Στέφανος Χ. Στεφανόπουλος
Ο Στέφανος Στεφανόπουλος (3 Ιουλίου 1898 – 4 Οκτωβρίου 1982) ήταν σημαντικός πολιτικός παράγοντας του κεντρο-δεξιού χώρου της μεταπολεμικής ελληνικής πολιτικής σκηνής. Διετέλεσε υπουργός σε σημαντικά υπουργεία από την αρχή της πολιτικής του δράσης, την δεκαετία του 1940, ενώ το 1965 ανέλαβε το πρωθυπουργικό αξίωμα, σε μία από τις κυβερνήσεις της περιόδου της Αποστασίας. Παράλληλα με την πολιτική ανέπτυξε και συγγραφική δράση, κυρίως πάνω σε οικονομικά και πολιτικά θέματα.
Στέφανος Στεφανόπουλος | |
---|---|
Πρωθυπουργός της Ελλάδας | |
Περίοδος 17 Σεπτεμβρίου 1965 – 22 Δεκεμβρίου 1966 | |
Μονάρχης | Κωνσταντίνος Β΄ |
Προκάτοχος | Ηλίας Τσιριμώκος |
Διάδοχος | Ιωάννης Παρασκευόπουλος |
Περίοδος 4 Οκτωβρίου 1955 – 6 Οκτωβρίου 1955 Προσωρινός | |
Μονάρχης | Παύλος Α΄ |
Προκάτοχος | Αλέξανδρος Παπάγος |
Διάδοχος | Κωνσταντίνος Καραμανλής |
Υπουργός Εθνικής Οικονομίας Ελλάδας | |
Περίοδος 28 Δεκεμβρίου 1934 – 10 Οκτωβρίου 1935 | |
Πρωθυπουργός | Παναγής Τσαλδάρης |
Προκάτοχος | Γεώργιος Πεσμαζόγλου |
Διάδοχος | Νικόλαος Δαρβέρης |
Περίοδος 4 Απριλίου 1946 – 13 Απριλίου 1946 | |
Πρωθυπουργός | Παναγιώτης Πουλίτσας |
Προκάτοχος | Αλέξανδρος Μυλωνάς |
Διάδοχος | Δημήτριος Χέλμης |
Υπουργός Μεταφορών Ελλάδας | |
Περίοδος 18 Οκτωβρίου 1944 – 3 Ιανουαρίου 1945 | |
Πρωθυπουργός | Γεώργιος Παπανδρέου |
Προκάτοχος | Νικόλαος Ασκούτσης |
Διάδοχος | Λουκάς Σακελλαρόπουλος |
Υπουργός Συντονισμού Ελλάδας | |
Περίοδος 13 Απριλίου 1946 – 23 Μαρτίου 1950 | |
Πρωθυπουργός | |
Προκάτοχος | Εμμανουήλ Τσουδερός |
Διάδοχος | Φωκίων Ζαΐμης |
Περίοδος 13 Σεπτεμβρίου 1950 – 3 Νοεμβρίου 1950 | |
Πρωθυπουργός | Σοφοκλής Βενιζέλος |
Προκάτοχος | Σταύρος Κωστόπουλος |
Διάδοχος | Γεώργιος Παπανδρέου |
Περίοδος 5 Ιουνίου 1964 – 15 Ιουλίου 1965 | |
Πρωθυπουργός | Γεώργιος Παπανδρέου |
Προκάτοχος | Γεώργιος Μαύρος |
Διάδοχος | Κωνσταντίνος Μητσοτάκης |
Υπουργός Εξωτερικών Ελλάδας | |
Περίοδος 19 Νοεμβρίου 1952 – 6 Οκτωβρίου 1955 | |
Πρωθυπουργός | Αλέξανδρος Παπάγος |
Προκάτοχος | Φίλιππος Δραγούμης |
Διάδοχος | Σπύρος Θεοτόκης |
Υφυπουργός Οικονομικών | |
Περίοδος 10 Μαρτίου 1933 – 28 Δεκεμβρίου 1934 | |
Πρωθυπουργός | Παναγής Τσαλδάρης |
Προκάτοχος | αξίωμα που καθιερώθηκε |
Διάδοχος | Σπύρος Τρικούπης |
Περίοδος 4 Νοεμβρίου 1932 – 16 Ιανουαρίου 1933 | |
Πρωθυπουργός | Παναγής Τσαλδάρης |
Προκάτοχος | Πέτρος Ευριπαίος |
Διάδοχος | Σπύρος Κρεμεζής |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 3 Ιουλίου 1898, Πύργος Ηλείας |
Θάνατος | 4 Οκτωβρίου 1982 (84 ετών) Αθήνα |
Εθνότητα | Ελληνική |
Υπηκοότητα | Ελλάδα |
Πολιτικό κόμμα | Στεφανοπουλικό Κόμμα (1929-1930) Λαϊκόν Κόμμα (1930-1951) Λαϊκόν Ενωτικόν Κόμμα (1950-1951) Ελληνικός Συναγερμός (1952-1955) Ένωσις Κέντρου (1961-1965) Φιλελεύθερον Δημοκρατικόν Κέντρο (1965-1966) Ανεξάρτητος (1966-1977) Εθνική Παράταξις (1977-1981) |
Επάγγελμα | Νομικός, Οικονομολόγος |
Βραβεύσεις | Μεγαλόσταυρος 1ης κλάσης του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας |
Σχετικά πολυμέσα | |
Πολιτική δράση
ΕπεξεργασίαΟ Στέφανος Στεφανόπουλος γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας το 1898 και προερχόταν από μια κατεξοχήν πολιτική οικογένεια που είχε συμμετάσχει στα κοινά από την ίδρυση σχεδόν του νεοελληνικού κράτους. Μετά το τέλος των εγκύκλιων σπουδών συνέχισε την εκπαίδευσή του σπουδάζοντας νομικές και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετέπειτα Οικονομικά στο Παρίσι.[1]
Πρωτοεμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή, στις βουλευτικές εκλογές του 1932 με το Λαϊκόν Κόμμα. Αμέσως μετά, συμμετέχει στο υπουργικό σχήμα, αναλαμβάνοντας υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας στην κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη.
