Βικιπαίδεια

Πρεγκαμπαλίνη

χημική ένωση

Η πρεγκαμπαλίνη, που διατίθεται στο εμπόριο με την επωνυμία Lyrica μεταξύ άλλων, είναι φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της επιληψίας, του νευροπαθητικού πόνου, της ινομυαλγίας, του συνδρόμου ανήσυχων ποδιών και της γενικευμένης διαταραχής άγχους.[11][12][13] Χρησιμοποιείται στην επιληψία είναι ως πρόσθετη θεραπεία για εστιακές επιληπτικές κρίσεις. Όταν χρησιμοποιείται πριν από τη χειρουργική επέμβαση, μειώνει τον πόνο, αλλά οδηγεί σε μεγαλύτερη καταστολή και οπτικές διαταραχές.[14] Λαμβάνεται από το στόμα.

Πρεγκαμπαλίνη
Ονομασία IUPAC
(3S)-3-(aminomethyl)-5-methylhexanoic acid
Κλινικά δεδομένα
Εμπορικές ονομασίεςLyrica, άλλα[3]
AHFS/Drugs.commonograph
MedlinePlusa605045
Δεδομένα άδειας
Κατηγορία ασφαλείας κύησης
  • AU: B3 [2]
  • US: N (Δεν έχει ταξινομηθεί ακόμη) [2]
Πιθανότητα
εξάρτησης		Σωματική: Μέτρια[1]
Ψυχολογική: Μέτρια[1]
Πιθανότητα
εθισμού		Χαμηλή[1]
Οδοί
χορήγησης		Από το στόμα
Κυκλοφορία
Κυκλοφορία
Φαρμακοκινητική
ΒιοδιαθεσιμότηταΥψηλή (≥90% απορροφάται γρήγορα; η χορήγηση με φαγητό δεν έχει σημαντική επίδραση στη βιοδιαθεσιμότηταy)[4]
Πρωτεϊνική σύνδεση<1%[5]
ΜεταβολίτεςN-μεθυλπρεγκαμπαλίνη[4]
Έναρξη δράσηΜπορεί να συμβεί εντός εβδομάδας (πόνος)[6]
Βιολογικός χρόνος ημιζωής6.3–11.5 ώρες[7][8][9]
Διάρκεια δράσηςΆγνωστη[10]
ΑπέκκρισηΝεφρική
Κωδικοί
Αριθμός CAS148553-50-8 YesY
Κωδικός ATCN03AX16
PubChemCID 5486971
DrugBankDB00230 YesY
ChemSpider4589156 YesY
UNII55JG375S6M YesY
KEGGD02716 YesY
ChEBICHEBI:64356 YesY
ChEMBLCHEMBL1059 YesY
Συνώνυμα3-isobutyl GABA, (S)-3-isobutyl-γ-aminobutyric acid
Χημικά στοιχεία
Χημικός τύποςC8H17NO2
Μοριακή μάζα159,23 g·mol−1
  (verify)

Συχνές παρενέργειες περιλαμβάνουν πονοκέφαλο, ζάλη, υπνηλία, σύγχυση, προβλήματα με τη μνήμη, κακό συντονισμό, ξηροστομία, πρόβλημα με την όραση και αύξηση βάρους.[15] Σοβαρές παρενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν αγγειοοίδημα, κατάχρηση ναρκωτικών και αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας.[11] Όταν η πρεγκαμπαλίνη λαμβάνεται σε υψηλές δόσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να εμφανιστεί εθισμός, αλλά εάν ληφθεί σε συνήθεις δόσεις ο κίνδυνος είναι χαμηλός.[1] Δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία για την ασφάλεια της χρήσης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του θηλασμού.[16] Η πρεγκαμπαλίνη είναι ένα γκαμπαπεντινοειδές και δρα αναστέλλοντας ορισμένους διαύλους ασβεστίου.[17][18]

Η πρεγκαμπαλίνη εγκρίθηκε για ιατρική χρήση στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2004.[11] Αναπτύχθηκε για να διαδεχτεί στην γκαμπαπεντίνη.[19] Διατίθεται ως γενόσημο φάρμακο σε ορισμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών από το 2019.[15][20] Το 2017, ήταν το 72ο πιο συνταγογραφούμενο φάρμακο στις Ηνωμένες Πολιτείες με περισσότερες από 11 εκατομμύρια συνταγές.[21][22] Στις ΗΠΑ, η πρεγκαμπαλίνη είναι ελεγχόμενη ουσία τάξης V σύμφωνα με τον νόμο περί ελεγχόμενων ουσιών του 1970 , όπως και στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου έχει ενταχθεί στην κατηγορία Γ.[23]

Ιατρικές χρήσεις Επεξεργασία

 
Κουτί με κάψουλες των 150 mg Lyrica (pregabalin) από τη Φινλανδία

Επιληπτικές κρίσεις Επεξεργασία

Η πρεγκαμπαλίνη είναι χρήσιμη όταν προστίθεται σε άλλες θεραπείες, όταν αυτές οι άλλες θεραπείες δεν ελέγχουν την εστιακή επιληψία.[24] Η χρήση του από μόνη της είναι λιγότερο αποτελεσματική από κάποια άλλα αντιεπιληπτικά φάρμακα.[25] Δεν είναι σαφές πώς συγκρίνεται με τη γκαμπαπεντίνη για αυτήν τη χρήση.

Νευροπαθητικός πόνος Επεξεργασία

Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Νευρολογικών Εταιρειών συνιστά την πρεγκαμπαλίνη ως παράγοντα πρώτης γραμμής για τη θεραπεία πόνου που σχετίζεται με διαβητική νευροπάθεια, μεθερπητική νευραλγία και κεντρικό νευροπαθητικό πόνο.[26] Μια μειοψηφία είχε ουσιαστικό όφελος και ένα μεγαλύτερο ποσοστό μέτριο όφελος.[27] Δίνεται ίση βαρύτητα με τη γκαμπαπεντίνη και τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά ως παράγοντες πρώτης γραμμής, ωστόσο τα τελευταία είναι λιγότερο ακριβά όσον αφορά το 2010.[28] Τα στοιχεία δεν υποστηρίζουν ότι είναι χρήσιμο σε ισχιαλγία ή οσφυαλγία.[29]

Η χρήση της πρεγκαμπαλίνης σε νευροπαθητικό πόνο που σχετίζεται με τον καρκίνο είναι αμφιλεγόμενη,[30] αν και αυτή η χρήση είναι κοινή.[31] Δεν υπάρχουν ενδείξεις για τη χρήση της στην πρόληψη των ημικρανιών, όπου και η γκαμπαπεντίνη έχει βρεθεί ότι δεν είναι χρήσιμη.[32] Έχει εξεταστεί για την πρόληψη του μετεγχειρητικού χρόνιου πόνου, αλλά η χρησιμότητά της για το σκοπό αυτό είναι αμφιλεγόμενη.[33][34]

