Institute and the Montreal Holocaust Memorial Centre. 
  16. ↑ «Witness to Horror: Ann Kazimirski». The Foundation for Genocide Education. Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2021. 
  17. ↑ «Kolejna zbiorowa mogiła odnaleziona we Włodzimierzu Wołyńskim» (στα πολωνικά). Wiadomości. 20 Οκτωβρίου 2013. https://wiadomosci.onet.pl/swiat/kolejna-zbiorowa-mogila-odnaleziona-we-wlodzimierzu-wolynskim/1b9jv. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2021. 
  18. ↑ «World Meteorological Organization Climate Normals for 1981–2010». World Meteorological Organization. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2021. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βολοντίμιρ_(Ουκρανία)&oldid=10339126"