Λουδοβίκος Φίλιππος της Γαλλίας

Ο Λουδοβίκος Φίλιππος (Louis-Philippe, 6 Οκτωβρίου 1773 – 26 Αυγούστου 1850) από τον Οίκο της Ορλεάνης ήταν δούκας της Ορλεάνης (1793-1830), που έγινε Επικεφαλής του Γαλλικού Κράτους (1830-1848) και μετά βασιλιάς της Γαλλίας (1830-1848).

Λουδοβίκος Φίλιππος
Βασιλιάς των Γάλλων
Περίοδος	9 Αυγούστου 1830 – 24 Φεβρουαρίου 1848
Προκάτοχος	Ερρίκος Ε΄
Διάδοχος	Δεύτερη Γαλλική Δημοκρατία Φίλιππος Z΄ (Ορλεανιστές)
Δούκας της Ορλεάνης
Περίοδος	1793 - 1830
Προκάτοχος	Λουδοβίκος Φίλιππος Β΄ της Ορλεάνης
Διάδοχος	Φερδινάνδος Φίλιππος της Ορλεάνης
Γέννηση	6 Οκτωβρίου 1773 Παρίσι, Γαλλία
Θάνατος	26 Αυγούστου 1850 (76 ετών) Αγγλία, Ηνωμένο Βασίλειο
Σύζυγος	Μαρία Αμαλία της Νάπολης και της Σικελίας
Επίγονοι	Φερδινάνδος Φίλιππος της Ορλεάνης Λουίζα Μαρία Λουδοβίκος του Νεμούρ Κλημεντίνη Φραγκίσκος του Ζουανβίλ Ερρίκος του Ωμάλ Αντώνιος του Μονπανσιέ
Οίκος	Οίκος της Ορλεάνης
Πατέρας	Λουδοβίκος Φίλιππος Β΄ της Ορλεάνης
Μητέρα	Λουίζα Μαρία Αδελαΐδα των Βουρβόνων
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Προσφωνήσεις του Λουδοβίκου Φιλίππου της Γαλλίας
Προσφώνηση αναφοράς	Μεγαλειότατος
Προφορική προσφώνηση	Μεγαλειότατε
Εναλλακτική προσφώνηση	Δ/Δ

Βιογραφία

Ήταν απόγονος του Λουδοβίκου ΙΓ΄ και συγκεκριμένα του δεύτερου γιου του Φιλίππου Α΄ της Ορλεάνης, ιδρυτή του Οίκου της Ορλεάνης, από τον οποίο προήλθε αυτός ως μοναδικός βασιλιάς.

Ήταν, επίσης, γιος του Λουδοβίκου Φιλίππου Β΄ της Ορλεάνης, ο οποίος επονομάστηκε "Φίλιππος Ισότης" και καρατομήθηκε κατά τη Γαλλική Επανάσταση και της Λουίζας Μαρίας Αδελαΐδας των Βουρβόνων.

Μετά τον αποκεφαλισμό του πατέρα του ακολούθησε όλη την οικογένεια του στην εξορία για 22 ολόκληρα χρόνια (1793-1815) μέχρι την ανατροπή του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, οπότε πέθαναν και οι δύο μικρότεροι αδελφοί του Αντώνιος Φίλιππος και Λουδοβίκος Κάρολος.

Επισκέφθηκε την Σκανδιναβία και στην συνέχεια για τέσσερα ολόκληρα χρόνια τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου γνωρίστηκε με σημαντικά πρόσωπα, ανάμεσα στα οποία και ο πρόεδρος Τζορτζ Ουάσιγκτον και ο Αλεξάντερ Χάμιλτον, που ενθουσιάστηκαν από τον Δούκα και τους αδελφούς του.

Είχε να διδαχθεί πολλά και από τις αμερικανικές μεθόδους διακυβέρνησης. Στην Βοστώνη έμαθε το 1797 για το κίνημα της 18ης Φρουκτιδώρ, που εξόρισε την μητέρα του στην Ισπανία, και έτσι αποφάσισε με τους αδελφούς του να επιστρέψει στην Ευρώπη μέσω της Κούβας. Συνελήφθησαν στον Κόλπο του Μεξικού από Αγγλικά πλοία και στην Νέα Σκωτία συναντήθηκε με τον Εδουάρδο, Δούκα του Κεντ, και αναπτύχθηκε μεταξύ τους φιλία. Το 1800, έφτασε στην Αγγλία και έμεινε τα υπόλοιπα χρόνια της εξορίας έως την πτώση του Ναπολέοντα.

Μόλις επανήλθε από την εξορία στάθηκε στο πλευρό των συγγενών του βασιλέων του Οίκου των Βουρβόνων στηρίζοντας ιδιαίτερα τον Κάρολο Ι΄, με τον οποίο ανέπτυξε στενή φιλία.

Βασιλιάς της Γαλλίας

Έγινε βασιλιάς το 1830 μετά την Ιουλιανή επανάσταση που ανέτρεψε τον Κάρολο Ι΄, ο οποίος παραιτήθηκε υπέρ του εγγονού του Ερρίκου Ε΄.

Είναι ο δημιουργός του Μουσείου των Βερσαλλιών (1837) το οποίο εμπλούτισε συλλέγοντας έργα τέχνης από προκατόχους του προκειμένου να συμφιλιώσει τον λαό και να σταθεροποιήσει την θέση του, κάτι το οποίο δεν κατάφερε.

Απλός βασιλιάς και προσιτός στον λαό απέφυγε τις μεθόδους μεγαλειωδών εμφανίσεων των προγενεστέρων του. Στηρίχτηκε στην μεσαία τάξη και έγινε αγαπητός στον λαό. Σταδιακά όμως πιεζόμενος από τους φεουδάρχες συνέχεια άλλαξε πολιτική εγκαταλείποντας την μεσαία τάξη στην οποία στηριζόταν. Έτσι η οικονομική κρίση του 1847 οδήγησε σε επαναστατικό κίνημα εναντίον του τον επόμενο μόλις χρόνο, χρονιά που σηματοδοτήθηκε από επαναστατικά κινήματα σε όλη την Ευρώπη ενάντια στα βασιλικά καθεστώτα.

Στις 24 Φεβρουαρίου 1848, ο ξαφνιασμένος από την επανάσταση Λουδοβίκος παραιτήθηκε υπέρ του νεότερου εγγονού του Φιλίππου της Ορλεάνης, Κόμη του Παρισιού (ο γιος και διάδοχός του, Φερδινάνδος, είχε σκοτωθεί το 1842 σε δυστύχημα). Τελικά, η κοινή γνώμη απέρριψε τον Φίλιππο και εξέλεξε πρόεδρο τον Λουδοβίκο Ναπολέοντα Βοναπάρτη, ανιψιό του Ναπολέοντα Α΄. Ο Λουδοβίκος Φίλιππος έφυγε από το Παρίσι μέσω άμαξας μεταμφιεσμένος χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο "Κύριος Σμιθ" για να αποφύγει μοίρα παρόμοια με του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄.

Σε μεγάλη πλέον ηλικία εγκαταστάθηκε στο Μέγαρο Κλαίρμοντ στο Σάρρεϋ της Αγγλίας το 1848. Στα ταξίδια του στην Αγγλία χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο "Κόμης του Νεϊγύ". Πέθανε στο Κλαίρμοντ δύο χρόνια αργότερα. Το όνομά του είναι χαραγμένο στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι (Βόρειος πυλώνας, Στήλη 1).

Οικογένεια

Το 1809 νυμφεύτηκε τη Μαρία Αμαλία των Βουρβόνων-Ισπανίας (1782 - 1866), κόρη του Φερδινάνδου Α΄ των Δύο Σικελιών, και απέκτησαν τέκνα:

• Φερδινάνδος Φίλιππος (1810 - 1842), Δούκας της Ορλεάνης.
• Λουίζα (1812 - 1850), παντρεύτηκε τον Λεοπόλδο Α΄ του Βελγίου.
• Μαρία (1813 - 1839), παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο της Βυρτεμβέργης.
• Λουδοβίκος (1814 - 1896), Δούκας του Νεμούρ.
• Φραγκίσκη (1816 - 1818).
• Κλημεντίνη (1817 - 1907), παντρεύτηκε τον Αύγουστο της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα.
• Φραγκίσκος (1818 - 1900), Πρίγκιπας του Ζουανβίλ.
• Κάρολος (1820 - 1828).
• Ερρίκος (1822 - 1897), Δούκας του Ωμάλ.
• Αντώνιος (1824 - 1890), Δούκας του Μονπανσιέ.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Προκάτοχος: Κάρολος Ι΄ της Γαλλίας

Βασιλιάς της Γαλλίας

Διάδοχος: (Δεύτερη Γαλλική Δημοκρατία)