Βικιπαίδεια

Μπόχνια

Συντεταγμένες: 49°58′8″N 20°25′49″E / 49.96889°N 20.43028°E / 49.96889; 20.43028

Η Μπόχνια (πολωνικά: Bochnia, γερμανικά: Salzberg‎‎) είναι πόλη και η έδρα του Πόβιατ Μπόχνια, στο Βοεβοδάτο Ελάσσονος Πολωνίας της νότιας Πολωνίας. Βρίσκεται δίπλα στον ποταμό Ράμπα. Ο πληθυσμός της είναι 29.405 κάτοικοι (2020).[3] Η πόλη βρίσκεται περίπου στα μισά (38 χλμ.) μεταξύ του Τάρνουφ (ανατολικά) και της πρωτεύουσας του βοεβοδάτου, Κρακοβίας (δυτικά). Φημίζεται περισσότερο για το αλατωρυχείο της, το παλαιότερο σε λειτουργία στην Ευρώπη, το οποίο χτίστηκε τον 13ο αιώνα, ένα Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Πριν τη διοικητική αναδιοργάνωση της Πολωνίας το 1999, η Μπόχνια ήταν μέρος του Βοεβοδάτου Τάρνουφ.

Μπόχνια

Σημαία
Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Μπόχνια
49°58′8″N 20°25′49″E
ΧώραΠολωνία[1]
Διοικητική υπαγωγήΠόβιατ Μπόχνια
Έκταση29,9 km²
Πληθυσμός28.692 (1  Ιανουαρίου 2023)[2]
Ταχ. κωδ.32-700 — 32-701
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η περιοχή της Μπόχνια (το 2002) είναι 29,89 χλμ2. Η πόλη βρίσκεται κατά μήκος των Εθνικών Οδών 94 και 75. Ο αυτοκινητόδρομος Α4 της Ευρωπαϊκής Διαδρομής Ε40 περνά επίσης στα βόρεια της πόλης. Διαθέτει επίσης σιδηροδρομικό σταθμό. Η πόλη είναι ένας σταθμός σε μια στρατηγική γραμμή Δύσης - Ανατολής από την Κρακοβία προς τη Μεντίκα (πρώην Γαλικιανός Σιδηρόδρομος του Αρχιδούκα Κάρολου Λουδοβίκου).

Ιστορία

Επεξεργασία

Η Μπόχνια είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις της Ελάσσονος Πολωνίας. Η πρώτη γνωστή πηγή που αναφέρει την πόλη είναι μια επιστολή του 1198, στην οποία ο Αϊμάρ ο Μοναχός, Λατίνος Πατριάρχης της Ιερουσαλήμ, επιβεβαίωσε μια δωρεά από τον ντόπιο άρχοντα Μικόρα Γκρίφτι στο μοναστήρι του Τάγματος του Παναγίου Τάφου στο Μιέχουφ. Η ανακάλυψη μεγάλων κοιτασμάτων αλίτη στην τοποθεσία του σημερινού ορυχείου το 1248, οδήγησε στην παραχώρηση προνομίων πόλης (Δικαιώματα του Μαγδεβούργου) στις 27 Φεβρουαρίου 1253 από τον Μπολέσλαφ Ε΄ τον Αγνό. Στο αρχικό ιδρυτικό έγγραφο αναφέρεται και το γερμανικό όνομα της πόλης (Salzberg, «Σάλτσεμπεργκ»), καθώς πολλοί κάτοικοι της Μπόχνια ήταν γερμανόφωνοι άποικοι από την Κάτω Σιλεσία.

 
Γλυπτά από αλάτι στο Αλατωρυχείο Μπόχνια

Λόγω του αλατωρυχείου και της ευνοϊκής της θέσης, η Μπόχνια, η οποία ανήκε στο Βοεβοδάτο Κρακοβίας, ήταν μια από τις κύριες πόλεις της Ελάσσονος Πολωνίας. Τον 14ο αιώνα, επί βασιλείας του Καζίμιρ Γ΄ του Μέγα, χτίστηκε ένα δημαρχείο, ένα αμυντικό τείχος με τέσσερις πύλες, ένα νοσοκομείο και καταφύγιο για τους ανθρακωρύχους, και άρχισε η κατασκευή της Βασιλικής του Αγίου Νικολάου. Σε εκτίμηση της επιρροής του Καζίμιρ στην ανάπτυξη της Μπόχνια, το μνημείο του ανεγέρθηκε στην πλατεία της αγοράς της πόλης στα τέλη του 19ου αιώνα. Τον 15ο αιώνα, άνοιξε ένα σχολείο και το 1623 ιδρύθηκε το Αβαείο των Βερναδίνων στη Μπόχνια. Εκείνη την εποχή, πολλοί προσκυνητές από την Μικρά Πολωνία, τη Σιλεσία, το Σπις και την Οράβα επισκέφτηκαν την πόλη, για να δουν έναν θαυματουργό πίνακα της Παναγίας, που φυλάσσεται σε μια τοπική Δομινικανή εκκλησία.

Το 1561, η Μπόχνια κάηκε από πυρκαγιά και τα αποθέματα αλατιού της εξαντλήθηκαν, οδηγώντας στην παρακμή της πόλης. Κατά τη διάρκεια του Κατακλυσμού, το 1655 η Μπόχνια καταλήφθηκε από τους Σουηδούς, το 1657 από τους Τρανσυλβανούς και το 1662 από τους Κοζάκους. Μέχρι τη δεκαετία του 1660, υπήρχαν μόνο 54 σπίτια. Το 1702, η πόλη καταστράφηκε στον Μεγάλο Βόρειο Πόλεμο. Οι πυρκαγιές προκάλεσαν περαιτέρω ζημιές το 1709 και το 1751. Το 1772, η Μπόχνια προσαρτήθηκε από τη Μοναρχία των Αψβούργων στον πρώτο διαμελισμό της Πολωνίας και παρέμεινε μέρος της Γαλικίας (Αυστριακός Διαμελισμός της Πολωνίας) μέχρι το 1918. Οι Αυστριακοί εκκαθάρισαν και τα δύο αβαεία και γκρέμισαν το δημαρχείο μαζί με το αμυντικό τείχος. Το 1867, δημιουργήθηκε το Πόβιατ Μπόχνια και η πόλη άρχισε μια αργή ανάκαμψη που υποκινήθηκε από την κατασκευή του Γαλικιανού Σιδηροδρόμου του Αρχιδούκα Κάρολου Λουδοβίκου. Το 1886 άνοιξε η πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη, στα τέλη του 19ου αιώνα το υδραγωγείο και το 1913 ένας κινηματογράφος.

Η Πολωνία ανέκτησε την ανεξαρτησία το 1918 και στη Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία, η Μπόχνια ανήκε στο Βοεβοδάτο Κρακοβίας (1919-1939) και ήταν η πρωτεύουσα ενός πόβιατ. Η πόλη στέγαζε μια μικρή φρουρά του Πολωνικού Στρατού, με το 3ο Σύνταγμα Ουλάνων της Σιλεσίας να σταθμεύει εκεί από το 1924.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Επεξεργασία
 
Εκτέλεση 56 Πολωνών ομήρων στη Μπόχνια κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Πολωνίας, 18 Δεκεμβρίου 1939

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής στην Πολωνία, που ξεκίνησε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στις 6/7 Σεπτεμβρίου 1939, τη Μπόχνια υπερασπίστηκαν πολλές πολωνικές μονάδες. Η Einsatzgruppe I μπήκε στην πόλη λίγο μετά, για να διαπράξει διάφορα εγκλήματα κατά του πληθυσμού.[4] Μία από τις πρώτες μαζικές εκτελέσεις στην κατεχόμενη Πολωνία έγινε στην πόλη: οι Γερμανοί πυροβόλησαν 52 Πολωνούς ως αντίποινα για τη δολοφονία δύο Γερμανών αστυνομικών.

Στο ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπολογίζεται ότι 3.500 Εβραίοι ζούσαν στη Μπόχνια, που αποτελούσαν περίπου το 20% του συνολικού πληθυσμού.[5] Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Πολωνίας, η Μπόχνια ήταν η τοποθεσία ενός εβραϊκού γκέτο (Γκέτο της Μπόχνια), στο οποίο οι Εβραίοι από τις γύρω περιοχές αναγκάστηκαν να μετακομίσουν από τους Ναζί. Ολόκληρη η εβραϊκή κοινότητα δολοφονήθηκε στο Ολοκαύτωμα, εκτός από 200 εργάτες καταναγκαστικής εργασίας που εργάζονταν σε εργοστάσιο με επικεφαλής τον Γκέρχαρντ Κούρτσμπαχ, έναν στρατιώτη της Βέρμαχτ, ο οποίος τους διέταξε να εργαστούν υπερωρίες και έτσι τους έσωσε από την απέλαση.[6] Υπολογίζεται ότι περίπου 15.000 Εβραίοι απελάθηκαν από τη Μπόχνια, με τουλάχιστον 1.800 ακόμη να σκοτώνονται στην πόλη και τα περίχωρά της.[5] Περίπου 90 Εβραίοι από τη Μπόχνια επέζησαν από τον πόλεμο, είτε κρυμμένοι, είτε σε στρατόπεδα είτε στη Σοβιετική Ένωση. Οι περισσότεροι από αυτούς μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Βραζιλία, το Βέλγιο και το Ισραήλ.

Τον Απρίλιο του 1943, ο Πολωνός ήρωας πολέμου, Βίτολντ Πιλέτσκι, κρύφτηκε εκεί μετά τη διαφυγή του από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Το 1944, ιδρύθηκε στη Μπόχνια το 12ο Σύνταγμα Πεζικού Εσωτερικού Στρατού. Το 1944, κατά τη διάρκεια και μετά την Εξέγερση της Βαρσοβίας, οι Γερμανοί πραγματοποίησαν εκτοπίσεις Βαρσοβίων από το στρατόπεδο Dulag 121 στο Προύσκουφ, όπου ήταν αρχικά φυλακισμένοι, στη Μπόχνια.[7] Αυτοί οι Πολωνοί ήταν κυρίως ηλικιωμένοι, άρρωστοι και γυναίκες με παιδιά.[7]

Η εβραϊκή οικογένεια των Τίντερ, που εκδιώχθηκε από το Ζαμπορόβο το 1940, δολοφονήθηκε στο Μπζεστς με τα παιδιά της, εκτός από τον μεγαλύτερο γιο τους, τον 24χρονο Μέντερ Τίντερ, ο οποίος άνοιξε το δρόμο προς το Ταμόβο με γερμανική εντολή την εποχή των δολοφονιών. Δραπέτευσε στη Μπόχνια όπου συνάντησε τον Γιούζεφ Λάνγκντορφ από τη γειτονιά του. Μαζί, διέφυγαν πίσω στο Ζαμπορόβο και βρήκαν καταφύγιο στη φάρμα της εξαμελούς οικογένειας Μίκα. Και οι δύο επέζησαν, τους φέρθηκαν σαν συγγενείς και τρέφονταν δωρεάν μέχρι την απελευθέρωση. Το 2000, τα τρία μέλη της οικογένειας Μίκα έλαβαν τον τίτλο των Πολωνών Δίκαιων των Εθνών, χάρη στην κυρία Λάνγκντορφ από το Ισραήλ. Ο Στέφαν Μίκα ήταν 73 ετών και ζούσε στην Κρακοβία. Οι άλλοι δύο, πατέρας και μητέρα, ήταν ήδη νεκροί για αρκετές δεκαετίες.[8]

Πρόσφατη περίοδος

Επεξεργασία

Αν και η Πολωνία απελευθερώθηκε από τη Γερμανία, έπεσε στη σοβιετική σφαίρα επιρροής και οι Σοβιετικοί εγκατέστησαν ένα κομμουνιστικό καθεστώς, το οποίο παρέμεινε στην εξουσία μέχρι τη δεκαετία του 1980. Το πολωνικό αντικομμουνιστικό κίνημα αντίστασης ήταν ενεργό στη Μπόχνια. Τις επόμενες δεκαετίες, η Μπόχνια μεγάλωσε, με πολλά χωριά να ενσωματώνονται στην πόλη, κυρίως τη δεκαετία του 1970. Από το 1975 έως το 1998, η Μπόχνια ανήκε στο Βοεβοδάτο Τάρνουφ. Το 1984, ολοκληρώθηκε η παράκαμψη της Ευρωπαϊκής Διαδρομής E40, ανακατευθύνοντας την κυκλοφορία από το συμφορημένο κέντρο της πόλης.

Αξιοθέατα

Επεξεργασία
 
Μια υπόγεια εκκλησία στο Αλατωρυχείο Μπόχνια, Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO
 
Βασιλική του Αγίου Νικολάου στη Μπόχνια τη νύχτα
 
Μουσείο Στανίσουαφ Φίσερ

Αδελφοποιημένες πόλεις

Επεξεργασία

Η Μπόχνια είναι αδελφοποιημένη με: [9]

Εικόνες

Επεξεργασία
  •  
    Μνημείο του Καζίμιρ Γ΄ του Μέγα
  •  
    Αλατωρυχείο Μπόχνια
  •  
    Πολυκατοικία Dom Bochniaków
  •  
    Σιδηροδρομικός σταθμός της Μπόχνια
  •  
    Σχολείο στη Μπόχνια
  •  
    Επαρχιακό Δικαστήριο στη Μπόχνια

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 7271. Ανακτήθηκε στις 6  Αυγούστου 2018.
  2. ↑ pop-stat.mashke.org/poland-cities.htm.
  3. ↑ «Najwieksze miasta w Polsce pod wzgledem liczby ludnosci» [Οι μεγαλύτερες πόλεις της Πολωνίας από άποψη πληθυσμού]. polskawliczbach.pl (στα Πολωνικά). 
  4. ↑ Βαρντζίνσκα, Μάρια (2009). Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce. Intelligenzaktion (στα Πολωνικά). Βαρσοβία: Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης. σελ. 58. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «Bochnia Ghetto». Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2013. 
  6. ↑ Ofer Aderet (30 Νοεμβρίου 2012). «Yad Vashem Archives Rediscover Heroic Rescue». Haaretz. https://www.haaretz.com/.premium-the-unsung-nazi-who-saved-jews-1.5266702. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Transporty z obozu Dulag 121». Muzeum Dulag 121 (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2021. 
  8. ↑ Μαγκνταλένα Ζαβάντζκα (Νοέμβριος 2010). «The Mika Family». Recognized as the Righteous Among the Nations in 2000. Polscy Sprawiedliwi - Przywracanie Pamięci, Μουσείο Ιστορίας των Πολωνοεβραίων. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2016. 
  9. ↑ «Miasta partnerskie». bochnia.eu (στα Πολωνικά). Μπόχνια. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπόχνια&oldid=10644162"