Από την Απελευθέρωση και μετά, συμμετείχε πολλές φορές σε υπουργικές θέσεις, με σημαντικότερη την τετράχρονη θητεία του ως υπουργού Συντονισμού, στις κυβερνήσεις συνεργασίας του Κόμματος Φιλελευθέρων και του Λαϊκού Κόμματος, την περίοδο του Εμφυλίου πολέμου.
Το 1951, αρχηγός ομάδας βουλευτών του Λαϊκού κόμματος, που διαφωνούσαν με την πολιτική της ηγεσίας του κόμματος, ανεξαρτητοποιείται, και ιδρύει μαζί με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, το βραχύβιο Λαϊκόν Ενωτικόν Κόμμα (Λ.Ε.Κ.), το οποίο πολύ σύντομα διαλύεται και τα μέλη του εισχωρούν στον Ελληνικό Συναγερμό, του στρατάρχη Παπάγου.
Με την νίκη του Ελληνικού Συναγερμού στις εκλογές του 1952, ο Στέφανος Στεφανόπουλος αναλαμβάνει το Υπουργείο Εξωτερικών. Τότε συνυπέγραψε την Ελληνογιουγκοσλαβική Συμφωνία συμμαχίας (28 Φεβρουαρίου 1953) με τον Στρατάρχη Τίτο, παρουσία του Βασιλέως Παύλου. Λίγο καιρό αργότερα υπέγραψε με τους Αμερικανούς την Ελληνοαμερικανική Συμφωνία περί παραχωρήσεων αεροπορικών βάσεων. Επίσης επί υπουργίας του αποκαταστάθηκαν (δημόσια) οι σχέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία, ενώ προωθήθηκε η αποκατάσταση αυτών με τη Βουλγαρία και ενισχύθηκαν με την Τουρκία.
Στις κυβερνήσεις Γεωργίου Παπανδρέου ανέλαβε Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ενώ δική του κυβέρνηση σχημάτισε στις 17 Σεπτεμβρίου 1965, στο κλίμα των κυβερνήσεων Αποστασίας εκείνης της περιόδου.
Το 1977 τέθηκε επικεφαλής της Εθνικής Παρατάξεως. Απέτυχε ωστόσο να εκλεγεί βουλευτής και παρέδωσε την αρχηγία του κόμματος στον Σπύρο Θεοτόκη.
Συγγραφική δράση
ΕπεξεργασίαΕπίσης εκτός της πολιτικής, πλούσια ακόμη υπήρξε η συγγραφική του δράση. Μεταξύ των επιστημονικών και οικονομικών συγγραμμάτων του σημειώνονται:
- «Η κρίση του νομίσματος και των συναλλαγματικών» 1930,
- «Το ζήτημα της κυριότητας των καλυμμάτων της Εκδοτικής Τράπεζας» (στη Γαλλική - 1930),
- «Αι κοινωνικαί ασφαλίσεις» (1932),
- «Κοινωνικά συστήματα και φιλοσοφία» (1936),
- «Οικονομικαί και κοινωνικαί μελέται» (1935), κ.ά.
Επίσης συνεργάσθηκε σε πολλά λεξικά και εγκυκλοπαίδειες και σε πλείστα αξιόλογα άρθρα, κυρίως οικονομικά, ιδεοπολιτικά, αλλά και θρησκευτικά.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2020.
Πηγές
Επεξεργασία- Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.100
Προηγούμενος: Ηλίας Τσιριμώκος |
Πρωθυπουργός της Ελλάδας 17 Σεπτεμβρίου 1965– 22 Δεκεμβρίου 1966 |
Επόμενος: Ιωάννης Παρασκευόπουλος |