Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Γ΄ της Βαρκελώνης
Ο Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Γ΄ της Βαρκελώνης ή Ραϋμόνδος Βερεγγάριος ο Μέγας, (Ισπανικά : Ramon Berenguer III el gran, 11 Νοεμβρίου 1082 - 23 Ιανουαρίου/19 Ιουλίου 1131) μέλος του Οίκου της Βαρκελώνης ήταν κόμης της Κόμης της Βαρκελώνης και της Ζιρόνας (1082 - 1131) σε συμβασιλεία με τον θείο του Βερεγγάριος Ραϋμόνδος τον Αδελφοκτόνο (1082 - 1097), κόμης της Οσόνας (1097 - 1107 και 1111 - 1131), Κόμης της Σερδάνια (1118 - 1131) και της Μπεσαλού (1111 - 1131) . Χάρη στα δικαιώματα της συζύγου του Ντούσε Α΄ της Προβηγκίας ο Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Α΄ έγινε Κόμης της Προβηγκίας (1112 - 1131) που ανήκε στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία σε συμβασιλεία με την σύζυγο του (1112 - 1117).
Επέκταση των κτήσεων του Επεξεργασία
Ο Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Γ΄ της Βαρκελώνης ήταν μοναδικός γιος και διάδοχος του Ραϋμόνδο Βερεγγάριο Β΄ της Βαρκελώνης ή Ραϋμόνδου Βερεγγάριου του Ξανθομάλλη και της Ματθίλδης του Ωτβίλ της κόρης του Ροβέρτου Γυισκάρδου, δούκα της Απουλίας και της Καλαβρίας.[4] Διαδέχτηκε τον πατέρα του σε βρεφική ηλικία και κυβέρνησε μέχρι την ενηλικίωση του με τον θείο του Βερεγγάριο Ραϋμόνδος Β΄ που πήρε το προσωνύμιο "Αδελφοκτόνος" επειδή δηλητηρίασε τον αδελφό του Ραϋμόνδο Βερεγγάριο τον Ξανθομάλλη. Όταν ο θείος του και συγκυβερνήτης αναγκάστηκε να πάει στην εξορία και στην συνέχεια εξαφανίστηκε ο Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Γ΄ έμεινε ο μοναδικός κυβερνήτης στην Βαρκελώνη (1097).
Ο Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Γ΄ απάντησε στις ασταμάτητες επιδρομές που έκαναν οι Αλμοραβίδες (1102) με αντεπίθεση, ηττήθηκαν όμως και ο σύμμαχος του Ερμενγκόλ Ε΄ του Ουρζέλ σκοτώθηκε.[5] Την ίδια εποχή το ενδιαφέρον των Καταλανών επεκτάθηκε σε εδάφη βόρεια από τα Πυρηναία, με επιγαμίες κατάφερε να επεκτείνει την κυριαρχία του σε όλες τις Καταλανικές κομητείες εκτός από την Ουρζέλ. Κληρονόμησε την Μπεζαλού (1111), την Σερδάνια (1117) και με τον γάμο του με την Ντούσε Α΄ την κομητεία της Προβηγκίας (1112), οι κτήσεις του επεκτάθηκαν μέχρι τα ανατολικά της Νίκαιας.
