Λιανοβέργι Ημαθίας
Συντεταγμένες: 40°38′7″N 22°30′30″E / 40.63528°N 22.50833°E
Το Λιανοβέργι[1] ή Λειανοβέργι[2][3] είναι κωμόπολη της Κεντρικής Μακεδονίας στην Περιφερειακή Ενότητα Ημαθίας.
| Λιανοβέργι | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Κεντρική Μακεδονία |
| Περιφερειακή Ενότητα | Ημαθίας |
| Δήμος | Αλεξάνδρειας |
| Δημοτική Ενότητα | Πλατέος |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Μακεδονία |
| Νομός | Ημαθίας |
| Υψόμετρο | 10 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 1.345 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 590 32 |
| Τηλ. κωδικός | 2333 |
Γεωγραφικά - Ιστορικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΤο Λιανοβέργι βρίσκεται στα όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Θεσσαλονίκης, στην πεδιάδα του Αλιάκμονα και στα βόρεια του ποταμού σε υψόμετρο 10 μέτρα.[2] Απέχει περίπου 6 χλμ. Α. από τη Αλεξάνδρεια (έδρα του δήμου) και 48 χλμ. Δ. από την Θεσσαλονίκη ενώ ανατολικά/δίπλα του είναι το Πλατύ και νότια η Κορυφή. Στη νοτιοδυτική του άκρη είναι ο Σιδηροδρομικός Σταθμός της γραμμής Θεσσαλονίκης - Φλώρινας και στα βόρεια περνάει η πρώην ΕΟ Αθηνών - Θεσσαλονίκης. Ενοριακός ναός είναι η εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα που υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Ναούσης, Βεροίας και Καμπανίας.[4]
Αναφέρεται από την τουρκοκρατία (μαζί με το διπλανό Παλαιοχώρι) και ήταν στα νοτιοανατολικά της λίμνης – βάλτου των Γιαννιτσών η οποία αποξηράνθηκε το 1932 - 1936 ενώ ιστορικά συμπεριλαμβάνεται στα χωριά της περιοχής του Ρουμλουκίου.[5] Υπαγόταν στον καζά Θεσσαλονίκης της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Alexander Sinve (στο βιβλίο "Les Grecs de l' Empire Ottoman. Etude Statistique et Ethnographique") το 1878 έγραψε ότι 156 Έλληνες ζούσαν στο Λιανόβερι της Επισκοπής Καμπάνης.[6] Σύμφωνα με αναφορά του Δημητρίου Σάρρου του 1906 , "το Λιανοβέρι ( Λιανοβέργι ) είναι ένα ελληνόφωνο χωριό της επισκοπής Κουλακίων με 175 κατοίκους με ελληνική συνείδηση. Στο χωριό λειτουργεί δημοτικό ελληνικό μικτό σχολείο με 24 μαθητές και 1 δάσκαλο".[7]
Διοικητικά - Πληθυσμιακά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΤο Λιανοβέργι αναφέρεται επίσημα, μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και την απελευθέρωση της Μακεδονίας, το 1918, γραμμένη ως Λιανοβέρι, να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Γιδά (σημερινή Αλεξάνδρεια). Το 1926 με το ΦΕΚ 401Α - 12/11/1926 μετονομάστηκε σε Λιανοβέργιον. Το 1940 το όνομα διορθώθηκε σε Λειανοβέργιο (με "ει") και το 1946 με το ΦΕΚ 364Α - 27/12/1946 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας. Το 1961 προσαρτήθηκε ο καταργούμενος οικισμός Παλαιοχώρι, ο οποίος είναι στα δυτικά του.[8] Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι αποτελεί την κοινότητα Λειανοβεργίου[9] η οποία υπάγεται στη δημοτική ενότητα Πλατέος του Δήμου Αλεξάνδρειας ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2011 απογράφησαν 1.593 κάτοικοι.[10]
Οι απογραφές πληθυσμού μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι:
| Απογραφή | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 937[11] | 1.760[12]* | 1.631[13] | 1.770[14] | 1.652[15] | 1.696[16] | 1.593 |
* Έχει ενσωματωθεί πλέον και το Παλαιοχώρι
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Λιανοβέργι». Δήμος Αλεξάνδρειας. 17 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 38. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 39.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. 20. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 9.
- ↑ Bekes, Gerasimos. «Αρχιερατική Περιφέρεια Πλατέος». www.imverias.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Οδοιπορικαί Σημειώσεις Μακεδονιας & Ηπέιρου, Νικόλαος Σχινάς, Ταγματάρχης Μηχανικού, Αθήνα 1886, Βιβλιοθήκη Ευάγγελου Παπακώστα.
- ↑ Synvet, Α. «Les Grecs de l'Empire Ottoman: Etude statistique et ethnographique . 2 me edition. 1878. Σελ. 37. (στα γαλλικά)». Constantinople: Imprimerie de «l'Orient illustré».
- ↑ (PDF) http://media.ems.gr/ekdoseis/makedonika/makedonika_15/ekd_pemk_15_Papadopoulos.pdf. Missing or empty
|title=(βοήθεια) - ↑ «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Νόμος 4555/2018 - ΦΕΚ 133/Α/19-7-2018 ( Άρθρα 1 - 151) (Πρόγραμμα ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ) (Κωδικοποιημένος)». e-nomothesia.gr | Τράπεζα Πληροφοριών Νομοθεσίας. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10510 (σελ. 36 του pdf)
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 7ης Μαρτίου 1951, σελ. 71 του pdf. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-05-14. https://web.archive.org/web/20130514080510/http://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1951_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961, σελ. 74 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1961_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971, σελ. 73 του pdf. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-05-14. https://web.archive.org/web/20130514080510/http://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1971_1.pdf. Ανακτήθηκε στις 2022-09-14.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 5 Απριλίου 1981, σελ. 84 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1981_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 17 Μαρτίου 1991, σελ. 94 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος - Απογραφή 2001, σελ. 97 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_1.pdf.