Η πρεγκαμπαλίνη γενικά δεν θεωρείται αποτελεσματική στη θεραπεία του οξέος πόνου.[27] Σε δοκιμές που εξέτασαν τη χρησιμότητα της πρεγκαμπαλίνης για τη θεραπεία του οξέος μετεγχειρητικού πόνου, δεν παρατηρήθηκε επίδραση στα συνολικά επίπεδα πόνου, αλλά οι άνθρωποι χρειάστηκαν λιγότερη μορφίνη και είχαν λιγότερες παρενέργειες που σχετίζονται με τα οπιοειδή.[33][35] Έχουν συζητηθεί αρκετοί πιθανοί μηχανισμοί βελτίωσης του πόνου.[36]

Αγχώδεις διαταραχές Επεξεργασία

Η πρεγκαμπαλίνη είναι μέτρια αποτελεσματική και είναι ασφαλής για τη θεραπεία γενικευμένης διαταραχής άγχους.[37] Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Βιολογικής Ψυχιατρικής συνιστά την πρεγκαμπαλίνη ως έναν από τους διάφορους παράγοντες πρώτης γραμμής για τη θεραπεία της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής, αλλά συνιστά και άλλους παράγοντες, όπως SSRIs, ως θεραπεία πρώτης γραμμής για την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και τη διαταραχή μετατραυματικού στρες.[38] Φαίνεται ότι έχει αγχολυτικά αποτελέσματα παρόμοια με τις βενζοδιαζεπίνες με μικρότερο κίνδυνο εξάρτησης.[39][40]

Τα αποτελέσματα της πρεγκαμπαλίνης εμφανίζονται μετά από μία εβδομάδα χρήσης και είναι παρόμοια ως προς την αποτελεσματικότητα με τη λοραζεπάμη, την αλπραζολάμη και τη βενλαφαξίνη, αλλά η πρεγκαμπαλίνη έχει δείξει ότι είναι καλύτερη, καθώς είναι πιο συνεπής στην θεραπεία των συμπτωμάτων ψυχοσωματικού άγχους. Οι μακροχρόνιες δοκιμές έχουν δείξει συνεχή αποτελεσματικότητα χωρίς την ανάπτυξη ανοχής και, επιπλέον, σε αντίθεση με τις βενζοδιαζεπίνες, έχει ευεργετική επίδραση στον ύπνο και την αρχιτεκτονική του, που χαρακτηρίζεται από την ενίσχυση του ύπνου αργών κυμάτων. Παράγει λιγότερο σοβαρή γνωστική και ψυχοκινητική βλάβη σε σύγκριση με αυτά τα φάρμακα. Έχει επίσης χαμηλές πιθανότητες κατάχρησης και εξάρτησης και μπορεί να προτιμάται από τις βενζοδιαζεπίνες για αυτούς τους λόγους.[41][42]

Μια ανασκόπηση του 2019 διαπίστωσε ότι η πρεγκαμπαλίνη μειώνει τα συμπτώματα και ήταν γενικά καλά ανεκτή.[43]

Άλλες χρήσεις Επεξεργασία

Υπάρχουν στοιχεία που υποδεικνύουν μικρό όφελος και σημαντικό κίνδυνο σε άτομα με χρόνια οσφυαλγία.[44][45] Τα στοιχεία για το όφελος από την απόσυρση αλκοόλ είναι φτωχά όσον αφορά το 2016.[46]

Παρενέργειες Επεξεργασία

Η έκθεση στην πρεγκαμπαλίνη σχετίζεται με αύξηση βάρους, υπνηλία και κόπωση, ζάλη, ίλιγγος, οίδημα στα πόδια, διαταραγμένη όραση, απώλεια συντονισμού και ευφορία.[47] Έχει προφίλ ανεπιθύμητων ενεργειών παρόμοιο με άλλα κατασταλτικά του κεντρικού νευρικού συστήματος.[48] Οι ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με τη χρήση πρεγκαμπαλίνης περιλαμβάνουν:[49]

Συμπτώματα στέρησης Επεξεργασία

Μετά από απότομη ή ταχεία διακοπή της πρεγκαμπαλίνης, μερικοί άνθρωποι ανέφεραν συμπτώματα που υποδηλώνουν σωματική εξάρτηση. Το FDA διαπίστωσε ότι το προφίλ εξάρτησης από την ουσία της πρεγκαμπαλίνης, όπως μετρήθηκε από μια προσωπική φυσική λίστα ελέγχου απόσυρσης, ήταν ποσοτικά μικρότερη από τις βενζοδιαζεπίνες.[48] Ακόμη και άτομα που έχουν διακόψει τη μετά από βραχυχρόνια χρήση πρεγκαμπαλίνης έχουν εμφανίσει συμπτώματα στέρησης, όπως αϋπνία, κεφαλαλγία, ναυτία, άγχος, διάρροια, συμπτώματα όπως γρίπη, νευρικότητα, μείζονα κατάθλιψη, πόνο, σπασμούς, υπεριδρωσία και ζάλη.[51]

Δεν είναι σαφές εάν είναι ασφαλές για χρήση κατά την εγκυμοσύνη με ορισμένες μελέτες να δείχνουν πιθανή βλάβη.[52]

Αναπνοή Επεξεργασία

Τον Δεκέμβριο του 2019, η Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) προειδοποίησε για την εμφάνιση σοβαρών αναπνευστικών προβλημάτων όσους λαμβάνουν γκαμπαπεντίνη ή πρεγκαμπαλίνη όταν χρησιμοποιούνται μαζί με κατασταλτικά του ΚΝΣ ή για άτομα με πνευμονικά προβλήματα.[53][54]

Το FDA απαίτησε να προστεθούν νέες προειδοποιήσεις σχετικά με τον κίνδυνο αναπνευστικής καταστολής στις πληροφορίες συνταγογράφησης των γκαμπαπεντινοειδών.[53] Το FDA ζήτησε επίσης από τους κατασκευαστές φαρμάκων να διενεργήσουν κλινικές δοκιμές για να αξιολογήσουν περαιτέρω το δυναμικό κατάχρησης, ιδίως σε συνδυασμό με οπιοειδή, επειδή η κατάχρηση και κακή χρήση αυτών των προϊόντων μαζί αυξάνεται και η ταυτόχρονη χρήση μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο αναπνευστικής καταστολής.[53]

Ανάμεσα στις 49 αναφορές περιπτώσεων που υποβλήθηκαν στο FDA κατά την πενταετή περίοδο από το 2012 έως το 2017, δώδεκα άτομα πέθαναν από αναπνευστική καταστολή ενώ λάμβαναν γκαμπαπεντινοειδή, και όλα είχαν τουλάχιστον έναν παράγοντα κινδύνου.[53]

Το FDA εξέτασε τα αποτελέσματα δύο τυχαιοποιημένων, διπλά τυφλών, ελεγχόμενων με εικονικό φάρμακο κλινικών δοκιμών σε υγιείς ανθρώπους, τριών μελετών παρατήρησης και αρκετών μελετών σε ζώα.[53] Μία δοκιμή έδειξε ότι η χρήση της πρεγκαμπαλίνης μόνης της και η χρήση της με ένα οπιοειδές αναλγητικό μπορεί να καταστείλει την αναπνευστική λειτουργία.[53] Η άλλη δοκιμή έδειξε ότι η γκαμπαπεντίνη από μόνη της αύξησε τις παύσεις στην αναπνοή κατά τη διάρκεια του ύπνου.[53] Οι τρεις μελέτες παρατήρησης σε ένα ακαδημαϊκό ιατρικό κέντρο έδειξαν συσχέτιση μεταξύ των γκαμπαπεντινοειδών που δόθηκαν πριν από τη χειρουργική επέμβαση και της αναπνευστικής καταστολής που συμβαίνει μετά από διαφορετικά είδη χειρουργικών επεμβάσεων.[53] Ο FDA εξέτασε επίσης αρκετές μελέτες σε ζώα που έδειξαν ότι η πρεγκαμπαλίνη μόνη της και η πρεγκαμπαλίνη συν οπιοειδή μπορούν να καταστέλλουν την αναπνευστική λειτουργία.[53]

Υπερβολική δόση Επεξεργασία

Αρκετά άτομα με νεφρική ανεπάρκεια εμφάνισαν μυοκλωνό ενώ έλαβαν πρεγκαμπαλίνη, προφανώς ως αποτέλεσμα της σταδιακής συσσώρευσης του φαρμάκου. Η οξεία υπερδοσολογία μπορεί να εκδηλωθεί με υπνηλία, ταχυκαρδία και υπερτονία. Οι συγκεντρώσεις πρεγκαμπαλίνης στο πλάσμα, στον ορό ή στο αίμα μπορούν να μετρηθούν για την παρακολούθηση της θεραπείας ή για την επιβεβαίωση της διάγνωσης δηλητηρίασης σε νοσηλευόμενα άτομα.[55][56][57]

Αλληλεπιδράσεις Επεξεργασία

Δεν έχουν αποδειχθεί αλληλεπιδράσεις in vivo. Ο κατασκευαστής σημειώνει ορισμένες πιθανές φαρμακολογικές αλληλεπιδράσεις με οπιοειδή, βενζοδιαζεπίνες, βαρβιτουρικά, αιθανόλη (αλκοόλη) και άλλα φάρμακα που καταστέλλουν το κεντρικό νευρικό σύστημα. Οι αναστολείς ΜΕΑ μπορεί να ενισχύσουν την ανεπιθύμητη / τοξική επίδραση της πρεγκαμπαλίνης. Η πρεγκαμπαλίνη μπορεί να ενισχύσει την κατακράτηση υγρών των αντιδιαβητικών παραγόντων (θειαζολιδινοδιόνη).[58]

Φαρμακολογία Επεξεργασία

Φαρμακοδυναμική Επεξεργασία

 
Η πρεγκαμπαλίνη δεν είναι αγωνιστής υποδοχέα GABA A ή GABA Β.

Η πρεγκαμπαλίνη είναι ένα γκαμπαπεντινοειδές και δρα αναστέλλοντας ορισμένους διαύλους ασβεστίου.[17][18] Συγκεκριμένα πρόκειται για προσδέτη της βοηθητικής α2δ υπομονάδας ορισμένων τασεοεξαρτώμενων διαύλων ασβεστίου (VDCCs), και ως εκ τούτου δρα ως αναστολέας των υπομονάδων α2δ αυτών των υποδοχέων.[59] Υπάρχουν δύο τύποι α2δ υπομονάδων, α2δ-1 και α2δ-2, και η πρεγκαμπαλίνη έχει παρόμοια συγγένεια για (και συνεπώς στερούνται της εκλεκτικότητας μεταξύ) αυτές τις δύο θέσεις. Η πρεγκαμπαλίνη είναι εκλεκτική στη δέσμευση της προς την α2δ υπομονάδα.[60] Παρά το γεγονός ότι η πρεγκαμπαλίνη είναι ανάλογο GABA,[61] δεν συνδέεται με τους υποδοχείς GABA, δεν μετατρέπεται σε GABA ή άλλο αγωνιστή υποδοχέα GABA in vivo και δεν ρυθμίζει άμεσα τη μεταφορά ή το μεταβολισμό του GABA. Ωστόσο, η πρεγκαμπαλίνη έχει βρεθεί ότι προκαλεί δοσοεξαρτώμενη αύξηση της έκφρασης της αποκαρβοξυλάσης L-γλουταμινικού οξέος (GAD), του ενζύμου που είναι υπεύθυνο για τη σύνθεση του GABA, στον εγκέφαλο και ως εκ τούτου μπορεί να έχει κάποια έμμεση δράση GABAεργική δράση, αυξάνοντας τα επίπεδα του GABA στον εγκέφαλο.[62][63][64] Δεν υπάρχει επί του παρόντος καμία ένδειξη ότι οι επιδράσεις της πρεγκαμπαλίνης διαμεσολαβούνται από οποιονδήποτε μηχανισμό εκτός από την αναστολή των υποδοχέων με α2δ υπομονάδα.[65] Έτσι, η αναστολή των διαύλων ασβεστίου με α 2 δ-1 από την πρεγκαμπαλίνη φαίνεται να είναι υπεύθυνη για τη δράση της ως αντισπασμωδικό, αναλγητικό και αγχολυτικό.

