Κίμωλος

νησί της Ελλάδας στις Κυκλάδες
(Ανακατεύθυνση από Δήμος Κιμώλου)

Συντεταγμένες: 36°48′N 24°33′E / 36.8°N 24.55°E / 36.8; 24.55

Αυτό το λήμμα αφορά το Ελληνικό νησί. Για το πρώην USS LCU 971, δείτε: Κίμωλος (αποβατικό).

Η Κίμωλος είναι νήσος του Αιγαίου και ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Κυκλάδων. Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό όριο των Κυκλάδων, βόρεια της Μήλου, από την οποία και χωρίζεται από το «στενό Αμμώνι»[2][3] (πλάτους μόλις 1 χλμ. ή 0,54 ναυτικών μιλίων), 1,07 ναυτικά μίλια βορειοδυτικά της Πολυαίγου και 7,45 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της Σίφνου. Μεταξύ της Μήλου και της Πολυαίγου βρίσκονται και οι νησίδες Κασσέλες, Άγιος Γεώργιος, Πήτα, Μανωλονήσι και Άγιος Ευστάθιος ή Πυργί στην οποία και υπάρχει φάρος που εξυπηρετεί τη ναυσιπλοΐα στο θαλάσσιο πέρασμα μεταξύ Κιμώλου και Πολυαίγου ή «στενό Πυργί»[4][5]. Το σχήμα της Κιμώλου είναι περίπου κανονικού πενταγώνου με διάμετρο 7 μιλίων και ανάπτυγμα ακτών περίπου 40 χλμ. ενώ ο παράπλους της φθάνει τα 18 περίπου μίλια. Η απόσταση των λιμένων Πειραιά και Ψάθης είναι 89 ναυτικά μίλια (ή 165 χλμ.) βάσει της προβλεπόμενης ρότας.

Κίμωλος
Άποψη του Χωριού από το Ξαπλοβούνι
Γεωγραφία
ΑρχιπέλαγοςΑιγαίο Πέλαγος
Νησιωτικό σύμπλεγμαΚυκλάδες
Έκταση37,426 km²
Υψόμετρο364 μ
Υψηλότερη κορυφήΌρος Παλιόκαστρο
Χώρα
ΠεριφέρειαΝοτίου Αιγαίου
ΝομόςΚυκλάδων
ΠρωτεύουσαΚίμωλος
Δημογραφικά
Πληθυσμός910[1] (απογραφής 2011)
Πρόσθετες πληροφορίες
Ιστοσελίδαwww.kimolos.gr
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Η θέση της Κιμώλου στις Δ. Κυκλάδες
Η θέση της Κιμώλου, Μήλου και Πολυαίγου (το βέλος δείχνει την Κίμωλο)

Στον Δήμο Κιμώλου υπάγεται η νήσος Πολύαιγος καθώς και δύο μικρότερα: ο Άγιος Ευστάθιος (Αϊ-Φτάθης) και ο Άγιος Γεώργιος (Αϊ-Γιώργης) ιδιοκτησίας κληρονόμων Κιμώλιου πλοιοκτήτη[6].

Το νησί έδωσε το όνομά του στο λευκό πέτρωμα, τη γνωστή από τους μαυροπίνακες κιμωλία. Μικρότεροι οικισμοί που κατοικούνται κυρίως το καλοκαίρι είναι η Ψάθη, η Γούπα, το Ρέμα, ο Καράς, τα Πράσσα ή Πράσα, η Αλυκή, και η Μπονάτσα. Απέναντι από το ναό της Παναγίας της Οδηγήτριας υπάρχει το Αρχαιολογικό Μουσείο και μέσα στο Κάστρο το Λαογραφικό Μουσείο[7].


Ιστορία Επεξεργασία

Μυθολογία - Αρχαιότητα Επεξεργασία

Η Κίμωλος είναι νησί με πλούσιες ιστορικές καταγραφές. Σύμφωνα με την παράδοση, πρώτος μυθικός οικιστής της υπήρξε ο Κίμωλος (σύζυγος της Σίδης, κόρης του Ταύρου), στον οποίο οφείλει το όνομά της. Ήταν επίσης γνωστή και σαν Εχινούσα[2], πιθανόν λόγω της έχιδνας (οχιάς) που ακόμη και σήμερα αφθονεί στο νησί. Κατά την αρχαιότητα, η Κίμωλος είχε δύο θαυμάσιους λιμένες των οποίων τα λείψανα υπάρχουν στη θέση «Ελληνικά»[2], ενώ στο λιμάνι της Ψάθης υπάρχουν λαξευτά νεωλκεία (όμοια με εκείνα της Αίγινας στη θέση «Στρατηγού») που οι ντόπιοι αποκαλούν «σύρματα».

Η Κίμωλος συμμετείχε στην Α΄ Αθηναϊκή Συμμαχία (425 - 424 π.Χ.) κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου[8] και υπήρξε πεδίο μαχών των Αθηναίων, που την κυρίευσαν, αφού προηγουμένως τη λεηλάτησαν, όταν οι Σπαρτιάτες, είχαν υποτάξει τη γειτονική Μήλο. Μάλιστα, όπως προκύπτει ιστορικά υποχρεώθηκε στην καταβολή στους Αθηναίους φόρο υποτέλειας χιλίων δραχμών.

Μεσαίωνας - Νεότερα χρόνια Επεξεργασία

Το Μεσαίωνα και μέχρι τους χρόνους της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 ονομαζόταν Αρζιαντιέρα ή Αρζεντιέρα, λέξη ενετικής προέλευσης, λόγω των ασημόχρωμων βράχων της στα νότια, (αρτζέντο = ασήμι στα λατινικά). Επί Φραγκοκρατίας (13ος αιώνας) τη νήσο κατέλαβε ο Μάρκος Σανούδος την οποία και προσάρτησε στο Δουκάτο της Νάξου, μέχρι το 1537 που την κατέλαβε για λίγο ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα όπου και την επανέκτησε ο Αντζιελότο Γκοζαδίνο κατόπιν φόρου υποτελείας προς τον Σουλτάνο[2][8].

Από το 1383 και μετά από την κατάληψή του από τους Οθωμανούς (1537) το νησί διοικήθηκε από την οικογένεια Κρίσπι ως δούκες της Νάξου και του Αρχιπελάγους (duci di Nasso e dell' Archipelago). Από το 1566 έως το 1579 ο Σουλτάνος Σελίμ Β' παραχώρησε τη διοίκηση της Κιμώλου και άλλων νησιών των Κυκλάδων στον Ισπανό Εβραίο ευνοούμενό του Ιωσήφ Νάζη τον οποίο ονόμασε Βασιλέα της Νάξου και Δωδεκανήσου (=έτσι ονόμαζαν οι Βυζαντινοί τις Κυκλάδες)[9][8].

Συχνά όμως τη νήσο επισκέπτονταν πειρατές τους οποίους φοβούνταν και οι Τούρκοι. Το 1638 η Κίμωλος καταλήφθηκε και πυρπολήθηκε από τους πειρατές, οπότε οι κάτοικοι κατέφυγαν στη Σίφνο, εναπομείναντες μόνο 200 στη νήσο. Φαίνεται όμως πως οι Κιμώλιοι αδυνατώντας να αντιμετωπίζουν μόνοι τους κάθε φορά τους πειρατές αναγκάσθηκαν να συμφιλιωθούν με αυτούς και να τους παρέχουν ακόμη και υπηρεσίες. Σε αυτό οφείλεται και η μεγάλη ναυτική εμπειρία τους που είχε εκτιμηθεί τα χρόνια εκείνα και από τους Γάλλους αλλά και από τον Σουλτάνο τον οποίο και θεωρούσαν μέγα προστάτη, ενώ έσπευδαν να πληρώσουν τον φόρο υποτέλειας, 1.400 γρόσια ετησίως, και μάλιστα με ιδιαίτερη σπουδή στον Καπουδάν Πασά που επισκέπτονταν την Κίμωλο μια φορά το χρόνο. Από το 1678 στην Κίμωλο εγκαταστάθηκαν διπλωματικοί αντιπρόσωποι, Ολλανδός υποπρόξενος καθώς και Γάλλος το 1727, οι οποίοι κάλυπταν τους καθολικούς νησιώτες. Μάλιστα ανήγειραν και καθολική εκκλησία της «Μαντόνα ντι Ροζάριο» ερείπια της οποίας υφίστανται και σήμερα. Από τους καθολικούς εκείνους μόνο μια οικογένεια ευγενών ζούσε στο νησί το 1778, στη μεγάλη θαλάσσια πειρατεία που είχε συμβεί το έτος εκείνο, κατά περιγραφή του περιηγητή Σοννίνι, που και αυτή η οικογένεια των Μπρεστ, το 1795 εγκαταστάθηκε στη Μήλο.[10]

Στην περίοδο των Ορλωφικών και των Ρωσοτουρκικών Πολέμων (1770 - 1774) υποτάχθηκαν στους Ρώσους οι οποίοι εντόπισαν ποσότητες αργυρούχου βαρυτίνης στην περιοχή αυτή προσπάθησαν ανεπιτυχώς να την εκμεταλλευτούν, τότε ήδη η νήσος λεγόταν Αρζιαντιέρα, οπότε και άρχισε η εξαγωγή της μοναδικής στο είδος της, κιμώλιας γης, με συνέπεια το νησί να καταστεί και εμπορικός κόμβος. Η Κίμωλος προσαρτήθηκε μαζί με όλες τις Κυκλάδες στην υπόλοιπη Ελλάδα το 1830, όταν αναγνωρίστηκε ανεξάρτητο κράτος ως «Βασίλειο της Ελλάδος»[2].

20ός αιώνας Επεξεργασία

Κατά τη δικτατορία Μεταξά, από το 1936, η Κίμωλος κατέστη τόπος εξορίας αντιφρονούντων. Αποτέλεσε μάλιστα τον τόπο όπου εκτοπίζονταν κυρίως γυναίκες ανάμεσα στις οποίες και σημαντικές διανοούμενες της εποχής όπως η Χρύσα Χατζηβασιλείου και η Φούλα Χατζιδάκη.[11][12][13][14]

Πληθυσμός Επεξεργασία

Ο πληθυσμός ανέρχεται στους 910 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011[15] παρουσιάζοντας αυξητική τάση:728 κάτοικοι το 1991 και 769 κάτοικοι το 2001. Οι περισσότεροι από τους κάτοικους απασχολούνται στον τουρισμό κατά την καλοκαιρινή περίοδο ενώ τους υπόλοιπους μήνες ασχολούνται με την γεωργία. Οι νεότεροι των κατοίκων απασχολούνται κυρίως στα μεταλλεία των Πράσων και της γειτονικής Μήλου. Υπάρχουν επίσης ναυτικοί[7], αλιείς, τεχνίτες, έμποροι, κτηνοτρόφοι και ελεύθεροι επαγγελματίες.

Δήμος Κιμώλου Επεξεργασία

Δήμος Κιμώλου
Δήμος

 

Χώρα Ελλάδα
Έδρα Κίμωλος
Διοίκηση  
 • Δήμαρχος Κωνσταντίνος Βεντούρης (2014-σήμερα)
Διοικητική υπαγωγή  
 • Αποκ. διοίκηση Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου
 • Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου
 • Περιφ. ενότητα Μήλου
Διαμέρισμα Νησιά Αιγαίου
Νομός Νομός Κυκλάδων
Πληθυσμός 910 (απογραφή 2011)

Η Κίμωλος είναι έδρα του ομώνυμου Δήμου της Περιφερειακής Ενότητας Μήλου. Το νησί διαθέτει Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο, Αστυνομικό Σταθμό, Δημοτικό σχολείο, Γυμνάσιο με Λυκειακές Τάξεις, Ταχυδρομείο, ΑΤΜ Εθνικής και Eurobank[16]. Η πρωτεύουσα του νησιού ονομάζεται Κίμωλος ή Χωριό (και όχι Χώρα) Κιμώλου[7]. Το Χωριό αποτελείται από τους οικισμούς Παλιό και Νέο Χωριό, με το πρώτο να αναφέρεται κυρίως στο Κάστρο και γύρω από αυτό, ενώ το δεύτερο να αναφέρεται γενικά στους νεότερους οικισμούς: Μυζηθρού, Ξεροπηγάδα, Θεοσκέπαστη, Αϊ-Φτάθης, Λεμπούνια, Ξαπλοβούνι, Άγιος Χαράλαμπος[7]. Κύριο επίνειο της Κιμώλου είναι η Ψάθη και απέχει μόλις 800 μέτρα από το Χωριό. Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται στην Κίμωλο με πολύ μεγάλη επιτυχία, μια ομάδα εθελοντών, οι «Κιμωλίστες». Οι δράσεις τους σχετίζονται με τον πολιτισμό αλλά και με το περιβάλλον. Οργανώνουν τους θερινούς μήνες βραδιές κινηματογράφου, μετατρέπουν παλιές βάρκες σε υπαίθριες βιβλιοθήκες, οργανώνουν καθαρισμούς σε παραλίες, αλλά και περιπάτους στα μονοπάτια του νησιού.

Συγκοινωνίες Επεξεργασία

Σε όλο το νησί επιτρέπονται τα τροχοφόρα οχήματα, με εξαίρεση τμήμα του Χωριού που πεζοδρομείται τις βραδινές ώρες της κύριας τουριστικής περιόδου. Υπάρχει πρατήριο καυσίμων[17], λεωφορείο με προγραμματισμένα δρομολόγια και ένα ταξί. Επίσης διενεργούνται τουριστικές ξεναγήσεις στην γειτονική Πολύαιγο με ιδιωτικά σκάφη, συμβατικά ή ταχύπλοα.

