Ο Στέφανος Στεφανόπουλος (3 Ιουλίου 18984 Οκτωβρίου 1982) ήταν σημαντικός πολιτικός παράγοντας του κεντρο-δεξιού χώρου της μεταπολεμικής ελληνικής πολιτικής σκηνής. Διετέλεσε υπουργός σε σημαντικά υπουργεία από την αρχή της πολιτικής του δράσης, την δεκαετία του 1940, ενώ το 1965 ανέλαβε το πρωθυπουργικό αξίωμα, σε μία από τις κυβερνήσεις της περιόδου της Αποστασίας. Παράλληλα με την πολιτική ανέπτυξε και συγγραφική δράση, κυρίως πάνω σε οικονομικά και πολιτικά θέματα.

Στέφανος Στεφανόπουλος

Πρωθυπουργός της Ελλάδας
Περίοδος
17 Σεπτεμβρίου 1965 – 22 Δεκεμβρίου 1966
ΜονάρχηςΚωνσταντίνος Β΄
ΠροκάτοχοςΗλίας Τσιριμώκος
ΔιάδοχοςΙωάννης Παρασκευόπουλος
Περίοδος
4 Οκτωβρίου 1955 – 6 Οκτωβρίου 1955
Προσωρινός
ΜονάρχηςΠαύλος Α΄
ΠροκάτοχοςΑλέξανδρος Παπάγος
ΔιάδοχοςΚωνσταντίνος Καραμανλής
Υπουργός Εθνικής Οικονομίας Ελλάδας
Περίοδος
28 Δεκεμβρίου 1934 – 10 Οκτωβρίου 1935
ΠρωθυπουργόςΠαναγής Τσαλδάρης
ΠροκάτοχοςΓεώργιος Πεσμαζόγλου
ΔιάδοχοςΝικόλαος Δαρβέρης
Περίοδος
4 Απριλίου 1946 – 13 Απριλίου 1946
ΠρωθυπουργόςΠαναγιώτης Πουλίτσας
ΠροκάτοχοςΑλέξανδρος Μυλωνάς
ΔιάδοχοςΔημήτριος Χέλμης
Υπουργός Μεταφορών Ελλάδας
Περίοδος
18 Οκτωβρίου 1944 – 3 Ιανουαρίου 1945
ΠρωθυπουργόςΓεώργιος Παπανδρέου
ΠροκάτοχοςΝικόλαος Ασκούτσης
ΔιάδοχοςΛουκάς Σακελλαρόπουλος
Υπουργός Συντονισμού Ελλάδας
Περίοδος
13 Απριλίου 1946 – 23 Μαρτίου 1950
Πρωθυπουργός
ΠροκάτοχοςΕμμανουήλ Τσουδερός
ΔιάδοχοςΦωκίων Ζαΐμης
Περίοδος
13 Σεπτεμβρίου 1950 – 3 Νοεμβρίου 1950
ΠρωθυπουργόςΣοφοκλής Βενιζέλος
ΠροκάτοχοςΣταύρος Κωστόπουλος
ΔιάδοχοςΓεώργιος Παπανδρέου
Περίοδος
5 Ιουνίου 1964 – 15 Ιουλίου 1965
ΠρωθυπουργόςΓεώργιος Παπανδρέου
ΠροκάτοχοςΓεώργιος Μαύρος
ΔιάδοχοςΚωνσταντίνος Μητσοτάκης
Υπουργός Εξωτερικών Ελλάδας
Περίοδος
19 Νοεμβρίου 1952 – 6 Οκτωβρίου 1955
ΠρωθυπουργόςΑλέξανδρος Παπάγος
ΠροκάτοχοςΦίλιππος Δραγούμης
ΔιάδοχοςΣπύρος Θεοτόκης
Υφυπουργός Οικονομικών
Περίοδος
10 Μαρτίου 1933 – 28 Δεκεμβρίου 1934
ΠρωθυπουργόςΠαναγής Τσαλδάρης
Προκάτοχοςαξίωμα που καθιερώθηκε
ΔιάδοχοςΣπύρος Τρικούπης
Περίοδος
4 Νοεμβρίου 1932 – 16 Ιανουαρίου 1933
ΠρωθυπουργόςΠαναγής Τσαλδάρης
ΠροκάτοχοςΠέτρος Ευριπαίος
ΔιάδοχοςΣπύρος Κρεμεζής
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση3 Ιουλίου 1898, Πύργος Ηλείας
Θάνατος4 Οκτωβρίου 1982 (84 ετών)
Αθήνα
ΕθνότηταΕλληνική
ΥπηκοότηταΕλλάδα
Πολιτικό κόμμαΣτεφανοπουλικό Κόμμα (1929-1930)
Λαϊκόν Κόμμα (1930-1951)
Λαϊκόν Ενωτικόν Κόμμα (1950-1951)
Ελληνικός Συναγερμός (1952-1955)
Ένωσις Κέντρου (1961-1965)
Φιλελεύθερον Δημοκρατικόν Κέντρο (1965-1966)
Ανεξάρτητος (1966-1977)
Εθνική Παράταξις (1977-1981)
ΕπάγγελμαΝομικός, Οικονομολόγος
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος 1ης κλάσης του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Πολιτική δράση

Επεξεργασία

Ο Στέφανος Στεφανόπουλος γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας το 1898 και προερχόταν από μια κατεξοχήν πολιτική οικογένεια που είχε συμμετάσχει στα κοινά από την ίδρυση σχεδόν του νεοελληνικού κράτους. Μετά το τέλος των εγκύκλιων σπουδών συνέχισε την εκπαίδευσή του σπουδάζοντας νομικές και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετέπειτα Οικονομικά στο Παρίσι.[1]

Πρωτοεμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή, στις βουλευτικές εκλογές του 1932 με το Λαϊκόν Κόμμα. Αμέσως μετά, συμμετέχει στο υπουργικό σχήμα, αναλαμβάνοντας υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας στην κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη.

Από την Απελευθέρωση και μετά, συμμετείχε πολλές φορές σε υπουργικές θέσεις, με σημαντικότερη την τετράχρονη θητεία του ως υπουργού Συντονισμού, στις κυβερνήσεις συνεργασίας του Κόμματος Φιλελευθέρων και του Λαϊκού Κόμματος, την περίοδο του Εμφυλίου πολέμου.

Το 1951, αρχηγός ομάδας βουλευτών του Λαϊκού κόμματος, που διαφωνούσαν με την πολιτική της ηγεσίας του κόμματος, ανεξαρτητοποιείται, και ιδρύει μαζί με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, το βραχύβιο Λαϊκόν Ενωτικόν Κόμμα (Λ.Ε.Κ.), το οποίο πολύ σύντομα διαλύεται και τα μέλη του εισχωρούν στον Ελληνικό Συναγερμό, του στρατάρχη Παπάγου.

Με την νίκη του Ελληνικού Συναγερμού στις εκλογές του 1952, ο Στέφανος Στεφανόπουλος αναλαμβάνει το Υπουργείο Εξωτερικών. Τότε συνυπέγραψε την Ελληνογιουγκοσλαβική Συμφωνία συμμαχίας (28 Φεβρουαρίου 1953) με τον Στρατάρχη Τίτο, παρουσία του Βασιλέως Παύλου. Λίγο καιρό αργότερα υπέγραψε με τους Αμερικανούς την Ελληνοαμερικανική Συμφωνία περί παραχωρήσεων αεροπορικών βάσεων. Επίσης επί υπουργίας του αποκαταστάθηκαν (δημόσια) οι σχέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία, ενώ προωθήθηκε η αποκατάσταση αυτών με τη Βουλγαρία και ενισχύθηκαν με την Τουρκία.

 
Φωτογραφία του 1934 όταν ήταν υπουργός Εθνικής Οικονομίας

Στις κυβερνήσεις Γεωργίου Παπανδρέου ανέλαβε Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ενώ δική του κυβέρνηση σχημάτισε στις 17 Σεπτεμβρίου 1965, στο κλίμα των κυβερνήσεων Αποστασίας εκείνης της περιόδου.

Το 1977 τέθηκε επικεφαλής της Εθνικής Παρατάξεως. Απέτυχε ωστόσο να εκλεγεί βουλευτής και παρέδωσε την αρχηγία του κόμματος στον Σπύρο Θεοτόκη.

Συγγραφική δράση

Επεξεργασία

Επίσης εκτός της πολιτικής, πλούσια ακόμη υπήρξε η συγγραφική του δράση. Μεταξύ των επιστημονικών και οικονομικών συγγραμμάτων του σημειώνονται:

  • «Η κρίση του νομίσματος και των συναλλαγματικών» 1930,
  • «Το ζήτημα της κυριότητας των καλυμμάτων της Εκδοτικής Τράπεζας» (στη Γαλλική - 1930),
  • «Αι κοινωνικαί ασφαλίσεις» (1932),
  • «Κοινωνικά συστήματα και φιλοσοφία» (1936),
  • «Οικονομικαί και κοινωνικαί μελέται» (1935), κ.ά.

Επίσης συνεργάσθηκε σε πολλά λεξικά και εγκυκλοπαίδειες και σε πλείστα αξιόλογα άρθρα, κυρίως οικονομικά, ιδεοπολιτικά, αλλά και θρησκευτικά.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2020. 
  • Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.100
Προηγούμενος:
Ηλίας Τσιριμώκος
Πρωθυπουργός της Ελλάδας
17 Σεπτεμβρίου 196522 Δεκεμβρίου 1966
Επόμενος:
Ιωάννης Παρασκευόπουλος