Κατακτήσεις από τους Μαυριτανούς Επεξεργασία
Ο Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Γ΄ συμμάχησε με την Κομητεία του Ουρζέλ και κατέλαβε το Μπαρμπάστρο και την Μπαλαγέ. Συμμάχησε με την Δημοκρατία της Γένοβας και την Πίζα, ισχυρές ναυτικές δημοκρατίες και επιτέθηκε στα νησιά των Βαλεαρίδων Ίμπιζα και Μαγιόρκα που κυβερνούσαν οι Μαυριτανοί.[6] Οι Μαυριτανοί έγιναν οι υποτελείς του και ελευθέρωσαν πολλούς χριστιανούς αιχμαλώτους. Ο Ραϋμόνδος Βερεγγάριος επιτέθηκε με την βοήθεια της Πίζας σε πολλές μουσουλμανικές κοινότητες όπως την Βαλένθια, την Λιέιδα και την Τορτόζα. Ο Ραϋμόνδος Βερεγγάριος επισκέφτηκε την Ρώμη και ζήτησε την άδεια από τον πάπα Πασχάλη Β΄ να προχωρήσει σε Σταυροφορία για να ελευθερώσει την Ταρραγόνα.[7]
Η Ταρραγόνα κυριεύθηκε, εποικίστηκε με χριστιανούς και έγινε το μητροπολιτικό κέντρο της Καταλονίας, αντικατέστησε την αρχιεπισκοπή της Ναρμπόν. Ο Ραϋμόνδος Βερεγγάριος υπέγραψε πολλές εμπορικές συνθήκες με την Γένοβα.[8] Λίγο πριν τον θάνατο του παραιτήθηκε και έγινε Ναίτης, πέθανε το πρώτο εξάμηνο του 1131 και τάφηκε στο μοναστήρι της Σάντα Μαρία δε Ριπόλ.[9] Τον κληρονόμησε στην Κομητεία της Βαρκελώνης ο μεγαλύτερος γιος του Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Δ΄ της Βαρκελώνης και στην Προβηγκία ο μικρότερος γιος του Βερεγγάριος Ραϋμόνδος.
Οικογένεια Επεξεργασία
Με την πρώτη του σύζυγο Μαρία Ροντρίγκεζ ντε Βιβάρ (πέθανε περί το 1105) δεύτερη κόρη του Ελ Σιντ απέκτησε :[10]
- Μαρία, παντρεύτηκε τον Μπερνάτ Γ΄, κόμη του Μπεζαλού
Με την δεύτερη σύζυγο του Αλμοδία δεν απέκτησε παιδιά
Με την τρίτη του σύζυγο Ντους Α΄ της Προβηγκίας (πέθανε περί το 1127), διάδοχο της Προβηγκίας απέκτησε :[11]
- Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Δ΄ της Βαρκελώνης (1113/1114–1162), παντρεύηκε την Πετρονίλα της Αραγωνίας, κόρη του Ραμίρο Β΄ της Αραγωνίας από τον Οίκο των Χιμένεθ[12]
- Βερεγγάριος Ραϋμόνδος της Προβηγκίας (περί το 1115–1144)[13]
- Μπερνάτ, πέθανε σε βρεφική ηλικία
- Βερεγγάρια της Βαρκελώνης (1116–1149), παντρεύτηκε τον Βασιλιά της Καστίλης Αλφόνσο τον Αυτοκράτωρ
- Χιμένα (1117-1136), παντρεύτηκε τον Ρογήρο Γ΄, κόμη της Φουα
- Εστεφανία, παντρεύτηκε τον Σεντούλ Β΄, κόμη του Μπιγκόρ
- Αλμοδία, παντρεύτηκε την Πόντσε ντε Σερβέρα, απέκτησε την Αγκαλμπούρσα σύζυγο του Μπαριζόν Β΄ της Αρμπορέα.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ p11333.htm#i113326. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Cheyette 2001, σ. 20.
- ↑ Reilly 2003, σ. 107.
- ↑ Reilly 1995, σ. 176.
- ↑ Reilly 1995, σ. 177.
- ↑ Phillips 2007, σ. 254.
- ↑ Nicholson 2010, σ. 102.
- ↑ Sabaté 2017, σ. 144.
- ↑ Cheyette 2001, σ. 20.
- ↑ Cheyette 2001, σ. 20.
- ↑ Cheyette 2001, σ. 20.
Πηγές Επεξεργασία
- Cheyette, Fredric L. (2001). Ermengard of Narbonne and the World of the Troubadours. Cornell University Press.
- Nicholson, Helen (2010). A Brief History of the Knights Templar. Constable & Robinson Ltd.
- Phillips, Jonathan P. (2007). The Second Crusade: Extending the Frontiers of Christendom. Yale University Press.
- Reilly, Bernard F. (1995). The Contest Christian and Muslim Spain:1031-1157. Blackwell Publishing.
- Reilly, Bernard F. (2003). The Medieval Spains. Cambridge University Press.
- Sabaté, Flocel, ed. (2017). The Crown of Aragon: A Singular Mediterranean Empire. Brill.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Ramon Berenguer III, Count of Barcelona της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