Τα ενδογενή α-αμινοξέα L-λευκίνη και L-ισολευκίνη, τα οποία μοιάζουν πολύ με την γκαμπαπεντίνη και τα άλλα γκαμπαπεντνοειδή σε χημική δομή, είναι συνδέτες της α2δ υπομονάδας με παρόμοια συγγένεια με τα γκαμπαπεντινοειδή (π.χ., IC50 = 71 nM για L -ισολευκίνη), και υπάρχουν στο ανθρώπινο εγκεφαλονωτιαίο υγρό σε μικρομοριακές συγκεντρώσεις (π.χ. 12.9 μM για L- λευκίνη, 4.8 μM για L -ισολευκίνη).[66] Έχει θεωρηθεί ότι μπορεί να είναι οι ενδογενείς συνδέτες της υπομονάδας και ότι μπορούν να ανταγωνίζονται τη δράση των γκαμπαπεντινοειδών. [67] Έτσι, ενώ γκαμπαπεντινοειδή όπως η γκαμπαπεντίνη και η πρεγκαμπαλίνη έχουν νανομοριακή συγγένεια για την α2δ υπομονάδα, η ισχύ τους in νίνο είναι στο χαμηλό μικρομοριακό εύρος, και ο ανταγωνισμός ως προς τη δέσμευση από τα ενδογενή L -αμινοξέα έχει υποστηριχθεί ότι μπορεί να είναι υπεύθυνη για αυτή την ασυμφωνία.[65]

Η πρεγκαμπαλίνη βρέθηκε να έχει 6 φορές υψηλότερη συγγένεια από τη γκαμπαπεντίνη για τους VDCC με υπομονάδες α 2 δ σε μία μελέτη.[68][69] Ωστόσο, μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι η πρεγκαμπαλίνη και η γκαμπαπεντίνη είχαν παρόμοιες συγγένειες για την ανθρώπινη ανασυνδυασμένη α 2 δ-1 υπομονάδα (ΚI = 32 nM και 40 nM, αντίστοιχα).[70] Σε κάθε περίπτωση, η πρεγκαμπαλίνη είναι 2 έως 4 φορές πιο ισχυρή από τη γκαμπαπεντίνη ως αναλγητικό[61] και, σε ζώα, φαίνεται να είναι 3 έως 10 φορές πιο ισχυρή από τη γκαμπαπεντίνη ως αντισπασμωδικό.[71]

Φαρμακοκινητική Επεξεργασία

Η πρεγκαμπαλίνη απορροφάται από το έντερο με μια ενεργή διαδικασία μεταφοράς που διαμεσολαβείται μέσω του μεγάλου μεταφορέα ουδέτερων αμινοξέων 1 (LAT1, SLC7A5), ενός μεταφορέα για αμινοξέα όπως L- λευκίνη και L- φαινυλαλανίνη.[17][59][72] Πολύ λίγα (λιγότερα από 10 φάρμακα) είναι γνωστό ότι μεταφέρονται από αυτόν τον μεταφορέα.[73] Σε αντίθεση με τη γκαμπαπεντίνη, η οποία μεταφέρεται αποκλειστικά από τον LAT1,[5] η πρεγκαμπαλίνη φαίνεται να μεταφέρεται όχι μόνο από το LAT1 αλλά και από άλλους φορείς.[17] Το LAT1 μπορεί να κορεστεί εύκολα, επομένως η φαρμακοκινητική της γκαμπαπεντίνης εξαρτάται από τη δόση, με μειωμένη βιοδιαθεσιμότητα και καθυστερημένα επίπεδα αιχμής σε υψηλότερες δόσεις.[17] Αντίθετα, αυτό δεν ισχύει για την πρεγκαμπαλίνη, η οποία δείχνει γραμμική φαρμακοκινητική και χωρίς κορεσμό απορρόφησης.[17]

Η από του στόματος βιοδιαθεσιμότητα της πρεγκαμπαλίνης είναι μεγαλύτερη από ή ίση με 90% σε ολόκληρο το εύρος κλινικών δόσεων (75 έως 900 mg/ημέρα) και ακόμη παραπέρα το εύρος κλινικών δόσεων.[5] Η τροφή δεν επηρεάζει σημαντικά τη στοματική βιοδιαθεσιμότητα της πρεγκαμπαλίνης. Η πρεγκαμπαλίνη απορροφάται γρήγορα όταν χορηγείται με άδειο στομάχι, με Tmax (χρόνος μέχρι μέγιστη συγκέντρωση) γενικά μικρότερο από ή ίσο με 1   ώρα σε δόσεις 300 mg ή λιγότερο.[17][4] Ωστόσο, βρέθηκε ότι η τροφή καθυστερεί σημαντικά την απορρόφηση της πρεγκαμπαλίνης και ότι μειώνει σημαντικά τα επίπεδα αιχμής χωρίς να επηρεάζει τη βιοδιαθεσιμότητα του φαρμάκου. Το T max για πρεγκαμπαλίνη σε κατάσταση νηστείας είναι 0,6 ώρες και 3,2 ώρες σε κατάσταση σίτισης (διαφορά 5 φορές) και το Cmax μειώνεται κατά 25-31% σε γεμάτο στομάχι έναντι νηστείας.[5]

Η πρεγκαμπαλίνη διασχίζει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό και εισέρχεται στο κεντρικό νευρικό σύστημα.[59] Ωστόσο, λόγω των χαμηλών της λιποφιλίας,[5] η πρεγκαμπαλίνη απαιτεί ενεργή μεταφορά για να διαπεράσει τον φραγμό.[72][74][75] Ο LAT1 εκφράζεται σε μεγάλες ποσότητες στον αιματοεγκεφαλικό φραγμό[76] και μεταφέρει την πρεγκαμπαλίνη στον εγκέφαλο. Η πρεγκαμπαλίνη έχει αποδειχθεί ότι διασχίζει τον πλακούντα σε αρουραίους και υπάρχει στο γάλα των αρουραίων που θηλάζουν.[4] Στους ανθρώπους, ο όγκος κατανομής μιας από του στόματος χορηγούμενης δόσης πρεγκαμπαλίνης είναι περίπου 0,56 L/kg.[4] Η πρεγκαμπαλίνη δεν συνδέεται σημαντικά με τις πρωτεΐνες του πλάσματος (<1%).[5]

Η πρεγκαμπαλίνη υφίσταται λίγο έως καθόλου μεταβολισμό.[5][17][77] Σε πειράματα που χρησιμοποιούν τεχνικές πυρηνικής ιατρικής, αποκαλύφθηκε ότι περίπου το 98% της ραδιενέργειας που ανακτήθηκε στα ούρα ήταν αμετάβλητη πρεγκαμπαλίνη.[4] Ο κύριος μεταβολίτης είναι η Ν -μεθυλοπρεγκαμπαλίνη.[4]

