10199 Χαρικλώ
Η 10199 Χαρικλώ (αγγλικά: Chariklo) είναι ένας αστεροειδής με τροχιά γύρω από τον Ήλιο, μεταξύ του Κρόνου και του Ουρανού. Είναι ο μεγαλύτερος γνωστός κένταυρος.
 | |||||||
| Ανακάλυψη | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ανακαλύφθηκε από | James V. Scotti, Spacewatch | ||||||
| Ανακαλύφθηκε στις | 15 Φεβρουαρίου 1997 | ||||||
| Χαρακτηριστικά τροχιάς | |||||||
| Αφήλιο | 18,66 AU | ||||||
| Περιήλιο | 13,08 AU | ||||||
| Ημιάξονας τροχιάς | 15,87 AU | ||||||
| Εκκεντρότητα | 0,17534 | ||||||
| Περίοδος περιφοράς | 23.087,2 ημέρες (63,17 χρόνια) |
||||||
| Μέση Ταχύτητα Τροχιάς | - km/s | ||||||
| Κλίση | 23,375° ως προς την Εκλειπτική | ||||||
| Μήκος του ανερχόμενου σημείου | 300,451° | ||||||
| Όρισμα του περιηλίου | 242,361° | ||||||
| Φυσικά Χαρακτηριστικά | |||||||
| Ακτίνα | 129,3 km | ||||||
| Μάζα | - kg | ||||||
| Μέση πυκνότητα | - g/cm3 | ||||||
| Επιφανειακή Βαρύτητα στον Ισημερινό | - m/s2 | ||||||
| Ταχύτητα Διαφυγής | - km/s | ||||||
| Αστρονομική περίοδος περιστροφής | - ημέρες | ||||||
| Λευκαύγεια | 0,05-0,06 | ||||||
| Φασματικός τύπος | - | ||||||
| Φαινόμενο μέγεθος | - | ||||||
| Απόλυτο μέγεθος | 6,4 | ||||||
| Θερμοκρασία |
|
||||||
Ανακαλύφθηκε από τον James V. Scotti, από το πρόγραμμα Spacewatch στις 15 Φεβρουαρίου του 1997. Το όνομά προέρχεται από τη Ναϊάδα νύμφη Χαρικλώ, σύζυγο του Χείρωνα και κόρη του Απόλλωνα.
Μία φωτομετρική μελέτη το 2001 δεν ήταν ικανή να καταγράψει μία συγκεκριμένη περίοδο της πορείας της.[1] Η υπέρυθρη ανάλυση της Χαρικλώς εντόπισε πάγο από νερό[2] στην επιφάνεια της.
Μέγεθος
ΕπεξεργασίαΑν και το μέγεθος ενός σώματος μπορεί να προσδιοριστεί αν κάποιος γνωρίζει το απόλυτο μέγεθος του και τη λευκαύγεια του, στην περίπτωση των κενταύρων (καθώς αυτοί είναι σώματα από πάγο) αυτό είναι δύσκολο να συμβεί, αφού δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί η λευκαύγειά τους. Για τη Χαρικλώ, με το απόλυτο μέγεθος της είναι Η=6,4 (για τους αστεροειδής, το απόλυτο μέγεθος δεν δηλώνεται με το γράμμα "Μ", αλλά με το "Η") και λευκαύγεια 0,6, υπολογίζεται πως είναι ο μεγαλύτερος γνωστός Κένταυρος. Η διάμετρός της εκτιμάται πως είναι 258 χλμ. (Ο 2060 Χείρων είναι δεύτερος με διάμετρο 230 χλμ.) Ένας κένταυρος, που όμως δεν έχει εντοπιστεί ξανά, ο 1995 SN55 ίσως, πάντως, να είναι μεγαλύτερος με διάμετρο κοντά στα 300 χλμ..
Τροχιά
ΕπεξεργασίαΟι κένταυροι πιστεύεται πως προέρχονται από τη ζώνη του Κάιπερ και είναι σε δυναμική ασταθή τροχιά που τους οδηγεί άλλοτε σε εκτίναξη από το ηλιακό σύστημα, λόγω αλληλεπιδράσεων με έναν πλανήτη είτε τον ήλιο, είτε σε έλξη με κάποιον κομήτη μικρής περιόδου.[3]
Η τροχιά της Χαρικλώς είναι πιό σταθερή από των 7066 Νέσσος, 2060 Χείρων, και 5145 Φόλος. Βρίσκετε μέσα κατά 0,09 Αστρονομικές μονάδες στα 4:3 της τροχιακής αντήχησης του Ουρανού και εκτιμάται πως έχει μία μεγάλη τροχιακή ημι-ζωή περίπου 10,3 εκατομ. χρόνια.[4]
Δακτύλιοι
ΕπεξεργασίαΤις 3 Ιουνίου 2013, κατά τη διάρκεια μιας επιπρόσθεσης του αστεροειδή με ένα άστρο, ανακαλύφθηκε από το Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο ότι η Χαρικλώ περιβάλλεται από δύο στενούς και πυκνούς δακτυλίους. Αυτοί είναι οι πρώτοι δακτύλιοι οι οποίοι ανακαλύπτονται σε ελάσονα πλανήτη και η Χαρικλώ είναι το μικρότερο γνωστό αντικείμενο με δακτυλίους. Οι δύο δακτύλιοι έχουν πάχος 7 και 3 χιλιόμετρα και απέχουν μεταξύ τους 9 χιλιόμετρα, 396 και 405 χιλιόμετρα από το κέντρο του αστεροειδή.[5][6][7]
Οι δακτύλιοι ήταν παράλληλοι με το επίπεδο παρατήρησής του από τη Γη το 2008 και έτσι θα μπορούσε να εξηγηθεί η φαινομενική μείωση της λαμπρότητας της Χαρικλώς από το 1997 μέχρι το 2008 και την εξαφάνιση ιχνών νερού και άλλων υλικών στο φάσμα του αστεροειδή, γεγονός που σημαίνει ότι οι δακτύλιοι αποτελούνται εν μέρει από νερό.[7]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Peixinho· Doressoundiram (9 Νοεμβρίου 2000). «Photometric study of Centaurs 10199 Chariklo (1997CU26) and 1999UG5». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2006.
- ↑ Jewitt· Brown (17 Απριλίου 2001). «Infrared Observations of Centaur 10119 Chariklo with possible surface variation» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Νοεμβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2006.
- ↑ Scott S. Sheppard; David C. Jewitt; Chadwick A. Trujillo (2000). «A WIDE-FIELD CCD SURVEY FOR CENTAURS AND KUIPER BELT OBJECTS». THE ASTRONOMICAL JOURNAL 120: 2687–2694. doi:. http://www.iop.org/EJ/article/1538-3881/120/5/2687/200138.text.html. Ανακτήθηκε στις 2008-02-21.
- ↑ Horner, J.; Evans, N.W.; Bailey, M. E. (2004). Simulations of the Population of Centaurs I: The Bulk Statistics. http://arxiv.org/abs/astro-ph?papernum=0407400. Ανακτήθηκε στις 2008-09-01.
- ↑ European Southern Observatory (26 March 2014). First Ring System Around Asteroid. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 2014-03-26.
- ↑ Gibney, E. (2014-03-26). «Asteroids can have rings too». Nature. doi:.
- ↑ 7,0 7,1 Braga-Ribas, F.; Sicardy, B.; Ortiz, J. L.; Snodgrass, C.; Roques, F.; Vieira-Martins, R.; Camargo, J. I. B.; Assafin, M. και άλλοι. (2014). «A ring system detected around the Centaur (10199) Chariklo». Nature. doi:. https://archive.org/details/arxiv-1409.7259.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Επεξεργασία- 37th DPS: Albedos, Diameters (and a Density) of Kuiper Belt and Centaur Objects
- AstDys orbital elements
- Orbital simulation from JPL (Java) / Ephemeris
- Chariklo Photo (February 1999)
- Chariklo's orbit between Saturn and Uranus.
- Demonstration of how centaur 10199 Chariklo is currently controlled by Uranus (Solex 10)
