Αμυγδαλέα Αχαΐας

οικισμός της Ελλάδας
(Ανακατεύθυνση από Μαμαλούκα Αχαΐας)

Συντεταγμένες: 37°51′51.91″N 22°3′59.00″E / 37.8644194°N 22.0663889°E / 37.8644194; 22.0663889

Η Αμυγδαλιά, επισήμως γνωστή ως Αμυγδαλέα, παλαιίτερα γνωστλη ως Μυγδαλιά, καθώς και ως Μαμαλούκα, είναι μικρό ορεινό χωριό της Αχαΐας και ανήκει στον «καλλικρατικό» Δήμο Καλαβρύτων.

Αμυγδαλέα
Αμυγδαλέα is located in Greece
Αμυγδαλέα
Αμυγδαλέα
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα[1]
ΠεριφέρειαΔυτικής Ελλάδας
ΔήμοςΚαλαβρύτων
Δημοτική ΕνότηταΠαΐων
Γεωγραφία και Στατιστική
Γεωγραφικό διαμέρισμαΠελοποννήσου
ΝομόςΑχαΐας
Υψόμετρο820 μ.
Πληθυσμός43 (2011)
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΜυγδαλιά, Μαμαλούκα

Τοποθεσία Επεξεργασία

Ο οικισμός είναι χτισμένος σε υψόμετρο περίπου 820 μέτρων στις πλαγιές του «κοκοβίτικου» βουνού Δάσιλος[2], καθώς και λίγα χιλιόμετρα βορειότερα από την Εθνική Οδό Πατρών-Τριπόλεως («111»).

Εγγύς του ή και σε κοντινή απόσταση βρίσκονται τα κεφαλοχώρια της Δάφνης (Στρέζοβα) και των Κλειτορίας (Μαζαίικα), οι οικισμοί της Χόβολης, η Σκοτάνη και τα Καλύβια Σκοτάνης, τα χωριά Κάτω Δρυμός, Κλείτορας, Λευκάσιο, Πεύκο, Φίλια και ο μικρός οικισμός Άγιοι Θεόδωροι Φιλίων.

Στην περιοχή ανάμεσα στην Αμυγλαδιά και το γειτονικό χωριό Πεύκο, εικάζεται ότι βρισκόταν η αρχαία Αζανική κώμη των Λυκούντων[3]. Αναφέρεται στα 1901, το χωριό να απέχει δεκαοκτώ ώρες δρόμο από την Πάτρα, εξίμισι ώρες από τα Καλάβρυτα, δύο ώρες από το κεφαλοχώρι της Στρέζοβας και δυόμισι ώρες από το Σοπωτό[4][5].

Ιστορικά στοιχεία Επεξεργασία

Τοπωνύμιο Επεξεργασία

Το χωριό έφερε και άλλες ονομασίες παλιότερα. Με το ΦΕΚ 156Α της 08/08/1928 μετονομάστηκε αρχικά από Μαμαλούκα σε Μυγδαλιά ενώ την 16/10/1940 η ονομασία του διορθώθηκε σε Αμυγδαλέα[6].

Η παλιά ονομασία «Μαμαλούκα» εικάζεται βιβλιογραφικά ότι έχει Βλάχικη καταγωγή χωρίς ωστόσο να έχει δοθεί κάποια ετυμολογία[3]. Σύμφωνα με τον ιστορικό Γ. Παπανδρέου «Μαμαλούκα» ονομάζεται στα Σλαβικά ένα είδος χυλού, που είναι φτιαγμένος από αλεύρι και βούτυρο.[7]

Κάτοικοι Επεξεργασία

Η τοπική οικονομία βασίζεται κατά κύριο λόγο στον πρωτογενή τομέα παραγωγής και η κύρια απασχόληση των μόνιμων κατοίκων της περιοχής είναι η κτηνοτροφία.

Το χωριό πλέον έχει λίγους μόνιμους κάτοικους και αρκετοί έχουν μετακομίσει στο Αίγιο[3]. Έχει δεχθεί δύο φορές στο παρελθόν δημογραφική μείωση λόγω της μετανάστευσης· μεταξύ 1890-1912 στην Αμερική και τη δεκαετία 1950 στην Αυστραλία[3]. Επίσης, από τις δεκαετίες 1970-1980 εμφανίζεται μείωση του πληθυσμού του χωριού, ενώ όπως φαίνεται και στις εθνικές απογραφές από τότε και έπειτα, μόνο στην Απογραφή του 2001 καταδεικνύεται μια μικρή πληθυσμιακή αύξηση.

Διοικητική εξέλιξη Επεξεργασία

Την 20/04/1835 προσαρτάται στον τότε Δήμο Λυκουρίας[6]. Την 01/07/1841 αποσπάται από το Δήμο Λυκουρίας και προσαρτάται στον τότε Δήμο Κλειτορίας[6]. Με το ΦΕΚ 32Α της 08/12/1845 προσαρτάται στον τότε Δήμο Αροανείας ενώ με το ΦΕΚ 2Α της 20/01/1870 αποσπάται από τον τότε Δήμο Αροανείας και προσαρτάται στον τότε Δήμο Παΐων[6]. Μεταξύ 1912 και 1913 εθεωρείτο επισήμως κατηργημένος διοικητικά οικισμός[6]. Με το ΦΕΚ 200Α της 09/10/1913 προσαρτήθηκε στην τότε Κοινότητα Στρέζοβας[6]. Το 1946, με το ΦΕΚ 290Α της 26/09/1946, ορίστηκε έδρα της Κοινότητας Αμυγδαλέας αποσπώμενη από την τότε Κοινότητα Δάφνης Καλαβρύτων[6][8]. Με το ΦΕΚ 244Α της 04/12/1997, σύμφωνα με τη Διοικητική Μεταρρύθμιση «Καποδίστριας», προσαρτάται στο Δήμο Παΐων μέχρι το 2010 που εντάχθηκε στον «καλλικρατικό» Δήμο Καλαβρύτων (ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010) βάσει της Διοικητικής Μεταρρύθμισης «Καλλικράτης»[6][8].

Δημογραφική εξέλιξη Επεξεργασία

Η δημογραφική εξέλιξη του χωριού σύμφωνα με τις εθνικές απογραφές[9][10] είναι η εξής:

1828 1835 1844 1848-1851 1861 1879 1889 1896 1907 1920 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
16 οικογ. -
100 κατ.[3]
20 οικογ. -
103 κατ.[3]
140 κατ.[3] 32 οικογ. -
148 κατ.[3]
142 κατ.[3] 182[3] 159[3] 151[3][5]
(30 οικ.)[11]
154[3] 165[3] 169[3] 192[3] 192[3] 174[3] 123[3] 119[3] 69[3] 78[3][12] 43[13]

Λοιπά στοιχεία Επεξεργασία

Ναοί του χωριού είναι ο Άγιος Νικόλαος (ενοριακός-κοιμητηριακός) και το ξωκλήσι, πάλι του Αγίου Νικολάου[3]. Γειτονιές του είναι η «Κοκκινίτσα» ή το «Χάνι Πίττα»[3].

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

Πηγές Επεξεργασία

Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία

  • Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία