Νικόλαος - Ιωσήφ Μαιζών

Γάλλος στρατάρχης, πολίτικος και διπλωμάτης

Ο Νικολά-Ζοζέφ Μαιζόν ή Νικόλαος-Ιωσήφ Μαιζών (Nicolas-Joseph Maison, 19 Δεκεμβρίου 1771 - 13 Φεβρουαρίου 1840) ήταν Γάλλος στρατάρχης και πολιτικός.

Νικολά-Ζοζέφ Μαιζόν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Nicolas-Joseph Maison (Γαλλικά)
Γέννηση19  Δεκεμβρίου 1771[1][2][3]
Επιναί-συρ-Σεν
Θάνατος13  Φεβρουαρίου 1840[2]
Παρίσι
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Περ-Λασαίζ και Grave of Maison
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααξιωματικός
διπλωμάτης
πολιτικός[5]
ΣυγγενείςJoséphine Maison
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςαντιστράτηγος
Πόλεμοι/μάχεςΠόλεμοι της Γαλλικής Επανάστασης, Ναπολεόντειοι Πόλεμοι και Εκστρατεία του Μωριά
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΥπουργός Εξωτερικών και Διεθνούς Ανάπτυξης της Γαλλίας (4  Νοεμβρίου 1830 – 17  Νοεμβρίου 1830)
πρέσβης της Γαλλίας στη Ρωσία
Υπουργός Πολέμου (1835–1836)
Μέλος της Βουλής των Ομοτίμων της Γαλλίας
Μέλος της Βουλής των Ομοτίμων της Γαλλίας
πρέσβης
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής
Military Order of Max Joseph
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λεοπόλδου
Μεγαλόσταυρος του Βασιλικού και Στρατιωτικού Τάγματος του Αγίου Λουδοβίκου
Στρατάρχης της Γαλλίας
Ονόματα χαραγμένα στην Αψίδα του Θριάμβου
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Επανένωσης
Μεγαλόσταυρος του Σωτήρος
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Καρόλου Γ΄ της Ισπανίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

 
Ο Νικολά-Ζοζέφ Μαιζόν, γρεναδιέρος στο 1ο Τάγμα του Παρισιού το 1792 (από τον Λεόν Κονιέ, 1834).

Ο Νικολά-Ζοζέφ Μαιζόν γεννήθηκε στο Επιναί-συρ-Σεν και ήταν γιος του Ζοζέφ Μαιζόν, επιχειρηματία και φοροεισπράκτορα. Κατατάχθηκε στα γαλλικά επαναστατικά στρατεύματα και έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις εναντίον των Πρώσων, στην εκστρατεία της Ισπανίας και στη ρωσική εκστρατεία (1812), όπου και τιμήθηκε[6] με τον βαθμό του υποστρατήγου αναλαμβάνοντας παράλληλα τη διοίκηση του Β΄ Σώματος Στρατού. Το 1813 τραυματίστηκε στη μάχη της Λειψίας και για τη δράση του αυτή τιμήθηκε[6] με τον Μεγάλο Σταυρό της Λεγεώνας της Τίμης και με τον τίτλο του κόμη του Αυτοκράτορα. Μετά την καθαίρεση του Ναπολέοντα, προσχώρησε[6] στην παράταξη των Βουρβόνων αναλαμβάνοντας στρατιωτικός διοικητής του Παρισιού. Υπήρξε επίσης μέλος της Βουλής των Ομοτίμων και έφερε[6] τον τίτλο του Μαρκησίου.

Το 1828 ο Κάρολος Ι΄ της Γαλλίας του ανέθεσε την ηγεσία των γαλλικών δυνάμεων της Πελοποννήσου και τον επιφόρτισε με την εκδίωξη του Ιμπραήμ Πασά κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του Μοριά. Ο Μαιζών κατέλαβε αμαχητί τα φρούρια της Μεθώνης, της Πύλου και της Κορώνης ενώ τον Οκτώβριο απελευθέρωσε[7], ύστερα από πολιορκία, τα φρούρια της Πάτρας και του Ρίου. Το 1829 ανακλήθηκε από την Ελλάδα και τιμήθηκε με τον βαθμό του στρατάρχη. Επί Λουδοβίκου Φιλίππου διετέλεσε[6] υπουργός εξωτερικών και πολέμου ενώ αργότερα χρημάτισε[6] πρεσβευτής της Γαλλίας στη Βιέννη και στην Αγία Πετρούπολη.

Πέθανε στο Παρίσι το 1840. Τάφηκε στο κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ. Σε πολλές πόλεις της Ελλάδας υπάρχουν οδοί που φέρουν[7] το όνομά του (π.χ. οδός Μαιζώνος στην Πάτρα).

Τιμητικές διακρίσεις Επεξεργασία

  • Γαλλικές διακρίσεις:

Το όνομά του είναι χαραγμένο στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι (Ανατολικό πυλώνα, Στήλη 14).

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
  2. 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6b35f8t. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 Roglo. p=nicolas+joseph;n=maison.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb155194188. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2015.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 Βιογραφικό Μαιζώνος[νεκρός σύνδεσμος], από το Κέντρο Έρευνας Νεότερης Ιστορίας
  7. 7,0 7,1 Κώστας Τριανταφύλλου, Ιστορικό Λεξικό των Πατρών, τυπογραφείο Κούλη, Πάτρα 1995, σελ. 1210 - 1213
  8. Σημείωση LH/1698/41. Base Léonore, Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού.