Βικιπαίδεια

Γιανγκόν

(Ανακατεύθυνση από Ραγκούν)

Συντεταγμένες: 16°48′N 96°09′E / 16.800°N 96.150°E / 16.800; 96.150

Η Γιανγκόν (βιρμανέζικα: ရန်ကုန်), γνωστή και ως Ρανγκούν μέχρι το 1989, είναι η πρώην πρωτεύουσα της Μιανμάρ και πρωτεύουσα της επαρχίας Γιανγκόν. Αν και η κυβέρνηση της χώρας μετακίνησε την πρωτεύουσα στη Νέπιντο από τον Μάρτιο του 2006,[2] η Γιανγκόν εξακολουθεί είναι η μεγαλύτερη πόλη της χώρας, με 4.348.000 κατοίκους το 2010,[3] και επίσης παραμένει το πιο σημαντικό εμπορικό κέντρο της χώρας. Βρίσκεται στη νότια Μιανμάρ, στο δέλτα του ποταμού Γιανγκόν, περίπου 30 χιλιόμετρα από τη θάλασσα.[4]

Γιανγκόν
Το κέντρο της Γιανγκόν
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Γιανγκόν
16°47′42″N 96°9′36″E
ΧώραΜιανμάρ
Διοικητική υπαγωγήΓιάνγκον
Ίδρυση1035
 • Μέλος του/τηςΣύνδεσμος Ιστορικών Πόλεων[1]
Έκταση598.75
Πληθυσμός4.348.000
Τηλ. κωδ.01
Ζώνη ώραςUTC+06:30
Ιστότοποςwww.yangoncity.com.mm
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Αν και η Γιανγκόν δεν έχει το ίδιο ανεπτυγμένη ρυμοτομία με άλλες πόλεις της Νοτιοανατολικής Ασίας, έχει το μεγαλύτερο αριθμό αποικιακών κτηρίων στην περιοχή.[5] Η πόλη ιδρύθηκε τον 11ο αιώνα ως Νταγκόν και πέρασε υπό τον έλεγχο των Άγγλων μετά τον δεύτερο αγγλοβιρμανικό πόλεμο, ο οποίος τελείωσε το 1852. Η πόλη αναπτύχθηκε γρήγορα. Η Γιανγκόν, τότε Ρανγκούν, έγινε μέρος της ανεξάρτητης Βιρμανίας. Στην πόλη βρίσκεται η επίχρυση παγόδα Σβενταγκόν, η οποία βρίσκεται στο μεγαλύτερο πάρκο της πόλης.[6] Η παγόδα δεσπόζει στην πόλη και θεωρείται η πιο ιερή στη χώρα.

Η Γιανγκόν πάσχει από έλλειψη υποδομών ιδιαίτερα σε σύγκριση με άλλες μεγάλες πόλεις στη Νοτιοανατολική Ασία. Αν και πολλά ιστορικά οικιστικά και εμπορικά κτίρια έχουν ανακαινιστεί σε όλη την κεντρική Γιανγκόν, οι περισσότερες δορυφορικές πόλεις που την περικυκλώνουν εξακολουθούν να είναι έντονα υποβαθμισμένες και στερούνται βασικών υποδομών.[7]

Ετυμολογία

Επεξεργασία

Το όνομα "Γιανγκόν" (ရန်ကုန်) προέρχεται από τον συνδυασμό των Βιρμανικών λέξεων γιαν (ရန်) και κουν (ကုန်), που σημαίνουν "εχθροί" και "εξαντλημένος" αντίστοιχα. Αυτός ο συνδυασμός λέξεων συνήθως μεταφράζεται ως "Τέλος της Διαμάχης".

Το αποικιακό όνομα της πόλης, "Ρανγκούν", πιθανών προέρχεται από την αγγλοποίηση της προφοράς του "Γιανγκόν" στα αρακανέζικα ([[rɔ̀ɴɡʊ́ɴ]]).

Ιστορία

Επεξεργασία

Πρώιμη ιστορία

Επεξεργασία

Η Γιανγκόν ιδρύθηκε ως Νταγκόν στις αρχές του 11ου αιώνα (π. 1028–1043) από τους Μον, οι οποίοι κυριάρχησαν στην Κάτω Βιρμανία.[8] Το Νταγκόν ήταν ένα μικρό ψαροχώρι, με επίκεντρο την παγίδα Σουενταγκόν. Το 1755, ο Βασιλιάς Αλαουνγκπάγια κατέκτησε το Νταγκόν, μετονομάζοντάς τη σε "Γιανγκόν" και προσθέτοντας οικισμούς γύρω από το Νταγκόν. Οι Βρετανοί κατέλαβαν τη Γιανγκόν κατά τον Πρώτο Αγγλοβιρμανικά Πόλεμο (1824-26), αλλά επέστρεψε στους Βιρμανούς μετά τον πόλεμο. Η πόλη καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1841.[9]

Αποικιακή Ρανγκούν

Επεξεργασία
 
Ρανγκούν και περίχωρα, χάρτης, 1911
 
Θέα στους κήπους του Καταυλισμός (σημερινός Κήπος Καντάου Μίνγκλαρ), το 1868.
 
Ζημιές στην κεντρική Ρανγκούν στον απόηχο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι Βρετανοί κατέλαβαν τη Γιανγκόν και όλη την Κάτω Βιρμανία στον Δεύτερο Αγγλοβιρμανικά Πόλεμο του 1852 και στη συνέχεια μετέτρεψαν τη Γιανγκόν σε εμπορικό και πολιτικό κέντρο της Βρετανικής Βιρμανίας. Το 1853, οι Βρετανοί μετέφεραν την πρωτεύουσα της Βιρμανίας από το Μουλμέιν (Μαουλαμγίνε) στη Γιανγκόν.[10][11] Η Γιανγκόν είναι επίσης το μέρος όπου οι Βρετανοί έστειλαν τον Μπαχαντούρ Σαχ Β΄ το τελευταίο αυτοκράτορα των Μουγκάλ, για να ζήσει μετά την Ινδική Εξέγερση του 1857. Με βάση το σχέδιο από τον Αλεξάντερ Φρέιζερ, οι Βρετανοί κατασκεύασαν μια πόλη στο δέλτα της γης. Η Γιανγκόν έγινε η πρωτεύουσα όλης της Βιρμανίας, αφού οι Βρετανοί κατέλαβαν την Άνω Βιρμανία στον Τρίτο Αγγλοβιρμανικό Πόλεμο του 1885. Στη δεκαετία του 1890, ο πληθυσμός και το εμπόριο αυξανόταν, γεννώντας ευημερούντα προάστια βόρεια της Βασιλικής Λίμνης (Καντάουγκι) και της λίμνης Ίνγκια.[12] Οι Βρετανοί επίσης ίδρυσαν νοσοκομεία, όπως το Γενικό Νοσοκομείο της Ρανγκούν και κολέγια, συμπεριλαμβανομένου του Πανεπιστημίου της Ρανγκούν.

Η Αποικιακή Γιανγκόν, με τα ευρύχωρα πάρκα και λίμνες και τον συνδυασμό μοντέρνων κτίριων και παραδοσιακής ξύλινης αρχιτεκτονικής, ήταν γνωστή ως "πόλη των κήπων της Ανατολής."[12] Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι υποδομές και δημόσιες υπηρεσίες της Γιανγκόν έφταναν στο ίδιο επίπεδο με το Λονδίνο.[13]

Πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σχεδόν το 55% των 500.000 κατοίκων της Γιανγκόν ήταν Ινδοί ή Νοτιοασιάτες, ενώ μόνο το ένα τρίτο ήταν Βιρμανοί.[14] Οι Κάρεν, Κινέζοι και Αγγλοβιρμανοί συμπλήρωναν το υπόλοιπο ποσοστό.

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γιανγκόν έγινε το επίκεντρο του Βιρμανικού κινήματος ανεξαρτησίας, με ηγέτες τους φοιτητές του πανεπιστημίου της Γιανγκόν. Τρεις πανεθνικές απεργίες κατά της Βρετανικής Αυτοκρατορίας το 1920, το 1936 και το 1938 ξεκίνησαν από τη Γιανγκόν. Η Γιανγκόν ήταν υπό Ιαπωνική κατοχή (1942-45) και υπέστη σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Σύμμαχοι ανακατέλαβαν την πόλη τον Μάιο του 1945.

Η Γιανγκόν ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα της Ένωσης της Βιρμανίας στις 4 Ιανουαρίου 1948, όταν η χώρα ανέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Βρετανική Αυτοκρατορία.

Σύγχρονη Γιανγκόν

Επεξεργασία

Λίγο μετά τη βιρμανική ανεξαρτησία το 1948, πολλές οδοί και πάρκα μετονομάστηκαν σε Βιρμανικά ονόματα. Το 1989, η τρέχουσα στρατιωτική χούντα άλλαξε το αγγλικό όνομα της πόλης σε "Γιανγκόν", μαζί με πολλές άλλες αλλαγές στις αγγλικές μεταγραφές Βιρμανικών ονομάτων. (Οι αλλαγές απορρίφθηκαν από πολλούς Βιρμανούς που θεωρούν ότι η χούντα είναι ακατάλληλη για να κάνει αυτές τις αλλαγές, καθώς και από πολλές δημοσιεύσεις και πρακτορεία ειδήσεων, συμπεριλαμβανομένων, ιδίως του BBC και εθνών όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες.[15][16])

Μετά την ανεξαρτησία, η Γιανγκόν έχει επεκταθεί απορροφώντας αρκετές γειτονικές περιοχές. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις έχτισαν δορυφορικές πόλεις όπως οι Θακέρα, Βόρεια και Νότια Οκαλάπα στη δεκαετία του 1950. Στη δεκαετία του 1980 δημιουργήθηκαν οι δορυφορικές πόλεις Χλαϊνγκθάγια, Σουεπγίθα και Νότιο Νταγκόν.[9] Σήμερα, η Μεγαλύτερη Γιανγκόν περικλείει μια έκταση που καλύπτει περίπου 600 τετραγωνικά χιλιόμετρα.[17]

Κατά τη διάρκεια της απομονωτικής κυβέρνησης του Νε Ουίν (1962-88), οι υποδομές της Γιανγκόν υποβαθμίστηκαν λόγω της κακής συντήρησης και της μη συμβάδισης με την αύξηση του πληθυσμού. Στη δεκαετία του 1990, η στρατιωτική κυβέρνηση ξεκίνησε μια πιο ανοιχτή πολιτική προσέλκυσης εγχώριων και ξένων επενδύσεων. Άμεσο αποτέλεσμα ήταν και οι βελτιώσεις στην υποδομή της πόλης. Μερικοί κάτοικοι της πόλης μεταφέρθηκαν αναγκαστικά σε νέες δορυφορικές πόλεις. Πολλά κτίρια της αποικιακής περιόδου κατεδαφίστηκαν για να χτιστούν ξενοδοχεία, κτίρια γραφείων και εμπορικά κέντρα.[18] Το 1996, περίπου 200 κτίσματα εισήλθαν στον κατάλογο αστικής κληρονομιάς της Γιανγκόν.[19] Τα οικοδομικά προγράμματα συμπεριλάμβαναν την κατασκευή έξι νέων γεφυρών πέντε νέων εθνικών οδών που συνδέουν την πόλη με την υπόλοιπη χώρα.[20][21][22] Ωστόσο, πολλά τμήματα της Γιανγκόν παραμένουν χωρίς βασικές δημοτικές υπηρεσίες όπως η εικοσιτετράωρη παροχή ρεύματος και η τακτική αποκομιδή των απορριμμάτων.

Η Γιανγκόν έχει γίνει πολύ πιο Βιρμανική μετά την ανεξαρτησία. Μετά την ανεξαρτησία, πολλοί Νοτιοασιάτες και Αγγλοβιρμανοί εγκατέλειψαν την πόλη. Οι περισσότεροι Νοτιοασιάτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, λόγω της ξενοφοβικής κυβέρνησης του Νε Ουίν.[14] Παρ'όλα αυτά, σημαντικές μειονότητες αγγλοβιρμανών και νοτιοασιατών εξακολουθούν να υπάρχουν στην πόλη. Οι Αγγλοβιρμανοί έχουν ουσιαστικά εξαφανιστεί, έχοντας εγκαταλείψει τη χώρα ή έχοντας αφομοιωθεί με άλλες εθνικές ομάδες.

Η Γιανγκόν ήταν το κέντρο μεγάλων αντικυβερνητικών διαδηλώσεων το 1974, 1988 και 2007. Το 1988, η εξέγερση 8888 είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο πολλών κατοίκων της πόλης, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πλημμύρισαν τους δρόμους της τότε πρωτεύουσας. Η Επανάσταση του Σαφράν είχε ως αποτέλεσμα μαζικές εκτελέσεις και χρήση κρεματορίων στη Γιανγκόν, επειδή η κυβέρνηση της Βιρμανίας ήθελε να σβήσει τα στοιχεία των μοναχών, άοπλων κατοίκων, δημοσιογράφων και φοιτητών που ήταν κατά της.[23]

Όταν γίνονταν διαδηλώσεις, στους δρόμους γίνονταν αιματοχυσίες επειδή οι διαδηλωτές πυροβολούνταν και σκοτώνονταν από την κυβέρνηση.

Τον Μάιο του 2008 ο Κυκλώνας Ναργκίς έπληξε τη Γιανγκόν. Ενώ η πόλη είχε λίγες ανθρώπινες απώλειες, τα τρία τέταρτα της βιομηχανικής υποδομής της Γιανγκόν καταστράφηκαν ή υπέστησαν βλάβες. Οι ζημιές υπολογίζονται στα 800.000.000 δολάρια.[24]

Τον Νοέμβριο του 2005 η στρατιωτική κυβέρνηση όρισε ως πρωτεύουσα το Νέπιντο, σε μια περιοχή 320 χιλιόμετρα βόρεια της Γιανγκόν. Στη συνέχεια μεγάλο μέρος της κυβέρνησης μετακόμισε στη νέα πόλη. Σε κάθε περίπτωση, η Γιανγκόν παραμένει η μεγαλύτερη πόλη και το σημαντικότερο εμπορικό κέντρο της Μιανμάρ.

Γεωγραφία

Επεξεργασία
 
Δορυφορική άποψη της μητροπολιτικής περιοχής της Γιανγκόν

Η Γιανγκόν βρίσκεται στην Κάτω Βιρμανία (Μιανμάρ), στη σύγκλιση των ποταμών Γιανγκόν και Μπάγκο, περίπου 30 χλμ. μακριά από τον Κόλπο του Μαρτάμπαν στις γεωγραφικές συντεταγμένες 16°48' Βόρεια, 96°09' Ανατολικά. Η ζώνη ώρας είναι η UTC+6:30.

Κλίμα

Επεξεργασία

Η Γιανγκόν έχει κλίμα τροπικών μουσώνων υπό το σύστημα της κλιματικής ταξινόμησης Κέππεν.[25] Η πόλη διαθέτει μια μακρά υγρή περίοδο από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο, όπου λαμβάνεται σημαντική ποσότητα βροχόπτωσης. Η ξηρή περίοδος διαρκεί από τον Νοέμβριο μέχρι τον Απρίλιο, όπου οι βροχοπτώσεις σπανίζουν. Αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω των έντονων βροχοπτώσεων που εκδηλώνονται κατά την περίοδο των βροχών, επειδή η Γιανγκόν ανήκει στην κλιματική κατηγορία των τροπικών μουσώνων. Από το 1961 έως το 1990, οι μέσες θερμοκρασίες παρουσιάζουν μικρή διακύμανση, με τις μέσες υψηλές θερμοκρασίες να κυμαίνονται από τους 29 °C έως τους 36 °C, ενώ οι μέσες χαμηλές θερμοκρασίες κυμαίνονταν από τους 18 °C έως τους 25 °C.

Κλιματικά δεδομένα Γιανγκόν (Κάμπα-Άγιε) 1981–2010, ακραίες καταγραφές 1881–1990
Μήνας Ιαν Φεβ Μάρ Απρ Μάι Ιούν Ιούλ Αύγ Σεπ Οκτ Νοε Δεκ Έτος
Υψηλότερη Μέγιστη °C (°F) 38.9 38.9 40.0 41.1 41.1 37.8 37.8 34.4 38.9 37.8 38.9 35.6 41,1
Μέση Μέγιστη °C (°F) 33.2 35.2 36.7 37.5 34.2 30.8 30.3 30.0 30.9 32.2 33.1 32.5 33,1
Μέση Μηνιαία °C (°F) 25.0 26.3 28.6 30.6 29.6 27.4 26.9 26.9 27.4 27.9 27.4 25.4 27,5
Μέση Ελάχιστη °C (°F) 16.7 18.4 21.0 23.8 24.3 23.6 23.2 23.2 23.2 23.1 21.3 17.8 21,6
Χαμηλότερη Ελάχιστη °C (°F) 12.2 13.3 16.1 20.0 20.0 20.0 21.1 20.0 20.0 20.0 15.0 12.8 12,2
Βροχόπτωση mm (ίντσες) 0,4 3,1 12,4 37,8 328,1 565,6 605,8 570,7 393,7 200,3 58,6 6,8 2,783,3
% υγρασίας 62 66 69 66 73 85 86 87 85 78 71 65 74
Μέσες ημέρες βροχόπτωσης 0.2 0.2 0.4 1.6 12.6 25.3 26.2 26.1 19.5 12.2 4.8 0.2 129,3
Μέσες μηνιαίες ώρες ηλιοφάνειας 300 272 290 292 181 80 77 92 97 203 280 288 2.452
Πηγή #1: Νορβηγικό Μετεωρολογικό Ινστιτούτο (μέσες χαμηλές και υψηλές θερμοκρασίες, και βροχοπτώσεις, 1981–2010),[26] Παγκόσμιος Οργανισμός Μετεωρολογίας (ημέρες με βροχόπτωση 1961–1990),[27] Deutscher Wetterdienst (μέσες θερμοκρασίες 1961-1990 και ακραία)[28]
Πηγή #2: Δανικό Μετεωρολογικό Ινστιτούτο (ήλιος και σχετική υγρασία 1931–1960)[29]

Αστικό τοπίο

Επεξεργασία
 
Χάρτης της Γιανγκόν
 
Εδαφική επέκταση της Γιανγκόν (1963-2003)

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990, η Γιανγκόν παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό περιορισμένη στην παραδοσιακή χερσόνησο μεταξύ των ποταμών Μπάγκο, Γιανγκόν και Χλάινγκ. Νέοι κάτοικοι κατέφθανα στην πόλη, αλλά η πόλη δεν επεκτεινόταν. Οι χάρτες από το 1944 παρουσιάζουν μικρή ανάπτυξη βόρεια της λίμνης Ίνγια και σε άλλες περιοχές που τώρα έχουν τσιμεντωθεί για να στοιβαχθούν με κατοικίες. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ωστόσο, η πόλη άρχισε να επεκτείνεται προς τα βόρεια, όπου βρίσκεται το σημερινό διεθνές Αεροδρόμιο της Γιανγκόν. Έτσι το κέντρο της πόλης δεν συμβαδίζει με το γεωγραφικό κέντρο της.[30] Η έκταση της πόλης έχει αυξηθεί σταθερά από τα 72.52 τ.χλμ. το 1901 σε 86.2 τ.χλμ. το 1940 για να φτάσει τα 208.51 τ.χλμ. το 1974, για να αυξηθεί σε 346.13 τ.χλμ. το 1985 και το 2008 είχε 598.75 τ.χλμ..[17][31]

Αρχιτεκτονική

Επεξεργασία
 
Κτίριο που χρονολογείται από την αποικιακή εποχή

Το κέντρο της Γιανγκόν είναι γνωστή για τις φυλλώδεις λεωφόρους και την αρχιτεκτονική της.[32] Η πρώην Βρετανική αποικιακή πρωτεύουσα έχει τον υψηλότερο αριθμό αποικιακών κτιρίων στη νοτιοανατολική Ασία.[5] Το κέντρο της Γιανγκόν αποτελείται κυρίως από κτίρια που χρονολογούνται από την αποικιακή εποχή. Το πρώην ανώτατο Δικαστήριο, τα πρώην κτίρια της γραμματείας, το λύκειο του Αγίου Παύλου και το Στραντ Χοτέλ είναι εξαιρετικά παραδείγματα της άλλης εποχής. Τα περισσότερα κτίρια στο κέντρο της πόλης από αυτή την εποχή είναι τετραόροφα κτίρια ανάμεικτων χρήσεων (κατοικίες και εμπορικά κτίρια με ανώτατο υψομετρικό όριο 14 μέτρων). Παρά τις λιγότερο από ιδανικές συνθήκες, τα κτίρια παραμένουν περιζήτητα και ακριβά στην αγορά ακινήτων της πόλης.[33]

Το 1996, η Επιτροπή Ανάπτυξης της Πόλης της Γιανγκόν δημιούργησε τον Κατάλογο Κληρονομιάς Κτιρίων της Γιανγκόν, η οποία περιλαμβάνει παλιά κτίρια και δομές που δεν μπορούν να τροποποιηθούν ή να κατεδαφιστούν χωρίς έγκριση.[34] Το 2012, η πόλη της Γιανγκόν επέβαλε μορατόριουμ διάρκειας 50 ετών για την κατεδάφιση των κτιρίων άνω των 50 ετών.[35] Η Yangon Heritage Trust, μια ΜΚΟ που ξεκίνησε από τον Θαντ Μγιντ-Ου σκοπεύει στη δημιουργία περιοχών κληρονομιάς στο κέντρο της πόλης και στην προσέλκυση επενδυτών για την ανακαίνιση κτιρίων για εμπορική χρήση.[35]

 
Το κέντρο της πόλης κοντά στο Σούλε

Ένα από τα πιο πρόσφατα σήματα κατατεθέν της Γιανγκόν είναι η οκταώροφη πολυκατοικία. (Στη Γιανγκόν, ένα κτίριο χωρίς ανελκυστήρα ονομάζεται πολυκατοικία).[36] Τα οκταώροφα κτίρια διαμερισμάτων παρέχουν σχετικά φθηνή κατοικία για πολλούς κατοίκους της Γιανγκόν. Τα διαμερίσματα είναι συνήθως οκταώροφα (συμπεριλαμβανομένου και του ισογείου), κυρίως λόγω των κανονισμών της πόλης. Μέχρι τον Φεβρουάριο του 2008, προβλεπόταν ότι όλα τα κτίρια θα πρέπει να έχουν ύψος τουλάχιστον 23 μέτρων ή οκτώ ορόφους για να εγκατασταθεί ανελκυστήρας.[37] Το ελάχιστο ύψος έχει μειωθεί στα 19 μέτρα και οι ελάχιστοι όροφοι, εγκαινιάζοντας πιθανότατα την εποχή των εξαώροφων κτιρίων. Αν και οι περισσότερες πολυκατοικίες χτίστηκαν εντός των τελευταίων 20 ετών, φαίνονται πολύ μεγαλύτερες και υποβαθμισμένες λόγω της κακής ποιότητας κατασκευής και της έλλειψης σωστής συντήρησης.

 
Μια πολυκατοικία στο κέντρο της πόλης

Σε αντίθεση με άλλες μεγάλες πόλεις της Ασίας, η Γιανγκόν δεν έχει ουρανοξύστες.

Οι παλαιότερες δορυφορικές πόλεις όπως η Θακέτα, η Βόρεια Οκκαλάπα και Νότια Οκκαλάπα επενδύονται κυρίως με μονοώροφες και διώροφες μονοκατοικίες με πρόσβαση στο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας της πόλης. Οι νεότερες δορυφορικές πόλεις ομοιάζουν με φτωχογειτονιές. Οι δορυφορικές πόλεις εξυπηρετούνται λιγότερο από τις δημοτικές υπηρεσίες.

Δρόμο διάταξη

Επεξεργασία
 
Στο κέντρο της πόλης Yangon, το βράδυ
 
Γωνία του Sule Pagoda και City Hall

Στο κέντρο της πόλης Yangon's road διάταξη ακολουθεί ένα μοτίβο πλέγματος, με βάση τέσσερα είδη δρόμων:

  • Ευρεία 49-m πλάτος δρόμους τρέχει δυτικά προς τα ανατολικά
  • Ευρεία 30-m πλάτος δρόμους τρέχει τον νότο στον βορρά
  • Δύο στενά 9.1-m φαρδείς δρόμους τρέχει τον νότο στον βορρά
  • Μεσαίου μεγέθους 15-m φαρδείς δρόμους τρέχει τον νότο στον βορρά

Το ανατολικό-δυτικό πλέγμα της κεντρικής που ήταν έξω από Βρετανούς στρατιωτικούς μηχανικούς Fraser και Μοντγκόμερι μετά τον Δεύτερο Αγγλο-Βιρμανικό Πόλεμο.[13] Η πόλη ήταν αργότερα αναπτύχθηκε από το Τμήμα Δημοσίων Έργων και Βεγγάλης Σώμα των Μηχανικών. Το μοτίβο από τον νότο προς τον βορρά δρόμοι είναι ως εξής: ένα ευρύ 100 feet (30 m) ευρεία ευρεία δρόμο, δύο στενά δρομάκια, ένα μεσαίου μεγέθους δρόμο, δύο στενά δρομάκια, και στη συνέχεια ένα άλλο 100 feet (30 m) ευρεία ευρεία δρόμο. Αυτή η σειρά επαναλαμβάνεται από τα δυτικά προς τα ανατολικά. Τα στενά σοκάκια είναι μετρημένες; η μεσαία και ευρεία δρόμοι έχουν το όνομά του.

Για παράδειγμα, τα 100 feet (30 m) Lanmadaw Δρόμος που ακολουθείται από 30 feet (9,1 m)-ευρεία 17ο και 18ο δρόμους, στη συνέχεια, το μέσο 50 feet (15 m) Sint---Νταν Δρόμο, το 30-πόδι του 19ου και 20ου δρόμους, που ακολουθείται από ένα άλλο 100 feet (30 m) ευρύ-Λατά Δρόμο, που ακολουθείται και πάλι από τα δύο αριθμημένα μικρούς δρόμους 21 και 22 δρόμους, και ούτω καθεξής.

Οι δρόμοι που τρέχουν παράλληλα τα δυτικά προς τα ανατολικά ήταν το Strand Road, Merchant Road, Maha Bandula (το γένος Dalhousie) Δρόμος, Anawrahta (Fraser) Δρόμο, και Bogyoke Aung San (Μοντγκόμερι) Δρόμο.

 
Kandawgyi Λίμνη, ένα δημοφιλές πάρκο κοντά στο κέντρο της πόλης Yangon

Πάρκα και κήποι

Επεξεργασία

Τα μεγαλύτερα και πιο καλοδιατηρημένα πάρκα στη Γιανγκόν βρίσκεται γύρω Shwedagon Παγόδα. Στα νότια-ανατολικά από το επιχρυσωμένο στούπα είναι η πιο δημοφιλής περιοχή αναψυχής στην πόλη – Kandawgyi Λίμνη. Τα 150 στρεμμάτων (61-ha) λίμνη περιβάλλεται από το 110 στρεμμάτων (45-ha) Kandawgyi Nature Park,[6] και το 69.25 στρεμμάτων (28-ha), Γιανγκόν Zoological Gardens, το οποίο αποτελείται από ένα ζωολογικό κήπο, ένα ενυδρείο και ένα πάρκο αναψυχής.[38] Δυτικά από την παγόδα προς την πρώην Hluttaw (Κοινοβούλιο), το συγκρότημα είναι 130 στρεμμάτων (53-ha), την Πλατεία του Λαού και το Πάρκο, (πρώην παρελαύνουν έδαφος για σημαντικές εθνικές ημέρες, όταν Γιανγκόν ήταν πρωτεύουσα.)[39] λίγα χιλιόμετρα βόρεια από την παγόδα βρίσκεται το 37 στρεμμάτων (15-ha) Inya Lake Park – ένα αγαπημένο στέκι της Yangon, το Πανεπιστήμιο φοιτητές, και ένα πολύ γνωστό μέρος του ρομαντισμού στη Βιρμανία, τη λαϊκή κουλτούρα.

Hlawga Εθνικό Πάρκο και το Συμμαχικό Μνημείο Πολέμου στα περίχωρα της πόλης είναι δημοφιλείς προορισμοί για ημερήσιες εκδρομές με το να κάνουν το ίδιο και για τους τουρίστες.

Διοίκηση

Επεξεργασία
 
Δημαρχείο της Γιανγκόν

Η Γιανγκόν διοικείται από τη Γιανγκόν της Πόλης της Επιτροπής Ανάπτυξης (YCDC). YCDC συντονίζει, επίσης, την πολεοδομία.[40] Η πόλη είναι χωρισμένη σε τέσσερις περιοχές. Οι περιοχές που συνδυάζεται έχουν συνολικά 33 πόλεις. Η τρέχουσα δήμαρχος της Yangon είναι Maung Maung Soe. Κάθε δήμος διοικείται από επιτροπή του δήμου οι ηγέτες, που να λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με beautification πόλεων και των υποδομών. Myo-ο (lit. "Νέες Πόλεις", ή δορυφορικές πόλεις) δεν είναι μέσα σε τέτοιες δικαιοδοσίες.

 
Οι Διοικητικές Περιφέρειες της Γιανγκόν
Δυτική Περιοχή (Κέντρο) Ανατολική Περιφέρεια Νότια Περιφέρεια Βόρεια Περιοχή
  • Ahlon
  • Bahan
  • Dagon
  • Kyauktada
  • Kyimyindaing
  • Lanmadaw
  • - Λατά
  • Pabedan
  • Sanchaung
  • Seikkan
  • Botataung
  • Dagon Seikkan
  • Ανατολή Του Δαγών
  • Νορθ Ντάγκον
  • Βόρεια Okkalapa
  • Pazundaung
  • Νότια Του Δαγών
  • Νότια Okkalapa
  • Thingangyun
  • Συνοικισμού Taungnyunt
  • Ντάλα
  • Dawbon
  • Seikkyi Kanaungto
  • Tamwe
  • Thaketa
  • Τράβηγμα
  • Insein
  • Hlaing
  • Hlaingthaya
  • Kamayut
  • Mayangon
  • Mingaladon
  • Shwepyitha

Γιανγκόν είναι μέλος του Ασιατικού Δικτύου των Μεγάλων Πόλεων 21.

Μεταφορές

Επεξεργασία

Η Γιανγκόν είναι ο κύριος εγχώριος και διεθνής κόμβος της χώρας για τις αεροπορικές, σιδηροδρομικές, και χερσαίες μεταφορές.

Αερομεταφορές

Επεξεργασία
 
Διεθνές Αεροδρόμιο της Γιανγκόν

Το Διεθνές Αεροδρόμιο της Γιανγκόν, το οποίο βρίσκεται 19 χιλιόμετρα έξω από το κέντρο της πόλης, είναι η κύρια πύλη για τα εγχώρια και διεθνή αεροπορικά ταξίδια. Το αεροδρόμιο διαθέτει τρεις τερματικούς σταθμούς. Έχει απευθείας πτήσεις προς τις κύριες πόλεις στην Ασία, κυρίως τις ακόλουθες: Ντόχα, Ντουμπάι, Ντάκα, Καλκούτα, Ανόι, Χο Τσι Μιν, το Χονγκ Κονγκ, Τόκιο, Πεκίνο, Πνομ Πεν, Σεούλ, Κουανγκτσόου, Ταϊπέι, Μπανγκόκ, Κουάλα Λουμπούρ, Κουνμίγκ και Σιγκαπούρη. Αν και οι εγχώριες αεροπορικές εταιρείες προσφέρουν πτήσεις σε περίπου είκοσι εγχώριες θέσεις, οι περισσότερες πτήσεις είναι σε τουριστικούς προορισμούς όπως οι Μπαγκάν, Μανταλέι, Χέχο, Νγκαπάλι, και στην πρωτεύουσα Νέπιντο.

Σιδηρόδρομοι

Επεξεργασία
 
Ο Κεντρικός Σιδηροδρομικός Σταθμός της Γιανγκόν

Ο Κεντρικός Σιδηροδρομικός Σταθμός της Γιανγκόν είναι ο κύριος σταθμός των Σιδηροδρόμων της Μιανμάρ [41], συνδέοντας την πόλη με την Άνω Μιανμάρ (Νέπιντο, Μανταλέι, Σουέμπο), προς το εσωτερικό της χώρας (Μγιτκίνα), τους λόφους Σαν (Ταούνγκι, Λάσιο) και άλλες πόλεις.

Ο Κυκλικός Σιδηρόδρομος της Γιανγκόν 45,9 kilometres (28,5 mi) περιέχει 39 σταθμούς, συνδέοντας τις δορυφορικές πόλεις της Γιανγκόν. Το σύστημα χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό από τον τοπικό πληθυσμό, πωλώντας σχεδόν 150.000 εισιτήρια καθημερινά.[42] Η δημοτικότητα της προαστιακής γραμμής έχει εκτοξευθεί από τότε που η κυβέρνηση μείωσε τις επιδοτήσεις βενζίνης, τον Αύγουστο του 2007.[42]

Λεωφορεία και αυτοκίνητα

Επεξεργασία

Η Γιανγκόν είχε οδικό δίκτυο ύψους 4.439 χιλιομέτρων (πίσσα, τσιμέντο και χώμα), τον Μάρτιο του 2011. Πολλοί δρόμοι είναι σε κακή κατάσταση και δεν είναι αρκετά μεγάλοι για να φιλοξενήσουν τον αυξανόμενο αριθμό αυτοκινήτων.[43] Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Γιανγκόν δεν μπορούν να αγοράσουν αυτοκίνητο και βασίζονται στο εκτεταμένο δίκτυο λεωφορείων για τη μετακίνησή τους. Πάνω από 300 δημόσιες και ιδιωτικές γραμμές λεωφορείων λειτουργούν 6.300 γεμάτα λεωφορεία γύρω από την πόλη, μεταφέροντας πάνω από 4.4 εκατομμύρια επιβάτες την ημέρα.[17][44] Όλα τα λεωφορεία και το 80% των ταξί στη Γιανγκόν κινούνται με συμπιεσμένο φυσικό αέριο από το 2005, μετά από κυβερνητικό διάταγμα για την εξοικονόμηση χρημάτων για το εισαγόμενο πετρέλαιο.[45] Τα λεωφορεία για άλλες πόλεις αναχωρούν από δύο σταθμούς: τον Τερματικό σταθμό Λεωφορείων Εθνικών Οδών Αγιεγιάρ (για την περιοχή του δέλτα του Ιραουάντι) και τον Τερματικό σταθμό Λεωφορείων Εθνικών Οδών Αούνγκ Μινγκάλα (για άλλα μέρη της χώρας).[46]

Στις 16 Ιανουαρίου 2017 εγκαινιάστηκε η νέα Υπηρεσία Λεωφορείων της Γιανγκόν.[47]

Στη Γιανγκόν, τα αυτοκίνητα είναι εξαιρετικά ακριβά για τους περισσότερους κατοίκους. Καθώς η κυβέρνηση επιτρέπει την εισαγωγή μόνο μερικών χιλιάδων αυτοκινήτων για μια χώρα με πληθυσμό που ξεπερνά τα 50 εκατομμύρια άτομα,[48] οι τιμές των αυτοκινήτων στην Γιανγκόν (και στη Βιρμανία) είναι από τις υψηλότερες στον κόσμο. Τον Ιούλιο του 2008, τα δύο δημοφιλέστερα αυτοκίνητα στην Γιανγκόν, το Nissan Sunny Super Saloon του 1986-87 και το Toyota Corolla SE Limited του 1988, κοστίζουν περίπου 20.000 και 29.000 δολάρια ΗΠΑ αντίστοιχα.[49] Ένα όχημα αθλητικής χρησιμότητας, το οποίο εισάγεται με τιμή που πλησιάζει τα 50.000 δολάρια ΗΠΑ, εκτινάζεται στα 250.000 δολάρια.[48] Τα παρανόμως εισαχθέντα αδήλωτα αυτοκίνητα είναι φθηνότερα και κοστίζουν περίπου το μισό σε σχέση με τα εγγεγραμμένα αυτοκίνητα. Παρ'όλα αυτά, η χρήση των αυτοκινήτων στην Γιανγκόν αυξάνεται και αυτό είναι σημάδι αύξησης των εισοδημάτων για μερικούς, ενώ υπάρχει ήδη αρκετή κυκλοφοριακή συμφόρηση σε μια Γιανγκόν χωρίς εθνικές οδούς. Το 2011, η Γιανγκόν είχε περίπου 300.000 εγγεγραμμένα μηχανοκίνητα οχήματα και άγνωστο αριθμό μη εγγεγραμμένων.[43]

Από το 1970, τα αυτοκίνητα κινούνται στη δεξιά πλευρά του δρόμου.[50] Ωστόσο, καθώς η κυβέρνηση δεν απαιτεί τη μετατροπή των οχημάτων σε αριστεροτίμονα για να τηρούν τους κανόνες οδήγησης στη δεξιά πλευρά. Γι'αυτό, πολλά αυτοκίνητα είναι δεξιοτίμονα για οδήγηση στην αριστερή πλευρά του δρόμου. Τα ιαπωνικά αυτοκίνητα, τα οποία συνθέτουν το μεγαλύτερο μέρος των εισαγωγών της χώρας, εισάγονται δεξιοτίμονα και δεν μετατρέπονται ποτέ σε αριστεροτίμονα. Ως αποτέλεσμα, κατά τη διέλευση άλλων οχημάτων, οι Βιρμανοί οδηγοί πρέπει να βασίζονται στις οδηγίες από τους επιβάτες τους.

 
Ταξί στη Γιανγκόν

Μέσα στα όρια της Γιανγκόν, η οδήγηση των τρίσο, ποδηλάτων και μοτοσικλετών είναι παράνομη. Από τον Φεβρουάριο του 2010, η χρήση των φορτηγών πικάπ απαγορεύτηκε στους δήμους Λάτα, Λανμαντάου, Παμπεντάν, Κιαουκτάντα, Μποταχταούνγκ και Παζουνταούνγκ.[51] Τον Μάιο του 2003, με σκοπό τη μείωση της ηχορρύπανσης, η χρήση της κόρνας αυτοκινήτου απαγορεύτηκε σε έξι περιοχές της πόλης.[52] Τον Απρίλιο του 2004, η απαγόρευση της κόρνας αυτοκινήτου επεκτάθηκε για να καλύψει ολόκληρη την πόλη.[52]

Ποτάμιες

Επεξεργασία
 
Ένα πλοίο στη Γιανγκόν το 2016

Η Γιανγκόν έχει τέσσερα κύρια επιβατικά λιμάνια, εξυπηρετώντας κυρίως τοπικά δρομολόγια που συνδέουν την πόλη με την περιοχή του Δέλτα του Ιραουάντι.[53] Το κανάλι Τουάντε (35 χιλιόμετρα) ήταν η συντομότερη διαδρομή από τη Γιανγκόν προς το δέλτα του Ιραουάντι μέχρι τη δεκαετία του 1990, όταν οι δρόμοι μεταξύ της Γιανγκόν και της διοίκησης Ιραουάντι μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν όλο τον χρόνο. Ενώ τα επιβατηγά πλοία στο δέλτα εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται, αυτά που πηγαίνουν στη Άνω Βιρμανία μέσω του ποταμού Ιραουάντι περιορίζονται κυρίως σε τουριστικές κρουαζιέρες στο ποτάμι. Τον Οκτώβριο του 2017 εγκαινιάστηκαν τα νέα Ποτάμια Λεωφορεία της Γιανγκόν.

Δημογραφικά στοιχεία

Επεξεργασία
Ιστορική εξέλιξη πληθυσμού
Έτος Πληθ.   ±%  
1824 10.000 —    
1856 46.000 +360.0%
1872 100.000 +117.4%
1881 165.000 +65.0%
1891 181.000 +9.7%
1901 248.000 +37.0%
1911 295.000 +19.0%
1921 340.000 +15.3%
1931 400.000 +17.6%
1941 500.000 +25.0%
1950 1.302.000 +160.4%
1960 1.592.000 +22.3%
1970 1.946.000 +22.2%
1980 2.378.000 +22.2%
1990 2.907.000 +22.2%
2000 3.553.000 +22.2%
2010 5.348.000 +50.5%

Η Γιανγκόν είναι η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη στη Μιανμάρ αν και εκτιμήσεις για το μέγεθος του πληθυσμού της ποικίλλουν ευρέως. Όλα τα στοιχεία πληθυσμού είναι εκτιμήσεις αφού δεν έχει γίνει απογραφή στη χώρα από το 1983. Μια εκτίμηση του ΟΗΕ βάζει τον πληθυσμό στα 4.350.000 άτομα το 2010, αλλά εκτίμηση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για το 2009[54] τον αυξάνει στα 5.500.000 άτομα. Η εκτίμηση του Υπουργείου εξωτερικών των ΗΠΑ είναι η πλησιέστερη στη πραγματικότητα επειδή η εκτίμηση του ΟΗΕ χρησιμοποιεί προβολή ευθείας γραμμής, και δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψη την επέκταση των ορίων της πόλης κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Ο πληθυσμός της πόλης αυξήθηκε κατακόρυφα μετά το 1948, καθώς πολλοί άνθρωποι (κυρίως αυτόχθονες Βιρμανοί) από άλλα μέρη της χώρας μεταφέρθηκαν στις νεόδμητες δορυφορικές πόλεις Βόρεια Οκαλάπα, Νότια Οκαλάπα και Θακέτα στη δεκαετία του 1950. Αρκετοί μεταφέρθηκαν στο Ανατολικό Νταγκόν, Βόρειο Νταγκόν και Νότιο Νταγκόν στη δεκαετία του 1990. Οι μετανάστες έχουν ιδρύσει περιφερειακές ενώσεις (όπως Σύνδεσμος Μανταλέι, Σύνδεσμος Μαουλαμγιάινγκ, κλπ.) στη Γιανγκόν για τη σκοπούς δικτύωσης. Η απόφαση της κυβέρνησης να μεταφέρει τη διοικητική πρωτεύουσα στο Νέπιντο μετακίνησε άγνωστο αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων έξω από τη Γιανγκόν.

Η Γιανγκόν έχει τη μεγαλύτερη εθνοτική πολυμορφία πόλη της χώρας. Ενώ οι Ινδοί σχημάτιζαν μικρή πλειοψηφία πριν από τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο,[14] σήμερα η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι αυτόχθονες Βιρμανοί. Μεγάλες κοινότητες Ινδών/Νοτιοασιατών και Κινέζων Βιρμανών συνεχίζουν να υπάρχουν, ειδικά στις παραδοσιακές γειτονιές στο κέντρο της πόλης. Ένας μεγάλος αριθμός Ραχίν και Κάρεν επίσης ζουν στην πόλη.

Τα Βιρμανικά είναι η κύρια γλώσσα της πόλης. Τα Αγγλικά είναι μακράν η προτιμώμενη δεύτερη γλώσσα των μορφωμένων τάξη. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια η προοπτική των ευκαιριών εργασίας εξωτερικό έχει προσελκύσει μερικούς να σπουδάσουν σε άλλες γλώσσες. Μερικές γλώσσες από αυτές είναι τα Κινέζικα (που είναι και τα πιο δημοφιλέστερα), ακολουθούμενα από τα Ιαπωνικά και Γαλλικά.[55]

Θρησκείες

Επεξεργασία

Τα κύρια θρησκευτικά δόγματα που υπάρχουν στη Γιανγκόν είναι ο Βουδισμός, ο Χριστιανισμός, ο Ινδουισμός και το Ισλάμ. Η Παγόδα Σουενταγκόν είναι διάσημο θρησκευτικό ορόσημο της πόλης.

Μέσα ενημέρωσης

Επεξεργασία
 
Κεντρικό Γιανγκόν

Η Γιανγκόν είναι το κομβικό σημείο της βιομηχανίας κινηματογράφου, μουσικής, διαφήμισης, εφημερίδων και βιβλίων της χώρας. Όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ρυθμίζονται σε μεγάλο βαθμό από τη στρατιωτική κυβέρνηση. Οι τηλεοπτικές εκπομπές είναι εκτός ορίων για τον ιδιωτικό τομέα. Όλο το περιεχόμενο των μέσων ενημέρωσης πρέπει πρώτα να εγκριθεί από το συμβούλιο λογοκρισίας της κυβέρνησης της Μιανμάρ.[56]

Τα περισσότερα τηλεοπτικά κανάλια της χώρας μεταδίδονται από τη Γιανγκόν. Τα Myanmar TV και Myawaddy TV είναι τα δύο κύρια κανάλια που παρέχουν ειδησεογραφικά και ψυχαγωγικά προγράμματα στα βιρμανικά. Άλλα κανάλια είναι τα MWD-1 και MWD-2, το MRTV-3 που είναι αγγλόφωνο κανάλι που στοχεύει στο εξωτερικό κοινό μέσω δορυφόρου και μέσω του Διαδικτύου, το MRTV-4 και Channel 7 που επικεντρώνονται στα μη τυπικά εκπαίδευση προγράμματα και το Movie 5, συνδρομητικό τηλεοπτικό κανάλι που ειδικεύεται στη μετάδοση ξένων ταινιών.[57]

Η Γιανγκόν έχει τρεις ραδιοφωνικούς σταθμούς. Η Εθνική Υπηρεσία Ραδιοφώνου της Μιανμάρ είναι η εθνική ραδιοφωνική υπηρεσία και μεταδίδει κυρίως στα Βιρμανικά (και στα αγγλικά κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων εποχών.) Η ποπ κουλτούρα εκπροσωπείται κυρίως από τους σταθμούς City Yangon FM και Mandalay City FM που ειδικεύονται στη βιρμανικά και αγγλική ποπ μουσική, προγράμματα ψυχαγωγίας, ζωντανές συνεντεύξεις προσωπικοτήτων, κλπ. Άλλοι ραδιοφωνικοί σταθμοί που εδρεύουν στη πόλη είναι οι Shwe FM και Pyinsawaddy FM.

Όλες σχεδόν οι εφημερίδες της χώρας εδρεύουν στη Γιανγκόν. Και οι τρεις εθνικές εφημερίδες – οι βιρμανικές Myanmar Alin (မြန်မာ့အလင်း) και Kyemon (ကြေးမုံ), και η αγγλόφωνη The New Light of Myanmar – δημοσιεύονται από την κυβέρνηση. Η ημικυβερνητική The Myanmar Times δημοσιεύεται στα βιρμανικά και αγγλικά. Προσανατολίζεται κυρίως στους μετανάστες της Γιανγκόν. Υπάρχουν πάνω από 20 περιοδικά που καλύπτουν ειδήσεις για τα αθλητικά, τη μόδα, τα οικονομικά, το έγκλημα, τη λογοτεχνία (αλλά ποτέ την πολιτική) που ανταγωνίζονται το αναγνωστικό κοινό του γενικού πληθυσμού.

Η πρόσβαση στα ξένα μέσα ενημέρωσης είναι εξαιρετικά δύσκολη. Η δορυφορική τηλεόραση στη Γιανγκόν και στη Βιρμανία είναι πολύ ακριβή, καθώς η κυβέρνηση επιβάλλει ετήσιο τέλος εγγραφής που ξεπερνά τα 1 εκατομμύριο κιάτ.[56] Ορισμένες ξένες εφημερίδες και περιοδικά, όπως οι "International Herald Tribune" και Straits Times μπορούν να βρεθούν μόνο σε λίγα (κυρίως στο κέντρο) βιβλιοπωλεία. Στη Γιανγκόν, η οποία έχει τις καλύτερες τηλεπικοινωνιακές υποδομές της χώρας, η πρόσβαση στο διαδίκτυο είναι αργή και ασταθής. Η Βιρμανική κυβέρνηση υλοποιεί ένα από τα πιο περιοριστικά καθεστώτα ελέγχου του Διαδικτύου.[58] Τα διεθνή μηνύματα κειμένου και φωνητικά μηνύματα επιτράπηκαν μόνο τον Αύγουστο του 2008.[59]

Υγεία

Επεξεργασία
 
Το Γενικό Νοσοκομείο της Γιανγκόν

Η γενική κατάσταση της υγείας στη Γιανγκόν είναι κακή. Σύμφωνα με εκτίμηση του 2007, η στρατιωτική κυβέρνηση ξοδεύει το 0.4% του εθνικού προϋπολογισμού για την υγειονομική περίθαλψη, ενώ το 40% με 60% σπαταλάται για την άμυνα.[60] Σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία, ξοδεύονται 849 κιάτ (= 0.85 δολάρια) ανά άτομο.[61] Αν και η υγεία είναι ονομαστικά δωρεάν, στην πραγματικότητα, οι ασθενείς πρέπει να πληρώσουν για την ιατρική και τη θεραπεία, ακόμη και σε δημόσιες κλινικές και νοσοκομεία. Τα δημόσια νοσοκομεία, συμπεριλαμβανομένου του εμβληματικού Γενικού Νοσοκομείου της Γιανγκόν, υποφέρουν από έλλειψη πολλών βασικών εγκαταστάσεων και εξοπλισμού.

Οι πλουσιότεροι κάτοικοι της Γιανγκόν εξακολουθούν να έχουν πρόσβαση στις καλύτερες ιατρικές εγκαταστάσεις και διεθνώς ειδικευμένους ιατρούς. Μόνο η Γιανγκόν και η Μανταλέι έχουν κάποιο αριθμό γιατρών, καθώς πολλοί Βιρμανοί γιατροί έχουν μεταναστεύσει. Οι εύποροι προτιμούν ιδιωτικές εγκαταστάσεις όπως η Ιατρική Κλινική Μπαχόσι. Η ιατρική αμέλεια είναι ευρέως διαδεδομένη, ακόμη και σε ιδιωτικές κλινικές και νοσοκομεία που εξυπηρετούν τους εύπορους. Το 2009 και το 2010, μια έξαρση θανάτων ευπόρων ατόμων[61] έφερε τη σοβαρότητα του προβλήματος, ακόμα και για τους εύπορους κατοίκους της Γιανγκόν. Οι πλούσιοι δεν εμπιστεύονται τα εγχώρια νοσοκομεία και ταξιδεύουν στο εξωτερικό, συνήθως στη Μπανγκόκ ή τη Σιγκαπούρη.[62]

Οι παρακάτω εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης στη Γιανγκόν για την περίοδο 2010-2011 ήταν οι παρακάτω.[43]

Οικονομικό έτος 2010-2011 Αριθμός δημόσιων νοσοκομείων Αριθμός ιδιωτικών νοσοκομείων Αναλογία γιατρών-ασθενών
Ανατολική Περιφέρεια 16 10 1:3.638
Δυτική Περιφέρεια 10 21 1:1.400
Νότια Περιφέρεια 23 1 1:18.176
Βόρεια Περιφέρεια 25 5 1:13.647

Αξιοθέατα

Επεξεργασία
 
Παγόδα Σβενταγκόν
 
Παγόδα Τσάουκ Χτατ Γκι
 
Ο Καθεδρικός Ναός της Αγίας Μαρίνας στη γωνία του δρόμου Μπο Αούνγκ Κιάου

Παγόδες

Επεξεργασία
  • Παγόδα Σβενταγκόν
  • Παγόδα Σουλέ
  • Παγόδα Μποτατάουνγκ
  • Βουδιστικός Ναός Τσαουχτάτγκι
  • Βουδιστικός Ναός Κιαουκτόγκι
  • Παγόδα Κάμπα Άγιε
  • Παγόδα Μάχα Ουιζάγια
  • Παγόδα Γιε Λε

Αναψυχή

Επεξεργασία
  • Συμμαχικό Μνημείο Πολέμου
  • Αγορά Μπογκιόκε (Αγορά Σκοτ)
  • Εθνικός Δρυμός Χλάουγκα
  • Λίμνη Ίνγια (πρώην Λίμνη Βικτώρια)
  • Λίμνη Καντάουγκι (πρώην Βασιλικό Λίμνη)
  • Μαυσωλεία Κήπου Μαντάουμιν
  • Πάρκο Μάχα Μπαντούλα
  • Μαυσωλείο των Μαρτύρων
  • Καθεδρικός Ναός της Αγίας Μαρίοας
  • Πανεπιστήμιο της Γιανγκόν
  • Ζωολογικοί Κήποι της Γιανγκόν (Ζωολογικός Κήπος της Γιανγκόν)

Μουσεία και γκαλερί τέχνης

Επεξεργασία
  • Εθνικό Μουσείο της Μιανμάρ
  • Μουσείο Μπογκιόκε Αούνγκ Σαν
  • Πλανητάριο της Γιανγκόν

Αίθουσες συναυλιών και θέατρα

Επεξεργασία
  • Εθνικό Θέατρο της Γιανγκόν
  • Συνεδριακό Κέντρο της Μιανμάρ

Διεθνείς σχέσεις

Επεξεργασία

Η Γιανγκόν είναι μέλος του Ασιατικού Δικτύου των Μεγάλων Πόλεων 21.

Αδελφοποιημένες πόλεις

Επεξεργασία

Η Γιανγκόν είναι αδελφοποιημένη με τις παρακάτω πόλεις:

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ www.lhc-s.org/member_cities/index.php. Ανακτήθηκε στις 28  Μαΐου 2024.
  2. ↑ «Burma's new capital stages parade». BBC News. 27 Μαρτίου 2006. http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/4848408.stm. Ανακτήθηκε στις 3 August 2006. 
  3. ↑ «United Nations World Urbanization Prospects, 2007 revision». United Nations. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2010. 
  4. ↑ Γιανγκόν Αρχειοθετήθηκε 2012-10-04 στο Wayback Machine. monogram.gr. Ανακτήθηκε την 30 Οκτωβρίου 2012
  5. ↑ 5,0 5,1 Martin, Steven (30 March 2004). «Burma maintains bygone buildings». BBC News. http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/3578993.stm. Ανακτήθηκε στις 22 May 2006. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Kandawgyi Garden». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2006. 
  7. ↑ «Rapid migration and lack of cheap housing fuels Yangon slum growth». Myanmar Now. 27 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2017. 
  8. ↑ Founded during the reign of King Pontarika, per Charles James Forbes Smith-Forbes (1882). Legendary History of Burma and Arakan. The Government Press. σελ. 20. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Kyaw Kyaw (2006). Frauke Krass, επιμ. Megacity yangon: transformation processes and modern developments. Berlin: Lit Verlag. σελίδες 333–334. ISBN 978-3-8258-0042-0. 
  10. ↑ «BBC NEWS | Asia-Pacific | Burma maintains bygone buildings». BBC. 2004-03-30. http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/3578993.stm. Ανακτήθηκε στις 27 July 2017. 
  11. ↑ «Moulmein, first British capital of Myanmar, back on the tourist map». The Hindu. http://www.thehindu.com/todays-paper/tp-in-school/moulmein-first-british-capital-of-myanmar-back-on-the-tourist-map/article5000457.ece. Ανακτήθηκε στις 27 July 2017. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «Yangon Summary Review and Analysis». Bookrags.com. 17 Οκτωβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Νοεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2010. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Falconer, John (2001). Burmese Design & Architecture. Hong Kong: Periplus. ISBN 978-962-593-882-0. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Tin Maung Maung Than (1993). Indian Communities in south-east Asia – Some Aspects of Indians in Rangoon. Institute of south-east Asian Studies. σελίδες 585–587. ISBN 9789812304186. 
  15. ↑ Who, What, Why? (26 September 2007). «Should it be Burma or Myanmar?». BBC News. http://news.bbc.co.uk/1/hi/magazine/7013943.stm. Ανακτήθηκε στις 17 April 2010. 
  16. ↑ «Background Note: Burma». Bureau of East Asian and Pacific Affairs, US Department of State. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2009. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 Third Regional EST Forum: Presentation of Myanmar. Singapore: Ministry of Transport, Myanmar. 17–19 March 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-02-26. https://web.archive.org/web/20090226114154/http://www.uncrd.or.jp/env/3rd-regional-est-forum/doc/23_Myanmar.pdf. Ανακτήθηκε στις 2018-11-28. 
  18. ↑ Edward Blair (1 May 2006). «Beyond Rangoon». The Irrawaddy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-10-04. https://web.archive.org/web/20101004130347/http://www.irrawaddy.org/article.php?art_id=5745&page=3. Ανακτήθηκε στις 2018-11-28. 
  19. ↑ «Special Report». 4 November 2001. http://www.myanmar.gov.mm/myanmartimes/no87/New/14.htm. 
  20. ↑ Zaw Htet. «Pioneering FMI City 'the best in Yangon'». The Myanmar Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2006-11-14. https://web.archive.org/web/20061114013535/http://www.myanmar.com/myanmartimes/MyanmarTimes17-333/b006.htm. Ανακτήθηκε στις 2018-11-28. 
  21. ↑ «Yangon-Thanlyin Bridge». Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2008. 
  22. ↑ Kyi Kyi Hla (1 February 2001). «Ngamoeyeik Bridge». http://www.myanmar.gov.mm/Perspective/persp2001/2-2001/nga.htm. 
  23. ↑ Ετήσια έκθεση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βιρμανίας, 2007, http://www.burmalibrary.org/show.php?cat=1320&lo=d&sl=0
  24. ↑ Ye Lwin (14 July 2008). «Long road back for industrial recovery». The Myanmar Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-04-30. https://web.archive.org/web/20110430045910/http://www.mmtimes.com/no427/b004.htm. Ανακτήθηκε στις 2018-11-28. 
  25. ↑ Peel, M. C. and Finlayson, B. L. and McMahon, T. A. (2007). «Updated world map of the Köppen–Geiger climate classification». Hydrol. Earth Syst. Sci. 11 (5): 1633–1644. doi:10.5194/hess-11-1633-2007. ISSN 1027-5606. http://www.hydrol-earth-syst-sci.net/11/1633/2007/hess-11-1633-2007.pdf. 
  26. ↑ «Myanmar Climate Report» (PDF). Norwegian Meteorological Institute. σελίδες 26–36. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 8 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2018. 
  27. ↑ «World Weather Information Service – Yangon». World Meteorological Organization. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2012. 
  28. ↑ «Klimatafel von Yangon (Rangun) / Myanmar (Birma)» (PDF). Baseline climate means (1961–1990) from stations all over the world (στα German). Deutscher Wetterdienst. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2018. 
  29. ↑ Cappelen, John· Jensen, Jens. «Myanmar – Rangoon» (PDF). Climate Data for Selected Stations (1931–1960) (στα Danish). Danish Meteorological Institute. σελ. 189. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2013. 
  30. ↑ May Thanda Win (16 July 2006). «The Future of Yangon». The Myanmar Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-11-21. https://web.archive.org/web/20081121094338/http://www.myanmar.com/myanmartimes/MyanmarTimes17-325/b008.htm. Ανακτήθηκε στις 2018-11-28. 
  31. ↑ Zin Nwe Myint (2006). Frauke Krass, επιμ. Megacity yangon: transformation processes and modern developments. Berlin: Lit Verlag. σελ. 264. ISBN 978-3-8258-0042-0. 
  32. ↑ Tom Wright (23 January 2009). «Asia's Lost Treasure Trove». WSJ Weekend Journal. https://www.wsj.com/articles/SB123266507433707833. 
  33. ↑ Htar Htar Khin (15 December 2008). «Demand for downtown's golden oldies still strong». The Myanmar Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 February 2012. https://web.archive.org/web/20120214145346/http://mmtimes.com/no449/b007.html. 
  34. ↑ Kennedy, Phoebe (20 February 2011). «Colonial past could be the saving of Rangoon». The Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-09-02. https://web.archive.org/web/20120902170439/http://www.independent.co.uk/news/world/asia/colonial-past-could-be-the-saving-of-rangoon-2219991.html. Ανακτήθηκε στις 10 March 2012. 
  35. ↑ 35,0 35,1 Robinson, Gwen (9 March 2012). «Myanmar pushes to save colonial buildings». Financial Times. http://www.ft.com/cms/s/0/366b4332-69b5-11e1-8996-00144feabdc0.html. Ανακτήθηκε στις 10 March 2012. 
  36. ↑ «City living: condos vs apartments». The Myanmar Times. 1 September 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 July 2008. https://web.archive.org/web/20080720094137/http://www.mmtimes.com/feature/Construction/con13.htm. Ανακτήθηκε στις 12 September 2008. 
  37. ↑ Yi Yi Htwe (10 March 2008). «Lift regulation changed». The Myanmar Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 December 2010. https://web.archive.org/web/20101216085020/http://mmtimes.com/no409/n013.htm. Ανακτήθηκε στις 1 January 2009. 
  38. ↑ «History of Zoological Gardens (Yangon)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2008. 
  39. ↑ «Nation's Capital Yangon». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2008. 
  40. ↑ «Yangon». Asian Network of Major Cities 21. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2006. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2006. 
  41. ↑ «MR to link Mandalay and Bhamo». New Light of Myanmar. 22 February 2010. 
  42. ↑ 42,0 42,1 Yeni (30 January 2008). «The Railway Bazaar». The Irrawaddy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-02-08. https://web.archive.org/web/20080208202549/http://www.irrawaddy.org/multimedia.php?art_id=10074. Ανακτήθηκε στις 2018-11-28. 
  43. ↑ 43,0 43,1 43,2 «Discussion on a 30-Year Development Plan for Yangon» (στα Burmese). Weekly Eleven. 18 December 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-04-06. https://web.archive.org/web/20120406172943/http://weeklyeleven.com/index.php?option=com_content&view=article&id=11524:2011-12-18-04-46-45&catid=43:2009-11-10-07-39-09&Itemid=111. Ανακτήθηκε στις 2018-11-28. 
  44. ↑ Yan Naing Hein. «First private bus line in Yangon launched». The Myanmar Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-01-06. https://web.archive.org/web/20070106212917/http://www.myanmar.com/myanmartimes/MyanmarTimes18-341/n008.htm. Ανακτήθηκε στις 2018-11-28. 
  45. ↑ Wai Moe (14 October 2008). «Rangoon Commuters Afraid of Gas Explosions». The Irrawaddy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-05-01. https://web.archive.org/web/20110501123123/http://www.irrawaddy.org/highlight.php?art_id=14444. Ανακτήθηκε στις 2018-11-28. 
  46. ↑ «Getting Around Yangon». Myanmar's Net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2008. 
  47. ↑ Aye Nyein Win (16 January 2017). «New day dawns for Yangon bus system». Myanmar Times. http://www.mmtimes.com/index.php/business/24560-new-day-dawns-for-yangon-bus-system.html. Ανακτήθηκε στις 16 January 2017. 
  48. ↑ 48,0 48,1 «Burmese Economy Is an Obstacle to Aid». The New York Times. 29 May 2008. https://www.nytimes.com/2008/05/29/world/asia/29aid.html?scp=18&sq=myanmar&st=nyt. 
  49. ↑ Thomas Kean (2 June 2008). «Clash of the titans on streets of Yangon». The Myanmar Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 January 2010. https://web.archive.org/web/20100104080833/http://mmtimes.com/feature/care2008/care05.htm. Ανακτήθηκε στις 2 June 2008. 
  50. ↑ «Burma Makes Road Switch». The New York Times. 7 December 1970. https://www.nytimes.com/1970/12/07/archives/burma-makes-road-switch.html. Ανακτήθηκε στις 22 May 2010. 
  51. ↑ Nay Nwe Moe Aung (24 February 2010). «Authorities ban light truck buses in downtown areas». Myanmar Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 July 2011. https://web.archive.org/web/20110716143017/http://mmtimes.com/2010/news/511/n51106.html. Ανακτήθηκε στις 18 August 2011. 
  52. ↑ 52,0 52,1 Shwe Yinn Mar Oo (10 December 2007). «Vehicle horn penalties increased». Myanmar Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-11-23. https://web.archive.org/web/20081123011522/http://www.mmtimes.com/no396/n008.htm. Ανακτήθηκε στις 18 August 2011. 
  53. ↑ «Yangon – Getting there and around». Lonely Planet. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2009. 
  54. ↑ «Background note: Burma». US Department of State. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2010. 
  55. ↑ Kyaw Soe Linn; Phyo Wai Kyaw (14 May 2007). «Language training centres open doors to new worlds». The Myanmar Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 July 2008. https://web.archive.org/web/20080720094651/http://www.mmtimes.com/feature/edu/edu002.htm. Ανακτήθηκε στις 1 January 2009. 
  56. ↑ 56,0 56,1 Yeni (1 March 2008). «Burma: The Censored Land». The Irrawaddy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 March 2008. https://web.archive.org/web/20080311223612/http://www.irrawaddy.org/article.php?art_id=10648. Ανακτήθηκε στις 20 March 2008. 
  57. ↑ Kyaw Hsu Mon (3 August 2008). «Digital television take-up slower than expected». The Myanmar Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 April 2011. https://web.archive.org/web/20110430045926/http://www.mmtimes.com/no429/b004.htm. Ανακτήθηκε στις 8 August 2008. 
  58. ↑ «Internet Filtering in Burma in 2005: A Country Study». 1 Οκτωβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2008. 
  59. ↑ Min Lwin (21 August 2008). «International Text Messaging Approved in Burma». The Irrawaddy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 August 2010. https://web.archive.org/web/20100811233000/http://irrawaddy.org/article.php?art_id=13962. Ανακτήθηκε στις 30 August 2008. 
  60. ↑ «Are 'Smart' Sanctions Making Burmese Dumber?». The Irrawaddy. 16 July 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 July 2010. https://web.archive.org/web/20100721221744/http://www.irrawaddy.org/opinion_story.php?art_id=18987. Ανακτήθηκε στις 3 June 2010. 
  61. ↑ 61,0 61,1 Arkar Moe (8 January 2010). «Another Medical Malpractice Death in Rangoon». The Irrawaddy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 January 2010. https://web.archive.org/web/20100112075354/http://www.irrawaddy.org/article.php?art_id=17547. Ανακτήθηκε στις 18 December 2009. 
  62. ↑ Thein Win Nyo (11 June 2007). «Medical tourism gives patients options». The Myanmar Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 July 2008. https://web.archive.org/web/20080720093301/https://www.mmtimes.com/feature/health/h012.htm. Ανακτήθηκε στις 1 January 2009. 
  63. ↑ Nwe Nwe Aye; Wai Phyo Myint (30 May 2005). «Yunnan keen to boost economic, trade ties». The Myanmar Times. http://www.myanmar.gov.mm/myanmartimes/no268/MyanmarTimes14-268/n006.htm. [νεκρός σύνδεσμος]
  64. ↑ «Nanning and Yangon Become Sister Cities». City Government of Nanning. 18 Ιουλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2018. 
  65. ↑ «Myanmar, Vietnam Step Up Economic Cooperation». Bernama. 14 Μαρτίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2018. 
  66. ↑ Busan, Yangon, Myanmar Become Sister Cities (22 Ιανουαρίου 2013). «Busan, Yangon, Myanmar Become Sister Cities». Haps Magazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2016. 
  67. ↑ Business (10 Νοεμβρίου 2012). «Yangon, Turin to establish connectivity as sister cities». Myanmar Update. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2016. 
  68. ↑ «Experience the wonders of Yangon at the Meet YANGON festival!». Creative Fukuoka. Creative Lab Fukuoka, Fukuoka City. 7 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2017. 
  69. ↑ «Quezon City, Yangon ink sister city deal». Manila Bulletin. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2017. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Yangon στο Wikimedia Commons
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιανγκόν&oldid=10750017"