Η Κίμωλος ανήκει στην άγονη γραμμή των Δυτικών Κυκλάδων και συνδέεται με τον Πειραιά με πλοίο όλο το χρόνο. Με τη Μήλο συνδέεται αρκετές φορές την ημέρα μέσω του βόρειου λιμένα της Μήλου, Πολλώνια. Το πορθμείο ανοικτού τύπου (open type) εκτελεί τη διαδρομή σε 25'[18].

Τέλος, η Κίμωλος αποτελεί σταθμό και για τα ενδοκυκλαδικά δρομολόγια, δηλαδή των τοπικών γραμμών μεταξύ των Κυκλάδων (Κύθνος,Σέριφος, Σίφνος, Μήλος, Φολέγανδρος, Σίκινος, Ίος, Θήρα, Πάρος, Σύρος).

Δήμαρχοι Επεξεργασία

  • Ιανουάριος 1979 έως Δεκέμβριος 1982: Γεώργιος Καλλίνικας
  • Ιανουάριος 1983 έως Δεκέμβριος 1986: Ιωάννης Ράμφος
  • Ιανουάριος 1987 έως Δεκέμβριος 1990: Σπυρίδων Κάτρης
  • Ιανουάριος 1991 έως Δεκέμβριος 2002: Ιωάννης Βεντούρης (3 θητείες)
  • Ιανουάριος 2003 έως Αύγουστος 2006: Αγγελέτος Κανάς
  • Σεπτέμβριος 2007 έως Αύγουστος 2014: Γεράσιμος - Θεόδωρος Μαγκανιώτης (2 θητείες)
  • Σεπτέμβριος 2014 έως σήμερα: Κωνσταντίνος Βεντούρης (επανεκλεγείς το 2019 και το 2023)


Παραπομπές Επεξεργασία

  1. [1] Αρχειοθετήθηκε 2018-07-06 στο Wayback Machine., Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδος, 2011.(pdf)
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 114, τομ. 17. 
  3. Επιχειρησιακό σχέδιο αγροτικής ανάπτυξης 2014 - 2020. Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σελ. 2. https://ecoanemos.files.wordpress.com/2010/01/kimolos.pdf. 
  4. ΕΛΛΑΔΑΣ, ΦΑΡΟΙ ΤΗΣ. «ΦΑΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΙΜΩΛΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΦΑΡΟΙ». www.faroi.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2018. 
  5. Twinnet, DigiTickets,. «Ακτοπλοϊκά Εισιτήρια Κίμωλος - Δρομολόγια Πλοίων Κίμωλος | DigiTickets». https://www.digitickets.gr/dts/el/destinations/KMS/%CE%9A%CE%AF%CE%BC%CF%89%CE%BB%CE%BF%CF%82. Ανακτήθηκε στις 2018-08-21. 
  6. «Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής». 
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 «Το Χωριό & οι Οικισμοί - Κίμωλος». www.kimolos.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2018. 
  8. 8,0 8,1 8,2 «Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού». 
  9. Α.Βακαλόπουλος, "Η Ιστορία του νέου ελληνισμού", Θεσσαλονίκη,1968
  10. Τ. Γριτσόπουλος, «Ειδήσεις προξένων ξένων κρατών περί Κιμώλου και Κιμωλίων», Κιμωλιακά, 5 (1975), σ. 5-50.
  11. «Η Κίμωλος ως τόπος εξορίας - eikastikosperipatos.com». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2017. 
  12. Εξόριστοι στην Κίμωλο - Ριζοσπάστης, Παρασκευή 31/5/96
  13. «Εταιρεία Συγγραφέων - Μνήμη εταίρων: Στάθης Δομάζος, Ασημάκης Πανσέληνος, Φούλα Χατζιδάκη, Νίκος Καρύδης» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 1 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2017. 
  14. «Ο κομμουνιστής ηγέτης για τις δύσκολες αποστολές - Μιλτιάδης Πορφυρογένης, 10.03.2018, Εφημερίδα των Συντακτών». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2018. 
  15. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού Αρχειοθετήθηκε 2021-10-04 στο Wayback Machine.», σελ. 51679 (σελ. 349 του pdf)
  16. «Κοινωνικές Υπηρεσίες της Κιμώλου - Κίμωλος». www.kimolos.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2018. 
  17. «Ο Σταθμός Καυσίμων της Κιμώλου - Κίμωλος». www.kimolos.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2018. 
  18. «Μετάβαση-Πρόσβαση στην Κίμωλο - Κίμωλος». www.kimolos.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2018. 

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Β. J. Slot, «Ολλαν­δοί πρόξενοι Μήλου - Κιμώλου», Κιμωλιακά, 8 (1978), σ. 157-267.
  • Τ. Γριτσόπουλος, «Ειδήσεις προξένων ξένων κρατών περί Κιμώλου και Κιμωλιών», Κιμωλιακά, 5 (1975), σ. 5-50.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία