Βικιπαίδεια

Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (υδατοσφαίριση ανδρών)

Τμήμα υδατοσφαίρισης ανδρών του Ο.Σ.Φ.Π.
(Ανακατεύθυνση από Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς (υδατοσφαίριση))
Αυτό το λήμμα αφορά στο τμήμα υδατοσφαίρισης του Ολυμπιακού. Για τα υπόλοιπα τμήματα, δείτε: Ολυμπιακός ΣΦΠ.

Το τμήμα υδατοσφαίρισης του Ολυμπιακού ιδρύθηκε το 1925 και πρωταγωνιστεί στον ευρωπαϊκό και τον ελλαδικό χώρο. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Ε.Κ.Ο.Φ. (Ελληνική Κολυμβητική Ομοσπονδία Φιλάθλων) το Σεπτέμβριο του 1927.

Ολυμπιακός Σ.Φ.Π.
ΌνομαΟλυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς
Ίδρυση1925
ΠρωτάθλημαΑ1 Ανδρών
ΈδραΠειραιάς
ΣτάδιοΠαπαστράτειο Κολυμβητήριο Πειραιά "Πέτρος Καπαγέρωφ"
Πρόεδρος Μιχάλης Κουντούρης
Προπονητής Χρβόγε Κόλιανιν
Τίτλοι  2 Πρωταθλήματα Ευρώπης
  1 Σούπερ Καπ Ευρώπης
38 Πρωταθλήματα Ελλάδος
25 Κύπελλα Ελλάδος
  5 Σούπερ Καπ Ελλάδος
Ιστοσελίδαwww.olympiacossfp.gr
Ενεργά τμήματα του Ολυμπιακού
Ποδόσφαιρο Μπάσκετ Ανδρών Μπάσκετ Γυναικών
Βόλεϊ Ανδρών Βόλεϊ Γυναικών Πόλο Ανδρών
Πόλο Γυναικών Χάντμπολ Κολύμβηση
Στίβος Πινγκ πονγκ Ιστιοπλοΐα
Κανόε καγιάκ Κωπηλασία Πυγμαχία
Κικ μπόξινγκ Ταεκβοντό Ξιφασκία
Μπιτς βόλεϊ Ολυμπιακός Β' (Αναπτυξιακή Ομάδα)

Ο Ολυμπιακός έγινε το 2002 η πρώτη ομάδα στην ιστορία του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου πόλο αλλά και η μοναδική ελληνική ομάδα σε όλα τα αθλήματα, που κατέκτησε σε μια χρονιά Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Πρωτάθλημα Ευρώπης (στη σύγχρονή του μορφή μετά το 1996) και Σούπερ Καπ Ευρώπης, όλους δηλαδή τους τίτλους που διεκδίκησε, εγχώριους και ευρωπαϊκούς.[1][2] [3] Ο Ολυμπιακός κατατάσσεται μεταξύ των σημαντικότερων ομάδων της Ευρώπης και είναι η πιο επιτυχημένη ελληνική ομάδα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Είναι η μοναδική που έχει κατακτήσει το Πρωτάθλημα Ευρώπης (2002, 2018),[4] και το Σούπερ Καπ Ευρώπης (2002). Έχει συμμετάσχει σε 6 ακόμα τελικούς ευρωπαϊκής διοργάνωσης, 3 στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (2001, 2016, 2019), 2 στο Κύπελλο Κυπελλούχων (1998, 1999) και έναν στο Σούπερ Καπ (2018).

Ο Ολυμπιακός είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα υδατοσφαίρισης ανδρών στην Ελλάδα καθώς έχει τους περισσότερους συνολικούς τίτλους (77 έναντι 67 του δεύτερου Εθνικού). Συγκεκριμένα, έχει κατακτήσει 38 Πρωταθλήματα Ελλάδας (τα 17 αήττητος) [5], 25 Κύπελλα (τα περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα, ενώ μάλιστα τα 21 από αυτά τα κατέκτησε αήττητος) [6] [7], 22 Νταμπλ (τα περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα) καθώς και 5 Σούπερ Καπ (τα περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα).

Είναι η μοναδική ομάδα που έχει συμμετάσχει σε όλες τις διοργανώσεις από καταβολής Κ.Ο.Ε. (1928), μετρώντας 92 έναντι 90 του Εθνικού [8]. Παράλληλα έχει παίξει τα περισσότερα παιχνίδια (1.400) από καταβολής α' κατηγορίας το 1949, τις περισσότερες νίκες (1.155 νίκες από το 1949 έως το 2024, 278 νίκες παραπάνω από το δεύτερο Εθνικό) και κατέχει το ρεκόρ παραγωγικότητας με 478 γκολ σε μία χρονιά (2022–23), σπάζοντας το δικό του προηγούμενο ρεκόρ με 453 γκολ τη σεζόν 2021–22, καθώς και το ρεκόρ της καλύτερης αμυντικής επίδοσης (σε πρωτάθλημα 12 ομάδων) δεχόμενος 100 γκολ και έχοντας μέσο όρο μόλις 3,7 γκολ παθητικό τη σεζόν 2015–16 [9]. Στις 16 Νοεμβρίου 2019 με την ισοπαλία 13–13 με τη Βουλιαγμένη, σταμάτησε ένα μεγάλο σερί νικών με 162 σε αγώνες της κανονικής περιόδου (τελευταία ήττα από τη Βουλιαγμένη για την 21η αγωνιστική της περιόδου 2011–12). Στις 23 Μαΐου 2019 σταμάτησε ένα άλλο μεγάλο σερί, με την ήττα του στον 2ο τελικό της περιόδου 2018–19. 163 νίκες στο πρωτάθλημα σε κανονική περίοδο και πλέι οφ (νέο ρεκόρ ελληνικού πρωταθλήματος), καθώς είχε να ηττηθεί από τον πρώτο τελικό της περιόδου 2012–13 (8 Μαΐου του 2013, από τη Βουλιαγμένη με 5–7).

Ιστορία

Επεξεργασία

1925–1945: Η ίδρυση και τα 4 πρώτα Πρωταθλήματα

Επεξεργασία
 
Η πρωταθλήτρια ομάδα του Ολυμπιακού το 1927
 
Ο Ανδρέας Κουραχάνης

Το τμήμα πόλο του Ολυμπιακού ιδρύθηκε το 1925 και ήταν από τα πρώτα τμήματα του συλλόγου (μαζί με το τμήμα στίβου και το τμήμα της κολύμβησης) που συστάθηκαν σχεδόν αμέσως μετά το ποδοσφαιρικό τμήμα.[10]

To 1927 ο Ολυμπιακός με παίκτες τους Νίκο Καλούδη, Ιωάννη Παπαδάκη, Ανδρέα Αθανασιάνο, Εμμανουήλ και Νικόλαο Μπαλτατζή - Μαυροκορδάτο, Χρ. Σιαδήμα, Ν. Κιβωτό και Κορδοπάτη κατακτά το πρώτο Πρωτάθλημα Ελλάδας στην ιστορία του, κερδίζοντας με 3–2 τον συμπολίτη Εθνικό στον τελικό.[11]

Το 1932 παρά το γεγονός ότι επικρατεί του Εθνικού με 3–1 στον ημιτελικό, θα αποβληθεί έπειτα από απόφαση της ΕΚΟΦ (εξαιτίας των επεισοδίων που ακολούθησαν) και έτσι ο τίτλος δίνεται στον Άρη χωρίς να γίνει τελικός αγώνας.

Το 1933 η ομάδα, με σημαντικότερους παίκτες τους Ανδρέα Κουραχάνη (τερματοφύλακας), Νικόλαο Μπαλτατζή - Μαυροκορδάτο, Τάκη Προβατόπουλο, Ιωάννη Παπαδάκη, Ιωάννη Ισιγώνη, Ανδρέα Αθανασιάνο και Ν. Κιβωτό, θα κατακτήσει το δεύτερο Πρωτάθλημα Ελλάδας της ιστορίας της, μετά από νίκη με σκορ 4–2 επί του Εθνικού στον τελικό. Τα γκολ του Ολυμπιακού σημείωσαν οι Προβατόπουλος (3) και Αθανασιάνος.[12][13]

Την επόμενη χρονιά ο Ολυμπιακός θα πανηγυρίσει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το Πρωτάθλημα, νικώντας ξανά τον Εθνικό με 4–2. Σκόρερ της ομάδας στον τελικό ήταν οι Προβατόπουλος (2), Αλεξίου και Ισιγώνης.[14] [15]

Το 1935 ο Ολυμπιακός θα αποκλειστεί έπειτα από απόφαση της ΕΚΟΦ και έτσι δεν μετείχε στους αγώνες της Μυτιλήνης χάνοντας την ευκαιρία να κατακτήσει τον τρίτο σερί τίτλο του.

Το 1936 η ομάδα θα πανηγυρίσει το τέταρτο Πρωτάθλημα Ελλάδας στην ιστορία της, κερδίζοντας τον Κ.Ο. Πειραιά με σκορ 5–1 στον τελικό.[16]

Με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την επίθεση της Φασιστικής Ιταλίας κατά της Ελλάδας, αρκετοί υδατοσφαιριστές του Ολυμπιακού φεύγουν για το μέτωπο. Ο τερματοφύλακας της ομάδας και πρωταθλητής της κολύμβησης Ανδρέας Κουραχάνης, σκοτώνεται σε μάχη κατά των Ιταλών.[17][18] Ο Τάκης Κονταράτος, υδατοσφαιριστής αλλά και μέσος της ποδοσφαιρικής ομάδας του συλλόγου, υπηρετούσε ως σημαιοφόρος στο αντιτορπιλικό Βασίλισσα Όλγα και σκοτώθηκε κατά τον βομβαρδισμό και τη βύθιση του πλοίου από τη γερμανική Λουφτβάφε στη Λέρο στις 26 Σεπτεμβρίου του 1943 (υπέκυψε στα τραύματά του την επόμενη μέρα στο νοσοκομείο του νησιού).[19][20]

1946–1992: Η ισχυρή μεταπολεμική ομάδα

Επεξεργασία
 
Ο Τάκης Προβατόπουλος
 
Ο προπονητής Ίβο Τρούμπιτς (μέλος του Hall of Fame), οδήγησε τον Ολυμπιακό στο Πρωτάθλημα Ελλάδας το 1971.[21]

Μετά τη λήξη του πολέμου, ο Ολυμπιακός θα δημιουργήσει μία ισχυρή ομάδα και θα κατακτήσει από το 1947 μέχρι το 1952 τέσσερα Πρωταθλήματα Ελλάδας (1947, 1949, 1951, 1952). Το 1947 σπάει την κυριαρχία του Ν.Ο. Πατρών νικώντας τον στον τελικό με 3–2.

Το 1949 κατακτά τον τίτλο με παίκτες τους Αλέκο Μοναστηριώτη, Χρήστο Οικονόμου, Τάκη Προβατόπουλο, Μανώλη Παπαδόπουλο, Λεωνίδα Αλεξίου, Ασημάκη, Κλεούδη, Μαραγκουδάκη, Δημητρόπουλο και Χάλα μετά από νίκη επί του Εθνικού με σκορ 3–1.[22][23]

To 1951 η ομάδα, υπό τις οδηγίες του Χρήστου Σβολόπουλου και με παίκτες τους Αλέκο Μοναστηριώτη, Τάκη Προβατόπουλο, Νίκο Τελειώνη, Μπάμπη Γερακαράκη, Μανώλη Παπαδόπουλο, Β. Όντρια και Ασημάκη, θα κατακτήσει τον τίτλο με απολογισμό τέσσερις νίκες και μια ισοπαλία, μετά από νίκη με 6–2 επί του Ν.Ο. Μυτιλήνης.[24][25][26][27]

Την επόμενη χρονιά, με πρωταγωνιστές τους Νίκο Τελειώνη, Αλέκο Μοναστηριώτη, Λεωνίδα Αλεξίου, Μπάμπη Γερακαράκη, Νίκο Μπίστη, Ασημάκη και Β. Όντρια, θα στεφτεί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά αήττητος και για τέταρτη συνολικά τα τελευταία 6 χρόνια Πρωταθλητής Ελλάδας. Μάλιστα ο Ολυμπιακός, προηγούμενος στη βαθμολογία πριν τον κρίσιμο τελικό αγώνα με τον Εθνικό, θα αποσπάσει ισοπαλία με 3–3 χάρη σε ισάριθμα τέρματα του Αλεξίου και θα κατακτήσει το πρωτάθλημα παρά το γεγονός ότι έχανε στην αρχή του τρίτου πενταλέπτου με 3–0.[28][29][30]

Το επόμενο Πρωτάθλημα του Ολυμπιακού θα έρθει το 1969 (τέσσερις νίκες, μία ισοπαλία) με προπονητή το Μάκη Χαρίτο και παίκτες τους Σπύρο Τσιμινό, Γιάννη Παληό, Τάκη Μίχαλο, Περικλή Δαμάσκο, Γιώργο Παλληκάρη, Βαγγέλη Κοσκινά, Γιώργο Βενάρδο, Σπύρο Ιωαννίδη, Στάθη Σαράντο, Ηλία Δαμάσκο και Όμηρο Πολυχρονόπουλο.[31]

To 1971 τα ηνία της ομάδας αναλαμβάνει ο εμβληματικός Γιουγκοσλάβος προπονητής Ίβο Τρούμπιτς, χρυσός Ολυμπιονίκης στο Μεξικό το 1968 με την ομάδα της Γιουγκοσλαβίας. Ο Ολυμπιακός, με την καθοδήγηση του Τρούμπιτς και με σημαντικότερους παίκτες τους Γιάννη Παληό, Τάκη Μίχαλο, Περικλή Δαμάσκο, Γιώργο Παλληκάρη, Γιώργο Βενάρδο, Σπύρο Ιωαννίδη, Στάθη Σαράντο, Ηλία Δαμάσκο, Όμηρο Πολυχρονόπουλο και Σαράντη Σαράντο θα κατακτήσει το δέκατο Πρωτάθλημα Ελλάδας της ιστορίας του επικρατώντας του Εθνικού με 2–1 σε επαναληπτικό αγώνα μπαράζ.[32][33]

Τα επόμενα χρόνια μετά την κατάκτηση του Πρωταθλήματος του 1971, ο Ολυμπιακός θα δημιουργήσει δυνατές ομάδες, όπως αυτές του 1972, 1973, 1977, στις οποίες ο Ολυμπιακός θα χάσει στις λεπτομέρειες τον τίτλο αλλά και του 1979 με προπονητή τον Μίλε Νάκιτς και σημαντικότερους παίκτες τους Γιώργο Βενάρδο, Στάθη Σαράντο, Σπύρο Τσιμινό, Σπύρο Καπράλο, Νίκο Μπεριστιάνο, Χρήστο Δάρα, Ανδρέα Γούνα, Μπάμπη Χαραλαμπίδη, Αντώνη Καραβάνο και Γρηγόρη Καμπούρογλου.[34]. Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80 είχε ανταγωνιστικές ομάδες με παίκτες πρώτης γραμμής όπως οι μετέπειτα πρώτοι σκόρερ του Πρωταθλήματος Μιχάλης Κουρέτας (1985) και Γιάννης Λαδάς (1986), ο Ανδρέας Μοίραλης, ο Γιώργος Μιχαηλίδης, οι Γιώργος και Θανάσης Κατσούλης, ο Μανώλης Ψαρρός και αρκετοί άλλοι, δε θα μπορέσει όμως να φτάσει στην κατάκτηση τίτλων μέχρι τη σεζόν 1991–92. Μάλιστα την τετραετία 1985–1988, ο Ολυμπιακός πέρασε κρίση τερματίζοντας τρεις φορές έκτος (χειρότερη επίδοση όλων των εποχών), ενώ το 1988 έπαιξε κόντρα στον ΠΑΟ για την έκτη θέση και την αποφυγή των μπαράζ παραμονής του στην Α1. Παρόλα αυτά από το 1989 έως και το 1991 θα βελτιωθεί αισθητά με μεταγραφές νέων παικτών (Βενετόπουλος από Ηρακλή, Λούδης από Π.Α.Ο.Κ., Βλάχος από Βόλο και Παυλίδης από Άρη) αλλά και του έμπειρου Αντώνη Αρώνη από τον Εθνικό, που θα αποτελούσαν την αρχή της δυναστείας των ερυθρολεύκων την δεκαετία του '90. Ενδεικτικά το 1989 επικράτησε με 8–2 της Βουλιαγμένης, το 1990 επικράτησε μετά από χρόνια του Εθνικού με 10–9 (05/06/1990), ενώ το 1991 πέτυχε πολύ μεγάλη νίκη για τα δεδομένα ξανά απέναντι στον Εθνικό με 19–8 (11/05/1991) ενώ το 1990 απέσπασε ισοπαλία 9–9 από την πρωταθλήτρια Γλυφάδα.[35]

1992–2019: Η Χρυσή Περίοδος

Επεξεργασία

1992–1998: 4 Πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα, 2 Νταμπλ και ο πρώτος ευρωπαϊκός τελικός

Επεξεργασία

Το 1992 ο Ολυμπιακός θα επιστρέψει στην κορυφή του ελληνικού πόλο, κατακτώντας το πρώτο Νταμπλ στην ιστορία του. Με προπονητή τον Νίκο Λουκάτο και σημαντικότερους παίκτες τους Μάκη Βολτυράκη, Θοδωρή Βλάχο, Κώστα Λούδη, Κυριάκο Γιαννόπουλο, Νίκο Βενετόπουλο (πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος για τρεις συνεχόμενες χρονιές 1991, 1992, 1993), Αντώνη Αρώνη, Δημήτρη Κραβαρίτη, Θέμη Χατζή, Σάκη Πλατανίτη, Χάρη Παυλίδη και Ζαφείρη Τζίνη θα κατακτήσει το ενδέκατο Πρωτάθλημα αλλά και το πρώτο Κύπελλο Ελλάδας στην ιστορία του, μετά από νίκη με 9–8 επί του ΝΟ Πατρών (03/06) στον μεγάλο τελικό.[36] Στα πλαίσια της πρώτης φάσης (09-12/01/1992), ο Ολυμπιακός κέρδισε την πρώτη θέση του ομίλου του νικώντας τη Χίο, τον Π.Α.Ο.Κ., τον Άρη και τον Ηλυσιακό. Στα προημιτελικά ο Ολυμπιακός θα αποκλείσει σε διπλούς αγώνες τη Χίο (21/01/1992, 14–8, 28/01/1992, 9–14), ενώ στους ημιτελικούς θα προκριθεί με μια νίκη (12/02, 13–8) και μια ισοπαλία σε βάρους του Εθνικού (26/02, 10–10). Έτσι θα επιστρέψει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών για πρώτη φορά έπειτα από το 1971. Θα διοργανώσει στον Πειραιά έναν από τους προκριματικούς ομίλους και θα πετύχει τρεις νίκες (11–3 την αγγλική Πολιτέκνικ, 17–6 την ελβετική Χόργκεν, 13–9 την τσεχοσλοβάκικη Κόζιτσε και ήττα 6–8 από την ιταλική Σαβόνα) σε τέσσερις αγώνες και θα πάρει την πρόκριση στους «8». Εκεί σε διπλούς αγώνες ο Ολυμπιακός θα επικρατήσει εντός έδρας με 8–6 της γαλλικής Νις αλλά θα γνωρίσει τον αποκλεισμό στον επαναληπτικό με ήττα 13–10.

Την επόμενη σεζόν τα ηνία της ομάδας θα αναλάβει μια εμβληματική φυσιογνωμία του παγκόσμιου πόλο, ο Ρώσος Μπόρις Ποπόφ, προπονητής της αήττητης από το 1980 έως το 1986 ομάδας της Σοβιετικής Ένωσης, την οποία είχε οδηγήσει στο χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας και στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος το 1982.[37] Με τον Ποπόφ στον πάγκο ο Ολυμπιακός θα φτάσει σε δεύτερο συνεχόμενο Νταμπλ, κατακτώντας το Κύπελλο Ελλάδας μετά από άνετη νίκη με σκορ 8–4 επί της Γλυφάδας στον τελικό[36] και στη συνέχεια το δωδέκατο Πρωτάθλημα της ιστορίας του. Μάλιστα στην κανονική περίοδο ο Ολυμπιακός ήταν αήττητος ενώ έχασε το αήττητο πρωτάθλημα εξαιτίας μιας ήττας από τη Βουλιαγμένη στο φάιναλ φορ. Στην Ευρώπη ο Ολυμπιακός έφτασε ξανά στις «8» καλύτερες ομάδες αλλά αποκλείστηκε με δύο ήττες από την ισπανική Καταλούνια, του Ιγκόρ Μιλάνοβιτς.

Τις σεζόν 1994–95 και 1995–96 η ομάδα με προπονητή τον Μίλε Νάκιτς (στην τρίτη θητεία του στο σύλλογο) [38] και πρωταγωνιστές τους Θοδωρή Χατζηθεοδώρου, Κώστα Λούδη, Νίκο Βενετόπουλο, Μάκη Βολτυράκη, Θέμη Χατζή, Σάκη Πλατανίτη, Θοδωρή Βλάχο, Δημήτρη Κραβαρίτη και Χάρη Παυλίδη, κατέκτησε 2 συνεχόμενα Πρωταθλήματα, κερδίζοντας στους τελικούς το 1995 με 3–0 νίκες τον Εθνικό και το 1996 με 2–1 νίκες τη Βουλιαγμένη (με μειονέκτημα έδρας χάνοντας τον πρώτο τελικό στον Πειραιά αλλά κάνοντας δύο συνεχόμενα «διπλά» στον Λαιμό).[39] Το 1995–96 μετέχει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών και συγκεκριμένα στον προκριματικό όμιλο της Βαρκελώνης, όπου αντιμετώπισε τις Μπαρτσελόνα (5–7), Νις (9–6) και Ντιναμό Μόσχας (9–10).

