Νίκος Αναστασιάδης
Ο Νίκος Αναστασιάδης (Πέρα Πεδί Λεμεσού, γενν. 27 Σεπτεμβρίου 1946) είναι Ελληνοκύπριος πολιτικός και διετέλεσε έβδομος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 2013 έως το 2023.
Νίκος Αναστασιάδης | |
---|---|
7ος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας | |
Περίοδος 28 Φεβρουαρίου 2013 – 28 Φεβρουαρίου 2023 | |
Προκάτοχος | Δημήτρης Χριστόφιας |
Διάδοχος | Νίκος Χριστοδουλίδης |
Πρόεδρος Δημοκρατικού Συναγερμού | |
Περίοδος 8 Ιουνίου 1997 – 10 Μαΐου 2013 | |
Προκάτοχος | Γιαννάκης Μάτσης |
Διάδοχος | Αβέρωφ Νεοφύτου |
Βουλευτής της Βουλής των Αντιπροσώπων για την Εκλογική Περιφέρεια Λεμεσού | |
Περίοδος 4 Ιουνίου 1981 – 27 Φεβρουαρίου 2013 | |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 27 Σεπτεμβρίου 1946Πέρα Πεδί, Λεμεσός, Βρετανική Κύπρος | ,
Εθνότητα | Ελληνική |
Υπηκοότητα | Κυπριακή |
Πολιτικό κόμμα | Δημοκρατικός Συναγερμός |
Σύζυγος | Άντρη Μουστακούδη |
Παιδιά | 2 κόρες |
Σπουδές | Νομικά |
Επάγγελμα | Δικηγόρος |
Θρήσκευμα | Χριστιανός Ορθόδοξος |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Επιπρόσθετα, έχει διατελέσει Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού (1997-2013)[1] και βουλευτής (1981-2013).[2]
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΟ Νίκος Αναστασιάδης γεννήθηκε στο Πέρα Πεδί στις 27 Σεπτεμβρίου 1946.
Ο πατέρας του ήταν αστυνομικός.[2][3] Έχει ένα δίδυμο αδερφό τον Πάμπο Αναστασιάδη και μία αδερφή, τη Φωτεινή Αγγελοπούλου.[4] Ομιλεί, πέρα από την ελληνική, την αγγλική γλώσσα.[2]
Σπούδασε νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.[2][3] Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο ναυτικό δίκαιο στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο Λονδίνου.[2][3] Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του επέστρεψε στην Κύπρο και άνοιξε δικηγορικό γραφείο στη Λεμεσό.[3][4]
Έχει παντρευτεί την Άντρη Μουστακούδη από τις 2 Οκτωβρίου 1971 και έχει δύο κόρες.[3][5]
Πολιτική σταδιοδρομία
ΕπεξεργασίαΝεολαία
ΕπεξεργασίαΤην περίοδο των σπουδών του υπήρξε ενεργό στέλεχος της Νεολαίας της Ένωσης Κέντρου, επί προεδρίας του Γεώργιου Παπανδρέου.[3][4]
Όταν επέστρεψε στην Κύπρο, υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Δημοκρατικού Συναγερμού (1976), καθώς και της Νεολαίας του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΝΕΔΗΣΥ).[2][3] Την περίοδο 1976-1985 διετέλεσε Επαρχιακός Γραμματέας της ΝΕΔΗΣΥ Λεμεσού.[3][4]
Ακολούθως διετέλεσε αντιπρόεδρος (1985-1987) και πρόεδρος της ΝΕΔΗΣΥ (1987-1990).[2][3][4] Στη συνέχεια υπηρέτησε τον ΔΗΣΥ από τις θέσεις του Α΄ Αντιπροέδρου (1990-1995) και του Αναπληρωτή Προέδρου (1995-1997).[2][3][4]
Πρόεδρος ΔΗΣΥ
ΕπεξεργασίαΣτις 8 Ιουνίου 1997 εξελέγη Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού λαμβάνοντας ποσοστό 70% έναντι 30% του ανθυποψηφίου του Δημήτρη Συλλούρη.[1][6] Το 1999 επανεξελέγη χωρίς ανθυποψήφιο. Στις 25 Μαΐου 2003 ανθυποψήφιός του ήταν ο Ιωάννης Κασουλίδης. Ο Νίκος Αναστασιάδης αναδείχθηκε πρόεδρος του κόμματος με ποσοστό 55% έναντι 45% του ανθυποψηφίου του.[6] Επανεκλέχθηκε το 2009.[1] Όταν εκλέχτηκε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας το 2013 παραιτήθηκε από Πρόεδρος του ΔΗΣΥ.[1]
Βουλευτικές εκλογές
ΕπεξεργασίαΟ Νίκος Αναστασιάδης ήταν επικεφαλής του ΔΗΣΥ σε τρεις βουλευτικές εκλογές. Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει το αποτέλεσμα των εκλογών στις οποίες επικεφαλής του κόμματος ήταν ο Νίκος Αναστασιάδης.
Εκλογές | Ποσοστό | Θέση | Έδρες | Πηγή |
---|---|---|---|---|
Βουλευτικές 2001 | 34,00% | 2ο | 19/56 | [7] |
Βουλευτικές 2006 | 30,34% | 2ο | 18/56 | [8] |
Βουλευτικές 2011 | 34,28% | 1ο | 20/56 | [9] |
Προεδρικές εκλογές
ΕπεξεργασίαΩς επικεφαλής του ΔΗΣΥ οδήγησε το κόμμα σε τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις για την ανάδειξη προέδρου της Δημοκρατίας. Στις προεδρικές εκλογές του 1998 ο ΔΗΣΥ υποστήριξε τον τότε πρόεδρο Γλαύκο Κληρίδη, ιδρυτή του ΔΗΣΥ, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές.[10] Στις προεδρικές εκλογές του 2003 ο ΔΗΣΥ υποστήριξε και πάλι τον Γλαύκο Κληρίδη, ο οποίος δεν εξελέγη.[10]
Στις προεδρικές εκλογές του 2008 ο ΔΗΣΥ υποστήριξε τον Ιωάννη Κασουλίδη, ο οποίος, παρόλο που στον Α΄ γύρο πήρε τους περισσότερους ψήφους, στον Β΄ γύρο δεν κατάφερε να εκλεγεί έναντι του Δημήτρη Χριστόφια.[10][11][12][13]
Στις προεδρικές εκλογές του 2013 ήταν ο ίδιος υποψήφιος και κατάφερε να εκλεγεί με τη στήριξη του ΔΗΣΥ, του ΔΗΚΟ και του ΕΥΡΩΚΟ.[14]
Στις προεδρικές εκλογές του 2018 κατάφερε να επανεκλεγεί με τη στήριξη μόνο του ΔΗΣΥ.
Δημοψήφισμα 2004
ΕπεξεργασίαΤον Απρίλιο του 2004 πραγματοποιήθηκε δημοψήφισμα για επίλυση του κυπριακού προβλήματος με βάση το σχέδιο Ανάν. Ο ΔΗΣΥ, του οποίου επικεφαλής ήταν ο Νίκος Αναστασιάδης, τάχθηκε υπέρ του σχεδίου αυτού.[15][16][17] Ο κυπριακός λαός απέρριψε τελικά το σχέδιο με ποσοστό 76%.[17][18] Η απόφαση του ΔΗΣΥ να υποστηρίξει το σχέδιο Ανάν προκάλεσε εσωκομματικά προβλήματα, με πολλά στελέχη να στηρίζουν την καταψήφιση του σχεδίου. Ακολούθησαν διαγραφές και αποχωρήσεις τεσσάρων βουλευτών από το κόμμα.[7][19]
Ευρωεκλογές 2004
ΕπεξεργασίαΤον Μάιο του 2004 η Κύπρος έγινε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λίγο αργότερα διεξήχθησαν οι πρώτες ευρωεκλογές στην Κύπρο. Οι εκλογές διεξήχθησαν δύο περίπου μήνες μετά το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν και την αποχώρηση στελεχών του ΔΗΣΥ που είχαν διαφωνήσει με τη στήριξη του σχεδίου Ανάν.[20] Μάλιστα, οι διαφωνούντες είχαν κατεβεί στις εκλογές με δικό τους συνδυασμό (Για την Ευρώπη) λαμβάνοντας ποσοστό 10,80%, εκλέγοντας ως ευρωβουλευτή τον πρώην πρόεδρο του ΔΗΣΥ Γιαννάκη Μάτση.[20][21][22] Ωστόσο, ο ΔΗΣΥ, με επικεφαλής τον Νίκο Αναστασιάδη, κατέλαβε την πρώτη θέση με ποσοστό 28,23%.[20][23] Εξέλεξε 2 από τους 6 ευρωβουλευτές της Κύπρου.[20]
Στις ευρωεκλογές του 2009 ο ΔΗΣΥ ήταν και πάλι πρώτο κόμμα με ποσοστό 35,65% εκλέγοντας 2 από τους 6 ευρωβουλευτές της Κύπρου.[20]
Κοινοβουλευτική πορεία
ΕπεξεργασίαΕκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής στις βουλευτικές εκλογές του 1981 στην Εκλογική Περιφέρεια Λεμεσού με τον ΔΗΣΥ για την Δ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο.[24] Επανεκλέχθηκε στις βουλευτικές εκλογές του 1985,[25] στις εκλογές του 1991,[26] στις εκλογές του 1996,[27] στις εκλογές του 2001,[28] στις εκλογές του 2006[29] και στις εκλογές του 2011.[30] Μετά τις εκλογές του 2001 και του 2006 διεκδίκησε την Προεδρία της Βουλής, ωστόσο δεν εκλέχθηκε.[31] Την περίοδο 1996-2001 ήταν αναπληρωτής πρόεδρος της Βουλής.[2][31]
Ως βουλευτής, διετέλεσε αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΣΥ, αναπληρωτής κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Συνασπισμού ΔΗΣΥ - Κόμμα Φιλελευθέρων (1991-1993) και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Συνασπισμού ΔΗΣΥ - Κόμμα Φιλελευθέρων (1993-1997).[2] Επιπλέον, διετέλεσε Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών, Πρόεδρος της Επιτροπής της Διακοινοβουλευτικής Ένωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Βουλευτών (1990-1996), Μέλος της Επιτροπής Επιλογής, αρχηγός της αντιπροσωπίας της Βουλής στη Διακοινοβουλευτική Ένωση (1991-2011), αντιπρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κυπριακής Ομάδας στη Διακοινοβουλευτική Ένωση, πρώτος αντιπρόεδρος της αντιπροσωπίας της Βουλής στη Μικτή Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ευρωπαϊκής Ένωσης-Κύπρου, αρχηγός της αντιπροσωπίας της Βουλής στον Σύνδεσμο Ασιατικών Κοινοβουλίων για την Ειρήνη (μετέπειτα Ασιατική Κοινοβουλευτική Συνέλευση), αρχηγός της αντιπροσωπίας της Βουλής στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Μεσογείου, αρχηγός της αντιπροσωπίας της Βουλής στην Ευρωμεσογειακή Κοινοβουλευτική Συνέλευση (μετέπειτα Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Ένωσης για τη Μεσόγειο), αρχηγός της αντιπροσωπίας της Βουλής στη Διακοινοβουλευτική Ένωση, μέλος της αντιπροσωπίας της Βουλής στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Ένωσης για τη Μεσόγειο και μέλος της αντιπροσωπίας της Βουλής στην Ασιατική Κοινοβουλευτική Συνέλευση.[2]
Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας
ΕπεξεργασίαΣτις προεδρικές εκλογές του 2013 διεκδίκησε και κέρδισε την εκλογή του στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας.[32] Υποστηριζόταν από τον ΔΗΣΥ, το ΔΗΚΟ και το ΕΥΡΩΚΟ.[14] Στον Α΄ γύρο συγκέντρωσε το 45,46%.[32] Στον Β΄ γύρο συγκέντρωσε το 57,48%, έναντι 42,52% του ανθυποψηφίου του Σταύρου Μαλά.[32]
Στις προεδρικές εκλογές του 2018 επανεκλέγηκε.[14] Υποστηριζόταν μόνο από τον ΔΗΣΥ.[14] Στον Α΄ γύρο συγκέντρωσε το 35,51%.[33][34] Στον Β΄ γύρο συγκέντρωσε το 55,99%, έναντι 44,01% του ανθυποψηφίου του Σταύρου Μαλά.[35]
Τον Μάρτιο του 2013, λίγες μέρες μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, κλήθηκε τόσο ο ίδιος, όσο και η κυβέρνηση, να διαχειριστούν την οικονομική κρίση που αντιμετώπισε η Κύπρος την περίοδο 2012-2013. Λόγω των αρνητικών εξελίξεων στην οικονομία και λόγω του ότι η χώρα είχε βρεθεί σε στρατηγικό αδιέξοδο κατά τις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα, ο Νίκος Αναστασιάδης αναγκάστηκε να αθετήσει προεκλογικές δεσμεύσεις περί μη αποδοχής μνημονίου ή πακέτου διάσωσης που εμπεριείχε κούρεμα καταθέσεων και η κυπριακή οικονομία οδηγήθηκε σε διάσωση (bail-in).[36]
Επί διακυβέρνησης Νίκου Αναστασιάδη, αποφασίστηκε η μείωση της στρατιωτικής θητείας από 24 σε 14 μήνες και εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το ΓΕΣΥ. Ωστόσο σκάνδαλα και διαφθορά όπως το ΚΕΠ, τα Pandora Papers και άλλα, στιγμάτισαν τη δεκαετή διακυβέρνηση, με τη φθορά να επέρχεται και το 2023 να τον διαδέχεται ο Νίκος Χριστοδουλίδης.[37][38][39][40][41]
Με τον Νίκο Αναστασιάδη στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας και αφού τον Μάρτιο του 2016 ολοκληρώθηκε το τριετές πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής, έγιναν προσπάθειες για επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Σημαντικότερη προσπάθεια ήταν οι συνομιλίες σε Μον Πελεράν και Κρανς Μοντάνα, που ωστόσο οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο.
Τον Ιούλιο του 2021 με δήλωσή του ξεκαθάρισε ότι δεν θα επαναδιεκδικήσει για τρίτη φορά την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας.[42][43][44][45]
Στις προεδρικές εκλογές του 2023 υποστήριξε την υποψηφιότητα Αβέρωφ Νεοφύτου. Ωστόσο στον β' γύρο των εκλογών κατηγορήθηκε ότι στήριξε υπόγεια την υποψηφιότητα Νίκου Χριστοδουλίδη.[46] Δεν πήρε ανοιχτά θέση, ενώ ήρθε σε ρήξη και με την Καίτη Κληρίδου.[47][48][49]
Πολιτικό γραφείο στη Λευκωσία
ΕπεξεργασίαΜετά την αποχώρησή του από την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας άνοιξε τον Ιούνιο του 2023 πολιτικό γραφείο στη Λευκωσία.[50][51]
Τιμητικές διακρίσεις
ΕπεξεργασίαΟ Νίκος Αναστασιάδης έλαβε τα εξής παράσημα:
- τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος των Ορθοδόξων Ιπποτών του Παναγίου Τάφου που απενεμήθη στις 7 Μαΐου 2013 από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, Θεόφιλο Γ΄.[52]
- το Μέγα περιδέραιο του Τάγματος του Μανουέλ Αμαντόρ Γκουερέρο, που απενεμήθη από τον Πρόεδρο του Παναμά, Ρικάρδο Μαρτινέλι, στις 23 Ιουλίου 2013. Η απονομή έγινε στην Κύπρο εκ μέρους του Προέδρου του Παναμά από τον Επίτιμο Γενικό Πρόξενο της Κύπρου στον Παναμά και Μόνιμο Αντιπρόσωπο του Παναμά στον ΟΗΕ.[53]
- το Ανώτατο Παράσημο του Μπαχρέιν, το Τάγμα του Αλ-Χαλίφα, που απενεμήθη από τον Μονάρχη του Μπαχρέιν, Χαμάντ μπιν Ίσα αλ Χαλίφα, στις 9 Μαρτίου 2015.[54]
- το Ανώτατο Παράσημο της Ελλάδας, το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Σωτήρος, που απενεμήθη από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, στις 30 Μαρτίου 2015.[55]
- το Ανώτατο Παράσημο της Αιγύπτου, το Τάγμα του Νείλου, που απενεμήθη από τον Πρόεδρο της Αιγύπτου, Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, στις 20 Νοεμβρίου 2017.[56]
- τον Μεγαλόσταυρο σε άστρο της Εκκλησίας του Αγίου Μάρκου που απενεμήθη την 1 Μαΐου 2018 από τον Πατριάρχη Αλεξάνδρειας και πάσης Αφρικής, Θεόδωρο Β΄ στο πατριαρχείο στην Αλεξάνδρεια.[57]
- το Ανώτατο Παράσημο της Δημοκρατίας της Σερβίας, η Κορδέλα του Τάγματος της Δημοκρατίας της Σερβίας, που απενεμήθη στις 10 Μαΐου 2018 από τον Πρόεδρο της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο στο Βελιγράδι.[58]
- το Παράσημο του Τάγματος του Αγίου Σάββα που απενεμήθη στις 10 Μαΐου 2018 από τον Πατριάρχης Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Ειρηναίο σε ειδική τελετή στο πατριαρχείο στο Βελιγράδι.[59]
Επιπλέον, έχει λάβει το Βραβείο των Εθνών «Light Unto» από την Αμερικανική Εβραϊκή Επιτροπή «για τη σταθερή υπεράσπιση των δημοκρατικών αξιών, τη διαρκή επιδίωξη ειρήνης και την ακλόνητη δέσμευσή του για τη διατήρηση φιλικών σχέσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ισραήλ».[3]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Ιστορία». Δημοκρατικός Συναγερμός. Δημοκρατικός Συναγερμός. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2019.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 «Αναστασιάδης Νίκος». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2019.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 «Βιογραφικό Προέδρου της ΚΔ Νίκου Αναστασιάδη». presidency.gov.cy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2019.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 «Curriculum vitae» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Επέτειος γάμου για το προεδρικό ζεύγος της Κύπρου». Alpha News Live. 2 Οκτωβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019.
- ↑ 6,0 6,1 «Κόμματα: Εκλογές άνευ ανθυποψηφίου». Πολίτης. 29 Απριλίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019.
- ↑ 7,0 7,1 «Εκλογές 27ης Μαΐου 2001». www.parliament.cy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Εκλογές 21ης Μαΐου 2006». www.parliament.cy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Εκλογές 22ας Μαΐου 2011». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2019.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Στυλιανού, Μαρία (12 Νοεμβρίου 2012). «Ιστορία των Προεδρικών Εκλογών». www.sigmalive.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Επίσημα Αποτελέσματα Προεδρικών Εκλογών 2008 (Β' Γύρος) - Επίσημα Αποτελέσματα Προεδρικών Εκλογών 2008 (Β' Γύρος) | Εθνική Διαδικτυακή Πύλη Ανοικτών Δεδομένων». www.data.gov.cy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2022.
- ↑ Capital.gr. «Δεύτερος γύρος προεδρικών εκλογών στην Κύπρο». Capital.gr. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2022.
- ↑ «Τον Δ.Χριστόφια θα στηρίξει το ΔΗΚΟ στο β γύρο των κυπριακών προεδρικών εκλογών». in.gr. 20 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2022.
- ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 «Λυμένα τα χέρια του ΠτΔ για κυβέρνηση ευρύτατης συνεργασίας». Philenews. Ο Φιλελεύθερος. 5 Φεβρουαρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019.
- ↑ «ΔΗΣΥ: 78% «ναι» με επίθεση στον Τάσσο». www.makarios.eu. 16 Απριλίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Καταγγέλλει φίμωση του «ναι», στο πόδι υπάλληλοι που χάνουν». www.makarios.eu. 21 Απριλίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019.
- ↑ 17,0 17,1 «Η Κύπρος 12 χρόνια μετά το «Όχι»». ProtoThema. 24 Απριλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2019.
- ↑ Μιχάλαρος, Χρήστος (24 Απριλίου 2016). «Δώδεκα χρόνια από το ΟΧΙ των Ελληνοκύπριων στο Σχέδιο Ανάν». www.sigmalive.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Διαγραφή δύο μελών του ΔΗΣΥ για «αντικομματικές ενέργειες»». www.skai.gr. 4 Μαΐου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2019.
- ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 «Η ιστορία των Ευρωεκλογών στην Κύπρο από το 2004». www.sigmalive.com. 26 Μαΐου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Πρόδρομος Προδρόμου: Ο άσωτος υιός». Philenews. Ο Φιλελεύθερος. 18 Φεβρουαρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Κόμματά που ήλθαν, είδαν και απήλθαν». ΡΕΠΟΡΤΕΡ. 4 Δεκεμβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Η προϊστορία δείχνει ΔΗΣΥ-Εκλογές κομμένες και ραμμένες στα μέτρα του». ΡΕΠΟΡΤΕΡ. 25 Μαΐου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Εκλογές 24ης Μαΐου 1981». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Εκλογές 8ης Δεκεμβρίου 1985». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Εκλογές 19ης Μαΐου 1991». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Εκλογές 26ης Μαΐου 1996». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Εκλογές 27ης Μαΐου 2001». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Εκλογές 21ης Μαΐου 2006». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Εκλογές 22ας Μαΐου 2011». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2019.
- ↑ 31,0 31,1 «Οι Πρόεδροι της Βουλής των Αντιπροσώπων από το 1960 έως σήμερα». www.parliament.cy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2019.
- ↑ 32,0 32,1 32,2 «1959-2018: Η ιστορία των Προεδρικών εκλογών». Alpha News Live. 27 Ιανουαρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Εκλογές 2018: Αναστασιάδης-Μαλάς στο Β γύρο». Philenews. Ο Φιλελεύθερος. 28 Ιανουαρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Αναστασιάδης - Μαλάς στον β΄ γύρο». Kathimerini.com.cy. Η Καθημερινή. 28 Ιανουαρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019.
- ↑ «12 μονάδες η διαφορά Αναστασιάδη και Μαλά - Σύγκριση με 2013». Philenews. Ο Φιλελεύθερος. 5 Φεβρουαρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Κυπριακή οικονομική κρίση 2012-2013». Βικιπαίδεια. 2023-04-29. https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%9A%CF%85%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE_%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7_2012-2013&oldid=10024959.
- ↑ «Ο απολογισμός Αναστασιάδη, η συγνώμη και η οδυνηρότερη στιγμή της πορείας του». Ο απολογισμός Αναστασιάδη, η συγνώμη και η οδυνηρότερη στιγμή της πορείας του (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2023.
- ↑ «Brief Debate: Κακή ή καλή η διακυβέρνηση Αναστασιάδη;». www.brief.com.cy (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2023.
- ↑ «Οι κυριότεροι σταθμοί στην πολιτική καριέρα και τη διακυβέρνηση Αναστασιάδη | AlphaNews.Live». www.alphanews.live. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2023.
- ↑ Solutions, BDigital Web. «ΑΚΕΛ: «Απροβίβαστο» στην 10ετή διακυβέρνηση ΔΗΣΥ». Kathimerini.com.cy. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2023.
- ↑ «Κύπρος: «Συγγνώμη» από Αναστασιάδη για τα «χρυσά» διαβατήρια». ΤΟ ΒΗΜΑ. 2 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2023.
- ↑ Σπανός, Παναγιώτης. «Κύπρος: Ο Αναστασιάδης ξεκαθάρισε ότι δεν θα διεκδικήσει τρίτη θητεία». www.dikaiologitika.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022.
- ↑ Μαυραγάνης, Κωνσταντίνος (26 Ιουλίου 2021). «Κύπρος: Ξεκάθαρος πως δεν θα διεκδικήσει τρίτη προεδρική θητεία ο Νίκος Αναστασιάδης». Newsbomb. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022.
- ↑ Αναστάση, Τάσος (18 Ιανουαρίου 2022). «Αναστασιάδης: Δεσμεύομαι ότι δεν θα διεκδικήσω τρίτη θητεία» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022.
- ↑ «Αναστασιάδης: Δεν θα διεκδικήσει τρίτη προεδρική θητεία το 2023». in.gr. 26 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022.
- ↑ Solutions, BDigital Web. «Έχασε το παιχνίδι στον ΔΗΣΥ ο Αναστασιάδης;». Kathimerini.com.cy. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2023.
- ↑ «Απάντηση Καίτης Κληρίδου στον Πρ. Αναστασιάδη: «Σε λίγες μέρες πάει σπίτι του, έχει καιρό που φθείρεται»». ΠΟΛΙΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ «Νέα απάντηση Αναστασιάδη στην Καίτη Κληρίδου - "Προσπαθεί να σπιλώσει το όνομά μου"». ΠΟΛΙΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ «Ψήφο εμπιστοσύνης στον Ανδρέα Μαυρογιάννη δίνει η κόρη του Γλαύκου Κληρίδη, Καίτη». ΠΟΛΙΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ «Έτοιμο το πολιτικό γραφείο του Νίκου Αναστασιάδη | AlphaNews.Live». www.alphanews.live. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2023.
- ↑ «Άνοιξε σήμερα το πολιτικό γραφείο του Νίκου Αναστασιάδη στη Λευκωσία - Πού στεγάζεται». ΠΟΛΙΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2023.
- ↑ «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συναντήθηκε με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων». Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών. 7 Μαΐου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Παρασημοφόρηση του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον Παναμά». Kathimerini.com.cy. Η Καθημερινή. 23 Ιουλίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έτυχε επίσημης υποδοχής από τον Βασιλιά του Μπαχρέιν». Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών. 9 Μαρτίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Παράσημα και τη "ψυχή μας" έδωσε ο ΠτΔ στον Παυλόπουλο». www.sigmalive.com. 30 Μαρτίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019.
- ↑ Andreou, Evie (20 Νοεμβρίου 2017). «Security, energy, migration the focus of Sisi visit (Update 5)». Cyprus Mail (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Με τον Μεγαλόσταυρο του Αγίου Μάρκου τιμήθηκε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης». Kathimerini.com.cy. Η Καθημερινή. 1 Μαΐου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019.
- ↑ «ΠτΔ: Στην Κύπρο η 2η Διακυβερνητική Κύπρου - Σερβίας». Philenews. Ο Φιλελεύθερος. 10 Μαΐου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Ο Πρόεδρος παρασημοφορήθηκε από τον Πατριάρχη Σερβίας». Kathimerini.com.cy. Η Καθημερινή. 10 Μαΐου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019.
Πηγές
Επεξεργασία- «Βιογραφικό Προέδρου της ΚΔ Νίκου Αναστασιάδη». presidency.gov.cy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2019.
- «Αναστασιάδης Νίκος». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2019.