Η πρεγκαμπαλίνη αποβάλλεται από τα νεφρά στα ούρα, κυρίως στην αμετάβλητη μορφή της.[5][4] Έχει σχετικά μικρό χρόνο ημιζωής, με αναφερόμενη τιμή 6,3 ώρες. Λόγω του μικρού χρόνου ημιζωής της, η πρεγκαμπαλίνη χορηγείται 2 έως 3 φορές την ημέρα για να διατηρηθούν τα θεραπευτικά επίπεδα. Η νεφρική κάθαρση της πρεγκαμπαλίνης είναι 73 mL/λεπτό.[78]

Ιστορία Επεξεργασία

Η πρεγκαμπαλίνη συντέθηκε το 1990 ως αντιεπιληπτικό. Εφευρέθηκε από το φαρμακευτικό χημικό Ρίτσαρντ Μπρους Σίλβερμαν στο Πανεπιστήμιο Northwestern στο Έβανστον, Ιλινόις.[79] Ο Σίλβερμαν είναι πιο γνωστός για την αναγνώριση της πρεγκαμπαλίνης ως πιθανή θεραπεία για επιληπτικές κρίσεις.[80] Από το 1988 έως το 1990, ο Ρίσαρντ Αντροσκίεβιτς, ένας επισκέπτης ερευνητής, συνέθεσε μια σειρά μορίων για τον Σίλβερμαν.[81] Ένα φαινόταν ιδιαίτερα ελπιδοφόρο.[82] Το μόριο διαμορφώθηκε αποτελεσματικά για μεταφορά στον εγκέφαλο, όπου ενεργοποίησε την αποκαρβοξυλάση L-γλουταμινικού οξέος, ένα ένζυμο. Ο Σίλβερμαν ήλπιζε ότι το ένζυμο θα αύξανε την παραγωγή του ανασταλτικού νευροδιαβιβαστή GABA και θα εμπόδιζε τους σπασμούς. Τελικά, το σύνολο των μορίων στάλθηκε στην Parke-Davis Pharmaceuticals για δοκιμή. Το φάρμακο εγκρίθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004. Οι ΗΠΑ έλαβαν έγκριση από το FDA για χρήση στη θεραπεία της επιληψίας, του διαβητικού νευροπαθητικού πόνου και της μεθερπητικής νευραλγίας τον Δεκέμβριο του 2004. Στη συνέχεια, η πρεγκαμπαλίνη εμφανίστηκε στην αμερικανική αγορά με το εμπορικό σήμα Lyrica το φθινόπωρο του 2005.[83] Το 2017, η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) ενέκρινε το Lyrica CR, μια εκτεταμένης αποδέσμευσης πρεγκαμπαλίνη, αλλά σε αντίθεση με το σκεύασμα άμεσης απελευθέρωσης, δεν εγκρίθηκε για τη διαχείριση της ινομυαλγίας ή ως πρόσθετη θεραπεία για ενήλικες με έναρξη εστιακών επιληπτικών κρίσεων.[84][85]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Schifano, Fabrizio (2014). «Misuse and Abuse of Pregabalin and Gabapentin: Cause for Concern?». CNS Drugs 28 (6): 491–6. doi:10.1007/s40263-014-0164-4. PMID 24760436. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Pregabalin Use During Pregnancy». Drugs.com. 12 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2020. 
  3. ↑ «Pregabalin - Drugs.com». www.drugs.com. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2016. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 «Summary of product characteristics» (PDF). European Medicines Agency. 6 Μαρτίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 16 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2013. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 Bockbrader, H. N.; Wesche, D.; Miller, R.; Chapel, S.; Janiczek, N.; Burger, P. (2010). «A comparison of the pharmacokinetics and pharmacodynamics of pregabalin and gabapentin». Clinical Pharmacokinetics 49 (10): 661–669. doi:10.2165/11536200-000000000-00000. PMID 20818832. 
  6. ↑ «Pregabalin (Professional Patient Advice) - Drugs.com». www.drugs.com. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2016. 
  7. ↑ «Pregabalin (Professional Patient Advice)». Drugs.com. 
  8. ↑ Hantson, P; Courtois, F; Borrey, D; Haufroid, V (2014). «Pregabalin-associated myoclonic encephalopathy without evidence of drug accumulation in a patient with acute renal failure». Indian Journal of Nephrology 24 (1): 48–50. doi:10.4103/0971-4065.125102. PMID 24574633. 
  9. ↑ Randinitis, Edward J.; Posvar, Edward L.; Alvey, Christine W.; Sedman, Allen J.; Cook, Jack A.; Bockbrader, Howard N. (2003). «Pharmacokinetics of Pregabalin in Subjects with Various Degrees of Renal Function». The Journal of Clinical Pharmacology 43 (3): 277–83. doi:10.1177/0091270003251119. PMID 12638396. https://archive.org/details/sim_journal-of-clinical-pharmacology_2003-03_43_3/page/277. 
  10. ↑ Lilley, Linda Lane· Collins, Shelly Rainforth· Snyder, Julie S. (2015). Pharmacology and the Nursing Process. Elsevier Health Sciences. σελ. 227. ISBN 9780323358286. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 «Pregabalin». The American Society of Health-System Pharmacists. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2019. 
  12. ↑ Frampton, James E. (2014). «Pregabalin: A Review of its Use in Adults with Generalized Anxiety Disorder». CNS Drugs 28 (9): 835–54. doi:10.1007/s40263-014-0192-0. PMID 25149863. 
  13. ↑ Iftikhar, IH; Alghothani, L; Trotti, LM (December 2017). «Gabapentin enacarbil, pregabalin and rotigotine are equally effective in restless legs syndrome: a comparative meta-analysis.». European Journal of Neurology 24 (12): 1446–1456. doi:10.1111/ene.13449. PMID 28888061. 
  14. ↑ Mishriky, B. M.; Waldron, N. H.; Habib, A. S. (January 2015). «Impact of pregabalin on acute and persistent postoperative pain: a systematic review and meta-analysis». British Journal of Anaesthesia 114 (1): 10–31. doi:10.1093/bja/aeu293. ISSN 1471-6771. PMID 25209095. 
  15. ↑ 15,0 15,1 British National Formulary : BNF 76 (76 έκδοση). Pharmaceutical Press. 2018. σελ. 323. ISBN 9780857113382. 
  16. ↑ «Pregabalin Use During Pregnancy». Drugs.com. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2019. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 17,5 17,6 17,7 Calandre, E. P.; Rico-Villademoros, F.; Slim, M. (2016). «Alpha2delta ligands, gabapentin, pregabalin and mirogabalin: a review of their clinical pharmacology and therapeutic use». Expert Review of Neurotherapeutics 16 (11): 1263–1277. doi:10.1080/14737175.2016.1202764. PMID 27345098. 
  18. ↑ 18,0 18,1 Uchitel, O. D.; Di Guilmi, M. N.; Urbano, F. J.; Gonzalez-Inchauspe, C. (2010). «Acute modulation of calcium currents and synaptic transmission by gabapentinoids». Channels (Austin) 4 (6): 490–496. doi:10.4161/chan.4.6.12864. PMID 21150315. 
  19. ↑ Kaye, Alan David· Vadivelu, Nalini (2014). Substance Abuse: Inpatient and Outpatient Management for Every Clinician. Springer. σελ. 324. ISBN 9781493919512. 
  20. ↑ «Generic Lyrica Availability». Drugs.com. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2019. 
  21. ↑ «The Top 300 of 2020». ClinCalc. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2020. 
  22. ↑ «Pregabalin». ClinCalc. 23 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2020. 
  23. ↑ «Pregabalin and gabapentin to be controlled as Class C drugs». GOV.UK. 15 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2020. 
  24. ↑ «Pregabalin add-on for drug-resistant focal epilepsy». Cochrane Database of Systematic Reviews 7: CD005612. July 2019. doi:10.1002/14651858.CD005612.pub4. PMID 31287157. 
  25. ↑ «Pregabalin monotherapy for epilepsy». Cochrane Database of Systematic Reviews 10: CD009429. October 2012. doi:10.1002/14651858.CD009429.pub2. PMID 23076957. 
  26. ↑ Attal, N.; Cruccu, G.; Baron, R. (September 2010). «EFNS guidelines on the pharmacological treatment of neuropathic pain: 2010 revision». European Journal of Neurology 17 (9): 1113–e88. doi:10.1111/j.1468-1331.2010.02999.x. PMID 20402746. 
  27. ↑ 27,0 27,1 «Pregabalin for neuropathic pain in adults». Cochrane Database of Systematic Reviews 1: CD007076. January 2019. doi:10.1002/14651858.CD007076.pub3. PMID 30673120. 
  28. ↑ Finnerup, N.B.; Sindrup, S. H.; Jensen, T. S. (September 2010). «The evidence for pharmacological treatment of neuropathic pain». Pain 150 (3): 573–81. doi:10.1016/j.pain.2010.06.019. PMID 20705215. https://archive.org/details/sim_pain_2010-09_150_3/page/573. 
  29. ↑ Enke, O.; New, H. A.; New, C. H.; Mathieson, S.; McLachlan, A. J.; Latimer, J.; Maher, C. G.; Lin, C. C. (July 3, 2018). «Anticonvulsants in the treatment of low back pain and lumbar radicular pain: a systematic review and meta-analysis». Canadian Medical Association Journal 190 (26): E786–E793. doi:10.1503/cmaj.171333. PMID 29970367. 
  30. ↑ Bennett, Michael I.; Laird, Barry; van Litsenburg, Chantal; Nimour, Meryem (2013). «Pregabalin for the Management of Neuropathic Pain in Adults with Cancer: A Systematic Review of the Literature». Pain Medicine 14 (11): 1681–8. doi:10.1111/pme.12212. PMID 23915361. 
  31. ↑ Howard, Paul (2017). Palliative care formulary (6 έκδοση). Pharmaceutical press. σελ. Chapter 4 Central Nervous System. ISBN 978-0-85711-348-1. 
  32. ↑ «Gabapentin or pregabalin for the prophylaxis of episodic migraine in adults». Cochrane Database of Systematic Reviews 6 (6): CD010609. June 2013. doi:10.1002/14651858.CD010609. PMID 23797675. 
  33. ↑ 33,0 33,1 Clarke, H.; Bonin, R. P.; Orser, B. A.; Englesakis, M.; Wijeysundera, D. N.; Katz, J. (August 2012). «The prevention of chronic postsurgical pain using gabapentin and pregabalin: a combined systematic review and meta-analysis». Anesthesia & Analgesia 115 (2): 428–42. doi:10.1213/ANE.0b013e318249d36e. PMID 22415535. 
  34. ↑ «Pharmacotherapy for the prevention of chronic pain after surgery in adults». Cochrane Database of Systematic Reviews (7): CD008307. July 2013. doi:10.1002/14651858.CD008307.pub2. PMID 23881791. 
  35. ↑ Hamilton, T. W.; Strickland, L. H.; Pandit, H. G. (August 17, 2016). «A Meta-Analysis on the Use of Gabapentinoids for the Treatment of Acute Postoperative Pain Following Total Knee Arthroplasty». The Journal of Bone and Joint Surgery, American Volume 98 (16): 1340–50. doi:10.2106/jbjs.15.01202. PMID 27535436. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-09-29. https://web.archive.org/web/20200929012600/https://ora.ox.ac.uk/objects/uuid:cbe29197-14a9-47dc-b961-2ad3e24fd1c0. Ανακτήθηκε στις 2020-09-21. 
  36. ↑ Patel, Ryan; Dickenson, Anthony H. (2016). «Mechanisms of the gabapentinoids and α2δ-1 calcium channel subunit in neuropathic pain». Pharmacology Research & Perspectives 4 (2): e00205. doi:10.1002/prp2.205. PMID 27069626. 
  37. ↑ «Pharmacological treatments for generalised anxiety disorder: a systematic review and network meta-analysis». Lancet 393 (10173): 768–777. February 2019. doi:10.1016/S0140-6736(18)31793-8. PMID 30712879. https://discovery.ucl.ac.uk/id/eprint/10070219/1/Freemantle_Slee_GAD_Meta_Text%20R1_20180627%20clean.pdf. 
  38. ↑ Wensel, T. M.; Powe, K. W.; Cates, M. E. (March 2012). «Pregabalin for the treatment of generalized anxiety disorder». Annals of Pharmacotherapy 46 (3): 424–9. doi:10.1345/aph.1Q405. PMID 22395254. https://archive.org/details/sim_annals-of-pharmacotherapy_2012-03_46_3/page/424. 
  39. ↑ Owen, Richard T. (September 2007). «Pregabalin: its efficacy, safety and tolerability profile in generalized anxiety». Drugs of Today 43 (9): 601–10. doi:10.1358/dot.2007.43.9.1133188. PMID 17940637. 
  40. ↑ Bandelow, B.; Sher, L.; Bunevicius, R. (June 2012). «Guidelines for the pharmacological treatment of anxiety disorders, obsessive-compulsive disorder and posttraumatic stress disorder in primary care». International Journal of Psychiatry in Clinical Practice 16 (2): 77–84. doi:10.3109/13651501.2012.667114. PMID 22540422. 
  41. ↑ Bandelow, Borwin; Wedekind, Dirk; Leon, Teresa (2007). «Pregabalin for the treatment of generalized anxiety disorder: a novel pharmacologic intervention». Expert Review of Neurotherapeutics 7 (7): 769–81. doi:10.1586/14737175.7.7.769. PMID 17610384. 
  42. ↑ Owen, R. T. (2007). «Pregabalin: Its efficacy, safety and tolerability profile in generalized anxiety». Drugs of Today 43 (9): 601–10. doi:10.1358/dot.2007.43.9.1133188. PMID 17940637. 
  43. ↑ Slee, A; Nazareth, I; Bondaronek, P; Liu, Y; Cheng, Z; Freemantle, N (February 23, 2019). «Pharmacological treatments for generalised anxiety disorder: a systematic review and network meta-analysis.». Lancet 393 (10173): 768–777. doi:10.1016/S0140-6736(18)31793-8. PMID 30712879. https://discovery.ucl.ac.uk/id/eprint/10070219/1/Freemantle_Slee_GAD_Meta_Text%20R1_20180627%20clean.pdf. 
  44. ↑ Shanthanna, Harsha; Gilron, Ian; Rajarathinam, Manikandan; AlAmri, Rizq; Kamath, Sriganesh; Thabane, Lehana; Devereaux, Philip J.; Bhandari, Mohit και άλλοι. (August 15, 2017). «Benefits and safety of gabapentinoids in chronic low back pain: A systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials». PLOS Medicine 14 (8): e1002369. doi:10.1371/journal.pmed.1002369. PMID 28809936. 
  45. ↑ Mannix, Liam (December 18, 2018). «This popular drug is linked to addiction and suicide. Why do doctors keep prescribing it?». The Canberra Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-12-18. https://web.archive.org/web/20181218193541/https://www.canberratimes.com.au/national/victoria/this-popular-drug-is-linked-to-addiction-and-suicide-why-do-doctors-keep-prescribing-it-20181129-p50j1x.html. Ανακτήθηκε στις December 18, 2018. 
  46. ↑ Freynhagen, R.; Backonja, M.; Schug, S.; Lyndon, G.; Parsons, B.; Watt, S.; Behar, R. (December 2016). «Pregabalin for the Treatment of Drug and Alcohol Withdrawal Symptoms: A Comprehensive Review». CNS Drugs 30 (12): 1191–1200. doi:10.1007/s40263-016-0390-z. PMID 27848217. 
  47. ↑ «Benefits and harms of pregabalin in the management of neuropathic pain: a rapid review and meta-analysis of randomised clinical trials». BMJ Open 9 (1): e023600. January 2019. doi:10.1136/bmjopen-2018-023600. PMID 30670513. 
  48. ↑ 48,0 48,1 Drug Enforcement Administration, Department of Justice (July 2005). «Schedules of controlled substances: placement of pregabalin into schedule V. Final rule». Federal Register 70 (144): 43633–5. PMID 16050051. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-12-31. https://web.archive.org/web/20111231165022/http://www.deadiversion.usdoj.gov/fed_regs/rules/2005/fr0728.htm. Ανακτήθηκε στις 2012-01-22. 
  49. ↑ Pfizer Australia Pty Ltd. Lyrica (Australian Approved Product Information). West Ryde: Pfizer, 2006
  50. ↑ «Medication Guide (Pfizer Inc.)» (PDF). U.S. Food and Drug Administration (FDA). Ιουνίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 8 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2011. 
  51. ↑ «Lyrica Capsules». medicines.org.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. 
  52. ↑ «Pregabalin Pregnancy and Breastfeeding Warnings». Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2016. 
  53. ↑ 53,0 53,1 53,2 53,3 53,4 53,5 53,6 53,7 53,8 «FDA warns about serious breathing problems with seizure and nerve pain medicines gabapentin (Neurontin, Gralise, Horizant) and pregabalin (Lyrica, Lyrica CR)». U.S. Food and Drug Administration (FDA). 19 Δεκεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2019.    Αυτό το λήμμα περιλαμβάνει κείμενο από αυτή την πηγή, που είναι κοινό κτήμα.
  54. ↑ «FDA warns about serious breathing problems with seizure and nerve pain medicines gabapentin (Neurontin, Gralise, Horizant) and pregabalin (Lyrica, Lyrica CR) When used with CNS depressants or in patients with lung problems». 19 Δεκεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 22 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2019.    Αυτό το λήμμα περιλαμβάνει κείμενο από αυτή την πηγή, που είναι κοινό κτήμα.
  55. ↑ Murphy, N. G.; Mosher, L. (2008). «Severe myoclonus from pregabalin (Lyrica) due to chronic renal insufficiency». Clinical Toxicology 46 (7): 594. doi:10.1080/15563650802255033. https://archive.org/details/sim_clinical-toxicology_2008-08_46_7/page/594. 
  56. ↑ Yoo, Lawrence; Matalon, Daniel; Hoffman, Robert S.; Goldfarb, David S. (2009). «Treatment of pregabalin toxicity by hemodialysis in a patient with kidney failure». American Journal of Kidney Diseases 54 (6): 1127–30. doi:10.1053/j.ajkd.2009.04.014. PMID 19493601. 
  57. ↑ Baselt, Randall C. (2008). Disposition of Toxic Drugs and Chemicals in Man (8th έκδοση). Biomedical Publications. σελίδες 1296–1297. ISBN 978-0-9626523-7-0. 
  58. ↑ Pregabalin. In: Lexi-Drugs [database on the Internet]. Hudson (OH): Lexi-Comp, Inc.; 2007 [cited 2015 Oct 29].
  59. ↑ 59,0 59,1 59,2 Sills, G. J. (2006). «The mechanisms of action of gabapentin and pregabalin». Current Opinion in Pharmacology 6 (1): 108–13. doi:10.1016/j.coph.2005.11.003. PMID 16376147. 
  60. ↑ Benzon, Honorio· Rathmell, James P. (11 Σεπτεμβρίου 2013). Practical Management of Pain. Elsevier Health Sciences. σελ. 1006. ISBN 978-0-323-17080-2. 
  61. ↑ 61,0 61,1 Bryans, Justin S.; Wustrow, David J. (1999). «3-Substituted GABA analogs with central nervous system activity: A review». Medicinal Research Reviews 19 (2): 149–77. doi:10.1002/(SICI)1098-1128(199903)19:2<149::AID-MED3>3.0.CO;2-B. PMID 10189176. https://archive.org/details/sim_medicinal-research-reviews_1999-03_19_2/page/149. 
  62. ↑ Lin, Guo-Qiang· You, Qi-Dong (8 Αυγούστου 2011). Chiral Drugs: Chemistry and Biological Action. John Wiley & Sons. ISBN 9781118075630. 
  63. ↑ «Pregabalin». 
  64. ↑ Sze, P. Y. (1979). «L-Glutamate decarboxylase». GABA—Biochemistry and CNS Functions. 123. σελίδες 59–78. ISBN 978-1-4899-5201-1. 
  65. ↑ 65,0 65,1 Stahl, S. M.; Porreca, F.; Taylor, C. P.; Cheung, R.; Thorpe, A. J.; Clair, A. (2013). «The diverse therapeutic actions of pregabalin: is a single mechanism responsible for several pharmacological activities?». Trends in Pharmacological Sciences 34 (6): 332–9. doi:10.1016/j.tips.2013.04.001. PMID 23642658. 
  66. ↑ «Ca2+ channel alpha2delta ligands: novel modulators of neurotransmission». Trends in Pharmacological Sciences 28 (2): 75–82. February 2007. doi:10.1016/j.tips.2006.12.006. PMID 17222465. 
  67. ↑ «Functional biology of the alpha(2)delta subunits of voltage-gated calcium channels». Trends in Pharmacological Sciences 28 (5): 220–8. May 2007. doi:10.1016/j.tips.2007.03.005. PMID 17403543. 
  68. ↑ Arora, Mahesh Kumar; Agarwal, Anil; Baidya, Dalim Kumar; Khanna, Puneet (2011). «Pregabalin in acute and chronic pain». Journal of Anaesthesiology Clinical Pharmacology 27 (3): 307–14. doi:10.4103/0970-9185.83672. PMID 21897498. 
  69. ↑ McMahon, Stephen B. (2013). Wall and Melzack's textbook of pain (6th έκδοση). Philadelphia, PA: Elsevier/Saunders. σελ. 515. ISBN 9780702040597. 
  70. ↑ Taylor, C. P.; Angelotti, T.; Fauman, E. (February 2007). «Pharmacology and mechanism of action of pregabalin: the calcium channel alpha2-delta (alpha2-delta) subunit as a target for antiepileptic drug discovery». Epilepsy Research 73 (2): 137–150. doi:10.1016/j.eplepsyres.2006.09.008. PMID 17126531. 
  71. ↑ Lauria-Horner, Bianca A.; Pohl, Robert B. (2003). «Pregabalin: a new anxiolytic». Expert Opinion on Investigational Drugs 12 (4): 663–72. doi:10.1517/13543784.12.4.663. PMID 12665421. 
  72. ↑ 72,0 72,1 Dickens, D.; Webb, S. D.; Antonyuk, S.; Giannoudis, A.; Owen, A.; Rädisch, S.; Hasnain, S. S.; Pirmohamed, M. (2013). «Transport of gabapentin by LAT1 (SLC7A5)». Biochemical Pharmacology 85 (11): 1672–1683. doi:10.1016/j.bcp.2013.03.022. PMID 23567998. 
  73. ↑ del Amo, E. M.; Urtti, A.; Yliperttula, M. (2008). «Pharmacokinetic role of L-type amino acid transporters LAT1 and LAT2». European Journal of Pharmaceutical Sciences 35 (3): 161–174. doi:10.1016/j.ejps.2008.06.015. PMID 18656534. 
  74. ↑ Geldenhuys, W. J.; Mohammad, A. S.; Adkins, C. E.; Lockman, P. R. (2015). «Molecular determinants of blood-brain barrier permeation». Therapeutic Delivery 6 (8): 961–971. doi:10.4155/tde.15.32. PMID 26305616. 
  75. ↑ Müller, C. E. (2009). «Prodrug approaches for enhancing the bioavailability of drugs with low solubility». Chemistry & Biodiversity 6 (11): 2071–2083. doi:10.1002/cbdv.200900114. PMID 19937841. 
  76. ↑ Boado, R. J.; Li, J. Y.; Nagaya, M.; Zhang, C.; Pardridge, W. M. (1999). «Selective expression of the large neutral amino acid transporter at the blood-brain barrier». Proceedings of the National Academy of Sciences USA 96 (21): 12079–12084. doi:10.1073/pnas.96.21.12079. PMID 10518579. Bibcode: 1999PNAS...9612079B. 
  77. ↑ McElroy, Susan L., επιμ. (2008). Antiepileptic Drugs to Treat Psychiatric Disorders. INFRMA-HC. σελ. 370. ISBN 978-0-8493-8259-8. 
  78. ↑ «LYRICA – pregabalin capsule». DailyMed. U.S. National Library of Medicine. Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2013. 
  79. ↑ Lowe, Derek (25 Μαρτίου 2008). «Getting to Lyrica». In the Pipeline. Science. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015. 
  80. ↑ Merrill, Nick (February 25, 2010). «Silverman's golden drug makes him NU's golden ticket». North by Northwestern. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 1, 2016. https://web.archive.org/web/20160601194802/http://www.northbynorthwestern.com/story/silvermans-golden-drug-makes-him-nus-golden-ticket/. Ανακτήθηκε στις May 19, 2016. 
  81. ↑ Andruszkiewicz, Ryszard; Silverman, Richard B. (1990). «4-Amino-3-alkylbutanoic acids as substrates for gamma-aminobutyric acid aminotransferase». The Journal of Biological Chemistry 265 (36): 22288–91. PMID 2266125. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-08-27. https://web.archive.org/web/20220827061408/https://www.jbc.org/article/S0021-9258(18)45702-X/fulltext. Ανακτήθηκε στις 2020-09-21. 
  82. ↑ Poros, Joanna (2005). «Polish scientist is the co-author of a new anti-epileptic drug». Science and Scholarship in Poland. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις August 20, 2016. https://web.archive.org/web/20160820094019/http://scienceinpoland.pap.pl/en/news/news,16089,polish-scientist-is-the-co-author-of-a-new-anti-epileptic-drug.html. Ανακτήθηκε στις May 19, 2016. 
  83. ↑ Dworkin, Robert H.; Kirkpatrick, Peter (2005). «Pregabalin». Nature Reviews Drug Discovery 4 (6): 455–6. doi:10.1038/nrd1756. PMID 15959952. 
  84. ↑ Editorial, Reuters. «BRIEF-FDA approves Pfizer's Lyrica CR extended-release tablets CV». U.S.. https://www.reuters.com/article/brief-fda-approves-pfizers-lyrica-cr-ext/brief-fda-approves-pfizers-lyrica-cr-extended-release-tablets-cv-idUSASB0BMUS. Ανακτήθηκε στις 2018-10-03. 
  85. ↑ «LYRICA CR- pregabalin tablet, film coated, extended release PI». labeling.pfizer.com. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2019. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πρεγκαμπαλίνη&oldid=10364974"