Τη σεζόν 1996–97 με τον Νάκιτς και πάλι στον πάγκο και με την προσθήκη του πρώτου ξένου παίκτη στην ιστορία της ομάδας, του Ούγγρου Τάμας Ντάλα,[40] ο Ολυμπιακός θα κατακτήσει το τρίτο Κύπελλο Ελλάδας της ιστορίας του, κερδίζοντας με 9–8 τον ΝΟ Πατρών στον τελικό. Στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, ο Ολυμπιακός στο Κύπελλο Πρωταθλητριών όπου μετείχε στον προκριματικό όμιλο, ηττήθηκε οριακά από την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Μλάντοστ (8–9)[41] αλλά επικράτησε της ολλανδικής Πόλαρ Μπιρς (6–3) και της Ντιναμό Λβιβ (13–7) από την Ουκρανία και προκρίθηκε στους «8» όπου μετείχαν ομάδες ελίτ για την εποχή (Βαζούτας, Μλάντοστ, Σπαντάου, Ποζίλιπο, Μπαρτσελόνα, Μπέτσεϊ).[42][43] Στους «8» ο Ολυμπιακός ηττήθηκε εντός από τη Ποζίλιπο (9–11)[44], νίκησε τη Σπαντάου (8–6)[45], έχασε στη Γιουγκοσλαβία από τη Μπέτσεϊ (8–14)[46], ήρθε ισόπαλος στη Γερμανία με τη Σπαντάου (6–6)[47] αλλά έχασε από τη Μπέτσεϊ στον Πειραιά (6–11) και έχασε τις ελπίδες για πρόκριση στις «4» καλύτερες ομάδες.[48] Ολοκλήρωσε το ταξίδι του στο Πρωταθλητριών με μια ήττα στη Νάπολι από τη Ποζίλιπο (6–14).[49]

Την επόμενη σεζόν, ο Μίλε Νάκιτς θα επιστρέψει στην πατρίδα του[50] και τα ηνία της ομάδας θα αναλάβει ο Νίκος Λουκάτος, που είχε οδηγήσει τον Ολυμπιακό στο Νταμπλ του 1992. Η ομάδα θα αποκτήσει τους Αντώνη Βλοντάκη από τα Χανιά και Γιάννη Θωμάκο από Πανιώνιο, ενώ ο Αμερικανός αμυντικός Γκάβιν Αρόγιο θα αντικαταστήσει τον Τάμας Ντάλα.[51][52] Υπό τις οδηγίες του Λουκάτου η ομάδα θα κατακτήσει το πρώτο Σούπερ Καπ Ελλάδας στην ιστορία του κερδίζοντας στον τελικό της 11ης Οκτωβρίου του 1997 τη Βουλιαγμένη με 10−5 (συνολικά την τριετία 1996–1998 η ομάδα συμμετείχε και στους 3 τελικούς Σούπερ Καπ Ελλάδος που διεξήχθησαν και –κερδίζοντας δύο φορές τη Βουλιαγμένη– κατέκτησε τα 2 από τα 3 τρόπαια).[53] Επίσης, θα πανηγυρίσει δεύτερο συνεχόμενο Κύπελλο Ελλάδας με νίκη επί του ΝΟ Πατρών στον τελικό όπως και την προηγούμενη χρονιά, αλλά αυτή τη φορά με σκορ 10–8.[54] Στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ο Ολυμπιακός θα καταφέρει τη σεζόν εκείνη να φτάσει για πρώτη φορά στην ιστορία του στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης. Στον διπλό τελικό της διοργάνωσης αντιμετώπισε την ουγγρική Φερεντσβάρος. Επικράτησε με 7–6 στο πρώτο παιχνίδι στην Αθήνα στο κλειστό κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ, αλλά ηττήθηκε με 6–8 στη Βουδαπέστη στον επαναληπτικό τελικό και δεν κατάφερε να σηκώσει το τρόπαιο.[55][56][57][58]

1998–2005: Τριπλ Κράουν, Πρωταθλητής και Υπερπρωταθλητής Ευρώπης, 7 συνεχή Πρωταθλήματα Ελλάδος, 4 συνεχή Νταμπλ

Επεξεργασία

Στο διάστημα 1998–2005 ο Ολυμπιακός κατέκτησε 7 συνεχόμενα Πρωταθλήματα Ελλάδος.

Τη σεζόν 1998–99 την τεχνική ηγεσία της ομάδας αναλαμβάνει ένας από τους μεγαλύτερους προπονητές στην ιστορία του αθλήματος,[59][60][61] ο επονομαζόμενος και "Στρατηγός"[60][62][63][64] Νίκολα Στάμενιτς, που είχε οδηγήσει την Εθνική Γιουγκοσλαβίας στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού και του Παγκόσμιου Πρωταθληματος τo 1991.[63] Ο Στάμενιτς επέβαλε συνθήκες απόλυτου επαγγελματισμού, με πολύωρες και άκρως απαιτητικές προπονήσεις, σιδηρά πειθαρχία, ενδελεχή ανάλυση της τακτικής αλλά και όλων των πτυχών του παιχνιδιού.[62][65] Οι παίκτες του Ολυμπιακού θα αφομοιώσουν τις γνώσεις και τις ιδέες του Σέρβου προπονητή και η ομάδα θα φτάσει τη διετία του Στάμενιτς στην κατάκτηση 2 συνεχόμενων Πρωταθλημάτων Ελλάδας (1999 και 2000), ενός Σούπερ Καπ Ελλάδος και θα καταφέρει να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης το 1999 (για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά). Τη σεζόν 1998−1999 με την άφιξη του Στάμενιτς θα διατηρήσει, με μικρές αλλαγές (αποχώρησαν οι Κώστας Λούδης και Θοδωρής Βλάχος), το ίδιο ρόστερ με τη σεζόν 1997−98, έχοντας στο δυναμικό του τους Θοδωρή Χατζηθεοδώρου, Μάκη Βολτυράκη, Θέμη Χατζή, Αντώνη Βλοντάκη, Γιάννη Θωμάκο, Σάκη Πλατανίτη, Δημήτρη Κραβαρίτη, Χάρη Παυλίδη, Χάρη Βαφειάδη, Αρσένη Μαρούλη, Παναγιώτη Γιάγκο, Δημήτρη Λαγωνικάκη και ξένο για δεύτερη συνεχή σεζόν τον Αμερικανό Γκάβιν Αρόγιο.[66] Θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα με 2−1 νίκες επί της Βουλιαγμένης στους τελικούς αν και είχε το μειονέκτημα έδρας, το Σούπερ Καπ στις αρχές της σεζόν με νίκη και πάλι επί της Βουλιαγμένης με 6−5 και θα φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης όπου θα ηττηθεί στο διπλό τελικό από την κροατική Μλάντοστ (ήττα 4–13 στο Ζάγκρεμπ, νίκη 10–6 στην Αθήνα). Στον ημιτελικό της διοργάνωσης είχε αποκλείσει την ιταλική Φιορεντίνα των Στέφανο Τεμπέστι, Μπόρις Πόποβιτς και Ντμίτρι Γκορσκόφ πετυχαίνοντας μεγάλη νίκη με 10–3 στο πρώτο παιχνίδι της σειράς στον Πειραιά.[67]

Τη σεζόν 1999–00 στην ομάδα εντάσσεται ο Γιώργος Ψύχος από τον ΝΟΒ, ενώ στη θέση του Γκάβιν Αρόγιο που αποχώρησε μετά από δύο χρόνια αποκτήθηκε ο επίσης Αμερικανός αμυντικός Τζέρεμι Πόουπ. Ο Ολυμπιακός θα στεφτεί για δεύτερη συνεχή χρονιά Πρωταθλητής Ελλάδας, επικρατώντας με 2–1 νίκες της Βουλιαγμένης στους τελικούς.[68][69]

Ο Στάμενιτς θα αποχωρήσει από τον Ολυμπιακό και τα ηνία της ομάδας για τη σεζόν 2000–01 θα αναλάβει ο Κροάτης Ντράγκαν Ματουτίνοβιτς, Πρωταθλητής Ευρώπης το 1999 με την POŠK Σπλιτ. Στη θέση του Τζέρεμι Πόουπ ο Ολυμπιακός φέρνει τον διεθνούς κλάσης Κροάτη περιφερειακό Τέο Ντόγκας (Πρωταθλητής Ευρώπης και αυτός ως παίκτης του Ματουτίνοβιτς στην POŠK Σπλιτ το 1999). Η ομάδα θα κάνει εξαιρετική χρονιά και θα κατακτήσει το Νταμπλ, επικρατώντας της Βουλιαγμένης με 3–0 νίκες στους τελικούς του Πρωταθλήματος και με 9–7 στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας στην Πάτρα. Στην Ευρώπη, ο Ολυμπιακός πραγματοποιεί μια εκπληκτική πορεία και γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που προκρίνεται στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Στον ημιτελικό του Φάιναλ Φορ του Ντουμπρόβνικ κέρδισε την πανίσχυρη ιταλική Ποζίλιπο των Τάμας Κάσας, Κάρλο Σίλιπο, Φραντσέσκο Ποστιλιόνε, Φάμπιο Μπεντσιβένγκα, Μπαρναμπάς Στάινμετζ και Μπόγκνταν Ρατ με σκορ 7–6 και πέρασε στον μεγάλο τελικό.[70] Εκεί, αντιμετώπισε τη γηπεδούχο Γιούγκ Ντουμπρόβνικ σε έναν δραματικό αγώνα που κρίθηκε από ένα εξόφθαλμο διαιτητικό λάθος του Σλοβένου διαιτητή Μαργκέτα, ο οποίος ακύρωσε πεντακάθαρο γκολ (σφυρίζοντας ανύπαρκτο επιθετικό φάουλ) του Χατζηθεοδώρου 4 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη, γκολ που θα έκανε το σκορ 6–5 υπέρ της ομάδας του Πειραιά και θα της έδινε τον τίτλο.[71][72][73][74][75] Τελικά, το παιχνίδι πήγε σε παράταση και ο Ολυμπιακός, δεχόμενος γκολ στα τελευταία δευτερόλεπτα του δευτέρου ημιχρόνου της παράτασης, έχασε τον τελικό με 7–8.

Παρά την εξαιρετική σεζόν που είχε προηγηθεί, ο Ματουτίνοβιτς αποχώρησε από τον Ολυμπιακό και τα ηνία της ομάδας για τη σεζόν 2001–02 ανέλαβε ο σπουδαίος Ούγγρος προπονητής Ζόλταν Κάσας, που είχε οδηγήσει τη Μπέτσεϊ στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ το 2000. Η ομάδα ενισχύεται με τους Θοδωρή Καλακώνα από Εθνικό, Νίκο Δεληγιάννη από Γλυφάδα και μ 'έναν απ' τους καλύτερους ξένους που έχουν αγωνιστεί στο σύλλογο, τον Σέρβο Πέταρ Τρμπόγεβιτς (που αντικατέστησε τον Ντόγκας). Ο Ολυμπιακός θα πραγματοποιήσει μια απίστευτη χρονιά, την καλύτερη στην ιστορία του, αφού έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου πόλο, που κατέκτησε σε μια χρονιά όλους τους τίτλους σε ευρωπαϊκό και εγχώριο επίπεδο,[1][2][3] κερδίζοντας το Πρωτάθλημα Ευρώπης, το Σούπερ Καπ Ευρώπης, το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδος, αλλά και η μοναδική ελληνική ομάδα που πετυχαίνει κάτι τέτοιο σε όλα τα αθλήματα.[1] Κέρδισε το Πρωτάθλημα Ευρώπης και το Σούπερ Καπ Ευρώπης στη Βουδαπέστη, κερδίζοντας δύο κορυφαίες ουγγρικές ομάδες μέσα στην έδρα τους: τη Χόνβεντ των Γκέργκελι Κις, Πέτερ Μπίρος, Μάρτον Σίβος, Τάμας Μόλναρ και Ατίλα Μπάρανι[76] με σκορ 9–7 στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και τη Βάσας των Νόρμπερτ Μάνταρας, Τάμας Βάργκα, Ντάνιελ Βάργκα και Άνταμ Στάινμετζ με 6–5 στον τελικό του Σούπερ Καπ.[77][78] Παράλληλα, κέρδισε το Πρωτάθλημα με 3–2 νίκες επί της Βουλιαγμένης στους τελικούς και το Κύπελλο Ελλάδος με νίκη 10–9 στον τελικό επί της ίδιας αντιπάλου και πανηγύρισε το Τριπλ Κράουν και το Σούπερ Καπ, επίτευγμα που κατάφεραν έκτοτε να το σημειώσουν μόνο τέσσερις ομάδες στον κόσμο, η Γιουγκ Ντουμπρόβνικ, η Προ Ρέκο, η Παρτιζάν Βελιγραδίου και ο Ερυθρός Αστέρας.

Τη σεζόν 2002–03 με τον προπονητή του Τρεμπλ Ζόλταν Κάσας και πάλι στο τιμόνι της ομάδας, ο Ολυμπιακός θα ενισχυθεί με τον Τάσο Σχίζα από Εθνικό και τον Αμερικανό φουνταριστό Κρις Χάμπερτ από Π.Α.Ο, θα αποχωρήσουν όμως από την ομάδα ο εμβληματικός τερματοφύλακας και αρχηγός της Μάκης Βολτυράκης καθώς και ο Αντώνης Βλοντάκης αμφότεροι στον Εθνικό.[79] Η ομάδα, εκτός από την κατάκτηση του προαναφερθέντος Σούπερ Καπ Ευρώπης (κατακτήθηκε με το ρόστερ της σεζόν 2002–03 καθότι διεξήχθη τον Δεκέμβριο του 2002) με γκολ του Κρις Χάμπερτ 18 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του αγώνα,[3] θα κατακτήσει ακόμα ένα Νταμπλ, επικρατώντας με 3–0 νίκες επί της Βουλιαγμένης στους τελικούς του Πρωταθλήματος και κερδίζοντας με 14–5 τον Ν.Ο. Χανίων στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας στη Χίο.

Τις δύο επόμενες σεζόν (2003–04, 2004–05) ο Ολυμπιακός με προπονητή τον Κροάτη Βέσελιν Τζούχο και την προσθήκη παικτών όπως οι Γιώργος Ντόσκας από Χίο, Αργύρης Θεοδωρόπουλος, Νικήτας Κόχειλας, Χρήστος Φλώρος και τους τρεις από το Παλαιό Φάληρο, Γεράσιμος Σαλπαδήμας και ο Γερμανός Τόμας Σερτβίτις,[80] θα κατακτήσει άλλα 2 Πρωταθλήματα Ελλάδας, πετυχαίνοντας έτσι το μοναδικό στα χρονικά της Α1 ρεκόρ της κατάκτησης 7 συνεχόμενων Πρωταθλημάτων. Παράλληλα, θα κατακτήσει και το 4ο συνεχόμενο Νταμπλ την περίοδο 2003–04, κερδίζοντας στον τελικό του Κυπέλλου τη Βουλιαγμένη με σκορ 6–5.

2005–2019: 11 Νταμπλ σε 14 χρόνια (6 αήττητος) και σπάσιμο κάθε ρεκόρ στην Ελλάδα. 2ο Πρωτάθλημα Ευρώπης, τετραπλό στέμμα και 5 τελικοί

Επεξεργασία
 
Βαγγέλης Δελακάς
 
Μανώλης Μυλωνάκης
 
Γιάννης Φουντούλης
 
Χριστόδουλος Κολόμβος
 
Άγγελος Βλαχόπουλος
 
Κωνσταντίνος Μουρίκης

Τη σεζόν 2005–06 την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού θα αναλάβει ο Βαγγέλης Πάτερος,[81] και στην ομάδα θα έρθει ο Σέρβος φουνταριστός Σλόμπονταν Νίκιτς. Η ομάδα θα κατακτήσει εύκολα το Κύπελλο (16–5 στον τελικό τον Πανιώνιο) αλλά δε θα μπορέσει να κατακτήσει το Πρωτάθλημα, χάνοντας στον 5ο τελικό από τον Εθνικό.

Τις επόμενες 5 σεζόν όμως (2006–2011), με τον Βαγγέλη Πάτερο στον πάγκο της ομάδας και με τους πρωτοκλασάτους παίκτες που προστίθενται στον ήδη υπάρχοντα ισχυρό κορμό και ενισχύουν το σύλλογο τις χρονιές αυτές, όπως οι Σλόμπονταν Νίκιτς, Χρήστος Αφρουδάκης, Γιώργος Αφρουδάκης, Αντώνης Βλοντάκης (επέστρεψε το 2009), Πέτρε Σάντα, Βαγγέλης Δελακάς, Άντριγια Κομάντινα, Τίχομιλ Βράνιες, Μανώλης Μυλωνάκης, Χριστόδουλος Κολόμβος, Φώτης Μπλάνης και Γιάννης Φουντούλης, ο Ολυμπιακός θα κυριαρχήσει απόλυτα και θα σπάσει κάθε ρεκόρ στην Ελλάδα, κατακτώντας 5 συνεχόμενα Νταμπλ, τα 2 εκ των οποίων (Πρωτάθλημα και Κύπελλο 2009, Πρωτάθλημα και Κύπελλο 2010) αήττητος και μάλιστα με το απόλυτο των νικών και στις δύο διοργανώσεις (31 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια και το 2008–09 και το 2009–10), φτάνοντας συνολικά τα 11 Πρωταθλήματα σε 12 χρόνια.[82] Επίσης, θα πραγματοποιήσει άλλο ένα αξιοθαύμαστο ρεκόρ για την Α1, κάνοντας ένα μοναδικό σερί, το οποίο περιελάμβανε 101 συνεχόμενες νίκες στην κανονική περίοδο (τελευταία ισοπαλία 9–9 με τον Εθνικό στις 11 Μαρτίου 2006), 126 ματς χωρίς ήττα στην κανονική περίοδο (τελευταία ήττα 6–5 από τον Εθνικό στις 26 Φεβρουαρίου 2005) και 65 συνεχείς νίκες στο πρωτάθλημα, συμπεριλαμβανομένων και των πλέι οφ (τελευταία ήττα 7–5 από τον Εθνικό στις 30 Απριλίου 2008, στον τρίτο τελικό των πλέι οφ) και το οποίο θα λάμβανε τέλος στις 5 Φεβρουαρίου 2011, εξαιτίας της απόφασης των παικτών να μην κατέβουν στον αγώνα πρωταθλήματος με τη Βουλιαγμένη (λόγω των πολλών οικονομικών προβλημάτων), και της αντικατάστασής τους από την εφηβική ομάδα του συλλόγου.[83][84] Επιπροσθέτως, το 2007 επιστρέφει στις ευρωπαϊκές επιτυχίες: Κερδίζει δύο φορές με το ίδιο σκορ (11–9) την ουγγρική Χόνβεντ στα προημιτελικά και συμμετέχει στο Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκα, που διεξήχθη στο Μιλάνο. Εκεί, κατέλαβε την τέταρτη θέση, καθώς ηττήθηκε μετά από έναν συγκλονιστικό αγώνα στον ημιτελικό με 9–10 από τη μετέπειτα Πρωταθλήτρια Ευρώπης ιταλική Προ Ρέκο[85][86] και στο μικρό τελικό από τη σερβική Παρτιζάν Βελιγραδίου με 13–15, μετά από δύο παρατάσεις.

Το καλοκαίρι του 2011 νέος πρόεδρος του ερασιτέχνη Ολυμπιακού εκλέγεται ο Μιχάλης Κουντούρης ο οποίος ανακοινώνει συγκεκριμένο πλάνο για την οικονομική εξυγίανση των τμημάτων του ερασιτέχνη, που αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα.[87] Την τεχνική ηγεσία της ομάδας αναλαμβάνει ο Θοδωρής Βλάχος και παρά τη φυγή ορισμένων παικτών, θα χτιστεί μια πολύ ανταγωνιστική ομάδα που θα χάσει τελικά το Πρωτάθλημα μέσα από τα χέρια της, αφού προηγήθηκε στους τελικούς με 2–1 στις νίκες και έχασε το 4ο και το 5ο ματς στη διαδικασία των πέναλτι από τη Βουλιαγμένη. Μάλιστα, στο τελευταίο και καθοριστικό ματς, ο Ολυμπιακός με το σκορ στο 7–7 κέρδισε πέναλτι 8 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του αγώνα, το οποίο έστειλε στο δοκάρι ο Δημήτρης Μάζης.

Την επόμενη σεζόν (2012–13) ο Ολυμπιακός με προπονητή τον Βλάχο και σημαντικότερους παίκτες τους Δημήτρη Μάζη, Νίκο Δεληγιάννη, Τάσο Σχίζα, Κωνσταντίνο Μουρίκη, Γιάννη Φουντούλη, Βαγγέλη Δελακά, Γιώργο Ντόσκα, Φώτη Μπλάνη, Χριστόδουλο Κολόμβο, Χρήστο Φλώρο, Κυριάκο Ποντικέα, Μάριο Καπότση και τον διεθνούς κλάσης Ισπανό περιφερειακό Μπλάι Μάγιαρακ επέστρεψε στους τίτλους και κατέκτησε το 12ο Νταμπλ (27ο Πρωτάθλημα και 15ο Κύπελλο) της ιστορίας του, επικρατώντας της Βουλιαγμένης με 3–1 στις νίκες στους τελικούς του Πρωταθλήματος, και με σκορ 6–5 επί της ίδιας ομάδας στον τελικό του Κυπέλλου στη Λαμία.[88]

Τη σεζόν 2013–14 η ομάδα ενισχύθηκε με τους Αλέξανδρο Γούνα, Άγγελο Βλαχόπουλο και τον τερματοφύλακα Κώστα Γαλανίδη, αποχώρησαν οι Φώτης Μπλάνης και Χρήστος Φλώρος, ενώ αποσύρθηκε από την ενεργό δράση ο Δημήτρης Μάζης, ο οποίος ανέλαβε χρέη βοηθού προπονητή δίπλα στον Θοδωρή Βλάχο. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε αήττητος, και με 30 νίκες σε 30 αγώνες, το 13ο Νταμπλ της ιστορίας του και 7ο συνολικά τα τελευταία 8 χρόνια. Σήκωσε το 28ο Πρωτάθλημα της ιστορίας του, επικρατώντας της Βουλιαγμένης με 3–0 νίκες στους τελικούς,[89] και το 16ο Κύπελλο κερδίζοντας την ίδια αντίπαλο με 11–10 στον τελικό της διοργάνωσης.[90] Παράλληλα, πραγματοποίησε ρεκόρ παραγωγικότητας με 430 γκολ (σπάζοντας το δικό του προηγούμενο ρεκόρ με 413 γκολ την αμέσως προηγούμενη σεζόν), αλλά και ρεκόρ καλύτερης αμυντικής επίδοσης δεχόμενος μόλις 116 γκολ.[9]

Τη σεζόν 2014–15 ο Ολυμπιακός κατέκτησε και πάλι αήττητος, και με 30 νίκες σε 30 αγώνες, το 14ο Νταμπλ της ιστορίας του και 8ο συνολικά τα τελευταία 9 χρόνια. Σήκωσε το 29ο Πρωτάθλημα της ιστορίας του, επικρατώντας του Παναθηναϊκού με 3–0 νίκες στους τελικούς,[91] και το 17ο Κύπελλο κερδίζοντας τον ίδιο αντίπαλο με 18–10 στον τελικό της διοργάνωσης. Παράλληλα, πραγματοποίησε ρεκόρ παραγωγικότητας με 443 γκολ (σπάζοντας το δικό του προηγούμενο ρεκόρ με 430 γκολ την αμέσως προηγούμενη σεζόν), αλλά και ρεκόρ καλύτερης αμυντικής επίδοσης δεχόμενος μόλις 109 γκολ.

Η ιστορία επαναλήφθηκε και την επόμενη σεζόν (2015-16) με το 15ο νταμπλ στην ιστορία του τμήματος και εκ νέου σπάσιμο των ρεκόρ της προηγούμενης χρονιάς. 444 γκολ στην επίθεση και μόλις 100 γκολ στην άμυνα συνθέτουν τα επιτεύγματα του νέου ερυθρόλευκου ρεκόρ στην Α1. Η σεζόν καταγράφεται σαν μία απ' τις κορυφαίες στην ιστορία του τμήματος καθώς πέρα απ' τα εν Ελλάδι ρεκόρ, η ομάδα ήταν φιναλίστ του Πρωταθλήματος Ευρώπης, φτάνοντας αήττητη ως τον τελικό της Βουδαπέστης, όπου έχασε το τρόπαιο στις λεπτομέρειες, με 6–4 απ' την Κροατική Γιούγκ.

Τη σεζόν 2016-2017 ο Ολυμπιακός πανηγύρισε το 31ο του πρωτάθλημα και τον 5ο συνεχόμενο τίτλο του. Δεν κατάφερε όμως να κατακτήσει άλλο ένα νταμπλ καθώς έχασε από τη Βουλιαγμένη στον τελικό Κυπέλλου. Η ομάδα συμμετείχε για 2η συνεχόμενη φορά στο Final-6 χάνοντας στον προημιτελικό από την κροατική Γιουγκ που του είχε στερήσει τον τίτλο την προηγούμενη χρονιά. Στον αγώνα κατάταξης για την 5η θέση έχασε από την Ιταλική Μπρέσια και κατατάχτηκε στην 6η θέση στην Ευρώπη. Στο τέλος της σεζόν στα 33 του χρόνια αποσύρθηκε ο αθλητής του Ολυμπιακού Γιώργος Ντόσκας που τίμησε την ομάδα με την παρουσία του για πολλά χρόνια.

Έχοντας δουλέψει με ένα σταθερό βασικό κορμό Ελλήνων παικτών μία εξαετία περίπου, ο Ολυμπιακός τη σεζόν 2017-18 θρέφει τους καρπούς αυτής της δουλειάς και του μακροπρόθεσμου πλάνου του, επιστρέφοντας μετά από 16 χρόνια στην κορυφή της Ευρώπης με τρόπο εμφατικό. Αφού τελειώνει τη φάση των ομίλων με μία μόλις ήττα σε 16 παιχνίδια, τερματίζοντας 1ος στον όμιλό του, προκρίνεται στο Final-8 της Γένοβα. Εκεί κερδίζει κατά σειρά τη Σπαντάου με 6–5 στον προημιτελικό, την Μπαρτσελονέτα με 6–4 στον ημιτελικό και στον τελικό αντιμετωπίζει την πολυνίκη (8 τρόπαια) του θεσμού και γηπεδούχο της τελικής φάσης, Προ Ρέκο. Η καθολική του επικράτηση με 9–7 δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης για το ποια ήταν η κορυφαία ομάδα στην Ευρώπη για το 2018.[92]

Στην Ελλάδα ένα ακόμα αήττητο νταμπλ (16ο) σφραγίζει την κυριαρχία του εντός συνόρων και μαζί με την κατάκτηση του ελληνικού σούπερ καπ, το 2ο τετραπλό στέμμα στην ιστορία του τμήματος είναι γεγονός, ενώ θα απολέσει τον 5ο τίτλο της χρονιάς μετά την ήττα στο τελικό του Ευρωπαϊκού σούπερ καπ στα πέναλτι από τη Φερεντσβάρος (7–7, 2–4 πεν.) [93].

Τίτλοι

Επεξεργασία

Διεθνείς

Επεξεργασία

Πανελλήνιοι

Επεξεργασία

Τοπικοί

Επεξεργασία
  • 5 Πρωταθλήματα Νοτίου Ελλάδας
    • 1932, 1933, 1934, 1935, 1939
  • 1 Πρωτάθλημα Κέντρου ΕΚΟΦ

Μικρές ηλικίες

Επεξεργασία

Νικητής σε ανεπίσημα τουρνουά

Επεξεργασία

Οι Ευρωπαϊκές διακρίσεις

Επεξεργασία
Περίοδος Διάκριση Σημειώσεις
Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης
2000–01 Τελικός Νίκη 7–6 επί της Ποζίλιπο στον ημιτελικό, ήττα 7–8 από τη Γιουγκ Ντουμπρόβνικ στον τελικό
2001–02 Πρωταθλητής
Ευρώπης 		Νίκη 8–5 επί της Γιουγκ Ντουμπρόβνικ στον ημιτελικό και 9–7 επί της Χόνβεντ στον τελικό
2006–07 Φάιναλ Φορ 4η θέση. Ήττα 9–10 από την Προ Ρέκο στον ημιτελικό και 13–15 από την Παρτιζάν Βελιγραδίου στον μικρό τελικό
2015–16 Τελικός Νίκη 8-7 επί της Ζολνόκι στον ημιτελικό και ήττα 4–6 από τη Γιουγκ Ντουμπρόβνικ στον τελικό
2017–18 Πρωταθλητής
Ευρώπης 		Νίκη 6–4 επί της Μπαρτσελονέτα στον ημιτελικό και 9–7 επί της Προ Ρέκο στον τελικό
2018–19 Τελικός Νίκη 12-11 επί της Προ Ρέκο στον ημιτελικό και ήττα 14–13 στα πέναλτι (10-10 κ.α.) από τη Φερεντσβάρος στον τελικό
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης
1997–98 Τελικός Νίκη 7–6 στην Αθήνα, ήττα 6–8 στη Βουδαπέστη από τη Φερεντσβάρος
1998–99 Τελικός Ήττα 4–13 από τη Μλάντοστ στο Ζάγκρεμπ, νίκη 10–6 στην Αθήνα
Σούπερ Καπ Ευρώπης
2002 Υπερπρωταθλητής
Ευρώπης 		Νίκη 6–5 επί της Βάσας στη Βουδαπέστη
2018 Τελικός Ήττα στη διαδικασία των πέναλτι (7–7 κ.α, 2–4 πεν.) από τη Φερεντσβάρος στη Βουδαπέστη

Οι αγώνες προς την κατάκτηση των δύο Πρωταθλημάτων Ευρώπης

Επεξεργασία

Σημειώσεις

  • Τα τέρματα του Ολυμπιακού αναφέρονται πάντα πρώτα, ανεξαρτήτως έδρας.
  • 2001–02: Ο Προκριματικός γύρος διεξήχθη στον Πειραιά στο κολυμβητήριο "Π. Καπαγέρωφ".

000Οι αγώνες του Προημιτελικού γύρου διεξήχθησαν με σύστημα εντός-εκτός στην έδρα κάθε ομάδας.
000Η τελική φάση (Φάιναλ-4) διεξήχθη στη Βουδαπέστη στο Κολυμβητήριο "Άλφρεντ Χάγιος" (Alfréd Hajós).

  • 2017–18: Οι αγώνες του Προκριματικού γύρου διεξήχθησαν με σύστημα εντός-εκτός στην έδρα κάθε ομάδας.

000Η τελική φάση (Φάιναλ-8) διεξήχθη στη Γένοβα στο Κολυμβητήριο "Σόρμπα" (Sciorba).

Πηγές

Αγωνιστική παρουσία

Επεξεργασία
Περίοδος Θέση Ν Ι Η
1927 1
1928 2
1929 3
1930 2 3 0 1
1931 5 0 0 1
1932 3
1933 1 2 0 0
1934 1 3 0 0
1935 [102]
1936 1 3 0 0
Περίοδος Θέση Ν Ι Η
1937 3 2 0 1
1938 2 2 0 1
1939 2
1940 2 2 0 1
1945 2 2 0 1
1946 2 5 0 1
1947 1 3 0 0
1948 3 2 1 2
1949 1 4 0 1
1950 2 3 2 0
Περίοδος Θέση Ν Ι Η
1951 1 4 1 0
1952 1 4 1 0
1953 2 4 0 1
1954 3 2 0 3
1955 3 3 0 2
1956 3 4 0 2
1957 3 3 0 2
1958 3 2 0 2
1959 2 5 0 1
1960 2 4 0 1
Περίοδος Θέση Ν Ι Η
1961 3 3 0 2
1962 3 6 0 4
1963 2 7 1 2
1964 2 9 0 2
1965 2 7 1 2
1966 2 6 2 2
1967 2 4 1 1
1968 2 5 0 1
1969 1 4 1 0
1970 2 6 1 1
Περίοδος Θέση Ν Ι Η
1971 1 12 1 1
1972 2 13 0 2
1973 2 13 0 2
1974 2 12 0 2
1975 2 12 1 1
1976 2 12 0 2
1977 2 13 0 2
1978 2 13 0 2
1979 2 12 1 1
1980 3 13 1 4
Περίοδος Θέση Ν Ι Η
1981 3 14 0 4
1982 3 14 0 4
1983 3 12 1 5
1984 3 10 4 4
1985 6 9 2 11
1986 6 7 5 10
1986-87 4 11 0 7
1987-88 6 5 0 11
1988-89 3 9 0 7
1989-90 5 9 3 5
Περίοδος Θέση Ν Ι Η
1990–91 3 15 2 7
1991–92 1 19 1 4
1992–93 1 22 5 1
1993–94 2 22 2 6
1994–95 1 24 2 3
1995–96 1 23 3 4
1996–97 3 20 1 6
1997–98 2 25 0 3
1998–99 1 23 2 4
1999–00 1 25 1 3
Περίοδος Θ Α Ν Ι Η Γκολ ΓΚ ΔΤ Β Κύπελλο Ευρώπη Προπονητής
2000–01 1 27 25 1 1 394 202 192 41 ΚΥΠ 2ος   Ντράγκαν Ματουτίνοβιτς
2001–02 1 29 27 0 2 381 199 182 44 ΚΥΠ ΠΡΩΤ   Ζόλταν Κάσας
2002–03 1 27 24 1 2 350 168 182 39 ΚΥΠ ΦΟ   Ζόλταν Κάσας
2003–04 1 26 23 1 2 316 161 155 39 ΚΥΠ ΦΟ   Βέσελιν Τζούχο
2004–05 1 29 24 0 5 331 218 113 36 3ος ΦΟ   Βέσελιν Τζούχο
2005–06 2 30 25 1 4 372 206 166 43 ΚΥΠ ΦΟ   Βαγγέλης Πάτερος
2006–07 1 28 27 0 1 385 192 193 44 ΚΥΠ 4ος   Βαγγέλης Πάτερος
2007–08 1 28 27 0 1 387 157 230 44 ΚΥΠ ΠΗ   Βαγγέλης Πάτερος
2008–09 1 27 27 0 0 379 145 234 44 ΚΥΠ ΠΗ   Βαγγέλης Πάτερος
2009–10 1 27 27 0 0 304 129 175 44 ΚΥΠ ΦΟ   Βαγγέλης Πάτερος
2010–11 1 28 25 1 2 348 141 207 61 ΚΥΠ ΦΟ   Βαγγέλης Πάτερος
2011–12 2 30 24 0 6 378 175 203 60 ΗΜ ΦΟ   Θοδωρής Βλάχος
2012–13 1 28 27 0 1 413 120 293 66 ΚΥΠ Φ16   Θοδωρής Βλάχος
2013–14 1 27 27 0 0 430 116 314 66 ΚΥΠ ΦΟ   Θοδωρής Βλάχος
2014–15 1 27 27 0 0 443 109 334 66 ΚΥΠ ΦΟ   Θοδωρής Βλάχος
2015–16 1 27 27 0 0 444 100 344 66 ΚΥΠ 2ος   Θοδωρής Βλάχος
2016–17 1 27 27 0 0 411 107 304 66 2ος 6ος   Θοδωρής Βλάχος
2017–18 1 27 27 0 0 446 128 318 66 ΚΥΠ ΠΡΩΤ   Θοδωρής Βλάχος
2018–19 1 28 27 0 1 428 136 292 66 ΚΥΠ 2ος   Θοδωρής Βλάχος
2019–20 1 22 21 1 0 376 123 253 64 ΚΥΠ Διακόπηκε   Θοδωρής Βλάχος
2020–21 1 19 17 0 2 288 131 157 36 ΚΥΠ 7ος   Θοδωρής Βλάχος
2021–22 1 28 26 1 1 453 183 270 58 ΚΥΠ Φ16   Θοδωρής Βλάχος
2022–23 1 29 28 1 0 478 181 297 64 ΚΥΠ 5ος   Ίγκορ Μιλάνοβιτς
2023–24 1 29 29 0 0 459 181 278 66 ΚΥΠ 3ος   Χρβόγε Κόλιανιν

ΚΥΠ=Κυπελλούχος, ΠΡΩΤ=Πρωταθλητής Ευρώπης, ΗΜ=Αποκλεισμός στην ημιτελική φάση, ΠΗ=Αποκλεισμός στην προημιτελική φάση, ΦΟ=Αποκλεισμός στη φάση των ομίλων, Φ16=Αποκλεισμός στη φάση των 16.

Θέσεις

Επεξεργασία
Θέση 1η 2η 3η 4η 5η 6η
Φορές 38 30 19 1 1 3

Πειραϊκό ντέρμπι

Επεξεργασία
Κύριο λήμμα: Πειραϊκό ντέρμπι

Από ιδρύσεως των δύο σωματείων, ο Ολυμπιακός και ο συμπολίτης Εθνικός έχουν διατηρήσει μια έντονη αντιπαλότητα στην υδατοσφαίριση (ως συνέχειας του ποδοσφαίρου), όμοια της δεν υπάρχει στο άθλημα ενώ ο έντονος τοπικός χαρακτήρας της αναμέτρησης, συγκαταλέγει την αναμέτρηση ως μια από τις σπουδαιότερες αναμετρήσεις ντέρμπι σε όλα τα αθλήματα στην Ελλάδα. Τις προηγούμενες δεκαετίες όταν κρίνονταν τίτλοι, η ατμόσφαιρα ήταν το λιγότερο εκρηκτική με συχνά φαινόμενα επεισοδίων στις εξέδρες αλλά και μεταξύ των πολιστών εξαιτίας και της φύσης του αθλήματος. Ενδεικτικές περιπτώσεις τα επεισόδια και η αποβολή και των δύο από την ΕΚΟΦ στον ημιτελικό του 1932 (νικητής Ολυμπιακός), η αποβολή και των δύο από τους αγώνες του 1935, τα οριακά παιχνίδια της δεκαετίας του '60 (νίκη του Ολυμπιακού τον Αύγουστο του 1964, σπάζοντας πολυετές αήττητο σερί του Εθνικού), '70 (νίκη στο μπαράζ του 1971 και πρώτο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού μετά από πολλά χρόνια, φοβερά επεισόδια στο μπαράζ του 1977 με αποχώρηση του Ολυμπιακού ως ένδειξη διαμαρτυρίας) αλλά και των τελών του '50. Αξίζει να αναφερθεί ότι από τη δεκαετία του '50 έως και τα τέλη του '70, το Ολυμπιακό κολυμβητήριο του Ζαππείου έσφυζε από κόσμο (αρκετός κόσμος έμενε απ' έξω) με σταθερά πάνω από 3.000 οπαδούς να βλέπουν τα ντέρμπι (5.000 κόσμος ενδεικτικά τον Αύγουστο του 1976).

Μετά από μια κάμψη του Ολυμπιακού τη δεκαετία του '80, το ντέρμπι τη δεκαετία του '90 πήρε άλλη διάσταση με μεγάλες μάχες μεταξύ κάποιων από τους κορυφαίους παίκτες όπως οι Γιαννόπουλος, Βλάχος, Χατζής, Βενετόπουλος, Βολτυράκης του Ολυμπιακού και οι Σαμαρτζίδης, Πάτρας, Καϊάφας, Μουστακαρίας του Εθνικού. Τον Ιούνιο 1990 υπήρξαν φοβερά επεισόδια σε μια νίκη του Ολυμπιακού με 10–9 που σήμανε την πρώτη μετά από 12 χρόνια όπως και στους τελικούς του 1994 με τα επεισόδια του πρώτου τελικού. Από το 1997 και μετά και με εξαίρεση τη περίοδο 2003–2008 που οι αναμετρήσεις των δύο έκοβαν την ανάσα, το ντέρμπι έχει ξεθυμάνει αρκετά.

Σε σύνολο 235 αναμετρήσεων, ο Ολυμπιακός μετρά 113 νίκες έναντι 104 του Εθνικού. Ο Ολυμπιακός έχει και την ευρύτερη νίκη με 21–2 επί του Εθνικού στις 1/2/2017.

Διακεκριμένοι παίκτες

Επεξεργασία

[27][29][31][32][33][34][103][104][105]

Διακεκριμένοι προπονητές

Επεξεργασία

Τρέχουσα Σύνθεση

Επεξεργασία

Η ομάδα όπως ήταν στις 22 Νοέμβριος 2024

 
Ο πρώην τερματοφύλακας του Ολυμπιακού Γιόσιπ Πάβιτς, Καλύτερος παίκτης στον κόσμο το 2012 από τη FINA
Νούμερο Εθνικότητα Παίκτης Ύψος Ημ. Γέννησης
Τερματοφύλακες (3)
1   Μανώλης Ζερδεβάς 1.83 12/08/1997
13   Παναγιώτης Τζωρτζάτος 1.84 11/05/1992
  Ανδρέας Υδραίος 2.00 24/11/2005
Αμυντικοί (3)
6   Κωνσταντίνος Γούβης 1.87 10/03/1994
8   Άντρο Μπούσλιε 2.00 04/01/1986
Φουνταριστοί (3)
2   Λούκα Λόντσαρ 1.96 26/06/1987
11   Δημήτρης Νικολαΐδης 1.94 28/09/1999
10   Κώστας Κάκαρης 1.98 02/07/1999
Περιφερειακοί (9)
3   Νίκος Γκίλλας 1.80 21/06/2003
4   Ντίνος Γενηδουνιάς 1.83 03/05/1993
5   Γιάννης Φουντούλης 1.86 25/05/1988
7   Γκέργκο Ζάλανκι 1.92 26/02/1995
7   Βαγγέλης Πούρος 1.95 27/08/2003
9   Ζαννής Αλαφραγκής 1.93 23/06/2007
9   Τάκης Δήμου 1.82 28/09/2000
12   Αλέξανδρος Παπαναστασίου 1.94 12/02/1999
15   Σπύρος Λυκούδης 1.87 25/10/2006
Προπονητής
  Χρβόγε Κόλιανιν
  • Σημ. Οι αριθμοί σκούφου αφορούν τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όπως δηλώνονται στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία (LEN). Στις ελληνικές διοργανώσεις οι αριθμοί σκούφου ορισμένων αθλητών μπορεί να διαφέρουν. [107] [108]

Τεχνικό επιτελείο

Επεξεργασία
Τεχνικό επιτελείο
Προπονητής   Χρβόγε Κόλιανιν
Βοηθός προπονητή   Βαγγέλης Δελακάς
Τιμ Μάνατζερ   Νίκος Σκανδαλάκης
Φυσιοθεραπευτής   Παναγιώτης Αδαμόπουλος

Ακαδημία

Επεξεργασία
Ακαδημία
Έφορος Ακαδημίας   Μάνος Ζαχαρίου
Επικεφαλής Προπονητής   Μάριος Κάσδαγλης
Προπονητής   Γιώργος Ψύχος
Προπονητής  Ανδρόνικος Κουζέλης
Προπονητής   Στέργιος Τοροσιάδης
Προπονητής   Κώστας Χατζηδάκης
Προπονητής  Μάντω Δουρέκα
Γραμματέας   Άννα Δημητρίου

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 30/12/2002, σελ. 27: "Ο Ολυμπιακός πήρε και το Super Cup. Το τρόπαιο αυτό ήρθε μετά τον τίτλο του Πρωταθλητή και Κυπελλούχου στην Ελλάδα, αλλά και την κατάκτηση του Champions League, κάτι που σημαίνει ότι η ομάδα του Ζόλταν Κάσας κατέκτησε και τους τέσσερις τίτλους που διεκδίκησε φέτος. Είναι η πρώτη ευρωπαϊκή ομάδα πόλο που το πετυχαίνει αυτό, ενώ κάτι ανάλογο δεν έχει κάνει καμία ελληνική ομάδα σε όλα τα αθλήματα."
  2. ↑ 2,0 2,1 «Έγραψε ιστορία ο Θρύλος. Οι Πρωταθλητές Ευρώπης κατάφεραν κάτι μοναδικό, καθώς κατέκτησαν το Ευρωπαϊκό Super Cup, κερδίζοντας στη Βουδαπέστη τη Βάσας με 6-5, μπροστά σε ένα εχθρικό κοινό, αλλά είχαν τη συμπαράσταση περίπου 50 Ελλήνων φιλάθλων. Έτσι, η ομάδα του Ζόλταν Κάσας γίνεται η μοναδική στον κόσμο στην ιστορία του πόλο, που κατακτά όσους τίτλους διεκδίκησε». sport.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2012. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Έγραψε ιστορία!, "Τα πήρε όλα και έφυγε! Ο λόγος για τον Ολυμπιακό που έγραψε τη δική του χρυσή ιστορία στο πόλο αφού κέρδισε 6–5 την ουγγρική Βάσας μέσα στο σπίτι της και είναι η μοναδική ομάδα στην ιστορία του αθλήματος που κατάφερε να κατακτήσει και τα τέσσερα τρόπαια που διεκδίκησε", riszospastis.gr, 31/12/2002 Αρχειοθετήθηκε 2022-07-01 στο Wayback Machine.
  4. ↑ «Όταν σήκωσε το Ευρωπαϊκό το 2002». redplanet.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2013. 
  5. ↑ 17 αήττητα πρωταθλήματα: 1927, 1933, 1936, 1947, 1951, 1952, 1969, 2009, 2010, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2020, 2023, 2024
  6. ↑ Ο Ολυμπιακός σήκωσε το 22ο Κύπελλο και 19ο νταμπλ της ιστορίας του koe.org.gr Αρχειοθετήθηκε 2023-07-27 στο Wayback Machine.
  7. ↑ 1992, 2001, 2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2015, 2016, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023
  8. ↑ Εξαιρούνται οι κολυμβητικοί αγώνες του 1935 που ο Ολυμπιακός δεν αγωνίστηκε έπειτα από απόφαση της ΕΚΟΦ
  9. ↑ 9,0 9,1 Συνολικοί αριθμοί που περιλαμβάνουν την κανονική περίοδο, τα playoffs και τους τελικούς μαζί
  10. ↑ «ΙΣΤΟΡΙΑ». www.osfp.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2016. 
  11. ↑ Water Polo legends Η ομάδα υδατοσφαίρισης του Ολυμπιακού το 1927 www.waterpololegends.com Αρχειοθετήθηκε 2023-07-27 στο Wayback Machine.
  12. ↑ «Αθλητικός Τύπος σελ. 326 και 382, 25-26/09/1933». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιανουαρίου 2019.  srv-web1.parliament.gr
  13. ↑ «Αθλητικά Χρονικά σελ. 280, 25/09/1933». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016.  srv-web1.parliament.gr
  14. ↑ «Αθλητικά Χρονικά σελ. 406, 17/09/1934». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016.  srv-web1.parliament.gr
  15. ↑ «Αθλητικός Χρόνος σελ. 49 και 52, 17/09/1934». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.  srv-web1.parliament.gr
  16. ↑ «Εφημερίδα "Αθλητισμός" σελ. 365». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2014. 
  17. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 29/10/1950, σελ. 2, "Οι ΗΡΩΕΣ: Κουραχάνης, ο τερματοφύλαξ της πρωταθλήτριας του ουώτερ-πόλο, του δοξασμένου Ολυμπιακού. Κλείνοντας μέσα του τον ηρωισμό της ομάδος του, σκοτώθηκε στην Αλβανία."
  18. ↑ "ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ" 11/09/1955, σελίδα 4: Ο Ολυμπιακός διοργανώνει τουρνουά πόλο εις μνήμην του υδατοσφαιριστού Κουραχάνη. Ο Κουραχάνης υπήρξε ρέκορντμαν της Ελλάδας στα 200μ και τερματοφύλαξ της ομάδας πόλο του Ολυμπιακού, σκοτώθηκε δε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο."
  19. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 29/10/1950, σελ. 2, "Οι ΗΡΩΕΣ: Κονταράτος: Tό φόρο του αίματος τον πλήρωσε ο Ολυμπιακός και με άλλον έναν παίκτη του: Τον δεξιό χαφ και παίκτη του πόλο, Κονταράτο. Πολεμιστής τής θάλασσας, σκοτώθηκε ναυμαχώντας με τους Γερμανούς πάνω στο αντιτορπιλικό Όλγα."
  20. ↑ Λίστα των νεκρών του Βασίλισσα Όλγα: Επ. Σημαιοφόρος (Οικ.) Παναγιώτης Κονταράτος
  21. ↑ Ivo Trumbic inducted into Swimming Hall of Fame Αρχειοθετήθηκε 2015-12-08 στο Wayback Machine. waterpoloworld.com, 07/02/2015 (στα Αγγλικά)
  22. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, σελ. 1, σελ. 6, 05/09/1949, "Ο Ολυμπιακός Πειραιώς κατέκτησε το Πρωτάθλημα Γούοτερ Πόλο"
  23. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 30/11/1949, σελ. 4, "Ο Ολυμπιακός ετίμησε τους πρωταθλητάς του"
  24. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 21/09/1951, σελ. 4, "Οι αγώνες υδατοσφαιρίσεως"
  25. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 23/09/1951, σελ. 1, "Ο Ολυμπιακός αναδείχθη Πρωταθλητής Ελλάδας εις το ουώτερ πόλο επιβληθείς του Ν.Ο. Μυτιλήνης με 6–2"
  26. ↑ 1951: The Champions of Olympiacos Piraeus (Η Πρωταθλήτρια ομάδα του Ολυμπιακού Πειραιώς) www.waterpololegends.com (Αγγλικά) Αρχειοθετήθηκε 2024-02-24 στο Wayback Machine.
  27. ↑ 27,0 27,1 «Πρωτάθλημα Κεντρικής Ευρώπης 2020-21». mevza-web.dataproject.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2022. 
  28. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 24/09/1952, σελ. 1, "Η ομάδα του Ολυμπιακού με το Πρωτάθλημα Ελλάδος"
  29. ↑ 29,0 29,1 1952: The winners of Olympiacos Piraeus www.waterpololegends.com (Αγγλικά) Αρχειοθετήθηκε 2024-02-24 στο Wayback Machine.
  30. ↑ Ο Ολυμπιακός νικητής του Ουώτερ πόλο (Εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Αρ.φ. 2.463, 23 Σεπτ. 1952, σελ.4) efimeris.nlg.gr (Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2022)
  31. ↑ 31,0 31,1 1969: The team of Olympiacos Piraeus www.waterpololegends.com (Αγγλικά) Αρχειοθετήθηκε 2023-07-27 στο Wayback Machine.
  32. ↑ 32,0 32,1 1971: The Champions of Olympiacos Piraeus – Olympiacos Piraeus, winner of the Greek National Championship in 1971 coached by the legendary Ivo Trumbic www.waterpololegends.com (Αγγλικά) Αρχειοθετήθηκε 2024-03-01 στο Wayback Machine.
  33. ↑ 33,0 33,1 1971: The winners of Olympiacos Piraeus www.waterpololegends.com (Αγγλικά) «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2013. 
  34. ↑ 34,0 34,1 1979: The team of Olympiacos Piraeus with coach Mile Nakić www.waterpololegends.com (Αγγλικά) Αρχειοθετήθηκε 2024-02-23 στο Wayback Machine.
  35. ↑ Οι ρίζες της αυτοκρατορίας www.gavros.gr Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2023 Αρχειοθετήθηκε 2021-09-25 στο Wayback Machine.
  36. ↑ 36,0 36,1 Ιστορική ματιά του φάιναλ φορ www.novasports.gr (2.6.2011) Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2024 Αρχειοθετήθηκε 2018-08-06 στο Wayback Machine.
  37. ↑ Θα περπατάτε στο νερό www.gavros.gr Αρχειοθετήθηκε 2014-04-17 στο Wayback Machine.
  38. ↑ «HVS monografija ENG by croWP - Issuu». issuu.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2023. 
  39. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 20/05/1996, σελ. 37, "Το Πρωτάθλημα στον Πειραιά. Ο Ολυμπιακός νίκησε τη Βουλιαγμένη με 8–7 στη δεύτερη παράταση. Μορφή του αγώνα ο Χατζηθεοδώρου που πέτυχε 4 γκολ"
  40. ↑ Πρωτάθλημα Πόλο: θα πάρουν μέρος για πρώτη φορά ξένοι παίκτες, Εφ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 17/11/1996, «Από τα μεγαλύτερα ονόματα που ήρθαν στη χώρα μας είναι ο Ούγγρος Τάμας Ντάλα. Φουνταριστός με διεθνείς επιτυχίες, βασικό στέλεχος της μεγάλης των Μαγιάρων σχολής» www.rizospastis.gr Αρχειοθετήθηκε 2024-06-24 στο Wayback Machine.
  41. ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (2 Νοεμβρίου 1996). «rizospastis.gr - Αγγιξε το θαύμα». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024. 
  42. ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (5 Νοεμβρίου 1996). «rizospastis.gr - Στον αφρό ο Ολυμπιακός». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024. 
  43. ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (6 Νοεμβρίου 1996). «rizospastis.gr - Παραίτηση Γιαννόπουλου». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024. 
  44. ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (28 Ιανουαρίου 1997). «rizospastis.gr - Φουλ για τετράδα». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024. 
  45. ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (11 Φεβρουαρίου 1997). «rizospastis.gr - "Βλέπει" ευρωπαϊκό τελικό». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024. 
  46. ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (18 Φεβρουαρίου 1997). «rizospastis.gr - Στενεύουν τα περιθώρια». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024. 
  47. ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (4 Μαρτίου 1997). «rizospastis.gr - Η μεγάλη ιστορία των "μπέμπηδων"». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024. 
  48. ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (12 Μαρτίου 1997). «rizospastis.gr - Βούλιαξε το όνειρο». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024. 
  49. ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (18 Μαρτίου 1997). «rizospastis.gr - Κοντά στο όνειρο». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024. 
  50. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 13/06/1997, σελ. 25, Επιστρέφει στην Κροατία ο Νάκιτς
  51. ↑ Μεταγραφές Πόλο: Πρωταθλητής ο Ολυμπιακός, 12/10/1997, Στο λιμάνι του Πειραιά "άραξαν" από φέτος δυο μεγάλα ταλέντα του ελληνικού πόλου, ο Γιάννης Θωμάκος και ο Αντώνης Βλοντάκης που άφησαν τον Πανιώνιο και τα Χανιά αντίστοιχα
  52. ↑ Πρωτάθλημα Πόλο Α1, 7/2/1998, Ο Αμερικανός αμυντικός Γκάβιν Αρόγιο πήρε τη θέση του Ούγγρου Τάμας Ντάλα
  53. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 12/10/1997, σελ. 38, Πιο έτοιμος ο Ολυμπιακός 10–5 τη Βουλιαγμένη στο Σούπερ Καπ
  54. ↑ Κύπελλο Ελλάδας: Η διαδρομή και οι αριθμοί του Αρχειοθετήθηκε 2014-07-01 στο Wayback Machine. Επίσημος ιστότοπος της ΚΟΕ
  55. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 03/05/1998, σελ. 41, Ανοιχτούς λογαριασμούς άφησε ο Ολυμπιακός μετά το χτεσινό 7-6 με τη Φερεντσβάρος κι όλα θα κριθούν στον επαναληπτικό τελικό της Βουδαπέστης
  56. ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (22 Απριλίου 1998). «rizospastis.gr - Απίστευτη πρόκριση». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2024. 
  57. ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (5 Μαΐου 1998). «rizospastis.gr - Νίκησε και ελπίζει». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2024. 
  58. ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (19 Μαΐου 1998). «rizospastis.gr - "Αυτοκτόνησε" στο Δούναβη». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2024. 
  59. ↑ «Νίκος Δεληγιάννης: "Είχα την τύχη να έχω στη Γλυφάδα τον κορυφαίο προπονητή του κόσμου, τον Νίκολα Στάμενιτς. Θεωρώ ότι ήταν πολύ μετριόφρων που είχε πει ότι είναι 100 χρόνια μπροστά, ήταν πολύ παραπάνω». sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2014. 
  60. ↑ 60,0 60,1 «Με τη συμμετοχή 12 ομάδων αρχίζουν το ερχόμενο Σάββατο οι «ναυμαχίες της πισίνας». Ο «Στρατηγός» Νίκολα Στάμενιτς –όπως τον αποκαλούν οι Γιουγκοσλάβοι συμπατριώτες του- θεωρείται από πολλούς ο καλύτερος (με βάση τους τίτλους των ομάδων στις οποίες έχει εργαστεί) προπονητής πόλο στον κόσμο». tovima.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2014. 
  61. ↑ «Συνέντευξη Αλεξάνταρ Τσίριτς: "Ο Νίκολα Στάμενιτς δεν είναι δάσκαλος. Είναι Θεός. Δεν του μοιάζει κανείς και κανείς δεν έχει κάνει αυτά που έκανε εκείνος. Το πόλο στην τωρινή μορφή του είναι εκείνο που φανταζόταν ο Στάμενιτς 20 χρόνια πριν"». gavros.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2014. 
  62. ↑ 62,0 62,1 «Οι ισορροπίες του Στάμενιτς: Ο Δεληγιάννης έχει σημείο αναφοράς στην καριέρα του τον «Στρατηγό», ο οποίος έπεισε μία φουρνιά παικτών να κάνει πράγματα τα οποία ούτε είχε φανταστεί. Όπως το πεντάωρο προπονήσεων τη μέρα και την απόλυτη ησυχία καθ' όλη τη διάρκειά τους, εν είδει τελετουργίας». gavros.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2014. 
  63. ↑ 63,0 63,1 Συνέντευξη του Ιγκόρ Μιλάνοβιτς Αρχειοθετήθηκε 2014-05-17 at Archive.is, 15/09/2013, gavros.gr, άρθρο του Λευτέρη Ελευθερίου, "Η σχέση του Μιλάνοβιτς με τον Στάμενιτς άρχισε το 1989, όταν ο «Στρατηγός» ανέλαβε ομοσπονδιακός τεχνικός"
  64. ↑ Κάμπ για κορυφαίους στην Αθήνα, "(...) τον γνωστό σε όλους μας στρατηγό του παγκοσμίου πόλο Νίκολα Στάμενιτς" 12/06/2008 www.sport24.gr
  65. ↑ "Έρχεται ο δάσκαλος"[νεκρός σύνδεσμος], gavros.gr, 20/09/2012
  66. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 23/10/1998, σελ.27, "Καταδικασμένος πρωταγωνιστής"
  67. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 17/03/1999, σελ. 34, "Ο Ολυμπιακός συνέτριψε την ιταλική Φλωρεντία κι είναι από χτες μ'ένα πόδι στον τελικό του Κυπελλούχων"
  68. ↑ "Βασιλιάς στο πόλο ο Θρύλος, σε δραματικό τελικό 12–11 τη Βουλιαγμένη με "ξαφνικό θάνατο" Αρχειοθετήθηκε 2010-07-12 στο Wayback Machine., εξώφυλλο εφημερίδας Πρωταθλητής, 03/07/2000
  69. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 03/07/2000, σελ. 35, "Ξαφνικός τίτλος για Ολυμπιακό. Οι ερυθρόλευκοι κατέκτησαν το Πρωτάθλημα, κερδίζοντας με χρυσό γκολ του Θέμη Χατζή, τη Βουλιαγμένη 12–11"
  70. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 19/05/2001, σελ. 40, "Ερυθρόλευκο Έπος: ο Ολυμπιακός νίκησε 7–6 την ιταλική Ποζίλιπο και προκρίθηκε στον τελικό"
  71. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 21/05/2001, σελ. 42: "Πρωταθλητής στη συνείδηση όλων ήταν ο Ολυμπιακός. Η φάση του γκολ του Θοδωρή Χατζηθεοδώρου που τόσο άδικα ακύρωσε ο Σλοβένος ρέφερι Μαργκέτα στον προχθεσινό τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ θα καταδιώκει τους παίκτες του Ολυμπιακού για πολλούς μήνες. Η αδικία σε βάρος των Πρωταθλητών Ελλάδας, κάτι που παραδέχθηκαν και όλοι όσοι βρέθηκαν προχθές στο Ντουμπρόβνικ, ήταν το κοινό σημείο αναφοράς στις δηλώσεις των πρωταγωνιστών (...). Όλοι οι παίκτες έκαναν λόγο για κλοπή του τίτλου από τους διαιτητές, που ίσως τελικά είχαν οριστεί από τη LEN στον αγώνα για να προσφέρουν το τρόπαιο στους γηπεδούχους.(...) Μέχρι και ο ομοσπονδιακός προπονητής της Κροατίας Κοβάσεβιτς μου είπε μετά το ματς ότι δεν υπήρχε φάουλ δήλωσε ο Χατζηθεοδώρου που πρόσθεσε ότι όλοι, Σέρβοι, Ιταλοί και Κροάτες παραδέχτηκαν πως δεν υπήρχε παράβαση."
  72. ↑ "Κρίμα κι άδικο. Διά χειρός του διαιτητή, ο φετινός τίτλος του πρωταθλητή Ευρώπης στο πόλο, πέρασε στην κατοχή της Γιουγκ Ντουμπρόβνικ.", rizospastis.gr, 22/05/2001
  73. ↑ Γυρίσαμε το χρόνο με τον Αντώνη Βλοντάκη, 08/04/2012, "Θυμάμαι τη φάση με τον Χατζηθεοδώρου, βρέθηκε μακριά από το τέρμα, γύρω στα 6 μέτρα, το θυμάμαι σαν τώρα. Αν και δεξιόχειρας, κάνει ένα γυριστό σουτ με το αριστερό, σκάει η μπάλα και καταλήγει γκολ. Ένα κατάμεστο κολυμβητήριο, με χιλιάδες κόσμου, ξαφνικά μουγκάθηκε. Μπορούσες να ακούσεις και μια βελόνα να πέφτει. Και ξαφνικά, ο Σλοβένος διαιτητής, ο Μπόρις Μαργκέτα σφυρίζει κόντρα φάουλ στον Χατζηθεοδώρου. Ποτέ δεν κατάλαβε κανείς τι σφύριξε, όσες φορές και να το είδαμε μετά σε βίντεο."
  74. ↑ Ο ερυθρόλευκος Δούναβης Αρχειοθετήθηκε 2012-07-26 στο Wayback Machine., gavros.gr, 25/05/2012, άρθρο του Λευτέρη Ελευθερίου, "ο Ολυμπιακός πήγε στο νησί της Μαργαρίτας ως ο αδικημένος της προηγούμενης χρονιάς, το ματς με τη Γιούγκ στο Ντουμπρόβνικ στις 19 Μαΐου του 2001 κρίθηκε στην περίφημη, πια, ακύρωση τέρματος του Θοδωρή Χατζηθεοδώρου από τον Μπόρις Μαργκέτα, που θα έκανε το σκορ 6–5 και θα χάριζε το τρόπαιο στον Ολυμπιακό, αφού απέμεναν μόλις 4’’ για τη λήξη του ματς."
  75. ↑ "Ο Πειραιάς του Ντράγκαν"[νεκρός σύνδεσμος], gavros.gr, άρθρο του Λευτέρη Ελευθερίου, "Στο τέλος, βεβαίως, με το νταμπλ ανά χείρας και με τη συμμετοχή στον τελικό του Ντουμπρόβνικ («αναγκάζοντας» τον Μπόρις Μαργκέτα να ακυρώσει το πεντακάθαρο γκολ του Χατζηθεοδώρου που θα χάριζε το τρόπαιο στον Ολυμπιακό), όλοι απαίτησαν την παραμονή του."
  76. ↑ «Τα ρόστερ των ομάδων του Φάιναλ Φορ του Τσάμπιονς Λιγκ 2002: Χόνβεντ». sport.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2013. [νεκρός σύνδεσμος]
  77. ↑ Όταν η Ευρώπη υποκλίθηκε στον Ολυμπιακό www.onsports.gr Αρχειοθετήθηκε 2023-04-06 στο Wayback Machine.
  78. ↑ Υπερπρωταθλητής Ευρώπης ο Θρύλος Αρχειοθετήθηκε 2010-07-12 στο Wayback Machine., in.gr, εξώφυλλο εφημερίδας "Πρωταθλητής", 30/12/2002
  79. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 26/10/2002, σελ. 27
  80. ↑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 05/09/2003, σελ. 38
  81. ↑ Ο Πάτερος στον Ολυμπιακό Αρχειοθετήθηκε 2016-03-08 στο Wayback Machine., nooz.gr, 02/06/2005
  82. ↑ Ολυμπιακός Πρωταθλητής Ελλάδας 2009–2010 Αρχειοθετήθηκε 2014-03-13 στο Wayback Machine., aboutsport.gr, 19/06/2010
  83. ↑ «Τα σερί είναι για να «σπάνε», αλλά όχι έτσι». sport-fm.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2012. 
  84. ↑ «Τέλος στο σερί των 101 σερί νικών για τον Ολυμπιακό». zougla.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2013. 
  85. ↑ Ο Ολυμπιακός «πάλεψε» σαν θηρίο απέναντι στην Προ Ρέκο[νεκρός σύνδεσμος], sentragoal.gr, 22/6/2007
  86. ↑ Ο Ολυμπιακός που πάλεψε μέχρι τέλους απέναντι στην Προ Ρέκο www.sport24.gr
  87. ↑ "Πρώτα η εξυγίανση, μετά οι τίτλοι", συνέντευξη του Μιχάλη Κουντούρη στον Στέφανο Λεμονίδη, sport24.gr, 28/06/2013
  88. ↑ «Θρυλικό και παλικαρίσιο νταμπλ». olympiacos.org. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2013. 
  89. ↑ Ολυμπιακός-Βουλιαγμένη 11–6, sport24, 27/04/2014
  90. ↑ Το 13ο νταμπλ των ερυθρολεύκων στην υδατοσφαίριση των ανδρών, enet.gr, 11/05/2014
  91. ↑ Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 10–6, contra.gr, 02/06/2015
  92. ↑ «Στον θρόνο του πρωταθλητή Ευρώπης το 2018». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2023.  www.olympiacossfp.gr
  93. ↑ Άτυχος στη ρωσική ρουλέτα gavros.gr
  94. ↑ Αθλητική Ηχώ, 14/8/1958
  95. ↑ «Digital Library - PDF Document». efimeris.nlg.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023. 
  96. ↑ «Βράβευση πρωταθλητή εφήβων 2012». 
  97. ↑ «Digital Library - PDF Document». efimeris.nlg.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2022. 
  98. ↑ «Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το τουρνουά της Νέας Σμύρνης». in.gr. 30 Σεπτεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2022. 
  99. ↑ [1] Αρχειοθετήθηκε 2019-05-31 στο Wayback Machine., Την πρώτη θέση στο διεθνές τουρνουά του Ντουμπάι κατέκτησε ο Ολυμπιακός, 13 Οκτωβρίου 2012.
  100. ↑ taxydromos.gr. «Ολυμπιακός: «Ερυθρόλευκη» πρωτιά στο τουρνουά του Σ.Ε.Δ.Υ.». taxydromos.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2022. 
  101. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2017. 
  102. ↑ Δεν μετείχε εξαιτίας τιμωρίας του από την ΕΚΟΦ
  103. ↑ «1959: The team of Olympiacos Pireaus» (στα Αγγλικά). waterpololegends.com. 
  104. ↑ «1968: The Juniors of Olympiacos Piraeus» (στα Αγγλικά). waterpololegends.com. 
  105. ↑ «Ο «ερυθρόλευκος» Δούναβης». gavros.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2013. 
  106. ↑ Δια τους φιλάθλους, εφημερ. «ΕΜΠΡΟΣ», 21/05/1946
  107. ↑ Δυναμικό ομάδων Τσάμπιονς Λιγκ championsleague.len.eu
  108. ↑ Προ Ρέκο - Ολυμπιακός 12-11 championsleague.len.eu

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ολυμπιακός_Σ.Φ.Π._(υδατοσφαίριση_ανδρών)&oldid=10795454"